Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων.
Mahatma Gandhi

Τα λαθη ειναι κατ'εξοχιν ,ανθρωπινα.Ο ανθρωπινος παραγοντας τροφοδοτει την πιθανοτητα ενος λαθους και η αλαζονια του ατομου να εθελοτυφλει μπροστα στο λαθος του το παγιωνει.

Εχουμε την ταση ,πολυ συχνα,να παραβλεπουμε τα λαθη οσων αγαπαμε,να αγνοουμε τα μειονεκτηματα τους,τις παραξενιες και τα ατοπηματα τους.

Ακομη περισσοτερο,τεινουμε να παραβλεπουμε τα δικα μας λαθη.Αν και οι περισσοτεροι θα πουν σε αυτο το σημειο ,οτι ο ανθρωπος ειναι πιο σκληρος με τον εαυτο του απο οτι πρεπει.

Μα αυτο το χαρακτηριστικο αιρεται,οταν φτανεις στο εσχατο σημειο.

Θυμαστε το εσχατο σημειο;

Ειναι εκεινη η γραμμη οπου η ανθρωπινη υποσταση εξατμιζεται,τα ζωωδη ενστικτα ξυπνουν και η απελπισια κολυμπα στον αερα που αναπνεουμε.

Χανεις το αισθημα της λογικης και χανεσαι στις αυταπατες.

Προκειται για μια οαση ανακουφισης,μεσα στην ερημο του πονου και δεν ειναι τιποτα αλλο παα τα ψεματα που λες στον εαυτο σου για να ελαφρυνεις την συνειδηση,για να κοιμασαι καλυτερα τα βραδια.

Ενας ιστος
αραχνοΰφαντος,
φτιαγμενος απο ολα τα λευκα σου ψεματα,σχεδον αορατος,
ομως προσεχε,θα μπλεχτεις...

και απο την αραχνη της αληθειας,δεν ξεφυγε ποτε κανεις.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Έφυγες Ιάσονα !! Έφυγες!Αντι να μεινεις και να παλεψεις για εμας εφυγες!

Μπουνια ,δυο βηματα πισω και αλλη μπουνια.Βαριανασαινε.

''Δεν σε αγαπουσα,το παραδεχομαι...αλλα εκεινους τους εξι μηνες που ελειπες,εμαθα να σε αγαπω...εστω και απο μακρια.Εσυ παλι,με το οτι γυρισες με μια αλλη,απεδειξες οτι δεν με αγαπησες ποτε''

Με λυσσα χτυπησε τον μαυρο σακο που κρεμοταν στον σακο του γυμναστηριου.Ηταν αδειο και ημισκοτεινο.Τους ειχε διωξει ολους.Ηταν λιγο μετα τις τρεις το ξημερωμα.

Ειχαν περασει πεντε μερες.

Προσπαθησε να βρει την ανασα του,αλλα το στηθος του βαραινε με καθε εισπνοη.Εφταιγε το τσιγαρο,καπνιζε πολυ αυτες τις μερες.

''Οποιος μετανιωνει επιστρεφει Ιασονα,οποιος αγαπαει μενει''

Ουρλιαξε σχεδον χτυπωντας με μανια τον σακο .Τα γαντια ειχαν γινει ενα με το δερμα των χεριων του.

Μα δεν σταματουσε.Ειχε οργη μεσα του,οργη που με δυσκολια σχεδον ελεγχε πλεον.

''Αν αυτο...αν αυτο ειναι η αγαπη...τοτε...τοτε δεν την θελω την αγαπη σου!Ειναι ασχημη,και με ποναει''

Τα λογια της,εδω και μερες τον στοιχειωναν.Δεν μπορουσε με τιποτα να τα ξεχασει.Ουτε να την κανει να αλλαξει γνωμη μπορουσε φυσικα.Η Ρεβεκκα οταν ελεγε κατι το εννοουσε και το τηρουσε,με καθε κοστος.

Και οσο σκεφτοταν οτι τον ειχε ικετεψει να την δεχτει πισω εκεινο το βραδυ και εκεινος την απερριψε ενιωθε το αιμα να ανεβαινει στο κεφαλι του.

Φερθηκα τοσο μα τοσο ηλιθια

Και μεσα στον τυφωνα των εξελιξεων ειχε να σκεφτεται και την Ρεβεκκα.Το μυαλο του εδω και μερες βουιζε,σαν να ειχε κουραστει να σκεφτεται.Ειχε ημικρανιες ,πονοκεφαλο και πολυ...πολυ κακη διαθεση.

Εδωσε μερικες ακομα μπουνιες μα γρηγορα απομακρυνθηκε και εγειρε ελαφρως προς τα μπροστα παιρνοντας βαθιες ανασες.

Ο ιδρωτας εσταζε στο πατωμα.Δεν ηξερε ποση ωρα ηταν εκει κατω,μα ειχε ηρεμησει λιγο.
Οσο γινοταν δηλαδη.

''Καλυτερα να κανεις ενα διαλειμμα'' η φωνη της Αννυ τον εκανε να σηκωσει το βλεμμα του προς την εισοδο του γυμναστηριου.

Οι δύο κοπέλες στέκονταν στην είσοδο του γυμναστηριου οπου τις τελευταιες μερες ο Ιασονας εκτονωνοταν συχνα.

Ο Ιασονας γελασε πικρα και εβγαλε τα γαντια πετωντας τα στην αλλη ακρη.
Εκανε νοημα στην Ellie να του πεταξει ενα μπουκαλι νερο.Η κοπελα του το εδωσε πλησιαζοντας τον λιγο.Του εριξε ενα εξεταστικο βλεμμα.Το μητρικο της ενστικτο δυναμωνε ,μαζι και τα βλεμματα ελεγχου που εριχνε ποτε σε εκεινον ,ποτε στη Ρεβεκκα ,για να βεβαιωθει οτι ειναι καλα.

Τον κοιτουσαν αποδοκιμαστικα.Μα μονο και μονο επειδη κλεινοταν στο γυμναστηριο και εξαντλουσε τον εαυτο του αντι να πεσει στα γονατα και να παρακαλεσει την φιλη τους.

Λες και δεν το ειχε δοκιμασει ηδη

Βεβαια ,δεν το εκανε με τετοιο τροπο,και ηταν μονοι τους,κανεις δεν τον ειδε να υποκυπτει,ουτε στο γυμναστηριο τον εβλεπε κανεις,να σπαει και να ωρυεται.Ηταν σχεδο θλιβερο.

Κατα τα αλλα αποτελουσε εξαιρετικο θεαμα.
Η μαυρη βερμουδα του ειχε πεσει στα κοκκαλα της λεκανης του και σε κοινη θεα βρισκοταν ολοκληρος ο κορμος του ,το σετ με τους γραμμωμενους του κοιλιακους και το V στην λεκανη του που προκαλουσε την οποιαδηποτε να κατεβασει λιγο ακομα τη φορμα.Φορουσε λευκα αθλητικα και τα γυμνασμενα ποδια του προιδεαζαν την ενασχοληση του με τον αθλητισμο.
Ηταν ιδρωμενος,ολο του το δερμα γυαλιζε.
Ηπιε μερικες μεγαλες γουλιες νερο και το υπολοιπο το εριξε πανω του ,βρεχοντας ακομη περισσοτερο τα καταμαυρα μαλλια του και δημιουργωντας λιμνες και ρυακια νερου που ερρεαν στο σμιλευμενο κορμι του.

