Και να,με αγαπάει τόσο,
Που παίρνει χαρά από την χαρά μου.
Και σπάει όταν τα μάτια μου κλαίνε.
Εκείνος.
Ο πιο σκληρός άνθρωπος του κόσμου.
Μαλακωνει μπροστά στην δική μου καρδιά.
ashy-blog (Tumblr)

Ολοκληρη την ζωη μου,αγαπησα ερωτες τραγικους και αδοξους.
Ενιωθα μια -αναιτια- νοητη ταυτιση,μια ψυχορραγια,για ολους εκεινους που δεν τα καταφεραν.
Και ωσπου τελος καταλαβα,οτι ολοι οι μεγαλοι ερωτες,που αθελα μου ερωτευτηκα,ηταν μοιραιο να ληξουν αδοξα.
Ρωμαιος και Ιουλιετα.Αβελαρδος και Ελοιζα.Καρυωτακης και Πολυδουρη.

Και επειτα ημασταν εγω κι εσυ.

Δυο ανθρωποι τοσο μα τοσο συνηθισμενοι,χαμενοι στο απειρο ενος περατου κοσμου.
Και επειτα,επαψα αποτομα ,να αγαπω καθετι αδοξο.Δεν χωρουσε στο μυαλο μου η σκεψη της απωλειας σου.Υπηρχε ενα μερος του μυαλου μου,που δεν μπορουσε να διανοηθει,οτι μια μερα,θα ξυπνουσαμε χωρια,πως δεν θα σου ειμαι απαραιτητη,πως διχως την παρουσια μου ,θα μπορουσες να σταθεις στον κοσμο αυτο.

Ετρεμα στην σκεψη οτι θα ελεγα καποτε για εμας ,''Αγαπιομασταν πολυ,ημασταν ερωτευμενοι,δυστυχως ομως δεν τα καταφεραμε''

Ηθελα παση θυσια στο τελος να ειμαστε μαζι εγω και εσυ,να γινουμε το διαφορετικο, η εξαιρεση, το-αλλά-,το -κι ομως- ,μα σχεδον αφελως ειχα ξεχασει,
οτι η εξαιρεση ,δεν ειναι ,παρα η επιβεβαιωση του ιδιου του κανονα.

Eric

Κάτι με ενοχλεί. Γυρναω πλευρό.
Όχι δεν φταίει αυτό.
Μέσα στο σκοταδι δεν την νιωθω ξαπλωμενη διπλα μου.Που πηγε παλι;
Τι ωρα ειναι?
Το ρολοι διπλα μου ελεγε τεσσερις το ξημερωμα,εχω ακομα μεχρι τις 5.
Νυσταζω γαμω.

Γυρισα προς το μερος της,δεν ηταν ξαπλωμενη ,ειχε ανακαθισει στο ημισκοταδο,την ενιωσα να κραταει την ανασα της.Τα ματια της γυαλιζαν.Εκλαιγε;

Την Ellie δεν την ειχα δει ποτε μου να κλαιει πριν μεινει εγκυος,και απο τοτε... οι ορμονες της κανουν παρτι.

Αμεσως με ελουσε κρυος ιδρωτας.Γιατι κλαιει;
Επαθε κατι?Ποναει?
Ανακαθισα στο κρεβατι αποτομα.Ειχα χασει πλεον τον υπνο μου.

Ανοιξα το φως.

''Τι εγινε?Συνεβη κατι?Πονας?''την ρωτησα και με κοιταξε με απαθεια λες και ημουν τρελος.Την ξεσκεπασα με φορα.

''Οχι δεν ειναι αυτο''ειπε δειλα και μαζεψε τα γονατα της κοντα στο στηθος της,οσο μπορουσε δηλαδη.

''Μα κλαις!Ellie μιλα μου!Να παρω τηλεφωνο καποιον;''την επιασα απο τους καρπους και την κοιταξα απο πανω μεχρι κατω,περιμενοντας να βρω κι εγω δεν ξερω τι,αιμα;πληγες;Ουτε εγω ο ιδιος δεν ηξερα.

Πρεπει να ξυπνησεις.

Δεν μιλουσε.Τωρα την επιασαν οι ντροπες?

Θελει να τρελαθω.Να χασω την υπομονη μου και να βγω εξω να κανω 10 τσιγαρα.

''Αρχικα,δεν κλαιω'' ψιθυρισε και δεν με κοιταξε καν στα ματια.
Ετριψα το προσωπο μου ,απελπιζομουν και νυσταζα.Ηταν πολυ νωρις,ακομη και για μενα,και δεν ειχα πιει και καφε.

Γαμω την καταδικη μου.

''Τοτε;Λιγουρευεσαι κάτι;''προσπαθησα να ειμαι ηρεμος,σιγουρα αυτο ηταν.''Σοκολατα;Κατι αλμυρο;Απλα πες μου κοριτσι μου''

''Απλα σκεφτομαι ρε Eric!Απαγορευεται κι αυτο;'' με ρωτησε με υφακι.
Αρχισα να φορτωνω και δεν ξερω αν το ειπα αλλα ακομα δεν ειχα πιει ουτε καφε.

''Η Ρεβεκκα θα γινεται ολο και καλυτερα,αφου εγινε το πρωτο βημα,θα γινουν και ολα τα υπολοιπα''μαντευω δευτερη φορα.

Καλα ,εμεινα αφωνος και που καταφερα να σχηματισω ολοκληρωμενη περιοδο λογου.

Με κοιταξε αποκαμωμενη.
Σκατα,δεν ειναι γι αυτο.

Παιρνει βαθια ανασα για να μου πει,αλλα την κοβω.

''Εχεις κανει κατι κακο;''την ρωταω ξανα ,για να προλαβω την ανακοπη,γιατι οπως ειπα,εχω και ενα ιστορικο καρδιοπαθειας στην οικογενεια μου.

Δεν με κοιταξε.Χαιδεψε απαλα την κοιλια της.

Κατι εκανε.

Ξεροκαταπινω.Καθομαι καλυτερα στο κρεβατι.

Ξανατριβω το προσωπο μου,πρεπει να ξυπνησω επειγοντως.

''Θες να μου πεις;'' σφιγγω τα δοντια και την βλεπω να μαζευεται κι αλλο.
"Δεν μπορω,θα νευριασεις'' μου λεει ηρεμα,λες και δεν την ενοιαζε καν αν θα νευριαζα.Οχι πως ηταν ποτε απο εκεινες τις γυναικες...

''Δεν θα νευριασω,απλα πες μου μωρο μου''προσπαθω να ακουστω γλυκος και ηρεμος αλλα ειναι αδυνατον την παρουσα στιγμη.

''Πεσε κοιμησου''

''Καλη μου γυναικα το εχεις χασει τελειως;'' δεν αντεξα,θα με τρελανει τελειως!Ειμαι τοσο σιγουρος οτι φταιει η εγκυμοσυνη της,και θελει και πολλα παιδια!Αλιμονο!Θα τρελαθω εγω τελειως για να εχει η ξανθουλα τρια παιδια!

''Ακου Eric,εγω,εγω οπως ξερεις , ειμαι αναγνωρισμενη καρδιοχειρουργός'' εκανε εναν προλογο παινευοντας τον εαυτο της ,πραγμα παραξενο για εκεινη.

''Αλιμονο,βραβειο Lasker-DeBakey ειναι αυτο.''μουρμουρισα προσπαθωντας να καταλαβω που κολλαει αυτο.

''Οποτε καταλαβαινεις οτι υπαρχουν ανθρωποι ,που ερχονται απο πολλες περιοχες του κοσμου,ζητωντας εμενα''

Ε πες το ετσι,τωρα βγαζει νοημα!
Το κοριτσι μου θελει να γυρισει στην δουλεια γιατι νιωθει τυψεις.Προς στιγμην αγχωθηκα....αλλα ευτυχως ειναι μονο αυτο.Τι ανακουφιση!

Ξεφυσηξα.

''Και ξενυχτας επειδη νιωθεις τυψεις ; Βρε Ellie μου μην ανησυχείς ,μόλις γεννήσεις και κάτσεις ένα δύο χρόνια σπιτι, όταν είσαι έτοιμη θα ξαναδουλέψεις " της λέω γλύκα και της χαϊδεύω τα μαλλιά . Ρολλαρει τα μάτια της .

"Αυτό για το δύο χρόνια δεν το σχολιαζω" μου απάντησε τσαντισμενη."είχα ένα περαστικό προχθές και δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι "μου το ξεκοβει.

Ωχ παλι για ανοιχτες καρδιες θα λεμε νυχτιατικα;

Πήγα να την καθησυχάσω αλλά κάπως δίστασα.

Είχε περιστατικό προχθές;
Αφού είναι σε άδεια !

