(Αν διαβασετε προσεκτικα τα κεφαλαια οι ηλικιες των ηρωων καταγραφονται αλλα ας τις κανουμε επαναληψη.

Ο Ιασονας ειναι 28 χρονων.
Ο Eric ειναι 29 χρονων.
Ο Carter ειναι 28 χρονων.

Η Ρεβεκκα ειναι 22 χρονων.
Η Αννυ ειναι 25 χρονων
Η Ellie ειναι 25 χρονων)

Τυφλούται γαρ περί το φιλούμενον ο φιλών
(Μεταφραση : Γιατί αυτός που αγαπά τυφλώνεται λόγω αυτού που αγαπά)

Πλάτωνας

Συμφωνα με τον Ντοστογιεφσκι ''Μολις περασεις την γραμμη ,ειναι αδυνατον να γυρισεις πισω.Η ευτυχια δεν βρισκεται στην ευτυχια αλλα στην προσπαθεια για αυτην''

Η ευτυχια ειναι το φως στο βαθος του ωκεανου,κι εσυ ο θαλασσοπνιγμενος που παλευει για να το φτασει.

Η αποσταση ειναι μεγαλη,κι εσυ ξεκινας το ταξιδι σου με μια μικρη βαρκα,αυτη ομως δεν θα σε φτασει μεχρι το τελος.Πρεπει καπου,αρκετα νωρις μαλιστα,να την αφησεις.

Αυτη η πρωτη βαρκα,ειναι ο πρωτος σου ερωτας.

Και εσυ,σαν σωστος καπετανιος,δεν θες να την εγκαταλειψεις,μα δεν μπορεις να κανεις αλλιως,γιατι αυτη βυθιζεται.

Και αν δεν βουτηξεις στο νερο,θα πνιγεις κι εσυ μαζι της.

Τα πρωτα λεπτα αφου βουτηξεις στο παγωμενο νερο της μοναξιας θα νιωθεις χαμενος μα συντομα,αφου κολυμπησεις λιγο μονος ,θα βρεις μια δευτερη βαρκα,μεγαλυτερη απο την πρωτη,ταχυπλοο ,με αυξημενη ισχυ και αντοχες.Θα ανεβεις σε αυτη τη βαρκα κι εχοντας πλεον πειρα δεν θα κανεις κουπι,θα χρησιμοποιησεις μηχανη.

Και αυτη η βαρκα θα σε παει πιο μακρια απο οτι η πρωτη.Μα καποια στιγμη,πολυ πριν φτασεις στα μισα του ταξιδιου σου...η μηχανη θα νεκρωσει,κι εσυ θα πρεπει να βαλεις παλι το σωσιβιο,να παρεις μια βαθια ανασα και να βουτηξεις στο νερο.
Σου ειναι πιο ευκολο απο την πρωτη φορα,δεν ειχες δεθει τοσο αλλωστε.

Αυτη την βαρκα,την ονομασες δευτερο ερωτα,και δακρυσες απο συγκινηση καθως την ειδες να βυθιζεται.Ηταν ομορφη...

Αυτη τη φορα,κολυμπουσες πιο δυνατα,σιγουρος οτι δεν θα πνιγεις μονος.

Και τοτε,μερες αργοτερα,ειδες ενα ιστιοφορο.Ο ηλιος εδυε,ο ουρανος και η θαλασσα ειχαν αποκτησει τα πιο γλυκα τους χρωματα ,και το ταχυπλοο μπροστα σου ειχε ανοιξει τα μεγαλα του λευκα πανια.
Ερωτευτηκες μεμιας,ακαριαια.Και υποσχεθηκες στον εαυτο σου,οτι αυτο το ιστιοφορο θα σε εφτανε μεχρι το τελος του ταξιδιου σου.

Ακομη δεν ειχες βρει την ευτυχια!Αλλα μπορουσες να την δεις να αχνοφαινεται απο μακρια.

Αυτο το τριτο καραβι,μερικους τους εφτασε μεχρι το τελος.Αλλα εσενα...μια φουρτουνιασμενη νυχτα κατω απο τις βροντες,σε εγκατελειψε για παντα.

Δεν εβαλες σωσιβιο,δεν ηθελες να φυγεις,σου ηταν αδυνατον.

Πως θα σταθει η υπαρξη σου χωρις αυτην;

Εκεινη ηταν αλλωστε,το μεσον που θα σε οδηγουσε στην ευτυχια.Μαζι θα την κατακτουσατε.

Αυτη τη φορα ,το νερο βρεχει τα ποδια σου,βυθιζεται οντως.Καθε σου προχειρη κατασκευη δεν μπορει να τη σωσει.Κλαις και μενεις ορθιος στο κεντρο ,μαζι με συντριμια,αρνεισαι να την εγκαταλειψεις.

Τοτε ,αποφασιζεις ,λιγο πριν το νερο αγγιξει το σαγονι σου,να κανεις μια απλωτη και να αρπαξεις το σωσιβιο σου.Η θλιψη εχει γεμισει τους πνευμονες σου,οπως το θαλασσινο νερο τον ναυαγο.

Παλευεις για μια ανασα καθαρου αερα.

Για εκεινη την ανασα οπου το στηθος σου δεν θα βαραινει απο την απωλεια.
Ελπιζεις σε εκεινο το δευτερολεπτο που δεν θα σκεφτεσαι και δεν θα πονας.

Δεν αντεχεις να πονας,το ξερω,ο συνεχης πονος σε μουδιαζει,σε παραλυει.
Και εσυ εισαι ανθρωπος φτιαγμενος για ζωη,για ευτυχια!

Αυτην δεν ψαχνεις αλλωστε;

Τοτε κολυμπα!

Η αναμονη ,ηταν σπαρακτικη.Ο χρονος κυλουσε πολυ αργα,λες και καθε δευτερολεπτο ,ηταν ενας μακρυςκαι ατελειωτος χειμωνας μετανοιας.
Ο Ιασονας καθοταν στην αιθουσα αναμονης του ιδιωτικου νοσοκομειου,στην κλειστη πτερυγα,με ενα χαρτινο κυπελακι με ανεγγιχτο καφε.Δεν θυμοταν ποιος του τον ειχε φερει,αλλα δεν ειχε ορεξη να πιει τιποτα,ουτε να φαει.Δεν ειχε ορεξη ουτε καν να καπνισει.

Πριν τρεις ωρες η Ρεβεκκα Ιακωβου ειχε εισηχθει στο χειρουργειο.Πριν τρεις ωρες εδωσε εντολη στον Jake να αναλαβει την αναβαθμιση της ασφαλειας της επαυλης.Δεν θα επετρεπε κατι τετοιο να ξανασυμβει.
Πριν τρεις ωρες,ειδε φευγαλεα την Μαργκοτ να κοιταζει το αψυχο κορμι της Ρεβεκκας πανω στο φορειο με βλεμμα κενο και υστερα εκεινον ,που εδινε εντολες ενω περπατουσε διπλα στους τραυματιοφορεις ,με ενα βλεμμα πονου και νοσταλγιας.

Νοσταλγουσε την εποχη που ηταν ερωτευμενος μαζι της;

O Eric δεν καταφερε, παρα τις επιμονες προσπαθειες του,να κρατησει την Ellie μακρια απο την φιλη της.
Αν και εν τελει,καταλαβε οτι στην μικρη πλανευτρα χρωστουσε την ζωη της κοπελας και του παιδιου του,οποτε δικαιως ,θα ελεγε κανεις,δεν εφυγε απο το πλευρο της.

Ηταν σιωπηλα στην αιθουσα αναμονης.Ο καθενας ηταν χαμενος στις σκεψεις του.

Η Ellie ειχε κουλουριαστει στην αγκαλια του Eric που ακομη και τωρα,ωρες αργοτερα,δεν μπορουσε να ηρεμησει την καρδια του.Ανα τακτα χρονικα διαστηματα ,σκουπιζε τα δακρυα απο τα ματια της κοπελας του.
Μετατραυματικο σοκ,η ξανθουλα δεν μπορουσε να δεχτει την θυσια της Ρεβεκκας,δεν εβρισκε τροπο να της το ανταποδωσει.

Η Ρεβεκκα Ιακωβου,ειχε τηρησει την υποσχεση της ,ειχε προστατεψει την ιδια και το παιδι της,με το τιμημα της σωματικης της ακεραιοτητας.

Και δεν θα το ξεχνουσε ποτε της .

Η Αννυ παλι ,που απειχε απο ολο αυτο,ενιωθε μια ανεξηγητη κενοτητα.Ειχε παρατηρησει πολλα αυτες τις ωρες,ειχε δει τις εντασεις,τα βλεμματα,τους φιλους της να λιποψυχουν,την Ρεβεκκα να θυσιαζεται και την προδοσια στο βλεμμα της Μαργκοτ,οποτε κατανοουσε καλυτερα απο τον καθενα ,τον λογο για τον οποιο η Eve δεν πλησιαζε τον Ιασονα απο φοβο μην της μιλησει ασχημα και η Μαργκοτ δεν κοιτουσε τον συντροφο της, τρεμωντας το βλεμμα που θα της εριχνε.Αν ειχε μεσα του κατι λιγοτερο απο ερωτα?

Ο Carter διπλα της ,της κρατουσε το χερι σφιχτα.Μπορουσε σχεδον να δει στα ματια του αγοριου της την ανακουφιση ,τοσο για την Ρεβεκκα που δεν ειχε πεθανει στα χερια του Ιασονα,τοσο και για την ιδια ,που δεν χρειαστηκε να ανησυχησει για την ζωη της.

Ο Carter,περισσοτερο απο ολους στο δωματιο,δεν αντεχε να βιωσει ξανα την απωλεια της γυναικας που ηταν ερωτευμενος.Θα τον διελυε,κι ας μην το εδειχνε για παντα.

Και ενω η επαυλη ανασυγκροτουνταν,ο ψυχισμος του ιδιοκτητη της ραγιζε καθε λεπτο που περνουσε.
Το μυαλο του βουιζε,λες και δεν μπορουσε να σταματησει να σκεφτεται.Ηξερε πλεον καλα ,οτι αν η Ρεβεκκα Ιακωβου πεθαινε ,εκεινος δυο λεπτα μετα, στις 4 και 32 το ξημερωμα πιο συγκεκριμεν ,θα τα παρατουσε για παντα.

Τι θα ελεγε ομως στην Μαργκοτ?Υπηρχε ευκολος τροπος να πει στην γυναικα που παρατησε τα παντα για εκεινον και τον ακολουθησε στο κεντρο του κακου οτι δεν την αγαπα?

Αν αυτο ισχυε εν τελει.

Οταν ο γιατρος της Ρεβεκκας βγηκε εξω ολοι πεταχτηκαν ορθιοι και τον πλαισιωσαν.

Η Ellie εσπρωξε σχεδον μανιωδως,παρα την προσπαθεια του Eric να την κρατησει διπλα του και βρεθηκε μπροστα.

''Η σφαιρα την πετυχε ξυστα,δεν εμεινε στο εσωτερικο του οργανισμου της ,αλλα μας πηρε ωρα να σταματησουμε την αιμοραγια,εχασε επικινδυνα πολυ αιμα,εχει σπασει δυο πλευρα,ευτυχως δεν υπηρξε κολυωμα με καποιο ζωτικο της οργανο.Θα κανουμε βεβαια και καποιες ακτινογραφιες,αλλα προς το παρον βρισκεται υπο στενη παρακολουθηση στην εντατικη μοναδα μεχρι να ανακτησει τις αισθησεις της'' τα λογια του ηταν προσεκτικα ,ηξερε σε ποιους απευθυνοταν

''Ποτε θα ξυπνησει;'' Η φωνη του Eric συνεπεσε με εκεινη του Ιασονα

Μοιραζονταν ενα αγχος κοινο.Το αγχος βεβαια του ενος,προερχοταν απο ευγνωμοσυνη,ενω του αλλου απο τυψεις.

