Chapter 47 - Revenge

3 months later...

Cassey's POV

I aimed my gun to the eye and clicked my fingers. Bang! Bullseye!

Napangiti ako ng mapait nang makita kong naasinta ko ng tama ang bala. Inilapag ko ang baril sa mesa na puno ng armas at kinuha ko ang espada. I swayed and slash it to thin air.

Ilan buwan din akong nagsanay para sa araw ng paniningil. Ilang buwan ang tiniis kong sakit para makamit ang gusto ko. Revenge is everything to me. Hindi ako matatahimik hanggang sa alam kong ang lalaking pumatay sa pinakamamahal ko ay buhay at humihinga.

Pinatay ko ang ilaw sa basement saka ako umakyat sa bahay. Dito ako namalagi sa bahay namin ni Ivo. I used my money to buy weapon from the black market. Pinalakas ko ang sarili ko. I trained myself for combat whether it is a fist fight, long ranged sword, or gun.

Handang-handa na ako. And no one can stop me.

I strip off my clothes and took a long bathe. Napapapikit ako kapag naalala ko kung paano namatay si Ivo. Kung hindi alam sa mundo ng mga tao ang pagkamatay niya, dito sa Vampire City ay halos alam nila kung paano at kung saan siya namatay.

They mourned kasi kauri nila ang namatay. I had to fight my urge to break down. There's no space for pain, only hatred. There's no space for being weak, only power. My only consolation is the blood I had been drinking for the past three months. It made me strong physically. It made me more alert and I already surpassed my limit.

Nang matapos akong maligo ay nagbihis ako tapos nagpatuyo. Madilim na at ngayon ko balak umalis.

Napatingin naman ako sa computer ko nang marinig kong tumunog ang tracking device ko. He's moving from place to place. Hindi ko alam kung saan siya ngayon pupunta pero kahit saan siya magpunta, I can always track him.

"Enjoy your last day, Seth. Breathe all you want because you'll beg me for one once I start to punish you!" I sternly said.

Umaga ako umalis sa vampire city. I drive my new car dala-dala ang mga gagamitin ko. Pumunta ako sa pantalan kung saan namatay si Ivo. There's no trace of anything. Wala na ang barkong sumabog.

This is where he died. At parang ang hirap tanggapin kung paano siya nawala. How could someone be so cruel? That he has to make an effort just to kill a man, only because he's not ordinary? Sukdulan na ang kasamaan ni Seth. At hindi na magbabago ang plano ko. Ako ang tatapos sa buhay niya.

Umalis ako sa pantalan at pumunta sa penthouse ni Ivo. Ang lugar kung saan nabuo ang nararamdaman ko para sa kanya. Walang nabago sa loob per madilim dito. Iginala ko ang tingin ko at wala akong ibang makita kundi ang mga alaala namin dito.

Agad kong naipilig ang ulo ko. Hindi ko na dapat 'yon iniisip. It was all in the past now. It's painful but I have to move on. Makaganti man ako ay hindi mawawala ang pangungulila sa puso ko. Alam kong hindi na mapapalitan sa puso ko si Ivo. 'Yong pagmamahal na mayro'n ako ay ibinigay ko na lahat kay Ivo.

Umakyat ako sa dati kong kuwarto. Inilapag ko doon ang mga gamit ko. Hindi na ako nag-aksaya na buhayin ang ilaw dahil ayaw kong may makaalam na nandito ako. I want to give Seth a surprise he will never forget.

Isa-isa kong inilapag ang mga armas sa mesa kasama ng tracking device ko. I made sure that my gun cartridges are loaded. Pinunasan ko rin ang sword ko na nangingintab ang talim.

Tinanaw ko ang over-looking window sa kuwarto ko. Malakas ang ulan at animo'y bumabagyo. Malapit na rin magdilim.

"It's time," mahinang sabi ko.

Nagpalit ako ng damit. A black fitted leather suit hanggang leeg ko. I put a red lipstick on my lips. Ikinabit ko sa belt ang mga armas at baril ko at inipit ko rin sa black boots ko ang mga patalim ko. Pinatungan ko ng black trench coat ang suit ko para maitago ang mga dala ko. Isinabit ko lang sa likod ko ang sword na aakalain mong isa lamang na fencing sword. Itinaas ko ang pagtali sa itim at mahaba kong buhok.

Tuluyan nang dumilim at hinihintay ko na lang tumunog ang tracking device ko na nakasuot bilang wrist watch ko. Lumabas akong balkonahe ng penthouse at inakyat ang pinakatuktuk ng bubong.

I shifted my eyes from red habang pinagmamasdan ang malakas na ulan. I can see everything from up here. The city lights, the traffic, and the people who are trying to avoid the rain.

I closed my eyes when I heard the sound of my tracking device.