Την κοίταξα για λίγο. Το ανασηκωμένο φρύδι της και το προκλητικό της βλέμμα
Η μικρή σουπιά !

Ψυχραιμία Eric είναι εγκυος

Και έπειτα τα νεύρα μου με χτύπησαν αλύπητα
Είναι έγκυος γαμω το κέρατο μου!

"Νόμιζα ότι συμφωνήσαμε πως δεν θα δουλέψεις τους τρεις τελευταίους μήνες" ψέλλισα με σφιγμένα τα δόντια και στάθηκα απέναντι της στο κρεβάτι.

"Ήταν επείγον. Πήγα εκεί μόνο για μια γνωμάτευση και....και "
Δεν άκουγα λέξη από τις μαλακίες που μου έλεγε.

"Νόμιζα ότι συμφωνήσαμε να μην δουλέψεις τους τρείς τελευταίους μήνες" επανέλαβα και επιανα τον εαυτο μου να νευριαζει ολο και περισσοτερο.

''Ε τι να εκανα;Δεν ειχα επιλογη''

Τι να εκανα λεει,αυτο ηταν θα τρελαθω.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ;;

''Η επιλογη να κατσεις σπιτι δεν σου περασε να φανταστω απο το μυαλο;''γρυλισα και την επιασα απο τους καρπους οταν συνειδητοποιησα οτι πηγε να σηκωθει.

Πως τολμουσε ;Ειχε το θρασος να σηκωθει και να φυγει;Ενω μιλουσα;ΕΝΩ ΜΙΛΟΥΣΑ;

''ΜΙΛΑ''την ταρακουνησα και με κοιταξε νευριασμενη.ΝΕΥΡΙΑΣΜΕΝΗ.

Θα τρελαθω...αυτο ηταν,παραδιδω οπλα.

''ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ''τι ειδους εκρηξη ηταν αυτη τωρα;Υψωνε και τον τονο της φωνης της...

Θυμωνε και απο πανω,αυτο μου ελειπε!

''Α ΝΑΙ;ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ...ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ;''πλεον φωναζα δυνατα και στα αρχιδια μου κιολας!

Αντι να ντραπει που μου ειπε ψεματα και που στην κατασταση της βγηκε εξω και μπηκε σε ενα νοσοκομειο γεματο μικροβια και ασθενειες...μου λεει οτι χανω και το νοημα.

ΕΓΩ

Να τρελαινεσαι δηλαδη!

Ξεφυσηξε.Σοβαρεψε πολυ αποτομα,δεν μου αρεσε το βλοσηρο της βλεμμα,συνηθως ειχα κανει εγω την μαλακια.Αλλα αυτη την φορα δεν μου γλιτωνε.

''Στην δουλεια δεν ηξεραν παρα ελαχιστοι οτι ημουν εγκυος,γιατι δεν φαινοταν τοσο οταν εφυγα,νομιζαν οτι λειπω για ερευνα''ξεσφιγγω λιγο το κρατημα μου και αφηνω τους καρπους της .Η ηρεμη φωνη της ριχνει τους παλμους μου.

''Ο Richard,ο αναπληρωτης διευθυντης της καρδιολογιας μου τηλεφωνησε για ενα δυσκολο περιστατικο.Δεν μου περιεγραψε απο το τηλεφωνο,και εγω εφοσον ησουν ολη μερα στον νοσοκομειο,αποφασισα οτι δεν θα το μαθαινες''και με το που το ειπε αυτο ασυναισθητα τα χερια μου και ενιωσα το δοντια μου να τριζουν.

Μου ανεβαζε το αιμα στο κεφαλι,ηλιθια γιατρινα!Θελει να με πεθανει με την απαθεια της απεναντι στην αυστηροτητα μου!

Και να πεις οτι δεν της εχω φωναξει;Οτι δεν της εχω τριξει τα δοντια;

''Ναι,και ;Μπες στο ψητο δεν εχω ολο το βραδυ '' της ειπα κοφτα και καπως μαζευτηκε.

Την ειδα που πιεζοταν.Ξεροκαταπινει και ξεφυσαει.

''Πηγα εκει και εκανα τρεις περιπου ωρες,ζητησα καποιες εξετασεις ,ωστε να δουμε τι εχει,τιποτα ιδιαιτερο...βγαινοντας απο το νοσοκομειο ερχοταν ενα αυτοκινητο,με ιλιγγωδη ταχυτητα ''κανει κι αλλη παυση.

Με ιλιγγωδη ταχυτητα...η καρδια μου,και μετα τι;Την πατησε.Την ελεγχω απο πανω μεχρι κατω,δεν εχει κατι.

Δεν μιλαει κιολας ομως!

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΩ.

''ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ''αρχισα να γινομαι νευρικος

Με αγριοκοιταει.

''Ηταν ενα ζευγαρι,ετρεξαν προς το μερος μου και του Richard και ζητησαν απελπισμενοι βοηθεια,η γυναικα εκλαιγε με λυγμους.Ακουμπησε μια κουβερτουλα στο φορειο που μας εφεραν.Μεσα ηταν ενα μωρο,πολυ μικρο...μια σταλιτσα ηταν,το πολυ δυο μηνων.Μου πηρε λιγο αλλα καταλαβα οτι δεν...''

''Δεν ανεπνεε Eric'' την κοιταζω που κοιταει το παπλωμα αναμεσα μας.

Εγω μενω σοκαρισμενος να ακουω τις ξεψυχισμενες της περιγραφες.
Δεν καταλαβαινω γιατι κανει ετσι,ανθρωποι πεθαινουν καθε μερα,ενταξει ,ειναι μωρο,αλλα εχει δει παιδια να πεθαινουν.Εφταιγαν οι ορμονες ,ειμαι σιγουρος.

''Εκτελεσαμε καθε μεθοδο καρδιοαναπνευστικης αναζωογονησης,αλλα δεν ανεπνεε..''δεν καταλαβαινω τι εννοει ακομη.

''Ειχαν μπλεξει σε τροχαιο;''

Γελαει στην ερωτηση μου,καπως θλιμενα ,και πικρα,αλλα της φαινεται αστειο!

''Μωρο μου..''μου λεει και με κοιταζει στα ματια,λες και δισταζει να μου κατι,λες και κατι τοσο σοβαρο αγνοω.

''Το μωρακι δεν πεθανε επειδη ηταν αρρωστο,η επειδη οι γονεις του δεν προσεχαν'' μου λεει απαλα.

Θελει να με τρελανει;Τι αλλο μενει;

''Ηταν κατι κληρονομικο;''

Γνεφει αρνητικα.

''Ειχε εμφανιστει κατι οταν ηταν εμβρυο;''

Παλι το ιδιο.

Τι σκατα.

Νιωθω μπερδεμενος.

''Τοτε τι ρε Ellie;''

''Η αστυνομια ελεγξε το σπιτι,και εμεις το σωμα του μωρου,μαζι με τους φακελους απο την εγκυμοσυνη αλλα και τις πρωτες εξετασεις του,σημερα μου εστειλαν τα αποτελεσματα τις νεκροψιας,προκειται για αιφνιδιο βρεφικο θανατο'' ψελλιζει ,μιλαει σχεδον ψιθυριστα,λες και φοβαται πως καποιος θα την ακουσει.

Εγω απο την αλλη,δεν εχω καταλαβει καν τι ειναι αυτο,νιωθω τερμα ηλιθιος γαμω τα πτυχια και τα βραβεια της.Την βλεπω που βουρκωνει παλι.

Την γαμησα.

''Ellie μου,δεν καταλαβαινω το Χριστο μου και η ωρα ειναι 4 και κατι το πρωι,βοηθησε με λιγο εδω περα''ικετεψα καπως νευρικα

''Ο αιφνιδιος βρεφικος θανατος,εμφανιζεται σε μωρα απο ενος εως τεσσαρων μηνων και ειναι η κυρια αιτια θανατου μεχρι και τον πρωτο χρονο ζωης του ανθρωπου.Εχεις γενικα πολλα αιτια,αλλα συχνα αυτα αποκλειονται,δηλαδη οι γονεις τα κανουν ολα σωστα...''με καθε της λεξη εμοιαζε ακομη πιο απελπισμενη.

''Εκεινοι τι λαθος εκαναν;''

Με κοιταξε εκνευρισμενη,παλι καλα δεν θα εκλαιγε.Δεν το αντεχα

''Τιποτα''

''Αποκλειεται,κατι θα εκαναν''επεμεινα

''ΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΕΞΗΓΩ;''φωναζει δυνατα ''Δεν εκαναν τιποτα λαθος!Τι-πο-τα, τα εκαναν ολα σωστα,τα παντα!''αρχιζω και φρικαρω τωρα.

''Και τοτε πως πεθανε;''

Κανει παυση,με κοιταει δειλα,σαν να μην θελει να με πληγωσει.
Ποιον;Εμενα.