Ο γιατρος κομπιασε

''Χρειαστηκε προς το τελος να πραγματοποιησουμε δευτερη δοση αναισθησιας,καθως εντοπιστηκε ενα προβλημα το οποιο ωστοσο λυθηκε δευτερολεπτα αφοτου χορηγηθηκε η δοση.Οποτε σε 2 με 3 ωρες εκτιμαται η να βρισκεται εκτος της επηρειας του φαρμακου.'' εκανε μια παυση

''Ωστοσο,οπως προειπα ,εχασε πολυ αιμα και αυτο ,σε συνδυασμο με την μεταχειρουργικη καρηβαρία''

''πονοκεφαλος λες και εχεις πιει πολυ το προηγουμενο βραδυ'' επενεβη εξηγωντας στυος υπολοιπους η Ellie και ο γιατρος εγνεψε

''Ισως εντεινουν την περιοδο καταστολης'' κατεληξε

''Εκτιμω οτι σε 12 -14 ωρες θα ανακτησει πληρως τις αισθησεις της'' ειπε με επαγγελματικο υφος και η Ellie συμφωνησε.

Ο υπευθυνος γιατρος εφυγε και η σιωπη επεσε παλι στον χωρο

''Το να ειμαστε ολοι εδω,δεν βοηθαει'' εθεσε διπλωματικα ο Carter και το νοημα επιασε αμεσως ο Edward

''Εχει δικιο.Το κοριτσι μας ειναι μια χαρα,ειναι μαχητρια αλλωστε''οση ωρα ηταν εκει ηταν ο μονος που αφοτου τους βεβαιωσαν πως η κατασταση της δεν ηταν κρισιμη ,ειχε ορεξη για υπονοουμενα.

''θα ερθουμε να τη δουμε αυριο αργα το πρωι''δηλωσε και βοηθησε την Eveshka να σηκωθει, εμοιαζε οντως εξαντλημενη

Δεν ειχε μιλησει καθολου,ουτε ,περιεργως,ειχε παρηγορησει την Μαργκοτ.Η μητερα του Jason Hunter ηταν πανεξυπνη,φινετσατη και εκλεπτισμενη γυναικα και το κυριοτερο ,αγαπουσε τον γιο της οσο τιποτα στον κοσμο.Και βλεπωντας τον να χανει τον εαυτο του κρατωντας την Ρεβεκκα Ιακωβου που αιμορραγουσε,της προκαλεσε αποτομη ζαλη.

Μαλιστα,ειχε τρεξει εξω για λιγο ,παιρνωντας μερικες βαθιες ανασες κατω απο τον σκουρο ουρανο του Λονδινου.Η εικονα του γιου της να ψυχορραγει πανω απο την κοπελα της προκαλεσε ενα πολυ γνωριμο συναισθημα.Οπως κοιταξε η πλανευτρα τον Ιασονα πριν χασει τις αισθησεις της,κοιτουσε εκεινη τον συζυγο της.

Μπορεσε να δει ,μεσα απο τις μεγαλες οθονες,τις κλωστες που τους εδεναν,αρρηκτα.Ποια ηταν εκεινη ,να προσπαθησει να τις κοψει?

Κοβονταν?

''Καλη ιδεα.'' ειπε και η φωνη της βγηκε βραχνη.Μαζεψε το φορεμα της που εχοντας βγαλει τα τακουνια της πλεον σερνοταν στο πατωμα και προχωρησε προς το μερος της Ellie και της Αννυ.

Τις αγκαλιασε και τις δυο μαζι,οι κοπελες αν και ξαφνιαστηκαν ανταποδωσαν με θερμη.

''Να προσεχετε την Ρεβεκκα.''μουρμουρισε ψιθυριστα και οι δυο φιλες κοκκαλωσαν ,μα γρηγορα εγνεψαν θετικα

''Κι εσυ κοριτσι μου,αν και θα σε δω παλι συντομα,να προσεχεις το μωρακι σου '' της ειπε γλυκα και η Ellie ασυναισθητα κοιταξε τον Eric που ειχε γειρει στον τοιχο της ιδιωτικης αιθουσας αναμονης και καπνιζε κοιτωντας εξω απο το παραθυρο.

''Θα τους προσεχω και τους δυο'' απαντησε χωρις να παρει το βλεμμα της απο πανω του

Ο Edward ελεγε κατι σχετικα με τα τελευταια μετρα ασφαλειας στον Ιασονα,αν και τον γιο του καθολου δεν τον ενοιαζε προς στιγμην,αλλα ηταν αναγκαιο κακο καθως οπως ελεγε και ο πατερας του στον κοσμο της Μαφιας ,η δουλεια δεν σταματα ποτε.

Η συζυγος του επειτα αγκαλιασε τον Carter και τον Eric,ψιθυριζοντας στον δευτερο να προσεχει την Ellie και το παιδι τους,και επειτα στραφηκε στην Μαργκοτ.

Η κοπελα της χαμογελασε και η γυναικα ηξερε ευθυς ,οτι ηταν ετοιμη να κλαψει.
Δεν το ειχε κανει ωρες τωρα.Ειχε ξεπερασει την φυση της,που μπροστα σε τετοιες φρικαλεοτητες θα λυγιζε.

Της χαμογελασε στοργικα ,και χαιδεψε τα μαλλια της,ηταν ενα μητρικο χαδι.Υπηρχε κατι στην Μαργκοτ,κατι πολυ αθωο,πολυ αγνο,αυτο την εκανε να την νιωθει κορη της.Κι ας την ηξερε τοσο λιγο καιρο.
Την επιασε απο τους ωμους και την απομακρυνε ελαφρως απο τους υπολοιπους.

''Χαρηκα πολυ που σε γνωρισα Μαργκοτ'' της ειπε ειλικρινα,η φωνη της βγηκε σοβαρη μα νοσταλγικη.

Αιφνιδιασε την κοπελα.Τι εννοουσε?

''Δεν...δεν καταλαβαινω''μουρμουρισε

Η Eve χαμογελασε πικρα στην αγνοια της.Ενιωσε το βαρος να πεφτει στους ωμους της.Αλλα...εκεινη της εθρεψε τις ελπιδες και εκεινη επρεπε τωρα να τις κατευνασει.

''Ηρθε η ωρα να φυγεις''της ειπε,οχι ως μητερα του γιου της ,αλλα ως φιλη,ως μητερα γενικοτερα.

Η κοπελα θολωσε.Ενιωσε ενα δακρυ να κανει ελευθερη πτωση στο μαγουλο της.
Δεν θα αντεχε να λυγισει εδω,μπροστα σε ολους!Θα ντρεποταν απιστευτα πολυ.
Κοιταξε τον Ιασονα που καθοταν σε μια πολυθρονα ,με το βλεμμα στηλωμενο στις δυο πορτες που οδηγουσαν στα χειρουργεια.
Τρεις ωρες τωρα ,δεν ειχε παψει να κοιταει!Και ακομα και τωρα,που ηξερε οτι δεν κινδυνευε,καθοταν σχεδον απεξω ,σαν σκυλακι

Σαν σκυλακι σκεφτηκε η κοπελα και γελασε μεσα της στην ειρωνια

''Δεν θα τον αφησω'' οι λεξεις βγηκαν απο τα χειλη της πριν προλαβει να τις φιλτραρει.Ειδε την μητερα του να σμιγει τα φρυδια,στο βλεμμα της κρυβοταν η λυπηση,την αηδιαζε αυτο το συναισθημα

''Μαργκοτ...εχετε τελειωσει κοριτσι μου...δεν το βλεπεις;'' εκανε ενα νευμα προς το μερος του γιου της,που κοιτουσε προς την αιθουσα των χειρουργειων.

Η Μαργκοτ τα εβλεπε λιγο θολα.Ειχε δακρυσει.Ενιωθε εναν εντονο πονο στο στηθος,ενα βαρος να πιεζει την καρδια της,δεν επαιρνε αρκετο οξυγονο.Την επνιγε η αιθουσα αναμονης!

''Μα ειμαι ... ειμαι ερωτευμενη μαζι του'' το παραπονο της,μπορει ηταν ηταν ικανο να λυγισει καποτε τον Ιασονα,μα δεν αγγιζε την Eveshka.

Πηρε βαθια ανασα,σαν αυτη που παιρνεις πριν τραβηξεις δυνατα ενα τσιροτο.Ξερεις οτι θα πονεσει,αλλα ειναι για το καλο σου.

Για το καλο σου.

''Εκεινος ομως σε ερωτευτηκε για να ξεχασει οτι ειναι ερωτευμενος με την Ρεβεκκα,σε ερωτευτηκε περιμενοντας να μπορεσει να την συγχωρησει.Και χθες το εκανε''

Η Eve,οσο και να ηθελε να πιστεψει οτι ο γιος της ειχε ελπιδες για μια ηρεμη ζωη πλαι στην Μαργκοτ,ηξερε οτι θα κοροιδευε τον εαυτο της.

Η κοπελα κανε να μιλησει.Την διεκοψε πριν πει κατι που θα την εκανε να βαλει τα κλαματα μονη της.

''Θελω να πας στο διαμερισμα του γιου μου.Να μαζεψεις τα πραγματα σου ,και μετα να ξαπλωσεις στο κρεβατι σας,και να αναλογιστεις την κατασταση ως εχει.Ως παρατηρητρια ομως,αντικειμενικα και αμειλικτα.''περασε μια τουφα πισω απο τον αυτι της και στεγνωσε ενα δακρυ της.

''Και αν μετα απο αυτο πιστευεις οτι εχεις μια ελπιδα ακομη μαζι του,τοτε μεινε.Αλλιως ,δωσε μια ευκαιρια στον εαυτο σου να αγαπηθει αληθινα.Σου αξιζει καθε ευτυχια του κοσμου κοριτσακι μου,εχεις πολλη αγαπη να δωσεις'' της χαμογελασε καπως συγκινημενη

Η Μαργκοτ πηρε μια βαθια ανασα,κομμενη απο καποιους λυγμους που με νυχια και δοντια συγκρατουσε.

''Ενταξει''μουρμουρισε.Σκουπισε τα δακρυα της.

Πλησιασε προς το μερος των υπολοιπων

''Εγω θα επιστρεψω στο διαμερισμα'' ανοικοινωσε κοιτωντας τον Ιασονα.Λιγες ωρες πριν ,οταν της εδειξε το δωρο της και την φιλησε δυνατα νομιζε οτι τα ειχε ολα.Τωρα μπορουσε να δει τον εαυτο της να βαδιζει πανω σε ενα τεντωμενο σκοινι με μια δοκο και τα ματια δεμενα.

''Να πας να ξεκουραστεις,ειναι ο σοφερ εξω,εγω θα μεινω εδω'' της ειπε κατι που την εξεπληξε λιγοτερο απο οτι περιμενε.Οι αλλοι στα λογια του κοιταξαν σε ακυρες κατευθυνσεις ,νιωθοντας προφανως αβολα.

Του χαμογελασε κουρασμενα.Οι ωμοι της επεσαν και ξαφνου δεν ειχε αντοχες να κρατησει την πλατη της ισια.

''Φυσικα και θα μεινεις''

Χαιρετησε αοριστα τους υπολοιπους,μαζι και τον Edward,ειχε παψει πλεον να προσπαθει για την ευνοια του,βγηκε βιαστικα απο το νοσοκομειο και μπηκε στην μαυρη λιμουζινα που την περιμενε στο γκαραζ.

Φρουροι υπηρχαν σε καθε γωνια του οροφου και στα ασανσερ.Ο τελευταιος οροφος με την μοναδικη σουιτα,εκει που βρισκοταν η Ρεβεκκα,ηταν γεματος απο ανδρες του Ιασονα.Γενικα ηταν αποπνικτικη η ασφαλεια που περιεβαλε την Βασιλισσα.

