Ik zag je tegen Tony aan, op de bank zitten. Je huilde en had een doosje tissues naast je staan. Om de paar zinnen pakte je er eentje uit. Stark luisterde naar je terwijl je je verhaal deed. Hij zei niks en was één en al aandacht. In de tijd dat je je neus snoot, keek je mijn richting in. Even kruiste onze blikken elkaar, daarna kroop je tegen de miljardair aan.