Η νεότητα τελειώνει όταν τελειώνει ο εγωισμός, η ωριμότητα αρχίζει όταν ζούμε για τους άλλους.
Herman Hesse

Το κεφαλαιο που δεν πιστευα ποτε μου πως θα γραψω : Η επομενη ,ή αλλιως,ο λογος που δεν πηγαινω σε παρκα το βραδυ.

Δεν ξερω αν οφειλεται σε υπερμετρη αλαζονεια,ματαιη ελπιδα ,ή τυφλωτικη αγνοια,το οτι δεν σκεφτηκα ποτέ πως θα τον εβλεπα με καποια αλλη.

Ηταν λιγο πριν τις 12 το βραδυ,ημουν μονη μου στο παρκο με τον σκυλο που εκανε ασκοπους γυρους στο γρασιδι και βλαστημουσε την ωρα και την στιγμη που περιμενα να παει τοσο αργα για να βγω.
Εγω δεν ηταν να βγω,δεν πηγαινω πια στο παρκο,αλλα οι συγκυριες...
Ακουσα δυο φωνες,μια αντρικη και μια πολυ ψιλη γυναικεια να πλησιαζουν μεσα απο το δασακι.

Το καπως πονηρο μου χαμογελο οτι επροκειτο να τους κανω χαλαστρα εσβησε οταν ακουσα εναν γνωριμο ηχο.Το γελιο του ηχησε σε ολο σχεδον το τετραγωνο ,θα το αναγνωριζα και απο χιλιομετρα μακρια.
Τον ειδα που κοκκαλωσε οταν με ειδε απο την αλλη γωνια,δεν μπορουσα να διακρινω το προσωπο του μα ειμαι σιγουρη πως ημασταν εξισου σοκαρισμενοι.

Τραβηξε πισω την κοπελα.
Η κινηση του με πληγωσε,ηθελε να την προστατευσει απο εμενα;Το αντιθετο;Ηθελε να προστατευσει τον εαυτο του και απο τις δυο μας;
Ολα τα πιθανα σεναρια με στενοχωρησαν.
Ο σκυλος μου,σαν να διαισθανθηκε οτι εκεινο το παλικαρι δεν το συμπαθουμε πια δεν τον πλησιασε.
Ειχε τεντωσει τα αυτια της και κοιτουσε μια εμενα μια εκεινον.
Σαν να περιμενε να ερθει,οπως τοτε,να πεταξει την ζακετα του στο παγκακι,να μου σκασει ενα φιλι στο μαγουλο και ενα στο στομα,να αναψει τσιγαρο,και να αρχισει να μου λεει για την μερα του.

Δεν μου αρεσουν οι βολτες σε παρκα την νυχτα.
Παλαιοτερα γιατι ηταν γεματα επικινδυνους αγνωστους.
Ενω πλεον γιατι ειναι γεματα επικινδυνους γνωστους.

''Προκειται για το μεγαλυτερο επιχειρησιακο σχεδιο του αιωνα''ο Eric λεει σοβαρος.Η δυνατη του φωνη αντηχει στον αμφιθεατρικο χωρο.
Ολα τα υψηλοβαθμα μελη εχουν συγκεντωθει.Εκπροσωποι των συμμαχων ειναι επισης εδω.
Ο Ιασονας εχει καθισει αναπαυτικα σε μια καρεκλα διπλα στο βαθρο που ο Eric μιλαει,η Ρεβεκκα καθεται αναμεσα στον Jake και την Darcy.Η Αννυ δεν θεωρειται υψηλοβαθμη και ο Carter ειναι καπου στις μπροστινες θεσεις και επεξηγει πραγματα που ο Eric,χαριν λακωνικοτητας μπορει να εχει παραληψει.
''Σε ημερομηνια που εχει απο τωρα οριστει,θα ριξουμε το συστημα του κρατους,αυτο θα επιτευχθει με συγκροτημενη και ταυτοχρονη καταλυση των τοιχων ασφαλειας των ηλεκτρονικων συστηματων''ο χακερ επεξηγει.
Ο Ιασονα γνεφει.

Κοιταζει την Ρεβεκκα πανω και δεξια.Του κλεινει το ματι.

''Επειτα θα παγωσουμε τις εμπορικες και διακρατικες κινησεις ,πραγμα απλουστατο,διοτι οι επιχειρηματιες πανε οπου και τα χρηματα'' ο Eric βαδιζει πανω κατω στον χωρο με τα χερια αυστηρα τοποθετημενα πισω του.
''Και πως αυτο θα οδηγησει σε παγκοσμια κυριαρχια;'' καποιος πεταχτηκε ,εκνευριζοντας τον διοικητη.Την αποτομη και αγενη του απαντηση αποτρεπει ο Ιασονας

''Ποιος εχει τον ελεγχο στον κοσμο,αυτος που εχει πολιτικη εξουσια ή οικονομικη εξουσια;''
Σιωπη.
Η Ρεβεκκα μειδιασε περηφανη.

Ενα χερι υψωθηκε στον αερα.

''Και πως θα τους πεισουμε να μας δωσουν την εξουσια;''
Αυτη την φορα απαντησε ο Carter.

''Θα αναγκαστουν για να μην χασουν τα παντα,φαντασου την διαλυση που θα επελθει μετα την παυση των εμπορικων δραστηριοτητων'' επεξηγει.

''Ακριβως αυτο.Φαινομενικα στον κοσμο δεν θα εχει αλλαξει τιποτα,οι κυβερνωντες παραμενουν κυβερνωντες ,οι πολιτικοι αρχηγοι ειναι οι ιδιοι,θα εξακολουθουν να φαινονται στο προσκηνιο.Μονο που κουμαντο θα κανουμε εμεις,γιατι εμεις θα εχουμε τα απορρητα του κρατους εξασφαλισμενα,και φυσικα,το κεφαλαιο!'' ο Eric συνεχιζει.

Αλλο ενα χερι υψωνεται.
Ειναι μια κοπελα,η Ρεβεκκα την θυμαται απο την προηγουμενη συναντηση,εχει αντιστοιχη θεση με την ιδια ,αλλα στην Βενετια.Δεν φαινεται τοσο εξυπνη,οσο πονηρη και ραδιουργα.

''Παρακαλω'' ο Eric προφερει με ψυχρη ευγενεια.

''Και ολο αυτο ,τοσα χρονια γιατι δεν γινοταν;''
Ο Ιασονας χαμογελασε.Κοιταχτηκε με τον Eric

''Γιατι ποτέ αλλοτε οι συμμαχικες δυναμεις του υποκοσμου δεν ηταν τοσο ισχυρες''

Η φωνη του ακουστηκε απο ακρη σε ακρη,σε καθε γωνια του αμφιθεατρικου χωρου.
Η Darcy εκανε νοημα στην Ρεβεκκα οτι ανατριχιασε και η κοπελα συμφωνησε.
Το αισθημα περηφανιας ηταν διαχυτο.