Μολις μπηκε στο διαμερισμα τους,το αρωμα του την κατεκλισε και της εσφιξε τον λαιμο.
Η Μαργκοτ λυγισε.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ellie

''12 το πρωι θα ειμαστε εδω''δηλωσα τον Ιασονα μα πιο πολυ σαν απειλη για τον Eric πηγαινε

Ο Ιασονας χαμογελασε πικρα και εγνεψε.Η Αννυ και ο Carter θα εμεναν να του κανουν παρεα και θα εφευγαν σε 7 ωρες που θα ερχομουν εγω.

Ο Ιασονας?Ο Ιασονας μαλλον δεν θα κοιμοταν καθολου...ουτε εγω θα μπορουσα να κοιμηθω στην θεση του.Εχει πολλα να σκεφτει .Ειναι πλεον φανερο οτι τα αισθηματα του απεναντι στην Ρεβεκκα ειναι εντονα και ανυποχωρητα,αλλα οσο δεν διωχνει την Μαργκοτ δεν θα ξεκαθαρισει ποτε η κατασταση αναμεσα τους.Και φυσικα ,ειμαι σιγουρη οτι ολοι αγνοουσαν κατι πολυ σημαντικο.Κατι που θα αφηνα την Ρεβεκκα να τους εξηγησει.

Η διαδρομη απο το νοσοκομειο μεχρι το σπιτι ηταν σιωπηλη,γεματη απο την οικειοτητα που ειχα συνηθισει να νιωθω μαζι του.

Οδηγουσε προσεκτικα,πιο προσεκτικα απο οτι συνηθως ,μα δεν ακουμπουσε το ενα του χερι στο ποδι μου,οπως συνηθιζε.

Ηταν μια πολυ μεγαλη μερα.

Παρκαρε στο γκαραζ και πριν προλαβω ακομα να βγαλω τη ζωνη μου βγηκε εξω και ανοιξε την πορτα μου.Με βοηθησε να βγω και ειδε το μπερδεμενο βλεμμα μου απο την συμπεριφορα του.

''Μην κανεις λες και ειμαι κανενας αγριανθρωπος ολες τις αλλες μερες του χρονου γιατρινα'' μουρμουρισε αποτομα και εκλεισε την πορτα πισω μου

Αφηστε με να σας εξηγησω ποσο δυσκολο ηταν να μαλακωσω τον Eric απεναντι μου.Πηρε μηνες.Μα μετα απο λιγο καιρο γνωριζομασταν ολο και καλυτερα και αισθανομουν την αναγκη του να ειμαι στην ζωη του

Βγηκα απο τις σκεψεις μου και ξαναθυμηθηκα τι μου ειπε.Αντε παλι!

''Μην με λες ετσι!'' αναφωνησα και τον χτυπησα στην κοιλια ,αδικος κοπος,γιατι ο διοικητης της Μαφιας δεν θα περιμενα να εχει κατι λιγοτερο απο αριστα σμιλευμενο κορμι και υψηλες αντοχες στον πονο.

Μειδιασε προσπαθωντας να κρυψει ενα χαμογελο.

Μπηκαμε σπιτι και δυο οικιακοι βοηθοι,που μαλλον ειχαν ενημερωθει για την κατασταση ομηρειας μου ετρεξαν στην εισοδο να μου φερουν κι αλλο παγο για το μαγουλο μου και να με βοηθησουν με ο,τι χρειαζομαι .

Διαταγη του Eric μου φανηκε αυτη...
Τον αγριοκοιταξα για την ασκοπη αναταραχη που δημιουργησε στο προσωπικο και προχωρησα προς το δωματιο μας.Με ακολουθησε σιωπηλα ελεγχοντας καθε μου βημα.

''Θα κανεις μπανιο?'' ρωτησε οταν με ειδε να μπαινω στο μπανιο και να βγαζω την μπλουζα μου.

Κοκκαλωσα ελαφρως στον αποτομο τονο της φωνης του ,μα οταν γυρισα να τον κοιταξω βρισκοταν ηδη πισω μου .Περασε τα χερια του απαλα γυρω μου και τα ακουμπησε στην κοιλια μου.Ξεφυσηξε και με εσφιξε πανω του.

Ηξερα οτι σκεφτοταν παλι το ενδεχομενο να συνεβαινε κατι.Κι εγω το σκεφτομουν,καθε λεπτο που περνουσε δεν επαυα να υπενθυμιζω στον εαυτο μου ποσο τυχερη ημουν που ειχα την Ρεβεκκα.

Δεν ηταν το ειδος της φιλης που θα σου κανει κοπλιμεντο και θα κατσει να συζητησει μαζι σου για το αγορι της και τα καθημερινα προβληματα της.Δεν της αρεσε να μιλαει πολυ,ουτε οι αγκαλιες την συγκινουσαν .Αλλα ηταν σιγουρα η φιλη που θα θυσιαζε την ζωη της για να σωσει το παιδι σου

Το παιδι μου

Ακουμπησα τα χερια μου πανω στα δικα του.

''Θα σε κανω μπανιο μωρο μου τωρα,ναι;'' τα χειλη του ετριψαν σχεδον τον λαιμο μου και η καυτη του ανασα με εκανε να ανατριχιασω.Με γυρισε προς το μερος του και με φιλησε γλυκα στα χειλη.

Ηταν μια απο τις στιγμες που ο Eric κατεβαζε τις αμυνες του.Ειδικα μετα το σημερινο συμβαν, ηξερα οτι θα ηταν πιο μαζεμενος,τοσοι τον ειδαν να κλαιει και να πεφτει στα γονατα αλλωστε.Αλλα ετσι ηταν ο Eric,δεν προκειται για εναν οποιοδηποτε αντρα.Ηταν ο γενικος διοικητης της Μαφιας.Σκληραγωγημενος οσο δεν παει και αμειλικτος μεχρι τελικης πτωσεως.Αυτη ηταν η εικονα που προεβαλλε προς τα εξω και επρεπε να την διατηρησει.

Αλλα να τος τωρα,μπροστα μου ,με εκεινα τα υπεροχα καταγαλανα ματια που τοσο ερωτευτηκα,τα υπεροχα χειλη του και τα γενια μερικων ημερων που αφηνε και τον εκαναν ακομα πιο γοητευτικο ενω ταυτοχρονα ενετειναν την σκληροτητα στην αυρα του.

Ηξερα καλα οτι τα βλεμματα καλοσυνης του τα κρατουσε για λιγους.
Τα βλεμματα αγαπης για ακομα λιγοτερους.
Και τα βλεμματα του απολυτου ερωτα,μονο για μενα,αποκλειστικα.

Ηταν πανεμορφος αντρας ο Eric μου.

Εγνεψα θετικα στην προταση του οταν τον ενιωσα να με κοιταει εντονα και αρχισε να βγαζει τα υπολοιπα ρουχα μου αργα και σταθερα,φιλωντας τα σημεια που αφηνε ακαλυπτα.

Ανατριχιαζα και ενιωθα το πονηρο του χαμογελο πανω στο δερμα μου .

Αργα και προσεκτικα με βοηθησε να μπω στην μπανιερα που ηταν γεματη αφρους και ζεστο νερο .Καθισα αναπαυτικα στην μεση και εκεινος γονατισε απεξω.

Πηρε ενα μαλακο λευκο σφουγγαρι.Ανασηκωσε τα μανικια απο το πουκαμισο του και με κοιταξε για λιγο πριν βαλει πανω το αφρολουτρο μου με αρωμα τριανταφυλλο.

Το βουταει στο νερο για να κανει αφρο και επειτα αρχιζει να κανει μαλακους κυκλους στην πλατη μου.
Δεν μου μιλαει.

Ξερει οτι φοβηθηκα πολυ,και εκεινος φοβηθηκε.
Σκεφτεται πως μπορει να με απομακρυνει απο ολα αυτα.Τον καταλαβαινω ,τον διαβαζω ευκολα πια.Οι εκφρασεις του ειναι ενα ανοιχτο βιβλιο για μενα.

''Δεν παω πουθενα'' του ειπα σπωντας την σιωπη.Με κοιταξε για λιγο αυστηρα.Ενιωσα σαν παιδακι που ειχε κανει αταξια κατω απο βλεμμα του.

Εκεινος θα ειναι ο αυστηρος γονεας με τα παιδια μας.Το ξερω ηδη.

Δεν μου μιλησε.Πηρε το σαμπουαν μου ,επισης με αρωμα τριανταφυλλο, και εβαλε μια μεγαλη ποσοτητα στην παλαμη του.Του αρεσε το αρωμα αυτο πανω μου,ηταν το πρωτο κοπλιμεντο που μου εκανε.

Το αρωμα σου μου εχει παρει το μυαλο

Αρχισε να κανει απαλο μασαζ στο κεφαλι μου με τρομερη προσοχη,συγκεντρωνοταν στις ξανθες τουφες μου λες και ηταν καποια περιπλοκη δουλεια.Ειχε υπεροχα μυωδη χερια,δυνατα και με φλεβες που οταν θυμωνε φαινονταν πιο εντονα και Θεε μου...

Εκλεισα τα ματια μου στην απολαυση

''Δεν ξερεις''ανοιξα τα ματια μου ειδα τους λευκους τοιχους του μπανιου μας.

Γυρισα να τον κοιταξω

''Δεν ξερεις ποσες φορες πεθανα μεσα μου στην σκεψη οτι θα σε χασω,θα σας χασω''εβλεπα το ακαθοριστο συναισθημα στα ματια του που γυαλιζαν.
Ειχε βουρκωσει?

Πηρε μια βαθια ανασα.Σταματησε να μου πλενει τα μαλλια

Ξαφνικα φαινοταν θυμωμενος.Δεν μπορω να καταλαβω αν ηταν με την κατασταση ,με τον εαυτο του, ή με κατι τριτο ,τελειως ασχετο.

Σηκωθηκε ορθιος και τον ειδα να σφιγγει τις παλαμες του για να συγκρατηθει ,αρπαξε μια πετσετα και ετριξε τα δοντια για να μην βρισει.Σκουπισε βιαστικα τα χερια του

Εκατσα καπως καλυτερα στην μπανιερα .

''Eric'' προσπαθησα να διακοψω το μικρο του ξεσπασμα.

''Γαμωτο!'' δεν με κοιταξε.Πεταξε την πετσετα με νευρο στην αλλη ακρη του μπανιου και βγηκε εξω.

''Οξυθυμος που εισαι'' μουρμουρισα και ξεπλυθηκα γρηγορα πριν βγω προσεκτικα εξω.

Τυλιξα τα μαλλια μου με μια πετσετα και ειδα ολοκαθαρα τις δυο μελανιες στο μαγουλο μου.

Ημουν ενα χαλι μαυρο.

Εβαλα προχειρα την κρεμα σωματος μου,το γνωστο αρωμα ,εσωρουχα και τις μπιτζαμες μου,αφησα τα μαλλια στην πετσετα για να μην χασω χρονο στεγνωνοντας τα.

Βγηκα στο υπνοδωματιο μας,ηταν στο μπαλκονι μπροστα και καπνιζε τα τσιγαρα που υποτιθεται οτι εχει κοψει εδω και κατι εβδομαδες αλλα καπνιζει κρυφα οταν νομιζει οτι δεν βλεπω,ή στην περιπτωση μας,οταν εχει πολλα νευρα .

Ο συντροφος μου ηταν ενας κουκλος,ακομα και νευριασμενος στο επακρο.Και τον εβρισκα ακομη πιο γοητευτικο οταν καπνιζε ενω μπροστα του ξημερωνε.

''Πρεπει να παψεις να αγχωνεσαι με πραγματα που δεν ελεγχεις'' του ειπε λακωνικα.Τον ακουσα να γελα.Δεν γυρισε να με κοιταξει,αλλα ξερω οτι ηταν πληγωμενος.

