Αυτό που λέμε «δύσκολη απόφαση» λέγεται έτσι επειδή όποια απόφαση και να πάρεις, θα υπάρξουν συνέπειες.
Elia Kazan, 1909-2003

Τρία κίνητρα ωθούν τους ανθρώπους, ο φόβος, ο μισθός και η αγάπη.
Αυτα τα τρια αντιστοιχουν σε τρια ειδη σχεσεων.
Ο φοβος σε κανει δουλο.
Ο μισθος σε κανει εργατη.
Η αγαπη σε κανει ελευθερο.

Δεν μπορεις να αγαπας καποιον που φοβασαι,ουτε καποιον που σε πληρωνει για να εισαι πλαι του.
Μονο η αυτουσια αγαπη,διχως ετερονομα αιτια και κινητρα ειναι αληθινη αγαπη.

Δυο μερες πριν

Η Eveshka ενιωθε την καρδια της να χτυπα ακανονιστα.Ετρεμε.Επιανε τον εαυτο της να μην ενδιαφερεται τοσο για το τι ενιωθε ο γιος της.Το μυαλο της πλανοταν εντονα πανω απο την Ρεβεκκα.
Πως να αισθανεται τωρα αυτη η κοπελα;

Δεν τολμουσε ουτε να διανοηθει να μπει στην θεση της.Αλλωστε,ειχε ηδη βρεθει εκει,για μηνες.Οταν η Ellie τους ανακοινωσε οτι ολα καλα τελικα,και πως ειχαν επιζησει και οι δυο του τροχαιου ο Ιασονας δεν γυρισε ουτε να κοιταξει τους υπολοιπους,αλλα ακολουθησε την φιλη τους με μεγαλες δρασκελιες.

Ο συζυγος της ειχε μεινει πισω στην επαυλη και αναζητουσε πυρετωδως τον ιθυνοντα,ενω ο Eric καπνιζε μανιωδως σε μια γωνια.Οποτε η Eveshka εμεινε μονη με τις σκεψεις της στο μεγαλο νοσοκομειο.

Την στιγμη που μπηκε στο δωματιο της Ρεβεκκας,την βρηκε ξαπλωμενη, αγκαλια με τον γιο της,χερια και ποδια μπλεγμενα μεταξυ τους.Ασυναισθητα χαμογελασε.
''Κατεβα απο το κρεβατι αγορι μου,ειναι ηδη τραυματισμενη η κοπελα!''τον επιπληξε και ο Ιασονας την αγριοκοιταξε πριν απομακρυνθει ελαφρως φοβουμενος μεσα του οτι ισως εχει δικιο.Η Ρεβεκκα τον τραβηξε πανω της και τυλιξε χερι της κρατώντας τον σταθερο,κλαψουριζοντας λιγο που την αφησε.

Δεν ειχε εκφρασει ποτε αλλοτε τετοια τρυφεροτητα μπροστα στην Eveshka.
Η γυναικα σταθηκε ορθια μπροστα στο κρεβατι αποκαμωμενη,η πλανευτρα το διαισθανθηκε.
''Ιασονα μπορεις να μου φερεις κατι γλυκο;''ρωτησε και ανοιξε τα ματια της σηκωνοντας το κεφαλι απο το στερνο του.

''Να σου φερει η μανα μου που ειναι και ορθια''
Τον κοιταξε αυστηρα.Ανταλλαξαν για λιγα δευτερολεπτα μερικα αηχα βλεμματα πριν ο Ιασονας ξεφυσηξει και σηκωθει βαριεστημενα απο το κρεβατι.
''Reese's ;'' ρωτησε περνωντας το μπουφαν του.
Η κοπελα του εγνεψε καταφατικα.
''Εσυ''κοιταξε την μητερα του. ''Το νου σου,μην την βρω κλαμμενη'' απειλησε και η Eveshka ρολλαρε τα ματια της γνεφοντας.

Αφησε τα πραγματα της στην πολυθρονα διπλα απο το κρεβατι και αναπαντεχα καθισε διπλα της.Το χερι της γυναικας βρεθηκε πανω απο εκεινο της πλανευτρας.

Η Ρεβεκκα αναζητησε το βλεμμα της μητερας του και σχεδον σοκαριστηκε οταν ειδε το τρυφερο της βλεμμα.Της χαιδεψε το χερι.

"Είσαι καλυτερα;"
Η Ρεβεκκα δαγκωθηκε να μην βουρκωσει παντα.
Εγνεψε αποφευγοντας να μιλησει ,λες και μολις ανοιγε το στομα της να ενεργοποιουνταν οι δακρυγονοι αδενες της.
Η Eveshka ομως δεν βρισκοταν εκει για καποιου ειδους χλιαρη συζητηση.Ηταν εκει ως μητερα και ηθελε η πλανευτρα να το ξερει αυτο.

''Τι ηταν αυτο που κοντεψες να παθεις κοριτσι μου'' ψιθυρισε συμπονετικα.
Η Ρεβεκκα ενιωσε αξαφνα τα ματια της να τσουζουν.Ειδε και την Eveshka να τα ανοιγοκλεινει γρηγορα κοιτωντας πανω για να αποφυγει να παθει το ιδιο.

''Κοντεψα να πεθανω,εφυγε η ψυχη μου απο το σωμα μου Eve''παραδεχτηκε και με το αλλο της χερι σκουπισε τα ματια της.
Η γυναικα ξεφυσηξε ,πλησιασε και αλλο.Ανοιξε καπως τα χερια της.
''Ελα να σε κανω μια αγκαλια'' ψιθυρισε,η Ρεβεκκα την κοιταξε σοκαρισμενη.
Η Eveshka γελασε.

''Προσποιησου οτι ειμαι η Ελισαβετ'' την παρακινησε.Η Ρεβεκκα ανεβασε την πλατη του κρεβατιου για να γειρει ελαφρως και δειλα δειλα τυλιξε τα χερια της γυρω απο την μεση της γυναικας.
Την ακουμπησε πανω της και χαιδεψε με απαλους καθησυχαστικους κυκλους την πλατη και τα μαλλια της.
Το αρωμα της εκανε την Ρεβεκκα να ξεφυσηξει.Ηταν σουρεαλιστικο να αγκαλιαζονται αυτες οι δυο.
Ηταν μια κοινη στιγμη συμπονιας.
''Ξερω πως ειναι να κινδυνευει το παιδι σου εξαιτιας σου'' ψιθυρισε ενθυμουμενη τους χειροτερους μηνες της ζωης της.
''Δεν μπορω να το ξαναπερασω αυτο,δεν θα αντεξω,φτανει.'' το παραπονο ξεφυγε μαζι με εναν λυγμο κανοντας την Eveshka να την αγκαλιασει ακομα πιο σφιχτα.

''Σσσ...το ξερω...εσυ κοιτα να μεινεις ηρεμη.Ολα θα πανε καλα.Θα το δεις''ανασηκωσε το κεφαλι της χαιδευοντας σχεδον με μανια την Ρεβεκκα,τα ματια της ειχαν γινει υγρα.Προσπαθησε να μεινει ηρεμη.

''Χρειαζομαι την στηριξη σου,πρεπει να μεινω ασφαλης''
''Θα την εχεις''την διαβεβαιωσε η γυναικα.
Εκεινη την ωρα ο Ιασονας μπηκε στο δωματιο με μια σακουλα Reese's.Εμεινε εμβροντητος να τις κοιταζει.
Αποτραβιουνται μολις τον βλεπουν.
Η Ρεβεκκα σκουπιζει καπως τα ματια της και της σφιγγει το χερι σε ενα αηχο ευχαριστω.
Η αποτομη ταραχη του κατευναζεται οταν καταλαβαινει περι τινος προκειται.Νιωθει στιγμιαια καπως περιττος.
Παιρνει το πιο αυστηρο υφος που διαθετει μα κρυφα μειδιαζει.
''Δεν ειπα μην τυχον και την βρω κλαμμενη;''

----------------------------------------------------------------------------------------------

Παρον

Ο Edward γελαει,ο Αχιλλεας διπλα του εχει δακρυσει σχεδον,εξισου κατακοκκινος απο το γελιο.Νομιζουν οτι επροκειτο για το ανεκδοτο του μηνα ή ειναι εξαιρετικα κυνικοι.
Η Eveshka αγριοκοιταζει και τους δυο αλλα μοιαζει μουδιασμενη.
''Μας κανεις πλακα;''πρωτος μιλησε ο Carter.