''Το τι θα κερδισουμε,ειναι αυτονοητο.Δεν κρυβομαστε,δεν κινδυνευουμε,επεκτεινομαστε''ο Eric καταληγει.

Η Ρεβεκκα κοιταζεται με τον Ιασονα.Της χαμογελα αχνα.
Ειναι ωραιο να τον βλεπει να συναναστρεφεται με την αγαπημενη του ερωμενη,την εκδικηση.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1987

''Κυριε Hunter,αληθεια τωρα ,πιστεψατε οτι πουλωντας ερωτα στην κορη μου θα φτανατε σε εμενα;''ο Fedor Titov στεκοταν μπροστα απο το νοσοκομειακο κρεβατι.
Η κορη του,Eveshka ηταν ξαπλωμενη με το κεφαλι γυρισμενο απο την αλλη ωστε να μην τους κοιτα ,ενω ο παρανομος εραστης της ,μαζι με δυο αντρες της ασφαλειας του,ατεγκτος και σοβαρος περιμενε να μιλησει.

''Feder,εχουμε υπαρξει καλοι συνεργατες,αλλα δεν εχω αναγκη την αρωγη σου,η Eveshka ειναι η γυναικα που θελω πλαι μου,την αγαπω,μετα απο ολα αυτα,ειναι το λιγοτερο που μπορεις να κανεις'' δηλωσε τελεσιδικα ,βλεποντας τον παλιομοδιτικο Ρωσο να νευριαζει και να σφιγγει το καγκελο του κρεβατιου.

''Τολμας και ερχεσαι στην χωρα μου,στο νοσοκομειο που βρισκεται η κορη μου,και λες μπροστα στην συζυγο μου αυτες τις χυδαιοτητες;'' εφτυσε τις λεξεις .

''Απο ποτε ειναι χυδαιοτητα να επιθυμω να παντρευτω την κορη σου;''εσφιξε και ο ιδιος τα δοντια για να μεινει ψυχραιμος.Με την ακρη του ματιου του διεκρινε την Eve που κοιτουσε προς την πλευρα του παραθυρου,διεκρινε τα βουρκωμενα ματια της,ειδε και τους λευκους επιδεσμους στους καρπους της.

''Να την παντρευτεις;Η κορη μου,ξενε,ειναι Χριστιανη Οθροδοξη ρωσιδα,και επιθυμω να το διατηρησω ετσι αυτο.Εξαλλου,ειναι ηδη παντρεμενη με αλλον''

Ο Edward γελασε χαιρεκακα.
''Δεν επιθυμω να αλλαξω την κορη σας κυριε Titov,αλλα την τελευταια φορα που ελεγξα ο γαμπρος σας δεν εσφυζε απο υγεια,μαλλον θα ζητησει διαζυγιο'' δηλωσε αινιγματικα και ο αντρας απεναντι του εσμιξε τα ματια του σε δυο γραμμες.
Κοιταξε την κορη του αγριεμενος.Η Eve ομως δεν μαζευτηκε ,οπως η μητερα της,αλλα τον κοιταξε θαρραλεα.

''Ξερεις κατι για αυτο;'' συριξε απειλητικα.
''Ξερω οτι δεν ειναι πολυ καλα'' μουρμουρισε με υφος και ο συνενοχος της επνιξε ενα γελακι.
Αυτο εξοργισε ακομη παραπανω τον αντρα.
''Γελατε;Τολματε και γελατε;Ξερετε τι σκανδαλο θα δημιουργηθει εξαιτιας της σχεσης σας;''προσπαθησε να τους δημιουργησει τυψεις.

''Ξερω με σιγουρια ποιοι θα ζημιωθουν αν προσπαθησεις να μας χωρισεις παλι,ο πρωτος ηταν ο γαμπρος σου''
Ο πατερας της γυρισε σοκαρισμενος να την κοιταξει.Η γυναικα του του εκανε νοημα καπως δειλα να μην την ταραζει.
''Θα με αψηφισεις ;''την ρωτησε απειλητικα.
'' Αν με αναγκασεις να γυρισω πισω στον Ιβαν θα ξανακανω αποπειρα,αυτη την φορα επιτυχημενη,βαζω τον λογο τιμης μου σε αυτο.''

Στα λογια της,ο πατερας εσφιξε τα δοντια ενω η μητερα της ξεσπασε σε γοερους λυγμους.
''Οχι παιδι μου,οχι ,μην μιλας ετσι!Μη! ''

''Κυρια Titov,μην ανησυχειτε,η Eve μαζι μου θα ειναι ασφαλης'' προφερε με σιγουρια,σαν να του ειχε πει ηδη ναι.

Και για πρωτη φορα μετα απο ωρα γυρισε και την κοιταξε.Ηταν μολις 19 χρονων τοτε,νεα και ατιθαση,δεδομενων και των 6 χρονων που τους χωριζαν ,μα στα ματια της εβλεπε κατι που καιρο τωρα εψαχνε.Ηταν αδυνατον να αγνοησει την ελξη,αναθεμα, θα εκανε τα παντα για εκεινο το συναισθημα που του προκαλουσε!Μα το πιο σημαντικο απο ολα,ηταν αποφασισμενος να την σωσει.Δεν θα την αφηνε ξανα μονη.

Θα σκοτωνε για εκεινη,οπως και σκοτωσε.
Θα αψηφουσε τους παντες ,οπως και τους αψηφισε.
Δεν θα λογαριαζε κανεναν και τιποτα,και κρατησε τον λογο του.
Μα πανω απο ολα θα την λατρευε,της το ειχε υποσχεθει.
Και αυτη του την υποσχεση,δεν την αθετησε ποτέ.
Το μονο πραγμα που ο Edward Hunter θα μετανιωνε για παντα,ηταν που αφησε την γυναικα του να βαψει τα χερια της με το αιμα της.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Παρον

''Πολυ ευχαριστη εκπληξη η σημερινη'' ο πατερας του σχολιασε πινοντας λιγο απο το κρασι του.
''Οντως.Καιρο ειχαμε να τα πουμε'' συμφωνησε ο Ιασονας και εφαγε μια μπουκια απο το φαγητο του.

Η Ρεβεκκα κοιταχτηκε με την Eveshka.Η πλανευτρα ηξερε οτι η γυναικα δεν πιστεψε ουτε για μισο λεπτο οτι επροκειτο για ενα απλο καλεσμα στο σπιτι τους.Η δευτερη ζυγισε το βλεμμα της πρωτης ενω η πρωτη εβαλε την μασκα της απαθειας της.

''Χρειαζομαι επειγοντως μια κουπα καφε,Ρεβεκκα ;'' εσπασε την ανετη σιωπη.
Ο Ιασονας κοντεψε να πνιγει.
''Τι;Τωρα;''ρωτησε πριν καν καταπιει.
''Εχεις παει 31 χρονων και πρεπει να σου υπενθυμιζω να μην μιλας με ανοιχτο το στομα;''η Eveshka τον επιπληξε και επειτα εκανε νοημα στην Ρεβεκκα να σηκωθει.