''Ειναι κυριολεκτικα,το μονο που ελεγχω η Μαφια,ειναι η δουλεια μου!Αυτο και η ασφαλεια σου!'' τον πλησιασα και σταθηκα διπλα του.Η θεα ηταν παντα πολυ ομορφη το ξημερωμα

''Και κανεις τρομερη δουλεια.Η ασφαλεια μου ειναι ομως δικη μου δουλεια,και θα σε παρακαλουσα να συνεχισει να ειναι '' του απαντησε σοβαρη και καπως αυστηρη.Γυρισε να με κοιταξει,τον νευριαζαν αυτα που του ελεγα

''Καταλαβαινεις τι μαλακιες μου λες στις 6 το πρωι?" με ρωτησε ετοιμος για καβγα.

Δεν θα σας κανω την χαρη κυριε διοικητα

''Σβηστο και παμε για υπνο '' ηξερα οτι τον διεταξα...και οτι αλλαζα θεμα το ηξερα,αλλα δεν με ενοιαζε.Γυρισε να με κοιταξει ,ειχε σμιξει τα φρυδια του. Τον ειχα τρελανει σημερα και εχει και ιστορικο καρδιοπαθειας στην οικογενεια του.

''Μπορει στην Μαφια να διαταζεις θεους και δαιμονες.Αλλα σε αυτο εδω το σπιτι τις διαταγες τις δινω εγω'' ειπα σοβαρη προσπαθωντας ματαια να κρυψω ενα γελιο

Στην θεα του γελιου μου χαμογελασε σβηνοντας το τσιγαρο του πανω στο πανακριβο μαρμαρο του μπαλκονιου.

Ηρθε προς το μερος μου και περασε το χερι του γυρω απο τους ωμους μου.

''Μονο εσυ το καταφερνεις αυτο το ξερεις?'' με ρωτησε και σουφρωσα τα χειλη μου .Μπηκαμε στο δωματιο.Η ωρα ηταν 6 και κατι.Ημουν πτωμα.

''Το ξερω και σκοπευω να το εκμεταλλευτω στο επακρο.''του ειπε ρυθμιζοντας το ξυπνητηρι μου να χτυπησει στις 11.30

Τον κοιταξα αυστηρα.

''Αν αυτο για καποιο λογο δεν χτυπησει'' του ειπε αφηνοντας υπονοουμενο ''θα σε χτυπησω''

Με κοιταξε με ενα σκανταλιαρικο βλεμμα,συλλεκτικο.
Και ναι,αυτη ηταν η νεα τακτικη του Eric να μου κλεινει τα ξυπνητηρια για να μενω σπιτι

Εκανε οτι παραδινεται και ξαπλωσε στο κρεβατι μας

''Στο υποσχομαι.Θελω να την δω και να την ευχαριστησω οσο θες κι εσυ''

Χαμογελασα σφιχτα στην σκεψη της.Η καρδια μου πονουσε

Ξαπλωσα διπλα του και εγειρα προς το μερος του,ωστε να απεχουμε λιγα μολις εκατοστα.

''Ειδες;Εχω εσενα,και την Ρεβεκκα και ολους τους φιλους μας,που ξερω οτι θα με προστατευσουν με καθε κοστος,οπως εγινε σημερα'' του ψιθυρισα και τον ειδα να με κοιταει δυσπιστος

Χαιδεψα το χερι του.

''Μαθε να αγκαλιαζεις την ευτυχια,ειναι μικρη και ευθραυστη και πολυ πολυ σπανια,μην εχεις ενδοιασμους.Ολο αυτο'' του ειπα δειχνοντας μια εμενα μια εκεινον '' θα πετυχει'' τον διαβεβαιωσα

''Τον καταλαβα την πρωτη μερα που σε γνωρισα,εισαι ο λογος που εμεινα Eric,μην με αφηνεις'' η φωνη μου ισως ακουστηκε λιγο πιο παρακλητικη απο οτι σχεδιαζα.Αλλα σιγουρα τον μαλακωσε αρκετα

''Αγαπη μου ομορφη οχι !Ποτε!Δεν θα σε αφησω!'' με διαβεβαιωσε πανικοβλητος σχεδον

''Αφου εισαι η ευτυχια μου'' με κοιταξε μεσα στα ματια

Το μπλε του ωκεανου των ματιων μου συναντησε το μπλε του ουρανου των δικων του.

Κι ετσι πλαστηκε ο κοσμος

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Οταν η Ρεβεκκα Ιακωβου ανοιξε τα ματια της,κατακλυστηκε απο ενοχλησεις.
Η πρωτη,ηταν το φως που την τυφλωνε.
Η δευτερη,το πλευρο της που την πεθαινε.
Η τριτη,μια ακαθοριστα μεγαλη διψα και τα χειλη της που τα ενιωθε σκασμενα και σκληρα

Η τεταρτη και μεγαλυτερη ενοχληση ,ηταν η παρουσια δεκα ατομων και τριων γιατρων στο δωματιο της,οπου μιλουσαν ολοι ταυτοχρονα αγνοωντας τον τρομερο πονοκεφαλο της ,αλλα και το οτι ειχε ανοιξει για μισο δευτερολεπτο τα ματια της.

Της πηρε πανω απο ενα λεπτο για να καταλαβει οτι η μινιμαλ διακοσμηση και η μυρωδια του αντισηπτικου δεν αντιστοιχουσαν στο δωματιο της.

Οι αναμνησεις την εκαναν να κλεισει τα ματια ξανα αποτομα.

O κροτος απο το οπλο και ο Γερμανος που επεσε νεκρος,
δικο μου ειναι αυτο το αιμα;

Κυλαει στο ποδι μου
Κοκκινη μπλουζα φορουσα?
Βλεπω ξαφνου ,παλι το προσωπο του Ιασονα,φωναζει,ειναι εξαλλος,τρομερα οργισμενος,δεν θυμαμαι να εκανα κατι κακο.Δεν θα τον προδιδα Ιασονα,το ξερω
Τον βλεπω θολα,πολλες ασχετες εικονες,μου προκαλουν πονοκεφαλο.
Ηταν και ο Eric εκει,και ο Carter!Τους θυμαμαι,ηρθαν να με σωσουν!

Πρεπει να παραμιλουσε γιατι ολοι την ακουσαν να μουρμουριζει

''Δεν θα σε προδιδα Ιασονα''
Μονο οι γιατροι δεν σταματησαν να ελεγχουν τα ζωτικα της σημεια,κατα τα αλλα,οι πεντε φιλοι σταματησαν να μιλανε

Ο Ιασονα εκατσε στην πολυθρονα διπλα της και την κοιταξε εξεταστικα,η ανησυχια διαγραφοταν πληρως στο προσωπο του

Το χερι του βρηκε το δικο της και το κρατησε,σταθερα και σφιχτα.

Δεν ανοιξε τα ματια της

''Ολα δειχνουν οτι βαινουν καλως.Μπορειτε να μεινετε για μια ωρα αλλα μετα πρεπει να ξεκουραστει'' η γιατρος τους ειπε καπως δειλα,αλλα πριν φυγει εριξε αλλη μια κλεφτη ματια στον Ιασονα.

Η εφημερια της ειχε λαβει τελος ωρες πριν ,αλλα οταν ειδε αυτον τον αντρα να περιμενει τοσες ωρες εξω απο τα χειρουργεια ανησυχος,ευχηθηκε να ηταν για καποια φιλη ,αλλα ατυχησε.

Εμειναν οι εξι τους στο δωματιο

Η Ellie πλησιασε και καθισε στην πολυθρονα στην αλλη πλευρα

''Λετε να μπορει να μας ακουσει?"ψιθυρισε η Αννυ και εγειρε προς το μερος της

''Δεν ξερω,το τραυμα στα αυτια ειναι σοβαρο'' ειρωνευτηκε ο Eric

Οι δυο φιλες τον κοιταξαν θιγμενες κανοντας τον Carter να γελασει

Ο Ιασονας δεν μιλησε καθολου,περιεργαζοταν την Ρεβεκκα απο πανω μεχρι κατω.Φαινοταν ενταξει,καπως ταλαιπωρημενη,αλλα ενταξει.

''Μπορειτε να κανετε ησυχια?'' τους διεκοψε και οι φιλοι του τον αγνοησαν

''Ηρεμησε λιγο Ιασονα,ο γιατρος ειπε οτι θα ξυπνησει συντομα ετσι κι αλλιως''ο Carter σταθηκε στο κατω μερος του κρεβατιου.

Σιωπη επεσε και παλι για λιγο.Μεχρι που ειδαν την Ρεβεκκα να πεταριζει ελαφρως τις βλεφαριδες της

Η καρδια του Ιασονα φτερουγισε.Εβγαλε το χερι της απο το δικο του και καλυψε για αρχη λιγο τα ματια της

Δεν της μιλησε κανεις

Της πηρε καποια λεπτα να περιεργαστει τον χωρο γυρω της,στο τεραστιο δωματιο με το υπερδιπλο κρεβατι και τους δυο μεγαλους καναπεδες ,βρισκονταν οι τεσσερις φιλοι της...και ο Ιασονας

Η Ellie την πλησιασε,ειδε τα ματια της φιλης της να βουρκωνουν απο συγκινησει καθως της χαμογελασε.

Της εκανε νοημα να της φερει λιγο νερο.Ο λαιμος της ειχε ξεραθει

''Ρεβεκκα μου...'' τοποθετησε το καλαμακι αναμεσα απο τα χειλη της.Το πηρε απο τα χερια της

Στο πλευρο ειχε κανει χειρουργειο ,οχι τα χερια!

''Ηρθατε και οι πεντε εδω...'' η φωνη της βγηκε βραχνη ,ολοι εγειραν προς το μερος της για να ακουσουν

''Και δεν φερατε ,ουτε ενα λουλουδι,ενα σοκολατακι εστω...κατι!'' αστειευτηκε και ειδε το κλιμα να ελαφραινει

Ο Ιασονας διπλα της δεν μιλουσε,αλλα δεν ειχε παψει να την κοιταει.

''Θα σου φερω εγω αγαπη μου!Τι θες ?Σοκολατακια θες?Συντριβανι σοκολατας θα σου φερω!Θερμοκηπιο θα στο κανω εδω μεσα'' ο Carter αρπαξε το σακακι του και της χαμογελασε φωτεινα

''Μονο εσυ μ αγαπας'' του ειπε με ναζι και δεχτηκε το πεταχτο φιλι του στο κουτελο ,ακουμπησε το μπρατσο του απαλα.

''Θα ερθω το βραδυ να μιλησουμε'' της ειπε αινιγματικα και η Ρεβεκκα χαμογελασε.

Ο φιλος της εφυγε για να ικανοποιησει την επιθυμια της.

Η Ellie δεν περιμενε λεπτο παραπανω

Καθισε στο κρεβατι της και της επιασε το χερι.
Η Ρεβεκκα ηξερε οτι η Ellie της ηταν ευγνωμων

''Ρεγγινα εγω...'' με αυτο το ονομα την γνωρισε.
Και ο πατερας της απο το ονομα Ρεγγινα,κρατησε μονο τα δυο πρωτα γραμματα...και την σημασια.Γιατι την εκανε Βασιλισσα.

Την ειδε να βουρκωνει παλι.Ο Eric της εκανε νοημα να την καθησυχασει.

Η Ρεβεκκα ,ακουμπησε το αλλο της χερι,εκεινο με τον ορο .πανω στο χερι της φιλης της

''Ellie'' της ειπε σταθερα ωστε να την κανει να την κοιταξει στα ματια .Πετυχε

Η γαλανοματα φιλη της την κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο δακρυα.

''Θα εκανες το ιδιο για μενα'' της δηλωσε ''το ξερω'' ειπε με σιγουρια

Η Ellie εγνεψε γρηγορα συμφωνοντας.Πηρε μια κοφτη ανασα και ενας μικρος λυγμος τρανταξε την πλατη της

''Χωρις δευτερη σκεψη''προσθεσε και προσεκτικα μα λιγο ατσαλα ταυτοχρονα ,αγκαλιασε την Ρεβεκκα που μορφασε ελαφρως απο τον πονο.Στην αγκαλια προστεθηκε και η Αννυ.