Gotcha!

I immediately teleported from his place and smirked. What a coward man! Hiding from his sister's skirt. Akala niya ata magda-dalawang isip ako na patayin siya just because nandito siya sa Villa nila kasama ang bestfriend ko. The last time I was here, binasted ako ni Ivo. And never in my wildest dreams na dito ko papatayin si Seth.

Nagtago ako sa isang malaking puno sa loob lang ng Villa. Ang daming bantay na nakapaligid. May mga hawak itong armas. Gustong-gusto ko na silang isa-isang patayin pero masyado pang maaga. Hahayaan ko muna siyang kumain ng kanyang huling hapunan.

I alerted my gaze nang magbukas ang main door ng bahay. Niluwa nito si Sandy at sa mukha nito, halatang galit siya. Sinoong niya ang malakas na ulan at kasabay nito ay nagmamadaling lumabas si Seth.

"Sandy, come back!" he shouted. Nilingon siya ni Sandy pero puno ng galit ang mukha nito.

"I don't know you anymore, Kuya! Kinain ka na galit mo! I can't believe you-ugh! You digust me! At ikinahihiya kita bilang kapatid!" with her sharp words ay tumakbo siya papunta sa kinaroroonan ng kotse niya at nagdrive palabas ng Villa.

Bumalik si Seth sa loob ng bahay at hindi ko mapigilang magtaka sa nangyari. What did he do this time? Ano naman kayang ka-demonyohan ang ginawa niya para magalit sa kanya nang gano'n si Sandy?

Nagdim ang ilaw sa loob ng bahay at mga ilaw lang sa labas ng bahay ang natira. I adjusted my vision at nakita ko sa glass window si Seth. He was wearing a bathrobe at parang katatapos lang maligo. Pumunta siya sa may bintana at saka niya isinara ang kurtina.

I made my move. I silently move towards the side of the Villa kung saan may tatlong nagbabantay. I was hiding on the bushes when I throw a needle on their neck. Isa-isa silang tumumba at nawalan ng malay. It wasn't just an ordinary needle. It was an ancient weapon used by Russians to secretly kill their opponent. I even hit a nerve on their neck kaya alam kong hindi sila basta-basta magigising.

Dumeretso ako sa likod ng bahay kung saan ang infinity pool. I group of men was sitting around the table playing cards. I threw them my remaining needles at isa-isa silang natumba.

I can see my distorted reflection on the pool at parang hindi ko nakilala ang sarili ko. I was being consumed by my anger that I don't know who I am anymore.

Napapikit ako. I need to feed my anger. Hindi dapat ako maging mahina. Konti na lang makukuha ko na ang gusto ko.

Pumasok ako sa back door at isa-isa kong itinatapon ang mga patalim ko sa mga humaharang sa akin.

A man grabbed my neck but I immediately throw him on the floor. That created a noise kaya biglang umilaw sa loob ng living room. Biglang lumabas ang ibang lalaki kaya napapaligiran nila ako. I heard the man told the other to alert their boss.

Mahigpit akong nakahawak sa aking sword. Dahan-dahan ko itong inilabas at itinutok sa kanila. They pointed their gun at me at before they could shoot me, I slithe my sword to their troat. Kinuha ko rin ang baril ko sa belt ko at pinataam ang iba. I shifted my gaze to my right side at may mga hawak na chain ang mga lalaki. It was familiar kasi 'yon din ang chain na ginamit sa akin ni Seth sa may parking lot.

Sumugod ako sa kanila at binaril ko sila sa kamay at nabitawan nila ang chain. I was about to kick them when I felt a bullet revolving towards me. I ducked and rolled myself to the couch. Kinuha ko ang patalim ko at itinapon 'yon sa lalaki sa may second floor. Tumama sa mata niya ang patalim kaya agad itong nahulog mula sa second floor.

Kahit may mga dapat pa akong kalabanin sa baba ay umakyat na ako sa second floor. Pumunta ako sa kuwarto ni Seth at inaasahan ko nang wala siya do'n.

Nakabukas ang bintana kaya agad akong napasilip doon. Nagmamadaling sumakay si Seth sa isang van. Inakyat ko ang bintana at tinalon ko ang baba nito.

"Pathetic," I whispered.

Sinundan ko ang van. He really thought na matatakasan niya ako? Mabilis akong nagteleport at pumasok sa loob ng van. Bago pa ako mapaputukan ng mga bantay niya at kinuwelyuhan ko siya at nagteleport palabas ng van.

***

Tinapunan ko siya nang malamig na tubig para gisingin siya. He was sitting on an iron chair habang nakagapos ang kanyang buong katawan. Hindi ko na tinakpan ang kanyang bibig dahil wala rin namang silbi kung sisigaw siya. We're outside the city at dinala ko siya sa isa sa mga lupain ng mga Aragon. Just like Ivo, no one will ever know that he's dead.