''Σου φαινεται να μας κανει πλακα;Τον βλεπεις να γελαει γαμω το κερατο μου;''ο Eric ειναι εξαλλος.

''Οχι,μιλαω σοβαρα,απο αυτη τη στιγμη και επειτα εγω παραιτουμαι''
''Ξεχνα το''ο πατερας του σοβαρευει αποτομα και χτυπαει του χερι στο γραφειο.

''Δεν σας καλεσα αιτουμενος αδεια.Ανακοινωση ειναι,εγω την κανω απο εδω'' γρυλισε και εσυρε την καρεκλα του προς τα πισω για να αποχωρησει.
Σιωπη στον χωρο

''Ο λογος;'' ο Αχιλλεας ειχε το θρασος να ρωτησει αν και ηξερε.
Ο Ιασονας χλευασε.Σταθηκε ορθιος απεναντι τους.
''Η κορη σου παραλιγο να πεθανει,μαζι και το παιδι μας''

''Αυτα γινονται καθε μερα,εδω ο Titov την απηγαγε για 11 μερες''ο πατερας του τον διεκοψε ''Τωρα σε επιασε ο πονος να τα παρατησεις ολα;''

''Τωρα ομως ειναι εγκυος''
''Δηλαδη θες να μου πεις οτι σημερα,τρεις μηνες πριν την μεγαλυτερη και πιο συντονισμενη κινηση του αιωνα εσυ τα παρατας;Ε;Τα διαλυεις ολα;ΜΙΛΑ''Ο Edward ηταν εξαλλος ανευ προηγουμενου
''Edward σε παρακαλω !Μην φωναζεις!"η Eveshka επενεβη,ο αντρας της γυρισε και της εριξε ενα βλεμμα θανατηφορο.
''Μην με κοιτας ετσι!Αυτο που σου ειπα!''επεμεινε.Υστερα κοιταξε τον γιο της.

''Ιασονα αγορι μου,αυτο που κανεις ειναι...''προσπαθουσε να βρει τα σωστα λογια.
''Ο,τι χειροτερο μπορουσες να κανεις''ο πατερας του επεμβαινει.
''Μια μαλακια και μιση''ο Αχιλλεας προσθετει.
''Καταστροφικο''μονολογει ο Eric.

''Σιωπη!''η Eveshka σηκωνεται ορθια,οι τρεις αντρες παυουν.
''Οταν μιλαω,δεν θα με διακοπτετε για κανεναν λογο.Τελειωσα Edward;''
Καμια απαντηση,ο συζυγος της την κοιταξε οργισμενος,μα ηξερε καλυτερα απο το να της αντιταθει.
''Κυριε Ιακωβου,διακρινω μια ασεβεια''ο αντρας κοιτα τον Ιασονα αποφευγοντας την.
''Eric,απο εσενα δεν το περιμενα''Ο διοικητης σκυβει το κεφαλι.
Φανερα ικανοποιημενη η γυναικα συνεχιζει.

''Ιασονα αυτο που κανεις αυτη τη στιγμη,ειναι η αποδειξη του ποσο πολυ αγαπας την Ρεβεκκα και το παιδι που περιμενετε.Ως γυναικα και συζυγος μαφιοζου,συγκινουμαι''υψωνει το χερι της οταν ο γιος της παει να μιλησει.

''Αλλα παραλληλα ειναι εγωιστικη η πραξη σου,θα τιναχτουν ολες οι προσπαθειες σου τα τελευταια 7 χρονια στον αερα.Και οχι μονο οι δικες σου!Τοσοι θυσιαστηκαν!Αποχωρωντας ειναι να σαν λες οτι αδιαφορεις,κανω λαθος;''τον κοιτα βλοσηρα στα ματια.
''Δεν εννοω αυτο.''της απαντα με νευρο μα τον διακοπτει.
''Ειπα.Κανω λαθος;''επεμεινε.

''Εγω δεν αναλαμβανω την διοικηση της Μαφιας.''ο πατερας του επενεβη επιβεβαιωνοντας τον φοβο του Ιασονα.
''Ουτε εγω''αυτη την φορα σοκαρισμενος γυρισε να κοιταξει τον Eric.

Ο διοικητης ανασηκωσε τους ωμους.
''Τι σε κανει να πιστευεις οτι αυτο που σκεφτεσαι εσυ,δεν το εχω ηδη σκεφτει εγω;Ο μονος λογος που δεν παραιτηθηκα ειναι γιατι η Ellie μενει μακρια απο αυτο και εγω δεν φαινομαι στην αρχηγεια'' του ξεκαθαρισε και διεκρινε κανεις στο βλεμμα του μια πικρια.
''Φιλε σε καταλαβαινω,αλλα νομιζω οτι πας να κανεις μια κινηση που θα μετανιωσεις πολυ πικρα''προσθετει.

Σιωπη.

''Η κορη μου αποκλειεται να συμφωνουσε με αυτο''ο Αχιλλεας ψελλισε.Στον χωρο ,μετα την ανακοινωση του,εμειναν μονο οι εξι τους.

''Η Ρεβεκκα δεν το ξερει ακομα,δεν θελω να την ταραξω''παραδεχτηκε σοβαρος.

''Λοιπον κοιτα να δεις Αχιλλεα ''ο Edward κοιταξε τον 'συμπεθερο ' του.
''Τους ενωσαμε για να φτασουν μαζι στην κορυφη και οριστε που τωρα τα παρατανε!Κανε παιδια να δεις καλο σου λεει μετα''γελασε χλευαστικα.
''Δεν πιστευα ποτέ,την πρωτη μερα που σε γνωρισα Jason Hunter οτι θα εφτανε η μερα που θα τα παρατουσες ολα για μια γυναικα''ο Αχιλλεας εφτυσε τις λεξεις,ξεχνωντας στιγμιαια οτι ειναι η κορη του η 'μια γυναικα' .

''Η Ρεβεκκα δεν ειναι απλως μια γυναικα,ειναι η γυναικα του'' ο Eric επενεβη αυτη τη φορα.
''Και ειναι εγκυος το παιδι του''ο Carter συμπληρωσε.

Ο Ιασονας δεν μιλουσε.
Ειχε ακουμπησει τις γροθιες του στο γραφειο και ειχε γειρει μπροστα.Σκεφτοταν,το μυαλο του πονουσε απο το βουητο που δεν ελεγε να παψει.
Δεν ειχε αλλη επιλογη,το ηξερε.

''Εκεινους τους μηνες που ημουν εκει,πως νιωθατε;'' σηκωσε το βλεμμα του.
Οι γονεις του κοιταχτηκαν,η Eveshka εσφιξε το χερι του Edward κατω απο το γραφειο μα δεν μιλησε.Τα ματια της ομως γυαλιζαν.
''Σας ρωταω!Τους εξι μηνες που κανατε να με βρειτε,το νιωσατε αυτο το αισθημα της απελπισιας;Νιωσατε σαν να χασατε τα παντα;''

''Στεκομουν για μια ωρα περιπου στον διαδρομο του νοσοκομειου ,χωρις να ξερω τιποτα,χωρις να μπορω να ελεγξω την κατασταση,εχανα την γη κατω απο τα ποδια μου και ολα αυτα γιατι;Για λιγη εκδικηση;''γρυλισε,τα μαυρα ματια του εβγαζαν φλογες.