Ο Carter τις κοιταξε χαμογελωντας.
Ηταν τρεις πολυ ιδιαιτερες γυναικες,που με καποιον τροπο,ειχαν καταφερει να επιβιωσουν στην Μαφια.Η Αννυ ,απο τυχη,και ισως εξαιτιας της σοφης της παρατηρητικοτητας,η Ellie,εξαιτιας της διαλλακτικοτητας της σε συνδυασμο με την ταση να φευγει οταν βλεπει τα σκουρα-αν και δεν ειχε πια αυτη την επιλογη- και η Ρεβεκκα...ηταν απλως ο εαυτος της.

''Τωρα γιατι με βασανιζετε'' μουρμουρισε η Ρεβεκκα -που δεν της αρεσαν οι αγκαλιες- κανοντας τις φιλες της να απομακρυνθουν χαζογελωντας.Σκουπισαν τα ματια τους.

Ο Eric πλησιασε και η Αννυ εκατσε στο κατω μερος του κρεβατιου.

''Νομιζω ''ειπε ο διοικητης της Μαφιας προσπαθωντας να μεινει σοβαρος,
ακουμπησε το χερι του στον ωμο της Ellie,

''Οτι αφου τακτοποιησουμε τις υποθεσεις των τελευταιων ημερων,και εσυ Ρεβεκκα αναρρωσεις''

''Σε δυο μηνες δηλαδη'' τον διεκοψε η πλανευτρα

''Τον Αυγουστο δηλαδη,πολυ σωστα'' δεν πτοηθηκε και συνεχισε με ενα σαρδονιο χαμογελο

''Μπορουμε να αφησουμε πισω ,πεντε εξι κοροιδα,να κλεισουμε τα κινητα μας ,και να παμε ολοι μαζι λιγες διακοπες,με το σκαφος ...λοιπον?''δεν συγκρατησε το χαμογελο του στο τελος.

Ολοι αμεσως συμφωνησαν.Ο Eric κοιταξε τον Ιασονα με υπονοουμενο,ακομα και αν ολα πηγαιναν στραβα,που θα πηγαινε ,ολοκληρος Αυγουστος,στην μεση του ωκεανου θα ηταν,θα την στριμωχνε!

''Προς το παρον '' ειπε η Ρεβεκκα που ειχε αρχισει να ποναει παλι ''λεω να φωναξετε μια νοσηλευτρια να μου δωσει παυσιπονα και να με αφησετε να κοιμηθω'' ειπε και εβηξε ,μονο που αυτο της χαρισε μια σουβλια στο πλευρο που την εκανε να μουγγρισει απο τον πονο.

Ο Ιασονας την πλησιασε και την βοηθησε να κατεβασει το κρεβατι σε τελειως οριζοντια θεση ωστε να μην ποναει.Το αγγιγμα του ηταν σταθερο και ζεστο,μα ειρωνικα σχεδον την ηλεκτρισε.

''Το καθαρμα,ουτε να γελασω δεν μπορω,ουτε να βηξω''εβρισε μεσα απο τα δοντια της

Αρνουνταν πεισματικα να κοιταξει,ή ακομη περισσοτερο να μιλησει στον Ιασονα.

''Θα συμβουλευτεις και εναν πλαστικο και θα δεις,ουτε η γραμμουλα απο την τομη δεν θα φαινεται''της ειπε καθησυχαστικα η Αννυ

''Αυτο που χρειαζομαι τωρα ...'' την κοιταξαν με προσμονη ''ειναι να πατε να ξεκουραστειτε ολοι,γιατι φαινεστε χαλια'' η Ellie την μουτζωσε και η Αννυ σηκωθηκε απο το κρεβατι

''Χαλας τις καλες στιγμες'' σχολιασε ο Eric και βοηθησε την Αννυ να κατεβει απο το κρεβατι

''Κυριες μου,ακουσατε την Βασιλισσα'' ειπε και τις εσπρωξε προς τα εξω .Ο Ιασονας διστασε

Η Ρεβεκκα τον αγνοησε.

''Οπως φευγεις κλεισε την πορτα''

''Θελω να-''

''Θελω να κοιμηθω,μπορει να περιμενει?'' τον ρωτησε απαλα

Ο Ιασονας ειδε τα πρασινα ματια της να τον κοιτουν εξεταστικα.Μα καλα δεν ειχε καταλαβει τιποτα?

''Μπορει'' ειπε με σφιγμενα δοντια και εκανε μεταβολη φευγοντας απο το δωματιο.

Επιτελους ησυχια

''Αυτα ειναι απο τον Carter'' η φωνη του Eric την εκανε να ανοιξει παλι τα ματια της

Μπροστα της ειδε τον διοικητη μαζι με δυο υπαλληλους του μαγαζιου με τα δωρα ,να κουβαλανε αρκουδακια,μπαλονια,λουλουδια-Θεε μου πολλα λουλουδια- και σοκολατακια.

Η Ρεβεκκα γελασε αγνοωντας τον πονο.

Ολοκληρο προσωπο της φωτιστηκε και το χαμογελο της ακτινοβολουσε.

''Θα τρελαθω'' μουρμουρισε και τους ειδε να τα τακτοποιουν στο δωματιο ''Τι ανοησιες κανετε'' μουρμουρισε κοιτωνντας γυρω τις τα πολυχρωμα λουλουδια και τα μπαλονια που αφαιρουσαν την ψυχροτητα απο το δωματιο.

''Πιο ανοητο ειναι το χαμογελο στα χειλη σου μικρη πλανευτρα'' μουρμουρισε ο Eric τοποθετωντας αλλη μια γλαστρα με ηλιοτροπια διπλα στο παραθυρο.

Οι υπαλληλοι εφυγαν.

Ο Eric ομως οχι.Ηταν σοβαρος ,πολυ σοβαρος.Ηξεραν και οι δυο περι τινος προκειται.

Καθισε στην πολυθρονα διπλα της.Δεν την επιασε απο το χερι,ευτυχως,γιατι κανεις τους δεν αντεχε τετοια γλυκα.Ηταν υπερβολικη η δοση για μια μερα.

Η Ρεβεκκα τον κοιταξε ανασηκωνοντας το φρυδι

''Με εχεις δει να κλαιω,τι ειναι χειροτερο απο αυτο''προσπαθησε να ελαφρυνει το κλιμα

Ο Eric ξεροκαταπιε ''Να δεις εσυ εμενα να κλαιω ισως'' καυχασε κανοντας την Ρεβεκκα Ιακωβου να γελασει,μορφασε επειτα.

''Μου φαινεται απιστευτο'' του ειπε και εκεινος ξεφυσηξε.

''Ρεβεκκα γνωριζεις θεωρω,καθως δεν το εκρυψα ποτέ ,οτι σε αντιπαθουσα για πολυ καιρο.''

''Ουαου Eric,ξερεις τι να πεις σε μια χειρουργημενη γυναικα, μπραβο σου'' του ειπε ειρωνικα και την χτυπησε απαλα στο χερι να σταματησει

''Σοβαρεψου.''της ειπε αυστηρα αλλα εβλεπε ενα μειδιαμα να απειλει να τρυπωσει τα χειλη του

''Με λιγα λογια και χωρις περιστροφες'' ειπε αποτομα '' Σου ειμαι ευγνωμων.Και θα σε προστατευω παντα ,οπως προστετευσες εσυ την Ellie χθες'' της δηλωσε ,σαν να μην δεχεται αντιρρηση

''Eric ειστε φιλοι μου-''

''Οικογενεια''την εκοψε''Εχουμε πλεον γινει οικογενεια''

Η Ρεβεκκα ενιωθε τα ματια της να τσουζουν

''Φυγε απο δω ,ειμαι αρρωστη γυναικα και θες να με αποτελειωσεις'' εσπρωξε απαλα τον φιλο της με θεατρινιστικο υφος.

Εκεινος της χαμογελασε,συλλεκτικο χαμογελο.

''Κοιτα να γινεις καλα ε; Εχουμε δουλειες με φουντες''

Εγνεψε καταφατικα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Ιασονας μπηκε μεσα στο διαμερισμα που βρισκοταν η Μαργκοτ εδω και 6 με 7 ωρες.

''Μαργκοτ,γυρισα'' δεν ακουστηκε τιποτα.Παρατησε τα κλειδια του στο τραπεζακι διπλα μαζι με το κινητο και εβγαλε ατσαλα τα παπουτσια του.Αυτο το κουστουμι τον ειχε πεθανει

''Μαργκοτ'' ξαναπροσπαθησε και αυτη τη φορα ανεβηκε την σκαλα για τον πανω οροφο.
Την βρηκε καθισμενη στο κρεβατι τους,το οποιο ηταν αθικτο.Δεν ειχε κοιμηθει καθολου?

Στην ακρη του δωματιου ειδε τρεις μεγαλες βαλιτσες

Σταματησε να ξεκουμπωνει το πουκαμισο του και εμεινε εμβροντητος να την κοιταει.
Οταν σηκωσε το βλεμμα της ,επιβεβαιωθηκε,ηταν σαν φαντασμα,καταχλωμη και με ματια κατακοκκινα.
Φορουσε ενα φαρδυ τζιν και ενα λευκο στραπλες μπλουζακι ,μαζι με τα πολυφορεμενα all star της.

Οπως την μερα που την γνωρισε

''Τι συμβαινει εδω;Που πας;'' αμεσως ζητησε εξηγησεις σε εναν οχι και τοσο ηρεμο τονο

Η Μαργκοτ ξεφυσηξε ,ειδε ενα μικρο χαμογελο κατω απο την πικρια της.

Παντα χαμογελουσε.

''Ιασονα ,αγαπη μου''σηκωθηκε ορθια και κινηθηκε προς το μερος μου.Ηταν ηρεμη,πολυ ηρεμη.Και χαμογελουσε παλι.

''Που πας;'' ξαναρωτησε

Τον κρατησε απο τα χερια.Του χαμογελασε γλυκα,μια θλιψη κρυβοταν στα μεγαλα ελαφισια ματια της,και μπορουσε με μαθηματικη ακριβεια να υπολογισει ποτε θα εκλαιγε.

''Φευγω.Παω πισω στην Ιταλια,μιλησα με τον πατερα μου,εχει ενα μεσον,θα το ξαναπροσπαθησω με την Νομικη''δηλωσε

''Τι;Και θα τα παρατησεις ολα;'' ηταν εξαλλος.Εκανε να τιναξει τα χερια του απο το κρατημα της μα η Μαργκοτ τον εσφιξε πανω της.Δεν ηταν θυμωμενη ομως.Φαινοταν γαληνια, κατασταλαγμενη.

''Μονο εσενα Ιασονα.''εκανε μια μικρη παυση και ανοιγοκλεισε τα ματια της πολλες φορες για να μην δακρυσει.Οταν την κοιτουσε στα ματια γινοταν αδυναμη.

''Εσενα δεν σου αρεσει καν η Νομικη!Γιατι κανεις σαν μωρο;Σου περασε το μεταξυ μας;''

''Δεν φευγω επειδη δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι σου,καθε αλλο,πρεπει να με πιστεψεις!'' υψωσε για λιγο τον τονο της φωνης της,μονο και μονο επειδη ηθελε να τον πεισει.

''Εγω σε αγαπαω Μαργκοτ''δηλωσε κοιτωντας την στα ματια.Ελεγε αληθεια.

''Το ξερω''του απαντησε ''Κι εγω σε αγαπαω,πολυ'' του χαμογελασε και σκουπισε ενα δακρυ που της ειχε ξεφυγει.Δεν επρεπε να λυγισει...οχι τωρα.

''Οταν αποφασισες να μπεις μεσα στην επαυλη καταλαβα οτι νοιαζεσαι την Ρεβεκκα Ιακωβου''τον κοιταξε στα ματια σοβαρη ''δεν με πειραξε καθολου,την ξερεις καιρο,και την εμπιστευεσαι,και μετα απο ολα οσα περασες μαζι της ειναι λογικο να την νοιαζεσαι πολυ''του ειπε σταθερα

Εμεινε σιωπηλος

Εκανε μια παυση.Εκλεισε τα ματια της λιγο ,σαν να θυμηθηκε κατι ,χαμογελασε

''Θυμασαι οταν γνωριστηκαμε ,που σου ειπα ενα βραδυ να με κοιταξεις στα ματια και να μου πεις οτι δεν με θες;'' τον ρωτησε απαλα και του χαμογελασε.

