Να εμπιστεύεσαι τα ένστικτά σου. Συνήθως βασίζονται σε δεδομένα αρχειοθετημένα λίγο κάτω από το επίπεδο της συνείδησης.
Joyce Brothers

Ιάσπις

Το όνομα του το πήρε από την εβραϊκή λέξη «yaspeh».
Ήταν πασίγνωστο πετράδι στην αρχαιότητα και του αποδίδονταν ισχυρές δυνάμεις. Ο Φαραώ Νεχεψώς της Αιγύπτου το φορούσε ως φυλαχτό με τη μορφή ενός φιδιού από το οποίο έβγαιναν ηλιακές ακτίνες .Έλκει τον πλούτο, την τύχη και την αγάπη. Χαρίζει υγεία, ισορροπία, ζωτικότητα, ευεξία, ομορφιά, μακροζωία, αισιοδοξία και ενέργεια.
Είναι το πετράδι της ολοκλήρωσης. Σύμφωνα με τη μυστικιστική παράδοση, αποτελεί τη μητέρα όλων των λίθων γιατί κρατά μακριά τις αρνητικές συναισθηματικές επιρροές, απορροφά το κακό και πολλές φορές το ανακλά πίσω σε αυτόν που το στέλνει, γι' αυτό και αποτελεί πρώτης τάξης προστασία ενάντια στην κακοποιό μαγεία.Φέρνει αρμονία μεταξύ του Yin και του Yang.

Η Ρεβεκκα κοιτουσε μπερδεμενη τις πληροφοριες.

Μα ο Ιασονας δεν της ειπε οτι του θυμιζε την θεα Εκατη; Γιατι να της δωσει ενα δαχτυλιδι με πετρα κατα της μαγειας;

Ηξερε οτι ο Ιασονας γνωριζε ηδη καθε λεπτομερεια για τον λιθο οπως και για τα αλλα δαχτυλιδια που φορουσε στα δαχτυλα που η Ρεβεκκα ειχε φανταστει γυρω απο το λαιμο της.

Δεν τολμουσε να τον ρωτησει για το νοημα του λιθου,δεν ηθελε να πιστεψει οτι την ενδιεφερε γιατι θα γεμιζε επαρση.

Αναθεματισμενε αντρα.

"Και πως γνωριστηκατε ειπαμε;" η ερωτηση της Angelica τους επιασε απροετοίμαστους. Η ωρα ηταν δεκα και σαν φυσιολογικη παρεα που ηταν αποφάσισαν να δουν ολοι μαζι μια ταινία.
Αναθεμα και αν προσεχε κανεις.

Ο Ιασονας και η Ρεβεκκα ηταν πολυ απασχολημενοι να αγριοκοιταζουν ο ενας τον αλλον οταν η Angelica δεν κοιτουσε.
Ο Carter ερωτευμενος μεν ανησυχος δε μη τυχον το 'ζευγαρακι' κανει καποιο λαθος και αποκαλυφθει ηταν ετοιμος να επεμβει για να σωσει την κατασταση.

Και φυσικα ο Jake με τον Eric καθοταν ανετοι στις δυο πολυθρονες και κοιτουσαν το θεατρο του παραλογου που διαδραματιζοταν μπροστα τους με ιδιαιτερο ζηλο και προσηλωση.
Αλλα η ταινια ηταν ισως και η καλυτερη επιλογη τους αν ηθελαν να υπαρχει σιωπη. Αλλωστε το τελευταιο πραγμα που ηθελε η Ρεβεκκα ηταν να αναγκαστει να κλειστεί σε ενα δωματιο με τον Ιασονα για τοσες ωρες.
Αυτος ο αχρείος θα την σκοτωνε!

Κοιταχτηκαν μεταξυ τους.Η Angelica περιμενε μια απαντηση
Για να σπασει την ενοχη σιωπη η Ρεβεκκα γελασε.

"Δεν μας αρεσει να λεμε αυτη την ιστορια βασικα " ειπε με ανεση και ο Ιασονας εγνεψε.
Ηταν περα απο τα ορια αντοχης του να κάθεται αγκαλια στον καναπε με μια γυναίκα και να της χαιδευει την κοιλια φορωντας βερα και ασορτι δαχτυλίδια.Ποσο μαλλον την Ρεβεκκα Ιακωβου.Ηταν υποβαθμιστικο και για τους δυο αυτη η γελοια παρασταση.