Οι δυο κοπελες προσπαθησαν να συντονισουν τις σκεψεις τους.

''Αντι να καθεσαι εδω σαν τον χαμενο μπορεις να την διεκδικησεις και παλι ''η Ellie χωρις περιστροφες του ειπε κοιτωντας τον στα ματια

Ο Ιασονας γελασε λες και του ειχε πει το ανεκδοτο του μηνα

''Δεν ειναι τοσο απλο.Η Ρεβεκκα χρειζεται χρονο απο οτι φαινεται,δεν γινεται να την φορτισω παραπανω συναισθηματικα,αλλωστε ,πριν με ακουσει εστω,πρεπει να ολοκληρωσει το σχεδιο της''η φραση που τοσο χαλαρα ξεστομισε καθως εκανε διατασεις για να ξεπιαστει φανηκε να παραξενευει τις δυο φιλες

''Το σχεδιο ;Ποιο σχεδιο?''η Αννυ πεταχτηκε και κοιταξε την Ellie,μηπως γνωριζε κατι παραπανω.Η κοπελα ανασηκωσε τους ωμους της.

''Να με πληγωσει οσο την πληγωσα'' ειπε ξερα και τεντωθηκε ελαφρως

Η Ellie ξεφυσηξε,αρχισε να θυμωνει και οι ορμονες της ενετειναν μονο τις εκρηξεις της.

''Εχετε τρελαθει και οι δυο!Νομιζεις οτι ειναι παιχνιδι ολο αυτο; Ε; Νομιζεις οτι ειναι γαμημενο παιχνιδι;'' φωναξε και η Αννυ την σκουντηξε για να κατευνασει τον τονο ή μαλλον το θρασος της αλλα η γιατρινια ηξερε οτι ο Ιασονας την σεβοταν και -μαλλον- την συμπαθουσε πολυ.Αλλωστε ηταν η κοπελα του φιλου του.

Κουμπάρα την ειχε πει μια φορα σαρκαστικα.

''Δεν λεω οτι ειναι παιχνιδι,απλως ξερω οτι θα παρει τον γλυκο της χρονο να με εκδικηθει για ολα αυτα'' μουρμουρισε εκνευρισμενος ''Και κοιτα να ηρεμησεις λιγο εσυ'' της ειπε αυστηρα δειχνοντας με νοημα την κοιλια της.

''Δηλαδη δεν τελειωσατε οριστικα'' η Αννυ ψιθυρισε σχεδον,εβλεπε κανεις την ελπιδα στα ματια της.Η δηλωση της προκαλεσε το τρανταχτο γελιο του Ιασονα

''Κοριτσια...κοριτσια...'' πηρε την πετσετα του και την αφησε στον αυχαινα του καθως μαζευε τα υπολοιπα πραγματα του.

Τους εκανε νοημα να τον ακολουθησουν προς την επαυλη μεσω των υπογειων διαδρομων.

''Εγω με την Ρεβεκκα θα τελειωσουμε οριστικα μονο οταν -κι αυτο να το θυμαστε καλα - '' τις κοιταξε στα ματια σοβαρος

''ενας απο τους δυο μας πεθανει''

Τα ειχαν χασει.

Και απο οτι φαινοταν...και ο Ιασονας το ιδιο.
Ειχε χασει το μυαλο του στην σκεψη οτι η Ρεβεκκα προχωρησε τη ζωη της αφηνοντας τον πισω.
Ενας νοητος χωρισμος ,απο μια σχεση που δεν ειχε επισημοποιηθει ποτε,κι ομως τον πονουσε φρικτα.

Εξακολοθουσε ωστοσο να πιστευει -μα τι ανοητος- οτι η Ρεβεκκα Ιακωβου επαιζε μαζι του.Συντομα ομως θα καταλαβαινε,οτι το μονο παιχνιδι που επικρατουσε,ηταν αυτο στο μυαλο του,μια ομορφη ,καταπραϋντική αυταπατη.

--------------------------------------------------------------
Ιασονας

Εχουν περασει 5 μερες που βγηκε απο το νοσοκομειο και δεκα μερες απο την μερα της εισβολης και κοντευω να τρελαθω.

Πεντε μερες που δεν εχω μεινει ουτε ενα λεπτο μονος μαζι της.Επιτηδες το κανει και το ξερω.Αλλα σημερα ειναι η μερα που θα μιλησουμε,το νιωθω.
Βεβαια,το ιδιο λεω τις τελευταιες δεκα μερες.Και καθε φορα βρισκει ολο και πιο δημιουργικο τροπο να με γειωνει.

Αφηνοντας στην ακρη-προσωρινα μονο- τα κολλητιλικια με τον Dyllan ,με αγνοει παντελως,μαζι και καθε μου προσπαθεια να τα ξαναβρουμε,ενω δεχεται το προκλητικο φλερτ των τολμηροτερων.

Της πηρα το ακριβοτερο σετ με πινελα για την ζωγραφικη της,τα εστειλα στο δωματιο της και περιμενα εστω ενα χαμογελο.
Ξερεις τι ελαβα αντι αυτου;

Ενα αδιαφορο βλεμμα και την πορτα της να κλεινει στο προσωπο μου.
Εχω ζησει μεγαλες ξεφτιλες αλλα αυτο δεν το περιμενα.

Ειμαι ο Βασιλιας της Μαφιας αναθεμα!

Ας μην μιλησω για τα επωνυμα ρουχα,για την νεα σειρα Pandora,για τα αμετρητα ζευγαρια παπουτσια και αλλα πολλα,που αξιζουν παραπανω απο την βιλλα που ζει ο αδελφος της τωρα...αλλα φυσικα την Ρεβεκκα την αφηναν αδιαφορη ολα αυτα.

Το μονο που την τραβαει πλεον στο γραφειο μου ειναι η διοικητικη δουλεια.

Καθεται σταυροποδι στην πολυθρονα απεναντι απο το γραφειο μου και κοιταζει τα χαρτια που υποτιθεται οτι κοιταζω κι εγω.

Μα πως να συγκεντρωθω οταν τριγυρναει σπιτι με αυτα τα καυτα σορτσακια τα οποια οσο περναει η ωρα ολο και περισσοτερο ανεβαινουν.
Η ωρα ειναι λιγο μετα τις 11 και εχουμε πιει και οι δυο απο ενα ποτηρι ουισκι,αυτη μελεταει χαλαρη τα εσοδα του μηνα παιζοντας αφηρημενα με το στυλο αναμεσα στα δυο δαχτυλα της.

Δεν μου ριχνει ουτε ενα βλεμμα η ατιμη!
Τοσο απαρατηρητος της περναω πια;

Ξεροβηξα.

Καμια αντιδραση.

Προσπαθησα παλι.

Επιτελους με ευλογησε με το καταπρασινο βλεμμα της.Με κοιταξε στωικα,αλλα αυστηρα και επαγγελματικα ταυτοχρονα.