''Απο ολους τους ανθρωπους εδω μεσα,εσεις θα επρεπε να το καταλαβετε,χωρις να πω δευτερη κουβεντα!Αν μη τι αλλο ξερετε τι σημαινει να κινδυνευει το παιδι σου!Η εκδικηση δεν εχει καμια αξια πλεον,χωρις εκεινη τι να κανω την δοξα,τα εκατομμυρια,την κυριαρχια;''

Δεν μιλησε κανεις.
Ο πατερας του σηκωθηκε ορθιος.

Περπατησε με γρηγορο βημα και ανοιξε την πορτα διαπαλα.
''Που πας'' γρυλισε.
''Παω να ρωτησω την Ρεβεκκα τι πιστευει για ολο αυτο.'' του δηλωσε και αρχισε να προχωραει.

''ΟΡΙΣΤΕ;''
''ΕDWARD''
Ο Αχιλλεας σηκωθηκε ορθιος ''Καλη ιδεα''
''Σημερα το πρωι γυρισε σπιτι καλο ειναι να μην την ταραζουμε'' ο Eric επενεβη.

Ο Ιασονας εβραζε απο θυμο.
''Μην.Τολμησεις.Να.Την.Πλησιασεις'' συριξε απειλητικα.

Μα ηταν ηδη αργα.
Ο πατερας του βγηκε στον διαδρομο και προχωρησε με τον Αχιλλεα πισω του φτανωντας στο κεντρικο δωματιο.
''ΕΙΠΑ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ''ο Ιασονας τον προλαβε και τον τραβηξε πισω χωρις ενδοιασμους.
Για λιγο παγωσε στην θεση του.

Η Ρεβεκκα ομως ξυπνησε απο τον ελαφρυ της υπνο,και ακουγοντας τις ταραγμενες φωνες απο εξω ανακαθισε προσεκτικα.

''Μπειτε'' δηλωσε ταραγμενη.
Τι στο διαολο;

Γουρλωσε τα ματια της οταν μεσα στο δωματιο μπηκαν ο Edward,ο πατερας της,η Eveshka,οι δυο φιλοι της και πισω απο ολους,ο Ιασονας.Ο σκυλος στο κατω μερος του κρεβατιου γρυλισε μολις ειδε τον τελευταιο.

''Εχουμε καποιο παρτυ;''ρωτησε σαρκαστικα και εκανε να σηκωθει κι αλλο.

''Μην σηκωνεσαι Ρεβεκκα''ο Ιασονα προσταξε ''Να δουν πως εισαι ηρθαν''κοιταξε εντονα τον πατερα του ''Εφευγαν'' ειπε με νοημα.

''Αδυνατω να το πιστεψω αυτο'' παυση,'' κυριε Hunter;'' κοιταξε τον πατερα του ''Ειμαι σιγουρη οτι υπαρχει καποιος σοβαρος λογος που με βγαζετε απο τον υπνο μου,στην κατασταση μου''πεταξε σποντα.

Ο Edward μαζευτηκε καπως.
''Υπαρχει βασικα''
Η Eveshka τους παραμερισε ολους.Καθισε διπλα στην Ρεβεκκα στο κρεβατι και της χαιδεψε το χερι απαλα.
Η πλανευτρα της χαμογελασε.
''Πως εισαι κοριτσι μου;'' την ρωτησε γλυκα και ο Eric γουρλωσε τα ματια του.
Κοιταξε τον Edward.
''Ειναι καλα;'' ψιθυρισε

''Μια χαρα Eve,δεν ποναω τοσο''της απαντησε εξισου ηρεμα,το βλεμμα της επεσε στον Ιασονα.Διεκρινε χωρις δευτερο βλεμμα μια οργη προχειρα καλυμμενη.
Τι ηταν αυτο που τον εξοργισε;

''Ιασονα;'' απεφυγε να την κοιταξει,το πατωμα πρεπει να ειχε μια ξεχωριστη ομορφια μαλλον εκεινη την μερα!
Ξεφυσηξε αποκαμωμενη.

Κοιταξε τον Carter,ο μονος που δεν μπορουσε να της κρυφτει.''Τι εγινε;''
Ο φιλος της διστασε να μιλησει,ωστοσο ο πατερας της δεν ειχε κανεναν ενδοιασμο.

''Το ξερεις οτι δηλωσε παραιτηση;''
Ηταν φανερο και μη διαπραγματευσιμο το σοκ της κοπελας που γουρλωσε τα ματια και κοιταξε αστραπιαια τον συντροφο της.
Ο λαιμος της ξεραθηκε ,σαν να αφυδατωθηκε αποτομα.

''Τι-ι;'' ηταν η τριτη φορα που τραυλιζε τα τελευταια 4 χρονια.
''Αυτο που ακους!'' την επιβεβαιωσε ευχαριστημενος απο το σοκ της ο Edward.

Ο Ιασονας ακομα το πατωμα.Η Ρεβεκκα ηξερε πως μονο και μονο επειδη σεβοταν τους γονεις τους δεν φωναζε την ασφαλεια,ενας εσωτερικος αγωνας ηταν η ψυχραιμια του.
Και εκεινη ομως τελειως απροσδοκητα βρεθηκε μεσα σε μια νεα πραγματικοτητα,ο τοιχος ειχε πεσει και η πλανευτρα αντι να κοιταζει την θεα κοιτουσε τα συντριμμια στα ποδια της.

''Ιασονα'' η φωνη της ακουγοταν μαγκωμενη,σαν να βρισκοταν για ωρες σε καποιο πολυ κρυο μερος.

Απροσδοκητα σηκωσε το κεφαλι και την κοιταξε.Ανεξιχνιαστο το βλεμμα της,απροσδιοριστη η αντιδραση της.

Πλησιασε διστακτικα το κρεβατι τους,η μητερα του σηκωθηκε δινοντας του τη θεση αντικριστα της.
Καθισε στην ακρη του κρεβατιου διπλα απο την λεκανη της,το βλεμμα του επικεντρωμενο στο φουσκωματακι κατω απο το φαρδυ της μπλουζακι.Την απεφευγε.

''Παρακαλω να αποχωρησετε απο το δωματιο μου.''δηλωσε αυστηρα χωρις να παρει τα ματια της απο το προσωπο του.
Ο Αχιλλεας ανοιξε το στομα του να μιλησει.
''Ησυχως''προσθεσε κοβωντας τον.

Η πορτα εκλεισε αφηνοντας τους μονους.
''Θα με κοιταξεις στα ματια;Ή ειναι και αυτο μερος της νεας καταστασης για την οποια δεν θεωρησες σημαντικο να με ενημερωσεις;'' Ο Ιασονας σηκωσε το κεφαλι του ετοιμος να μαλωσει μαζι της μα εμεινε αντι αυτου,εμβροντητος να κοιταζει το χαμογελο της

Χαμογελαει γιατι θα με σκοτωσει;

Εφτασε το χερι του και το εσφιξε με το δικο της.Γελασε στο σοκ του,ηταν ετοιμος να τα ακουσει!

''Θα τα παρατουσες ολα,για να ειμαστε ασφαλεις...''μονολογησε αναλογιζομενη την πραξη του,ο τονος της ηταν σχεδον ξεπνοος.
Τσιτωθηκε,τα δαχτυλα του πιεσαν κτητικα την παλαμη της
''Τα παραταω ολα''την διορθωνει.
''Θα το κανω Ρεβεκκα,θα ειμαστε ελευθεροι,μετα απο αυτο θα ειμαστε ολοκληρωτικα ελευθεροι'' οι λεξεις του εμοιαζαν με παγωμενη κομπρεσα εν ωρα πυρετου,ετσι τα ενιωθε τουλαχιστον.
Το πρασινο κρυφτηκε μεσα στο μαυρο και ο Ιασονας αντικρισε το γελιο στα ματια της,επειτα το ακουσε.

