CHAPTER 8

MABILIS na nagimpake ng damit si Lockett at inilagay sa back pack na dadalhin niya sa manila. Katatawag lang ng ina niya. Ikatlong beses na itong tumawag para ipaalala sa kanya isama si Creed sa anibersaryo ng mga ito.

She would love to bring him with her. Pero ang tanong, sasama ba ito?

Kailangan niyang gawin ang lahat para sumama ito sa kanya. Her mother's friends are already expecting Creed. Kapag wala siyang Creed Santillana na naipakilala sa mga ito, siguradong mapapahiya na naman ang pamilya niya. At hindi rin makakatulong ang pagdalo ng De Guzman Family sa anibersaryo ng mga magulang niya.

Bakit kaya inimbitahan ang mga iyon ni Mommy na pumunta? Nakakairita!

Ayaw na niyang mapahiyang muli. Ayaw na niyang pagtawanan ang mga magulang niya dahil sa ginawa niya. It would be the death of her mother if that humiliation happens again.

Napakalaki ng epekto ng kahihiyang sinapit nila noon sa pamilya niya at sa kanya. Isang rason iyon kung bakit palagi niyang sinusunod ang mommy niya pagdating sa pagba-blind date ng kung sino-sino. Pakiramdam kasi niya, kailangan niyang bumawi sa mga ito. Pero hindi pa nga siya nakakabawi, heto na naman ang isang kahihiyan at siya na namam ang dahilan niyon.

Humugot siya ng isang malalim na hininga at isinukbit ang bag sa balikat niya.

Pagkatapos i-lock ang penthouse, tinungo niya ang dock kung saan naroon ang speed boat na magdadala sa kaniya sa Santillana Port, Manila. Nagpaalam na siya kay Reece at Sandy na mawawala siya ng dalawang linggo. Pumayag naman ang mga ito basta may pasalubong siya pagbalik niya.

Isang oras ang lumipas, nasa Manila na siya. Agad siyang pumara ng taxi at nagpahatid sa High Tower Condominium.

Pagdating niya roon, malalaki ang hakbang na tinungo niya ang elevator at nagpahatid sa tenth floor. Abot-abot ang kaba na nararamdaman niya habang naglalakad patungo sa unit ni Red.  Nakasalalay sa sagot nito ang mangyayari sa anibersaryo ng mga magulang niya.

Kinakabahan na kumatok siya sa pintuan ng unit ni Red na katabi lang ng unit niya. Humugot siya ng isang malalim na hininga habang hinihintay na pagbuksan siya nito.

Then a moment later, the door opened showing a shirtless Red.

Napanganga siya sa kakisigan na taglay ng binata. Kung ang matitipuno nitong dibdib at ang abs nito ang mamumulatan niya araw-araw, para na rin siyang nginitian ng langit kapag nagkataon.

She heard him cleared his throat.

"Eyes up here, Lockett." May halong kapilyohan ang boses nito. "Stop eye-raping me. You're kind of molesting me, you know."

Nag-iinit ang pisngi na nag-iwas siya ng tingin. Shit!

"Anong kailangan mo?" He asked, after a minute of awkward silence.

Nilabanan niya ang hiya na nararamdaman at sinalubong ang tingin nito.

"I need you."

Confusion dawn on his face. "What do you mean by ‘I need you’? I mean," Sumandal ito sa hamba ng pintuan at mataman siyang tinitigan. "Do you need me in what manner? Monetary, emotionally or sexually?"

Napanganga siya rito ng marinig ang salitang sexually.

"Are you frigging serious? Sexually?!" She exhaled a long breath. "What makes you think that I need you sexually?"

Red shrugged. "You look stress out and you need a stress reliever."

"And sex is a stress reliever?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

Red grinned mischievously. "Depends. It could be exhausting sometimes."

Napapantastikuhang tiningnan niya ito. "Are you serious?"

"Yes." Seryusong sagot nito.

"Okay."

Si Red naman ang napapantastikuhang tumingin sa kanya. "You seem like you’re considering it."

"I am." Huminga siya ng malalim at tiningnan ito sa mga mata. "If I had sex with you, would you help me?"

"What?" He sounds alarm.

She took a deep breath again. "I need your help about something. It involves lying and I can’t do it alone. I need you. And if I had to have sex with you for your help, then call me desperate because I will."

Ilang minuto siyang matamang tinitigan ni Red kapagkuwan ay niluwagan nito ang pagkakabukas ng pinto. "Come on in."

NANLALAMIG ang kamay ni Lockett ng umupo siya sa pang-isahang sofa. Hindi niya alam kung tama ba itong gagawin niya o hindi. Pero sa naiisip niyang mangyayari kapag wala siyang ipinakilalang Creed Santillana, tama ang ginagawa niya

"So," Red drawls as he sat on the long sofa adjacent to hers. "Anong kailangan mo sa’kin?"

