"Βολεύτηκες εντάξει;"με ρώτησε ο Αντώνης γελώντας και σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω δολοφονικά.

"Είμαι αγκαλίτσας τι να κάνουμε"του είπα και απομακρύνθηκα γελώντας.

"Μην αγχώνεσαι,με αγκαλίτσα έμπλεξες και 'συ"μου είπε χαρίζοντάς μου ένα χαμόγελο.

"Χαίρομαι τότε αγκαλίτσα"του είπα χαμογελώντας και τον βάρεσα ελαφρά στο μπράτσο.

"Και εγω νευράκια"μου απάντησε γελώντας όσο έβαζε τα χέρια στις τσέπες του φούτερ του.

"Ασταδιάλα μωρέ που θα με πεις εμένα νευράκια"του είπα μεταξύ αστείου και σοβαρού.

"Το δεχόσουν τις άλλες φορές όμως,δεν σε χάλαγε φαίνεται.Μήπως κάτι λέει αυτό;"μου είπε χαμογελώντας και τον κοίταζα με ανοιχτό το στόμα.

"Ωω ξεκίνα να τρέχεις"του είπα γελώντας και εκείνος ξεκίνησε να τρέχει.

"Δεν θα με πιάσεις νευράκια"μου φώναξε πρωτού καν ξεκινήσω να τρέχω και με έκανε να χαμογελάσω με την εικόνα που είχα μπροστά μου.

Είναι τόσο παιδί,καταφέρνει τόσο καλά όμως να κρύβει έτσι τον εσωτερικό του κόσμο που αμφιβάλλω αν αντιστοιχεί στην εικόνα του παιδιού που έχω μπροστά μου.

Κούνησα πέρα δώθε το κεφάλι μου και ξεκίνησα να τρέχω πίσω του.

"Σιγά ρε φίλε είσαι και δυο μέτρα με κάτι πόδια να,που θες να σε φτάσω εγω;"του φώναξα και εκείνος γύρισε στιγμιαία να με κοιτάξει.

Μου έβγαλε τη γλώσσα και χαλάρωσε λίγο τους ρυθμούς του.

Έτρεξα λίγο πιο γρήγορα,και εκεί που ήμουν έτοιμη να τον ακουμπήσω,ξαφνικά έγινε σκόνη ξανά.

"Εντάξει κέρδισες"του φώναξα πιάνωντας τα γόνατά μου κουρασμένη.

"Εγώ στο είπα" μου φώναξε από μακριά όσο επέστρεφε πίσω χαμογελαστός.

"Είσαι εντάξει;Συνεχίζουμε;"με ρώτησε και του έκανα νόημα να περιμένει ενα λεπτό,καθώς πάλευα να σταθεροποιήσω την αναπνοή μου.

"Έχουμε ήδη φτάσει οπότε πάμε"του είπα και κοίταξε πίσω του.

"Ααα εδώ μένεις;"με ρώτησε και εγω του έκανα μια περίεργη φάτσα.

"Ε για να σου λέω φτάσαμε;"του είπα γελώντας και εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του χαμογελώντας.

"Μαμάααα"φώναξα καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου.

"Κουζίνα"απάντησε και παράτησα την τσάντα μου στο χολ,κάνωντας νόημα στον Αντώνη να κάνει το ίδιο.

Άφησε και την δικιά του και πήγαμε στην κουζίνα.

"Γεια σου μάδερ"της είπα και της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.

"Πως ήταν σήμερ-"πήγε να πει αλλά είδε τον Αντώνη ο οποίος καθόταν με ένα αμήχανο χαμόγελο στην κάσα της πόρτας της κουζίνας.

"Ποιο είναι το όμορφο παιδί;"με ρώτησε χαμογελώντας η μαμά μου οσο κοίταζε τον Αντώνη.

"Αντώνης,συμμαθητής της κοπελιάς από εδώ,χάρηκα"είπε με ένα χαμόγελο όχι τόσο αμήχανο πλέον και της έδωσε το χέρι του για χειραψία.

"Χάρηκα.Έχεις φάει μεσημεριανό;Να σου βάλω να φας;"είπε η μαμά μου με μια ανάσα.

Κλασικές μανάδες,τι να πείς.

"Όχι δεν χρειάζεται εμείς θα πηγαίναμε πά-"είπα γρήγορα αλλά η φωνή του Αντώνη με διέκοψε.

"Αν γίνεται ναι γιατί δεν έχω φάει τίποτα όλη μέρα"είπε και με κοίταξε γελώντας όσο εγω κουνούσα το κεφάλι μου πέρα δώθε χαμογελώντας.

