you

Ibu aku?

Dia masih sama.

Masih soalan yang sama diajukan.

"Siapa kamu?"

"Mak kamu tak marah ke balik lambat?"

"Mana keluarga saya?"

"Saya sakit ke?"

Haha. Gambar aku, ayah, ibu, Ryujin, Haneul, aku tampal satu bilik dia. Berserta nama penuh.

Dengan harapan, dia akan ingat.


Berangan sajalah.

Berapa banyak gambar kau tampal sekali pun, dia masih tak kenal aku.

Aku?

Soalan sama juga aku ajukan.

"Ibu ingat Hoseok?"

"Bila ibu nak sihat?"

"Bila ibu nak jadi macam dulu?"

Kau tahu? Dah 18 tahun ibu tak usap kepala aku.

Aku nak ibu usap kepala aku sebelum aku pergi buat selamanya.

Aku nak ibu ingat aku sebelum aku pergi.

Aku nak ibu kenal aku sebelum aku pergi.


Aku rindukan ibuku.

Jasad ibu di hadapanku. Namun jiwanya tiada.

Pulangkanlah jiwa ibuku.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top