Αναθεματισμενη γυναικα

''Να πω να σου φερουν κατι για τον λαιμο '' εκανε μια κινηση να σηκωσει το τηλεφωνο μου για να καλεσει το πρσωπικο αλλα την σταματησα ακουμπωντας το χερι μου πανω στο δικο της.

''Δεν χρειαζεται,ειναι ξεροβηχας''μουρμουρισα

Ξερω οτι ενιωσε την θερμη που ενιωσα και εγω,ηταν πολυ γνωριμο το αγγιγμα μας ,παρολα αυτα ,ψυχρη σαν παγος και αμετανοητη οπως ηταν,τραβηξε το χερι της και συνεχισε με τα ηλιθια εσοδα.

''Να παραγγειλουμε τιποτα,σαν να πεινασα'' σε μια εσχατη προσπαθεια να την πλησιασω αφησα τα χαρτια μου κατω και εγειρα πισω στην δερματινη πολυθρονα μου.

''Οι μαγειρισσα ειναι ακομα κατω'' μου απαντησε τυπικα χωρις φυσικα να σηκωσει το βλεμμα της να με κοιταξει.

''Εχω ορεξη βασικα για μεξικανικο...εχει ενα ουτε δεκα λεπτα μακρια...παμε;''προσπαθησα να ακουστω χαλαρος και αδιαφορος,μα η αποδειξη οτι απετυχα βρισκοταν στο βλεμμα της οταν σηκωσε το κεφαλι να με κοιταξει.

Πανικος.Τον ειδα αμυδρα,μα σε δευτερολεπτα εγινε καπνος.

Εκλεισε αποτομα το βιβλιο με τα εσοδα και αφησε το κομπιουτερακι και το στυλο στην ακρη.

''Νυσταζω.Παω να ξεκουραστω.Τα λεμε αυριο στο meeting με τους κατασκοπους μας στην Γαλλια στις 9''απαντησε και σηκωθηκε αποτομα ορθια ,λες και δεν ειχε ακουσει λεξη απο την προταση μου

Χωρις να μου ριξει αλλο βλεμμα γυρισε απο την αλλη και εφυγε,βεβαια τωρα που το σκεφτομαι,καλυτερα,το βλεμμα μου ηταν πολυ σοκαρισμενο.

15 Ιουνιου (20 μερες μετα την εισβολη)

''Και τωρα τι; Θα μας σκοτωσετε;'' ο ενας απο τους δυο δεμενους αντρες ρωτησε.

Ο Jake μειδιασε.Προχωρουσε πανω κατω στο παλιο αρχοντικο εξω απο το Λονδινο.Ενας απο τους τελευταιους τους στοχους ηταν ο διευθυντης της Τραπεζας που τους βοηθησε με την υπεξαιρεση τεραστιων χρηματικων ποσων.Ηταν θεμα χρονου να τον ανακαλυψουν οι αρχες και να τον ανακρινουν.

Και η Ρεβεκκα ,αν εκρινε απο το τρεμουλο στην φωνη του,δεν θα αντεχε και πολυ.

Φυσικα,η συζυγος του ηταν δεμενη σε μια καρεκλα διπλα του...και το τραγικοτερο;Ο εραστης της δεμενος σε μια καρεκλα πιο διπλα.
Γιατι οταν η Ρεβεκκα Ιακωβου υποκριθηκε την παμπλουτη επιχειρηματια που ενδιαφεροταν για ορισμενες χρηματιστηριακες συμβουλες -ξερωντας πως ο μεσηλικας απεναντι της ηταν ειδημων- ο αντρας δεχτηκε και με το παραπανω να την συνοδευσει μεχρι το εστιατοριο απεναντι απο την κεντρικη τραπεζα και κατα την διαρκεια του διαλειμματος του ,να μιλησουν.

Φυσικα το γευμα εξελιχθηκε υπεροχα,με την Ρεβεκκα να του προκαλει αρρυθμιες και να του δημιουργει και καθε -ταχα εν αγνοια της- προκλητικη κινηση προστυχες εικονες.

Ωσπου του ζητησε να παει διακριτικα στο μπανιο και εκεινη πεντε λεπτα αργοτερα,θα τον ακολουθουσε.
Ο παντρεμενος τραπεζιτης ενιωθε λες και πετυχε το λαχειο!
Που να ηξερε οτι το πενταλεπτο που περιμενε στις τουαλετες η Ρεβεκκα οδηγουσε τρεις αντρες στις τουαλετες ,οι οποιοι σε δευτερολεπτα τον αφησαν αναισθητο,τον ναρκωσαν και τον οδηγησαν σπιτι του,οπου πιεσαν το δαχτυλικο του αποτυπωμα στην κεντρικη εισοδο μονο και μονο για να πιασουν στα πρασα την συζυγο του -εδω και 20 χρονια- με τον κηπουρο!

Σχεδον γελωντας πνιχτα τους ακινητοποιησαν και τους αφησαν δεμενους στην σειρα,τους δυο εραστες και τον αναισθητο συζυγο της μοιχαλιδας.

Και επειτα,το ιδιο συνεβη με τις δυο οικιακες βοηθους,τον μπατλερ,τον σοφερ και τα τρια παιδια τους.Αυτοι ωστοσο ,θα ειχαν την τυχη να μεινουν ζωντανη.Γι αυτο το λογο φορουσαν μασκες που καλυπταν τα ματια τους.

''Πρωτα,θα βρουμε τα συμβολαια που υπεγραψε ο Ιασονας και μετα θα σβησουμε καθε στοιχειο,η αστυνομια,θα κανει περιπου ...'' ο Dyllan κοιταξε αλαζονικα το ρολοι του ''αλλες τρεις ωρες να ξεκινησει και παλι το συστημα,το διελυσα.'' δηλωσε περηφανος και η Ρεβεκκα γελασε δυνατα με το υφος του,χωρις να σταματαει να υψωνει το οπλο προς τους αιχμαλωτους.

''Μετα θα ερθουν να σε παρουν οπως και να χει,αλλα αν θες να κανουμε το ψυχικο και να ληξουμε την μιζερια σου,πολυ ευχαριστως!'' ο Jake πεταχτηκε.

Ο Eric-παρακολουθωντας απο την επαυλη το σκηνικο- ρολλαρε τα ματια του.Ο στοχος αποτελουσε δουλεια του Dyllan και σε αυτη την αποστολη ηταν αρχηγος.

Μοιραστηκε ενα βλεμμα με την Ρεβεκκα που κοιταξε την καμερα ξερωντας οτι οι τρεις φιλοι την κοιτουν απο το συστημα ασφαλειας.
Ο Ιρλανδος μαφιοζος,απο την μερα που εγινε γνωστο στον κοσμο των Κυνηγων ,οτι ο Ιασονας αφησε την Μαργκοτ για την Ρεβεκκα μα η πλανευτρα τον απερριψε ,δεν ειχε σταματησει να βρισκεται με καθε ευκαιρια κοντα της.

Πηγαινε για τρεξιμο ;Πηγαινε μαζι της.

Πηγαινε στο κλαμπ;Δεν ενιωθε πια κουρασμενος και ακολουθουσε και ο ιδιος.