"Καθήστε και σερβίρω τώρα"είπε η μαμά μου η οποία τόση ώρα προσπαθούσε να καταλάβει τον λόγο για τον οποίο γελούσαμε.

"Σαν το σπίτι σου ε"του ψιθύρισα στο αυτί ειρωνικά.

"Άσε το παιδί Κλειώ να φάει με την ησυχία του"πετάχτηκε η μαμά μου έχοντας ακούσει το τι του είχα πει,μιας και έχει βιονικό αυτί,και αφήνοντας ένα πιάτο με μακαρόνια μπροστά του.

Ο Αντώνης με κοίταξε με ενα νικητήριο χαμόγελο και ευχαρίστησε την μαμά μου.

Μωρε κοίτα τους που συνομωτούν εναντίον μου.

[...]

"Ευχαριστούμε πολύ για το τάισμα"είπε ο Αντώνης στην μαμά μου και εκείνη γέλασε.

"Δεν κάνει τίποτα.Έχετε εργασία ή κάτι τέτοιο;"ρώτησε εκείνη κοιτώντας με ολο νόημα.

Οχι ρε μαμά σε παρακαλώ.

"Ναι μία εργασία στην βιολογία που έχει προθεσμία μέχρι αύριο οπότε καταλαβαίνεις έχουμε δουλειά να κάνουμε"της απάντησα και κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.

"Καλό κουράγιο και ό,τι χρειαστείτε φωνάξτε με"μας είπε χαμογελαστή.

"Κάτσε ξεκουράσου εσύ που το χρειάζεσαι,το 'χουμε εμείς"της είπα και ο Αντώνης συμφώνησε μαζί μου.

"Καλά καλά,ανεβείτε πάνω τώρα"είπε εκείνη γελώντας και πήγε να ξαπλώσει στον καναπέ.

Ανεβήκαμε πάνω και έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου.

Ο Αντώνης περιεργαζόταν τον χώρο σαν κλασική κουτσομπόλα που είναι.

"Ωραίες ζωγραφιές έχεις"είπε καθώς παρατηρούσε ένα κομμάτι του τοίχου μου που είναι γεμάτο με τις ζωγραφιές μου.

"Σ'ευχαριστώ"του είπα χαμηλόφωνα και πήγα στο σημείο που καθόταν.

"Σ'αρέσει πολύ να ζωγραφίζεις ε;"με ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

"Με βοηθάει να ξεχνιέμαι,να ξεσπάω και γενικότερα μου αρέσει να εκφράζομαι με τη ζωγραφική"του απάντησα και εκείνος μου τσίμπησε το μάγουλο χαμογελώντας.

"Έχεις ταλέντο πάντως νευράκια"είπε και έκατσε στην καρέκλα του γραφείου μου λίγο πιο πέρα,κάνωντας με να χαμογελάσω με το σχόλιό του.

"Λοιπόν,από που ξεκινάμε;"τον ρώτησα και πήρα ένα σκαμπό που βρισκόταν δίπλα στην ντουλάπα μου,και το τοποθέτησα δίπλα του.

"Αρχικά θα κάτσεις εσύ στην καρέκλα και εγώ στο σκαμπό γιατί είμαι τζέντλεμαν και πρέπει να κάθεσαι στην καλύτερη θέση"μου είπε και σηκώθηκε πάνω.

"Σοβαρολογείς τώρα;"τον ρώτησα με σηκωμένο το φρύδι.

"Εμ προφανώς;Αντε σήκω να κάνουμε δουλειά"μου είπε και σταύρωσα τα χέρια μου χωρίς να κουνηθώ ούτε εκατοστό.

"Καλά αφού έτσι θες"είπε και ξαφνικά τα πόδια μου δεν ακουμπούσαν πλεον το γκρί μου χαλί,αλλά βρίσκονταν στον αέρα.

"Δεν παλεύεσαι ρε φίλε"του είπα όσο με άφηνε πάνω στην στριφογυριστή καρέκλα του γραφείου μου.

"Τώρα είμαστε καλύτερα"είπε χαμογελαστός και κάθησε στο σκαμπό.

Εγώ έσκυψα λίγο το κεφάλι μου και γέλασα αμήχανα.

"Σχετικά με το τηλεφώνημα που έκανα το πρωί,πήρα τον αδερφό μου ο οποίος είναι χάκερ και μπορεί να μας βοηθήσει με τηλέφωνα ή διευθύνσεις και τα σχετικά"μου είπε τεντώνωντας τα πόδια του μπροστά.