''Χρειαζομαι κι εγω εναν καφε''δηλωσε κλεινοντας το ματι στον Ιασονα που αγριοκοιταζε την μητερα του.

Το λεπτο που η πορτα της κουζινας εκλεισε η πλανευτρα ενιωθε την θερμοκρασια στην επαυλη να πεφτει.
Η Eve στεκοταν ηδη πλατη καθως εψαχνε τις καψουλες για την μηχανη του καφε.

''Θυμασαι την τελευταια φορα που βρεθηκαμε εδω,ετσι;''
Μα πως θα μπορουσε ποτέ της να το ξεχασει;Εκεινη την μερα πεθανε κατι μεσα της.

''Ηταν μια διαφωτιστικη συναντηση''της απαντησε με τουπε.
Η μητερα του γελασε χωρις καν να γυρισει προς το μερος της.

''Το νιωθει και ο πατερας του αυτο το μεταξυ σας,του πηρε βεβαια δυο χρονια,αλλα τα καταφερε'' σχολιαζει υποτιμητικα και γυριζει προς το μερος της πλανευτρας με ενα αδειο φλιτζανι καφε ενω πισω της η μηχανη του καφε εκανε τους γνωριμους ηχους της προετοιμασιας.
''Τι νιωθει ακριβως;''η Ρεβεκκα εγειρε στο τραπεζι απεναντι της.
''Την ακατανικητη δυναμη που σας φερνει κοντα''της φανηκε μελο αυτο που ειπε,οποτε γελασε.

''Δεν ειμαστε στο τελος ρομαντικης κωμωδιας Eveshka,για ονομα!''την παραμερισε και εβαλε μια καψουλα καφε για τον Ιασονα στην εσπρεσιερα.
''Οχι!Πιο πολυ με ταινια τρομου θα ελεγα οτι μοιαζει'' σχολιασε.
''Τρομου;''παγωσε στιγμιαια ''Σε τρομαζει κατι;''

''Με τρομαζει η επαναληψη'' δηλωσε αινιγματικα.
Ευκολα θα ελεγε κανεις οτι εμοιαζε με εναν νοητο ψυχρο πολεμο.
Θα εχανε ξανα η Ρωσια;

''Καθισε σε παρακαλω'' της εκανε νοημα και στηριχθηκε στον παγκο πισω της.Η Ρεβεκκα ενιωσε ενα σφιξιμο στην καρδια.

Κλειδωσε την πορτα της κουζινας.
Εσυρε μια καρεκλα και καθισε απεναντι της.Το προσωπο της ηταν αυστηρο και η εκφραση της μαρτυρουσε οτι ηταν αποφασισμενη να κανει κατι σημαντικο.

''Απο την πρωτη στιγμη που με τον γιο μου αρχισατε να εχετε αυτη την...σχεση τελος παντων,ειχα δει τα πρωτα σημαδια'' η πλανευτρα κρατηθηκε να μην ρολλαρει τα ματια της.Παλι για τον γιο της θα της ελεγε;

''Εχει κατι στο βλεμμα του ο Ιασονας οταν σε κοιταει,πρωτη φορα το παρατηρησα την μερα που μπηκαν στην επαυλη ο Sebastian και αυτοι,μετα οσο απειλουσε τον Alexander,επειτα στο νοσοκομειο ,τις ατελειωτες ωρες που σε περιμενε,τελος,μην ξεχνας ...ο τροπος που σε κοιταζει οταν μιλας,περπατας,γελας ή τον εκνευριζεις.Αμετρητα περιστατικα.Ειναι επικινδυνος ο τροπος που σε κοιταζει κοριτσι μου'' μορφασε καπως καθως ψιθυρισε την τελευταια προταση.Μαζι της και η Ρεβεκκα.

Επικινδυνος;Για ποιον;Για εκεινη;
Πως τολμαει;
Επειδη την ερωτευτηκε στην τελικη;

''Eveshka εχω καταλαβει οτι δεν με συμπαθεις απο την μερα με το τατουαζ και την Μαργκοτ δεν χρειαζεται-''

''Μαλλον δεν καταλαβαινεις τι εννοω'' την διεκοψε ξεχνωντας του τροπους της.

''Σε κοιταζει λες και εισαι το κεντρο του κοσμου του,και τα παντα γυριζουν γυρω σου.Τις μερες που ησουν στην Ρωσια,ηταν σαν ζωντανος νεκρος,δεν ετρωγε,δεν επινε νερο,δεν μιλουσε,παρατησε τα παντα!Την δουλεια του,τους φιλους του,εμας.Ας μην μιλησω για το γεγονος οτι σου παραχωρησε την μιση κλικα,ο πατερας του ξερεις οτι γλιτωσε το εμφραγμα μονο και μονο επειδη την εδωσε σε εσενα;Αν ηταν αλλη...δεν ξερω.Ακομα δεν το πιστευω οτι σου εδωσε τα μισα.Δεν ειναι υγιης η σχεση σας,μπορει να αγαπιεστε και να μην το βλεπεις,αλλα απωλεια σου ισοδυναμει με την εξαρτηση του.Μπορει να το θεωρεις κοπλιμεντο,αλλα ειναι καπως ριψοκινδυνο να εξαρτωνται τα παντα απο εσενα.''τα λογια της,προσεκτικα τοποθετημενα,στελνουν ριγη στην σπονδυλικη της στηλη.

Η Eveshka φοβαται,η Ρεβεκκα το ανιχνευει αυτο απο τον τροπο που καθεται στην ακρη της καρεκλας της,τριβει νευρικα το χερι της και μιλα ψιθυριστα ενω παραλληλα κοιταζει προς το κενο της πορτας απο κατω,μηπως καποιος κρυφακουει.Και αυτο που την γοητευει ακομη περισσοτερο,ειναι το τι φοβαται.Τρεμει το γεγονος οτι το μυαλο του γιου της ειναι στα χερια της πλανευτρας.

''Ειναι απλα ερωτευμενος,οπως και εγω αλλωστε''δεν ηξερε τι να της πει στην πραγματικοτητα.Την εκανε να νιωθει καπως αβολα.

Η γυναικα απεναντι της κουνησε το κεφαλι της αρνητικα.
''Θα σου πω κατι,ομως πρεπει να ορκιστεις οτι δεν θα το πεις στον γιο μου.Δεν ξερει και δεν πρεπει και να μαθει''

Η Ρεβεκκα θελωντας και μη εγνεψε συγκαταβατικα.

''Οταν γνωρισα τον συζυγο μου ,ημουν μονο 18 χρονων και εν μεσω ενος καπως ιδιοτυπου προξενιου'' την κοιταξε στα ματια και πηρε βαθια ανασα.