''Ετσι απλα''ψιθυριζει και δεν πιστευω οτι το ακουω αυτο.

''Ετσι απλα;Τι ετσι απλα;''ρωταω δυσπιστα.

''Και αυτο το πως λεγεται ,ο αιφνιδιος θανατος,δεν θεραπευεται;Δεν ξερετε τι το προκαλει;''

Γνεφει αρνητικα

''Μου κανεις πλακα ετσι;Εν ετει 2019 και πεθαινουν παιδια για το τιποτα;''με κοιταει ανεκφραστη.

''Τοσοι γιατροι εκει μεσα μια λυση δεν μπορουσατε να σκεφτειτε;Μια συμπραξη μυαλων χρειαζεται!''αγανακτω και εκεινη χαμογελαει λυπημενη.

''Να μην το σκεφτομαι δηλαδη;''με ρωταει με παραπονο.

''Οχι φυσικα μωρο μου!Να κοιμηθεις για να εισαι ξεκουραστη,ετσι ειναι η ζωη ,το ξερεις καλυτερα απο ολους!''φανηκε να πειθεται και το κυριοτερο,να ηρεμει.

Καπως καλυτερα την βλεπω,αντε να κοιμηθουμε και λιγο.

Και τοτε μου ερχεται...

Με βλεπει που κολλαω για λιγο και κλεινω τα ματια για να σκεφτω καλυτερα.
Η υπνηλια με κανει ηλιθιο,το μυαλο μου ξυπναει για τα καλα.

''Ellie μου...''

''Ναι αγαπη μου..''μου γουργουριζει,η Ellie αυτο δεν το κανει παρα μονο οταν ειμαι στα ορια μου.

''Ποια μωρα το παθαινουν αυτο;''
Εννοω...κατι ιδιαιτερο πρεπει να εχουν,καποιο ατυχημα κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης,επιπλοκες ,κατι,η Ellie μου ειναι μια χαρα,υγιεστατη.

Δεν απανταει τιποτα,την νιωθω να ανασαινει κοφτα.

Κατι μουρμουριζει.
Ανοιγω τα ματια μου και με κοιταει ηδη.

''Πιο καθαρα''

''Ολα.''
''Ολα;''ακουσα λαθος,δεν εξηγειται.

''Ναι.Ολα τα μωρα μπορουν να παθουν κατι αντιστοιχο,υπαρχουν καποιες αποτρεπτικες τακτικες,αλλα μερικες φορες,ειναι αναποφευκτο...''

Δεν ακουω την συνεχεια.Ζαλιζομαι νομιζω,θα παθω ανακοπη.

Μου πεφτει η πιεση κατακορυφα,το νιωθω.

Γερνω στο ξυλο του κρεβατιου και κοιταω το κενο παιρνωντας βαθιες ανασες.
''Δηλαδη μπορει να το παθει αυτο και...και ''

''Και το δικο μας παιδι'' με ενημερωνει ,φανερα πιο ηρεμη.

''Ετσι ξαφνικα;''
''ναι''

''Δηλαδη εκει που κοιμαται,ή τρωει,η κλαιει να...''δεν μπορω να συνεχισω καν

''Να πεθανει ναι''φαινεται πολυ συνειδητοποιημενη ,βεβαια εκεινη μαλλον δεν κοιμηθηκε ολη την νυχτα,οποτε ειχε καπως περισσοτερο χρονο να το σκεφτει.

Τι ειδους θανατος ειναι αυτο;Δεν ακουγεται καν αληθινος!Δεν εχει αιτια αρχικα!
Απο τι πεθανες ;Απο το τιποτα!

''Και αυτο μπορει να γινει καθε μερα,μεχρι να κλεισει τους τεσσερις μηνες;''
Ενταξει ,τι ειναι τεσσερις μηνες χωρις υπνο,στις ειδικες δυναμεις ειχα κανει πολυ χειροτερα.

''Μεχρι τον πρωτο χρονο εχουν καταγραφει κρουσματα''μα αυτη ειναι αδεκαστη!Τερας ψυχραιμιας!Ηθελε να με ταραξει νυχτιατικα για να ηρεμησει;Ε; Αυτο ηθελε;Να τρελαθω τελειως;

Νιωθω οτι το ταβανι θα πεσει να με πλακωσει.Ζαλιζομαι.
Πολυ ξεφτιλα θα ειναι να πεσω λιποθυμος 1.95 αντρας.
Ψυχραιμια.

''Ελα εδω'' της λεω κοφτα και ανοιγω τα χερια μου,βολευομαι καλυτερα στο κρεβατι ,και σκεπαζομαι,εκεινη ξαπλωνει πανω μου,το κεφαλι της στο στερνο μου και το χερι της κανει απαλους κυκλους πανω στην παλαμη μου που τρεμει.

Δεν ξερω τι να της πω.Την αγκαλιαζω σφιχτα και φιλαω την κορυφη του κεφαλιου της.
Μυριζει κερασι και αμυγδαλο.Αχ ξανθουλα,τι μου εκανες βραδιατικα...
Της χαιδευω την πλατη και σιγα σιγα την νιωθω να ηρεμει κι αλλο.

''Δεν πρεπει να σκεφτομαστε τα χειροτερα ξανθουλα,ολα θα πανε καλα,ολοκληρη γιατρος στο σπιτι ,τι σκατα,να κανεις και αποσβεση ολων αυτων των πτυχιων.Θα πανε ολα πολυ καλα.''λεω ολο βλακειες και εκεινη γελαει,με λυπαται μαλλον ,η αληθεια ειναι δεν ξερω τι να της πω.

''Και σε παρακαλω,μην ξαναπας στο νοσοκομειο,αν θελουν καποια γνωματευση ας περιμενουν,υπαρχουν και αλλοι γιατροι στον κοσμο εξαλλου,δεν σου κανει καλο,περα απο τα μικροβια,ειναι και η ψυχολογια σου,ειδες τωρα πως εισαι..''

Γνεφει απαλα και βολευεται καλυτερα πανω μου.Ακουμπαω πανω στην κοιλια της και το σημαδακι με κλωτσαει,οπως παντα.Χαμογελαω βλεποντας την να χαμογελαει.Της αρεσει να ακουμπαω το φουσκωμα.

Δεν το κανω βεβαια συχνα.Δεν ειναι οτι δεν μ αρεσει,απλα να...ειναι λιγο αβολο.

Την χαιδευω απαλα για κανα μισαωρο και επιτελους κοιμαται.

Ελα ομως που τωρα δεν μπορω να κοιμηθω εγω.
Πιανω το κινητο μου απο το κομοδινο,κλεινω το φως και μπαινω στο ιντερνετ.

Παταω τις τρεις νεες λεξεις που σημερα αποτελεσαν την αρχη μιας ξαγρυπνης νυχτας.

Αιφνιδιος .Βρεφικος.Θανατος.

Και πιανω τον εαυτο μου να φοβαται.

Νιωθω το μωρο να κλωτσαει ,και αφηνω τον εαυτο μου να καθησυχαστει,ειναι σημαδι,ολα θα πανε καλα.
Μην αγχωνεσαι Eric,ολα καλα.

Εκεινη φυσικα,ειχε παψει να ανησυχει,αλιμονο!

Γαμω το κερατο μου,επρεπε να ειχα γυρισει εξαρχης πλευρο και να ειχα ξανακοιμηθει.

Παμε στο πρωτο αρθρο λοιπον...44.400 αποτελεσματα εμφανισε,προλαβαινω δεν προλαβαινω σε δυο εβδομαδες.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τριτοπροσωπη αφηγηση.

Η Ελισάβετ δεν έφευγε με τίποτα ,κι αυτό προκαλούσε στον Ιασονα μια έντονη ενόχληση που αποτυπωνόταν ξεκάθαρα στο πρόσωπο του.
Η γυναίκα τον μισούσε !
Ήταν ολοφανερο !

Τον είχε παραγκωνίσει σε μια άκρη του δωματίου και μιλούσε στην Ρεβέκκα ,η οποία ακόμη λέξη δεν είχε βγάλει,ούτε είχε δείξει κάποιο άλλο συναίσθημα πέρα της απάθειας.

Καθόταν στην πολυθρόνα του και παρακολουθούσε την γυναίκα να αγκαλιάζει ξανά και ξανά την Ρεβέκκα και να της υπενθυμίζει ότι αν το θέλει μπορεί να μείνει και άλλο.

Αλλά ένιωθε ότι είχε επιτελέσει το καθήκον της . Δεν χρειαζοταν να κάνει κάτι παραπάνω.

"Μην ξεχνας αγαπη μου ,οτι ειμαι ενα τηλεφωνο μακρια,ενα νευμα σου και μενω''η πλανευτρα βουρκωσε παλι,και της εσφιξε το χερι,ενα αηχο 'Ευχαριστω' που η θετη της μητερα εκτιμησε του δεοντος.