"Μπλέκεις και άλλα άτομα όμως και σου ξεκαθάρισα οτι δεν έχω όρεξη να πάθει κανένας σας κακό"του είπα σταυρώνοντας τα χέρια μου και ξεφύσηξε ρολάροντας τα μάτια του.

"Και εγώ σου είπα οτι δεν παθαίνουμε τίποτα.Εξάλλου,αν θέλουμε να κάνουμε καλή δουλειά,χρειαζόμαστε και εναν χάκερ,αδερφός μου είναι δεν είναι άγνωστος"μου είπε κοιτώντας με στα μάτια και βυθίστηκα στην καρέκλα μου.

"Καλά έχεις δίκιο"του απάντησα

"Σκέφτομαι να ξεκινήσουμε από το γράμμα που έλαβες το πρωί"μου είπε χτυπώντας τα δάχτυλά του στο γραφείο.

Το έβγαλα από την τσέπη μου,μαζί με τον φάκελο,και το παράτησα στο τραπέζι.

"Δεν γράφει τίποτα απ'έξω.Μόνο από τον γραφικό χαρακτήρα μπορούμε να βγάλουμε άκρη"του είπα και το κοίταξε εξεταστικά.

"Για να λέει σειρά σου υπάρχουν δύο εκδοχές.Ή στέλνει γράμματα στους επόμενους στόχους του,άρα θα έχουν και άλλοι γράμματα.Ή είσαι η πρώτη στην οποία στέλνει γράμμα,και με το σειρά σου αναφέρεται στον Άγγελο,στην μαμά σου και στα άτομα που πυροβολήθηκαν την ίδια μέρα με εκείνη"είπε προσηλωμένος ο Αντώνης και έμεινα να τον κοιτάζω.

"Τ-τι;"με ρώτησε γελώντας αμήχανα και γούρλωσα τα μάτια μου.

"ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ;"του είπα ενθουσιασμένη και εκείνος άρχισε να γελάει.

"Με είχες για χαζό δηλαδή;"με ρώτησε σταυρώνοντας τα χέρια του και τον χτύπησα στο μπράτσο.

"Όχι,απλώς μου φάνηκε ουαου"του είπα και ανασήκωσε τους ώμους του γελώντας.

"Έχω δει πολλές ταινίες,πίστεψέ με"μου είπε και τον κοίταξα χαμογελώντας.

"Οπότε άκου το σχέδιο.Η δεύτερη εκδοχή που σου είπα,δεν έχει αποδεικτικά στοιχεία οπότε την αποκλύουμε προς το παρόν"είπε και του έκανα νόημα να συνεχίσει.

"Άρα,καταλήγουμε στην πρώτη όπου θα είναι και η πρώτη μας έρευνα.Θα πάμε σε διάφορα σπίτια της πόλης,εξάλλου μικρή είναι,και θα ρωτήσουμε αν έλαβαν κάποιο παράξενο γράμμα τον τελευταίο μήνα"μου είπε και ξεφύσηξα.

"Μα,δεν θα φανεί παράξενο αν τρέχουμε σε μια ολόκληρη πόλη,στην οποία να σου θυμίσω όλοι γνωριζόμαστε,ρωτώντας αν έλαβαν κάτι παράξενο;Δεν θα φανούμε εμείς οι ύποπτοι σε αυτή την περίπτωση;"τον ρώτησα και φάνηκε να το σκέφτεται.

"Έχεις ενα δίκιο σε αυτό.Λέω να ρωτήσουμε σε συγκεκριμένα σπίτια.Αλλά για να είμαστε σίγουροι,πρώτα θα περάσουμε μια βολτίτσα από το νοσοκομείο"μου είπε και τον κοίταξα ερωτηματικά.

"Και πιστεύεις οτι θα μας πούν οι υπεύθυνοι εκεί ποιος πυροβολήθηκε εκείνη την ημέρα και πήγε στο νοσοκομείο;Αυτό είναι ιατρικό απόρρητο και καλά και δεν επιτρέπεται να το μάθουμε εμείς"του είπα και με κοίταξε πονηρά.

"Ποιος σου είπε οτι θα ρωτήσουμε;"μου είπε χαμογελώντας σατανικά και τον κοίταξα με απορία.

Τι λέει;

------
Γεια σαςςς.

Τι κανετε πως ειστεεεε;Αι χοουπ γιου αρ ολ γκουντ.

Το αφησα σε περιεργο σημειο με συγχωρειτε,αλλααα πρεπει να εχει και ενα ενδιαφερον το ολο πραγμαα😏

Το επομενο κεφαλαιο ερχεται συντομα.

Σι γιουυυ