Πηγαινε στην σχολη;Προσφεροταν να την παει με το αυτοκινητο του για να μην οδηγει και τραυματισει χειροτερα την πληγη της.

Και φυσικα η Ρεβεκκα ολο αυτο το απολαμβανε στην αρχη,μα πλεον την κουραζε.
Ηταν λες και η ηττα του Ιασονα τον ειχε γεμισει αυτοπεποιθηση.Ειχε την λανθασμενη πεποιθηση οτι θα διαλεγε εναν απο τους δυο,και αφου απερριψε τον Ιασονα...ποιος εμενε;

Παρα τις προσδοκιες ολων,ο Βασιλιας δεν καταξιωξε την Ρεβεκκα μεχρι τελικης πτωσεως,δεν την στριμωξε σε γωνιες,δεν εδειξε ζηλια απεναντι στην βλακωδη συμπεριφορα του Dyllan...οχι ακομη δηλαδη.

Θεωρουσε οτι αυτο που χρειαζοταν η Ρεβεκκα Ιακωβου,ηταν χρονος.

Οτιδηποτε αλλο θα την επνιγε

Και μπορει ο Ιασονας να ηταν παρορμητικος ,ζηλιαρης,οξυθυμος,αλλα πανω απο ολα ηταν πανεξυπνος.

Οποτε επεμεινε σχεδον καρτερικα την παρουσια του Dyllan χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν του ανεθετε επιπλεον δουλεια για να τον κρατησει μακρια της.
Ωστοσο ειχε κανει ενα βασικο λαθος.

Δεν ειχε μαθει τιποτα απο τα λαθη του παρελθοντος ...και περιμενε πως ο χρονος θα επουλωνε και αυτη την πληγη της σχεσης του,οπως εκανε με καθε αλλη...μαται

Ο αιχμαλωτος αντρας κοιταξε τον Dyllan,που αυταρεσκα εδινε εντολες σε ολους,υστερα κοιταξε την Ρεβεκκα σχεδον με παραπονο,προσποιουνταν ,και τυχαινε να ειναι εξαιρετικα χειριστικος αντρας.Αυτο η Ρεβεκκα του το αναγνωριζε

''Νομιζα οτι αξιζα κατι παραπανω απο ενα αγνωστο τσιρακι του Jason Hunter στην δολοφονια μου'' της ειπε ταχα πληγωμενος βγαζοντας -οπως επιθυμουσε- τον Dyllan ,εκτος οριων.

Η Ρεβεκκα επνιξε ενα γελακι,ηταν εξυπνος!Προσπαθουσε να κανει τον Dyllan να τον σκοτωσει,για να μην φαει ισοβια για κρατικη απατη.Φυσικα η Μαφια δεν θα αναφεροταν ποτε,γιατι ως γνωστον,υπηρχε ο νομος σιωπης.

Ο Dyllan δεν ψυχανεμιστηκε ωστοσο αυτη την απατη και σχεδον του ορμισε βγαζοντας το οπλο εξω και σημαδευονταν τον στο κεφαλι.Η συζυγος του αρχισε να ουρλιαζει προκαλωντας ταραχη και τους υπολοιπους-τυφλους- ομηρους.

''ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΕΙΣ ΑΥΤΟ''τον προκαλεσε και η Ρεβεκκα ειδε οτι ειχε κοκκινισει ελαφρως,ντρεποταν σιγουρα και ειχε νευριασει.Ο Jake προσπαθησε να τον τραβηξει μακρια αλλα μεσα στον ορυμαγδο ο Dyllan δεν ακουγε κανεναν.Ειχε κολλησει το οπλο στο μαγουλο του αντρα.

''Dyllan σταματα,ασε κατω το οπλο''

Ο συνεργατης τους κοιταξε την πλανευτρα απελπισμενος για να επεμβει

''Ειπα οτι εισαι ενα τιποτα που το χεις δει καποιος '' Οι φλεβες του εξειχαν και ετρεμε ολοκληρος.Οπλισε ''Και αυτη εκει''εδειξε με ενα νευμα την Ρεβεκκα ''Σιγα μην την ριξεις''

''Ρεβεκκα παρτον απο εκει χωρις να τσακωθειτε,αυτο θελει να πετυχει,να σας διχασει και να τον σκοτωσετε''η φωνη του Ιασονα γεμισε το μυαλο της Ρεβεκκας και σχεδον ειχε ξεχασει οτι φορουσε ακουστικο τοση ωρα

Εγνεψε ξερωντας οτι κοιτανε απο την καμερα

''Dyllan αστον,σε προκαλει επιτηδες δεν το βλεπεις,ασε κατω το οπλο'' προσπαθησε να τον τραβηξει πισω ,μα ειδε ξαφνου ενα αλλο του προσωπο ,τιναξε τον ωμο του για να τον αφησει

''Παρατα με!''

Γρυλιζε σχεδον μεσα στα μουτρα του αντρα και εχωσε το οπλο μεσα στο στομα του .Του κοπηκε το θρασος,περιμενε τον θανατο

Τι αδαης που ειναι ο Dyllan σκεφτηκε η Ρεβεκκα οταν αποφασισε να λαβει δραση

''Ειπα.Ασε.Κατω.Το.Οπλο'' συριξε και ακουμπησε το οπλο της στο κροταφο του.Οταν το παγωμενο μεταλλο ακουμπησε το δερμα του η Ρεβεκκα καταφερε να φερει την απολυτη σιωπη σε ολοκληρο το σπιτι.

Ο Dyllan κοκκαλωσε.

Με μια αποτομη κινηση τεντωσε το χερι του προς το μερος της σημαδευοντας την με το οπλο του,αφηνοντας τον αντρα στην ησυχια του.

Η σιωπη ηταν φρικτη.

Στεκοταν ο ενας απεναντι στον αλλον ,σημαδευοντας με οπλο.
Ο Dyllan δεν ανασαινε καν

Κοιτουσε την γυναικα απεναντι του,δυναμικη ,πανεμορφη και ...θεοτρελη!

''Θα με πυροβολησεις;Οντως τωρα;'' την ρωτησε σφιγγοντας τα δοντια,το βλεμμα του ακρως προκλητικο

''Αν τον σκοτωσεις ναι'' του απαντησε με στομφο

''Ειμαι αρκετα γρηγορος για να σε σκοτωσω πριν ανοιγοκλεισεις τα ματια σου και επειτα να παρω τον χρονο μου σκοτωνοντας αυτον τον γαμιολη'' εφτυσε τις λεξεις.

''Το μονο σιγουρο ειναι οτι αν με πυροβολησεις θα σε παρω μαζι μου'' του ειπε χωρις να χασει χτυπο.

Ο διχασμος των ''εισβολεων '' ηταν ξεκαθαρη

Η οργη ειχε κυριευθει απο οργη,οργη που δεν μπορεσε να κατευνασει με καμια της σκεψη.

