Νόμισε πως όλα τα είχε γράψει για κείνην – μα εκείνη δεν είχε ακόμα γεννηθεί.
Τίτος Πατρίκιος

Σε ορισμενα περιστατικα αμνησιας οι γιατροι κανουν λογο και για ενα μετατραυματικο σοκ που διεγειρει τον εγκεφαλο με τετοιο τροπο,ωστε μια σειρα αναμνησεων,να μαυριζουν και να γινονται θολες.
Το σοκ;Απεριγραπτο.
Ο ασθενης κοιτα γυρω του,και βλεπει ανθρωπους να κλαινε και να του μιλανε,δεν αναγνωριζει κανεναν τους,νιωθει την αγαπη γυρω του,μα μεσα του δεν αισθανεται τιποτα.
Κενο.

Καμια αναμνηση,κανενα συναισθημα.
Το πληρες,αδυσωπητο,απολυτο λευκο.

Ξεχνας ποια ειναι η μεσηλικη γυναικα που σου σφιγγει το χερι και κλαιει με λυγμους,δεν εχεις ιδεα ποιος ειναι ο αντρας με το γλυκο χαμογελο που σου μιλα για τις στιγμες σας μαζι.

Και το χειροτερο απο ολα;Ορκιζεσαι οτι δεν εχεις ιδεα ποια ειναι η γυναικα απεναντι σου που σε κοιτα μπερδεμενη,

μα κρατας καθρεφτη....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Ξερουμε οτι σιγουρα παραβιασε το συστημα της αστυνομιας οπου αναφερεται η εισβολη της αστυνομιας στο σπιτι της μανας της στην Ιταλια πριν 18 χρονια,εκει συνελληφθη ο Pete Corlet,στο σπιτι εγινε ερευνα και βρεθηκαν φωτογραφιες πινακες ναρκωτικα,και πολλα αλλα εκ των οποιων η αστυνομια πηρε ο,τι θεωρουσε χρησιμο.Ωστοσο το σπιτι που μεχρι νεωτερας ηταν ερηπωμενο ,ανοιχτηκε ,μετα απο εμας,και λειπουν πολλα επιπλα ,και διακοσμητικα.''ο Eric προχωρουσε πανω κατω στον χωρο συνεδριασεων.

Ο Ιασονας σχεδον ανυπομονα χτυπουσε τα δαχτυλα του ρυθμικα πανω στο δρυινο γραφειο.

''Και μετα γνωριζουμε οτι απο την παραβιαση στο συστημα της αστυνομιας μονο αρχεια απο την υποθεση,καθως και φωτογραφιες του Corlet ,της μητερας της,αλλα και μερικες της ιδιας απο την ηλικια των δυο εως και τα τρια της,μονο αυτα τα αρχεια ανοιχτηκαν '' ο Carter παρατηρησε.

''Οταν η Ρεβεκκα ηταν περιπου τριων χρονων η Angelica αρχισε τα βαρια ναρκωτικα.''ο πατερας της υπενθυμισε και η Eveshka σουφρωσε την μυτη της.
Της φαινοταν αδιανοητο το πως μια μητερα μπορουσε να βαλει τα ναρκωτικα πανω απο το παιδι της.

Επειτα κοιταξε τον γιο της.Ηταν αξυριστος και τα ματια του απο κατω καταμαυρα.Φαινοταν ταλαιπωρημενος και πολυ κουρασμενος.

Ξεφυσηξε ασυναισθητα και ενιωσε τον Edward να της κρατα το χερι.

''Ολα θα πανε καλα'' της ψιθυρισε.

''Εχουν περασει 10 μερες,ποτε θα δρασουμε επιτελους;''η Αννυ ,εκεινο το πρωινο μιλουσε εκ μερους και της φιλης της,που ο διοικητης ειχε αναγκασει να μεινει στο κρεβατι,λογω συσπασεων.Αυτη η κατασταση την αγχωνε περισσοτερο απο οτι επρεπε.

Ηταν 15 Οκτωβριου,και ο χειμωνας ειχε κανει την εμφανιση του νωριτερα απο οτι θα επρεπε.

''Και τι προτεινεις να κανουμε;Να ψαχνουμε σαν τους ηλιθιους κατω απο τις πετρες;Ή να αρχισουμε να ρωταμε ,να το μαθουν και αλλοι και μετα να παιξουμε το παιχνιδι του κρυμμενου θησαυρου;;''ο Αντρεας δεν ειχε την υπομονη που ειχαν οι υπολοιποι.

Η Αννυ ανασηκωσε το φρυδι της.

''Εσυ αρχικα,προσεχε πως μιλας.Εκανε μια ερωτηση και μαλιστα ευλογη''η φωνη της Darcy τους εκανε ολους να παραξενευτουν.
Αλλα ηταν πλεον γεγονος ,οτι η Αννυ και η ιδια τις τελευταιες μερες ειχαν συνεργαστει αρκετα καλα τις τελευταιες μερες.

Ο Αντρεας εσφιξε τα δοντια και ετοιμαστηκε να της απαντησει οταν ο πατερας του τον τραβηξε πισω με ενα του νευμα.

''Ζητω συγγνωμη εκ μερους του δεσπονις μου'' κοιταξε την Αννυ βλοσηρα στα ματια και ο Carter ξεροβηξε.Δεν ξεχνουσε ,παρα την ταραχη των ημερων,οτι ο πατερας της Ρεβεκκας ειχε αδυναμια στις κοκκινομαλλες.

''Εγω μπορω να βοηθησω καπως;''

Ο Eric γελασε.Κοιταξε την ξανθουλα διπλα στην Eveshka.

''Οχι κοριτσι μου!Για ονομα του Θεου οχι αλλη βοηθεια απο εσενα πια!'' σαρκασε και προς εκπληξη του ο Ιασονας δεν ειπε τιποτα.

Ο Dyllan τον αγριοκοιταξε.

''Ζητησε συγγνωμη''υποστηριξε

Η δηλωσε του φανηκε να εξοργιζει τον Ιασονα που σαν μενομενος ταυρος κινουνταν και επραττε τις τελευταιες ημερες.

''Και εγω μπορω να την σκοτωσω και μετα να ζητησω συγγνωμη,θα εχει αξια;''η τονος του ηταν υποχθονιος και βαρυς,ανατριχιαστικος σχεδον.

Ειχε λυγισει,ειχε σπασει μετα του καθε ελπιδα και πλεον ειχε γινει σκοτεινος και περα για περα απαισιοδοξος.

Η Μαργκοτ κοιταξε βουρκωμενη τον Ιασονα.Πως μπορουσε να μιλαει ετσι για εκεινη;

''Δεν το εκανα επιτηδες'' μουρμουρισε καπως φοβισμενη.Ολοι στην αιθουσα ηταν σιωπηλοι και κοιτουσαν αλλου.Ο Eric ειχε γειρει πισω και αναβε τσιγαρο.Ο Ιασονας σηκωσε το βλεμμα του να την κοιταξει...μονο και μονο για να φανουν τα κατακοκκινα ματια του απο την κουραση,ηταν εξαλλος,μοχθηρος και ατεγκτος.Τα γενια 10 ημερων του μονο γοητευτικοτερο τον εκαναν αλλα παραλληλα μαρτυρουσαν την αμελεια του να προσεξει τον εαυτο του.

''Αδιαφορω για τα αιτια αυτης της ανοησιας.Εγω ξερω οτι αυτη τη στιγμη η Ρεβεκκα ειναι ερμαιο ενος ψυχολογικου πολεμου,εξαιτιας σου εν μερει.Ο Ρωσος ειχε πολλα στοιχεια ,αλλα εσυ,και ο ψυχολογος σου ενωσατε τα κομματια του παζλ.'' της ειπε φτυνοντας τις λεξεις με μενος.

Η Μαργοτ ζαρωσε.Ο Ιασονας παντα της μιλουσε απαλα,ηρεμα ,ομορφα,ακομα και οταν εκανε λαθη,ακομα και οταν τον εκνευριζε.

''Ενταξει ας ηρεμησουμε''η Eveshka οπως ολοι περιμεναν επενεβη.

Ο Ιασονας ομως δεντο δεχτηκε.

Χτυπησε το χερι στο τραπεζι.

Οσοι δεν ειχαν προσεξει την οργισμενη του εκφραση αναπηδησαν.

''Ας ηρεμησουμε;ΑΣ ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ; ΕΙΣΤΕ ΣΟΒΑΡΕΣ;''φωναξε με μανια και οργη.Ξεσφιξε την γραβατα του καπως,ειχε κοκκινισει ολοκληρος και ηταν περα για περα θυμωμενος,ειχε κοκκινισει ολοκληρος και μερικες φλεβες πετουσαν στον λαιμο του.