Εκεινος δεν ηταν ο καλος και προστατευτικος γκομενος και εκεινη σιγουρα οχι η γλυκουλα εγκυο φιλεναδα που πινει κακαο στον καναπε.
Και καθε αλλο ατομο που τους γνωριζε τους κοιτουσε πλεον περιεργο.Ολοι τους ειχαν δει να υποκρινονται ,και να σκοτωνουν χωρις ελεος,να βασανιζουν ,ειχαν δει τα ζωωδη και κτηνωδη ενστικτα τους μα ποτε αυτη την συμβατικη τους εκδοχη.

Του προκαλουσε ανατριχίλα η σκεψη του γαμου και των παιδιων. Δεν ειχε βιώσει ακομη το αισθημα του ερωτα ωστε να θέλει να κανει κατι περα απο ζωωδες σεξ.
Και τωρα να τος. Είχε την Ρεβεκκα Ιακώβου στην αγκαλια του φορωντας προχειρα ρουχα και το επαιζαν το ζευγαράκι της Αγιας Παρασκευης

Ο Carter του χρωστουσε τεραστια χαρη. Ηταν εξαλλος.
Ολα ειχαν παει πισω. Οι φυλακισμενοι στα κελια για ανάκριση θα ζούσαν και γιορτες φετος,η διακινηση ναρκωτικων και γυναικών ειχε μειωθει.Το μονο που τους εσωζε ηταν ο θανατος της Ρεβεκκας,που ισως επειθε τους πιο αφελεις απο τους αντιπαλους του οτι του ειχε προκαλεσει σοκ.

Αλλωστε οι φημες εδιναν και επαιρναν για πιθανο δεσμο μεταξυ των δυο.
Γεγονος που ο ιδιος ουτε επιβεβαιωσε ουτε διεψευσε μα τωρα τον συνεφερε ιδιαιτερα.

Ηθελε να δει πως θα αντιδρουσαν οι αντιπαλοι του σε μια 'ερωτικη απογοητευση του',νομιζοντας οτι ειναι ανισχυρος οι κινησεις τους θα ηταν λιγοτερο οργανωμενες.
Θα τους εβγαζε ολους απο τη μεση.
Θα γινοταν πανισχυρος
Και θα εκπληρωνε τον σκοπο ζωης που ειχε θεσει,θα επαιρνε εκδικηση.

Εκδικηση,η μακροχρονια ερωμενη του,με εκεινη κοιμοταν και ξυπνουσε.Την σκεφτοταν ολη μερα.Ηταν η μονη 'γυναικα' που ειχε στο μυαλο του.

Το ιδιο μυαλο εξαιτιας του οποιου ειχε υποφερει τοσο ,με αυτο θα τους εκανε να υποφερουν.

''Τοσο ντροπιαστικη ειναι; ''επεμεινε διακριτικα η Angelica εκνευριζοντας την Ρεβεκκα.
''Αντιθετως,πολυ κοινοτυπη,σε ενα βιβλιοπωλειο''απαντησε ο Ιασονας θελωντας να μην ξεσπασει πανω στην κοπελα η Ρεβεκκα.
''Μα αυτο δεν ειναι κοινοτυπο!Ειναι ρομαντικο''ειπε γλυκα η κοπελα και τους χαμογελασε ονειροπαρμενα.

Ο Carter ειχε περασει το χερι του κτητικα γυρω της και η Ρεβεκκα καταλαβε οτι ενιωθε την αναγκη ολοι να ξερουν οτι ειναι δικη του.
Οφειλοταν αυτο στο γεγονος οτι ειχε αισθηματα κατωτεροτητας; Ισως.Αλλα γιατι;

''Εγω δουλευα εκει,οταν ημουν στο πρωτο ετος,πριν δυο χρονια,εψαχνε ενα βιβλιο μυθολογιας''ειπε οσο πιο γλυκα μπορουσε η Ρεβεκκα και ο Eric δαγκωθηκε για να μην γελασει.Αυτο ηταν το πιο γλυκο της υφος; Του ηταν πρακτικα αδυνατον να διανοηθει οτι ατομα οπως η Ρεβεκκα εκαναν τετοιες θυσιες για ατομα που τοσο λιγο γνωριζαν.

''Κατσε δηλαδη τωρα εισαι 21;''την ρωτησε η 23χρονη κοπελα και η Ρεβεκκα αν μπορουσε να ρολλαρει τα ματια της θα το εκανε.