Εγνεψε θετικα

''Κι εσυ με κοιταξες στα ματια και μου ειπες οτι δεν με θες'' ειπε και ασυναισθητα χαιδεψε με τα ακροδαχτυλα της το αξυριστο μαγουλο του.Τον κοιτουσε μαγεμενη.

''Εγω στα ματια σου,εκεινη την μερα διεκρινα το ψεμα.Για καποιο λογο Ιασονα μου ανοιχτηκες και με αφησες να σε διαβαζω ευκολα.Οποτε ,ενα βλεμμα αρκουσε για να καταλαβω οτι μου ελεγες ψεματα.Με ηθελες!Γι αυτο συνεχισα να προσπαθω.'' κατεβασε το χερι της απο το προσωπο του.

''Οταν σου ειπα χθες να με κοιταξεις στα ματια και να μου πεις οτι δεν εισαι ερωτευμενος με την Ρεβεκκα Ιακωβου,παλι ψεματα μου ειπες'' πονουσε,το εβλεπε στα ματια της.

''Δεν-δεν'' ο Jason Hunter κομπιασε!Δεν ηξερε τι να της πει.

''Σσσς...δεν χρειαζεται να πεις κατι,εισαι ερωτευμενος με την Ρεβεκκα Ιακωβου.Το εχουν καταλαβει ολοι,μονο εγω δεν μπορουσα να το δω '' ειπε σχεδον ενοχικα

''Και δεν θα με πειραζε να σε αγαπω πολυ και για τους δυο μας,μεχρι να με αγαπησεις κι εσυ, αλλα εθελοτυφλουσα!Δεν μπορουσα να δω,πως αδυνατουσες να αγαπησεις αλλη γυναικα,οταν υπηρχε η Ρεβεκκα Ιακωβου''

''Με τυφλωσε ο ερωτας μου για εσενα Ιασονα,εισαι ενας σπουδαιος αντρας,αλλα η αληθεια ειναι πως δεν...δεν ξερεις να αγαπας!Δεν μου αξιζει να σε αγαπω εν τελει και για τους δυο μας,ουτε να ειμαι δευτερη στην καρδια σου.Δεν θες την ηρεμη ζωη,ουτε την φουσκα ισορροπιας,ουτε την ρουτινα,δεν θες να κανεις διακοπες,ουτε σ αρεσουν οι τρυφεροτητες.Ολα αυτα τα εκανες γιατι αρεσαν σε εμενα!Και αυτο το εκτιμω...'' πηρε μια κοφτη ανασα και προσπαθησει να πνιξει εναν λυγμο

''Αλλα εγω δεν θελω καποιον που να υποκρινεται.''

Το τελος ειχε δοθει και ο Ιασονας ενιωθε ενοχικα ανακουφισμενος.

''Δεν υποκριθηκα ουτε μια φορα τα αισθηματα μου για εσενα'' της ειπε ειλικρινα και την κοιταξε με σεβασμο στα ματια.
Μονο αυτο αξιζε εκεινη η γυναικα,τον απολυτο σεβασμο του.

''Το ξερω Ιασονα,και το εκτιμω.''

''Σε ερωτευτηκα Μαργκοτ'' η εξομολογηση του τους ξαφνιασε και τους δυο.

Μην λυγισεις... ψιθυρισε η Μαργκοτ στον εαυτο της

''Ναι,αλλα οχι οσο την Ρεβεκκα,απλα Ιασονα...δεν το βλεπεις αλλα ειναι ολοφανερο'' προσπαθει να βρει τις λεξεις

''Σας δενει ενας αρρηκτος δεσμος και ενα αρρητο παθος''

Τα λογια της δεν θα τα ξεχνουσε ποτέ ,ουτε αλλωστε και την ιδια.

Δεν υπηρχε κατι παραπανω να πουν,τελειωσαν.

''Θες να σε παω στο αεροδρομιο;Το τζετ θα ειναι ετοιμο οποτε το πω''προσφερθηκε οταν της κατεβασε τις βαλιτσες κατω.

''Οχι αγαπη μου,εχω κλεισει ηδη εισιτηριο ,αλλωστε θελω να κανω και μια σταση πρωτα.''ειπε αινιγματικα.

''Οπως θες'' δεν επεμεινε.

Εκπλησσοντας τον ,επεσε πανω του και τον αγκαλιασε σφιχτα.Λες και ηταν φιλοι απο τα παλια που ειχαν καιρο να ειδωθουν.
Απομακρυνθηκε λιγο για να τον περιεργαστει,τον κοιταξε καλα ,ρουφωντας τα χαρακτηριστικα του προσωπου του για μια τελευταια φορα.

Ηταν ομορφος,πολυ.
Ενας αντρας πλασμενος με φωτια και χωμα,που ζωντανεψε απο τους ανεμους του Αιολου και ανατραφηκε με το νεκταρ των θεων.

Και για ενα δευτερολεπτο,ηταν δικος της.

Μα εκεινο το δευτερολεπτο περασε.

''Θελω να προσεχεις τον εαυτο σου...και ...και να μαθεις ...να αγαπας!Μην σε τυφλωνει ο ερωτας''

Εκανε κινηση να της απαντησει

Τα χειλη της ακουμπησαν πανω στα δικα του .
Ηταν το τελευταιο τους φιλι.
Η Μαργκοτ του χαμογελασε,το χαμογελο της τον εκανε να χαμογελασει.

''Αντιο Jason Hunter''εκανε μια ψευτικη υποκλιση προκαλωντας το γελιο του.

Η πορτα πισω της εκλεισε και ο κροτος που ακουστηκε,εσκασε την φουσκα της ηρεμιας του.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οταν η Ρεβεκκα Ιακωβου ανοιξε τα ματια της,δεν περιμενε σιγουρα να δει την Μαργκοτ διπλα της ,να καθεται περιμενωντας στωικα να ξυπνησει.

''Δεν ηξερα οτι γιναμε κολλητες'' μουρμουρισε βραχνιασμενη μα η Μαργκοτ δεν θιχτηκε απο το σαρκαστικο της σχολιο. Της χαμογελασε απαλα.

''Ηρθα να σε χαιρετησω Ρεβεκκα,φευγω.Και φυσικα να σου ευχηθω περαστικα''ειπε χωρις περιστροφες

Η Ρεβεκκα αθελα της εδειξε ποσο ξαφνιαστηκε.Η εκφραση συναισθηματων της πλανευτρας φανηκε να διασκεδαζει την Μαργκοτ,που γελασε.

''Μην ανησυχεις ,δεν θα ξαναγυρισω'' την διαβεβαιωσε

''Γιατι φευγεις ;'' ηταν το μονο που καταφερε να προφερει

''Ο Ιασονας ειναι ερωτευμενος μαζι σου Ρεβεκκα,βαθια και αμετακλητα ερωτευμενος ,κι εγω δεν μπορω να κανω τιποτα γι αυτο,ουτε βεβαια να χανω τον χρονο μου'' ψελισσε η κοπελα και η πλανευτρα διεκρινε τον πονο στην φωνη της.Τα λογια της ωστοσο ηταν που σχεδον εξοργισαν την Ρεβεκκα Ιακωβου

''Πως τολμας να-''εκανε να ανασηκωθει για να ειναι στο ιδιο υψος αλλα ενας πονος την διπλωσε στα δυο

Μουγγρισε και εσφιξε τα δοντια

''Αχ συγγνωμη συγγνωμη '' η Μαργκοτ την βοηθησε να κατσει παλι κατω

''Σταματα να ζητας συγγνωμη με τα παντα και ανεβασε μου λιγο το κρεβατι '' διεταξε ταραγμενα προσπαθωντας παραλληλα να κατευνασει τον πονο.

Η κοπελα εκανε οπως της ειπε.
''Να φωναξω εναν γιατρο;''εσπευσε να ρωτησει μα η Ρεβεκκα εγνεψε αρνητικα

''Ο Ιασονας-''παυση ''γουσταρει να με πηδαει και να με ελεγχει,επειδη εγω ειμαι εγω.Εσενα σε ερωτευτηκε,κι ας ησουν -λυπαμαι εκ των προτερων- ενα τιποτα'' της ειπε σκληρα .Μα δεν φανηκε να πτοειται

''Νομιζεις.''καυχασε

''Μονο εσυ μπορεις να σταθεις διπλα του'' της ειπε με πικρια η Μαργκοτ

''Κανεις λαθος Μαργκοτ.Με κοιτας λες και ειμαι ανωτερη σου ,λες και ειμαι καμια θεα,αλλα η αληθεια ειναι πως μπορεις και εσυ να σταθεις διπλα του,και αλλες τοσες γυναικες!Απλα ειστε δειλες!Κανετε πισω,υποχωρειτε!Οι δυνατοι ανδρες μας κανουν να πιστευουμε οτι χρειαζονται διπλα τους υπακουες γυναικες,αλλα οχι Μαργκοτ,θελουν λογικες,συνετες μα δυναμικες γυναικες!''

Η Ρεβεκκα ξεφυσηξε.Δεν οδηγουσε πουθενα αυτο.

Βολευτηκε καλυτερα στο μαξιλαρι της και απολαυσε την σιωπη.
Κοιταξε την κοπελα απεναντι της εξεταστικα.

Της χαρισε ενα ανεξιχνιαστο χαμογελο.

''Ηθελα τοσο πολυ να πιστεψω οτι εισαι κακια''εξομολογηθηκε ηρεμα,πιανοντας απροετοιμαστη την Μαργκοτ

''Οριστε;''

Γελασε με την αντιδραση της.Η Ρεβεκκα Ιακωβου ,ακομη και μετα το χειρουργειο δεν θα επαυε να ειναι μια πνευματωδης γυναικα.

''Μεχρι και εναν μηνα σχεδον αφοτου ηρθες,δεν σταματησα να ψαχνω στοιχεια εναντιον σου,ξερω τα παντα για τη ζωη σου,εψαχνα μανιωδως,να βρω αυτο το κατι ,που θα δειχνει οτι εισαι μια σατανικη μεγαιρα που δεν αγαπα πραγματικα τον Ιασονα αλλα θελει κατι αλλο''γελασε στα λογια της κοιτωντας το κενο.Τα καταπρασινα ματια της εκρυβαν μια πικρια που γυαλιζε.

''Φανταζεσαι λοιπον την απογοητευση μου οταν επρεπε στο τελος να παραδεχτω στον εαυτο μου οτι δεν εισαι τιποτα παραπανω,παρα μια γλυκια καλη κοπελα που θελει το καλο του,και παρατησε τα παντα για να ειναι διπλα του;''γυρισε να την κοιταξει.Ειχε βουρκωσει

''Με τσακισε'' προφερε ψιθυριστα

''Μου εδωσες ενα πολυ μεγαλο μαθημα Μαργκοτ,και ταυτοχρονα τον λογο που δεν θα σε ξεχασω ποτε''
''Μου εμαθες οτι αυτοι που δεν συμπαθουμε,δεν ειναι απαραιτητα κακοι,αλλα στο μυαλο μας συχνα τους κανουμε κακους,για να μην νιωθουμε τυψεις,ειναι ενας τροπος εφησυχασμου''της ειπε κοιτωντας την στα ματια

Η Μαργκοτ δεν μιλησε καθολου.Σηκωθηκε ορθια και εκανε μεταβολη ,κινηθηκε προς την εξοδο του δωματιου.Κοντοσταθηκε λιγο πριν εξω.

''Αντιο Ρεβεκκα Ιακωβου''της χαμογελασε πικρα ,ηταν το τελευταιο πικρο χαμογελο που θα της εριχνε.