Τον νευριασε η δυσπιστια της,γιατι δεν τον πιστευε;Ειχε θυσιασει τα παντα για εκεινη,τα παντα!
''Ιασονα'' ανακαθισε ελαφρως και τον τραβηξε κοντα της.
''Δεν θα παραιτηθεις'' του δηλωσε τελεσιδικα.
''Δεν σε ρωτησα'' δεν πιστευε στα αυτια του

''Ουτε εγω σε ρωτησα,δεν θα τα παρατησεις !'' τον κοιτουσε τρυφερα ,κι αυτο τον νευριαζε,τον εβγαζε απο τα ρουχα του!
''Αναθεματισμενη γυναικα θες να με τρελανεις;Ε;''της φωναξε μα δεν εχανε το χαμογελο της, ηταν πικρο μα καπως περηφανο.
Ακουμπησε και το δευτερο χερι της πανω στο δικο του.
''Σ'αγαπω'' του δηλωσε.

Αυτο τον εκανε ακομη πιο εξαλλο, γιατι δεν μπορουσε να της φωναξει αλλο,ηθελε να χαμογελασει.
Γαμωτο.
''Κι εγω σ'αγαπω,για αυτο τα παραταω,για σενα...και την κουκιδα,για να ειστε ασφαλεις'' η φωνη του ηταν χαμηλη,ειχε την χαζη ψευδαισθηση οτι η Ρεβεκκα δεν ειχε ακουσει καλα.

''Και ειναι ο,τι ομορφοτερο εχεις κανει ποτέ για μενα,ειναι καταθεση ψυχης Ιασονα,ειμαι τοσο γαμημενα περηφανη για σενα''τα λογια της ειναι γεματα αγαπη και τα χειλη της ανοιγοκλεινουν εκατοστα μακρια απο τα δικα του.

Φουσκωνει και ο ιδιος απο περηφανια,γερνει και αλλο προς το μερος της και ενωνει τα χειλη τους.Η Ρεβεκκα βογκα απο απολαυση οταν η γλωσσα του εισχωρει αναμεσα στα χειλη της,και να το,μεντα και καπνος.
Χρειαστηκε μεγαλη δυναμη για να απομακρυνθει απο το εθιστικο του φιλι.

''Γιατι το εκανες;'' τον ρωτησε σοβαρη,σοβαρεψε και εκεινος.

Σηκωθηκε απο το κρεβατι και αρχισε να προχωρα πανω κατω.
Παντα το εκανε αυτο οταν ηταν μπερδεμενος.
Και μην σας μπερδευει το σιγουρο παρουσιαστικο,το αγερωχο υφος και η αυρα του βασιλια....αυτος ο βασιλιας ηταν σε συγχυση.

''Τι δεν καταλαβαινεις γαμω την τρελα μου;'' ο τονος του φυσικα αλλαξε.

Η Ρεβεκκα χαμογελασε σχεδον διασκεδασμενη.Ακουμπησε το χερι της στο στομαχι της.
Κλασικος Ιασονας , υπομονη με το σταγονομετρο.

''Μην μου χαμογελας εμενα!''συριξε ''Το κανω επειδη μονο ετσι θα εισαι ευτυχισμενη!Ξεχασες οτι πριν τρεις μερες ησουν πεσμενη μπρουμητα στην ασφαλτο γεματη αιμα;''ουρλιαξε ,στα λογια του το χαμογελο της εσβησε.
Εγνεψε αρνητικα.
''Οχι...φυσικα και δεν το ξεχασα Ιασονα,σε ολη μου την ζωη θα το θυμαμαι,μα αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να τα παρατησεις ,δεν το θες,το ξερω''

Την κοιταξε δυσπιστος.
''Δεν μπορεις να μου πεις ενα ευχαριστω και τελος;Γιατι παντα μου βγαζεις την πιστη γαμω;''

''Το θες;Θες να παρατησεις την θεση σου;Την θεση για την οποια μοχθησες χρονια τωρα;''
''Θελω να εισαι ευτυχισμενη'' επανελαβε και σταθηκε μπροστα απο το κρεβατι.

Ηταν κουκλος μεσα στο μαυρο πουκαμισο του και το μαυρο υφασματινο παντελονι ,ραμμενο κατα παραγγελια εμοιαζε να στρωνει υπεροχα πανω του.
Ο συντροφος της ηταν ονειρεμενος,και θα ηταν ακομα και αν στην καθημερινοτητα του ηταν λογιστης,μα θα εχανε και σημαντικοτερο,το ειναι του.

''Θες ομως;'' ζυγισε το βλεμμα της.
''Σου ειπα ,θελω να εισαι ασφαλεις.Μπροστα στην απωλεια σας,η εξουσια ειναι το τιποτα,με ακους;Το τιποτα!'' βρυγχηθηκε και ηταν απο τις λιγες,απο τις ελαχιστες φορες,που η Ρεβεκκα το ανεχοταν,κι αυτο γιατι τα λογια του εκαναν την καρδια της να χτυπα πολυ δυνατα.

''Ειναι μια ανουσια θυσια'' ψελλισε.
''Ανουσια;''χλευασε.

''Ανουσια''

''Γιατι αυτο;''ζητησε να μαθει

''Γιατι ειναι μια θυσια που μονο εγω χρειαζεται να κανω''
''Δεν θα αφηνες τα παντα ενω εγω ημουν στο ματι του κυκλωνα''
''Τρεις μερες τωρα τα αφησα'' αντιγυρισε.

''Ναι γιατι δεν μπορεις'' την διορθωσε και του γελασε ειρωνικα

''Πιστευεις δεν μπορω;Μετα απο τοσα χρονια εξακολουθεις να νομιζεις οτι δεν μπορω με ενα τσακ'' χτυπησε το μεσαιο δαχτυλο της πανω στον αντιχειρα και επειτα στην παλαμη της κανοντας τον χαρακτηριστικο ηχο '' να εχω εδω δυο βοηθους,ολες τις οικονομικες κινησεις της εβδομαδας,δυο τηλεφωνα και δεκα ραντεβου την μερα;Και ολα αυτα...χωρις να ανακαθισω στο κρεβατι''

Ο Ιασονας εσφιξε τα δοντια.
''Δηλαδη θυσιαζεσαι;Και πως βοηθαει αυτο;''

''Μπορω να μεινω μακρια απο ολα αυτα,να μην κινδυνεψω,ενω αν παραιτηθεις εσυ;''
''Μπορουμε να φυγουμε μακρια,εχουμε απειρα λεφτα,εχουμε επιχειρησεις σε ολο τον κοσμο,διαλεξε μια ηπειρο εκτος ευρωπης και παμε!''

Το σχεδιο εμοιαζε ομορφο,σχεδον ονειρεμενο,ηταν οντως!Ο Ιασονας και η Ρεβεκκα,να ζουν το φυσιολογικο,μα η πλανευτρα και μονο στην σκεψη ενιωθε το βαρος του κινδυνου.

''Με τοσους εχθρους,με τις μυστικες υπηρεσιες,με τον Ρωσο ,γιατι μην γελιεσαι,αν κανεις πισω τωρα,οι συμμαχοι θα φυγουν,δεν θα αλλαξει τιποτα ...οποτε θα ειμαστε σαν κινουμενο θηραμα,μονο αυτη τη φορα χωρις την ασφαλεια της Μαφιας. Μην αυταπατασαι Ιασονα,οσα χρονια και να περασουν,οση εξουσια και να χασεις,δεν θα παψεις ποτε να εισαι ο Jason Hunter, ο πιο ισχυρος αντρας του υποκοσμου,ο πιο αδιστακτος,ο πιο φιλοδοξος,εκεινος που πουλησε την ψυχη του στο διαβολο και επειτα του πηρες και την θεση,ο βασιλιας!Και ας υπηρξες μονο για λιγο,αυτο σε καθιστα επικινδυνο,ποιος θα ζουσε ξεροντας οτι εισαι ζωντανος;Ποιος θα δεχοταν την επανοδο σου στην εξουσια;Ναι!Εχεις δικιο!Μπορει μεσα στην Μαφια να ειναι επικινδυνα,αλλα μπορω να σου εγγυηθω κατι,εξω απο αυτην ειναι πιο επικινδυνα!''

