1. Nazwa: Zespół stresu pourazowego znany bardziej jako PTSD od angielskiego post-traumatic stress disorder, mówi sam za siebie. Jest zrozumiała w odbiorze. Wielka szkoda, że nikt nie bierze z niej przykładu przy tworzeniu nazw innych schorzeń...

2. Co to jest? Zaburzenie psychiczne, które pojawia się po przebyciu traumy tak wielkiej, że jest ona niemożliwa do przyjęcia przez osobę chorą.

3. Przyczyna: Nie ma jednej przyczyny. PTSD wywoływane jest przez przeżycie traumatycznego wydarzenia np. zamachu terrorystycznego, działań wojennych, klęski żywiołowej, napaści itd. Do rozwoju tego zaburzenia może dojść także w wyniku wychowywania się w rodzinie dysfunkcyjnej, która zazwyczaj niesie ze sobą trudne dzieciństwo. 

4. Kto jest narażony? PTSD najczęściej wiązane jest z żołnierzami, którzy nie mogą dojść do siebie po powrocie z wojny, ale to zaburzenie jest zarezerwowane wyłącznie dla nich. Często w końcu zdarza się, że to, co najpierw ma wojsko, potem dostaje reszta społeczeństwa, nie? Podobnie jest w tym przypadku. Każdy, kto przeżył traumatyczne wydarzenie, jest narażony na wystąpienie PTSD, nie ważne, czy jest osobą starą, młodą, kobietą, mężczyzną. Gorzej jest trochę w przypadku kobiet, u nich ryzyko wystąpienia zespołu stresu pourazowego jest dwukrotnie większe. Warto także dodać, że PTSD może być dziedziczne. 

5. Postacie (nie wiem, czy to faktycznie prawda, czy może mój podręcznik od psychologii próbuje nas wszystkich zrobić w konia, ale zaufam mu i przytoczę, co jest w nim napisane):

- Stres bojowy - zwany również szokiem pociskowym. Występował głównie u żołnierzy walczących w okresie I i II wojny światowej w wyniku śmierci bliskich osób, ciągłego zagrożenia życia lub zdrowia i zniszczeń wojennych. Objawy takie jak w PTSD.

- Shell shock - rozdziela się na dwa rodzaje: nerwicę frontową, która występowała u żołnierzy walczących głównie w I wojnie światowej oraz jest czasami wykorzystywana jako określenie na dziedziczne PTSD. Osoby te w wyniku nagłego wydarzenia np. hałasu, mogą wpaść w panikę, przestać się ruszać, mówić. Cierpią także z powodu bezsenności i uczucia ciągłego, silnego strachu.

- Syndrom KZ - nazywany także syndromem poobozowym. Występuje u osób, które przeżyły zamknięcie w obozie koncentracyjnym i często jest przenoszony na ich najbliższych, a nawet na przyszłe pokolenia. U chorych występowały fobie, zaburzenia snu, problemy z budowaniem relacji, nadpobudliwość ruchowa, a także zmiana systemu wartości. Jednym z objawów było np. gromadzenie żywności, mimo świadomości, że głód nikomu nie zagrażał.

- Zespół drażliwego serca - nazywany również sercem żołnierskim oraz zespołem Da Costy (Jacob Mendes Da Costa był amerykańskim kardiologiem, który opisał ten zespół po badaniu żołnierzy biorących udział w wojnie secesyjnej). Objawia się kłującym, ostrym bólem w klatce piersiowej, który pojawia się epizodycznie w okolicy koniuszka serca. Pojawiają się także zawroty głowy, parestezje kończyn i duszności.

- Nerwica okopowa - bliźniaczo podobna do stresu bojowego.

6. Objawy: 

- Chory często wspomina traumatyczne zdarzenie, a przypominanie sobie o nim jest od niego niezależne. Występują także flashbacki i złudzenia dające wrażenie, że człowiek znowu uczestniczy w sytuacji, która wywołała traumę.

- Koszmary dotyczące traumatycznego wydarzenia. Występują także zaburzenia snu np. bezsenność.

