CHAPTER ONE : New Chance at Love

I would die over and over again just to make you safe. My heart belongs to you
–20, 8

Napatitig si Antoinette sa papel na naglalaman ng sulat habang nakalagay ang hintuturo at hinlalake sa baba nito na animoy nag-apuhap kung sino'ng nagpapadala sa kanya ng matatalinhagang mga sulat, tsokolate at mga ramilyete nitong mga nagdaang araw

"Kamusta d'yan Detective Shin? Na-indentify mo naba kung sino'ng nagpapadala sa' kin ng mga sulat, chocolates at mga bulaklak?" Sabi ni Antoinette sa kanyang katabi na may tangan-tangan na magnifying glass at notebook

"Masyadong maingat ang pagkakasulat nito, walang kahit anong bakas ng fingerprints." Tugon naman ng Detective habang isa-isang inilalapag ang mga papel na natanggap ni Antoinette na pinaniniwalaang gawa sa dahon ng papyrus

Hinde rin maintindihan ni Antoinette pagkat wala namang may balak manligaw sa kanya, 'di rin s'ya mapakali sa kanyang p'westo dahilan para s'ya ay maging tulig nitong mga nakaraang araw, sa pag-aakala na kung sino man ang nagpapadala ng sulat at mga bulaklak sa kanya ay may balak pala na patayin s'ya

Just the thought of it makes Antoinette scared, A delicious shiver ran down her spine, like a bolt of electricity. Thin lips curved into a sly smirk and equally thin eyes crinkled at the edges. The pupils in her eyes widened to the extent that white sclerae surrounded the golden irises

Kaya lakas-loob nalang ni Antoinette para tawagin si Detective Shin para imbestigahan ang lahat

Napabalik nalang ng biglaan ang dalaga sa kanyang katabi nang tapikin s'ya nito sa balikat at ipinakita sa kanya ang papel na naglalaman ng mga numero at mga letra

"Isinulat ko ang mga numero mula sa lahat ng sulat na natanggap mo at sinubukan kong gamitin ang Latin Code at ito ang lumabas na pangalan." Ani ng matanda habang binibilugan ng paulit-ulit ang nakuhang sagot sa papel

Napatigalgal si Antoinette sa kanyang kinatatayuan, kinusot pa nito ang mga mata sa pag-aakalang nanaginip s'ya ngunit hinde, kaya napabulalas nalang s'ya sa kanyang sarili ng "Matagal ng patay si Kenneth at bakit naman s'ya magpapadala ng mga sulat at bulaklak kung saka-sakali?"

That question brought Antoinette into hurdles of mem'ries but the idea of it is just preposterous, matagal ng patay ang kasintahan n'ya

"Umayos kayo d'yan, papalapit na dito si Sir Philip." Napaayos agad ng tayo si Antoinette habang pinapaypayan ang sarili gamit ang papel na binigay ni Detective Shin nang dumaan sa harapan nila si Nadia na s'yang sekretarya ng CEO na si Chase Fuentes; nakakabatang kapatid ni Philip Fuentes

Papalapit ng papalapit sa front desk si  Philip kasabay ang mga kasamahan nito sa taping at ng makalapit na ito ay pilit nalang inaabala ni Antoinette ang sarili sa pagsca-scan ng mga talaksan sa fax machine but Philip didn't buy the lady's attempt at dissimulation. Biglaan nalang nitong hinawakan si Antoinette sa galanggalangan dahilan para bumilis ang tahip ng dibdib ng dalaga na animo'y tinatambol ng pagkalakas-lakas, which in her defense is not okay and out of context because why would Sir Philip act in such a way?

"I've heard from our staffs that you're with Detective Shin, why is that?" hinde makasagot si Antoinette sa naging tanong ni Philip, napatingin lang s'ya sa magandang mukha nito with its thin petulant face, balding, curve of nose repeated in curve of forehead, irritable look, thin upper lip, and whiny voice with quarrels edge.

"Kung gusto mong makakuha ng sagot, just look into my eyes." Nagugulumihan man ay napatingin nalang s'ya sa mata nito. She looked into his eyes, but it was like nothing was their to behold. An endless depth of ink, sorrow, and pain. Antoinette could not see whites of his eyes nor the vessels that flowed through them. They were depths of Philip holding a thousand souls yet there were none to be seen

"If you're looking for the person who's been repetitively sending you flowers, chocolates, and letters then you're looking at the right person Antoinette." Philip is sincere just by its glances, his black eyes drilling into the lady infront of him.

Antoinette couldn't help but think – "I'd never seen such dark eyes with so much light in them."

"Huh?" Mas lalong naguluhan ang dalaga sa itinuran ni Philip sa kanya

"Ako 'to si Kenneth, I was just cursed by a witch many years ago to be a fiend and be locked in this body forever." Philip starts to fondle the cheeks of Antoinette while the latter is still staggered by the formers' confession

Antoinette didn't know but there's a great force that made her lean forward to kiss the man, the kisses were so magical and powerful that it demands a more deeper kiss that brought memories ten years ago with how their love started

"Why didn't you tell me before? You don't know how desperate I am Kenneth." Antoinette said after the kiss

"I'm just finding the right time to tell you and besides, don't call me Kenneth anymore, I'm Philip now." Ang tanging tugon ni Philip matapos hagkan s'ya ng dalaga.

Antoinette knows now that after many years; she knows that finding, losing, forgetting, remembering, leaving, and returning never stops. The whole of life and love is about another chance, and while they're alive, till the very end, there is always another chance at love.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top