"Eba, balita ko pokpok daw nanay mo?"

Agad na napakunot ang noo ko sa narinig kong sinabi ng aking kalaro na si Tere. Nandito kami ngayon sa ilog at naliligo kasama sila Andeng at Ton-ton. Ang basa ni buhok ni Tere ay ang nagpabilog lalo sa kaniyang mukha. Masisilayan din sa humapit nitong damit ang kaniyang muntig dibdib. Ang inosenteng mata nito na may bahid ng kuryosidad ay nakatutok sa 'king mukha.

"Kanino mo naman narinig 'yan?"

"Kay aling Seling, ipinagkakalat n'ya sa lahat."

Tumawa lamang ako sa sinabi n'ya, si aleng Seling ang isa sa pinakamayaman sa baryo namin. May maliit itong tindahan sa kaniyang paupahan. Malamang ay na iinggit iyon kay Mama. Bali-balita kasi sa 'min na malakas kumita ng pera si Mama ngayon. Madalas ko ring naririnig na pokpok nga raw ang trabaho ng nanay ko. 

"Ano ba ang pokpok, Eba?" takang tanong sa 'kin ni Tere.

"Trabahong ginagamitan ng ganda!" mayabang kong sagot sa tanong ni Tere.

Sa totoo lang, noong una ay wala akong alam kung ano ba ang pokpok. Hindi ko alam kung ano bang klaseng trabaho 'yon, basta ang alam ko ay malaki ang kitaan ng pera doon at nakapapagod iyon. Lagi kasing pagod si Mama pag-uuwi siya sa umaga pero may munting ngiti sa kaniyang mga labi. Agad na pumasok sa 'king isipan na maganda ang trabaho ni Mama dahil masaya siyang umuuwi.

Isang araw ay tinanong ko si Mama kung ano nga ba talaga ang pokpok. Ilang beses ko na kasi 'yong naririnig sa mga ka baryo namin. 

"Ma, pokpok ka raw?" 

Napatigil si Mama sa paghithit niya ng sigarilyong naka ipit sa kaniyang mapupulang labi. Nilingon niya ako habang nakataas ang kaniyang kilay. 

"At saan mo naman narinig 'yang bata ka?"

"Sa mga kapitbahay po natin."

Nahulat ako ng malakas na tumawa si Mama sa 'king sinabi. Humithit ito at ibinuga ang usok sa 'king mukha pagkatapos ay nginisian ako. 

"Mga punyetang inggitera. Palibhasa ang mga asawa nila ay gusto ako at mas madami na ang kinikita ko ngayon." 

"Maganda bang maging pokpok?"

Ngumisi si Mama, "para lang sa magaganda 'yon."

Tumingin siya sa salamin, hindi ko mabasa ang ekspresyon sa mata ni Mama ngunit kita kong malalim niyang tinignan ang kaniyang sarili.

"Para sa mga magagangdang walang pera at utak," ngayon ay sigurado akong hindi tumatawa si Mama sa tuwa, dahil ang kaniyang mga halakhak ay mababa at malungkot. Pait ang aking naririnig sa kaniyang pagtawa.

"Masaya ka ba Ma?" tumingin siya sa 'kin nang matagal at seryosos, tila hindi inaasahan ang aking munting tanong. "Sa pagiging pokpok?"

Sumilay ang isang mapait na ngiti sa kaniyang labi, "siguro."Nagkibit balikat pa siya.

Tininan ko ang malinaw at magandang kulay asul na tubig ng ilog na aming pinangliliguan. Kumikinang ito tuwing tatamaan ng sikat ng araw. Para bang nagpapahiwatig na tuwing sisikat ang araw ay kikinang ang ating mga buhay. Na aagusin tayo ng mga pangyayari sa 'ting buhay para tayo ay kuminang din. Sana nga. Ayoko nang makita ang mga malulungkot na ngiti ni Mama.

Winisikan ako sa mukha ni Andeng ng tubig kaya napapikit ako. 

"Ano ba!" inis kong sabi na tinawanan lamang ni Andeng.