''Καλη τυχη με αυτον,σε παρακαλω να τον αγαπας πολυ...και να τον συγχωρεις''τονιζε το δευτερο μερος.
Χαθηκε στον λευκο διαδρομο,μεχρι που τα βηματα της επαψαν να ακουγονται.

Η Ρεβεκκα δεν μιλησε.Κοιταξε το λευκο ταβανι

Να τον συγχωρεις

Χαμογελασε ειρωνικα στον εαυτο της.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ρεβεκκα

Οι γονεις του εφτασαν πεντε ωρες μετα την Μαργκοτ.Ο Edward μου επλεξε το εγκωμιο,και μετα μιλησαμε για τα εσοδα και δοικητικη δουλεια ,οι φιλοι μου επεστρεψαν και αμεσως μπηκαν στην συζητηση,ενω οι δυο φιλες μου μιλουσαν σιγανα ποτε με τους υπολοιπους,ποτε με την Eveshka ,που δεν μιλουσε ποτε για δουλεια εκτος γραφειου οπως ελεγε.

Ενιωθα το βλεμμα της πανω μου,αλλα το αγνοουσα επιδεικτικα .Ηξερε οτι η Μαργκοτ ειχε φυγει.Και ειχε καταλαβει πλεον οτι ο Ιασονας τελικα δεν θα την παντρευτει.

Μα τι ατυχια και συμφορα...

Το κλιμα ειχε χαλαρωσει αρκετα βεβαια.Σε νοσοκομειο ημασταν ,αλλα αυτο δεν εμποδισε τον Edward και τους δυο φιλους μου να αναψουν τσιγαρο,ουτε την Ellie να παραγγειλει τα burger που λιγουρευοταν.Ουτε φυσικα τον Jake να την πεσει απροκαταλυπτα στην νοσηλευτρια με την πρωινη βαρδια...

Ο Dyllan απο οτι μου ειπαν εμεινε πισω να επιβλεπει τις εργασιες και αυτη η εντολη φαινοταν εξ αρχης οτι ειχε πανω της την σφραγιδα του Ιασονα.

''Νομιζω ηρθε η ωρα να πατε σπιτια σας,ειναι αργα και θελω να μιλησω με την Ρεβεκκα''η φωνη του με εκανε σχεδον να τιναχτω στην θεση μου αλλα συγκρατηθηκα.

Η Ellie και η Αννυ με κοιταξαν ,ψαχνωντας ενα νευμα μου ωστε να βρουν δικαιολογια να μεινουν.

Συγκεντρωσου Ρεβεκκα,μην γινεσαι δειλη

Σηκωσα το βλεμμα μου και τον κοιταξα μεσα στα ματια.Αυτο το μαυρο το ειχα συνδεσει αρρηκτα με την καταστροφη μου.
Φορουσε κουστουμι,οπως χθες,οταν με κρατησε αιμοφερτη στο δωματιο μου.
Κουνησα ασυναισθητα το κεφαλι μου για να φυγει η εικονα απο το μυαλο μου

Φαινοταν αυπνος,κουρασμενος αλλα παρ'αυτα πανεμορφος.

Χαμογελασα χαλαρη στους υπολοιπους ανασηκωνοντας τους ωμους μου

''Η δουλεια δεν σταματα ποτε'' μουρμουρισα προκαλωντας το νευρικο τους γελιο.

Δεν εδινα μια αν τους επεισα ή οχι

Με καληνυχτισαν και οι φιλες μου ανανεωσαν το ραντεβου μας για το πρωι.Ο Edward ηξερα οτι του αρκουσε που ημουν ζωντανη και η Μαργκοτ εξω απο τη ζωη του γιου του,ολα τα αλλα του φαινονταν λεπτομερειες.Τελος...η Eveshka θα επανερχοταν,το ενιωθα...μα δεν ειχα τιποτα να φοβηθω απο αυτη τη γυναικα.Αγαπουσε τον γιο της ,σε αυτο διαφεραμε πλεον,και τον ηθελε ευτυχισμενο.

Ας ειναι λοιπον,μακρια μου.

Το δωματιο αδειασε σε δευτερολεπτα

Καθισε στο κρεβατι διπλα μου,ηταν αμηχανος.Επαιζε με τα βαρια δαχτυλιδια του,κοιτουσε τα τατουαζ στα δαχτυλα του λες και ειχαν πρωτογνωρο ενδιαφερον.

Εκανα λιγο χωρο παραπανω για να εχουμε ακομη μια αποσταση.Δεν μου αρεσε να ειναι τοσο κοντα μου.Μου προκαλουσε αρρυθμιες και μου διαταραζε την συγκεντρωση.

Δεν απεφυγα ωστοσο το βλεμμα του

Το πρασινο συναντησε το μαυρο.
Και παμε παλι απο την αρχη...

''Η Μαργκοτ εφυγε''με ενημερωσε τυπικα

''Γιατι;''ρωτησα προσποιουμενη αγνοια

''Γιατι δεν ειμαι ερωτευμενος μαζι της πια''

''Κριμα τα λεφτα για την Ferrari'' μουρμουρισα χαιρεκακα και τον ειδα να μειδιαζε με πικρια

''Ρεβεκκα...''νιωθω την πιεση μου να ανεβαινει

''Ιασονα ,αν πας να πεις αυτο που νομιζω οτι πας να πεις,μην το πεις!'' του ειπα σοβαρη, ακουγομουν νευριασμενη...ημουν νευριασμενη!

Πως τολμουσε μετα απο τοσες ημερες,τοσες εβδομαδες,τοσους μηνες αδιαφοριας και εγκαταλειψης ,να ερχεται εδω ,μπροστα μου,μερικες ωρες αφοτου εφυγε η πρωην του και να με ζηταει πισω;

''Δεν καταλαβαινεις Ρεβεκκα,με πληγωσες,ανεπανορθωτα,εγω σου εδειξα την καλη μου πλευρα,την αφοσιωση,την ζηλια,τον ερωτα και εσυ με ειχες δεδομένο!Με απερριψες"

Αναφωνησα . Είχα μείνει άφωνη με το θράσος του .

"Πώς...πως τολμάς να το λες αυτό! Έφυγες Ιάσονα !! Έφυγες!Αντι να μεινεις και να παλεψεις για εμας εφυγες!'' του επιτεθηκα χανοντας καθε κυττταρο ψυχραιμιας μου,αγανακτησα

''Τι ηθελες να κανω Ρεβεκκα;Να μεινω εδω και να σε βλεπω να με ξεφτυλιζεις;''

''Να παλεψεις γαμωτο!Να προσπαθησεις!'' ξεσπασα,η παραδοχη μου τον αφησε εμβροντητο. Σηκωθηκε ορθιος και αρχισε να βηματιζει νευρικα πανω κατω στο δωματιο.Δεν τον χωρουσε ο χωρος,το ενιωθα.

Σιγουρα θα ψαξει τα τσιγαρα του.

Οντως,εβαλε το χερι στην τσεπη και εβγαλε την χρυση κασετινα του και τον αναπτηρα του.

''Σου ζητησα να με παντρευτεις,ειπες οχι'' μουρμουρισε και εσφιξε τα δοντια.Ελευθερωσε τον καπνο.

Με τρελαινε,αυτο ηθελε;Να βγω εκτος ελεγχου;

''Πως μπορεις να πιστευεις πως ημασταν ετοιμοι!Καθε αλλο παρα αυτο ημασταν!Γι αυτο δεν εκανα εκτρωση Ιασονα;''

''Τι σχεση εχει το αν ειμαστε ετοιμοι για παιδι με το αν ειμαστε ετοιμοι να παντρευτουμε;''

''Μεγαλη!Αυτα τα δυο εχουν ενα κοινο!Πρεπει να αγαπας τον αλλο για να τα κανεις!Εσυ δεν με αγαπας!'' ουρλιαξα.Ανασηκωθηκα παρα τον πονο που ενιωθα.Ειχα κοκκινισει ολοκληρη,το αισθανομουν.Η καρδια μου αγγιζε πολυ μεγαλες ταχυτητες.

''Εγω σε αγαπουσα και σε αγαπω! Μεχρι και η Μαργκοτ το ειδε!Εσυ δεν με αγαπησες ποτε σου,σε ενοιαζε μονο η ελευθερια σου!Να μην σε κατακτησει κανεις,να μην σε κανει να φανεις κατωτερη,να εισαι ανεξαρτητη!Σε νοιαζει μονο η εξουσια !''βρυγχηθηκε και ετρεμε ολοκληρος απο οργη.Χτυπησε με λυσσα το τοιχο και εμεινε για λιγο ακινητος,εξεπνευσε

Επρεπε να ριξω τους τονους,δεν εβγαζε πουθενα ολο αυτο.

''Οταν εφυγες...'' δεν γυρισε να με κοιταξει,μιλουσα σχεδον ψιθυριστα,επιασα ενα χαρτομαντηλο απο το τραπεζακι διπλα μου,τα μαγουλα μου ειχαν βραχει,διχως να το καταλαβω.

''Δεν σε αγαπουσα,το παραδεχομαι...αλλα εκεινους τους εξι μηνες που ελειπες,εμαθα να σε αγαπω...εστω και απο μακρια,νοιαζομαι για σενα Ιασονα και ακομα και οταν γυρισες με την Μαργκοτ,δεν εφυγα απο διπλα σου ποτε!Σε στηριξα,σε βοηθησα,δεν σου ζητησα ποτε τιποτα,στον κοσμο μου,αυτο λεγεται αγαπη.Εσυ παλι,με το οτι γυρισες με μια αλλη,απεδειξες οτι δεν με αγαπησες ποτε''

Με την τελευταια μου φραση διακτινιστηκε σχεδον διπλα μου.Ηταν οργισμενος,νομιζα πως θα με χτυπησει.Ομως δεν κουνηθηκα ουτε εκατοστο.

''Μην το ξαναπεις αυτο!Εγω...εγω ειμαι εδω!Επεστρεψα σε εσενα!Επειδη σε αγαπαω!'' ετρεμε,η φωνη του ετρεμε και θεε μου ,η καρδια μου πονουσε.Ηθελα να σταματησει εδω αυτη η κουβεντα,δεν το αντεχα,τον πονο ,δεν τον αντεχα.

Με αγαπαει;

Κοιταχτηκαμε για λιγα δευτερολεπτα στα ματια,ο πονος αμοιβαιος,τον χαρισαμε ο ενας στον αλλον απλοχερα,η τοξικοτητα μας σχεδον δηλητηριαζε τον αερα που αναπνεαμε.

Πηρα μια κοφτη ανασα.

''Οποιος μετανιωνει επιστρεφει Ιασονα,οποιος αγαπαει μενει'' ειπα ξεψυχισμενα και επαψα να τον κοιταω.

''Ωραια λοιπον!" παραιτηθηκε ''Μετανιωνω ναι!Δεξου με πισω'' με την ακρη του ματιου μου τον ειδα να γονατιζει διπλα στο μεγαλο κρεβατι και ευχηθηκα να μην το εκανε τοσο δυσκολο.

Πονουσα αφορητα.

Ημουν τοσο μα τοσο ερωτευμενη με αυτον τον αντρα και πονουσε,γιατι δεν το αξιζα,αξιζα κατι καλυτερο

Μα αυτον θελω

Το αδυναμο μερος του υποσυνειδητου μου μου ψιθυρισε

''Εσυ'' κοιταξα τον λευκο τοιχο μπροστα μου ''εκεινο το βραδυ ,που ηρθα στο δωματιο σου και σε παρακαλεσα,σε ικετεψα'' γυρισα να τον κοιταξω ,ηξερα οτι εκλαιγα.Με κοιτουσε σφιγμενος,συγκρατουσε τον εαυτο του,ηταν γονατισμενος διπλα μου.

''Γιατι δεν με δεχτηκες πισω;'' η φωνη μου βγηκε τρεμουλιαστη,βραχνη.