''Ναι''ο Ιασονας απαντησε για εκεινη και δυναμωσε τον ηχο της τηλεορασης μηπως και σταματησει τις ερωτησεις .

''Και περυσι τα Χριστουγεννα πως και δεν σε ειδα;''την ρωτησε ξανα
Τι ηθελε;Να γινουν κολλητες;

''Το κρατησαμε για ενα χρονο κρυφο,δεν ειναι κανεις μας των σχεσεων αλλα εμοιαζε ξεχωριστο." απαντησε με ανεση η Ρεβεκκα και ο Ιασονας την κοιταξε με θαυμασμο καλα κρυμμενο πισω απο τα ματια του.
Ηταν ανεπαναληπτα ετοιμολογη.

''Αυτο ειναι πολυ ομορφο''σχολιασε σιγανα και επικεντρωθηκε ξανα στην ταινια ανακουφιζοντας καθε ατομο στο δωματιο που αγωνιουσε στην σκεψη καποιου πιθανου λαθους της Ρεββεκας,εκτος απο τον Ιασονα.

Ο Ιασονας ηξερε οτι η Ρεβεκκα δεν εκανε λαθη,κυριως γιατι θα εβαζε καθε μεσο,θεμητο και μη για να ειναι κορυφαια σε ο,τι κανει.
Και αυτο τον εξόργιζε και τον μάγευε άνευ προηγουμένου.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Καλη ξεκουραση,μιλαμε το πρωι'' η γλυκια φωνη της Angelica εκανε στην Ρεβεκκα μη υποφερτο το θεατρο που επαιζε.
Η Angelica δεν ηταν κακια,με μια πρωτη οπτικη αναλυση
Ηταν ομορφη,ευγενικη,φιλανθρωπη και φιλοζωη,με πολλες γνωσεις και ειχε σοβαρη ανασφαλεια σχετικα με το τι πιστευουν οι αλλοι για εκεινη.
Αυτο οδηγουσε σε μια συμπεριφορα εξαιρετικα συμβατικη και προσιτη,κοινως δεν ηθελε να κερδισει την αντιπαθεια κανενος.

Εμοιαζε κοινωνικη και οι σκορπιες αναφορες στην οικογενεια της δηλωνε την εξαρτηση της απο αυτην και τον ομφαλιο λωρο που ποτε της ισως να μην εκοψε.Ειχε σιγουρα βαθιες θρησκευτικες αξιες και δεν ειχε μαθει να φερνει αντιρρησεις.

Ηταν ο,τι θα ηθελε κανεις.

Καλη μα οχι αφελης.
Γλυκια μα οχι χαζοχαρουμενη.
Ειχε αποριες μα δεν ηταν αδιακριτη.
Εβλεπε το καλο στον κοσμο και αυτο φανηκε απο την πρωτη στιγμη που η Ρεβεκκα την κοιταξε.
Οι εκφρασεις της συμβαδιζαν με τα λογια της αρα δεν ελεγε ψεματα.
Αλλα το ενστικτο της Ρεβεκκας ηταν αλανθαστο,ηταν αθωα;

''Καληνυχτα''ψελισσε ο Ιασονας και μπηκε μεσα στο δωματιο με την Ρεβεκκα να τον ακολουθει.

Οταν η πορτα πισω τους εκλεισε, εξεπνευσαν και οι δυο ανακουφισμενοι.
''Με πνιγει αυτη η συνεχης επαφη''μουρμουρισε η Ρεβεκκα και εβγαλε το πουλοβερ της μενοντας με ενα λευκο τιραντακι .Ειχε πολυ ζεστη μεσα στο σπιτι αλλα ακομα δεν ειχε συνηθισει την κοιλια και δεν θα ρισκαρε να δει κατι η Angelica. Ο Ιασονας δεν της απαντησε.

Αντιθετως,ξαπλωσε ανασκελα στο κρεβατι του και αναψε ενα τσιγαρο,ως συνηθως.
''Πιστευω ηρθε η ωρα να εκτελεσεις τα συζυγικα σου καθηκοντα γυναικα'' ειπε κυνικα Ο Ιασονας και η Ρεβεκκα ανασηκωσε το φρυδι της.
''Να φερεις την γκομενα της Παρασκευης να τα εκτελεσει,αντρα. ''

''Με αρνεισαι;''την ρωτησε με ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.