''Ρεβεκκα κατεβασε το οπλο σου '' η φωνη του Ιασονα ακουστηκε απο το ακουστικο,ηταν επιτακτικη,θυμωμενη και ηταν εντολη.Ομως την ακουγε μονο εκεινη,οποτε την αγνοησε

''Ο Ιασονας λειπει,κανω εγω κουμαντο τωρα,οποτε κατεβασε το οπλο σου και κατσε σε μια ακρη'' της ειπε θελωντας να ανακτησει την κυριαρχια του ''η δουλεια σου εδω εχει τελειωσει'' την διεταξε

Ετριξε τα δοντια.Οι αρθρωσεις της ειχαν ασπρισει.

Τωρα ειναι που θα τον πυροβολουσε!

''Κατεβασε το οπλο,εχει δικιο'' ο Jake απεφυγε το ονομα της,εφοσον σκοπευαν να αφησουν μαρτυρες.

Δεν το πιστευε και φαινοταν στο βλεμμα του ,αλλα κατι επρεπε να κανει κατι για να κατευνασει την ενταση αναμεσα τους

Η Ρεβεκκα τον κοιταξε οργισμενη.Ποτε εκεινον και ποτε τον Dyllan.

Κατεβασε το οπλο.

------------------------------------------------------------------------------------------

''Εισαι ηλιθιος Dyllan;ΠΕΣ ΜΟΥ!ΕΙΣΑΙ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΗΛΙΘΙΟΣ;''φωναζε σαν τρελη μπαινοντας στο δωματιο του χωρις φυσικα να χτυπησει.Οι φωνες της ηχουσαν σε ολοκληρη την επαυλη.
Ευτυχώς όλοι είχαν πάει στο κλαμπ και η Ellie με τον Έρικ σπίτι τους. Μόνο Jake τους άκουγε , που για να μην οδηγήσει βράδυ αποφάσισε να μείνει στον ξενώνα δίπλα στον Dyllan. Και η κίνηση του να πάρει αμέσως τηλέφωνο τον Carterνα τον ενημερώσει για την μάλλον επιθετική εισβολή της πλανευτρας ,θα ήταν μοιραία.

Ο Ιρλανδός Μαφιοζος βρισκοταν ξαπλωμενος στο κρεβατι του,ημιγυμνος,ηδη νευριασμενος μαζι της,τον ειχε σημαδεψει με οπλο άλλωστε!

''ΕΓΩ;ΕΓΩ;Εσυ με απειλησες με οπλο!'' πεταχτηκε ορθιος και βρεθηκε απεναντι της σε πολυ κοντινη αποσταση.

''Η ΕΝΤΟΛΗ ΗΤΑΝ 'ΜΗΝ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ' ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ;ΣΚΟΤΩΣΕΣ!''ουρλιαξε σχεδον και οταν την πλησιασε λιγο ακομα τον εσπρωξε με δυναμη μακριά.

"Απλά νευριασες επειδή σε διέταξα και κόψε τα ταχα φιλανθρωπικά σου φρονήματα !" Την πλησίασε κι άλλο και η Ρεβέκκα έκανε να τον σπρώξει κι άλλο αλλά της έπιασε τους καρπούς .

Την κόλλησε πάνω του

''Αλλωστε'' της ειπε με ενα αυταρεσκο χαμογελο που η Ρεβεκκα πρωτη φορα εβλεπε στα χειλη του

Τελικα η εξουσια πηγαινει στους αντρες καλυτερα απο οτι τα κουστουμια τους.Τους ομορφαινει.

''Ο Ιασονας δεν με επεπληξε καν''υπερηφανευτηκε ανεβαζοντας της το αιμα στο κεφαλι.

''Αυτην την εντυπωση εχεις;Οτι ο Ιασονας αν δεν ειχε τσακωθει μαζι μου θα σε κρατουσε εδω μεσα ακομα;ΠΑΡΑΚΟΥΣΕΣ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ!''του φωναξε μεσα στο προσωπο.

Τα χειλη της σχεδον αγγιξαν τα δικα του.

Αυτο ,του εδωσε ακομη περισσοτερο αυτοπεποιθηση,λες και η Ρεβεκκα του το ειπε για να χαρει.

''Αρα το παραδεχεσαι!'' αναφωνησε και την επιασε απο το μπρατσα.Η Ρεβεκκα τον κοιταξε λες και ηταν τρελος και προσπαθησε ματαια να απεγκλωβιστει,ηταν πολυ δυνατος.

''Να παραδεχτω τι;''

''Οτι ο Ιασονας λογω εγωισμου επειδη σε εκλεψα απο εκεινον δεν αντεδρασε!'' φωναξε θραμβευτικα

''ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΡΙΨΕΙ!ΠΡΩΤΟΝ ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΛΕΨΕΣ!ΟΥΤΕ ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΩ ΟΥΤΕ ΑΥΤ-''

Κολλησε τα χειλη του πανω στα δικα της,την τραβηξε πανω του και την εγκλωβισε στην αγκαλια του .

Χτυπιοταν και παλευε να ξεφυγει μα δεν την αφηνε.Η γλωσσα του εισχωρησε στο στομα της.Βογγηξε και τον δαγκωσε δυνατα. Για δευτερόλεπτα την απομάκρυνε και σκούπισε τα χείλη του.

Η Ρεβέκκα προς έκπληξη της δεν κουνηθηκε.
Ηταν λες και τα ποδια της ειχαν καρφωθει στο δαπεδο.Αυτος ο αντρας απεναντι της δεν ειχε καμια σχεση με τον γλυκουλη τον Dyllan,ηταν ισχυρος ,αλαζονας και ετοιμος να την αποκτησει πασι θυσια.

Την κοιταξε αυστηρα.

''Δεν θα με ξανασημαδεψεις'' διεταξε κοφτα.

''Δεν θα με ξαναδιαταξεις '' αντιγυρισε

''Ρεβεκκα!Το εννοω !Δεν.Θα.Με.Ξανασημαδεψεις.'' η κοπελα γελασε

''Καλα αν ειναι να κλαψεις-''

Την τραβηξε πανω του και την φιλησε ,αυτη την φορα με παθος.
Η Ρεβεκκα σαν να την χτυπησε ηλεκτρικο ρευμα αρχισε να τραβιεται και να τον χτυπαει.

''Εισαι τρελος!Σταματα!''

Τον εφερε στα ορια του.Την ακινητοποιησε απεναντι του.Η πλανευτρα αρνηθηκε να τον κοτιαξει στα ματια.Θα της αφηνε σημαδια ετσι που την κρατουσε.

''Με πονας' μουρμουρισε σιωπηλα και προς εκπληξη της ο Dyllan δεν μαλακωσε ουτε ελαχιστα απεναντι της,ουτε φυσικα εσπευσε να χαλαρωσει το κρατημα του

''Για μια φορα στην ζωη σου σταματα να εισαι τοσο αντιδραστικη,αν δεν σ αρεσει το σταματαω.''της ειπε σοβαρα και πριν η Ρεβεκκα καταφερει να αρθρωσει λεξη την ξαναφιλησε.Σχεδον γουρλωσε τα ματια του οταν καταλαβε οτι αυτη την φορα οχι μονο δεν του αντιστεκοταν αλλα εμενε ακινητη.

