4
Jangnanchiji Ma Geogi Itneun Geo Ara
Natanal Geo Gata Manyang Gidarida
“Gomawo Nami sebab tak bagitau dia yang aku kat mana.”
‘Kau tak rasa ke ni kejam? Aku kesian dengan Chan tu.’
“Tak. Selagi aku tak lihat dia menangis, selagi tu aku takkan muncul depan dia.”
‘Seojun-’
“Dia tak pernah nangis depan aku, aku teringin nak tengok dia menangis. Walaupun sekali tu pun dah cukup.”
‘Dia takkan menangis. Percayalah. Tadi pun patutnya dia menangis bila dapat tau kau takde kat sini. Tapi....yang aku nampak hanyalah—dia tahan air mata dia. Tu je. Buang masa je kau buat semua ni.’
“Aku tetap dengan keputusan aku. Kau nak cakap yang aku ni bukan yeochin yang baik pun kau cakap je lah. Impian aku cuma nak tengok dia menangis. Tu je.”
☆☆☆☆☆
‘Chan?’
“Eo? Nami.”
‘Kau buat apa sini?’
“Aku--aku tunggu Seojun.”
‘*sigh* Kan aku cakap...Seojun takde kat sini.’
“Aku tau dia ada kat dalam. Tolong panggil dia keluar.”
‘Takde. Kau balik lah. Jangan jadi macam orang gila kat sini.’
“Aku takkan balik selagi aku tak jumpa dia. Aku akan tunggu dia sampailah dia keluar. Aku tau dia main-main je.”
'Terpulanglah.’
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top