After dinner nanood muna kami ng mga sumasayaw. Folk dances ang kanilang sinayaw. Nag-enjoy ako ng husto na kasama siya. We held hands the entire show. Masaya akong may alala na naman na masaya sa kanya.

"Let's go."

Tumayo na kami at bumaba na. I'm holding my purse baka sakaling kailangan o magkulang ang pera ni Adonis. Pero nagtuloy-tuloy kami palabas.
Hindi pa siya nagbabayad ah. I freak out.

Pero walang humabol sa amin, lahat ng waiter na makasalubong namin ay thank you sir at mam ang sinasabi.
Hinila ko ang kamay niya na hawak ko. Lumingon siya sa akin.

"Dont worry about the bill. It's all set," He said. Pero hindi ako naniwala kaya nanatili lang akong nakatayo at hindi gumagalaw.

"It's paid Diozza." tatawa-tawang saad niya at hinihila na ako palabas.
"Bayad na iyan sa paghuhugas ko ng pingan ng buong linggo." natatawang pahayag niya. Halatang nagbibiro lamang siya.
Pero kinagat ko ang biro na iyon, eh paano ba naman siya makakabayad ng malaking halaga kung hindi niya talaga pinaghirapan.

Nakangiti na akong sumabay sa kanya. Inangkla ko pa ang kamay sa braso niya palabas ng restaurant.
Nasa parking lot na kami and ready to go when his phone rings. He ignore it. Pero sa pangalawang pagtunog ng cellphone niya ay sinabihan kong sagutin na niya iyon, baka kasi importante.

"Hello. Yes this is Adonis."

I just stand near him.Hindi ko masyadong marinig kung sino ang kausap niya.

"What hospital?" He look at me with a strange look as he ask question.

"Okay, I don't know if I can. Let me see. Thank you." ibinaba na niya ang kanyang telepono. He sigh as I'm waiting for him to talk.

"Crystal is in the hospital." nagulat ako sa pahayag niya.

"What happen to her?" Nag-aalala kong tanong. Yes of course, I'm worried too.

"I dont know yet. Because I'm in her emergency contact that's why they called me." nagkibit balikat siya habang matamang nakatingin sa akin.

"Puntahan mo na!" I said. He look at me like asking me if I'm sure.
"Baka kung anong nangyari. She needs you!"pagtataboy ko sa kanya.

"Come with me then!" Anyaya niya.
I want too. Pero magiging sagabal lang ako sa kanila. Isa pa, masasaktan lang ako.

"Just go. I'll just take the taxi. Mas importante na makarating ka agad sa hospital." Pag-udyok ko pa para lamang umalis na siya.

For sure ayaw rin naman ako makita ni Crystal doon. Tumingala ito sa langit.

"It will rain soon. Ihahatid na lang muna kita bago pumunta," He said as if talagang ayaw akong iwanan. Mapait akong ngumiti.

"Just go Adonis. Mas mag-aalala ako sa'yo kung magbiya-biyahe ka nang umuulan. Go! hanggang wala pa ang ulan. Just text me." Medyo iritado na ako sa pagtataboy sa kanya.

I don't know what keeps him slow. Parang ayaw niya talagang iwan ako. Dapat ay nagkakandarapa na siyang umalis eh.

"Go. May waiting shed naman malapit diyan. I'll text manong Ben to pick me up if you're  worried about me taking the taxi."

Bumuntong hininga siya ulit.

"Go!"

"Idra-drop kita sa waiting shed." Wala na akong nagawa.

It starting to rain when he drop me.
Inalis niya muna ang helmet niya.

"Are you sure you're  okay here?" muli niyang tanong. Bumaba pa talaga sa motor para samahan ako sa loob.

"Yes. I'll text manong Ben right away." Tugon ko at inilabas ang cellphone.

"Okay then," Sabi niya
He give me a quick kiss in my cheeks bago muling isuot ang helmet at sumakay sa motor niya.
Wala na siya sa aking paningin ay hawak ko pa rin ang pisnging hinalikan niya. Napakalakas ng kabog ng dibdib ko katulad ng lumalakas na ring ulan at hangin. Malaki ang waiting shed pero nababasa pa rin ako dahil sa hangin.

Kinuha ko ang cellphone ko para tawagan si manong Ben. Nakailang ring lang ito nang biglang namatay ang cellphone ko.

I'm dead! It's lowbat

Wala akong magagawa kundi ang mag-abang na lamang ng taxi pauwi. It's 7 pm na at basa na talaga ako ng ulan.

When a black Toyota car stop in front of me. Hindi ko makita ang nasa loob dahil tinted ito.

"Bryan!"

"Hop in!"

Magkasabay naming saad nang bumukas ang pinto sa harapan.
Ayaw kong pumasok pero mas niluwangan niya ang pinto ng kanyang kotse.

"Sakay na, basang-basa ka na a!" wala akong nagawa kundi ang sumakay. Nilalamig na rin kasi ako. Bawal na magpakipot. Bati muna kami.

"What happen to you? Bakit nagpakaulan ka? Bakit hinayaan ka ng boyfriend mo mag-isa at maulanan? where is he?"Sunod-sunod niyang tanong. I can sense his concern.

"Sorry basa na tuloy upuan mo," sabi ko para iwala ang mga tanong niya tungkol kay Adonis.

"Never mind my seat, hear put this on you."

Inabot niya sa akin ang kanyang jacket na agad kong itinakip sa aking katawan.

"Ihahatid na kita sa inyo." kunot noo akong napalingon sa kanya .

"Wala kang pupuntahan?" I asked without thinking.

"Wala naman, pauwi na ako."

I zipped my mouth. Mukhang wala siyang alam sa nangyari kay Crystal.
Nanginginig na ako sa lamig. I know he notice it dahil pasulyap-sulyap siya sa akin. He then go to a drive thru and order decaff coffee.

"Drink this. It will warm you."

"Thank you " I murmur as I sip. Naginhawaan ang pakiramdam ko.
Tahimik kaming naglakbay. Hindi ko kasi alam kung paano babasagin ang katahimikan. Ang awkward lang. Mukhang ganun din naman siya.
I just keep on noticing that he keeps on staring at me when I'm not looking. Siyempre  naramdaman ko iyon.

He knows where I live. The same subdivision lang naman kasi kami. Pero ofcourse, we are strangers to each other.

"Thank you. Isasauli ko na lang sa iyo ito bukas" referring to his jacket as I'm going to open his car door.

"Diozza!" napatigil ako sa pagbukas ng pinto at lumingon sa kanya.
I waited for him to talk.

"Never mind," he said at umayos ng pwesto sa kinauupuan.
Nalilito tuloy akong nagpaalam ulit sa kanya.I take a bath and ask our maid to wash Bryan's jacket. Balak kong isauli iyon agad

I'm in my bed and checking my phone.No text from Adonis.
Dati naman nagtetext ito lalo na kapag sinabi kong magtext agad.

This is the firts time kahit gaano ka busy si Adonis itetext ako agad-agad.
I text him but no reply. I call him but cannot be reach.
Naiinis na ako. I've text a hundred times na. Halos maginit na ang cellphone at teynga ko sa kakatawag pero operator lang naman ang sumasagot.

Nagtatampo ako pero mas nangingibabaw ang aking pag-aalala.
Papaano kung may nangyaring masama sa kanya?

Naghintay ako hanggang sa nakatulugan ko na ang paghihintay.
Nakatulog at nagising na ako't lahat,
wala ni isang text akong narecieve galing sa kanya.