CHAPTER 26
Hello, people :) Heto ang link ng Chapter 25 kasi restricted at baka hanapan niyo ako. Hehehe.
http://www.wattpad.com/95299656-seducing-creed-chapter-25?d=m
CHAPTER 26
NAALIMPUNGATAN si Lockett ng maramdamang may humalik-halik sa leeg at balikat niya. Nang magmulat siya ng mata, napangiti siya ng makita si Creed ang humahalik sa kanya.
Creed stopped kissing her bare shoulder when he saw that she's awake. "Good morning, Lover. How's your sleep?"
"I sleep like a baby." Sagot niya na habang iniinat ang mga braso. "How 'bout you?"
"I’m good.” He answered with a very radiant smile on his face. It makes him look more handsome. “Nakatulog yata ako habang nakapatong sa'yo. May kabigatan pa naman ako. Sorry."
"It's okay. You're body pressed to mine actually feels good."
Creed chuckled, his eyes glistening in happiness. "Really?"
"Hmm-mm." And then she frowned when she remembered something. "Anong oras na pala?"
"It’s time for lunch."
She gasped at the time. "Paano na 'yong breakfast na binili mo? Nasayang tuloy." Nanghihinayang ang boses na sabi niya.
"Nah. Hindi naman 'yon nasayang. Ibibigay ko nalang 'yon doon sa katabi nating unit na may aso."
"Ah." Medyo nabawasan ang panghihinayang niya. "Anong pananghalian natin ngayon?"
"We're going to eat outside." Sagot nito at bumangon. Hindi man lang nito alintana ang walang saplot na katawan.
Napalunok siya ng makita ang kakisigang taglay ni Creed. Kahit sinong babae magkakagusto rito. May kumudlit na munting selos sa puso niya ng maisip na baka may naging babae ito habang wala siya sa loob ng tatlong taon.
Selfish ba siya kong hihilingin niya sa panginoon na sana naging faithful sa kanya si Creed sa loob ng tatlong taon?
"Oh, bakit parang tumamlay ang itsura mo?" Tanong ni Creed ng mapansin nitong nawalan ng buhay ang mukha niya.
"I was just thinking."
"Ano naman?"
Tumingin siya sa mga mata nito. "M-May naging girlfriend ka ba sa loob ng tatlong taon na wala ako?" Nilakasan niya ang loob na magtanong, kaysa naman buong araw niyang isipin iyon, masisira pa ang mood niya.
Bumalik sa higaan si Creed at umupo sa tabi niya. "Lover, I spent my three years waiting for you and hoping that you'll come back. Para malibang ako, ginugol ko ang oras ko sa pamamahala ng mga hotel sa Isla. And when I thought I’m just wasting my time waiting for you, I decided to move on. But my moving on doesn’t include women and sex, kasi deep down, naniniwala ako na babalikan mo ako at ayokong masira iyon ng pagkakamali ko."
Nagbaba siya ng tingin. Nahiya siya rito. Sa tatlong taon na iyon, ang isang taon ay ginugol niya sa pagpapa-opera. Ang dalawang taon naman ay sa pagpapagaling. Hindi man lang siya pumasok sa isip ko samantalang ako palagi ang laman ng isip nito! Nakakainis!
"Hey, that’s okay." Alo sa kanya ni Creed na para bang alam nito ang laman ng isip niya. Siguro nahalata nito sa paglambong ng ekspresyon ng mukha niya. "Kahit hindi mo sabihin alam kong nakokonsensiya ka dahil hindi mo ako maalala, ayos lang 'yon. Naiintindihan ko naman e."
Napaka-suwerte niya at may katulad ni Creed na handang hintayin siya. Hindi niya lubos maisip kong bakit kaya siya nitong hintayin ng ganoon katagal.
Bumangon siya at inilagay ang kamay sa balikat nito. "Bakit mo ako hinintay ng ganoon katagal, Creed?"
"Isn’t it obvious? Mahal kita.” He looked at her with love in his eyes. “Mahal na mahal. I can wait forever just to be with you, Lockett. Kaya kong maghintay kung ikaw ang hihintayin ko."
Her heart swells in happiness. She can’t believe that someone like Creed exists.
"I don’t know what to say, Creed." She felt a lump on her throat. "I wish I could tell you the same. I wish I could tell you how I feel for you, but I don’t know what I feel for you."
Creed smiled softly. “You don’t have to say anything. Sapat na sa akin na narito ka ngayon sa tabi ko. Sapat na sa akin na kasama kita araw-araw. Sapat na sa akin na mayakap at mahalikan ka.”
Nagpakawala siya ng isang tipid na ngiti. “Sapat na rin sa akin na makasama ka.”