''Για εναν χρονο ,μεχρι τα 19 μου,διατηρουσα παραλληλα εναν ακρως παρανομο και μυστικο δεσμο με τον Edward και ειχε και αυτο τον ενθουσιασμο του δεν λεω...''χαμογελασε νοσταλγικα μα συντομα σκοτεινιασε.

''Ο πατερας μου το εμαθε απο καποιον καλοθελητη και εσπευσε να με παντρεψει αμεσως με εναν ρωσο επιχειρηματια και λαθρεμπορο,τον Ιβαν,ειχε σχεδον διπλασια ηλικια απο εμενα,ηταν 36 χρονων αν δεν κανω λαθος και απο τις πρωτες κιολας μερες του 'εγγαμου βιου' μας ανακαλυψα οτι ηταν ακρως οπισθοδρομικος και βιαιος''
Η Ρεβεκκα ασυναισθητα ειχε αφησει τα χειλη της μισανοιχτα παραδομενη στην αφηγηση της γυναικας.

''Εν τω μεταξυ ο Edward,εξοργιστηκε,αν θεωρεις τον Ιασονα κτητικο τοτε ισως με καταλαβεις.'' κοιταχτηκαν για λιγο με αμφιδρομη κατανοηση.
''Δεν μπορουσε να καταλαβει οτι αδυνατουσα να φερω αντιρρηση στον πατερα μου,ημουν πρακτικα παγιδευμενη,ουτε η ιδια μου η μητερα δεν μπορουσε να του διαφωνησει μαζι του.Τον πληγωσε ο γαμος μου,τον τυφλωσε τοσο η απορριψη που δεν μπορουσε να καταλαβει οτι ο λογος που δεν επικοινωνησα μαζι του δεν ηταν ο νεος μου ερωτας,αλλα η καταπιεση''μιλουσε με ψυχραιμια,φαινοταν οτι πλεον μεσα της το ειχε διαχειριστει ολο αυτο.Δεν κολλουσε,δεν εκανε παυσεις,ο λογος της ηταν συνεχης και συγκροτημενος.

''Η μεγαλη απορριψη δεν ηταν οταν βρεθηκα ξαφνικα στα δεκαεννια μου σε ενα τεραστιο σπιτι,κατω απο τις διαταγες ενος τυραννικου συζυγου,αλλα οταν ο Edward δεν απαντουσε στα απελπισμενα μου τηλεφωνηματα.Περιεργο ε;'' ρωτησε σαρκαστικα.
''Να σε πληγωνει πιο πολυ η ερωτικη απογοητευση απο το ξυλο''

''Εχανα τον εαυτο μου,μερα με την μερα ολο και περισσοτερο,βυθιζομουν σε κατι που καταθλιψη δεν ηταν σιγουρα.Ωσπου ο συζυγος μου,μου εδειξε φωτογραφιες του με μια αγνωστη γυναικα σε ενα κλαμπ που του ανηκε.Δεν θα ξεχασω ποτε τα λογια του,οταν πεταξε την φωτογραφια μπροστα μου ''Τοση αγαπη σου ειχε ο γκομενος σου!Ουτε το ονομα σου δεν θυμαται πια.Κοιτα ποσο ευκολα αντικαταστασιμη εισαι!'' Δεν ηταν μυστικο οτι ο Ιβαν τον ζηλευε οικτρα,με μισουσε που αγαπουσα εκεινον αντι για τον ιδιο και με τιμωρησε ετσι.Εκεινη την την στιγμη...ξεχειλισε το ποτηρι '' κανει μια παυση και την κοιταζει.

''Αν ο Edward εμενε στο πλαι μου,θα αντεχα τα παντα,ισως και να εφερνα αντισταση,αλλα χωρις εκεινον...δεν εβρισκα το νοημα να το κανω,με καταλαβαινεις;'' η Ρεβεκκα μπροστα σε αυτη την φαινομενικα ευκολη ερωτηση εκανε νοητα ενα βημα πισω.

''Και μετα απο πεντε μηνες,κατεληξα στο οτι δεν βρισκω και νοημα στο να ζω,δεν υπηρχε οντως λογος.Οι σπουδες μου ειχαν μεινει πισω,οι γονεις μου βρισκονταν στο σκοταδι ,ο συζυγος μου ηταν βαναυσος και ο Edward ...πουθενα.Ειχε προχωρησει.Και στην σκεψη και μονο πεθαινα.Οποτε ενα απογευμα,κλειδωθηκα στο μπανιο,γεμισα την μπανιερα ζεστο νερο,για να διασταλουν οι φλεβες, ηπια δυο ασπιρινες, για να αραιωσει το αιμα,και τραβηξα δυο ομορφες γραμμες''
Η Ρεβεκκα ανατριχιασε στο ακουσμα του ψυχρου τονου της.Την σοκαρε το ποσο ατονα αναφεροταν στην αποπειρα αυτοκτονιας της.

''Με βρηκε εκεινος σε μια λιμνη αιματος.Πρεπει να τρομαξε πολυ,δεν μπορεσα ποτε να το εξακριβωσω αυτο.Αλλα θυμαμαι οταν ξυπνησα στο νοσοκομειο,δεν ειχα καμια μετανοια,μαλιστα θα το ξαναεκανα,αν δεν εβλεπα τον Edward εξω απο το δωματιο μου,να με κοιταζει νευριασμενος.Η μητερα μου ηταν στο κατω μερος του κρεβατιου μου σκυφτη και εκλαιγε,ενω ο πατερας μου μιλουσε σοβαρα με τον Ιβαν εξω.Οσες απειλες και να δεχτηκε,απο τον πατερα και τον εκαστοτε συζυγο μου,δεν το κουνησε απο εκει.'' η Eveshka εκει βουρκωνει λιγο,οποτε πεταριζει τις βλεφαριδες της και κοιτα πανω.

''Θυμαμαι,οταν εφυγαν για λιγο ολοι,δωροδοκησε αδρα τους φρουρους και μπηκε κλεφτα στο δωματιο μου,πηγα να του εξηγησω ποσο δυστυχισμενη ημουν μακρια του,αλλα με προλαβε,πρωτα με φιλησε και υστερα με μαλωσε. ''Τι εκανα εγω αν πεθαινες μου λες;Ηλιθια γυναικα!'' 'Το επομενο κιολας πρωι εμαθα οτι ο Ιβαν νοσηλευοταν,καποιος του ειχε σπασει τα χερια και τον ειχε γδαρει σχεδον μεχρι θανατου.
Μετα απο μια εβδομαδα,και στον φοβο μην κανω κι αλλη αποπειρα, ο πατερας μου συμφωνησε να παντρευτω τον Edward''

Η Ρεβεκκα ειχε βουρκωσει επισης.Αναρωτηθηκε τον λογο για τον οποιο δεν τα ελεγε ολα αυτα στον Ιασονα.

Μαντεψε μαλλον την σκεψη της.