''Διακαως'' απαντησε με σιγουρια και το βλεμμα της καρφωθηκε στα χειλη του,σαρκωδη και σχηματισμενα αρτια εκαναν καθε γυναικα να αναρωτηθει τι ειδους ηδονη μπορουσαν να προσφερουν οταν ερχονται σε επαφη με το δερμα.

''Διαφωνω Ρεβεκκα,αντιθετως,καθε αλλο παρα με αρνεισαι''υποστηριξε με σιγουρια ,κανοντας την να γελασει δυνατα.

''Το γεγονος οτι δεν μπορουσα να περιμενω μεχρι να τελειωσεις με την πως-την-λενε δεν σημαινει οτι δεν σε αρνουμαι ''υποστηριξε δυναμικα η κοπελα και ο Ιασονας ρολλαρε τα ματια του.

"Ο,τι πεις" είπε και αρχισε να γδυνεται.
Η Ρεβεκκα δεν του εριξε δευτερη ματια και αρχισε να κανει το ιδιο.Ο Ιασονας παραξενευτηκε.Δεν ειχε γνωρισει ποτε του καμια που δεν κοιταξε εντονα το σωμα του την ωρα που γδυνοταν μπροστα της.

Του ειχε γυρισει πλατη η ατιμη!Μηπως φοβοταν οτι η αντιδραση της θα ηταν πολυ εντονη για τη φημη της.
Οπως και να χει η Ρεβεκκα εμεινε με την πλατη γυρισμενη .Το ιδιο φυσικα θα περιμενε να κανει και ο Ιασονας οσο εκεινη γδυνοταν.
Κοιταχτηκαν στα ματια,την προκαλουσε.

Η Ρεβεκκα εσφιξε τα δοντια.
Δεν ηθελε να την δει,μα δεν ηθελε και να την αναγκασει να παει στο μπανιο.

Ζυγισε το βλεμμα του,που χαλαρος πλεον με μπιτζαμες να χαιδευουν το υπεροχο στητο κορμι του αποφασισε να ξαπλωσει ανασκελα παρατηρωντας την.
''Δεν εχεις δουλειες;" τον ρωτησε με υφος.

''Εχω αλλους να κανουν την δουλεια μου''της απαντησε με επαρση.

''Νομιζα πως ηθελες η δουλεια σου να γινεται τελεια''απαντησε και κατεβασε το φερμουαρ του τζιν της κοιτωντας τον στα ματια.
Η μικρη πλανευτρα ειχε ολη του την προσοχη.
Ετσι εριχνε τα θυματα της αραγε;

''Νομιζα πως θα κοιτουσες τη δουλεια σου και θα εμενες μακρυα απο τη δικη μου'' της απαντησε και η Ρεβεκκα γελασε πικρα.

Τα βλεμματα τους κλείδωσαν.Με μια αποτομη κινηση κατεβασε το τζιν της και το κλωτσησε στο πατωμα.
Ο Ιασονας αναπνευσε αποτομα.

Το μαυρο εσωρουχο της χωρις ραφες αναδεικνυε στο μεγεθος του καθε εκατοστο του ανεπαναληπτου σωματος της. Το περιποιημενο πεντικιουρ ηταν απλως η ακρη των μικρου μεγεθους ποδιων της που οδηογυσαν σε ενα ταξιδι δερματος και φαντασιας στα απεραντα,αρτια σμηλευμενα ποδια της που σε εκαναν να θες να απλωσεις μικρα φιλακια κατα μηκος τους ρουφωντας το απαλο δερμα της.
Τα μπουτια της ηταν σφιχτα και ενας σκετος πειρασμος για αγγιγμα,ή και χουφτωμα.Τα κοκκαλα της λεκανης της εξειχαν ,προκαλωντας με παρπανω απο εναν τροπο τον Ιασονα να την κρατησει απο εκει σφιχτα και να την κανει να ξεχασει το ονομα της.

Τα μεγαλα πρασινα ματια της τον προκαλεσαν.

Ενδιδω;

Δεν ενδιδω;

Και η σιωπη στο χωρο εδινε και επαιρνε.
Ακουγονταν μονο οι ανασες τους,της Ρεβεκκας μακροσυρτη και αισθησιακη ,του Ιασονα κοφτη και αποτομη.
Και τοτε η Ρεβεκκα αποφασισε πως δεν ειχε βασανιστει αρκετα και γυρισε απο την αλλη ευλογωντας τον με το πισω μερος του σωματος της που μπορει να μην το ειδε,αλλα τον εκανε να γουρλωσει τα ματια του με το μεγεθος και καλουπι της περιφεριας της.

