Zijn hele leven woonde hij al in het kasteel. De dagen waren er saai en zelfs in de nacht was er niks te beleven. Geen verdwaald spookje, helemaal niks. Maar nu stond alles op het punt om te veranderen. Hij wilde zo graag naar buiten. Hij was nu achttien jaar oud en was nog nooit uit het dorp geweest. Hij had überhaupt nauwelijks contact met de buitenwereld. Soms chatte hij op Omegle met vreemde mensen. Het was het enige wat hij leuk vond om te doen.

'Prins Levi? Uw... Uw moeder is vannacht helaas overleden,' bracht de butler het bericht aarzelend. Levi knikte emotieloos, hij had het al verwacht. Hij liep zijn slaapkamer uit, naar de slaapkamer van zijn moeder. Vredig lag ze op het bed, haar ogen waren gesloten. 'Je hebt nu geen pijn meer, mama,' fluisterde Levi en hij veegde zijn tranen weg. 'Rust zacht'.

Meteen daarna liep hij naar zijn vader, die zijn verdriet weg probeerde te drinken met rum. 'Vader, ik ga op reis,' kondigde hij aan. De koning haalde zijn schouders mistroostig op. 'Doe maar, jongen. Let wel goed op en kom je oude vader nog eens bezoeken'. Het was alsof de koning aanvoelde dat Levi er geen zin meer in had om terug te komen. Zijn moeder was alles geweest wat hem hier hield, maar nu die er niet meer was, had hij hier niks meer.

Hij wierp een laatste blik op het fotolijstje wat naast zijn bed stond. Zijn moeder, hij en zijn stiefvader -de koning- stonden er lachend op. Het was een mooie, onbezorgde tijd geweest. Na lang aarzelen besloot hij het fotolijstje toch in zijn tas de stoppen en daarna ritste hij hem dicht.

Alles liet hij verder achter. Zijn dure flatscreen tv, zijn playstation 4 en al zijn andere spullen. Alleen zijn mobiel kon Levi niet achterlaten. Hij zei zijn vader gedag en liep zo de poort uit, de wijde wereld in. Hij leek net op een backpacker, zo met zijn tent op zijn rug en een overvolle rugzak. Na ruim een uur lopen, stapte Levi een cafeetje binnen. 'Wat drink je?' vroeg een blond meisje achter de bar ongeïnteresseerd. Ze keek hem niet eens aan.

Stomverbaasd door haar schoonheid kon Levi niks zeggen. 'Nou?' vroeg ze ongeduldig en ze keek hem recht in zijn ogen. Haar blik verzachtte iets en opnieuw vroeg ze: 'Wat wil je?' 'Jou,' fluisterde hij en ze begon keihard te lachen. Het schaamrood steeg naar zijn wangen en hij zei: 'Jenever. Doe maar jenever'. Giechelend schonk ze een glas voor hem in. 'Wil je er een citroentje bij? Ik heb gehoord dat ze heel sappig zijn. Net zo sappig als jij'. Ze knipoogde en zette zijn glas voor hem neer.

Hij betaalde het drinken en gaf een fikse fooi, voor dat leuke meisje. 'Wacht!' riep ze hem na toen hij opstond. 'Hier,' zei ze en ze duwde een servetje in zijn hand. Met een sierlijk handschrift was haar nummer erop geschreven en ze fluisterde in zijn oor. 'Mijn naam is Rose'. 'Levi,' mompelde hij en hij gaf haar een scheve glimlach.

Die dag daarna belde hij haar en ze spraken wat af. Ze kwam aanlopen met een buggy. 'Sorry, dit is mijn zusje, Amelia,' glimlachte ze verontschuldigend. Ze legde vlug uit dat haar ouders gescheiden waren en haar vader nu een nieuwe vrouw had en ze hadden Amelia gekregen. Alleen ze keken nauwelijks naar haar om en Rose moest regelmatig voor haar zorgen.

'Het geeft niet,' zei ik en we gingen samen zitten. We lachten en praatten, tot ik een verschrikkelijke geur rook. 'Ze heeft een poepluier,' mompelde Rose en ze pakte een schone luier uit een tas. Na veel gestuntel had Amelia een schone luier om. 'Sorry dat deze date niet perfect is,' zuchtte Rose en ze wendde haar gezicht af. 'Je zult me wel nooit meer willen zien'.

Hij lachte. Hij was gelukkig. 'Het maakt niet uit dat het niet perfect was. Het was tenminste echt en dat is waar het in het leven om draait'. Hij boog naar voren en kuste haar.

En zij beantwoordde zijn kus liefdevol.

English:
Written By: XDutchieX
A unexpected story with a beautiful end.

Dutch:
Geschreven Door: XDutchieX
Een onverwacht verhaal met een prachtig einde