Ο Ιασονας σταθηκε ακινητος και ακαμπτος απεναντι της.Τον ειχε στησει στον τοιχο,ετσι απλα.

''Μονο τωρα γινεται!Ή φευγουμε τωρα,ή ποτέ Ρεβεκκα!Και το ξερεις!''
Και οντως το ηξερε.Μολις γινοταν η επικειμενη συγκρουση ,η εξουσια που θα περνουσε στα χερια τους θα ηταν ασυλληπτη,και οι ιδιοι;Στο ματι του κυκλωνα!Ενα στροβαπτημα και οι υποταγμενοι θα γινονταν εκδικητες.
''Ποτέ τότε''

''Εισαι αναποφασιστη'' της ανακοινωσε.
''Και εσυ εισαι δειλος!'' του χαμογελασε γλυκα,σαν να του εξηγουσε κατι που δεν καταλαβαινε
''ΕΓΩ;Εγω δειλος;''

"Ναι!Και εγωκεντρικος!Σκεφτεσαι μονο εμας τους δυο!Ολοι οι υπολοιποι τι θα απογινουν ;Ε; Ο Eric θα αναλαβει την αρχηγεια; Αυτο θα ηταν αδικο για την Ellie και την Ρεγγινα!Κι επειτα,τοσα χρονια παλεψες,λαθος,παλεψαμε!Εφτυσα αιμα Ιασονα!Εφτυσα αι-μα!Κυριολεκτικα!Σκοτωσα, παραπλανησα,υποταχθηκα και υπεταξα!Περασα τεσσερα χρονια μεσα στο ματι του κυκλωνα,θελω την εκδικηση,θελω να εκδικηθω τον Ρωσο για οσα μου πηρε,κι εσυ...εσυ θελω να εκδικηθεις για ολα εκεινα τα παιδια,και προπαντων για τον εαυτο σου!Ξεχνας;''

''Αν ξεχναω;Ουτε μερα δεν εχει περασει που να ξεχασα!Αλλα πρεπει να κοιταμε μπροστα Ρεβεκκα,και ας το παρουμε αποφαση,οσο πιο βαθια μπαινουμε τοσο πιο επικινδυνο θα γινεται!Εσυ δεν μου ζητησες προστασια;Στην δινω!''αρχισε να φωναζει νευριασμενος

''Μαλλον τοτε υπερτιμησα την ευφυια σου!Δεν ζητησα να παραιτηθεις!Ζητησα εικοσι γαμημενους φρουρους και ενα περιστροφο κατω απο το μαξιλαρι μου,θελω να ειμαι ασφαλης χωρις να ειμαι αποκομμενη!''ηταν επισημο ,τον ειχε κανει εξαλλο.

''Και δεν πρεπει να ξεχνας οτι πολλοι ειναι εκεινοι που πεθαναν για να φτασουμε εδω!Γιατι λυπαμαι που θα σου το πω,αλλα ειμαστε βαθια,πιο βαθια δεν παει!Κοιταμε την θεα απο την πρυμνη του τιτανικου!Το μονο που μενει ειναι να βγουμε στην επιφανεια ,ενω εσυ μου ζητας να σκαψουμε εναν λακκο να κρυφτουμε!!''ουρλιαξε και εκεινη

Οι φωνες τους ακουγονταν σε ολη την επαυλη.
Η Eveshka απεξω αγριοκοιταζε τον συζυγο της που χαμογελουσε περηφανος.Ο Αχιλλαεας διπλα του ειχε σφιξει τα δοντια.Σιγουρα σκεφτοταν οτι δεν θα επρεπε να φωναζει τοσο η Ρεβεκκα,μα δεν θα το παραδεχοταν ποτε του.

''Σου πηρε 18 χρονια να τον κανεις αντρα και εκεινη η γυναικα τον εκανε το κοροιδακι της μεσα σε 18 δευτερολεπτα'' μουρμουρισε στην γυναικα του.

Η Eveshka Hunter γελασε.

''Κυριε Hunter μην αυταπαταστε.Εσυ και ο γιος σου το εχετε στο dna σας,αντρες δεν σας κανουν οι μαμαδες σας,αλλα οι γυναικες σας''του εκλεισε το ματι και εκεινος,κατω απο ενα σφιγμενο βλεμμα χαμογελασε με ικανοποιηση.

Ο Ιασονας ετρεμε απο τα νευρα.
Ακουσε τις ομιλιες απεξω.

''Πως τολμας να μου μιλας ετσι ε;'' πλησιασε το κρεβατι της και καθισε στο πλαι για να την πλησιασει οσο πιο πολυ γινοταν.

''Δεν πειθεις Ιασονα ,λυπαμαι''η ανασα της ,με αρωμα βασιλικου ,απο την οδοντοκρεμα της,χτυπησε πανω του.

''Θα σε πεισω''
''Αυτο αποκλειεται.

''Θα φυγουμε απο εδω,αυριο κιολας''επεμεινε.
Η κοπελα γελασε.
''Παρατα το επιτέλους ρε Ιασονα''συγκρατησε ενα κοροιδευτικο γελακι
''Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " τον δελεασε.
Εκεινος γρυλισε μεσα απο σφιγμενα δοντια.
Εκεινη η γυναικα ειχε εκμηδενισει την μεγαλυτερη θυσια του και απο πανω;Τον εκανε να νιωθει και ασχημα γι αυτο!

''Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.''επιασε το σαγονι της και την αναγκασε να τον κοιτα.
Πρασινο στο μαυρο.
''Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka"

Δεν την ειδε να χανει το ειρωνικο της χαμογελο,αντιθετως ,χαμογελασε ακομη πιο φωτεινα.Ανασηκωσε το φρυδι της εξεταστικα.

Κοκκαλωσε ολοκληρος και δαγκωσε την γλωσσα του.
Γαμωτο!!
''Ποιος εισαι ειπες;Δεν ακουσα''ρωτησε ταχα με αγνοια.
Το βλεμμα της τον διαβεβαιωσε,ειχε πεσει σαν τυφλος μεσα στην παγιδα της!

Αναθεματισμενη γυναικα

Εγειρε προς το μερος του και καλυψε την αποσταση αναμεσα του; με ενα πεταχτο φιλι.

''Εισαι ο Jason Hunter,ο βασιλιας της Μαφιας,δεν παρατας ποτε την πρωτη σου επιλογη,αυτο ποτέ μην το ξεχασεις''ψιθυρισε πανω στα χειλη του.

Απομακρυνθηκε για να την κοιταξει.
Ηταν εκει,μπροστα του,χρονια τωρα,ο λογος που την ξεχωρισε.
Δεν ηταν η ομορφια της,το σωμα το προσωπο,η θελκτικη της αυρα.
Ηταν εκεινη ακριβως η στιγμη.
Η αποδειξη οτι η Ρεβεκκα Ιακωβου δεν ηταν η αδυναμια, αλλα η δυναμη του.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

2 μηνες αργοτερα.