Στην πραγματικοτητα ομως,αυτο που ο Dyllan θεωρουσε παθος και υπακοη στα δυο της χειλη,εκεινη το ενιωθε σαν αδιαφορια.
Δεν της προξενουσε τιποτα,ολα της φαινονταν κενα, χλιαρα και μετρια.Ωστοσο δεν την ενοχλουσε το φιλι του,ηταν ζεστο και τα χειλη του πολυ μαλακα,χωρις βεβαια να θελει να ανταποκριθει.

Ανα τακτα διαστηματα σταματουσε για λιγο και χαμογελουσε αυταρεσκα.Την κοιτουσε για να βεβαιωθει οτι ηταν οντως εκει.

Την πεταξε ατσαλα στο κρεβατι και η Ρεβεκκα μορφασε ελαφρως.Ο ενθουσιασμος τον εκανε αδεξιο ...και λιγο χαζουλη.

Ισως αν τον αφησω να με πηδηξει να με παρατησει στην ησυχια μου

Στην σκεψη αυτη δεν αντεδρασε οταν σκαρφαλωσε απο πανω της και εβγαλε την μπλουζα του.Αμεσως ξαναενωσε τα χειλη του με τα δικα της,ακομα πιο επιθετικα απο οτι πριν,σχεδον κτητικα και με ενα ζωωδες παθος.Τα δαχτυλα του βρεθηκαν στην μπλουζα της και την ανασηκωσαν ελαφρως.

Ωστοσο ,η πορτα του δωματιου τιναχτηκε προς τα μεσα και ενας προειδοποιητικος πυροβολισμος που χτυπησε τον τοιχο τους εκανε να πεταχτουν ορθιοι και να παγωσουν στις θεσεις τους.
Της Ρεβεκκας της κοπηκε η ανασα,οταν ειδε τον Ιασονα να πιανει τον Dyllan απο τον γιακα και με σχετικη ευκολα-δεδομενου του γεγονοτος οτι τον ειχε πιασει εξ απροοπτου-να τον πεταει στον τοιχο διπλα στο κρεβατι.

''ΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ Ε;'' πιο πολυ σαν βρυχηθμος παρα σαν φωνη ακουστηκε.

Φορουσε μαυρο σακακι ,ασορτι με τα μαυρα ματια του που πεταγαν φωτιες.Φαινοταν,οργισμενος,λαθος,εξαλλος!Πισω του ετρεξαν ο Carter και ο Jake.

Κοιτουσε τον Dyllan που φαινοταν αποπροσανατολισμενος σαν να επροκειτο να τον σκοτωσει.

Εσφιγγε τα χερια του και οι αρθρωσεις του ειχαν ασπρισει.Η Ρεβεκκα μαζευτηκε στο κρεβατι και ανασηκωθηκε προσεκτικα.Κοιταξε εξεταστικα τον Dyllan,περιμενοντας την αντιδραση του.

Κατω απο το βλεμμα της πλανευτρας ο ερωτευμενος Ιρλανδος αποφασισε να αψηφισει το Αφεντικο.Και αν η πραξη του αυτη αποκτουσε τιτλο θα λεγοταν ''Οι ανοησιες που κανουμε για τον ερωτα'' .

''Η Ρεβεκκα ειναι ελευθερη,το ιδιο κι εγω.Ηρθε στο δωματιο μου .Ποιο ειναι το προβλημα;'' φωναξε με θρασος και πλησιασε τον Ιασονα.Ο βασιλιας στο ακουσμα αυτης του της ερωτησης εσμιξε τα φρυδια νομιζωντας οτι καταλαβε λαθος.

Τον εσπρωξε μακρια του με νευρο.

''Η Ρεβεκκα δεν ειναι ελευθερη και σιγουρα οχι δικη σου για να κατακτησεις '' του ειπε φτυνοντας τις λεξεις.Ο μακροχρονιος ανταγωνισμος των δυο αντρων ηταν πλεον ορατος.

Ο Dyllan ανταπεδωσε το σπρωξιμο.

''Ειναι ελευθερη και απο οτι φαινεται θελει''

Αυτες ηταν και οι λεξεις που πυροδοτησαν την φωτια στο στηθος του Jason Hunter,απο εκει η φλογα ακολουθησε τις γραμμες απο μπαρουτι στις φλεβες του και χωρις δευτερη σκεψη ο εγκεφαλος του εδωσε την εντολη για την πρωτη μπουνια,και φυσικα δεν εμεινε στην πρωτη

Ο Dyllan δεν μπορουσε παρα να ανταποδωσει.

Οι δυο αντρες επεσαν στο πατωμα χτυπωντας ο ενας τον αλλον με λυσσα.

Ο Carter κοιταξε ολο απογνωση την Ρεβεκκα.Η πλανευτρα εστρωσε καλυτερα την μπλουζα της.Κοιταξε τους δυο αντρες ,που δεν ηξεραν απο διαλογο.Ρολλαρε τα ματια της.

''Εγω φευγω,χωριστε τους μην σκοτωθουν'' μουρμουρισε χωρις

Η καρδιά της ομως,σε αντίθεση με το αταραχο προσωπείο που προέβαλε,είχε ταραχτεί πολύ. Μπήκε μέσα στο δωμάτιο της ,έκλεισε την πόρτα πίσω της και άφησε την ανάσα που ασυναίσθητα κρατούσε από την ώρα που βγήκε από την ώρα που βγήκε από τον ξενώνα.
Κάθισε μουδιασμενη σχεδόν στην άκρη του κρεβατιού της και αφουγγραστηκε την ησυχία ,σε αντίθεση με τις φωνές που άχνα ακούγονταν από τον κάτω όροφο .
Με τα ακροδαχτυλα της ακούμπησε τα χείλη της. Δεν θυμόταν την γεύση του φιλιού του Dyllan. Λες και ήταν νερό, άχρωμο, ουδέτερο και άγευστο.

''Παρε δρομο απο εδω!Και να επιστρεψεις οταν μαθεις να εκτιμας!'' ακουγε την φωνη του Ιασονα απο κατω

''Ιασονα λογικεψου!Δουλευω για εσενα 5 χρονια τωρα!''αυτη την φορα η φωνη του Dyllan ακουγοταν παρακλητικη

Γαμωτο γιατί ήταν έτσι ;

Δεν πρέπει να είχαν περάσει περισσότερα από δέκα λεπτά όταν η πόρτα του δωματίου της άνοιξε με φορά . Και στο κατώφλι βρισκόταν ,ποιος άλλος ,ο Jason Hunter !
Αναφωνησε στην θέα του.
Φαινόταν σαν αγρίμι. Το μάγουλο του είχε πρηστεί και ήταν κατακόκκινο. Αλλά αυτή η κοκκινίλα δεν ήταν τίποτα μπροστά στο αίμα που έσταζε από τα χείλη του και την μύτη του. Το μαύρο του πουκάμισο είχε ξεκουμπωθει ελαφρώς. Έτρεμε ολόκληρος και ο τενωντας του είχε πεταχτεί έξω. Θα ορκιζόταν ότι άκουσε τα δόντια του να τρίζουν.

Τα χέρια του , συμπεριλαμβανομένων και των δαχτυλιδιών του ,είχαν γεμίσει με το αίμα του Dyllan .