Humugot siya ng isang malalim na hininga bago nagsalita . "I need you to be my pretend boyfriend in my parents wedding anniversary this coming Saturday." Mabilis na sabi niya.

Nakita niyang bumadha ang pagkalito at gulat sa mukha ng binata.

"Why do you need a pretend boyfriend?" Tanong nito na halatang naguhuluhan. "Can't you get a real one? I'm sure maraming magkakagusto sa'yo. I'm pretty sure you can land a decent guy in just a matter of days."

Mapakla siyang tumawa. "Ang lakas naman ng tiwala mo sa'kin."

"Well, you're pretty—"

"And that is the only thing that men look these days." Putol niya sa iba pa nitong sasabihin. "Look, even if I can land a decent guy in just a day, hindi pa rin iyon puwede. Ginamit ko ang pangalan mo bilang boyfriend ko hindi lang sayo kundi pati na rin sa mga magulang ko." Tumungo siya ng makaramdam ng hiya sa ginawa. "My mom keeps on setting me on a blind date and I’m feed up. Nagsinungaling ako kay Mommy na may boyfriend na ako para lang tigilan na niya ako. I saw your name in a newspaper my father was reading, hindi kita kilala so I just spurt out your name. Kung alam ko lang na sikat ka pala, hindi ko sana ginawa iyon. I just want my mother to stop setting me on a blind date."

"Then tell her to stop."

Kinagat niya ang pangibabang labi. "It’s more complicated than that."

"Why?"

"I don’t want to talk about it."

"Well, if you want my help then you better tell me. Kasi hindi ako tutulong kung mangangapa ako sa kung ano man iyang pinagdadaanan mo. And I don’t sex is enough payment. I mean, I'm going to be introduced as your boyfriend in front of your relatives and friends. I think I deserve an explanation on why you can’t tell your mother to stop."

"I don’t want to talk about it." Ulit niya.

Kung ano man ang pinagdaanan niya noon, ayaw na niyang alalahanin pa yun ngayon. Tapos na ang panahon na mahina siya at palaging umiiyak.

"Okay." Red exhaled then he stands up. "You can forget about asking my help."

Napasinghot siya ng maramdamang nanunubig ang mga mata niya.

No! He has to say yes!

Bigla siyang tumayo at lumapit kay Red at walang sere-seremonyang sinakop ang mga labi nito. Lumakas ang tibok ng puso niya ng bumuka ang labi nito. Parang tinatambol ang puso niya sa sobrang lakas ng tibok niyon.

Ang akala niya ay itutulak siya nito ng hawakan siya nito sa beywang pero laking gulat niya ng hapitin siya nito palapit dito.

Ipinikit niya ang mga mata at ipinulupot ang braso niya sa leeg nito at mas pinalalim pa ang halik na pinagsasaluhan nila. She didn’t know what possessed her to kiss him like this but it was like her body has a mind of its own. And it wants to kiss Creed.

Napakapit siya ng mahigpit sa leeg nito ng bahagyang kagatin nito ang pangibabang labi na parang nanggigigil ito sa mga labi niya. Ginaya niya ang ginawa nito, kinagat din niya ang pangibabang labi nito at ipinasok ang dila sa loob ng bibig nito na dahilan ng mahinang pagungol ng binata.

Ilang minuto pa silang naghalikan bago naghiwalay ang mga labi nila.

Lockett pulled away then slowly opened her eyes. Nagtama ang mga mata nila ng binata. Puno ng halo-halong emosyon ang mga mata nito na hindi niya kayang pangalanan.

"So, would you help me?" Tanong niya kapagkuwan ng hindi ito magsalita at nakatitig lang sa kanya.

Isang pagak na tawa ang kumawala sa bibig ni Red. "You think that kiss can change my answer? It's still a no—"

"Oh?" Inilapit niya pa lalo ang katawan niya rito. "Still not helping me?"

If she have to seduce Creed, she will! Hindi niya ito tatantanan hanggat hindi siya nito tinutulungan.

"No." His voice was firm but it sounds weak.

Lockett smirked. Nararamdaman na niyang malapit ng bumigay si Creed. Kaunting pang-aakit nalang.

She pushed him to sit on the sofa then straddles his waist. Kahit sobra ang lakas ng tubok ng puso niya, pinaglandas niya ang kamay mula sa dibdib nito patungo sa hita nito.

Base on the look on Red's eyes, he was aroused of what she did.

Lockett leaned in and seductively bit his lower lip then she let a moan escape her lips.

Red groaned. "Stop it…"

"Nope." She positioned herself over his very obvious hard friend then she rubbed her mound against his erect manhood.

"Still not helping me?" She asked as she keeps on rubbing her mound against his manhood.

Red groaned again, then, he exhaled a muffle of breath. "Fine! I'll help you!"

“Promise?”

“Yes!” Red glared at her. “Get off! Now!”

Lockett grinned then she gets off his lap. "Great. Now, what's our endearment for each other?"