Ακομα και τωρα,αυτος με λυγιζε,με εσπαγε.Εκεινος ηταν αφθαρτος.

Εκανε να μιλησει.
Δεν ηθελα να μιλησει,οτιδηποτε και αν ελεγε θα ηταν ανωφελο.

''Η πραγματικη μου ερωτηση ειναι ,πως τολμας... ''σκουπισα τα ματια μου και ο λαιμος μου πονουσε απο τον λυγμο που καταπιεζα ωρα τωρα.

''Πως τολμας να ερχεσαι εδω και να μου λες οτι μ αγαπας και εισαι ερωτευμενος μαζι μου,ενω επετρεψες στον εαυτο σου να ερωτευτει μια αλλη γυναικα,τι ειδους αγαπη ειναι αυτη;Ειναι αυτο ερωτας;Ειναι ανιδιοτελεια;''

Το σωμα μου πονεσε οταν τρανταχτηκα ελευθερωνοντας αλλον εναν λυγμο.

''Εμενα Ιασονα,δεν με αγαπησε ποτε κανεις,σιγουρα οχι ανιδιοτελως,και το ηξερα.Η μανα μου δεν προσπαθησε καν να με αγαπησει,ο πατερας μου με αγαπησε επειδη εγινα ολα αυτα που ηθελε,ο αδελφος μου,επειδη γεννηθηκα κοριτσι και δεν του εφαγα την αρχηγεια μεσα απο τα χερια,η θετη μου μητερα ,επειδη με λυπηθηκε,ολοι οι αντρες που γνωρισα ποτε μου,επειδη ημουν η Ρεβεκκα Ιακωβου'' η φωνη μου πλεον δεν εβγαινε

''Ο Matteo με ερωτευτηκε για αυτο που ημουν ,και εκεινον...τον προδωσα για εσενα,τον σκοτωσα!''προσπαθησα να παρω μια βαθια ανασα,πονουσα πολυ,δεν ξερω αν ηταν εξαιτιας του χειρουργειου,του σπασιματος,ή αν πονουσε η καρδια μου,αλλα ενα ηταν σιγουρο,πονουσα.

Ενιωθα ενα ενα τα κοκκαλα μου να γινονται θρυψαλλα

''Οποτε τωρα ερχεσαι εσυ εδω '' τα χειλη μου ετρεμαν ''και μου παρουσιαζεις ολο αυτο'' του εδειξα εμας τους δυο ''ως αγαπη!Αν αυτο...αν αυτο ειναι η αγαπη...τοτε...τοτε δεν την θελω την αγαπη σου!Ειναι ασχημη,και με ποναει''

Τριτοπροσωπη

Ειχε γινει ενα ζωντανο ερηπειο μπροστα του.Ενα ζωντανο ναυαγιο.Τα καταπρασινα ματια της ηταν κοκκινα,τα χειλη της ετρεμαν και ειχε κοκκινισει ολοκληρη

Ειχε ανακαθισει στο κρεβατι της και πλεον σε τιποτα δεν θυμιζε την γυναικα που ηταν δεκα λεπτα πριν.

''Αν αυτο ειναι η αγαπη...τοτε...τοτε δεν την θελω την αγαπη σου!Ειναι ασχημη,και με ποναει'' τα λογια της τον τσακισαν.Αν δεν ηταν ηδη γονατισμενος θα επεφτε κατω,δεν ηξερε αν μπορουσε να βρει την δυναμη να σηκωθει.

Ηθελε να κλαψει.

Τα δοντια του ετριζαν και ενιωθε εναν κομπο στον λαιμο του που τον πονουσε αφορητα.

Ενιωθε ενα κενο μεσα του.Μια ακαθοριστη ματαιοδοξια,μια αιματηρη κενοτητα ,που τιποτα δεν ηταν ικανο να την γεμισει

''Σε ξεπερασα'' προφερε εκεινη,σκληρα και αδυσωπητα,ενω τα ματια της μαρτυρουσαν οτι την ιδια στιγμη η καρδια της γινοταν χιλια κομματα.

''Πως ..πως μπορεις να ξεπερασεις κατι τετοιο'' μουρμουρισε εκεινος,η απογνωση φανηκε στο γεγονος οτι τραυλισε

''Μετα απο λιγο καταλαβα,οτι δεν εξαρταται η υπαρξη μου εσενα,αυτο με εσωσε.Δεν ειμαι λουλουδι και δεν εισαι ο ηλιος.Δεν σε χρειαζομαι για να μεινω ζωντανη'' ακομα και τωρα,αντιμετωπιζε τον ερωτα τους με λογικη ,ενω εκεινος εχανε το μυαλο του.

Σιωπη.

''Σε ξεπερασα Ιασονα,και οχι γιατι επαψα να σε αγαπω ή να ειμαι ερωτευμενη μαζι σου,αλλα γιατι επαψα να ελπιζω σε εμας'' πηρε μερικες τρεμουλιαστες ανασες,δεν μπορουσε να μιλησει

Την κοιτουσε μεσα στα ματια ,καθως σιγα σιγα,εμπηγε το μαχαιρι στην καρδια του,γονατισμενος μπροστα της...

Σταματησε να μιλαει για λιγο.Κοιταξε το ταβανι,ηπιε μια γουλια νερο,σκουπισε τα ματια της και τιναξε τα χερια της για να σταματησει να τρεμει.Πηρε πολλες βαθιες ανασες.Ανακτησε την ψυχραιμια της.

''Θα σου προτεινα να παψεις και εσυ να ελπιζεις Ιασονα,γιατι ξερεις τι λενε για την ελπίδα;Προκαλεί αιώνια δυστυχια''

Σιωπη.

Κοιτάχτηκαν στα μάτια. Υπάρχει ένα στάδιο στον έρωτα, όπου οι δυο πρωταγωνιστές κοιτάζονται με δυσπιστία: σκέφτονται πώς γίνεται αυτό το τελείως συνηθισμένο πρόσωπο να μου προκαλεί τόσο πόνο;

Η Ρεβεκκα τον κοιταξε με ψευτικο θαρρος,ηταν διαλυμενος,το ηξερε,αλλα πλεον το εβλεπε και στα ματια του,ηταν θολα.

Ο Jason Hunter βουρκωσε.Και αυτο για καποιο λογο την πονεσε πιο πολυ απο καθετι αλλο.

Ο Ιασονας βρηκε την δυναμη να σηκωθει ορθιος.

Τοτε ειδε οτι τα ποδια του ετρεμαν,κι επειτα οτι τα χερια του ετρεμαν.Ολοκληρο το ειναι του ετρεμε,και αυτο γιατι ο κοσμος του κατερρεε.

Μηχανικα περπατησε μεχρι να βγει απο το δωματιο.Δεν τολμησε να κοιταξει πισω του,δεν αντεχε.

Οι διαδρομοι του φαινονταν ξενοι,οι ανθρωποι αδιαφοροι ,τα τσιγαρα του μια χρυση διεξοδος.

Εξεπνευσε το οξυγονο που ιδεα δεν ειχε ποση ωρα κρατουσε μεσα του.

Ξεφυσηξε και επιασε το προσωπο του,ηταν κουρασμενος,τα ακροδαχτυλα του ξαφνου,βραχηκαν.

Εμεινε παγωμενος στην μεση του διαδρομου του νοσοκομειου,κοιτωντας τις δυο σταγονες που βρισκονταν στα δαχτυλα του και πριν απο εκει,στα ματια του...ειχαν περασει χρονια.

Αναθεματισμενη γυναικα

Και τότε το κάρμα είπε:
"Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου."

----------------------------------------------------------------------------------------------

Κολυμπας για ωρες.

Εισαι μονος,εσυ και το πελαγος της μοναξιας σου.
Καθε απλωτη ,γινεται ολο και ευκολοτερη,τα αλμυρα σου δακρυα,εχουν γινει ενα με τη θαλασσα.

Ο ουρανος,δεν ειναι πια συννεφιασμενος.Τα καταφερες,περασες τη μπορα.

Μπροστα σου πλεον δεν βρισκεις ενα καραβακι,μα ενα πλοιο.

Ειναι μεγαλο και ισχυρο,δεν φαινεται να μπορει να βυθιστει.

Εχεις φτασει ,στα μισα του ταξιδιου σου.Μπραβο σου!
Ανεβαινεις πανω σε αυτο το πλοιο και κανεις ονειρα,ονειρα που ουτε εσυ ο ιδιος δεν μπορουσες να φανταστεις!

Περνας μεγαλο μερος του ταξιδιου σου σε αυτο το πλοιο,προσπερνας κι αλλα πολλα πλοια,αλλα μικροτερα ,αλλα μεγαλυτερα,μα εσενα δεν σε νοιαζει.Κρατιεσαι γερα απο την πλωρη και βλεπεις την ευτυχια,πιο καθαρα απο ποτε.

Ειναι ολολευκη,πιο λευκη απο τα συννεφα ,και μοιαζει ζεστη,πιο ζεστη απο το ηλιοβασιλεμα.

Ειναι πανεμορφη και ακαθοριστη.

Και νιωθεις οτι μπορεις σχεδον να την αγγιξεις.

Μα ο ουρανος,μετα απο χρονια με μικρες μπορες,σκοτεινιαζει.

Μια καταιγιδα γνωριμη,ενα παγοβουνο,σαρακι,ενα μηχανικο προβλημα

Και ξαφνου,μετα απο χρονια ,βρισκεσαι παλι στο νερο,και αυτη τη φορα,δεν βλεπεις στον οριζοντα τιποτα.

Το πλοιο ,που σε συντροφευε τοσο καιρο ,γινεται ενα με τα βαθη του ωκεανου,ενος ωκεανου,που τα δακρυα σου κανουν ολοενα και μεγαλυτερο.

Κολυμπας χωρις να σκεφτεσαι,κολυμπας για μερες...ωσπου ο ηλιος βγαινει ξανα.

Μα πλεον ,δεν ψαχνεις για βαρκα.

Βγαζεις το σωσιβιο σου και επιπλεεις ανασκελα στα ανοιχτα του ηρεμου ωκεανου κοιτωντας τον ουρανο.

Εχεις μαθει πια να κολυμπας.

Δεν κινεισαι προς τον οριζοντα.Κοιτας για λιγο πισω σου,εχεις απομακρυνθει πολυ απο την στερια.
Παρατηρεις την διαδρομη σου,ειναι λευκη,πιο λευκη απο τα συννεφα,και κρυβει αγαπη μεσα της,αυτη η αγαπη ειναι ζεστη,πιο ζεστη απο το ηλιοβασιλεμα.

Η ευτυχια ,δεν βρισκεται καπου μακρια στον οριζοντα.
Η ευτυχια βρισκεται στο ταξιδι ,και καθε πραξη που κανεις για να την αποκτησεις.
Καπου αναμεσα στους δυο σου πνευμονες και λιγο αριστερα.
Βρισκεται μεσα σου,στην καρδια σου.

Γι αυτο ,καθως εγκαταλειπεις ενα πλοιο,να παιρνεις παντα μαζι με το σωσιβιο και την καρδια σου,μην την αφηνεις να βυθιστει...εκεινη θα σε οδηγησει στην ευτυχια,μονος σου θα φτασεις.

Ciao Bellas!

Πως ειστε?

Το δευτερο μερος του βιβλιου τελειωσε και δυναμικα μπαινουμε στο τριτο.

Ελπιζω να σας αρεσε...ειναι η πραγματικοτητα οπως εγω την αντιλαμβανομαι.

Εσεις;

Αφιερωμενο στην Queen_Of_Chaos2005 και στην aurorivay με πολλη αγαπη και φιλι μεγαλο.Ειναι ξεχωριστο κεφαλαιο,οπως εσεις οι δυο αλλωστε ειστε ξεχωριστες αναγνωστριες.

SiaGomez25 Οι βαρκες ,ειναι δικες σου.Σ αγαπω πολυ και θελω να εισαι ευτυχισμενη.

Σας αγαπω παρα πολυ...

xxxΜαγδαxxx