Και περιπλανηθηκε ετσι ,αφηνοντας τον στηλη αλατος να κοιτα το κορμι της να κινειται με μια ανεση στο χωρο.
Βρηκε επιτελους την γκρι φορμα της και την φορεσε κατω απο το ηδη υπαρχον λευκο τιραντακι της βγαζωντας τον απο αυτο το καυτο αισθησιακο ντουζ που τον ειχε τοποθετησει.

Εκανε μια κινηση να σκυψει να μαζεψει το παντελονι της μα ο Ιασονας σηκωθηκε απο το κρεβατι και ανοιξε διαπλατα τις μπαλκονοπορτες βγαινωντας εξω, αφηνοντας το κρυο να λουσει το δωματιο.

"Βλακα" ψελλισε η Ρεβεκκα και εβαλε ζακέτα βγαίνοντας επισης εξω ξέροντας πως θα καπνιζει στην ελπίδα για μια τζούρα.
Με την άκρη του ματιου της στο διαγωνιο μπαλκονι ειδε δυο μορφες και καταλαβε πως ήταν η Angelica και ο Carter. Ο Ιασονας που διακριτικά το ειχε επισης αντιληφθεί ξεφυσηξε.

"Μαλακια εκανα που δεν τη σκότωσα την πρωτη μερα που την εφερε εδω" μουρμουρισε και η Ρεβεκκα γελασε δυνατα λες και της ειχε πει αστειο για να μην κινησουν υποψιες.

Ανοιξε το χερι του προς το μερος της και εκεινη θελωντας και μη χωθηκε στην αγκαλια του.
''Νιωθω σαν τσιρκο ''μουρμουρισε με σφιγμενα δοντια η κοπελα.
''Εσυ ομως εισαι και τσιρκο, εγω εχω και μια υπολειψη''της ειπε χαλαρα ξερωντας οτι δεν μπορουσε να του κανει τιποτα ,νιωθωντας το βλεμμα της Angelica πανω τους.

''Μαλακα''του ειπε με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια,σηκωσε το βλεμμα της να τον κοιταξει.

Την κοιταξε με το βλεμμα τυπου -εμεις οι δυο θα τα πουμε μετα- και εκεινη παρατηρησε το προσωπο του.
Νταξει,κατι ειχε πανω του.

Μονο αυτη τη σκεψη αφησε στον μυαλο της να εισχωρησει κι ας ηξερε καλυτερα απο τον καθενα τι ειδους ομορφια κουβαλουσε πανω του αυτος ο αντρας.
Με την ακρη του ματιου της ειδε την Angelica να τους κοιτα νομιζοντας οτι δεν την βλεπουν.

''Γιατι μας κοιταει συνεχεια;''ο Ιασονας γρυλισε σχεδον και εσβησε το τσιγαρο του μονο και ονο για να αναψει αλλο.

''Ποσα χρονια ειναι μαζι;''τον ρωτησε σιγανα και εσμιξε τα φρυδια του,εδειξε να το σκεφτεται.

''Τρια χρονια,σχεδον τεσσερα'' της απαντησε τελικα.

''Και τι ξερουμε για αυτην;''ξαναρωτησε και ο Ιασονας μειδιασε.
''Εχει καθαρο μητρωο,σπουδαζει παιδαγωγικα στην Ιταλια,ησυχη ζωη ,τιποτα ιδιαιτερο'' ειπε και η Ρεβεκκα τον κοιταξε στα ματια.
Ο Ιασονας δεν μιλουσε ειλικρινα,δεν θεωρησε ποτε πως αυτη η ησυχη κοπελα θα αποτελουσε προβλημα μα πλεον ισως και να ηταν ο καιρος να φυγει μια και καλη απο τη ζωη τους.
Ξεφυσηξε.

''Δεν εχει νοημα να ασχοληθουμε με αυτην,σε δυο μερες παμε 'διακοπες' '' της ειπε με νοημα και η κοπελα εγνεψε.

''Ιασονα;'' εκεινος κοιταξε τα σκουρα πρασινα ματια της.

''Ναι Ρεβεκκα;''
''Γιατι Ιασπις;''τον ρωτησε και εκεινος μειδιασε.