''Απο αυτη την ιστορια,αφαιρωντας το μελο της υποθεσης,θελω να θυμασαι ενα πραγμα.Εγω τον Edward τον ερωτευτηκα με το μυαλο μου ,ενω εκεινος με την καρδια του.Η καρδια του υποχωρησε στην λανθασμενη πεποιθηση οτι ημουν αλλου ευτυχισμενη,διοτι αυτο ηθελε μονο,την ευτυχια μου.Εγω ομως τρελαθηκα και μονο στην σκεψη οτι δεν με αγαπαει πια,δεν την ηθελα την ζωη χωρις εκεινον!''το σαγονι της ετρεμε καπως.

''Και ολα αυτα πως..''εκανε το λαθος να ρωτησει η Ρεβεκκα.

''Εσυ τον Ιασονα το αγαπας με την καρδια σου,παραμερισες τα παντα για να ειναι ευτυχισμενος, φανηκε αυτο με την Μαργκοτ,ενω εκεινος...''πηρε βαθια ανασα.
''Ο γιος μου σε εχει ερωτευτει ,σε εχει αγαπησει με το μυαλο του,για αυτο αργησε και τοσο μαλλον,αλλα πλεον το βλεπω καθαρα...δεν μπορει να το εκλογικευσει ολο αυτο μεσα του,ειναι αργα.Η λογικη αντιμετωπιση του ερωτα ειναι η πιο ανισορροπη αποφαση που παιρνει κανεις για τον εαυτο του,στο λεω γιατι υπηρξε και δικη μου.''

Με αυτα της τα λογια σηκωθηκε και σαν να μην ειπωθηκε τιποτα βαλθηκε να γεμιζει κουπες με καφε.

''Eveshka,ολα αυτα που μου λες,ειναι αργα πλεον,ειμαστε μαζι και ειμαστε καλα''
Γυρισε αστραπιαια και την κοιταξε,σαν να ειχε πει κατι βλασφημο.

''Θελω να προσεχεις ''
''Στο εχω πει ,τον Ιασονα τον προσεχω'' τηςεδωσε το κουτι με το γαλα για να το βαλει στην γαλατιερα.

''Οχι τον Ιασονα,τον εαυτο σου!Γιατι χωρις εσενα...''τρεμει και να συνεχισει.

Η πλανευτρα σαρκαζει.

''Αυτο ηταν σχεδον ευγενικο''
Η Eveshka την κοιταξε αυστηρα. ''Ξερεις οτι σε συμπαθω''

''Αλιμονο,αναριθμητα τα παραδειγματα της αγαπης και της συμπαθειας σου''
''Σε θαυμαζω και σε σεβομαι,δεν σου αρκει;'' γυρισε και την κοιταξε.

Το σκεφτηκε για λιγο ''Αν πω οχι;''
''Δεν θα πεις''

''Δεν ειμαι διατεθημενη να πεθανω Eveshka ''της ξεκαθαρισε και ειδε την γυναικα να ανακουφιζεται ελαφρως.
''Χαιρομαι που το ξεκαθαρισαμε αυτο''

''Η Μαργκοτ εχει παιδι με τον Dyllan'' της ψιθυρισε,ενα ειδος επιβραβευσης ,χωρις να ξερει τον λογο.

Η Ρεβεκκα γουρλωσε τα ματια.
Το ηξερε κι εκεινη;

''Εσυ πως το ξερεις;''
''Εσυ πως λες;''την ρωτησε με υφος

''Αλιμονο,η κολλητη σου''καυχασε η Ρεβεκκα.

''Εσυ πως το ξερεις;''γυρισε πισω την ερωτηση στην πλανευτρα
''Οπως ξερω και ολα τα υπολοιπα'' δηλωσε αινιγματικα.
''Απο σποντα;''
Γελασε.Ηταν μια καλη προσπαθεια να ελαφρυνει το κλιμα.
''Καλο Eve''

Η Eveshka εγνεψε πινοντας μια γουλια απο τον καφε της
''Τιμωρηθηκαν για την απελπισια τους.Τωρα τους δενει κατι για παντα,ευτυχως μεσα στην ατυχια τους σταθηκαν τυχεροι,γιατι αυτο το κατι ηταν παιδι και οχι αφροδισιο νοσημα''μουρμουρισε σκεπτικη και η Ρεβεκκα γελασε.

''Εισαι το μονο ατομο απο το οποιο χαιρομαι που εχασα'' παραδεχτηκε μετα απο ενα λεπτο ησυχιας αιφνιδιαζοντας την.

Η πορτα χτυπησε πριν προλαβει να απαντησει ''Τι κανετε εκει μεσα;'' η φωνη του Ιασονα ακουστηκε ανησυχη απο την αλλη πλευρα.Η Eveshka γουρλωσε τα ματια και με γρηγορες κινησεις σκουπισε τα ματια της Ρεβεκκας απο μερικα δακρυα που την ειχαν μουτζουρωσει πριν ξεκλειδωσει την πορτα αφηνοντας τον να μπει μεσα.Εξεταστικα κοιταξε γυρω του μεχρι που το βλεμμα του επεσε πανω στην Ρεβεκκα.

''Γιατι κλαις;'' την ρωτησε κοφτα και την πλησιασε
''Τι της ειπες;''αμεσως κατηγορησε την Eveshka που σταυρωσε τα χερια της κατω απο το στηθος.

''Eve γιατι στενοχωρεις το κοριτσι μου;''ο Edward μπηκε μεσα και πηρε μια απο τις κουπες καφε,η γυναικα του ρολλαρε τα ματια της.

''Η Ρεβεκκα μου ελεγε για την εγκυμοσυνη της'' του απαντησε αμεσως σοκαροντας τους ολους.
Το ζευγαρι κοιταχτηκε με αμοιβαιο σοκ.
Το μυαλο της Ρεβεκκας υπερθερμανθηκε.
Πως στο καλο το ηξερε;
''Νομιζα θα το λεγαμε μετα το φαγητο'' ο Ιασονας φαινοταν μπερδεμενος,ηθελε να του φωναξει 'Κι εγω!' αλλα ο πατερας του τον παραμερισε για να αγκαλιασει 'την νυφη' του.
''Κοριτσι μου ,τι ευλογια!Ενας διαδοχος!Ποσο μηνων εισαι;Μα τι υπεροχα νεα ειναι αυτα,ε Eve;'' μονολογησε και η Ρεβεκκα ξεφυγε απο το σοκ της για να του χαρισει ενα χαμογελο.Η γυναικα του χαμογελασε ειλικρινα γνεφωντας.

''7 εβδομαδων''

Ο Ιασονας δεχτηκε μια αγκαλια απο την μητερα του πριν ο πατερας του τον χτυπησει στον ωμο και του ανακοινωσει πως ειναι η ωρα για ενα καλο πουρο.

