Napuno ng ingay ang buss dahil sa bente syeteng estudyante hindi na maka pag-hintay na marating ang kanilang destinasyon. Kitang-kita ang galak sa kanilang mga mukha ngunit ang ilan naman ay nababagot na kahit kasisimula lamang ng kanilang field trip papunta sa makasaysayang museo.

Ilang oras ang lumipas at med'yo humupa ang ingay dahil ang ilan sa mga estudyante ay naka-tulog, habang ang iba naman ay nakikipag-chismisan sa kanilang ka seat mate.

“Dali! Kunan mo nang litratro si Justin!” Natatawang ani ni Mike kay Mico na abalang kinukunan ng litratro ang mga kapwa niya art student na natutulog.

Pa-simpleng lumapit si Jerwin kay Justin na natutulog at inilagay ang kaniyang hintuturo sa med'yo naka-bukas na bunganga nito.

Napapa-irap na lamang ang ilan sa mga estudyanteng gising pa dahil sa giwana ng tatlong magkakaibigan. Sanay na sila sa pagiging pilyo at loko-loko ng tatlo.

Sa kabila ng mga tawanan ay mero'ng babaeng naka-upo sa pinaka dulo ng buss na parang may sariling mundo at nakatulala lamang sa bintana. May kong anong lungkot sa kaniyang na maki-kita sa kaniyang mga mata na hindi maipaliwanag.

“Hey, sis,” tawag ni Guinevere sa kaniyang kapatid nasa si Quintessa na-abala sa paglalagay ng kulay rosas na lipstick sa kaniyang labi.

“What?” nababagot na saab ni Quintessa.

“Look at Alyson.” Natatawang itinuro ni Guinevere si Alyson.

Kunot-noong nilingon ni Quintessa si Alyson. Gano'n na lang ang gulat ni alyson ng bigla siyang batuhin ni Quintessa ng panulat.

“Do yourself a favor, Alyson. What don't you just kill yourself with that pen, huh? Emo,” med'yo mahinang saab ni Quintessa upang hindi marinig ng kanilang guro ngunit sapat na iyon upang marinig ni Alyson.

“She’s such an eyesore,” naiiritang sabi ni Quintessa.

Natawa ang barkada ni Quintessa dahil sa sinaad nito habang sa hindi naman kalayuan kong saan naka upo si Akilla narinig-narinig ang sinabi ni Quintessa kay Alyson.

Napa-iling na lamang ito at pinag-patuloy ang kaniyang pagbabasa.

“Tss, bullies,” bulong ni Akilla Samson.

Ilang oras ang lumipas nang biglang tumigil ang buss na kanilang sina-sakyan.

Napa-kamot ng noo ang driver habang pinag-mamasdan ang daan na natatabunan ng lupa dahil sa landside.

Nagising ang ilan dahil sa pag-tigil ng buss.

“Anong nangyare?” tanong ng History Professor na si Almirah. Lumapit ito sa driver at laking gulat niya ng makita ang kalsada ay natatabunan ng lupa.

“Mukhang hindi matutuloy ang ating pag-punta sa Museum, Ma’am,” nanghihinayang na sabi ng Driver sa guro.

Nanlaki ang mga mata ng guro at kunot-noong pinag-masdan ang kalsada.

“What?!” bulaslas ng mga estudyanteng nakarinig. Kitang-kita ang pagkadismaya sa kanilang mga mata at ang pagka-inis.

“Ano bayan! Ang haba ng biyahe natin, tapos ano? Babalik tayo?” reklamo ni Raphael Samaniego, kasintahan ni Guinevere.

“Boo!” sigaw ng barkada nina Quintessa. Naki-sama na din ang ibang k-klasi nila.

“Ang ingay!” naiinis na wika ni Kaseya Martinez. Narinig ito ng grupo nina Quintessa ngunit nagpatuloy pa din sila sa pag-iingay.

“Guys, calm down! Baka mero’n pang ibang daan papunta sa destination natin. Think positive.” positibong wika ni Hillary.

“Sip-sip,” bulong ni Candice sa kaniyang best friend na si Melody. Natawa naman si Melody sa sinabi ni Candice.