Η Ρεβεκκα ανακαθισε στο κρεβατι της αποτομα εκεινο το βραδυ.Ο Ιασονας διπλα της κοιμοταν βαρια ,ειχε γυρισει στις 3 το πρωι μετα απο μια μεγαλη συναλλαγη.Οσο περνουσε ο καιρος η πλανευτρα ενιωθε ολο και πιο περηφανη για εκεινον.
Τα ειχε καταφερει,βεβαια ειχε βοηθησει και εκεινη πολυ.Εμενε σπιτι,προσεχε την Ρεγγινα, διαβαζε Φρουντ και ζωγραφιζε.
Την μισουσε ,την αδρανεια,αλλα ηταν η θυσια της,και καθε φορα που κρατουσε την κοιλια της, ηξερε πως θα αξιζε.
Και ως επιβραβευση ο Ιασονας της εκανε εναν μηνα πριν ενα μεγαλο δωρο,το γραφειο του.Μαζι με αυτο ερχοταν η διοικητικη δουλεια.Ολη.
Και εκτοτε;Ο παραδεισος...

''Ιασονα'' τον σκουντηξε πιο δυνατα απο οτι σχεδιαζε ,μα ετρεμε ολοκληρη.Πεταχτηκε ολοκληρος πανω μεσα στο σκοταδι,τρομαγμενος την κοιταξε.Ανοιξε το φως στο κομοδινο του και την ξανακοιταξε ,ψαχνοντας ...τι ;

''Τι επαθες;;'' την ρωτησε πανικοβλητος.

Η Ρεβεκκα γελασε με το φοβισμενο υφος του,ενα γελιο με τοση μαζεμενη ευτυχια ,που ηχησε σε ολη την επαυλη.Πηρε το χερι του και το ακουμπησε κατω και αριστερα στο φουσκωμενο στομαχι της.
Τιποτα.
Σιωπη για λιγο.
Η Ρεβεκκα ψιλαφησε λιγο ακομα ανυπομονη για κατι που εκεινος δεν ειχε ουτε υποψια.
''Ελα μικρη κουκιδα,ο μπαμπας ειναι '' ειπε γλυκα μουδιαζοντας τον καπως.

Το μπερδεμενο του βλεμμα γρηγορα χαλαρωσε,και επειτα ταραχτηκε παλι ,οταν μια εσωτερικη κινηση σαν φτερουγισμα,σαν καλαμποκι που σκαει,χτυπησε το χερι του.

Εχασε παλμους ο Ιασονας.
Εμεινε εμβροντητος να κοιταζει την φουσκωμενη της κοιλια.Ηταν γλυκια και μικρουλα ακομα και προπαντων εκανε την Ρεβεκκα να λαμπει οσο ποτέ αλλωτε.

''Γαμω το κερατο μου''μουρμουρισε σοκαρισμενος.
Καμια επιστημη,καμια γνωση,κανενα βιβλιο δεν τον ειχε προετοιμασει για εκεινο το συναισθημα.
Καμια του κατακτηση δεν του ειχε προσφερει τοση ευδαιμονια οσο εκεινη η μικρη κλωτσια.
''Δεν ειναι τελειο;''η φωνη της ακουγοταν σαν καποιο παραδειγμα με λεζαντα 'το ηχοχρωμα της ευτυχιας' .Τα ματια της,πρασινα και λαμπερα,γυαλιζαν κατω απο το σκοταδι,οταν εκλεισε το φως παλι.

Την αρπαξε απο τον αυχαινα και την φιλησε μαλακα βαζοντας την στην αγκαλια του.
Δεν πηρε το χερι του απο το στομαχι της,ουτε τα χειλη του απο το μετωπο της.
Ενιωθε ευλογημενος κρατωντας την πανω του.
Ηταν η ευτυχια του.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Θα ηθελα να ειναι κοριτσι ετσι ωστε να δεις και εσυ την γλυκα'' ο Eric μουρμουρισε πινοντας μια γουλια καφε.
Ηταν εντεκα το πρωι και οι τρεις φιλοι βρισκονταν -αναπαντεχα -στην κουζινα.
''Θα φριξω αν ειναι κοριτσι'' μουρμουρισε ο Ιασονας σκεπτομενος την εξελιξη των πραγματων με τρομοκρατημενο υφος.

O Carter γελασε.
"Απλά σκέψου το...ο Ιάσονας να αγοράζει φορεματακια κούκλες και κορδέλες "

" Ή ακόμα καλύτερα... σκέψου τον γκόμενο της μικρής,τα μισά να της κάνει από όσα έκανες εσύ στην Ρεβέκκα θα πάθεις εγκεφαλικό,μαλάκα" ο Eric έβγαζε το άχτι του

''Θα ειχε πολυ ενδιαφερον νομιζω.''σχολιασε ο χάκερ

''Πιο πολυ ενδιαφερον απο την κορη σου με τον γιο του Dyllan;'' ψιθυρισε εκδικητικα ο Βασιλιάς ,ωστε να μην τον ακουσει κανεις παρα οι δυο φιλοι του.

Ο Eric σοβαρεψε.
''Μην το ξαναπεις αυτο''

''Ουτε εσυ" αντιγυρισε
Ηταν γεγονος πως εκαναν και ορισμενες φορες σαν μικρα παιδια.Κι ας απειχαν πολυ απο την αθωοτητα τους.

''Με την Ρεγγινα μια χαρα τα πας παντως'' τον καθησυχασε ο Carter και ο Eric ρολλαρε τα ματια του.

''Ναι προφανως,γιατι δεν ειναι δικη μου κορη!''

''Θα συνεχιστει για πολυ αυτη η συζητηση;'' η Ρεβεκκα μπηκε μεσα στην κουζινα φορωντας ακομα μπιτζαμες.
Ο Ιασονας γυρισε να την κοιταξει.Η πλανευτρα εβαλε λιγο τσαι στον εαυτο της και του χαρισε ενα τρυφερο φιλι στα χειλη πριν βολευτει πανω του.
Την αγκαλιασε προστατευτικα χαιδευοντας αμυδρα την κουκιδα.

Ο Carter και ο Eric κοιταχτηκαν.
''Εχουμε βρεθει οι τεσσερις μας σε αυτη την κουζινα αμετρητες φορες ,μα δεν πιστευα ποτέ πως θα το εβλεπα αυτο,ειδικα τα πρωτα χρονια''

''Ισχυει''

Το ζευγαρι κοιταχτηκε.Η Ρεβεκκα ενιωθε μια απεραντη ευτυχια ,που δεν ηταν τιποτα ικανο να την απαλειψει.Οντας πιο ισχυρη και δυνατη απο ποτέ θα ορκιζοταν οτι πατουσε πανω στο μονοπατι της ευτυχιας.

''Πρεπει να φυγουμε σε δεκαπεντε λεπτα,το ξερεις;''τον μαλωσε απαλα.
''Εγω ετοιμος ειμαι ''δικαιολογηθηκε και η κοπελα του εριξε ενα βρωμικο βλεμμα

''Εγω ομως οχι!Αφου δεν με ξυπνησες,θα περιμενει ο Ian '' μουρμουρισε ξαφνου αγχωμενη και σηκωθηκε απο την αγκαλια του με το τσαι στα χερια βγαινοντας απο την κουζινα.

''Στο ειπα να αλλαξεις γιατρο'' ακουσε τον Eric να ψιθυριζει στον Ιασονα.
Μειδιασε.

---------------------------------------------

"Οι ζαλάδες πως πάνε ;" Ο Ian ρώτησε καθώς κινούσε απαλά το φορητό εργαλείο πάνω στο σημείο με το τζελ.

"Ευτυχώς έχουν ελαττωθεί σημαντικα " αποκρίθηκε η Ρεβέκκα φανερά ανακουφισμένη

"Έχω κάποιες κράμπες βέβαια ...τίποτα σημαντικό" μουρμουρισε και ο γιατρός εγνεψε συμφωνοντας
"Να αποφεύγεις να κοιμάσαι μπρούμυτα. Ανάσκελα καλυτερα,να αποφεύγεις και τα πικάντικα, καφεινη και λοιπα ...το έχουμε ξεκαθαρίσει" της είπε μηχανικά και ο Ιάσονας την κοίταξε με ύφος για τον ύπνο.