Δεν ειχε εκτιμησει βεβαια καθολου την αποφαση του πρωην συζυγου της να αφησουν την κορη τους στο ελεος αυτου του αντρα,που αναθεμα και αν ειχε την υπομονη να την φροντισει!

Ειχαν περασει ομως πεντε μερες,πληρους στατικοτητας και ειχε ερθει η ωρα η Ρεβεκκα να επιστρεψει στην επαυλη.Η Ελισαβετ ουτε μισο βλεμμα δεν του εριξε οταν βγηκε απο το δωματιο.

Το βλεμμα του Ιασονα αλλωστε δεν αφηνε την Ρεβεκκα ουτε λεπτο.

Ο βασιλιας σηκωθηκε απο την πολυθρονα του και βηματισε πανω κατω στο δωματιο,σταθηκε κοντα στο μεγαλο παραθυρο,η θεα ηταν πολυ ομορφη,κοιταξε πισω του την πλανευτρα ,ανεπνεε βαθια και μαλλον προσπαθουσε να κοιμηθει,ή να το παιξει οτι κοιμαται για να την αφησει στην ησυχια της.Και που τον αντεχε στο ιδιο δωματιο με εκεινη ηταν θαυμα βεβαια.

''Δεν νομιζω να θες να κοιμηθεις απο τις 2 ,πριν φας ,και φυσικα πριν παμε σπιτι''

Σπιτι

Του ακουγοταν περιεργη η λεξη ,ετσι φυσικα που την ειχε προφερει.

Η Ρεβεκκα τον κοιταξε ,καπως εντρομη.
Ειδε τον γοητευτικο αντρα να γελαει με την αντιδραση της.

Κοκκινισε λιγο ,μεγαλωνοντας το αλαζονικο του χαμογελο.

Την πλησιασε,και καπως πιο διστακτικα ,καθισε στο κρεβατι της,ηταν το τελευταιο του επιτευμα αυτο.Της κρατησε το χερι ,μεχρι εκει ειχε φτασει μαζι της.

Η κοπελα μπροστα του,ηταν πιο υγιης απο την πρωτη μερα που την ειδε στο νοσοκομειο,μα φαινοταν εξισου φοβισμενη,ενιωθε μια αγανακτηση μεσα του,δεν εβλεπε εξελιξη,τουλαχιστον οχι εκεινη που πιστευε.

''Θα φας σημερα'' της δηλωσε απαλα και η πλανευτρα γρηγορα εγνεψε αρνητικα.
Εκνευριστηκε.

''Αυτο που κανεις ειναι παιδιαστικο,τιμωρεις τον εαυτο σου!'' της εξηγησε προσπαθωντας να κατευνασει τον τονο του.

Απαθεια στο πρασινο βλεμμα της.
Την μισουσε την απαθεια της,ειχαν κανει ενα βημα μπροστα και δεκα πισω.

''Κοιτα με θυμωμενη,απογοητευμενη,λυπημενη,κοιτα με οπως σκατα θες αλλα οχι αλλη απαθεια!Δεν την μπορω την απαθεια σου ''

Απαθεια παλι.

Ξεφυσηξε.

Τον μονολογο του σταματησε μια νοσηλευτρια που μπηκε μεσα με εναν δισκο με φαγητο ,δεν φαινοταν νοσοκομειακο.

''Ο κυριος Ιακωβου παρηγγειλε την αγαπημενη σας σουπα'' αφησε τον δισκο με το λευκο κουτακι,το κουταλι ,το ψωμι και την σαλατα στο κομοδινο διπλα της.

''Αρνειται να φαει''ο Ιασονας την ενημερωσε απογοητευμενος.

''Αυτο θα αλλαξει ,γιατι απο το πρωι κοψαμε τους ορους,εχει μονο εκεινον με το σιδηρο,που ακομα εχει μια ωρα να κατεβει,οποτε πρεπει να φαει''

Εκπληκτος κοιταξε τους ορους.Πως δεν το ειχε παρατηρησει νωριτερα;

''Να κανεις μια προσπαθεια,ειναι ζεστη,θα δεις θα σε βοηθησει να νιωσεις τοσο καλυτερα''η νοσηλευτρια της απευθυνθηκε γλυκα και η Ρεβεκκα δεν την κοιταξε καν.

Η πορτα χτυπησε.Μεσα μπηκε η Ellie,αγκαζε με την Αννυ,πισω τους ο Carter,που κουβαλουσε τρια μπαλονια χρωματος μπλε,και λευκο και ενα κουτι απο το αγαπημενο της ζαχαροπλαστειο,που απο την μυρωδια και μονο η Ρεβεκκα καταλαβε οτι περιειχαν ρολα κανελας.

Ενιωσε το στομαχι της γουργουριζει.

Ο Eric,τελευταιος απο ολους,εκλεισε την πορτα.Τα ματια του φαινονταν κομμενα απο την κουραση,μαλλον δεν κοιμοταν τα βραδια.

Τις πεντε μερες που περασαν ,η Ρεβεκκα αφησε τις φιλες της να της κρατησουν το χερι και να κατσουν διπλα της,και το κυριοτερο,να μονολογησουν ασυστολα για το τι συμβαινει στις ζωες τους.Αυτο ειχε δωσει μια παροδικη ψευδαισθηση κανονικοτητας,που ομως εμελλε να σκασει σαν φουσκα.

''Γεια σου φιλεναδα''η Ellie σωριαστηκε σε μια πολυθρονα διπλα της,ηταν κουρασμενη και η κοιλια της που ειχε φουσκωσει αρκετα δεν την βοηθουσε.

Η Αννυ εσυρε μια πολυθρονα διπλα σε εκεινη της ξανθουλας και χαμογελασε στην Ρεβεκκα.

Ο χακερ αφησε τα μπαλονια σε μια γωνια του δωματιου διπλα στα χθεσινα λουλουδια και τα προχθεσινα αρκουδακια.Η Ρεβεκκα ομως κοιτουσε το κουτι.

''Ξερεις τι ειναι '' της εκλεισε το ματι ''Θες ενα;''ετεινε το κουτι προς το μερος της

''Με τιποτα!Εχει να φαει κανονικα τοσες μερες και θα φαει γλυκο;Θα τρυπησει το στομαχι της!''ο Ιασονας επενεβη μαλωνοντας τον φιλο του που σαν να το σκεφτηκε καλυτερα μαζεψε το κουτι.

Η Ρεβεκκα ξεφυσηξε.
''Φαε την σουπα σου και μεσα μπορεις να φας λιγο''εθεσε τον ορο ο Ιασονας και ο Eric εμεινε να παρατηρει το αφεντικο του να πειθαρχει την πλανευτρα,λες και ειναι κορη του.

Η Ρεβεκκα εγνεψε αρνητικα.

Απελπισια στον χωρο.

''Βρε μωρο μου θα αρρωστησεις αν δεν φας''η Αννυ παρακαλεσε και την κοιταξε οσο πιο παρακλητικα γινοταν.Τα κατακοκκινα μαλλια της ηταν πιασμενα σε εναν χαμηλο σινιον κοτσο και εμοιαζε πολυ ταλαιπωρημενη.

''Ναι ρε Ρεβεκκα ,σκεψου πως θα κατσεις εδω πολυ περισσοτερο ,φαε και θα παμε στην επαυλη''την δελεασε η Ellie.

Η Ρεβεκκα γυρισε και κοιταξε εξω απο το παραθυρο.

Ο Ιασονας απελπιζοταν.Αφησε το χερι και με μεγαλες δρασκελιες βγηκε εξω απο το δωματιο κλεινοντας με κροτο την πορτα πισω του.

Η πλανευτρα τρανταχτηκε απο τον κροτο και βουρκωσε.

''Αγαπη μου μην κλαις''η Ellie εσπευσε να την αγκαλιασει,απαλα,το μεγαλυτερο επιτευμα της,και να την καθησυχασει.

Η Αννυ εκανε νοημα στους δυο αντρες που αβολα στεκονταν στο δωματιο να πανε εξω στον Ιασονα.

Και ετσι εκαναν.Τον βγηκαν στην αιθουσα αναμονης,μαζι με τον πατερα της,ο οποιος οσες φορες την ειχε επισκεφθει της μιλουσε λες και δεν ειχε συμβει τιποτα.Καπνιζαν.

''Γιατι εφυγες ετσι ρε μαλακα;'' τον επεπληξε ο Eric πιανοντας τον απροετοιμαστο.

''Εγω;Δεν την βλεπεις πως κανει;Ουτε μιση προσπαθεια !Τιποτα!''ο Ιασονας αγανακτησε.