"Ο γκόμενος σου είναι τυχερός που πιστεύω στην συγχώρεση αλλιώς θα έφευγε από εδώ μέσα σε φέρετρο" συριξε και όπως περίμενε η Ρεβέκκα τον κοίταξε ατάραχη .
Η εικόνα της μόνο ενέτεινε την οργή του.

"Στο ορκίζομαι όταν με κοιτάς έτσι απαθής θέλω να σε χτυπήσω " εξομολογήθηκε τριζοντας τα δόντια .
"Τι θες να κάνω ;" Ανασηκωσε τους ώμους της χαλαρή .

Κλωτσησε την πόρτα της κλείνοντας την με κροτο ελευθερωνοντας μέρος της οργής του.

"Γαμω το κέρατο μου τι κάνεις εσύ με αυτον;Πες μου !!" Ευθύς την πλησίασε και την έπιασε από τους καρπούς σηκώνοντας την με φορά από το κρεβάτι.

"Λογαριασμό θα σου δώσω ;" Ο εκνευρισμός που διέκρινε στην φωνή της τον ευχαρίστησε εν μέρει αλλά αμέσως συνειδητοποιησε τι του είχε πει .
"Σου έδωσα χρόνο και χώρο ! Ανέχτηκα τα πάντα ! Την αδιαφορία σου ,τα πείσματα σου ,το φλερτ σου με άλλους ...αλλά αυτό δεν το ανέχομαι . ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΈΧΟΜΑΙ! ΑΚΟΥΣ ;" Την ταρακούνησε δυνατά σαν να ήταν πανινη κούκλα.

Η Ρεβέκκα μορφασε από τον πόνο στο πλευρό.Μόλις χθες είχε βγάλει τα ράμματα.
Προς έκπληξη της ο Ιάσονας χαλάρωσε λίγο το κράτημα του και σταμάτησε να την κουνάει.
Σιωπή.
Την κοιτούσε με πείσμα ενω εκείνη αρνούνταν να σηκώσει το βλέμμα. Ανασαινε με το ζόρι .
Πήρε μερικές βαθιές ανάσες
"Τον θες ; " Την ρώτησε ,σχεδόν δειλά ,αλλά αν κοιτούσε το πρόσωπο του θα έβλεπε ότι κάθε αλλο παρά δειλά την κοιτούσε .
"Ναι "είπε ψέματα
"Λες ψέματα " ο φανερά ανεβασμένος τονος της φωνής του την έκανε να τον κοιτάξει στα μάτια.

"Όχι. Τον θέλω αλήθεια. Και έχω καταλάβει το σχέδιο σου να με πλησιάσεις σιγά σιγά . Δεν πιάνει. Οπότε τράβα βρες την επόμενη." Με κάθε της πρόταση γινόταν όλο και πιο σκληρή .

Την κοίταξε μέσα στα μάτια. Το μαύρο συνάντησε το πράσινο και αν ήταν παλέτα ζωγράφου τον καμβά θα κάλυπτε ένα σκούρο σμαράγδι.
Η ένωση τους .

Προσπαθούσε στο βλέμμα της να βρει το ψέμα. Σαν πεισματάρικο παιδί αρνουνταν να παραδεχτεί ότι είχε χάσει στο αγαπημένο του παιχνίδι.

"Λες ψέματα " ψελισσε βυθίζοντας το κεφάλι του στις λίμνες των ματιών της .
Θα μπορούσε να πνίγει ...

Η άρνηση του πυροδοτησε περισσότερο τον εκνευρισμό της.
Τι δεν καταλαβαίνει πια ;

"Στο λέω για τελευταία φορά Jason Hunter οπότε κοίτα να το καταλάβεις ,και μαλιστα καλά" τον κοιταξε στα ματια σταθερα ,θελωντας νοητα να του περασει το μηνυμα.

''Δεν. Σε. -"

Τα χειλη του ηταν ματωμενα,κι ομως τα συνεθλιψε με τα δικα της.Δεν της αφησε περιθωρια ουτε για μιση ανασα.
Ειχαν περασει 8 μηνες απο την τελευταια φορα.

Ηξερε οτι μυριζε καπνο και ουισκι.Ηξερε επισης πως η Ρεβεκκα θα γευοταν την μεταλλικη γευση του αιματος του.Αλλα δεν τον ενοιαζε,πλεον μπορουσε να καταλαβει σχεδον πως ενιωθε τοσο καιρο.

Ειχε ακινητοποιησει τα χερια της με το ενα δικο του και το αλλο το τυλιξε γυρω απο το λαιμο της.Η καρδια του βρηκε παλι τους ρυθμους της,αρχισε να παλλεται σταθερα,δυνατα και σχεδον μελωδικα.

Μια εκρηξη οικειοτητας αναμεσα τους.

Ενιωσε την Ρεβεκκα να ανατριχιαζει κατω απο το αγγιγμα του.

Μασουσε μια τσιχλα εδω στο στομα της,ειχε αρωμα μεντας.
Η καρδια του βουλιαξε στο στηθος του.
Το αρωμα του στο στομα της,ο κοκκος επιβεβαιωσης που χρειαζοταν

Τα χειλη του βρισκονταν επανω στα δικα της,το χερι του στον λαιμο της,και η Ρεβεκκα,δευτερολεπτα μετα απο την ωρα που αρχισε να την φιλα ανεκτησε τις δυναμεις της. Ηταν σαν να ειχε κανει ενα μικρο ταξιδι στον χρονο.8 μηνες πριν.Σαν να ηταν και παλι δικος της,μονο που δεν ηταν.

Τον εσπρωξε μακρια και εκανε δυο βηματα πισω.

Δεν παραξενευτηκε αυτη την φορα.Η Ρεβεκκα παντα τραβιοταν πρωτη,ως ενδειξη οτι εκεινη εχει το πανω χερι.

''Ειχες δικιο για το μελι,ειναι τοξικο,και δεν θα επρεπε να ειναι '' στα λογια αναγνωρισε την ενδομυχη αναγκη της να τον πληγωσει.
Ηταν τα δικα του λογια μεταμφιεσμενα με τον πονο της

Η Ρεβεκκα τον κοιταξε μονο οταν μπερδεμενη ακουσε το γελιο του,δεν ηταν πικρο.Ηταν ειλικρινες.Τα χειλη της ειχαν πανω το αιμα του,τα χερια και τα ρουχα της το ιδιο.

Ηταν περιεργη εικονα,αυτοι οι δυο,γεματοι αιμα,ενα παθος να καιει αναμεσα τους και ενα τειχος προστασιας να τους χωριζει.

''Ρεβεκκα παντα ξεχνας κατι πολυ σημαντικο για εμας τους δυο'' μουρμουρισε και σταθηκε απεναντι της

Αρχισε να ξεκουμπωνει το πουκαμισο του χωρις να διακοψει την οπτικη επαφη μαζι της,εκεινη δε,ειχε σμιξει τα φρυδια και περιμενε να δει που θα οδηγησει ολο αυτο.

Στο στερνο του ,ειδε ακομα τον επιδεσμο.Στο μυαλο της ξεπηδηξε η λεξη Delibal,το τατουαζ που εν αγνοια της ειχε κανει για την ιδια και επειτα το εσβησε.

