Słowem wstępu: Przyznam się szczerze, że wpis miał dotyczyć zupełnie innej jednostki chorobowej, ale pomimo kilkukrotnego podchodzenia do niej ze wszystkich możliwych stron i usilnych prób zgrabnego i w miarę zrozumiałego opisania jej, po prostu nie umiałam tego zrobić. Pokonały mnie rozliczne rodzaje ludzkiego owłosienia XD Na szczęście, w trakcie nabywania wiedzy o tamtej chorobie natknęłam się na dzisiejszego bohatera leksykonu, więc nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.

1. Nazwa: Osobą, której zawdzięczamy jedną z nazw (jestem pewna, że nie zdziwiła Was wieść o tym, że choroba ma więcej określeń) jest mitologiczny król Arkadii - Likaon. Ten sam, którego Zeus przemienił w wilka, a przynajmniej w jednej z wersji mitu. Jeśli chcemy być jednak bardziej naukowi i fancy, w końcu od dawna wiadomo, że łacińskie/greckie słowa brzmią mądrzej - lýkos oznacza wilka, zaś ánthropos człowieka. No i nie zapominajmy też o drugiej nazwie! A brzmi ona: wilczy obłęd. Szaleństwo, nie?

2. Historia: Pierwszy przypadek został opisany w 1852r. i dotyczył pacjenta z francuskiego Nancy, który dumnie prezentował psychiatrom swoje "kły" i rzekomo żywił się tylko surowym, zgniłym mięsem. 

3. Co to jest? Zaburzenie psychiczne.

4. Przyczyna: Inna choroba psychiczna, najczęściej schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa i depresja, chociaż zdarzają się sytuacje, gdy wilczy obłęd jest skutkiem ubocznym urazy głowy.

5. Objawy:

- Przekonanie o byciu określonym zwierzęciem i naśladowanie specyficznych dla danego gatunku zachowań i dźwięków np. wycia jak wilki.

- Nie przyjmowanie do siebie argumentów, że nie jest się prawdziwym zwierzęciem, a cała sytuacja to efekt zaburzenia. Krótko mówiąc, niewiara w chorobę.

- "Potwierdzanie" swojego zwierzęcego stanu prezentacją konkretnych cech np. owłosienia, kłów i pazurów. 

6. Rozpoznanie: Obserwacja pacjenta i przeprowadzenie z nim wywiadu.

7. Leczenie: Leki przeciwpsychotyczne, które eliminują występowanie urojeń.

8. Kto chorował?

- król Tiridates III - wedle legendy, po tym jak św. Rypsyma odrzuciła ofertę małżeństwa, monarcha rozkazał zabić ją i jej towarzyszki, co przyczyniło się z kolei do choroby Tiridatesa III, który od tamtej pory przyjął zachowanie dzika.