''Καλα οχι και τιποτα,σας αφησε να την πλησιασετε''ο Αχιλλεας παντοτε πιο ψυχραιμος απο ολους σχολιασε.

''Ακριβως!Και αυτο δεν ειναι λιγο!''συμπληρωσε ο Carter.

''Το σκεφτηκα λιγο ,λεω να την παρω και να παμε στην Δονουσα''ο Ιασονας μουρμουρισε χαμενος στις σκεψεις του.

Η πορεια της Ρεβεκκας ηταν στατικη.Δεν του αρεσε αυτο,ενιωθε την υπομονη του να στερευει,και ακομα δεν αρχισαν.

''Ουτε να το σκεφτεσαι να την παρεις απο εδω!''ο πατερας της του το ξεκοψε.

''Ουτε εγω νομιζω οτι ειναι καλη ιδεα να μετακινηθειτε''ο Eric προσθεσε .

''Γιατι οχι;Αφου παντοτε εκει τα βρισκουμε...ναι ,αυτο ειναι ,ειναι η μονη λυση!Εκει περα η Ρεβεκκα ξαναγεννιεται!Πως δεν το σκεφτηκα νωριτερα;'' μονολογησε ,σχεδον χαρουμενος με την ιδεα του.

''Εισαι παρορμητικος'' σχολιασε ο Αχιλλεας και εκανε νοημα στους δυο φιλους του να φυγουν.

''Οχι δεν ειμαι !''αντιγυρισε ''Το σκεφτηκα τωρα,ναι,αλλα ειναι καλη ιδεα.''υπερασπιστηκε την ιδεα του.

''Εχω ακουσει για αυτο το αναθεματισμνενο νησι,οτι ειναι το μερος σας και τα σχετικα,ισως ειναι,δεν ξερω και να σου πω την αληθεια δεν με νοιαζει,ξερω ομως με σιγουρια οτι αυτη την φορα δεν θα δωσει την λυση''

Πηγε να συνεχισει αλλα ο Eric εμφανιστηκε.

''Νομιζω οτι η Ρεβεκκα σας ζηταει κυριε Ιακωβου'' μονολογησε σοβαρος ''δεν μιλησε ,αλλα η Ellie αυτο καταλαβε'' βιαστηκε να προσθεσει κοβοντας τα οποια νηματα ελπιδας ενδεχομενως υπηρχαν.

Ο Αχιλλας κοιταξε τον Ιασονα με νοημα να θυμαται οσα ειπαν,εσβησε το τσιγαρο του και μπηκε στο δωματιο της κορης του.

Ο Eric εκατσε διπλα στον φιλο του.

''Ειναι πολυ μαλακας,αλλα εχει δικιο ξερεις'' μουρμουρισε εκπλησσοντας τον

Δεν το πιστευε!Πως γινεται να μην φαινοταν σε ολους ιδανικη η ιδεα του;

''Απλα ,γνωμη μου,νομιζω οτι η Δονουσα,περα απο μερος ,εγινε κατι σαν συναισθημα αναμεσα σας,και αυτη την ηρεμια ,την ησυχια,την γαληνη,θα την βρειτε και στην επαυλη,αλιμονο δηλαδη!Οι δυο σας θα ειστε!Και αν τοσο πολυ θες θαλασσα ,γεμισε την μπανιερα!''

Ο Ιασονας εδειξε να το σκεφτεται.

''Δεν ειναι ετοιμη να παει ακομα εκει'' μονολογησε και ο Eric του εγνεψε συγκαταβατικα.

''Εκει θα παει ,αφου γινει καλα,Ιασονα δεν γινεται να την πας απλα εκει να περιμενεις να την θεραπευσει η θαλασσα και η αμμος!Θα πεσει σε καταθλιψη!''
Ο φιλος του ειχε δικιο,ηταν λες και δεν το εβλεπε τοση ωρα,ενω ηταν μπροστα του ολογος για τον οποιο δεν μπορουσαν να πανε στην Δονουσα,απλως αρνουνταν να τον δει.

''Εθελοτυλφω,γιατι ...Eric δεν ξερω πως να την κανω καλα''παραδεχτηκε και τον κοιταξε στα ματια.

Ο διοικητης ξεφυσηξε προβληματισμενος.Δεν ηξερε τι να του πει,αυτο ηταν σιγουρο.

''Μην απελπιζεσαι,κανε μικρα βηματα,πρωτα πρεπει να σου μιλησει,να σου πει τι της εκαναν,και υστερα,αφου σπασει τελειως,πρεπει να την βοηθησεις να σηκωθει,και για ονομα του Θεου...μην τσακωνεστε!''

Ο Ιασονας γελασε.

''Οσο για αυτο ,μην ανησυχεις,δεν μου μιλαει καν''σχολιασε πικρα.

Περασε μια ωρα ,o Ιασονας και ο Eric καπνιζαν κοιτωντας το κενο και πινωντας καφε.Ο Αχιλλεας βγηκε εξω απο το δωματιο και εστρωσε καλυτερα το σακακι του.Πλησιασε τους δυο αντρες με ενα αινιγματικο βλεμμα.

''Ηρθε η ωρα να αποχωρησω,η Ρεβεκκα καθε αλλο παρα με χρειαζεται αυτη τη στιγμη.Οταν φτασετε στην επαυλη ,θα περναω αραια και που,αλλα ειναι επικινδυνο να παραμενω για πολυ καιρο στο Λονδινο''

''Τι;Θα φυγεις;Τωρα;''ο Ιασονας πεταχτηκε σχεδον ορθιος.

''Δεν με χρειαζεστε.Ολα θα πανε μια χαρα.Θα φριντισεις να πανε''το τελευταιο πιο πολυ σαν απειλη ακουστηκε.Ο βασιλιας ενιωθε πελαγωμενος.Ηταν σαν να αφηνε την Ρεβεκκα στα χερια του και να εφευγε.

Τι θα κανω;

''Εφαγε;''ηταν το πρωτο πραγμα που ρωτησε τις δυο κοπελες οταν μπηκε μεσα.Ο Carter ξεροκαταπιε.

''Οχι,στειλαμε να φερουν αλλη.'' μουρμουρισε η Ellie και πανω στην ωρα,ενας νεαρος με αντιανεμικο μπουφαν και κρανος στο χερι εφτασε με μια σακουλα και δυο αντρες της ασφαλειας να τον ακολουθουν.Φαινοταν τρομαγμενος και καπως περιεργος,ποιος ηταν εκει μεσα;

Ο Ιασονας ανασηκωσε το φρυδι του και κοιταξε αυστηρα την Ρεβεκκα.
Βγηκε εξω απο το δωματιο,πληρωσε τον νεαρο και τον εδιωξε κακιν κακως.

''Ellie μου παμε και εμεις,να ξεκουραστει η Ρεβεκκα''η Αννυ βηοθησε την φιλη της να σηκωθει,που πολυ απροθυμα αφησε το χερι της πλανευτρας,και πηγε στον Eric που την περιμενε στο κατωφλι της πορτας.

''Τα λεμε στην επαυλη το απογευμα'' της θυμιζε ο Carter και αφησε το κουτι με τα ρολα κανελας λιγο πιο κοντα της κλεινοντας της το ματι παιχνιδιαρικα.

Ο Ιασονας ρολλαρε τα ματια του.

Οταν η πορτα εκλεισε και εμειναν παλι οι δυο τους βολευτηκε στην πλεον συνηθισμενη θεση του,στην ακρη του κρεβατιου της,διπλα της .Μονο που αυτη την φορα δεν της κρατησε το γυμνο απο καθε κοσμημα χερι.

Την κοιταξε σοβαρος.

''Μπορω να σε φροντιζω ετσι για καιρο ακομα,αληθεια μπορω,θα με ποναει ετσι αλλα θα το κανω.Απλα πρεπει να ειμαι σιγουρος οτι τα εχεις παρατησει,και αυτο με δυσκολευει πολυ.Δεν γινεται να τα παρατας ετσι απο την ζωη,εσυ!Απο ολους τους ανθρωπους εσυ!Οχι!Αρνουμαι να το πιστεψω!Με ακους;''

Η κοπελα τον κοιτουσε καπως εντροπη,εγνεψε γρηγορα.

''Θελω να προσπαθησεις!Και οχι για τον οποιοδηποτε αλλον!Γαμησε τους αλλους,γαμα και την Μαφια,καντο για σενα!''φωναξε αλλα απο αγανακτηση,του εσφιξε απαλα το χερι,το ζεστο χερακι της ανεβασε τους παλμους του,τον ηρεμησε επειτα καπως.

''Προσπαθησε σε παρακαλω...''ψιθυρισε καπως και την κοιταξε ικετευτικα ,τον κοιτουσε βλοσυρα. ''Θα το κανεις αυτο;Για μενα;''

Περιμενε ενα νευμα,ενα σφιξιμο χεριου,αντι αυτου ελαβε κατι πολυ καλυτερο.