"Τρέχεις ;" Την ρώτησε
"Όχι μετά το ατύχημα δεν κάνει " εγνεψε ικανοποιημένος με την απάντηση της.

"Λοιπόν ... πάμε στις χρήσιμες πληροφορίες της ημέρας." τους χαμογέλασε εύθυμα .
"Διανύεις την 18η εβδομάδα εγκυμοσύνης βρίσκεσαι σχεδόν στα μισά ! Το μωρό είναι 14 περίπου εκατοστά... σκεφτείτε μια πράσινη πιπεριά. Ζυγίζει 180 γραμμάρια και αναπτύσει τις αισθήσεις του καθως και το νευρικό σύστημα...και να το ."

Ο Ιάσονας την κοίταξε και εκείνη του αστραψε ένα χαμόγελο εκατομμυρίων.
Της έσφιξε το χέρι καθως εστρεφε το βλέμμα στην οθόνη.

"Έχει μεγαλώσει πολύ " η τραχιά του φωνή της δημιούργησε έναν κόμπο στο στομάχι.

"Και που είσαι ακόμα" του απάντησε ο φίλος του σαρκαστικά.
Η Ρεβέκκα παρακολουθουσε τις εκφράσεις του. Φαινόταν συγκινημενος. Εύκολα διέκρινε κανείς το δέος στο βλέμμα του. Δεν την είχε κοιτάξει ποτέ ετσι ,μα αυτό καθόλου δεν την πτοουσε. Αντιθέτως την χαροποιουσε το γεγονός ότι είχε ένα βλέμμα και ένα χαμόγελο αποκλειστικά για το παιδί τους.

"Και τώρα" ο Ian χαμογέλασε σαρδονια
"Θέλετε να μάθετε ;" Τους κοίταξε ενθουσιασμένος καθώς έγερνε προς την οθόνη.

"Εε..." Η Ρεβέκκα δεν ήξερε αν ήθελε. Χάριν ενθουσιασμου ήθελε να περιμένει λίγο ακόμα.
"Φυσικά και θέλουμε!" Ο Ιάσονας συμφώνησε και για τους δύο. Το είχε άγχος όλη την εβδομάδα και η συζήτηση του με τον Eric μόνο το ενέτεινε.

Την κοίταξε μπερδεμένος.
"Τι; Δεν θέλουμε;"

"Όχι πως ...ας μάθουμε" υποχώρησε.
Ο Ιάσονας ήταν τόσο ενθουσιασμένος που έβαλε παρωπιδες μπροστά στην αβεβαιότητα της.

Της έσφιξε το χέρι όσο ο Ian επιβεβαίωνε την εκτίμηση του.

Η σιωπή στον χώρο ενέτεινε το άγχος του ακόμη περισσότερο.

"Ιάσονα να σου πω ..." Τον ρώτησε πειραχτικα.

"Πώς τα πας με τα κορίτσια;" Ο Ιάσονας χαλάρωσε το κράτημα του και έγειρε λίγο πισω.
Χλωμιασε και ο φόβος στραγγιξε το αίμα από το σώμα του.Ειχε πανιασει,ενω ο τρομος αποτυπωνοταν ξεκαθαρα στο προσωπο του.

"Ε....γαμω...οχι ...όχι καλά " πρόφερε ξεψυχισμενα. Η Ρεβέκκα έπνιξε ένα γελάκι στην θέα του.

"Τότε είσαι τυχερός γιατί εσείς έχετε αγόρι " τον πείραξε και η Ρεβέκκα αναφώνησε.

Ο Ιάσονας σιγά σιγά επανηλθε στην ζωή. Το χρώμα του επέστρεψε στο κανονικό και ξεφυσηξε.Της εσφιξε το χερι.

"Σίγουρα;" ρώτησε αγριοκοιτάζοντας τον Ian.
Ο γιατρός το διασκέδαζε
"Ναι ρε μαλάκα! Άντε ! Φίλα την γυναίκα σου που κλαίει. Πάω να σας φέρω φωτογραφίες "

Στα λόγια του κοιταχτηκαν. Η πόρτα έκλεισε και έμειναν πάλι οι δύο τους.
Η Ρεβέκκα ούτε που είχε καταλάβει ότι είχε δακρυσει μέχρι να νιώσει τα δάχτυλα του να σκουπίζουν τα μάγουλα της.

"Καρδούλα μου εσύ " μουρμουρισε και την φίλησε απαλά στο κούτελο. Τα γένια του την γρατζουνισαν ελαφρώς.
Την κοίταξε με ένα βλέμμα που της έκοψε την ανάσα.

Μαύρο γεμάτο αγάπη και αφοσίωση,γεμάτο ευγνωμοσύνη.

"Θα κάνουμε αγόρι ...." ούτε η ίδια δεν το πιστευε.
Η καρδιά της χτυπούσε πολύ δυνατά. Σκουπίστηκε και κατέβασε την μπλούζα της.
Της αρεσε η ιδεα ολο και περισσοτερο καθως την επεξεργαζοταν.Εμεινε καθιστη με εκεινον αναμεσα στα ποδια της.

Σκόρπισε μικρά φιλάκια σε όλο της το πρόσωπο και την αγκάλιασε σφιχτά. Η Ρεβέκκα δεν περίμενε τέτοια ανοιχτή εκδήλωση αγάπης.

Την κατέβασε από την καρέκλα εξέτασης και την κράτησε όρθια απέναντι του.
"Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνεις αυτή τη στιγμή" δήλωσε περιχαρής.
Όντως το χαμόγελο του έφτανε μέχρι τα αυτιά. Άλλη μια σπάνια εικόνα που η Ρεβέκκα ευχήθηκε να μην ξεχάσει ποτέ της.
Και ήταν άκρως μεταδοτικη η ευτυχια του.

"Το βλέπω. Κι εγώ ειμαι. Το ήθελα πολύ" του παραδέχτηκε
Ξεφυσηξε πάλι,λες και ξαφνου δεν τον χωρουσε ο τοπος. Πήρε το χέρι της και το ακούμπησε πάνω στο στέρνο του .
"Νιώσε πόσο δυνατά χτυπάει" της ψιθυρίζει και η κοπέλα αισθάνεται κάτω από τα ακροδαχτυλα της ένα δυνατό ρυθμικό φτερούγισμα.
Μαζί φτερουγισε και η δική της καρδιά.

"Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως θα γίνουμε γονείς σε 4.5 μήνες " μουρμουρισε στον εαυτό της.

Γέλασε και πέρασε μια τούφα πίσω από τα μαλλιά της.
Μόλις επεξεργάστηκε τα λόγια της την κοίταξε λες και μόλις το είχε καταλάβει.

Σαν να του έγινε γνωστή την ίδια στιγμή μια ιδέα που αγνοούσε καιρό τώρα.
"Θα γίνουμε γονείς. Συμβαίνει όντως αυτό.Θα γίνω μπαμπάς"

Ξάφνου έμοιαζε πολύ πιο ρεαλιστικό.
Έμοιαζε αληθινό, γράψε λάθος ,ήταν αληθινό.

Και ηταν η πιο όμορφη πραγματικότητα που οι τρεις μοίρες είχαν διαλέξει για εκείνους.

____________________________________
Ήταν λίγο μετά τις 2 και ο Ιάσονας ξύπνησε όταν γύρισε πλευρό και τον τύφλωσε το φως από το πορτατίφ της.

Άνοιξε τα μάτια του σιγά σιγά καθώς η απότομη μετάβαση από το σκοτάδι τον ζοριζε.
Τέντωσε το χέρι του προς το μέρος της στα τυφλά και έκανε να την αγγίξει.
Ήταν εκεί.
Ξεφυσηξε στιγμαια.
"Είσαι καλά ;" Μουρμουρισε τραχιά , προετοιμάζοντας παράλληλα τον εαυτό του για μια αρνητική απάντηση.
"Μια χαρά . Κλείνω σε λίγο το φως . Πέσε κοιμήσου" η φωνή της ακουγόταν ξύπνια.
Ήταν ήρεμη ωστόσο.
"Γαμωτο Ρεβέκκα γιατί δεν κοιμάσαι;" Άνοιξε τα μάτια και έγειρε στο πλάι για να δει τι κάνει .