Η Ρεβεκκα αναριγησε κοιτωντας τα λακκακια στα μαγουλα του και τα χειλη του να μορφοποιουνται και να χαμογελουν κρυφα.
''Το εψαξες'' συμπερανε.

''Ναι''παραδεχτηκε ''Μ'αρεσει να ψαχνω οτιδηποτε εχει να κανει με μενα''

''Η αληθεια ειναι πως δεν σου το πηρα μονο για να ειναι ασορτι με τον δικο μου Σμαραγδι Ιασπη'' της ειπε ειλικρινα.

Μα δεν θα της ελεγε ποτε πως το σκουρο χρωμα του θυμιζε τα ματια της.Θα γελουσε.Αλλωστε,υπηρχε ενας λογος πολυ πιο βαθυς και ουσιαστικος,που εκεινη τη μερα ισως να μην σημαινε κατι ιδιαιτερο για καποιον απο τους δυο,μα αυτα τα δυο δαχτυλιδια θα καθοριζαν το μελλον τους.

''Ο πρασινος Ιασπις ή Σμαραγδοϊάσπις εξισορροπεί τα μέρη της ζωής μας που έχουν αποκτήσει τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα εις βάρος άλλων. Αποκολλά και διαλύει την αρνητική ενέργεια. Η πέτρα αυτή ενεργοποιεί το 'τσάκρα' της Καρδιάς.'' της ειπε οσο πιο απλοίκα μπορουσε και ειδε την κοπελα να τον κοιταζει με προσηλωση,με σεβασμο,κατι που σπανια εδειχνε.
Τα μισανοιχτα χειλη της αφυδατωναν τα δικα του.

''Θες να αποκτησω καρδια; ή θες να σκοτωσεις την θεα Εκατη μεσα μου;''τον ρωτησε πειρακτικα και ο Ιασονας βλεποντας το βλεμμα του φιλου του και της χαζοβιολας κοπελας του πανω τους περασε μια τουφα απο τα μαλλια της Ρεβεκκας πισω απο το αυτι της.Η κοπελα δεν παραξενευτηκε απο την κινηση του καθως ειχε αντιληφθει τα βλεμματα.

Την ξαφνιασε η απαλοτητα της κινησης του,τα ακροδαχτυλα του πανω στα μεταξενια μαλλια της ηταν η πρωτη και τελευταια ενδειξη στοργης που θα λαμβανε απο εκεινον για πολυ καιρο.

Κοιταχτηκαν στα ματια.Και ηταν εκει!Μια σπιθα,αρκετη για να ξεκινησει φωτια,μα προς το παρον εμοιαζε σχεδον με ψευτικη,καθος ηταν ισως απο εκεινες τις χαρτινες που χρησιμοποιουσαν στις παιδικες παραστασεις.
Μα ηταν εκει,και για δευτερολεπτα εμοιαζε αληθινο,αν και αυτο,δεν θα το καταλαβαιναν ποτε.
''Απορροφα το κακο,ειναι εναντια στην κακια μαγεια και ισορροπει το καλο με το κακο μεσα μας.Εγω απο την πρωτη μερα που σε γνωρισα το καταλαβα αυτο για σενα Ρεβεκκα,αυτος ο λιθος σε αντιπροσωπευει''εκανε μια παυση και το μαυρο συναντησε το πρασινο

''Γιατι;''ρωτησε σχεδον ψιθυριστα κοιτωντας τον στα ματια.
''Γιατι εισαι οντως αυτο που λενε.''
''Και τι ειναι αυτο;"
''Ο χειροτερος εχθρος του εαυτου σου.''

Η Ρεβεκκα εμεινε να τον κοιταζει.Μπορει κανεις τους να μην το ηξερε μα μολις της ειχε πει την μεγαλυτερη αληθεια που θα γνωριζε ποτε για τον εαυτο της.

Αυτος ο λιθος υπηρχε ταχα η ελπιδα οτι θα σωπαζε τους δαιμονες μεσα της θα εδιωχνε τις κακες δυναμεις.

Αλλωστε και ο Ιασονας ειχε ιδιο.
Η κοπελα γελασε ηχηρα απορριπτοντας την προταση του.

''Για ολους ισχυει αυτο!Ο εχθρος ειναι παντα πιο κοντα σου απο οτι νομιζεις'' ειπε και ο Ιασονας ρολλαρε τα ματια του ετοιμος να της απαντησει ,αλλα δεν το εκανε.Τον κοιταξε.
Τα ματια του εκρυβαν συνειδητοποιηση ,η κοπελα μπερδευτηκε.