"It's really you. I should have known," sabi niya nang magising siya.

Tiningnan ko siya ng sobrang sama. I tried to calm myself. Gusto ko siyang patayin nang paulit-ulit. I'm no murderer but seing him alive boils my lust to kill.

"You killed him," sabi ko habang hawak-hawak ang patalim sa kamay ko.

Napangisi naman siya sa akin.

"He's just weak. I thought humans can't kill your kind?" agad naman akong lumapit sa kanya at itinutok ko ang patalim sa leeg niya.

"You have your vampire hunter on your back, you asshole!" I said between gritted fangs.

"Look at you. Showing your fangs already?" he said mockingly. Sa sobrang galit ko ay isinaksak ko sa braso niya ang patalim.

He cried in pain. Napatalikod ako. Hindi dapat ganito. Hindi dapat ako nakakaramdam ng awa. Iwinaksi ko ang ano mang awa sa loob ko at humarap s kanya.

Napakislot ako nang makita kong umagos ang dugo sa braso niya.

Blood!

No! Any blood but him. I won't drink a demon's blood!

"Does my blood appeals you?" he said with a smirk. He still has the courage to smirk at me, huh? Let see how far he can survive.

"Don't flatter yourself, Seth. Your blood doesn't affect me or such. It actually disgust the shit out me seeing you bleed." I said full of abhorrence.

"Are you doing this for revenge? Is it because you thought I killed Ivo?" then he laugh. So hard that I wish he suffocates.

Hindi ako umimik. I just eyed him, void with any emotion.

"He came to me. He knew it was a suicide-" hindi ko siya pinatapos magsalita dahil sinaksak ko muli siya sa kabilang braso ko. Hindi siya sumigaw pero napapikit siya at halos buhatin niya ang sarili niya sa inuupuan niya.

"You're seeking help to vampire hunters! You knew it was our weakness! For you, it was a strategy to fight at the middle of the sea! Now, tell me you didn't plan to kill him! Tell me once more that it was a suicide and I'll end your life right now!" galit na galit na sigaw ko sa kanya.

I could just easily kill him but I don't want to end his sufferings-yet. I want him to feel what I felt for the last three months. I want him beg for his life. I want him to beg me end his own life.

Tiningnan ko ulit siya ng masama at kita ko ang panghihina niya. Napupuno na ng dugo ang magkabilang braso niya.

"Vampire hunters don't have the guts to kill a vampire. They're useless ang coward but then, thanks to them because I manage to accumulate a weapon and ways to kill your kind!"

Nanlaki ang mga mata ko nang biglang lumuwang ang tali na iginapos ko sa kanya.

Nakatayo siya sa harap ko with his limping feet. He eyed me dangerously as if he can kill me.

No, he can't kill me. I'm stronger now. Tao lang siya plus mag-isa pa siya.

Hinawakan ko ang sword ko sa gilid ko at napatingin siya do'n. Tinawanan niya lang ako as if it was a pathetic move.

"Four words for you, Cassey," with his words ay biglang humangin ng malakas at pakiramdam ko ay masisira itong bahay.

Itinutok ko sa kanya ang espada sa leeg niya. Diniinan ko 'to kaya may konting dugo na lumabas. Pero parang hindi man lang siya apektado.

"I didn't kill, Ivo." He said grinning. Mas lalo kong diniinan ang pagtusok sa kanya at tumawa siya ng malakas. He's gone mad!

"You killed him! And I will kill you, too," I said while narrowing my eyes on him.

I was about to slith my swords to him when the windows opened by the strong wind. Kasabay nito ay nagbukas din ang pinto ng bahay.

Sabay kaming napalingon ni Seth sa gilid namin and I silhouette showed at the front door. Pumasok ang hangin at ulan sa loob at nasira na rin ang mga bintana.

The silhouette slowly walked towards us dangerously. I don't know, but there's something in him that made me nervous and scared.

Then I heard Seth's soft chuckle.

"The more you hurt me. The more he will save me," pagkasabi niya no'n ay bigla na lang na kumidlat.

My gaze was fixed on the silhouette man in front of me. Tumatama ang ilaw ng kidlat sa mukha niya at pakiramdam ko ay nanigas ang katawan ko.

He shot daggers towards me and I can feel his thirst to kill me. His raging eyes were too familiar that it made me more stunned.

I can't help my tears. Emotions rumbling inside me seeing him standing meters away from me.

Ibinaba ko ang espada na nakatutok kay Seth at binitawan 'yon. Without second thoughts, ay sinugod ko siya. I hugged him tightly.

"I-Ivo... you're alive," umiiyak kong sabi.

But what he did next shocked me.

* * *