Είχε λυγίσει τα γόνατα της και κάτι έγραφε σε ένα κομμάτι χαρτί.
Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα γράμματα.

"Τι είναι τόσο σημαντικό στις δύο το πρωί που πρέπει να το γράψεις ;" σχολίασε

"Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να κάνουμε στους επόμενους μήνες. Απλά δεν είχα ύπνο " ανασηκωσε τους ώμους της χαλαρή και συνέχισε παράλληλα να γράφει.

Έμεινε για λίγο σιωπηλός να την κοιτάζει.

"Τελειώνεις;" ρώτησε ανυπόμονα.

Τι σκατα ; Μια σελίδα έχει γεμίσει ...θα τελειώνει.

"Σε ένα λεπτό. Απλά έχω υπερένταση και πρέπει κάπου να την εκτονωσω" του εξήγησε χωρίς να του ρίξει βλέμμα.

Γύρισε ανάσκελα και ξεφυσηξε κοιτώντας το ταβάνι.

"Θες να σου φέρω χαμομήλι;" προσφέρθηκε διστακτικά.

"Είμαι καλά"
Εντάξει σιγουρα δεν είναι θυμωμένη

"Να σου φέρω το λαδακι που βάζεις στην κοιλιά σου ; Αυτό δεν σε χαλαρώνει κάπως ;" Ξαναδοκιμασε ,αυτή την φορά προκαλώντας το γέλιο της.

Έκλεισε το στυλό και έχωσε το χαρτί αναμεσα σε δύο σελίδες του βιβλίου που είχε πριν για στήριγμα.

"Τελείωσα. Μπορείς να το βάλεις στην βιβλιοθήκη μου; " Έτεινε το βιβλίο προς το μέρος του και ο Ιάσονας μουγκρισε τεμπέλικα.

"Αύριο το πρωί ρε μωρό μου . Που να σηκώνομαι τώρα ;"

"Σε παρακαλώ πολύ " τον κάρφωσε με το πράσινο ναζιαρικο και επιτακτικό της βλέμμα.
Έμειναν για λίγο να κοιτιουνται μέχρι ο Ιάσονας επιτέλους να ενδώσει.

Της το άρπαξε και σηκώθηκε να το βάλει σε ένα από τα ράφια της μεγάλης του βιβλιοθήκης που της είχε παραχωρήσει.

"Στο τρίτο ράφι. Δεύτερη θέση " διέταξε απαλά και γρυλισε.

"Κοίτα που δίνει και οδηγίες"
"Και δεν μου λες ; Πώς θα το θυμηθείς αν το βάλεις πάλι πίσω ;"

"Μην ανησυχείς για αυτό. Το βιβλίο της μυθολογίας το ανοίγω πάντα "
Με μια γρήγορη ματιά ο Ιάσονας το είδε και μόνος του. Ήταν μυθολογία.

"Καινουργιο ειναι αυτο;''
Την ακουσε να μουγγριζει θετικα.
Το εβαλε στο τριτο ραφι ,δευτερη θεση και διχως δευτερη σκεψη επεστρεψε στο κρεβατι.
''Ξαπλωσε να κοιμηθουμε σε παρακαλω,νυσταζω'' γκρινιαξε και η πλανευτρα εγνεψε.
Την τραβηξε στην αγκαλια του και εκλεισε το πορτατιφ της.Ενιωσε την ανασα της στον λαιμο του.

''Σε ανησυχει κατι;'' μουρμουρισε απο ανασφαλεια.
''Οχι κυριε Hunter,υποσχομαι''ακουμπησε τα χειλη της πανω στο στερνο του και τον φιλησε γλυκα.
Καθησυχασμενος την εσφιξε πανω του.
Η Ρεβεκκα πεταρισε τα ματια της οταν ακουσε την ανασα του να σταθεροποιειται.
Γυρισε ανασκελα και τον κοιταξε.Ηταν πανεμορφος,του πηγαινε πολυ η ευτυχια.Του τα ειχε δωσει ολα,τα ειχε καταφερει.Ο Ιασονας δεν ειχε παρατησει την Μαφια ενω παραλληλα απολαμβανε την οικογενεια του.
Αγγιξε το στομαχι της,το κεντρο της ευφοριας της,που ανησυχο κουνιοταν κατω απο τα δαχτυλα της.Επρεπε να το κρατησει ασφαλες.

Μεσα στο βαθυ σκοταδι του δωματιου,αφουγγραζομενη την ανασα του συντροφου της,και βιωνοντας τα σκιρτηματα της ευτυχιας μεσα της η Ρεβεκκα χαμογελασε.
Η θυσια της αξιζε.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η αγαπη σε ελευθερωνει,σε ανυψωνει,σου λυνει τα δεσμα της ιδιοτελειας και του εγωισμου.
Το να αγαπας ,κανει τα παντα ξεκαθαρα.
Σαν να βαζεις για πρωτη σου φορα γυαλια.

Ολα ξεθολωνουν.

Γνωριζεις πλεον τι πρεπει να κανεις για αυτη την αγαπη.

Θυσιαζεσαι αβιαστα και αβασανιστα.
Το δυσκολοτερο βεβαια ,ειναι να θυσιαζεσαι για δυο.Γιατι κινδυνευεις να χασεις ,μοιραια,το εγω σου, που πλεον ζει υπηρετώντας τις αναγκες αλλων.
Ειναι δυσκολο να αγαπας και να μην χανεσαι στην ιδια την αγαπη.
Το μονο που ισως μπορει να κανει την σκοτοδινη αυτη, λιγοτερο χαοτικη ειναι το γεγονος,οτι κοιτωντας πισω σου...δεν μετανιωνεις.

Χανεσαι μεσα στην αγαπη και γινεσαι καποιος αλλος.
Μα αν η αγαπη αξιζει,αυτος ο καποιος αλλος,αποτελει,
αδιαμφισβητητα,
αναντιρρητα,αναμφιβολα
και εξακριβωμενα,
την καλυτερη εκδοχη του εαυτου σου.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Ciao Bellas!!

Τι κανετε πως ειστε;

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!

Το παρον κεφαλαιο ειναι το προτελευταιο.
Μενει το επομενο ,και ο επιλογος.

Τα κεφαλαιο αυτο ειναι επισης αφιερωμενο στην Jho_polisi2006 και την mariapat1304

Κοριτσια μου ομορφα,οι αφιερωσεις μου τελειωνουν αλλα δεν μπορω να μην σας συμπεριλαβω.Ευχαριστω για τα ομορφα μηνυματα σας.Με κανουν παντα τοσο χαρουμενη.

ΕΠΙΣΗΣ SOS SOS SOS

Εφτιαξα ινστα ως μελος wattpad (αποφευγω να δινω τον προσωπικο μου λογαριασμο γιατι ελαχιστοι ξερουν οτι γραφω και θελω να παραμεινει ετσι)

Οποτε αν θελετε να μου στελνετε ευκολοτερα μηνυματα,να μιλαμε,να με ρωτατε για κεφαλαια,εξελιξεις και αφιερωσεις ακολουθηστε με στο ola_kai_tipota

Θα ανεβαζω και φωτογραφιες σχετικες με τα κεφαλαια, τοσο τα δυο τελευταια του Claimed οσο και των επομενων βιβλιων.

Γενικα θα το εξελιξω και νομιζω θα ανανεωσει την ομορφη σχεση και επικοινωνια που ηδη εχουμε .

Αυτα απο εμενα (λυπημενη που τελειωνει)

Σας αγαπω πολυ

xxxΜαγδαxxx