''Ναι'' ενας ψιθυρος με πολλη προσπαθεια που χωθηκε αυτοματα στην καρδια του.Η φωνη της...θεε μου η φωνη της ποσο του ειχε λειψει,το ναι και το οχι της,ο τροπος που προφερε καθε λεξη και γραμμα,η καθηλωτικη συνταξη των λεξεων που σε καθηλωνε στα χειλη της.
Η χροια της,απαλη και τοσο μα τοσο γνωριμη

Χαμογελασε περιχαρης,δεν τον χωρουσε το δωματιο και εκεινη σχεδον ζαλιστηκε,ασυναισθητα μειδιασε.

''Ρεβεκκα μου...''χωρις δευτερη σκεψη την αγκαλιασε,σφιχτα και εκεινη καπως πιο δειλα,περασε τα χερια της γυρω του.Το αρωμα του,ο ακατανικητος συνδυασμος μεντας και λιγου καπνου,την ζαλισε κι αλλο,της προξενησε μια αισθηση οτι βρισκοταν σπιτι,η αγκαλια του,στιβαρη και ζεστη,την εκλεισε μεσα της και της προξενησε μια θαλπωρη που ειχε εβδομαδες να νιωσει.

''Θα τα κανω ολα παλι σωστα,θα δεις malyshka,ολα θα πανε καλα'' της ψιθυρισε απαλα και εκεινη τρεμοντας ακομη εγνεψε.
Αναγνωρισε τις ενδειξεις οτι ενιωθε ασφυκτικα παλι και απροθυμα απομακρυνθηκε.

Πηρε στα χερια του την σακουλα με το φαγητο και εβγαλε εξω το κουτι με την αχνιστη κοτοσουπα.

Αμεσως μαζευτηκε στην θεση της οταν της το προσφερε πανω σε εναν δισκο με ενα κουταλι.

Ο Ιασονας ηταν υπερβολικα ευτυχισμενος για να κανει πισω.
''πολυ καλα λοιπον,θα σε ταισω''αφησε τον δισκο σε μια ακρη και επιασε το κουτι και το πλαστικο κουταλι.

Ανακατεψε την λευκη σουπα και την πλησιασε λιγο.
Πηρε μια γερη κουταλια απο το πανω μερος ωστε να μην καιει πολυ και το σηκωσε αργα,το πλησιασε μπροστα στα χειλη της.
Τον κοιτουσε με πεισμα,ομως ηξερε οτι ενα μειδιαμα κρυβοταν απο κατω.

''Ανοιξε το στοματακι σου μωρο μου'' της εκλεισε το ματι και εκεινη ανοιξε αργα το στομα της,οντως,η θερμη της σουπας την ανακουφισε την ιδια στιγμη που καταπιε στο ζεστο υγρο.Ηταν περιεργο να τρωει παλι.Σχεδον ειχε ξεχασει οτι γευοταν ακομη.

Η ανακουφιση βεβαια ηταν ακομη μεγαλυτερη για τον Ιασονα,που ενιωθε λες και επαιρνε ζωη με καθε της κουταλια.Λες και την εβλεπε να ζωντανευει μπροστα του.

Του ηταν σχεδον ικανοποιηση να την ταιζει,του αρεσε να την προσεχει,την ενιωθε πιο κοντα του,μαζι του,δικη του.

Νωρις το απογευμα,βγηκε απο το δωματιο της ,ωστε να την αφησει να ντυθει για να φυγουν.Ειχε φτασει η ωρα που ετρεμε.
Επρεπε να του ανοιχτει.

Ειχε υπογραψει ηδη το εξιτηριο και ειχε μιλησει με τον γιατρο ,οταν μπηκε παλι μεσα στο δωματιο και την ειδε ντυμενη με δικα της ρουχα και ορθια στο κεντρο του δωματιου.

Το κινητο της ,ηταν ακομα χωμενο στο βαθος της τσαντας που η Ellie της ειχε φερει,ουτε που το ανοιξε.Εβαλε μια βελουτε σκουρα μελιτζανι φορμα και ενα λευκο φαρδυ πουλοβερ,επιασε τα μαλλια της κοτσιδα ,ηταν πιο κοντα απο οτι πιστευε,αυτο την μελαγχολησε παλι.

Ο Ιασονας παλι,και μονο που την ειδε φυσιολογικα ντυμενη και ορθια στα ποδια της εκανε παρτυ.Ηταν μια μικρη νικη για τον ιδιο.Πηρε την τσαντα απο την πολυθρονα και το κουτι με τα γλυκα του Carter.

Τα εδωσε στους υπευθυνους της ασφαλειας του και κοιταξε γυρω το αναθεματισμενο νοσοκομειακο δωματιο ,ευχηθηκε να μην ξαναβρεθει ποτε εδω.

Και η ευχη του θα εβγαινε αληθινη.

''Εισαι ετοιμη;''την ρωτησε απαλα,εκεινη εγνεψε θετικα

Αντε να δουμε

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ρεβεκκα Ιακωβου

Κενο.

Δεν υπηρχε κατι που να ενιωθα,κατι που να ηθελα,που να με δελεαζε ή να με εκνευριζε.

Η κουνια στον κηπο πηγαινε μπρος πισω,και οι τριανταφυλλιες ειχαν μαραθει πια,ειχε πολυ κρυο.

''Ουτε η μανα σου δεν σε ηθελε''

Οι φωνες ακομη δεν εχουν φυγει,ειναι πιο χαμηλες απο τους αλλους ηχους,κατι σαν χαλι στις σκεψεις μου.

''Προσπαθησε να σε πουλησει για χιλια ευρω σε εναν σωματεμπορο''

Πλεον τι εχω καπως συνηθισει.Ειναι η αληθεια αλλωστε,πως μπορω να την αγνοησω;

''Ο πατερας σου ηξερε για σενα πριν γεννηθεις και αποφασισε να σε παρατησει στην αμελεια και την εγκαταλειψη''

''Σε εψαχνα''η φωνη του πισω μου με βγαζει απο τον ληθαργο.Γυρνω και τον κοιταω,κραταει ενα χοντρο μπουφαν και μια αχνιστη κουπα με...χαμομηλι;
Να και κατι που δεν μπορω να συνηθισω,τον Ιασονα να με νταντευει

''Η μητερα σου δεν σε εψαξε ποτε της''

''Εδω εισαι απο το πρωι;''ριχνει το μπουφαν στους ωμους μου αν και ειμαι ενταξει με την κουβερτουλα.Τοποθετει την κουπα στα χερια μου ,ειναι ανακουφιστικα ζεστη.

''Η μητερα σου εχει κανει νεα οικογενεια''

''Ναι''του απανταω ξεροντας τι θα επακολουθησει
''Θα κρυωσεις εδω εξω''ρολλαρω τα ματια μου και σηκωνομαι ορθια απο την κουνια.

''Ο Ιασονας αγαπησε την Μαργκοτ,για αυτο και ακομη την παιρνει τηλεφωνο για να μαθαινει αν ειναι καλα''

Εχουν περασει τρεις μερες και τρεις νυχτες απο την στιγμη που εφτασα,τρεις μερες που παντα καποιος με ακολουθει και τρια βραδια που κοιμαται εξω απο το δωματιο μου.

''Ο Ιασονας την Μαργκοτ δεν θα την χτυπουσε ποτέ''

Με ακολουθει,παλι.Γιατι δεν μπορει να με αφησει λιγο μονη μου;Δεν αντεχω ,δεν θελω να βλεπω ανθρωπους,να μιλαω.

''Ρεβεκκα μηπως θες να μιλησουμε;'' η φωνη του ακουγεται σοβαρη απο πισω μου,ο αντρας με το επισημο κουστουμι με ακολουθει.Ρολλαρω τα ματια μου.

''Και την αγαπαει ακομη,γιατι μονο εκεινη εμεινε επειδη τον αγαπουσε και δεν γυρισε απλως επειδη το μετανιωσε''

Δεν του μιλαω καν.Με εχει κουρασει,θελει να του λεω πραγματα,νομιζω εχει την ψευδαισθηση οτι αν του τα πω ολα θα νιωσω καλυτερα.

''Η Μαργκοτ ποτε δεν θα σκοτωνε το παιδι τους''

Ανοιγω την πορτα και μπαινω μεσα στην επαυλη,του την κλεινω σχεδον στα μουτρα.Κανω να ανεβω την σκαλα μα με τραβαει πανω του ,εχει εκνευριστει.

Ασυναισθητα πεταριζω τις βλεφαριδες μου.
Για δευτερολεπτα βρισκομαι στο κατω μερος της σκαλας και εκεινος ειναι ο φαλακρος αντρας.
Ανοιγω τα ματια με αφου παρω μια βαθια ανασα.Το κρατημα του εχει χαλαρωσει.Με κοιταει μετανιωμενος.