Creed pressed his lips on hers then pulled away after a second. “That’s so good to hear and I want to hear more about your love confession but I’m hungry. Come on. Dress up.” Kinindatan siya nito bago umalis ng kama at lumabas ng silid.
Love confession?
Love confession ba ang tawag sa sinabi niya? She just told him that she likes to be with him. Love confession kaagad? Hindi niya napigilan ang pisngi sa pamumula. Baliw na ang lalaking 'yon.
Bumangon na rin siya para hanapin ang damit niya ng mahagip ng mga mata niya ang isang USB na nasa night stand. It caught her eyes because it looks familiar. Ganoon na ganoon ang kulay at desenyo ng USB ng mommy niya at hindi niya iyon basta-basta makakalimutan dahil limited edition iyon ng Kingston at tanging tatlong tao lang ang nagmamay-ari 'non.
She'd been asking her mom if she can have the USB, but she keep on refusing.
Kinuha niya ang USB sa night stand at ginawang pambalot sa katawan ang kumot bago tinungo ang kusina. Naabutan niya si Creed na tinutupi ang damit niya. Nang makita siya nito, agad nitong iniabot sa kanya ang damit.
"Here." He said as he gave her, her clothes. "Gusto mo ba maligo muna bago magbihis?"
Hindi niya tinanggap ang mga damit niya, sa halip itinaas niya ang kamay na may hawak ng USB. "Sa'yo ba ito?"
Lockett saw how Creed's froze. Now, that made her curious as hell!
"No." Sagot ni Creed pagkalipas mg mahabang segundo. "May nagbigay lang niyan sa akin."
"Oh." Kung sino man ang nagbigay dito, naiinis siya dahil nagseselos siya! Argh! She saw how he froze when she asked him! That is something!
"Bakit mo naitanong?" Creed asked as he turns around.
"Wala naman." Inilagay niya ang USB sa ibabaw ng lamesa. "My mom's USB looks like this one, kaya naman medyo nagulat ako."
"Ahh. Bakit ka naman nagulat?"
"Kasi limited edition iyan ng Kingston. At tanging sa Arizona lang iyan inilabas. Only three peicez were made and sold." Her eyes were sporting jealousy. "May iba bang nagbigay niyan sayo?"
Creed turns to her and frowned, his eyes were questioning. "What do you mean?"
"What I mean is, may babae ba na nagbigay niyan sayo? Mom told me that, that USB were sold to women. Bakit mayroon ka niyan?" Her heart is tightening inside her chest. She felt like crying. "I'm jealous of whoever gave you that USB, Creed."
Pinukol niya ng masamang tingin ang binata ng bigla itong tumawa ng malakas.
"Creed! Stop laughing!" Naiinis na wika niya.
Creed sobered up but there's still a glint of laughter on his eyes. "Lover, I am flattered that you are jealous but it was your mother who gave me that USB." Lumapit ito sa kanya at sinapo ang mukha niya. "Your mother made me understand your reason of leaving me through that USB. If you want, you can have it."
Nahihiyang napatungo siya. She’s embarrassed. "Sorry. Nagselos ako dahil lang pala sa wala."
Creed forced her to look at him. "It means so much to me that you were jealous, Lockett. It only means that, somehow, your heart remembers me."
"Oo nga e. I can’t remember you mentally, but my heart does."
Creed smiled and then he lowered his head to capture her lips. Hindi nagtagal ang halik na pinagsasaluhan nila.
When Creed pulled away, he smiled. "I love you, Lover."
She smiled back. "Someday, I can say the same words to you."
Mas lumapad pa ang ngiti sa mga labi nito. "Okay na sa'kin 'yon."
They stared at each other eyes before they kissed. Every move of Creed's lips feels like heaven. It feels good.
They both pulled away at the same time.
"Magdamit ka na." Wika ni Creed. "Kakain tayo sa labas."
"Okay." Kinuha niya ang damit na hawak nito at bumalik sa silid para maligo at para doon na rin magbihis.
Pagkatapos niyang magbihis, lumabas siya ng silid at pinuntahan si Creed sa kusina. Naabutan niya ang binata na umiinom ng tubig.
"I'm ready." Aniya na nakangiti. "Halika na."
"Okay." He put the glass on the sink then he turned to her. "Saan mo gustong kumain ng lunch?"
"Gusto ko sa Filipino Restaurant. I miss Fried Tilapya." She made a slurping sound. "I'm salivating."
Mahina itong tumawa. "Fried Tilapya lang ba ang na-miss mo? How about Fried Chicken?"
Napasimangot siya ng tumunog ang tiyan niya. "Nagugutom na ako."
