Het is fout.

Ik weet het. 

Als ik Celeste zie vergeet ik alles. Dan denk ik dat het mag, dat Olivia het toch niet kan zien, dat het geen kwaad kan, dat ik van mijn studententijd moet genieten.

Achteraf heb ik spijt. Dan denk ik aan Olivia en aan haar ogen, aan haar mond, aan haar lippen.