Τι καταλαβε;

Τον κοιταξε ερωτηματικα στα ματια.

Της εκανε νοημα να κοιταξει πισω,την Angelica,κατι που προφανως για να μην καρφωθει δεν είχε οπτική επαφή.

''Εισαι οντως ιδιοφυϊα'' αναφώνησε και εκεινη εσμιξε τα φρυδια της.

''Ο εχθρος ειναι παντα πιο κοντα σου απο οτι νομιζεις'' ειπε αυτολεξει τα λογια της

Η κοπελα δεν χρειαστηκε παραπανω επεξηγηση.

Το μπερδεμενο της βλεμμα πηρε μια σοκαρισμενη εκφραση.

Η καρδια της εχασε απειρους χτυπους.Τα ακρα της μουδιασαν.Μα πως δεν το ειχε καταλαβει νωριτερα;

Ηταν εκει! Μπροστα στα ματια της
Η εκφραση της συναντησε εκεινη του Ιασονα,ειχαν οδηγηθει μαζι σε κατι τοσο εξυπνο.

''Σκεφτεσαι αυτο που σκεφτομαι;''τον ρωτησε και εκεινος εγνεψε,τα ματια του γυαλιζαν ,ηταν οργη; Ηταν επαρση που καταλαβε κατι που θα του εκανε τη ζωη ευκολοτερη?Ηταν αιμοβορος θριαμβος; Ο,τι και αν ηταν, ήταν αμοιβαιο.

''Ο εχθρος,ειναι η Angelica,ξερει!'' ψελλισε και ειδε με την ακρη του ματιου της να τους κοιτα.
Λες να καταλαβε;

Τοτε ο Ιασονας εδρασε γρηγορα. Την αρπαξε απο τους ωμους σφιχτά και την κοιταξε στα ματια με την αδρεναλίνη να ρεει στις φλεβες και των δυο.
Εκανε κατι που σημαδεψε και τους δυο για παντα στην προσπαθεια τους να καλυψουν μια ανακαλυψη εξισου μοιραια.
Την φιλησε.

Η Ρεβεκκα ενιωσε τα χειλη του Ιασονα να καλυπτουν τα δικα της με ενταση,ποθο .Η θερμη που εξεπεμπαν αγκαλιασε το κρυο που την περιελουζε.Ηταν ενα φιλι απελπισιας και ανακαλυψης.
Θριαμβου και αιμοβορας διαθεσης.

Θα ηταν ενα απο τα χαρακτηριστικα πλεον φιλια τους. Εξεπεμπε εξουσια.
Η ανασα της Ρεβεκκας κοπηκε.
Σε καθε φιλι υπηρχε το άτομο που ειχε τον ελεγχο και το ατομο που ακολουθουσε.

Η Ρεβεκκα είχε παντα τον ελεγχο . Το ιδιο και ο Ιασονας. Και τωρα μαχονταν για τον ελεγχο σε ενα προσποιητο φιλι με προσποιητή αγαπη.

Τα χειλη της ηταν μαλακα και σαρκωδη. Τα δικα του καυτα και μυριζαν καπνο. Οι ανασες τους ενωθηκαν και τα στηθη τους που ανεβοκατεβαν απο την ασυγχρονιστη αναπνοή πάλλονταν ακανονιστα το ενα πανω στο αλλο.

Ηταν το φιλι της κυριαρχιας και της εκδικησης. Δεν εκρυβε μεσα του ουτε ερωτα ουτε αγαπη. Παρα μονο την προδιάθεση για μια εκδικηση που θα επαιρναν μαζι και στοχος ηταν η γυναικα στο απεναντι δωματιο.

Κι ομως,εκείνο το βραδυ στις 19 Δεκεμβριου εμελλε να αλλαξει και τους δυο.
Γιατι ο Ιασονας ειχε δικιο. Ηταν ιδιοι. Ο καθένας ειχε για εχθρο τον ιδιο του τον εαυτο.

Εκεχειρια σε εμφυλιο πολεμο;
Δεν νομιζω

Ciao Bellas!!!!

Πως ειστε ;; Ελπιζω τελεια

Καλη εβδομαδα♡♡♡

Σας αγαπω πολυυυυ

xxxΜαγδαxxx