''Εχεις τον ανθρωποδιωχτη μεσα σου''

''Εγω...Ρεβεκκα μου συγγνωμη,αλλα δεν με βοηθας καθολου να σε βοηθησω,με αφηνεις στην απεξω''απολογειται.

''Η ομορφια σου σε δεκαπεντε χρονια θα χαθει,και τοτε δεν θα εχεις τιποτα,μονο υστεροφημια''

Τον κοιταω ανεκφραστη.
Ειμαι πολυ ερωτευμενη μαζι του.

Αλλα δεν καταλαβαινει,δεν εχει καταλαβει τιποτα.

''Εισαι μια πορνη πολυτελειας που δεν την αγαπησε ποτε κανεις αληθινα και ολη αυτη την απορριψη την εκανες τουπε''

''Θες να παμε μια βολτα;Να περπατησουμε;Να παμε για φαγητο;''

''Παω να κανω μπανιο,θα κοιμηθω'' ειναι η μεγαλυτερη προταση που εχω πει απο το πρωι.Και ποναω ολοκληρη καθως την λεω.

Συνηθως κραταω τις δυναμεις μου για την Ellie.Αλλα αυτη ηρθε το πρωι.

Βλεπω μια σκια πονου στο προσωπο του.

Κοιμαται στο πατωμα τρεις μερες.Πρωτα,στο πατωμα εξω απο το δωματιο μου,μετα στο πατωμα στο κατωφλι της πορτας και χθες το βραδυ κοιμηθηκε στο πατωμα διπλα στο κρεβατι μου.

Μερικες φορες νομιζω οτι περιμενει να με παρει ο υπνος και ερχεται και κοιμαται διπλα μου.Κοιμαμαι με xanax,δεν νιωθω τιποτα.

Ειναι περιεργο το κενο.Ποτε μου δεν το καταλαβα,πως ηρθε,πως με καταπιε,τιποτα.

Ηταν μια ανεξηγητη θλιψη,μια αρνηση να σηκωθω απο το κρεβατι το πρωι,μια αποστροφη προς την γυμναστικη,το φαγητο,τον αερα,τον ηλιο,την ζωτικοτητα.

Δεν ξερω...

Μπαινω στο μπανιο με μια αγκαλια ρουχα.Το φως ειναι εντονο ,εχω πονοκεφαλο.Ζαλιζομαι και λιγο ,δεν εχω φαει τιποτα απο το μεσημερι,αλλα δεν πειναω.
Ουτε εχω καπνισει,μερες τωρα,για το αλκοολ ,ουτε λογος,με αναγουλιαζει.

Γδυνομαι.Κουραστηκα ηδη,πως θα κανω μπανιο;
Ανοιγω το νερο στο ζεστο.Το αφηνω να τρεξει,σιγα σιγα η μπανιερα γεμιζει.

Η ζεστη με ανακουφιζει λιγο.

Στεκομαι γυμνη πανω στο βαμβακερο χαλακι στο μπανιο με το μαυρο μαρμαρο.

''Ειμαι απεξω αν θελησεις κατι'' ακουω την φωνη του.
Χαμογελαω πικρα,

Με αγαπαει πολυ,το ξερω,γι αυτο αρνειται και να δει το προφανες.

Οτι η γυναικα που αγαπαει,δεν θελει πια να ζει.

Σηκωνω το βλεμμα μου και κοιτιεμαι στον καθρεφτη.Ειμαι θαμπη,και δεν φταινε οι υδρατμοι,ο μεγαλος καθρεφτης ψεματα δεν λεει.

Το σωμα μου ειναι λιγο πιο αδυνατο και ατονο,βλεπω την παλια γρατζουνια που εχω κατω απο το στηθος μου ,βλεπω και τις καινουργιες,μερικες μελανιες ακομη φαινονται.

Κοιταω το προσωπο μου,ειναι ανεκφραστο,σαν νεκρο.
Τα ματια μου δεν γυαλιζουν ,ειναι σκοτεινα,εχουν χασει το φως τους,κι ας βλεπω ακομη.

Πρεπει να εχει περασει ωρα,γιατι τον ακουω να χτυπα την πορτα.

''Ρεβεκκα ;Ρεβεκκα με ακους;''

Το νερο στην μπανιερα εχει φτασει μεχρι την μεση.
Ξεχασα να βαλω τα αλατα,
δεν πειραζει,αλλωστε δεν μπορω να κουνηθω.

''ΡΕΒΕΚΚΑ!''αυτη την φορα χτυπαει την πορτα δυνατα,απελπισμενα.

Θελω να του πω οτι ειμαι καλα,αλλα η φωνη μου δεν βγαινει ,τα ματια μου βουρκωνουν.

Ακουω τον εντονο ηχο απο το κλειδι που βιαια εισερχεται στην κλειδαροτρυπα και ανοιγει την πορτα με δυναμη.Κοιταει πρωτα την μπανιερα,εκει που περιμενει να με δει αιμοφερτη.Εχει χλωμιασει

Παραξενευεται.

Θελω να του φωναξω οτι αν μπορουσα να εμπαινα.

Αλλα δεν μπορω.

Με κοιταζει φανερα ανακουφισμενος.Το χρωμα επανερχεται στο δερμα του.
Κοιταζει το τρεμαμενο σωμα μου απο πανω μεχρι κατω.

''Ηλιθια γυναικα!Με τρομαξες!'' με μαλωνει,μα δεν κανει βημα να με πλησιασει.

Εχει μαθει πια.
Ξερει οτι εχω τον ανθρωποδιωχτη μεσα μου.

''ΑΣΕ ΜΕ ΠΙΑ!ΠΑΨΕ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ!''δεν ξερω πως ,αλλα βρισκω την δυναμη να το φωναξω αυτο.

''Να σε αφησω ;Και μετα τι θα κανω;''αντιγυριζει,φαινεται οργισμενος,απελπισμενος,καπως πελαγωμενος.

"Δεν με νοιαζει! Αλλα παρατα επιτέλους! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο"

Το σκεφτεται λιγο ακομα,λες να με αφησει οντως;

Μην μ αφησεις

"Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka"

Τρεμω νομιζω.
Θελω να τον ρωτησω αν το εννοει.

Ειμαι η πρωτη του επιλογη;Ειμαι η μονη του επιλογη;
Θελω να μην ποναω αλλο.

Ο λυγμος με κανει να υποφερω.

Σε χρειαζομαι

Με κοιταει και εγω δεν αντεχω, βουρκωνω,τρεμω.
Σφιγγω τα δοντια.

Αλλα δεν αντεχω αλλο,ποναω.

''Τι ειναι Ρεβεκκα,μιλησε μου'' ικετευει.

Ο λυγμος στον λαιμο με τσουζει.

''Καντο να μην ποναει πια'' παρακαλαω ψιθυριστα.
Υποφερω,μαζι μου κι εκεινος.

Δεν σκεφτεται δευτερη φορα.Πεφτει με δυναμη πανω μου και με αγκαλιαζει.
Με ποναει λιγο,αλλα δεν κουνιεμαι.
Τον χρειαζομαι.

Με αγκαλιαζει και χαιδευει σχεδον εμμονικα τα μαλλια μου.Με φιλαει στο κουτελο ,στην κορυφη του κεφαλιου,εισπνεει το αρωμα μου.
Κι εγω απλα μενω εκει,
ο καπνος και η μεντα δεν με απογοητευσαν ποτε.

Σηκωνει το κεφαλι να με κοιταξει.
Το νερο στην μπανιερα εχει φτασει στα δυο τριτα.

Του κανω νοημα και χωρις να με αφησει,τεντωνεται και το κλεινει.
Δεν θελω να με αφησει.

Ειναι σαν παυσιπονο.

Το νερο βγαζει ατμους.

Με σφιγγει κι αλλο και δεν βρισκω δυναμη να τον αγκαλιασω πισω,αλλα το θελω,αληθεια!

Με κοιταζει στα ματια,και το μαυρο των ματιων του βγαζει σπιθες,εχει τις πιο ζωντανες μαυρες τρυπες που εχω δει σε ολοκληρο το συμπαν.

Βαζει μια ατακτη τουφα πισω απο το αυτι μου.

''Θα κατσουμε μαζι στο νερο,ενταξει;''μου ψιθυριζει και νιωθω υπνωτισμενη.Γνεφω ναι.

Με αφηνει.Θελω να κλαψω.

Κλεινει την πορτα του μπανιου και ανοιγει το λευκο εντοιχεισμενο σωμα που αμεσως θερμαινει τον χωρο.