''Και δεν στο χα να το κανεις τωρα'' μουρμουρισε γελωντας στον γιο του που ρολλαρε τα ματια του πριν τον ακολουθησει κρατωντας τον καφε του εξω απο την κουζινα.
''Αντε ελατε μεσα να μας πειτε λεπτομερειες!'' ο Edward κοιταξε τις δυο γυναικες που σχεδον ταυτοχρονα εγνεψαν χαμογελοντας.Ο Ιασονας ακουμπησε το χερι του στο κατω μερος της μεσης της.

''Ολα καλα;'' ψιθυρισε στο αυτι της;
"'Τελεια''

''Πηγαινε αγορι μου και εμεις θα φερουμε γλυκο'' τον εσπρωξε κακιν κακως εξω πριν ανοιξει το ψυγειο για να βγαλει το προφιτερολ.

Το χαμογελο της Ρεβεκκας επεσε οταν εμειναν μονες τους.
''Πως το ηξερες;''

Γελασε.

''Μια μητερα παντα ξερει γλυκια μου''

''Η δικη μου μαμα ισως να ηξερε,εσυ ομως δεν εισαι η μαμα μου'' για καποιο λογο εκνευριζοταν που δεν την αιφνιδιαζε,ενας απο τους λογους που ανυπομονουσε για αυτη την συναντηση,ηταν η εκφραση της οταν θα τους το ανακοινωναν.

Της εδωσε τα πιατακια ενω εκεινη εψαξε για κουταλακια,ευτυχως ειχαν αδεια οι περισσοτεροι σημερα και δεν ηταν μεσα στα ποδια τους.

''Ο Ιασονας δεν καπνισε ουτε μισο τσιγαρο απο την ωρα που ηρθαμε,κι εσυ καλη μου,χωρις να θελω να θιξω το θεμα του αλκοολισμου σου,που ελοχευει στην αλλη γωνια,δεν εχεις πιει ουτε μια γουλια κρασι''

''Ασε που ο σκυλος ειναι παντα στα ποδια σου,καπως προστευτικη κινηση αν σκεφτεις οτι συνηθως μενει στην γωνια του''παρατηρησε βγαζοντας το γλυκο απο το κουτι.

Η Ρεβεκκα μπροστα στις παρατηρησεις της ενιωθε ενα δεος.Πανω απο ολα την θαυμαζε την Eveshka.

Πηρε το γλυκο στα χερια και της εκανε νοημα να την ακολουθησει.
''Θα σας κανει πολυ ευτυχισμενους ενα παιδι Ρεβεκκα μου''ψιθυρισε καθως πλησιαζαν τους αντρες στο κεντρικο σαλονι.Γυρισε να την κοιταξει.Το βλεμμα της ηταν συγκινημενο,εκρυβε μια συμπιεσμενη ευτυχια,που αν ελευθερωνοταν θα γινοταν υστερια.
Και η Eveshka δεν ηταν γυναικα που επιδιδοταν σε ακροτητες.

''Και δεν ειμαι σιγουρη για τον γιο μου,αλλα εσυ το αξιζεις και με το παραπανω''

---------------------------------------------------------------------------------------------------

''Καλα πηγε αυτο'' ο Ιασονας μπηκε στο υπνοδωματιο τους αργα το μεσημερι ,μετα απο ενα επαγγελματικο ραντεβου που ειχε κανονισει λιγο αφοτου εφυγαν οι γονεις του.
Η Ρεβεκκα ειχε ξαπλωσει και εκανε σπαστο υπνο.

Μολις την ειδε εσμιξε τα φρυδια και ψιθυρισε ενα σχεδον αηχο συγγνωμη πριν μπει στο μπανιο για να αλλαξει.
Δεκαπεντε λεπτα αργοτερα βγηκε εξω και την βρηκε ακομη ξαπλωμενη ,αυτη την φορα με τον σκυλο να κοιμαται στα ποδια της.
Ξεφυσηξε.

''Ελα δινε του,οχι και στο κρεβατι μου'' υψωσε τον τονο του και ο σκυλος ανασηκωσε το κεφαλι του.
''Αστον ρε Ιασονα''μουρμουρισε η Ρεβεκκα και ανακαθισε ακουμπωντας στην πλατη του κρεβατιου.
Κοιταξε τον σκυλο απειλητικα και το τετραποδο σαν να επιασε το νοημα κατεβηκε κατω και πηγε στο μαξιλαρι του.Ο Ιασονας ικανοποιημενος ξαπλωσε απο την αλλη πλευρα.
''Τι λεγατε με την μανα μου;''
Σταυρωσε τα χερια κατω απο το στηθος της.
''Γενικα μιλουσαμε''του ειπε αοριστα
''Γενικα;''
''Ξερεις...περι ανεμων και υδατων''ηλπιζε να μην επιμεινει.
''Δηλαδη;''
Ρολλαρε τα ματια της κατω απο το εξεταστικο του βλεμμα.

''Να...λεγαμε ποσο θα αλλαξουν ολα συντομα'' του ειπε ψεματα για να τον ελεγξει.
Δεν τσιμπουσε με τιποτα.Ξαπλωσε και περασε το χερι του πανω απο την κοιλια της αγκαλιαζοντας την τεμπελικα πριν κλεισει τα ματια του.
''Σιγα τις αλλαγες που θα γινουν''μουρμουρισε ''δεν θα ξαπλωσεις;'' την κοιταξε.
Η Ρεβεκκα ηθελε να γελασε μεσα στα μουτρα του.

''Δεν θα αλλαξει νομιζεις τιποτα;Εδω γκρινιαζεις που κοιμαται ο σκυλος στην ακρη του κρεβατιου μας!''χωθηκε πιο μεσα κατω απο το μαυρο παπλωμα,γυρισε το προσωπο της ετσι ωστε να κοιτιουνται στα ματια .

''Τι σχεση εχει ο σκυλος με το οτι θα κανουμε παιδι βρε κοριτσι μου;''την τραβηξε κι αλλο πανω του και την φιλησε στο κουτελο.Το χερι του κατεβηκε χαμηλα στην κοιλια της ,οπου και εμεινε.Η θερμη την γεμισε ικανοποιηση.
Μυριζε μεντα και ουισκι,ηθελε να μεινει εκει ολη την υπολοιπη μερα,μα ηξερε πως αν του το ζητουσε θα υπεκυπτε,και οι δουλειες ετρεχαν.

''Σε λιγο μαλλον θα κοιμαται το μωρο σε κουνια στο δωματιο μας,και λιγο αργοτερα ,αν κρινω απο την Ρεγγινα,αναμεσα μας στο κρεβατι''
Ανοιξε τα ματια του,σαν να ειχε ακουσει κατι εξωφρενικο.

''Τοσα δωματια εχουμε,εδω θα βαλουμε την κουνια;''

''Εδω θα βαλουμε την μια,για να μην πηγαινουμε απο το ενα δωματιο στο αλλο το βραδυ'' Εδειξε να το σκεφτεται,λες και του ειχε ζητησει αδεια.