''Αν ησουν οποιαδηποτε αλλη,το κεφαλι σου θα διακοσμουσε το υπογειο μου ,διπλα σε εκεινο του Sebastian,το επιασες;'' γρυλισε απειλητικα και εγειρε προς τα μπροστα πλησιαζοντας την κοπελα που καθοταν στα αριστερα του πεντε θεσεις μακρια.

Ο πατερας της τον κοιταξε με νοημα να σταματησει,ηταν ωστοσο λιγο αργα.

Η Μαγκοτ αρχισε να κλαιει σιγανα ,και ποτέ του δεν πιστευε ο Ιασονας οτι θα τον εκνευριζε κατι τετοιο τοσο πολυ.

''ΚΛΑΙΣ;ΤΟΛΜΑΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΣ;''βροντηξε εκσφεντωνησε το ποτηρι που κρατουσε στο αλλο του χερι στον τοιχο,κανοντας το θρυψαλα και το περιεχομενο του παρελθον.

Η Μαργκοτ μαζευτηκε κι αλλο στην θεση της,τα ματια της ηταν ηδη πρησμενα απο το κλαμα.

''Η Ρεβεκκα ξερεις ποσες ευκαιριες ειχε να σου κανει κακο;Με το μυαλο που κουβαλαει θα μπορουσε να σε εχει σκοτωσει απο την πρωτη στιγμη που πατησες το ποδι σου εδω μεσα!Αλλα δεν το εκανε!Και απο οτι φαινεται το πληρωνει! Ε Ξ Α Ι Τ Ι Α Σ Σ Ο Υ!''

''Αρκετα!'' ο πατερας του σηκωθηκε ορθιος και τον εσπρωξε να κατσει πισω,η Αννυ σηκωθηκε και γεμισε ενα ποτηρι ουισκι πριν του το προσφερει,ο φιλος της αν και εξαλλος την κοιταξε στιγμιαια με ευγνωμοσυνη στο βλεμμα.

''Ιασονα δεν χρειαζονται απειλες και ακροτητες,αυτη την στιγμη δεν αλλαζουν κατι,η Μαργκοτ ηρθε οικειοθελως και μας ειπε τι συνεβη,και αυτο οφειλεις να της το αναγνωρισεις,τυπικα δεν εσπασε τον κωδικα σιωπης,σε ψυχολογο μιλησε,και απο οτι καταλαβα,μονο στην φυση των σχεσεων σας,οχι στο τι επαγγελεστε''

Ο Edward Hunter ηταν παντα υποδειγματικα καλος σε αυτα,ενας διπλωματης που αν του ελεγες οχι σε σκοτωνε με ενα νευμα,αλλα παντοτε εξαιρετικα ψυχραιμος.

''Συμφωνω και εγω,διακρινω μια ενταση.Μαργκοτ μπορεις να φυγεις,κυριολεκτικα,να πας οπου θες,αλλα μακρια.''η κοπελα σκουπισε τα ματια της αλλη μια φορα.Ηταν ενα ζωντανο ερειπιο.

Η ματια της επεσε για αλλη μια φορα στον Ιασονα.Καπνιζε με το κεφαλι σκυμενο και κοιτουσε κατω.Ενιωσε το βλεμμα της να τον καιει μα αρνηθηκε να την κοιταξει.

Ενιωθε ενα μενος,μια ασβεστη λυσσα,ηθελε να την πνιξει,τα τυλιξει τα χερια του γυρω απο τον λαιμο της και να την σκοτωσει για το κακο που του εκανε .

Ουτε να την δει δεν ηθελε....αυτο ηταν το μονο σιγουρο.

Εφυγε κλεινοντας σιγανα την πορτα πισω της.

''Darcy,Jake ,Dyllan,παρακαλω πηγαινετε να ξεκουραστειτε,δεν γινεται να ειμαστε ολοι εξαντλημενοι,αν προκυψει κατι,καποιος πρεπει να ειναι σε εγρηγορση''η Darcy κοιταχτηκε με την Αννυ και της εδειξε διακριτικα τον Αντρεα.Η κοκκινομαλλα την διαβεβαιωσε οτι το εχει.

Ακολουθησε τους αλλους δυο.Ο Dyllan βγηκε εξω πρωτος,καπως ανυπομονα σχεδον.Δεν εμεινε απαρατηρητο απο τον Carter και γρηγορα επιβεβαιωσε οτι και ο φιλος του το ιδιο παρατηρησε.Ο Ιασονας δεν ειχε ιδεα,ηταν χαμενος στο κενο.

''Αγγελε,Αντρεα ,Stephen φοβαμαι οτι και εσεις δεν εχετε να προσφερετε κατι''ο πατερας του Ιασονα χαμογελασε σφιγμενα.

''Αποκλειεται!Εγω δεν φευγω απο εδω!'' δηλωσε ο πρωτος με πεισμα σχεδον παιδικο και οι αλλοι δυο συμφωνησαν.

Ο Αντρεας εμοιαζε εκνευρισμενος

''Εχεις ιδεα σε ποιον μιλας ετσι;'' φαινοταν καπως μπερδεμενος,ο γιος του ειχε γινει ενα κακομαθημενο που νομιζε οτι ηταν το κεντρο του κοσμου;Ποτε;

Ο Αντρεας καπως μαζευτηκε.

Ο Edward χαμογελασε αλαζονικα

''Μιλαμε για την αδελφη μου''ο Carter εμοιαζε καπως να τον συμπονει

''Ενταξει τωρα νομιζω ειναι καπως περιττο να τον διωξουμε'' μουρμουρισε και κοιταξε οπουδηποτε αλλου οταν ο Edward του εριξε ενα βλεμμα φωτια.

''Eric,πηγαινε στην κοπελα σου ,περιττος μας εισαι εδω,ειδικα την στιγμη που εκεινη σε χρειαζεται''η Eveshka μιλησε απαλα και εμοιαζε ανησυχη για την Ellie.

Ο διοικητης σκυθρωπιασε,ξαφνου σαν να αγχωθηκε αποτομα.
''Ε...ειναι μαζι της το προσωπικο εγω τι να κανω...θα κατσω εδω νομιζω...ναι καλα ειμαι εδω''μουρμουρισε καπως νευρικος.

Φοβοταν!

Αυτο σχεδον εκανε τον Ιασονα να γελασει ειρωνικα.
Και τι δεν θα εδινε να εφευγε απο εκει και να πηγαινε στην Ρεβεκκα.

''Μπορω να παω εγω'' η Αννυ εντοπιζοντας την νευρικοτητα του να εμπλακει σε μια τοσο αβολη στιγμη προσφερθηκε.

''Κι εγω μπορω'' ο Αντρεας τον τσιγκλησε.Το κεφαλι του Eric εκτιναχτηκε πανω.

Εσμιξε τα φρυδια του και το προσωπο του αμεσως αγριεψε.Σφιχτηκε ολοκληρος,νομιζε οτι τα αυτια του τον γελουσαν.

''Τι ειπες;'' ρωτησε μπερδεμενος και αμεσως σηκωθηκε πανω ,το ιδιο και ο Αντρεας.

''Ελα φτανει!Eric πηγαινε στην Ellie'' ο Carter συγκρατησε πισω τον διοικητη με τα χιλια ζορια

Κρατουσε αντισταση.

''Οχι δεν παω πουθενα !Πες μου ρε τι ειπες!''ο Αντρεας το διασκεδαζε απειρα που δυο ατομα προσπαθουσαν να συγκρατησουν τον Eric απο το να μην τον πλακωσει στο ξυλο.

''Ειπα οτι αν φοβασαι να πας και να αναλαβεις τις ευθυνες σου ,παω εγω,κανενα προβλημα''

''Ρε θα σε σκοτωσω!Ξερεις σε ποιον μιλας ετσι;ΕΕ ; ΞΕΡΕΙΣ;''

Ηταν βλασφημια να μιλας ετσι στον διοικητη μιας τετοιας δυναμης.
Και μπορει ο Αντρεας Ιακωβου να ανηκε σε ανωτερη ταξη,μα αναγνωριζε την ασεβεια,και οσο ευκολα την αναγνωριζε,τοσο ευκολα και την αγνοουσε.

''Σε εναν δειλο μιλαω!Τι και αν υπηρετησες στις ειδικες δυναμεις;Δεν εχεις ιδεα πως νιωθει η Ellie!Εγω την κοπελα σου την ξερω ολη μου την ζωη!Το ξερεις;;''ο Αντρεας μαζοχιστικα σχεδον τον προκαλεσε.