Red glared at her. "Why do we need that? It’s just one night—"

"My mom loves endearment." Putol niya sa ibang pa nitong sasabihin at umupo sa tabi nito. "Isang gabi lang naman. After that night, hindi na kita guguluhin pa."

Red narrowed his eyes on her like he's trying to read if she was telling the truth. Then he said, "Fine. Pero bago mo ako isalang sa isang gabi na puno ng kasinungalingan, mag-date muna tayo."

"Bakit?" Kunot ang nuong usisa niya. "There's no need for that—"

"There is a need for that." He cut her off while glaring at her. "I don’t know a thing about you, other than your name is Lockett Kay Mendoza, your birthday is on February 14, 1985 and you live in high tower condominium. Paano kung—"

"Paano mo nalaman ang birthday ko?"

"Nabasa ko ang resume mo." Simpling sagot nito. "Anyway, as I was saying, paano kung tanungin ako ng mommy mo ng tungkol sayo? Kung magsisinungaling lang naman tayo, galingan natin kasi ayokong mabuko tayo. Nakakahiya. Kailangan natin pagusapan kung saan tayo unang nagkita, kung anong nagusthhan natin sa isa't-isa at kung ano-ano pa."

"Ah, okay."

Umiling-iling ito. "At kapag nabuko tayo sa pagsisinungaling na ito, aabandonahin ka. Understand?"

Mabilis siyang tumango. "Okay."

"Good." Humarap ito sa kanya. "Now, tell me, ano ba ang nagustuhan mo sa akin, babe?"

Pinandilatan niya ito. "Don’t call me that!"

Red chuckled; amusement is visible in his eyes. "What? Kasasabi mo palang na gusto ng mommy mo ang may endearment. Endearment naman ang babe diba? Unless, you want me to call you sweetheart or maybe darling?"

She gritted her teeth. "Red, I swear, kapag hindi ka nag isip ng ibang endearment, babatukan kita!"

Malakas na tumawa si Red. "Aw, don’t you like babe, sweetheart or darling?"

"Ayoko."

"Bahala ka. Basta isa sa mga yun ang itatawag ko sayo." Anito na nakangisi. "Anyway, ano naman ang itatawag mo sakin?"

"Creed."

Napansin niyang natigilan ang binata.

"What?" She demanded.

"Nothing." Nagiwas ito ng tingin. "From now on you call me Creed and not Red, okay?"

Kahit napapantastikuhan sa sinabi nito, nagkibit balikat lang siya. "Okay. Creed it is."

He smiled. "Good. Now, let’s go back to my question? Ano ang nagustuhan mo sakin?"

Humarap siya rito at nginitian ito. "Ano ang nagustuhan ko sayo? Honestly speaking?"

Tumango ito.

"Okay." She took a deep breath. "Honestly speaking, wala akong nagustuhan sayo. Nakakairita ka. Nakakainis ka. Sobra ang bilib mo sa sarili at napakasarap mong ipakain sa mga pating."

She was expecting him to be angry at her because of what she said, but he just smiled at her.

"Okay." Red amusedly grinned at her. "How about, lying speaking? Ano ang nagustuhan mo sakin?"

“Lying speaking? Nagi-exist ba ang salitang iyan?”

He shrugged. “Whatever, sagutin mo nalang ang tanong ko.”

Nginitian niya ito ng pagkatamis-tamis. "Lying speaking, you're so handsome, the sharks will feast on you, you're so nice and because of that, I want to drown you and you're so amazing that I want to kick your ass. How's that?"

Naiiling na tumatawa ito. "Sa tingin ko, you have to lie more."

Inirapan niya ito. "Heh!"

"Sige, heh-in mo ako. Sige ka, malalaman nilang nagsisinungaling tayo. Sino ang mapapahiya? Ikaw."

Natigilan siya sa sinabi nito. Oo nga pala. Siya ang mapapahiya.

She slumped on her seat then pout. "Nakikinita ko na na mabubuko nila tayo."

Ginaya ni Creed ang posisyon niya. "Huwag kang mag alala, hindi ko hahayaang mapahiya ka."

Binalingan niya ito. "Bakit namam? Diba nga ayaw mo akong tulungan? Why do you suddenly care?"

"Kasi ikaw ang pinaka-unang babae na pinahanap ko sa LTO."

Kumunot ang nuo niya dahil hindi niya naintindihan ang sinabi nito. "Anong sabi mo?"

"Wala." Dahan-dahang bumaba ang ulo nito patungo za balikat niya. "Kailan ang date natin?"

Ipinikit niya ang mga mata. "Bukas nalang."

"Sige, lumayas ka na sa pamamahay ko."

"Lalayas ako basta tanggalin mo iyang ulo mo sa balikat ko."

Sa halip na umayos ito ng upo. His hand swung around her waist. "Mamaya ka na lumayas."

Napangiti siya. "Puwede ring bukas na ako lumayas."

"Yeah. That would be better."

A/N: Aherm aherm. I smell something... hehe