“Yeah! There must be another way,” pagsang-ayon ni Rykle Islands kay Hillary Cabrera.

“Why not, try Google map? To see if there's really another way?” suhestiyon ng kasintahan ni Rykle, si Harold. Pasimple itong umakbay Kay Rykle.

“You have a service?” pag m-maldita ni Quintessa.

Napa-tingin naman agad ang lahat sa kanilang telepono. Bumagsak ang kanilang balikat no'ng makitang walang signal ang kanilang mga telepono.
Napa-buntong hininga ang lahat.

“Ano na ang gagawin natin?” pag-basag ni Erica sa katahimikan.

“We’re gonna fly.” sarkastikong wika ni Arby Martinez, kapatid ni Kaseya.

“Teka lang ho, manong. May alam ka po bang iba daan papunta sa museum?” Tanong ni Professor Almirah.

Napa-kamot sa kaniyang noo ang driver.

“Sa pagkaka-alala ko ho, mero’n—”

“Mero’n naman pala, e! Ba't 'di mo agad sinabi!” naiinis na wika ni Mike.

“Watch your mouth, young man!” Pinanlisikan ni Professor Almirah ang kaniyang estudyanteng si Mike.
Biglang natahimik si Mike. Tahimik na pinagtawanan ng grupo nina Quintessa ang napa-hiyang si Mike. Itinuon naman muli ni Professor Almirah ang kaniyang atensyon sa driver.

“What's the matter po, manong?” tanong ulit ng professor sa driver.

“Ang kaso ho, e, mas matatagalan tayo kong doon tayo dadaan ’tsaka... ”

“At saka?” mausisang tanong ni Akilla Samson, isa sa matalinong estudyante ni Prof. Almirah.

“E, may mga usap-usapan kasi na may mga hindi natin ka uri na naninirahan doon,” nag-aalangan ni sabi ng driver.

“What do you mean by that?” tanong ni Guinevere.

“Engkanto,” tugon ni Alyson Sabbithée Alguard.

Napatawa naman ang ilan sa mga estudyanteng hindi naniniwala sa mga ganiyang mga bagay. Napuno ng tawanan ang buss.

Halos maiyak naman si tawa ang kanilang Prof.

“Totoo ang aking sinasabi! Kaya nga halos wala ng kahit anong sasakyan ang duma-daan sa daang iyon!” pag-ta-tanggol ng driver sa kaniyang sarili.

Napa-iling na lang ang Professor. “Tama na ho, ang pag-papatawa. Doon na tayo dumaan ’tsaka sayang din kong babalik agad tayo.”

“Pero—”

“Like what you've said, ‘usap-usapan’ lang 'yon. Maaring hindi 'yon totoo. Tayo na at lumarga baka gabihin tayo sa daan,” nakangising saad ng professor.

Napa-buntong hininga ang driver, sa kaniyang loob-looban ay pinagsisihan niyang sinabi na mero’n pang iba daan upang bumalik na sila. Kahit ayaw niya ay napilitan itong mag maneho papunta sa daang tinutukoy niya. Kumaliwa ito at dumaan sa masikip na daan, ngunit sakto lang ang liit nito sa buss. Patungo ito sa parang masukal na gubat at hindi naka semento ang daan nito.

“Engkanto daw?” natatawang saad ni Remiel Samaniego, pinsan ni Raphael Samaniego.

“Engkanto do exist,” pag-singit ni Alyson sa usapan ng barkada nina Quintessa.

“Yeah, and pigs can fly!” umi-iling na saab ni Raphael at inak-bayan si Guinevere.

Nag-sibalikan ang mga estudyante sa kanilang upu-an habang pinag-tatawanan ang sinabi no'ng driver. Buong biyahe ay hindi mapakali ang driver. Pinag-papawisan ang kaniyang mga kamay na naka-hawak sa manibela at mero'n itong binu-bulong na 'kong anong dasal.

Nakita ng guro kong gaano ka balisa ang kanilang driver. Umiling na lang ito at ipinag patuloy ang kaniyang pagbabasa. Ilang minuto ang lumipas at wala namang kahit anong kababalaghan silang nararamdaman.