Ο Eric εγινε θηριο ανημερο,κλωτσουσε και εδινε μπουνιες στον αερα,προσπαθουσε να ξεφυγει απο τα χερια του Carter και του Αγγελου.

Ο Αχιλλεας ρολλαρε τα ματια του.

''Ηρεμια''

Η διαταγη του ουτε που εφτασε στα αυτια οποιουδηποτε απο τους δυο.

Ο Ιασονας σαν να ξυπνησε αποτομα απο τον υπνο του,πηγε στον φιλο του προσπαθωντας να τον συγκρατησει.

''Χεστηκα ποσο καιρο την ξερεις!Μαζι μου ειναι τωρα!Και θα συνεχισει να ειναι !'' βρυγxηθηκε σχεδον σαν αγρίμι.

Αυτή τη φορά ο Stephen συγκράτησε τον Αντρέα που έκανε ένα βήμα προς το μέρος του διοικητή.

Ο Αχιλλέας και ο Edward κοιτιουνταν ενοχλημένοι χωρίς να κάνουν τον κόπο να επέμβουν, περιμένοντας τους δύο άντρες να τελειώσουν το σόου.

H Eveshka σοκαρισμενη ειχε καλυψει το στομα της με την παλαμη της που ετρεμε.

Κοιτουσε μια τον αντρα της,μια τον φιλο του με ενα παρακλητικο υφος που φωναζε 'Καντε κατι!'

Ο Ιασονας καταλαβε οτι ο Αντρεας ζητουσε να τις φαει.Ψαχνονταν για καβγα.Μα ο Eric ειχε και αλλες δουλειες απο το να παιζει μπουνιες.

Μπηκε αναμεσα τους και κοιταξε τον διοικητη αυστηρα στα ματια.

''Φτανει''

Ειχε κοκκινισει ολοκληρος και παλευε με μανια να χτυπησει τον αδελφο της Ρεβεκκας.

Τον εσπρωξε αποτομα πισω.

''ΕΙΠΑ.ΦΤΑΝΕΙ.'' φωναξε δυνατα.Αμεσως σταματησε να κινειται και φανερα νευριασμενος κοιταξε τον βασιλια.

''Δεν ακους τι μου λεει;Σε εμενα!Σε ε μ ε ν α!'' τονισε εξοργισμενος.

''Εγω ξερεις τι βλεπω ;Βλεπω εναν αντρα που δεν φοβηθηκε να παει στην Συρια αλλα φοβαται να αντιμετωπισει την γυναικα του!Και τι δεν θα εδινα για να ειναι εδω η Ρεβεκκα!''

Σιωπη.

O Eric μαζευτηκε πισω.

Το αυταρεσκο χαμογελο του Αντρεα εσβησε επισης.

Ολοι ξαφνου σαν να θυμηθηκαν τι συνεβαινε πραγματικα.

''Εχεις δικιο''ο Eric μουρμουρισε ακομη τσαντισμενος.

Ανασυγκροτηθηκε και με μεγαλες δυναμικες δρασκελιες βγηκε αποφασιστικα απο τον χωρο συνεδριασεων.

Ο Ιασονας βαριανασαινε,o Carter απεναντι του το ιδιο.Η Αννυ αγριοκοιταζε τον Αντρεα...
Κανεις δεν μιλουσε.
Η καταστροφη θα ερχοταν συντομα,αν δεν εβρισκαν την Ρεβεκκα Ιακωβου.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τιποτα απο αυτα δεν ειναι αληθινα.Σε κοροιδευουν,παιζουν με το μυαλο σου.

Μια μπρος ,μια πισω.

Κρυωνε και πεινουσε ,η αλυσιδα στο ποδι δεν της επετρεπε εν τελει πολλα.Ηταν ακριβως η αποσταση μεχρι το μπανιο,την αχρηστη κουζινα και φυσικα την καρεκλα με το σκοινι.

Ειχε περασει τρειε μερες εκει μεσα.
Ειχε αμετρητες μελανιες,σκισηματα,εκδορες και πολυ πολυ φοβο.

Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου,ειμαι η Πλανευτρα της Μαφιας

Μια μπρος μια πισω και το ξυλο απο κατω της τριζει.
Το χαλι μυριζει αποτσιγαρα και το ροζ φορεμα εχει γινει μαυρο.

Ο καραφλος αντρας μιλαει με εναν αλλον στην κουζινα,εχουν κλεισει την πορτα.
Η Ρεβεκκα πλεον δεν μπορει ουτε να σηκωθει μα ουτε και να κρυφακουσει.

Βεβαια και να μπορουσα δεν θα κρυφακουγα γιατι ειναι κακο,και αν το κανω θα τιμωρηθω.

Παγωνει στο ακουσμα της φωνουλας στο μυαλο της.
Εσφιξε τα δοντια

''Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου,πλανευτρα της Μαφιας,η Γυναικα του υποκοσμου,η συντροφος του Jason Hunter'' μουρμουρισε σχεδον μηχανικα την φραση,πλεον ειχε ξεχασει και τι σημαινε,την ειχε μαθει απεξω και την ελεγε ,την πρωτη μερα το ενιωθε,την δευτερη καπου το εχανε ,και την τριτη ...απλα σαν αναμνηση υπηρχε.

Ηταν λες και ειχε χαθει σε ενα σκοτεινο σημειο του μυαλου της ,ειχε βυθισει στον φοβο και τον πονο και καθετι γνωριμο το ειχε κανει αγνωστο.
Πιαστηκε σφιχτα απο το σπιτι που την εβαλαν και εκανε το βασανιστηριο της πραγματικοτητα που δεχτηκε αβασανιστα.

''Κανε ησυχια μαλακισμενο!''η φωνη της γυναικας που μολις ειχε βρει τις αισθησεις της απο την χθεσινη της λιποθυμια την εκανε να μαζευτει στη γωνια της.

Φοβαμαι

Οταν δε η ιδια γυναικα,η ''μαμα'' της την πλησιασε τρεκκλιζοντας ζαρωσε τρομοκρατημενη.

''Ζητα συγγνωμη τωρα!'' της φωναξε με απειλη το υψωμενο της χερι.

Την Ρεβεκκα την επιασε το παραπονο.Κατεβασε το κεφαλι λυπημενη και αρχισε να κλαιει.

Γιατι η μαμα δεν μ αγαπαει;

''Σταματα να κλαις με ποναει το κεφαλι μου!''τσιριξε υστερικα.
Το μυαλο της Ρεβεκκας εκανε επικινδυνες αναδρομες στο βαθυ παρελθον.

Ενιωθε ξανα τεσσαρων χρονων.

''ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ;;ΕΕ; ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΣΜΟ;''ο φαλακρος συντροφος της ξανθιας ειχε ανοιξει την πορτα της κουζινας και φωναζε στην γυναικα που με την σειρα της μαζευτηκε και μορφασε.

Ηξερε τι επεται μολις εφευγε ο επισκεπτης τους.

''Δεν την ακουσες που εκλαιγε και μιλουσε'' υστερικα σχεδον απολογηθηκε και η Ρεβεκκα γουρλωσε τα ματια της οταν ο αντρας μετατοπισε το οργισμενο βλεμμα του σε εκεινη.

Ξεροκαταπιε.

Εκλεισε παλι την πορτα της κουζινας.Ο επισκεπτης του εφυγε μετα απο 20 λεπτα,κατα 1000 ευρω πλουσιοτερος,αφηνοντας πισω του 10 γραμμαρια ηρωινης πισω του.

Οταν η πορτα εκλεισε η Ρεβεκκα κρατησε την ανασα της.Η σειρα της πλησιαζε.
Ενιωθε τον παγωμενο ιδρωτα να της προκαλει ριγη.
Σχεδον το ειχε συνηθισει.

Και πλεον δεν βοηθουσαν τα χαζα παιδικα τραγουδια ,το μυαλο της δεν ξεφευγε.

''Νομιζω περασες τα ορια''η βραχνη ανατριχιαστικη του φωνη την εκανε να κλαψει μεσα απο τα δοντια της.

Ο αντρας γελασε και ελυσε την ζωνη του βγαζοντας την απο τις θηλιες.

Κολλησε κι αλλο στον τοιχο,λες και θα ανοιγε μια μυστικη πυλη σε εναν αλλο κοσμο και θα την εσωζε.
Την αρπαξε απο τα μαλλια.Η πλανευτρα ουρλιαξε μα κινηθηκε προς το μερος του ωστε να μην χρειαστει να την τραβηξει κι αλλο.

Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου,η πλανευτρα των Κυνηγων,ειμαι η Γυναικα του υποκοσμου,

Κατι ξεχνουσε,το ηξερε,μα καθε φορα που το επαναλαμβανε ,ολο και κατι ξεχνουσε.

Την κρατησε απο τους καρπους σφιχτα και εκεινη ολως περιεργως δεν εφερε αντιρρηση,ουτε προσπαθησε να αποδεσμευτει.
Ειχε αποδεχτει την μοιρα της.

Η ζωνη εσκισε τον αερα και κοκκινισε το δερμα της.Τσιριξε σαν τρελη.

Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου,η πλανευτρα,ειμαι η Γυναικα.

Κοιταξε την γυναικα με τα ξανθα μαλλια που την κοιτουσε ανεκφραστη πισω απο την πλατη του φαλακρου.

Η ζωνη συγκρουστηκε με το μπουτι της,η αγκραφα εσκισε το δερμα της,το ψευτικο δερματινο υλικο την εκαψε.

Ουρλιαξε με απελπισια.Μα οπως οταν ηταν μικρη,κανεις δεν την ακουγε.

Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου , η Γυναικα.

Μα και παλι ,το μυαλο της επεσε στο σκοτεινο μονοπατι της παιδικης της ηλικιας.Βρεθηκε σε μια παραισθητικη κατασταση

Γιατι η μαμακα δεν με βοηθαει;Γιατι δεν του λεει να σταματησει;

Εκλαιγε με λυγμους την τεταρτη φορα που η ζωνη την αγγιξε.Ολα γυρνουσαν γυρω της.Ετρεμε.

Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου

Το μυαλο της ολο και πιο αδυναμο γινοταν,ολο και περισσοτερο υπεκυπτε,γινοταν αδυναμη,φοβοταν.

Την αφησε να πεσει κατω.Το προσωπο της τρανταχτηκε δυνατα,τα αυτια της βουιζαν και ενιωσε την μυτη της να ματωνει.

Ειμαι η Ρεβεκκα

Κοιταξε μπροστα της,αναμεσα στα ποδια του αντρα που βρισκοταν ορθιος μπροστα της,ηταν εκει,η σωτηρια της,η καρεκλα και το σκοινι.
Ο μονος τροπος να φυγει απο εκει.

Επρεπε ομως να μεινει δυνατη,πλεον ειχε ξεχασει και το γιατι,μα μεσα της ενιωθε οτι ηταν κατι που επρεπε να κανει.

Ενα δακρυ κυλησε απο την ακρη του ματιου της στο βρωμικο χαλι που της γρατζουνουσε το μαγουλο.

Θελω την μαμα μου

---------------------------------------------------------------------------------

Eric

Εφτασα σπιτι σε λιγοτερο απο δυο λεπτα,οδηγουσα σαν τρελος απο τα νευρα.
Μα να μιλησει ετσι σε εμενα;
Που αν δεν ηταν αδελφος της Ρεβεκκας ουτε ονομα στην πιατσα δεν θα ειχε.

Ο τιποτενιος,ακους εκει που θα με πει και δειλο!
Εμενα!

Ξεκλειδωσα την πορτα του σπιτιου την ιδια ωρα που ανοιγε η οικιακη βοηθος.
Με κοιταξε καπως εκπληκτη,και ελαχιστα φοβισμενη.Σε λαθος σπιτι μπηκα;

Και μολις ο αντρας διπλα της εκανε την εμφανιση του στο κατωφλι της πορτας για να φυγει καταλαβα και τον λογο.

Ηταν ο γιατρος της.

Μου κοπηκαν τα ποδια.

Κατι επαθε η Ellie.

Ενιωθα την καρδια μου να χτυπαει μανιασμενα και πρεπει να ασπρισα λιγο.Δεν ειμαι ειδικος αλλα αν αυτα δεν ειναι συμπτωματα εμφραγματος τοτε τι ειναι ;

''Τι...τι συνεβη''ρωτησα καπως αποτομα και μπηκα μεσα κλεινοντας την πορτα πισω μου αναγκαζοντας τον να μεινει να μου εξηγησει

Γαμωτο,γαμωτο ,γαμωτο!

Μια ωρα ελειψα!

Ο γιατρος -και συναδελφος της- εψαχνε μαλλον τις λεξεις,αχ ποσο με νευριαζε!

''ΜΙΛΑ'' απαιτησα και αναπηδησε σχεδον.Στερεωσε νευρικα τα γυαλια του στην μυτη του.

''Απλως...εμ... η Ellie...δηλαδηη η κυρια Robbins δεν ενιωθε καλα,και ηρθα να την εξετασω,μα ολα καλα!Εχετε ακομη καιρο!Τουλαχιστον δυο με τρεις εβδομαδες''τραυλισε .

Για καλο το λεει αυτο;

Αν κρινω απο το ηλιθιο χαμογελο του μαλλον ναι.Του εριχνα και μισο κεφαλι του καημενου,ποσο να ηταν 1,75 ...1,80; Φοβηθηκε ...και με το δικιο του.

Εγω ρε γαμωτο τι να προλαβω να κανω σε τρεις εβδομαδες;
Βεβαια σε αλλη χωρα προλαβαινω να παω...

Ξεροβηξα.

Τον προσπερασα και κατευθυνθηκα προς τον πανω,πρεπει να παω οπωσδηποτε σε εκεινη.
Παραλληλα ,ενας νεος λογος για να θυμωσω εμφανιστηκε στο μυαλο μου.

Εμενα ποτε στο διαολο θα με επαιρνε τηλεφωνο;Ε;Οταν πηγαινε στο νοσοκομειο;
Οταν γεννουσε;

Τωρα που το ξανασκεφτομαι κακη ιδεα δεν το λες...

Συγκεντρωσου αγορι μου

Εγω δεν εχω δικαιωμα να μαθω οτι δεν ειναι καλα;
Και στο κατω κατω αν παθαινε κατι σοβαρο;

Ενταξει μπορει να φοβαμαι λιγο,και να ειμαι καπως αμετοχος σε αυτα,αλλα αυτο τι σημαινει;Οτι δεν νοιαζομαι;

Σε λιγο θα μου πει οτι δεν την προσεχω κιολας!

Ανοιξα την πορτα με κροτο και εκεινη σχεδον πεταχτηκε ορθια.

Καπως ηρεμησα οταν την ειδα ξαπλωμενη στο κρεβατι μας,αλλα εσφιξα τα δοντια.

Και μου χαμογελαει και απο πανω!
Τι θρασος που εχει!
Λες και θα με ριξει με το γλυκο της χαμογελο,και με τα λακκακια στα μαγουλα της ,και τα ματια της που γυαλιζουν περιεργα οταν ειναι χαρουμενη.

Eric συγκεντρωσου

''Ποτε σκοπευες να μου πεις οτι δεν νιωθεις καλα;'' ρωτησα κοφτα και την πλησιασα.

Και το χαμογελο της πεφτει.

Δεν μπορει να ανασηκωθει ευκολα,η κοιλια της εχει μεγαλωσει πολυ,οποτε με κοιτα ξαπλωμενη.Εχει πλακα τις περισσοτερες μερες,ειναι μικροκαμωμενη και φαινεται λες και εχει καταπιει μπαλα του μπασκετ.

Και οταν λεω εχει πλακα,εννοω κανει το νευρικο μου συστημα κροσσια και μονο στην σκεψη του τι επροκειτο να συμβει.

Την ειδα να ζυγιζει την απαντηση της.

Σκεψου γρηγορα ξανθουλα γιατι θα σε πνιξω!

Εκατσα διπλα της στην ακρη του κρεβατιου και την κοιταξα εντονα.

''Περιμενω απαντηση'' της ειπα κοφτα.

Μορφασε στον τονο μου.

''Απλα εισαι τοσο...''στηριχτηκε απο το στρωμα και το κομοδινο για να ανακαθισει με τα χιλια ζορια,ουτε που τολμησα να κανω κινηση να την βοηθησω,θα με δαγκωνε!Η γυναικα ειναι κλινικη περιπτωση!

''Εισαι τοσο φοβητσιαρης ρε Eric που φοβομουν οτι θα λιποθυμησεις αν στο πω''

Μενω εμβροντητος να την κοιταω

''Εγω;Εγω φοβητσιαρης;''

Γελασε.
Με πεθαινε οταν γελουσε.Μα το εβλεπα στα ματια της,ηταν θλιμμενη,και ηξερα και το γιατι.

''Δεν φοβαμαι Ellie για ονομα του Θεου!''δηλωσα με οση σιγουρια μου ειχε απομεινει.

Η κοπελα μου σοβαρεψε και με καρφωσε με τα θλιμμενα καταγαλανα ματια της.