''Δεν θελω να αλλαξουν τα πραγματα μεταξυ μας'' της ειπε με παραπονο στον τονο του ''μ'αρεσουν ετσι οπως ειναι''

Η Ρεβεκκα γελασε στην γκρινια του.
''Θα μας αρεσει αυτο το διαφορετικο στο υποσχομαι,αλλωστε δεν βαρεθηκες δυο χρονια τωρα;''
''Που τετοια τυχη,με αφηνεις και λιγο να ηρεμησω ωστε να βαρεθω;''την κοροιδεψε και εκεινη εκανε να τον χτυπησει μα της επιασε το χερι και αριχσε να την φιλα στον λαιμο ξεροντας οτι τα λιγα γενια του θα την γαργαλουσαν.Οπως και εγινε.

Την αγκαλιασε σφιχτα και την κολλησε στο στερνο του.Εμειναν ετσι.Ακομα και τοτε,τεσσερα χρονια αργοτερα,του φαινοταν περιεργο που την ειχε στην αγκαλια του.
Πως ειχαν ξεκινησει και που βρισκονταν τωρα.

''Τι σκεφτεσαι;'' ερμηνευσε την σιωπη του.
''Πως ξεκινησαμε''το γελιο της ηταν αρκετο ,δεν χρειαζεται αλλη απαντηση.

''Οταν με ρωτησες αν ειμαι γαμημενα κουφη εννοεις;'' κοροιδεψε
''Ναι,οταν μου ειπες να μην μιλαμε για μεγεθη''αντεπιτεθηκε.
''Και μετα με κολλησες στον τοιχο και πηγες να με πνιξεις''προσθεσε ,σχεδον νοσταλγικα.
''Καλα το εχω κανει πολλες φορες απο τοτε''

''Καμια φορα δεν συγκρινεται με την πρωτη'' σχολιασε σαρκαστικα
''Αυτο δεν ισχυει σχεδον με τιποτα''
''Κι ομως,η πρωτη φορα που καναμε ερωτα;''
''Στην Ναπολη;''
''Οχι τοτε,αυτο ηταν καπως...πιο σαρκικο.Για την Δονουσα λεω''

Μουγγρισε στην ενθυμηση. ''Η καλυτερη ιδεα που ειχα ποτέ μου να σε παω εκει'' υπερηφανευτηκε
''Δεν θελω να σταματησουμε ποτέ να πηγαινουμε''του ξεκαθαρισε και χωθηκε κι αλλο στην αγκαλια του.
''Γιατι να σταματησουμε;''
''Δεν ξερω,αλλα τωρα που θα κανουμε παιδι-''την διεκοψε
''Τοτε ειναι που θα πηγαινουμε!Στα παιδια αρεσουν οι παραλιες,ξερεις για καστρα ,βουτιες και τετοια.Θα φτιαξουμε παιδικο δωματιο και εκει αν το θες''

Εμεινε σιωπηλη για λιγο.
''Παιδια;''
''Γενικα μιλαω''πηγε να το σωσει.
''Σωστα,αλλα καποια στιγμη νομιζω θα κανουμε κι αλλα παιδια εε;'' τον πειραξε.
Αμεσως σφιχτηκε.
''Καλο ειναι και το ενα''μουρμουρισε νευρικος
''Τα μοναχοπαιδια ειναι κακομαθημενα''

Την γυρισε αποτομα ανασκελα και την κοιταξε εξεταστικα.Προσπαθησε να πνιξει ενα γελακι.
''Εγω ειμαι μοναχοπαιδι''ειπε θιγμενος.
''Εξαιρετικο παραδειγμα,αυτο εννοω!''τον εδειξε και εμεινε με ανοιχτο το στομα.
''Ειμαι εγω κακομαθημενος;''

Τα μαυρα του ματια εκρυβαν εκεινη την σπιθα που την εκανε να αναστεναζει.Το μαυρο δεν την ειχε απογοητευσει ποτε,παντα την αγκαλιαζε.
''Εισαι μεχρι το μεδουλι''σουφρωσε τα χειλη της με ενα παιχνιδιαρικο βλεμμα και εκεινος την κοιταξε εξεταστικα.

Εδειχνε να το σκεφτεται.Εσκυψε προς το μερος της ωστοσο,σε αποσταση μισης αναπνοης και κοιταξε τα χειλη της ,καθως παλευαν με μια ανασα που δεν ελεγε να βγει.
''Μονο κακομαθημενος ειμαι ;''
Εγειρε λιγο ακομα και ακουμπησε το αλλο του χερι διπλα στο μαξιλαρι της ,φυλακιζοντας την.
Ωχ
''Ο-οχι...εισαι...εισαι και κτητικος''ψιθυρισε σχεδον τραυλιζοντας.Το υπεροχο χαμογελο του φανηκε.
Ακουμπησε τα χειλη του πανω στα δικα της,σε ενα φιλι γεματο μεντα,καπνο και ουισκι.
Το αγαπημενο της.Η καυτη ανασα του ενωθηκε με την δικη της καθως κτητικα την διεκδικουσε.
Σχεδον ενα λεπτο αργοτερα την αφησε ξεπνοη να κοιταζει το ταβανι.Κατεβηκε λιγο πιο κατω,στην βαση του λαιμου της.
''Τι αλλο;''απαιτησε να μαθει.
Ενιωθε στην κοιλια της την ενταση του.

''Εισαι και εγωιστης'' το φιλι του,ρουφηχτο και καπως σκληρο την εκανε να αναστεναξει.Κατεβηξε στο στηθος της και την καρφωσε με το βλεμμα του.
''Και οξυθυμος εισαι'' τραυλισε ξεπνοη και εκεινος κατεβασε ελαφρως το σουτιεν της.
''Αχ Ιασονα ναι''αναφωνησε.
Αρχισε να πιπιλαει ελαφρως σε εκεινο το σημειο πριν κατεβει στην λεκανη της,ακουμπησε δυο φιλακια εκει.
Η Ρεβεκκα εμεινε ακαμπτη.
Της φανηκε σχεδον φυσιολογικο,να φιλαει ο Ιασονας την κοιλια της.Στο μυαλο της ειχε εκλογικευτει η πορεια τους ως γονεις .
Εκεινος,διχως να καταλαβαινει οτι ειχε μεινει στηλη αλατος στην απλη του κινηση γονατισε αναμεσα στα ποδια της και τα ανοιξε λιγο ακομα.
Ευτυχως ειχε προνοησει να μεινει με το εσωρουχο,το οποιο ευκολα παραμερισε.