Ο ζεστος αερας με κανει να νιωθω λιγο καλυτερα.
Γδυνεται μπροστα μου,αφηνει ομως το εσωρουχο του.Δεν ξερω γιατι το κανει,αλλα χαιρομαι ,με κανει να νιωθω καλυτερα ετσι.

Με πλησιαζει παλι.Εκεινος ο ψηλος ,αγερωχος αντρας,με ταυπεροχα τατουαζ και το βλεμμα που μου εσπαγε τα κοκκαλα.
Ο Jason Hunter.

Με μια κινηση με σηκωνει στην αγκαλια του,νομιζω οτι τσιριζω οταν περνα το ενα του χερι κατω απο τα ποδια μου αλλα η σιωπη στον χωρο με διαψευδει.

Βριζει κατω απο την ανασα του οταν καταλαβαινει οτι ειμαι πιο αδυνατη απο οτι θυμαται.
Και ασχημη σιγουρα,αυτο πιστευει.

Βαζει το ενα ποδι στην μπανιερα,και επειτα το αλλο.Καθεται στην ευρυχωρη μπανιερα με ενα στην αγκαλια του .Το ζεστο νερο με κανει πρωτα να ανατριχιαζω,και επειτα με αγκαλιαζει ολοτελα.

Ξαπλωνει ανασκελα στο νερο και εγω ανασκελα πανω του.

Το νερο φτανει μεχρι το σαγονι μου.

Κλεινω τα ματια .

Νιωθω τα χερια του να τυλιγονται,το ενα γυρω απο τους ωμους μου και το αλλο γυρω απο την κοιλια μου.Με χαιδευει απαλα.

Τα χειλη του ειναι διπλα στο αυτι μου.
''Θες να βουτηξεις το κεφαλι σου λιγο μεσα μωρο μου;''
Χωρις να το καταλαβω βυθιζομαι στο ζεστο νερο.

Πρωτα το σαγονι μου,μετα τα χειλη μου,η μυτη μου ,τα μαγουλα μου και τα ματια μου,μεχρι που νιωθω καθε τριχα μου να επιπλεει.Νιωθω μια στιγμιαια αναλγησια ,μ αρεσει.

Δεν περναει ουτε δευτερολεπτο και τον νιωθω να με σηκωνει πανω.
Ποναω παλι,και οταν με αγκαλιαζει λιγο λιγοτερο.

''Θες να μου μιλησεις αγαπη μου ομορφη;' τα λογια του με χαιδευουν,κανουν την καρδια μου να δινει πιο γρηγορα αιμα στα οργανα μου,με φορτιζουν θετικα.

Γνεφω αρνητικα.
Δεν θελω να μιλησω.

''Ωραια τοτε,κλεισε τα ματακια σου, και ασε με να παρω τον πονο μακρυα,ναι ψυχη μου;''η βαρια του φωνη προφερε και σαν βελουδο με τυλιξε.

Ηταν ανηκουστο για εκεινον,σχεδον απαγορευμενο ,κι ομως του ταιριαζε.

Υπακουσα και εκλεισα τα ματια.Χαιδεψε τον ωμο μου και φιλησε το λαιμο μου,τα υγρα μαλλια μου εφταναν μεχρι κατω απο τον ωμο μου,τα παραμερισε με ευκολια.

''Το κυμα σκαει ρυθμικα στην υγρη αμμο,ο ηλιος καθε δευτερολεπτο που περναει βυθιζεται ολο και περισσοτερο στο νερο,ο ουρανος γινεται πορτοκαλι,μοβ και σκουρο μπλε.Ο ανεμος κουναει απαλα τα πιο αδυναμα κλαδια και τα φυλλα.Το μπαλκονι στην Δονουσα μας ειναι γεματο απο αναμενα φαναρακια,αναμεσα απο τις σκαλωσιες,τις ξυλινες κατασκευες.Η αιωρα κουνιεται αργα,μια αριστερα ,μια δεξια.Και δεν λες να αφησεις αυτο το καταραμενο βιβλιο του Φρουντ!Αλλα πια δεν εχει σημασια,γιατι ο ουρανος ολο και σκουραινει,και δεν βλεπεις,οποτε το παρατας επιτελους,βγαζεις το παρεο σου...και ερχεσαι στην παραλια.''

Μυριζω το καλοκαιρινο αερακι,γευομαι το θαλασσινο νερο.
Ειμαι στην Δονουσα.
Και δεν ποναω πια.

Η ανασα του που με χτυπα στο αυτι γινεται καλοκαιρινος ανεμος και η φωνη του ,βαθια και βελουδινη γινεται το αγαπημενο μου τραγουδι.

Εγω μεγαλωνα για σενα...και μαλωνα για σενα στους δρομους,με τα υπολοιπα παιδια...

Προσπαθω να συγκρατησω μερικα δακρυα,οποτε ανασαινω βαθια.

''Πρεπει να κλαψεις Ρεβεκκα,κλαψε''με προτρεπει και παιρνω και αλλη βαθια ανασα.

''Ειναι καλο να κλαις,τα δακρυα ειναι σημαδι οτι εισαι ζωντανη''
Δεν αντεχω αλλο.Η ανασα μου κολλαει στον λαιμο.

Και τοτε κλαιω.
Σπαω.Διαλυομαι.
Και δεν ξερω ποτε αρχιζω,ουτε ποτε θα σταματησω.
Μα ξερω καλα οτι με αγκαλιαζει σφιχτα,με κραταει πανω του και με φιλαει.

''Αξιζεις μια καλυτερη εκδοχη του εαυτου μου''μουρμουριζω αναμεσα σε λυγμους και γυνραω απο την αλλη για να τον κοιταξω.Το νερο αναμεσα μας παφλαζει.

Με κοιταζει.

Το πρασινο πεφτει μεσα στο μαυρο και ολοτελα χανεται.
Μου χαμογελαει και βλεπω τα ματια του γυαλιζουν.

Ομως μου χαμογελαει...

''Προτιμω αυτη την διαλυμενη εκδοχη σου malyshka''

Και τον κοιταζω,και με κοιταει πισω.Το βλεμμα του με καιει,εχει παρει λιγο απο τον πονο μου.
Και το νερο παγωνει,μα δεν με νοιαζει.

Δεν ποναω τοσο.

Και παλεψα,και πονεσα,και εκλαψα,επεσα στα γονατα και ουρλιαξα.
Προσπαθησα μεχρι το τελος,μα το τελος δεν ηρθε.
Δεν τελειωναμε ποτέ,και αυτο με πονουσε και με θεραπευε ταυτοχρονα.
Kαι σε ρωτουσα,τι θα γινει αν ποτε χωριζαμε;

''Και τότε ακομη,θα σε αγαπουσα''με διαβεβαιωνες.
Και απο τοτε αρχισα να πιστευω οτι οι λεξεις -και τοτε- ηταν ο προλογος για κατι πανεμορφο.

Οπως η στιγμη που βλεπεις ενα πλοιο να ερχεται,ακους το κουδουνι και ξερεις οτι ειναι καποιος που αγαπας πισω απο την πορτα ,οταν εχεις μια καλη ιδεα,οταν καποιος σε φιλα χωρις να το περιμενεις.
-Και τοτε-
Δυο μικρες λεξεις που κρατουν ενα σωρο υποσχεσεις.
Και τοτε ,το φως ξετρυπωσε μεσα απο το σκοταδι και απλωθηκε στον ουρανο.

Και τοτε, η βροχη σταματησε και το ουρανιο τοξο φανερωθηκε

Και τοτε ,φυσηξε γλυκα.

Και τοτε, σε γνωρισα

Και τότε καταλαβα,δεν υπηρχε κανονας,ποσο μαλλον εξαιρεση.
Υπηρχες εσυ,και υπηρχα και εγω.
Μεσα στο χαος,το περατο και το απεραντο του κοσμου.

Και με κοιτουσες στα ματια.
Καφε στο καφε.
Και μου αρκουσε.

Ciao Bellas!!

Τι κανετε κοριτσια μου;

Ανεβαζω αποψε γιατι τα Σαββατα παντα τα αγαπω καπως διαφορετικα.

Καλη αναγνωση.

Ηρθε το κομβικο σημειο του τριτου μερους.

Μετραμε πλεον αντιστροφα.

Το πρωτο μερος ,αφιερωμενο σε ενα ζητημα που πρεπει να συζητιεται περισσοτερο...

Και το δευτερο,επειδη νιωθω περιεργα αυτες τις μερες.

Πως σας φανηκε ωστοσο;

Ο Eric μας τα επαθε ολα.

Και ο Ιασονας επαθε...αλλα ευτυχως εμαθε.

Και τελος,η Ρεβεκκα εσπασε.

Αυτα απο εμενα.Εχουν ακομα πολλα να πουν

Καλη αναγνωση

Σας αγαπω πολυ πολυ πολυ.

xxxΜαγδαxxx