Pinagsiklop ni Creed ang kamay nila at hinila siya palabas ng condo nito. Nang nasa loob na sila ng elevator, walang sere-seremonyang sinakop ni Creed ang mga labi niya.
Agad din naman niyang tinugon ang halik nito. It feels natural kissing him. It feels good.
When the kiss ended, she frowned at Creed. "Bakit bigla-bigla kang nanghahalik?"
"I feel like kissing you, so I did." Nginisihan siya nito. "May problema ba?"
"Wala." Nag-iinit ang pisngi na sagot niya.
Bumukas ang elevator at magkahawak-kamay silang lumabas ni Creed. Nagtungo sila sa Parking lot sa kotse nito, nang makasakay, binuhay nito ang makina ng sasakyan.
"So, saan mo gustong mag lunch?" Tanong nito sa kanya ng papalabas na ang sasakyan nito sa Parking lot.
She shrugged. "Kahit saan basta may Fried Tilapya at Fried Chicken."
"Okay." Pinaharurot ni Creed ang sasakyan patungo sa kung saang Restaurant.
SHE and Creed have their lunch on Via Mare Cafe. The foods are great; she can’t stop eating until there's nothing on her plate.
"Ang sarap." Komento niya ng matapos niyang simutin ang laman ng pinggan. "Paano mo nalaman na masarap ang Fried Tilapya nila rito?"
"I Google it." Simpling sagot nito na ikinangiti niya.
"Ewan ko sa'yong lalaki ka." She raised her hand to get the waiters attention. "Can I have one glass of water, please?"
"Right away, ma'am." The waiter answered with a smile.
Habang hinihintay ang tubig niya, tumingin siya kay Creed. "So, what do you do for a living?" Tanong niya sa binata. "Since I can’t remember anything about you, I might as well ask you."
Tumango-tango si Creed. "I'm a Professional Photographer. I work on National Geographic Channel before I met you. And then Dad wants me to manage our Businesses, so here I am, trying hard to be a Businessman."
"Hobbies?"
"Taking pictures." He answered with a shrug. "That's what I like to do in my free time."
Inilapag ng waiter ang isang baso ng tubig sa harapan niya tapos umalis din.
She drank the water first before asking.
"Kung ikaw ang namamahala sa mga negosyo ng Pamilya mo, bakit parang ang dami mong free time?" Tanong niya ng matapos uminom.
"I'm on leave."
Tumaas ang isang kilay niya. "Ha? Bakit ka naman nag leave? Kailan pa?"
"Nag leave ako nuong nakita kita. I want to be with you."
"Creed, hindi habang-buhay naka-dikit ka sa akin. Kailangan mo rin namang mag-trabaho para sa future mo. Huwag mong itali ang sarili mo sa'kin, kasi honestly speaking, wala ka namang mapapala sa akin. I don’t have a job and I’m dependent to my parents."
"Puwede ka namang magtrabaho. The Lockett I know was an independent woman." Hinawakan ni Creed ang kamay niya na nasa ibabaw ng mesa. "You're Lockett Kay Mendoza; you're smart and talented—"
"But I don’t remember anything." Sansala niya sa iba pa nitong sasabihin.
"Magpapa-apekto ka ba? Lockett, wala kang maalala. Period. Hindi habang-buhay ganyan ka lang na naka-depende sa mga magulang mo. You have to do something with your life. Hindi ka binigyan ng diyos ng ikalawang pagkakataon para mabuhay para lang sayangin mo iyon."
Nawalan siya ng imik habang iniintindi ang sinabi ni Creed. Tama ito, pero napakahirap niyong gawin. Lalong-lalo na sa kalagayan niya ngayon. But ... She can’t be like this forever. She has a life to enjoy and to explore!
Tumingin siya sa mga mata ng binata. "Sa tingin mo may tatanggap sa'kin?"
"Of course." Hanggang tainga ang ngiti ni Creed. "Dad will hire you. Go to his office tomorrow. Sa kompanya ka naman noon nag ta-trabaho. I will set an appointment. Iyon lang ang magagawa ko para sa'yo, ayokong tulungan kang matanggap sa trabaho, I want you to be accepted because you're smart and exceptional."
That made her smile. "Thanks, Creed.”
“Don’t mention. I just want you to be happy.”
Hindi pinigilan ang sarili ni Lockett na dumukwang at inilapat ang mga labi sa mga labi nito. It was just a peck on the lips. When she pulled away, she smiled widely at Creed.
“I think I’m falling for you, Creed.” Aniya na halos ikaluwa ng mata ng binata sa sobrang gulat. “No, scratch that. I am falling for you.”
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top