Τωρα να δω τι θα κανεις μαλακα

''Γι αυτο εισαι παντα στο ενα μετρο μακρια μου εδω και εναν μηνα;''ρωτησε με υφακι.

Ασυναισθητα απομακρυνθηκα αμυντικα.

''Εχεις παραισθησεις μαλλον,γιατι ολη την ωρα κοντα σου ειμαι ''

''Κοντα μου ναι ,αλλα οχι διπλα μου!''ξεσπασε και μεσα μου ευχηθηκα να ειχα μεινει κατω με τον γυαλακια τον γιατρο της.

''Με αποφευγεις σκοπιμα!''κανει μια παυση και κατεβαζει το κεφαλι.Δεν ξερω τι να της πω,περιμενει να πω κατι βεβαια,ετσι δεν ειναι ;

''Ειναι κρισιμες στιγμες το ξερω''η φωνη της σπαει στο τελος και η χροια της μου ραγιζει τον εγωισμο,που ξεφουσκωνει σαν μπαλονι.

Ετοιμαζομαι να της απαντησω

''Αλλα η Ρεβεκκα λειπει,και ολη την ωρα σκεφτομαι τι μπορει να της κανουν,και πως θα νιωθει,και ποσο θα ποναει ή θα φοβαται,και ...και εγω τρελαινομαι !''κατεβαζω το κεφαλι ελαφρως.

Ξεφυσαει

''Ξερω οτι 10 μερες τωρα δεν εχεις σταματησει την ερευνα ,αλλα ...''η φωνη της σπαει.

Σηκωνω το βλεμμα μου,συναντω τα ματια της.Το κατω χειλος της τρεμει.

''Νιωθω μονη μου''
Η Ellie δακρυζει και κλαιει σιγανα.

Γαμω το κερατο μου.

Καμια απο τις αλλες φορες που η Ellie εκλαιγε λογω ορμονων δεν ειχε δικιο.Σε ολες εκλαιγε επειδη ειχε τυψεις,ή αδικο.

Χωρις να το σκεφτω δευτερη φορα κλεινω την αποσταση αναμεσα μας,οσο γινοταν βεβαια ,και την τραβαω στην αγκαλια μου.Νιωθω τους ωμους της να χαλαρωνουν και η καρδια μου χτυπαει στο τερμα.

''Μωρο μου...ειμαι βλακας'' της ετριψα απαλα την πλατη και την ενιωσα να τριβει το μαγουλο της στο πουκαμισο μου.
''Εισαι ναι''
Ειχε ακομη τα χερια της τυλιγμενα γυρω απο την κοιλια της.
Την κοιταξα με δεος.

Φιλησα επειτα την κορυφη του κεφαλιου της.

''Θα ειμαι καλυτερος''μουρμουρισα και ουτε εγω δεν πιστευα τι ειχα πει.

''Το υποσχεσαι;'' ψιθυρισε και εγειρε τελειως πανω μου.
Η κοιλια της ακουμπησε πανω μου και ασυναισθητα τοποθετησα την παλαμη μου στο πλαι τριβοντας απαλα.

Αναστεναξε με ανακουφιση.
''Το υποσχομαι''

Κοιταξα τα δυο ματια που εφεραν τα πανω κατω στη ζωη μου.
Και επειτα το φουσκωμα που σε λιγοτερο απο εναν μηνα θα γινοταν ανθρωπος.
Αναστεναξα νιωθοντας χαμενος απο χερι.

Μακαρι να μην ειναι κοριτσι γιατι την εβαψα

Ξαπλωσε -με την βοηθεια μου αυτη τη φορα- πισω και της εφτιαξα τα μαξιλαρια.
''Θα φυγεις;''με ρωτησε οσο σηκωνομουν ορθιος.

Την σκεπασα καλυτερα.

''Οχι,ειμαι κουρασμενος,ειναι οι αλλοι πισω,οτιδηποτε προκυψει θα με φωναξουν''

Ειδα ενα μικρο χαμογελο που κρυφτηκε κατω απο το λευκο παχυ παπλωμα.

Αχ ξανθουλα με εχεις καταστρεψει.

Αλλαξα ρουχα και γρηγορα ξαπλωσα και εγω διπλα της,την μετακινησα πιο κοντα μου.Της ηταν πολυ δυσκολο να βολευτει αυτες τις μερες και αυτο το καταλαβαινα απο το γεγονος οτι οταν δεν κοιμομασταν μαζι χρειαζοταν τεσσερα μαξιλαρια.

Μετα απο καμποσα γυρισματα και στασεις βολευεται και ακουμπαω το χερι μου στο στομαχι της κανοντας μικρους κυκλους.Τα μαλλια της μυριζουν παντα πολυ ομορφα και η θερμη του σωματος της μου προκαλει μια αναπαντεχη θαλπωρη.
Οντας ατομο που δεν προτιμω τις αγκαλιες και τα χαδια,μαζι της κανω την ανατροπη.Θα την ειχα αγκαλια ολη μερα αν μπορουσα.
Αν και λιγο σεξ δεν θα εβλαπτε,δυο εβδομαδες εχουν περασει.
Και βεβαια και να θελει φοβαμαι να την αγγιξω ,ας ερθει το μωρο με το καλο,και βλεπουμε.
Εχουν και τα παγωμενα ντουζ την τιμητικη τους σε αυτο το σπιτι.

Πολλη ησυχια σημερα.Χαιδευω την κοιλια της κανα πενταλεπτο και τιποτα.
Συνηθος κλωτσαει αρκετα.

''Ολη μερα με εχει ταραξει ,μαλλον κουραστηκε''η Ellie,διαβαζοντας με σαν ανοιχτο βιβλιο,απαντησε.

''Λες να ειναι αγορι ή κοριτσι;''αναρωτηθηκα

''Δεν ξερω,νιωθω αγορι ,εσυ;''

''Εγω ξανθουλα ελπιζω να ειναι αγορι!'' γελασα

''Ειι'' το επαιξε ταχα θιγμενη αλλα πριν προλαβει να γκρινιαξει την αρπαξα και την φιλησα δυνατα.

''Ξερεις οτι δεν εχουμε παρει τιποτα σχεδον ετσι;''
Και να το το εγκεφαλικο...ερχεται.

''Μα πηραμε κουνια... καροτσι,και κατι αλλα επιπλα''μουρμουρισα σιγανα, ακουγομουν τοσο μπερδεμενος,μαλλον γιατι ημουν.
Εκεινη το διασκεδαζε βεβαια.
Αλιμονο.

''Αγαπη μου εισαι τοσο αδαης!Αυτα που πηραμε ειναι μονο τα βασικα,μενουν τα ρουχα,οι πανες,τα μπιμπερο,τα διακοσμητικα, οι σαλιαρες, καθισματακι, καλαθακι,ας μην μιλησω για τους οδηγους για νεους γονεις που πρεπει να διαβασεις,ουτε καν το κοιταξες το βιβλιο!''

Πηρα βαθια ανασα,ζαλιζομουν.

''Δεν το χρειαζομαι το βιβλιο καρδια μου'' της ειπα με τετοια σιγουρια που σηκωσε το κεφαλι να με κοιταξει εκπληκτη.

''Γιατι ετσι;''

''Γιατι εγω δεν το χω με τα μωρα,με τα παιδια γενικοτερα,δεν θα αλλαξει τωρα αυτο'' δηλωσα σοβαρος και αμετανοητος.

Δεν σκοπευω να γινω απο εκεινους του μπαμπαδες.

Αληθεια λεω.

Και πανω στην ωρα που η ξανθουλα τραβηχτηκε καπως απο την αγκαλια μου για να αρχισει καβγα,χτυπησε το κινητο μου,και οι δυο μας παγωσαμε στις θεσεις μας.

Με κοιταξε με μισο ματι και ακρως απειλητικα.
Εδειξε μια εμενα μια την ιδια
''Αυτο δεν τελειωσε''

Αλιμονο Ellie μου,αφηνεις και τιποτα να πεσει κατω εδω μεσα;

Σηκωσα το κινητο μου.

''Τι εγινε;''

''Σηκω και ελα εδω,μας εστειλαν τοποθεσια.''

Και η γραμμη εκλεισε.
Μουδιασα αποτομα στην φωνη του Carter.

Το υπερβολικα σοβαρο μου βλεμμα δεν πρεπει να εμεινε απαρατηρητο απο την κοπελα μου που αμεσως χλωμιασε και ανακαθισε στο κρεβατι απεναντι μου.

Πηρα βαθια ανασα και κοιταξα την γιατρινα στα ματια.