"Seryoso mo naman Eba," 

Inirapan ko na lamang siya at muling lumangoy. Masarap sa pakiramdam ang malamig na tubig ng ilog. Nakagiginhawa sa pakiramdam. Hindi ko malala kung kelan ko ba muli ito naramdaman.

"Eba!" 

Mabilis akong napaahon nang marinig ko ang tawag na 'yon. Pinahid ko ang tubig na nasa aking mukha para makit nang malinaw ang tumatawag sa 'kin. Si Kuya pala, ang kapatid ni Ton-ton.

"Hinahanap kana ng Papa mo!" 

Kinabahan agad ako nang marinig kong hinahanap na ako ni Papa. Iniwan ko kasi muna si Anna sa bahay dahil ito ay natutulog naman habang si Papa naman ay nanonood lang ng TV. Sasaglit lang naman talaga ako dapat sa pagligo ngunit hindi ko na namalayan ang oras. Patay na naman ako nito sa 'min. 

Halos madulas at madapa pa ako habang tumatakbo pauwi sa 'min. Kailangan ko ng makauwi, malamang niyan ay gising na si Anna kaya ako hinahanap ni Papa. Hindi ko pinansin ang pagsakit ng paa ko nang may matapakan akong matulis na bato. Naka tsinelas naman ako ngunit may kalumaan na ito kaya manipis na. 

Nakahinga ako nang maluwag ng tahimik ang bahay nang pumasok ako. Mukhang tulog pa naman si Anna. Bakit naman kaya ako hinahanap ni Papa?

"Pa?"

Ang tanging tunog lang na aking naririnig ay ang aling sa telebisyong na iwang bukas. Nagulat ako nang bumukas ang pintuan ng banyo namin at inilabas noon si Papa na nag-aayos ng kaniyang pang ibaba.

"Pa, tawag niyo raw po ako?"

Napansin ko ang malalim na pagtingin ni Papa sa 'kin kabuuan. Mula sa 'king basang mukha at katawan. Hapit na hapit ang suot kong damit at shorts na pangbahay ngayon. Ngumisi siya sa 'kin. Bigla akong kinabahan nang unting-unting lumapit sa 'kin si Papa. Bawat hakbang niya ay kasabay ng malakas na pag tibok ng pusa ko sa kaba. 

"P-Pa?" 

"Tara rito, Eba."

"A-Ayoko ko po,"

"Isa!"

Nanginig ang tuhod ko sa kaniyang pagbibilang. Para bang binibilangan n'ya ang buhay ko. Pabawas nang pabawas. Nakapanghihina ng tuhod. At dahil hindi ko siya sinunod ay siya na lamang ang lumapit sa 'kin.

"Alam mo Eba, sundin mo na lang ang aking sasabihin."

"Ano po ba 'yon?" 

"Lumapit ka sa 'kin."

Hindi ko pa rin siya sinunod. Sumisigaw ang utak ko na h'wag siyang sundin dahil sa kakaibang tingin na kaniyang iginagawad sa 'kin. Tingin na nagpapatayo ng aking balahibo. 

"Dalawa!"

Naugat pa rin sa 'king kinakatayuan ang aking mga paa habang ilang dipa na lamang ang layo namin. 

"Tatlo, tangina ka!"

Napapitlag ako sa pagsigaw ni Papa takda na siya ay naubusan na sa 'kin ng pasensya, dahil pinaabot ko pa ng tatlo ang kaniyang pagbibilang. Natulos ako sa 'king pagkakatayo ng hawakan niya ang aking braso. Hindi ito marahas kaso nakakikilabot ito. Pinaakyat niya ng dahan-dahan ang kaniyang kamay sa 'king braso hangang leeg. Sabay hila sa mukha ko papalapit sa kaniya.

"Ang ganda mo Eba,"

"P-papa,"

"Mana ka nga sa nanay mong pokpok."

Tumawa pa ito habang tinititigan ang aking mukha. Mas inilapit niya ang kaniyang mukha sa 'kin. Lumapat ang kaniyang ilong sa 'king pisngi na siyang nagpalakas ng tibok ng aking puso dahil sa kaba at takot. Parang mas gugustuhin ko pang binubugbog ako katulad ni Papa Domeng kesa sa ganito.