- Bardzo silny niepokój przy sytuacji podobnej do wydarzenia, które wywołało traumę, a także przy samych bodźcach, które ją przypominają np. dźwiękach.

- Unikanie miejsc, osób, czynności np. rozmów związanych z traumą. 

- Utrata zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały satysfakcję, poczucie wyobcowania, osłabienie odczuwania emocji, brak sensu życia.

- Niekontrolowane wybuchy gniewu, uczucie niepokoju, zbytnia nerwowość i drażliwość.

- Problemy z koncentracją, ciągły stan napięcia w oczekiwaniu na niebezpieczeństwo. 

- U dzieci występuje lęk przed samotnością, pojawiają się również różne inne fobie, które nie nawiązują do przebytej traumy. Maluchy mogą stracić wcześniej nabyte umiejętności, ich zabawy są stereotypowe, powtarzalne i monotonne, pojawiają się w nich elementy nawiązujące do traumatycznego wydarzenia lub sama sytuacja jest przez nie odgrywana. 

7. Rozpoznanie: Stawiane jest na podstawie założeń zawartych w DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). 

8. Leczenie: PTSD można leczyć farmakologiczne specyfikami łagodzącymi lęk i objawy depresji. Wykorzystywana jest także terapia poznawczo-behawioralna polegająca na stopniowym konfrontowaniu pacjenta z jego lękami. 

9. Rokowanie: U większości chorych możliwe jest wyleczenie PTSD po zastosowaniu odpowiedniego leczenia, ale sama terapia może trwa wiele lat.

10. Kto chorował?

- Lady Gaga

- Mick Jagger

- Ariana Grande

- Tracy Morgan

- Chris Brown

- Alanis Morissette

- Shia LaBeouf

11. W kulturze:

Ogólnie rzecz biorąc, jest całe mnóstwo książek i filmów poruszających w pewnym stopniu wątek PTSD. Gdybyśmy mieli wymieniać tu wszystkie, prawdopodobnie rok by nam minął, a i tak moglibyśmy tego nie skończyć, dlatego wymienię Wam trzy książki, które znalazłam, zanim spostrzegłam ilość dzieł dotyczących PTSD. Co zaś się tyczy filmów, najczęściej zespół stresu pourazowego dotyka głównie bohaterów mających jakiś związek z wojną. 

- W "Pani Dalloway" autorstwa Virginii Woolf Septimus Smith cierpi na shell shock. Z jego powodu zostaje umieszczony w szpitalu psychiatrycznym, gdzie popełnia samobójstwo, wyskakując z okna. Staje się w ten sposób inspiracją dla Clarissy Dalloway, tytułowej bohaterki książki.

- "Po supełku do kłębka" Mici Mieszkowskiej jest opowieścią autobiograficzną autorki chorującej m.in. na PTSD.

- W "Świeżym" autorstwa Nico Walkera główny bohater zaczyna chorować na PTSD po powrocie z Iraku, gdzie przebywał w wojsku w roli sanitariusza.

- "W Słońcu i gwieździe. Opowieść o Nicu di Angelo" autorstwa Ricka Riordana mamy tytułowego bohatera - Nica di Angelo, którego biografia sama tłumaczy jego związek z PTSD.

- Na Wattpadzie zaś... Czasami odnoszę wrażenie, że 3/4 bohaterów historii z Wattpada cierpi na ciężkie PTSD, ale po prostu nikt ich wcześniej nie zdiagnozował. Uczcijmy więc minutą ciszy wszystkie te biedne postaci, które cierpią, abyśmy my mieli co czytać [*]

12. O opisanie PTSD poprosił mnie swego czasu KacMic2003 (KacMic2003), którego główny bohater książki jego autorstwa "Chłopaka z Antwerpii" - Maxim Dumont sam również cierpi na PTSD. 

Jeżeli chcecie zobaczyć omówienie jakiejś choroby, piszcie śmiało. Jestem otwarta na wszelkie propozycje :D