Βρηκαμε την Ρεβεκκα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ιασονας

Κοιταξα το κινητο μου,ξανα και ξανα.
Οι θεωριες γυρω μου εδιναν και επαιρναν.

Η αιθουσα συνεδριασεων ηταν πιο γεματη απο ποτε,οι φωνες με τρελαιναν και οι αρρυθμιες μου προκαλουσαν δυσπνοια.

''Πιστευω οτι μας καλουν σε ανοιχτη διαμαχη''o Jake εκανε μια αποπειρα να αποκωδικοποιησει το μηνυμα.

Ειχε μονο μια λεξη.

Ιρλανδια

''Εισαι ηλιθιος;''ο Eric τον ρωτησε αποτομα και ο φιλος μου σηκωσε τα χερια του ψηλα ως ενδειξη οτι παραδινεται.

''Carter ετοιμαστε το τζετ''διεταξα και σηκωθηκα ορθιος.

Ημουν εξαλλος.Αυτος ο μαλακας νομιζει οτι μπορει να με κοροιδευει!

Την ειχε τοσες μερες ακριβως απεναντι μας και εμεις χτενισαμε με μυστικες ομαδες την Ρωσια ,την Αγγλια και οποιοδηποτε μερος ειχε ποτε του περιουσια!

Ημουν στην πραγματικοτητα εξαλλος με τον εαυτο μου.Ενιωθα ηλιθιος και ακρως ανυμπορος.

Ενιωθα οτι η καρδια μου χτυπουσε παλι,ολα στο δωματιο εμοιαζαν ξαφνου λιγο πιο φωτεινα,καπως πιο χρωματιστα.Το γκρι πεπλο που καλυπτε τα ματια μου εξατμιζοταν στην ελπιδα οτι ισως την βρουμε.

ΘΑ την βρουμε

''Ειναι ετοιμοι ολοι.Παμε''ο χακερ σηκωθηκε,μαζι του και ο Eric και ο Jake.Η Αννυ ηταν ηδη στην πορτα.

''Ποσοι θα παμε;΄'' ρωτησε ο πατερας μου κοιτωντας το πληθος στην αιθουσα.

''Εμεις οι πεντε'' δηλωσα και κινηθηκα βιαστικα προς την εξοδο.

''Εισαι τρελος;'' η μητερα μου ειχε ωρες να μιλησει.

Ημουν εξουθενωμενος και εκεινοι δεν καταλαβαιναν τιποτα.Ηθελα απλα να φερω την Ρεβεκκα σπιτι,και μετα να κοιμηθουμε μαζι.
Εχω να κοιμηθω 11 μερες.
Θελω να τελειωσει ολο αυτο.

''Δεν καταλαβαινετε ετσι;''ρωτησα κοφτα.

''Ο Ρωσος κερδισε!Μας κερ-δι-σε!Δεν θελει διαμαχη!Απλα μας λεει που την εχει παρατησει!ΟΠΟΤΕ ΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ!''

Μα ποσο ηλιθιοι ηταν;

Κοιταχτηκαν ολοι μεταξυ τους.

Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω.

Για πρωτη φορα μετα απο 11 μερες,δεν χρειαζομουν ποτο,ουτε καν τσιγαρο,μοναχα να την δω.

Ηταν εκνευριστικο το πως ολα κινουνταν σε αργη κινηση.

Η Ellie περιμενε στο σαλονι,τα ματια της ηταν κοκκινα και οταν με ειδε σηκωθηκε αποτομα ορθια.

Η κοιλια της ειχε μεγαλωσει πολυ και μου προκαλουσε ενα αβεβαιο συναισθημα η θεα της.Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν θα την αφηνα τοσο ταραγμενη στην κατασταση της.

Την πλησιασα και της βοηθησα να κατσει κατω.Την κρατησα απο τα χερια και της μιλησα λες και ηταν παιδακι,ηξερα οτι κρεμοταν απο τα χειλη μου

''Ξανθουλα παμε να παρουμε την φιλη σου,θελω σε παρακαλω να εισαι ψυχραιμη ,ωστε ο φιλος μου να μην τρεμει σαν μαλακας απο την αγωνια του''

Γελασε γεματη ανακουφιση,θα ενιωθα το ιδιο μονο οταν την εφερνα πισω.

Εγνεψε υπακουα.

''Μακαρι να γινει οπως πριν''μουρμουρισε και εγω αμεσως εδιωξα καθε της δευτερη σκεψη,μονο που δεν ειχα ιδεα.

Το δευτερο μηνυμα ειχε επισης μονο μια λεξη και το ανοιξα μεσα στο τζετ.

Οι βραχοι του Μοχερ.

Οπως εξελισσοταν η κατασταση μονο με επιβεβαιωνε.

Ετρεμα ολοκληρος απο τα νευρα στην θεση μου,που με το ζορι εκατσα.

''Φιλε ηρεμησε παμε να την παρουμε''ο Carter με καθησυχασε.

''Πως να ηρεμησω;Ε'' συριξα.

Ημουν ενα ερειπιο,ειχα αποκτησει γενια,μουστακι,μαυρους κυκλους και υπομονη που μετριοταν με το σταγονομετρο.

''Δεν βλεπεις ποσο με υποτιμαει;Μου τριβει στα μουτρα οτι νικησε και με σερνει σε αλλη χωρα κατω απο τις δικες του οδηγιες!''ξεσπασα παλι και η σιωπη μονο παραπανω με εξοργισε.

''Μολις την παρουμε πισω θα παρεις εκδικηση''ο Eric με διαβεβαιωσε και ρολλαρα τα ματια μου.

''Αυτο εννοειται,το θεμα ειναι οτι για να μου στελνει αυτος ο καριολης τις οδηγιες μια μια σημαινει οτι τωρα βρισκεται ηδη πολυ μακρια!''

Σιωπη και παλι στο τζετ.

Εβραζα απο οργη ,ανυπομονησια και μια αγωνια,σχεδον τρομακτικη.

Σε τι κατασταση θα την εβρισκα;Θα ειχε τις αισθησεις της;Θα ηταν καλα;

Οταν προσγειωθηκαμε στο Δουβλινο με το στρατιωτικο ελικοπτερο πισω μας ,που θα την πηγαινε σε ιδιωτικο Νοσοκομειο που ανηκε στον πατερα μου,ηρθε το τριτο μηνυμα.

Μια διευθυνση.

Και κρατησα την ανασα μου.

Μετρουσα αντιστροφα πλεον.
Το ελικοπτερο υψωθηκε παλι στον αερα και εμεις μπηκαμε στα αυτοκινητα.

Η διαδρομη μου φανηκε ατελειωτη.
Δεν σκεφτομουν,σχεδον δεν επαιρνα ανασα.

Καθε σκεψη ηταν ολο και πιο δυσβασταχτη απο την προηγουμενη.

Φτασαμε σε ενα εγκαταλελειμενο σπιτι ,στην μεση μιας πρασινης εκτασης πανω στους πιο διασημους βραχους του κοσμου,στην μεση του πουθενα.

Ηταν κατι σαν αποθηκη.Πανικοβληθηκα.Εδω την ειχαν τοσο καιρο;

Αυτο ηταν ετοιμο να πεσει.
Ο Eric με ελαχιστη προσπαθεια εσπασε την ετοιμοροπη πορτα.

Και μαζι με την πορτα επεσε η καρδια μου στο στομαχι μου.

Τριτοπροσωπη αφηγηση

Ολοι σταθηκαν μπροστα στην εισοδο του σπιτιου.
Η Αννυ δεν καταλαβαινε τι ηταν αυτο που εκοψε την ανασα ολων και εμειναν να κοιτανε τον χωρο που το φως του αμυδρου ηλιου φωτιζε.

Ηταν σαν να εβλεπαν παλι το πατρικο της Ρεβεκκας.Την πορτα φρακαρε μια καρεκλα και μπροστα τους βρεθηκε ενα σκοινι.

Ολους του καλυψε μια ριγη στην σκεψη οτι ο θανατος ηταν μπροστα της.
Ο Ιασονας ορκιστηκε στον εαυτο του να αναγκασει τον Ρωσο να αυτοκτονησει.

Δεν την ειδαν αμεσως.

Ηταν σε μια σκοτεινη γωνια,χυμμενη και κουλουριασμενη,σαν νεκρη.
Ηταν λιποθυμη,σχεδον σε κομματωδη κατασταση.