"Pa, h-h'wag po."

Naramdaman ko ko isang mainit ang basang bagay na dumampi sa 'king pisngi. Naipikit ko nang mariin ang aking mga mata ng muli kong maramdaman ito.

"Pa, tama na po."

Pero tila bingi ito at ipinagpatuloy ang ginagawa. Iminulat ko ang aking mata para makita ang ginagawa niya. Pinapasadahan niya ang aking pisngi ng kaniyang dila. Naamoy ko ang laway niyang mabaho. Inuurong ko ang aking ulo nang makitang balak niyang dilaan ang gilid ng labi ko.

Nagpumiglas na ako sa kaniyang pagkahahawak sa 'kin. Kung kanina ay nablablangko ang aking utak, ngayon naman ay medyo gumagana na. takot at kaba pa rin ang namayani sa 'king kalooban. 

"Putangina, h'wag kang malikot." 

Mas hinigpitan niya ang pagkahahawak niya sa 'king baba. Tinitigan niya ako. Hindi ako mulat kung anong bagay ang kaniyang nasa mga mata. Pero sigurado akong madilim at mainit ang kaniyang mga tingin sa 'kin takda na hindi maganda ang gagawin. 

Hinila ako ni Papa sa loob ng banyo at sinarado ang pintuan. "Pa, l-labas na po ako." 

Akmang pupunta na ako sa pintuan ng banyo ng hatakin niya ang aking buhok dahilan kung bakit ako tumama sa kaniyang dibdib. Napaigik ako ng iangat niya ang buhok ko. Nakangising demonyo siya habang tinitignan ako. Humawak siya sa 'king binti pataas sa baywang ko. Talagang nagtayuan ang aking mga balahibo.

Parang gusto ko na lamang himatayin sa bawat paglapat ng kamay at labi ni Papa sa 'king murang katawan. Nanginginig ang aking kalamnan sa takot at pandidiri. Ito ang unang pagkakataong maramdaman ko ang ganitong pangingilabot.

Agad na tumulo ang mainit na luha sa 'king pisngi nang pumasok ang mapangahas na kamay ni Papa. Tuloy-tuloy sa pag bagsak ang aking luha at ako ay humihikbi na rin nang may kalakasan.

"Pa, t-tama na po. Ayoko n-nito!"

Tinakpan ni Papa ang aking bibig gamit ang kaniyang kamay.

"Gusto ko ito Eba."

Tumawa pa ito nang malademonyo bago ipinagpatuloy ang paghalik sa 'king leeg. 

"Masarap talaga ang bata," 

Hindi na tumigil ang pagtulo ng luha ko habang patuloy na umiiling. Lalo na nang maramdaman ko ang kaniyang daliri na pumapasok sa 'king kaangkinan. Bata man ako pero alam kong hindi dapat ito ginagawa. Ang alam ko lang ay pagnaghuhugas lamang ng ari saka hinahawakan ito. Hindi naman kami naghuhugas ni Papa ngayon. Saka iba ang hatid nitong pakiramdam sa 'kin. Nakasusuka.

Sa tag-init ng ika-labing tatlong taon ko naranasan ang pangbababoy na hindi ko aakalaing pwedeng mangyari sa 'kin. Sinira ni Papa Efren at dinungisan ang bata kong katawan. Kinuha niya sa 'kin ang isang napakahalagang bagay ng walang pahintulot. Ito rin ang araw kung saan nakatikim ako ng ari ng isang lalaki. Napakahasol ng ginawa niya sa 'kin. 

Ang pangatlo kong Papa ang dumumi at bumaboy sa 'kin. Nawala ang aking kainosentihan at hinding-hindi na ito maibabalik kahit kailan man maibabalik. Simula nito ay hindi ko na pag-aari ang aking katawan at hindi ko na ito muling makukuha pabalik. Kahit anong hingi ko ng tulong at pag-ayaw ko ay walang nagbago. Patuloy lang ang pagpinta niya ng itim sa maputi kong puri.

Isa na namang demonyo ang dumaan sa buhay ko.

Siya ang nagtikim sa 'kin ng impyerno.

 Labing tatlong taong gulang na Eba.

 Marumi.