''Τι; Ξαναεκανες το τατουαζ και περιμενεις απο εμενα να χαρω;'' δεν μπορεσε να συγκρατησει το φαρμακι που εκαιγε την γλωσσα της.

Σταυρωσε τα χερια κατω απο στηθος της.

Ο Ιασονας της χαμογελασε λες και αγνοουσε κατι σημαντικο.

Την πλησιασε,εκλεισε την αποσταση αναμεσα τους.Πηρε το χερι της και το ακουμπησε πανω στην καρδια του,εκει που ηταν ο επιδεσμος.

Το μικρο της χερι,με τα τρια δαχτυλιδια,εκ των οποιων το ενα ηταν το δικο του,ετρεμε.
Η γυναικα απεναντι του ,ηταν ο ερωτας του,και πονουσε πολυ,πονουσε για δεν θα αφηνε τον εαυτο της να τον δεχτει πισω.

Με το χερι της κατω απο το δικο του εβγαλε τον επιδεσμο μονο και μονο για να δει την Ρεβεκκα να γουρλωνει τα ματια στην θεα του παλιου τατουαζ.Δεν ηταν καινουργιο,ηταν παλιο.

Δεν το ειχε σβησει ποτε του.

Πηρε το δαχτυλο της και το εσυρε πανω στις μαυρες καμπυλες.
Delibal.

''Μας ενωνει η κλωστη της τοξικοτητας'' της ψιθυρισε και την ειδε να σηκωνει το κεφαλι της για να τον κοιταξει.

Ειχε βουρκωσει.

Η καρδια του εχασε εναν χτυπο ,ηταν για καλο αυτο?Ηταν για κακο?Την ειχε κερδισει?Την ειχε χασει για παντα?

Ειδε το αιμα του πανω στα χειλη της ,καμια γυναικα δεν θα εδειχνε ποτε της τοσο ομορφη με το αιμα καποιου αλλου στο προσωπο της.

''Ολα αυτα'' ψιθυρισε ''ολα οσα μου ειπες,τα φιλια,τα χαδια με την Μαργκοτ,τα δωρα και η τρυφεροτητα''δεν ηταν θυμωμενη ''ηταν για να με πληγωσεις?''

Τα εχασε.Εμεινε να την κοιταει

Και εκεινη χαμενα τα ειχε,τα ματια της ηταν θολα και ο Ιασονας καταλαβε οτι δεν τον ειχε συγχωρεσει ουτε λιγο.

''Δεν ξερω κανεναν που να προσπαθει τοσο πολυ να πληγωσει αυτον που αγαπα'' ψιθυρισε και τραβηξε τα ματια της απο πανω του.

Ηταν το τελος;

Η οργη τον γεμισε ξαφνικα οπως το πανω μερος ενος μπουκαλιου γεμίζει με νερο.Ηταν σαν ωρολογιακη βομβα ο ψυχισμος του και μερες τωρα χτυπουσε ακανονιστα.
Εκανε δυο βηματα πισω.

Ετρεμε.Εδωσε μια μπουνια στην πορτα της ντουλαπας της.Ο πονος στο χερι δεν ηταν τιποτα μπροστα στο τσουξιμο που ενιωθε στην καρδια.Μικρα τσιμπηματακια πονου.Αυτο ηταν;

''Ρεβεκκα εγω σ΄'αγαπω.Και εκανα λαθος το ξερω!Συγγνωμη!''

Εκεινη δεν μιλουσε.

Το αιμα πανω της φαινοταν πια σαν δικο της.
Τοσο την ειχε πληγωσει.

Ο Ιασονας ηταν νευριασμενος,εκτος οριων σχεδον,και εκεινη;Εκεινη απαθης.

''ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!''ουρλιαξε στο προσωπο της σαν να μην ηξερε οτι δεν τα φοβαται αυτα.

Ξεροκαταπιε.

Πηρε βαθια ανασα σαν να ηταν αυτη που εκανε τοση ωρα υπομονη μαζι του

''Παρατα τα επιτελους!Δεν ωφελει πουθενα ολο αυτο δεν το βλεπεις;Απλως κανε κατι αλλο!''η φωνη της δεν ειχε συναισθημα.Δεν εμοιαζε δικη της και ακουγοταν ξενη.

Μα ο Ιασονας δεν θα την εχανε,οχι ξανα.Δεν θα το συγχωρουσε στον εαυτο του.

''Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter,ο βασιλιας της Μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη!''

Την ειχε παρατησει ηδη μια φορα,αυτο το ηξεραν και οι δυο τους,αλλα μπροστα στο αγριεμενο του βλεμμα η Ρεβεκκα δεν μιλησει.

''Και κατι τελευταιο'' ανοιξε την πορτα για να φυγει.

Γυρισε να την κοιταξει,δεν ειχε κουνηθει απο την θεση της.Τον κοιτουσε χωρις συναισθημα,ηταν οντως εφικτο αυτο;

''Φτιαξε βαλιτσα,αύριο πετάμε για Δονουσα''

Εκλεισε πισω του την πορτα,με ενα μειδιαμα στα χειλη,εχοντας δει επιτελους συναισθημα στα ματια της

Μια αστραπη νοσταλγιας,πριν μια μεγαλη μπορα εκπληξης.

Η Δονουσα,το μαγικο τους νησι,

ηταν η εσχατη λυση του Ιασονα και η τελευταια του ελπιδα.

Η αληθεια ειναι σκληρη ,ωμη και ασχημη.

Η αληθεια ειναι ενας σκληρος βραχος,ενα ψηλο βουνο,μια βαθια θαλασσα.
Η αληθεια ειναι μια αραχνη στην γωνια του τοιχου,που φυλακιζει οσους παιζουν με τους ιστους των ψευδαισθησεων που τα ψεματα φτιαχνουν.
Η αληθεια ειναι τραχια,μυτερη,τοξικη.

Ειναι ο ψυχικος θανατος για εσενα που κρυβεσαι στην Οαση των ψεματων που μονος σου ειπες στον εαυτο σου.

Η αληθεια θα σε σπρωξει ,θα σε ριξει κατω,θα σε κλωτσησει,θα βγαλει ενα οπλο και θα σε σκοτωσει.

Η αληθεια ειναι η φωτια.
Θα σε καψει,
αλλα μην ξεχνας,
στην φωτια της αληθειας,εισαι Φοινιξ.
Μεσα απο τις σταχτες σου,αναγεννιεσαι.

Ciao Bellas!!

Πως μου ειστε τι μου κανετε.

Θελω να μαθω τα νεα σας

Οσοι εδωσαν πανελληνιες

Οσοι ειχαν θερινα

Οσοι θελουν να μοιραστουν κατι μαζι μας

Θα χαρω πολυ να διαβασω νεα σας.Μου λειψατε

ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ

Προλογικο κεφαλαιο.

Ουδεν σχολιον .Ολα δικα σας.

(Ευχουλα για το επομενο)

Αφιερωμενο στην Xenoula και στην reniaaafr
Καμια λεξη δεν αρκει.Ευχαριστω.Σας λατρευω

Φιλι μεγαααλο

Σας αγαπω πολυ

xxxΜαγδαxxx