Πρωτος την ειδε ο Ιασονας και η Αννυ ακολουθοντας το βλεμμα του τσιριξε.
Ο Carter εσμιξε τα φρυδια του και αναρωτηθηκε 'Αυτο το πραγμα ειναι η Ρεβεκκα Ιακωβου;'

Η ρεπλικα του σπιτιου ηταν μικρη,το πολυ 40 τετραγωνικα.Και μετα απο μια γρηγορη επιθεωρηση καταλαβαν οτι ηταν αδειο.

Ο Ιασονας χωρις να χασει χρονο ετρεξε στην βαση της σκαλας και γονατισε μπροστα απο το λιποθυμο κορμι της αγνωστης κοπελας.
Ηταν βγαλμενη απο θριλερ και δεν θυμιζε σε τιποτα την ξακουστη Ρεβεκκα Ιακωβου,ηταν μοναχα οτι απεμεινε απο εκεινη,ασχημες γκριζες σταχτες.

Μυριζε καπνο.Φοβηθηκε προς στιγμην να την αγγιξει.
Μα επειτα θυμηθηκε οτι εκεινη η γυναικα δεν ηταν η οποιαδηποτε,ηταν η Ρεβεκκα.
Την γυρισε ανασκελα,και ειδε το προσωπο της.
Καπως βρωμικο,λιγο πρησμενο ,με μερικους μωλωπες,μα ηταν εκεινη.Η Ρεβεκκα του!

Το στηθος της ανεβοκατεβαινε αργα.Δεν ειχε τις αισθησεις της.Μια ενεση διπλα της ελεγε το ιδιο.

Ο Ιασονας χωρις να χασει χρονο την τραβηξε στην αγκαλια του.Το κεφαλι της στο στηθος του και το χερι του να χαιδευει τα μπερδεμενα και βρωμικα μαλλια της.

Η καρδια του μπηκε στην θεση της.Τα ματια του ετσουζαν.

Την κοιτουσε διχως να μπορει να το πιστεψει.
Ηταν εδω και ηταν ζωντανη!

Του φαινοταν αδυνατισμενη,τα χερια της ηταν αδυναμα ,στο προσωπο της τα κοκκαλα ηταν πιο διακριτα.

Περασε το χερι του κατω απο τα ποδια της και την σηκωσε στην αγκαλια του.

Ναι ,εχει χασει σιγουρα βαρος

Γρυλισε κατω απο την ανασα του οτι θα τους σκοτωσει ολους και σηκωθηκε ορθιος.

Το κεφαλι της ακουμπησε στην βαση του λαιμου του και εκεινος λυγισε .Σταματησε στην θεση του και την φιλησε απαλα στο κουτελο.

Ηταν καπως περιεργη κινηση.Κανεις απο τους φιλους τους δεν περιμενε να δει τον Jason Hunter με τρεμαμενα γονατα να φιλαει την Ρεβεκκα στο κουτελο.

Κουβαλησε ο,τι απεμεινε απο εκεινη εξω,την κρατουσε σφιχτα,προσπερασε τους υπολοιπους και σχεδον διστασε να την δωσει στον διασωστη που περιμενε εξω.Το φορειο και δυο γιατροι διπλα του.

Εκανε ενα βημα πισω.

Η κοπελα που κρατουσε στα χερια του ηταν ενα ερειπιο,ενας σκελετος γεματος μωλωπες.

''Ιασονα,πρεπει να την δωσεις,ειναι για το καλο της''ο Eric προσπαθησε να την παρει απο τα χερια του μα ο βασιλιας του εριξε ενα βλεμμα που δεν σηκωνε αντιρρηση.

Με τα χιλια ζορια την αφησε στο φορειο ,και τοτε ηταν που παρατηρησε τι φορουσε.
Το ιδιο και οι υπολοιποι,η Αννυ αναφωνησε λιγο αφου ο Carter της εξηγησε τη συνδεση με το παρελθον της

''Ο αρρωστημενος μπασταρδος...αν τον πιασω στα χερια μου...''ο Ιασονας γρυλισε.
Ηταν ωστοσο τοσο μα τοσο ανακουφισμενος που την βρηκε ,που ουτε χωρο για εκδικηση δεν ειχε...προς το παρον

Ολα θα πανε καλα

Εν τω μεταξυ ο Jake ειχε στειλει μηνυμα πισω στην επαυλη για την κατασταση που βρεθηκε η Πλανευτρα αλλα και για το νοσοκομειο στο οποιο κατευθυνονταν.

Ο Ιασονας εμεινε να κοιταζει το ελικοπτερο που απομακρυνοταν.
Ενιωθε μια αβολη συγχυση,μια ορμεμφυτη αναγκη να παει μαζι της,να την κρατησει διπλα του,για ωρες,μερες,εβδομαδες ακομη.
Δεν ηξερε ουτε ο ιδιος πως μπορεσε να την αποχωριστει .
Ειναι για το καλο της ελεγε και ξαναελεγε στον εαυτο του.
Θα γινει καλα.

----------------------------------------------------------------------------

Στην διαδρομη δεν μιλουσε κανεις στον Ιασονα.
Ηταν φανερο οτι ειχε χαθει στις σκεψεις του,ειχε ενα πολυ κακο προαισθημα και εκει που το μυαλο του ειχε μουδιασει τελειως,πλεον ειχε γεμισει ιδεες.

Ηταν σφιγμενος και πολυ τραχυς,ακρως σοβαρος,και το βλεμμα του εσπαγε κοκκαλα.
Μακρια ηταν επικινδυνος και μαζι της ακομη πιο επικινδυνος.

Ετσι επικινδυνα βηματιζε πανω κατω στην αιθουσα αναμονης στο νοσοκομειο.
Στους καναπεδες μπροστα του καθονταν οι τρεις φιλοι του,οι δυο φιλες του, ο αδελφος της,ο Stephen,ο πατερας της,οι γονεις του.

Εκεινος δεν ελεγε να καθισει κατω ομως.

''Εχουν περασει δυο ωρες,τι στο διαολο της κανουν;'' ρωτησε εκνευρισμενος εσφιξε τις παλαμες του.
Ενιωθε αβοηθητος,εκτεθειμενος,σχεδον...ευαλωτος.
Τον εκανε να νιωθει ενα εντονο μενος η εικονα της,δεν μπορουσε να την βγαλει απο το μυαλο του.
Πως την ειχε καταντησει ετσι;

Μια νοσηλευτρια πλησιασε.
Η Suzy,ψηλη,με σκουρο δερμα και μακρια καστανα μαλλια,ηταν μια γαζελα ντυμενη με νοσοκομειακα ρουχα.

Την ειχε πηδηξει πριν τρια χρονια,σε μια επισκεψη για ιατρικους ελεγχους ρουτινας.
Απο τις καλυτερες του.
Τον πλησιασε αργα,ειχε ενημερωθει για την νεα του κατακτηση ,και δεν σκοπευε να κατσει να τον παρακαλεσει κιολας.

Βεβαια,ειχε σχεδον ξεχασει ποσο ωραιος ηταν ο Ιασονας.Ψηλος,γεροδεμενος,παντα τελεια ντυμενος,με μια αυρα τοσο σκοτεινη και αινιγματικη,και ενα βλεμμα που σου εδινε την εντυπωση οτι μπορουσε να σε γειρει πανω απο το γραφειο του και να σε κανει να ξεχασεις το ονομα σου.
Και αυτα τα γενια μονο περισσοτερο τονιζαν τα μαυρα ματια του και μοναχα γοητευτικοτερο τον εκαναν.

Ξεροκαταπιε και οσο περπατουσε ισιωσε με τα χερια της τα μαλλια της.
Ειδε το βλεμμα του,απο αδιαφορο να γεμιζει προσμονη,και σχεδον χαρηκε ξεχνοντας τον λογο που πραγματικα ανυπομονουσε να τον πλησιασει.

''Η ασθενης βρισκοταν υπο αναισθησια που σιγα σιγα εξασθενει.Ειναι υποσιτισμενη και ακρως αφυδατωμενη,εχει υποστει κακωσεις και εκδορες.Δεν εχει ωστοσο βαθια τραυματα.Σε λιγο θα ερθει ο γιατρος να σαν μιλησει για τη φυση των τραυματων της και την κατασταση της αναλυτικοτερα''ενημερωσε με την πιο επαγγελματικη φωνη που διεθετε το κοινο της ,που πλεον ηταν ολοι σχεδον ορθιοι.

''Μπορω να την δω;''μιλησαν ταυτοχρονα ο Αντρεας και ο Ιασονας και επειτα ανταλλαξαν ενα ακρως δολοφονικο βλεμμα.

Ο πατερας της εμοιαζε ηρεμος ,καθοταν στην πολυθρονα διπλα σε εκεινη της Ellie,ηταν λες και οι δυο τους γνωριζαν κατι παραπανω ,που οι αλλοι αγνοουσαν.