Ngunit bigla na lang silang nakarinig na parang may sumabog na ikina-gulat ng mga estudyante. Nagpa giwang-giwang ang buss na kanilang sinasakyan at malapit na sana sila mabangga sa isang malaking puno ng nara pero mabilis na natapakan ng driver ang break. Lahat ng estudyante ay nag-panic dahil sa nangyare.

“I thought, I'm gonna die!” sabi ni Melody.

Tumayo ang guro. “Is everyone alright?”

“Obviously, no!” mangingiyak na saab ni Guinevere.

“What the hell was that?” sabi ni Civion Hera.

“Ano po ba ang nangyare?” tanong ni Hillary.

“Calm down—”

“Calm down?! Are you nuts? We almost die!” hysterical na sigaw Lucy.

“Ang mabuti pa ay bumaba mo na tayo,” saab ng guro.

Tahimik namang sumunod ang kaniyang mga estudyante pababa ng buss. Habang ang driver naman na kanina pa nakababa sa buss ay nagtatakang pinag-masdan ang gulong ng buss na sumabog dahil sa matulis na pako.

“Ano ho pa ang nangyare, manong?” tanong ni guro no’ng makababa na siya sa buss.

Tinignan lamang ito ng driver ang itinuro ang daan na kanilang dinaanan kanina. Mero’ng mga pako na pinako sa manipis na kahoy at binaliktad at inilagay sa daan.

“Ano na gagawin natin?” tanong ni Akilla Samson.

“At sino namang baliw ang maglalagay niyan sa daan?” kunot noong wika ni George.

“This place is very creepy... ” saab ni Guinevere habang tumitingin sa paligid.

“Manong, meron po ba tayong extra gulong diyan?” tanong ni Prof. Almirah sa driver.

“Mero’n, ang kaso, e, isa lang at dalawa ang nabutas na gulong.”

“Seriously, what are we going to do now?” naiinip na wika ni Kaseya.

Bumuntong hininga ang professor. “Ang mabuti pa ay maghanap tayo ng tulong. Hindi malayong may  nakita tira dito—”

“Only retarded would want live here, this place doesn't even have internet,” saab ni Quintessa na kanina pa sinusubukang maka hagip ng signal.

Umiling na lang ang guro dahil sa sinabi ng kaniyang estudyante ang nagpatuloy sa kaniyang pagsasalita.

“It’s not impossible that someone lives here, ’cause who would put the on road? Baka nandiyan lang sila sa paligid.”

“I don't really feel good about this place,” sabi ni Erica.

“Nobody cares about what you feel,” sabi ni Melody.

“Ang mabuti pa ay mag hiwalay-hiwalay kayo para mas madali ang paghahanap,” sabi ni Prof. Almirah.

“Individual? What if one of us get lost?” Sabi ni Hillary.

“Okay, group yourself pero dapat apat lang ha?”

Agad namang i-grinupo ni Quintessa ang kaniyang sarili sa kaniyang barkaba.

“And where the hell are you going? Dito ka dali!” sigaw ni Quintessa kay Cordelia. Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Cordelia at sumunod kay Quintessa. Sumunod naman ang malapit na kaibigan ni Cordelia na si Madeline sa kaniya dahil ayaw nitong makasama ang kaniyang kambal na si Magdalene.

Ang iba naman ay grinupo ang kanilang sarili sa kanilang kaibigan habang ang iba naman ay wala ng choice kundi sumali sa ibang grupo kahit hindi sila gaano ka-close.

“Bakit pala dapat apat lang?” tanong ni Magdalene.

“Dahil bawat grupo ang may kani-kaniyang direction na pupuntahan.”

“Quintessa, Guinevere, Cordelia, Madeline, Raphael, Gabriel, and Remiel. You guys go to the south and seek some help, but don't go too further.”

“Akilla, Hillary, Magdalene, Civion, and Fabion. Sa north kayo.”

“Arby, Kaseya, Rykle, Harold, and Alyson. Sa west kayo.”

“Justin, Erica, Daniel, Lucy, George, Mico, Mike, Jerwin, Nicole, Melody, and Candice. Sa East kayo.”