Η ξανθουλα ηθελε πολυ να δει την φιλη της,αλλα ηξερε οτι οσο ο Jason Hunter ηταν παρων, προηγουταν.

''Ειμαι αδελφος της!''

''Ειμαι αρραβωνιαστικος της'' η Suzy ενιωσε μια σκοταδεινη.

''Φτανουν οι καβγαδες σας!Ανεχτηκα αρκετα!Ιασονα θα αφησεις τον Αντρεα να μπει πρωτος,ειναι αδελφος της ,δικαιωματικα πρεπει να μπει πρωτος μαζι με τον Αχιλλεα και μετα θα μπει η Ellie,γιατι ο Eric θα την παει σπιτι να ξεκουραστει,κι αυτος μαζι.Και μετα απο ολους αυτους θα μπεις εσυ!''ο πατερας του σηκωθηκε ορθιος και επεβαλλε ταξη στον πολυβουο χωρο αναμονης.

Ο Ιασονας ετριξε τα δοντια,κοιταξε δολοφονικα τον Αντρεα μα εγνεψε και εκατσε κατω.Εβγαλε τα τσιγαρα του.

''Απαγορευεται το καπνισμα ''ο Αντρεας παρατηρησε

''Τραβα γαμησου κι εσυ,παπαρα''

Επιδεικτικα αναψε το τσιγαρο και φυσηξε τον καπνο μπροστα του,προκαλωντας τον.

Το κλιμα ηταν τεταμενο.

Η Ellie αποχωρησε αγκαλια με τον Eric καθως απο το κλαμα με το ζορι στεκοταν.
Ο Αντρεας βγηκε εξω αποκαμωμενος και καθισε σε μια πολυθρονα,ο πατερας του ηταν πιο ηρεμος.

''Τοσο χαλια;'' ρωτησε ο Ιασονας τον Eric που απλα εγνεψε με σφιγμενα τα χειλη.

Ο βασιλιας αποφασισε να το ανακαλυψει μονος του.Η πορτα ηταν ανοιχτη.Εκεινη ακομη δεν ειχε βρει τις αισθησεις της.

Εκανε ενα γενναιο βημα προς τα μεσα.
Και την ειδε.

Η μικρη του πλανευτρα,για πρωτη φορα στη ζωη της εμοιαζε οντως μικρη και ηταν απροστατευτη.Το μικρο της σωματακι ξαπλωμενο στο μεγαλο νοσοκομειακο κρεβατι και φαινοταν τοσο μα τοσο ευθραυστη και χλωμη που ο Ιασονας απεκτησε την στιγμιαια αναγκη να την κλείσει σε μια φούσκα μακριά από το κακό του κοσμου .
Τα λευκα της χερια γεματα βελονες και ορους,το σωμα της κατω απο το μπλε υφασμα ηταν τοσο ευθυραστο,λες και ακομη και ενας ανεμος μπορουσε να το σπασει.

Φοβηθηκε να κανει θορυβο.

Τα μαλλια της ηταν πιο κοντα,καπου κοντα στο στηθος της,πλεον ηταν καθαρη,και χτενισμενη οποτε ηταν το πρωτο που παρατηρησε.
Το προσωπο της ειχε μερικες μελανιες και γρατζουνιες.
Ο λαιμος της καποιους μωλωπες,και ηταν σιγουρος πως οσο κατεβαινε τοσο χειροτερα θα γινοταν.

Ειχε τρεις βελόνες στα χερια της, δύο και και μια αντίστοιχα.
Κατω απο το λαιμό της και πάνω από το στηθος της ειχε δύο τεράστιες λευκές γάζες που πλησίασαν πολύ το χρώμα του δέρματος της
Το λευκο δερμα της πιο νέο μα και τοσο κατωχρο.
Τα λεπτά και όμορφα φρυδια της ,οι μακριές βλεφαριδες της, η μικρή γαλλική της μυτη και τα σαρκωδη χειλη της .
Μα επιασε τον εαυτο του να του λειπουν τα πρασινα ματια της.
Ειχε 11 μερες να τον κοιταξει.

Καθισε προσεκτικά στην καρέκλα διπλα της φοβουμενος μην κάνει κάποιο δυνατό θόρυβο
Λες και κάποιος θόρυβος μπορούσε να την τραυματισει
Σχεδον διστακτικα άγγιξε το χερι της.Τα δαχτυλα της ηταν τοσο λεπτά και ευθραυστα ξαφνου στα ματια του. Δεν φορουσε κανενα δαχτυλιδι ,πριν τις αποστολες τα εβγαζε,ιδιως το τελευταιο,το διαμαντι της ελπιδας.

Μηπως ηταν οντως καταρασμενο;

Εδιωξε αυτη του την σκεψη

Το γυμνο της χερι καλυφθηκε απο το δικο του,γεματο δαχτυλιδια και τρια τατουαζ.Δυνατο θερμο και σταθερο.Με το ακροδαχτυλο του χαιδεψε το δερμα της,ηταν ξηρο.

Ξαφνου τα ματια της πεταρισαν ελαφρως,μαζι και η καρδια του.Πατησε το κουμπι ,ενημερωνοντας τους γιατρους οτι ανταποκρινεται.

Κρατησε την ανασα του.

Εκλεισε σφιχτα τα ματια της ,το φως την ενοχλουσε πολυ.
Οι γιατροι της κοντοσταθηκαν στην εισοδο,διπλα ηταν ο πατερας του,ο Αχιλλεας,ο Αντρεας ,λιγο πιο πισω η Eveshka.

Ολοι ηταν παροντες οταν η Ρεβεκκα Ιακωβου ανοιξε τα ματια της και ειδε απο πανω της τον Jason Hunter να της κραταει το χερι σφιχτα με ενα βλεμμα γεματο προσμονη.

Και ολοι ηταν επισης παροντες,οταν ουρλιαξε πιο δυνατα απο ποτε της ,τραβηχτηκε απο το κρατημα του και χωθηκε οσο πιο μεσα στα μαξιλαρια μπορουσε,διχως να παψει να φωναζει τρομοκρατημενη.
Τον κοιτουσε με ενα βλεμμα κενο και φοβισμενο.

Ο Ιασονας εκανε ενα βημα πισω,τα εχασε.
Ειχε παθει αμνησια;Τον ειχε ξεχασει;

Το υποσυνειδητο του του ψιθυρισε οτι δεν συνεβαινε τιποτα τετοιο.

Η Ρεβεκκα Ιακωβου,εχοντας πληρη γνωση του ποια ηταν,ποιος ηταν,τι της συνεβη και γιατι,

ειχε ραγισει και ειχε χαθει στο σκοταδι της,πιθανον για παντα.

Και δεν εβρισκα τιποτα χειροτερο απο το να σε κοιτουν αυτοι που αγαπουσες και να μην τους θυμασαι.

Δεν μπορουσα να διανοηθω πονο μεγαλυτερο απο εκεινον της ληθης μου.

Ωσπου,σε κοιταξα στα ματια και ειδα το κενο μεσα τους.

Δεν ειχες ιδεα ποιος ησουν,ποια ημουν,τι ημασταν.
Σου ημουν ξενη,δε με αγαπουσες,δεν ησουν ερωτευμενος,δεν με ειχες αναγκη.

Εσυ με εβλεπες ως μια αγνωστη και εγω,ως το πεπρωμενο μου.

Οποτε ναι,βρηκα κατι,ασυλληπτο και ομως πραγματικο,κατι που με φοβιζει και με κανει να χανω τον υπνο μου.

Τρεμω την μερα που θα ξυπνησεις ,θα με θυμασαι,μα το μονο που θα αισθανεσαι για μενα θα ειναι το κενο,το απολυτο,λευκο,απεραντο κενο.
Το τιποτα.

Η ληθη σου ειναι ο θανατος μου.

Ciao Bellas!

Πως ειστε τι μου κανετε;

Ειδαμε λοιπον τον αγωνα αναζητησης.

Ειδαμε τον καβγα του Αντρεα με τον Eric,

μια γλυκια σκηνη του πρωτου με την Ellie μας.

Το τελευταιο μερος του βασανιστηριου

Την διασωση...

Και φυσικα το ξυπνημα.

Τι λετε να γινει;

Πως θα αντιδρασει ο Ιασονας;

Τι ευχεστε;

Και το κυριοτερο

Πιστευετε οτι η Ρεβεκκα θα επανελθει ποτε της;

Αυτά από εμένα.

Ραντεβού στο επόμενο
Να είστε πάντα καλά.

Σας αγαπώ πολύ.

xxxΜαγδαxxx