''Νομιζω ομως πως θα εισαι καλος πατερας''ψιθυρισε και ο Ιασονας τεντωθηκε παλι πανω.
Η ορεξη του επεσε κατακορυφα.
Απο που ηρθε αυτο;Δεν ημασταν ετοιμα να...;Ετσι θα παει απο δω και περα;

Εμεινε γονατιστος απεναντι της και αναμεσα στα ποδια ,παγωμενος.
''Οντως ;''ρωτησε αυθορμητα,εκεινη μαλλον το καταλαβε οτι δεν το επεξεργαστηκε οποτε γελασε.
Στο γελιο της καπως ενιωσε καλυτερα.
''Ναι ,σοβαρα.''τον διαβεβαιωσε και τον ειδε δυσπιστο.
''Το χω δει και σε ονειρο'' τολμησε διχως ντροπες να παραδεχτει,αυτο κερδισε την προσοχη του..
''Σε ονειρο;''ρωτησε με ενδιαφερον.
''Αμε''εγνεψε χαμογελώντας.

''Δεν ξερω τι υποτιθεται οτι πρεπει να απαντησω σε αυτο''παραδεχτηκε γελωντας νευρικα και περασε το χερι του μεσα απο τα μαυρα μαλλια του.
Η Ρεβεκκα δαγκωθηκε.
''Θα με βοηθας;''τον ρωτησε
''Να μην παρουμε καλυτερα μια γυναικα ;'' ηλπιζε να αστειευεται.
''Μετα απο λιγο καιρο ισως παιρνουμε για καποιες μονο ωρες,αραια και που''
''Καταλαβα'' μουρμουρισε με κατεβασμενα τα μουτρα.

''Τι ειναι ;''

''Κομμενα τα παντα''συμπερανε καπως απογοητευμενος.
''Νομιζω γινεσαι υπερβολικος τωρα''ανασηκωθηκε και καθισε απεναντι του οκλαδον.

''Ασε και ξερω καλυτερα''ξεφυσηξε και κατεβηκε απο το κρεβατι.Αρχισε να βηματιζει νευρικος πανω κατω χαλι,σκεφτοταν κατι εντονα και η Ρεβεκκα το διασκεδαζε απιστευτα πολυ.

''Ξερεις ο Eric μου τα ελεγε και γελουσα,αλλα να τα μας τωρα!''μουρμουρισε στον εαυτο του.
''Ο Eric ειναι υπερβολικος''η Ρεβεκκα δαγκωνε το εσωτερικο απο το μαγουλο της για να μην γελασει.
''Υπερβολικος;;Νομιζεις!Ξερεις ποσο καιρο εκανε να κοιμηθει σαν ανθρωπος;7 μηνες!''φωναξε και η Ρεβεκκα χαχανισε.
''Μα ετσι ειναι τα μωρα,περιμενα να το ξερεις αυτο,τι σκατα διανοια εισαι;''δεν εδωσε σημασια στο σχολιο του.
''Κομμενος και ο υπνος,κομμενο το σεξ,τι πηγα και εκανα ο βλακας;;'' κοιταξε τον ουρανο σαν να περιμενε απαντηση.
Η Ρεβεκκα φανερα ψυχαγωγημενη σηκωθηκε ορθια και σταθηκε μπροστα του για να σταματησει να περπαταει πανω κατω.
Τυλιξε τα χερια της γυρω απο την μεση του και τον κοιταξε στα ματια.Η καρδια της χτυπουσε παντα πολυ δυνατα για εκεινον.
''Σ'αγαπω πολυ.Θα τα καταφερουμε ναι;''

Της χαμογελασε,οχι ανακουφισμενος,αλλα καπως αποπροσανατολισμενος.
''Κι εγω,πολυ.Θα προσπαθησουμε malyshka''

''Ας ελπισουμε να μην κληρονομησει τα νευρα και το δραμα σου μονο''του λεει και εκεινος γελαει.
Μεσα του ελπιζει το ιδιο.

----------------------------------------------------------------------------------------

Ρεβεκκα

Μπαινω στο Range Rover μου.Εχει τραβηξει και την θεση πισω για να χωραει.Απιστευτος
''Θα σε παω εγω'' επιμενει για πεμπτη;Εκτη φορα;
Δεν θυμαμαι αληθεια.
Βαζω ζωνη.Την θεση θα την φτιαξω μετα,τα φτανω τα πεταλια.
''Βρε κοριτσι μου ασε να σε παω εγω,μην κουραζεσαι'''ρολλαρω τα ματια μου και του κλεινω την πορτα στα μουτρα.Ερχεται απο την αλλη,απτοητος.

Θα τον σκοτωσω.

''Ιασονα θες να ερθεις μαζι μου στο κομμωτηριο;''τον ρωτησα με νευρο.Εκεινος ξεφυσηξε νευριασμενος.

''Οχι φυσικα!Να σε παω εγω ομως''μουρμουρισε

''Δεν με εδιωξες κακιν κακως απο το γραφειο σου γιατι ειχες δουλειες;''
''Τελειωσα'' ειπε σαν μικρο παιδι και εγερε πανω στο αυτοκινητο μου.
Ηταν πολυ πολυ ομορφος.
Δεν ξερω,παντα με κολαζε το ποσο αμαρτωλες σκεψεις εκανα για χαρη του αλλα πλεον η κατασταση εχει ξεφυγει.
Η Ellie πιστευει πως φταιει που ειναι ευτυχισμενος,η Αννυ συμφωνει,η ευτυχια ομορφαινει,συμφωνα με τις φιλες μου.

''Θα κανω δεκα λεπτα να παω.''τον ειδα που τα ζυγιζε στο μυαλο του.Κοιτουσε μια εμενα,μια την κουκιδα,μια το ρολοι του,πεντε το απογευμα εξω εν τω μεταξυ,μετα παλι εμενα.
Ξεφυσαει.
''Παρε με μολις μπεις στο κομμωτηριο''διαταζει με την αυστηρη του φωνη και θελω να γδυθω μπροστα του,αντι αυτου του κλεινω το ματι,τεντωνομαι και του κλεινω και την πορτα στα μουτρα.
Μου κανει μια χειρονομια.
Τον αγαπω.

Οι δρομοι ειναι αδειοι σχεδον,ακουω χαλαρα μουσικη και αναρωτιεμαι ποσο καιρο εχω να οδηγησω,μια εβδομαδα;Μπορει και παραπανω.Αλλα η αληθεια ειναι πως εχω χασει και τις μερες.

Με την ακρη του ματιου μου ελεγχω τον κεντρικο καθρεφτη.Πισω μου ειναι ενα ταξι.Αποστηθιζω την πινακιδα,κανω το ιδιο με τον μπροστινο.

Ωραια.Ειμαι ασφαλης.

Ωστοσο ,δυο λεπτα αργοτερα,οταν σταματαω στο φαναρι,βλεπω πισω απο το ταξι,ενα μαυρο βανακι,ειναι αρκετα μακρια,μα ειναι αρκετο για να κανει την καρδια μου να χτυπησει δυνατα.
Ψυχραιμια Ρεβεκκα.

Κλειδωνω το αυτοκινητο και κλεινω την μουσικη.Νιωθω τις παλαμες να γλιστρανε καπως πανω στο τιμονι,το κραταω σφιχτα.
Ανεπνευσε.

Στριβω δεξια στο φαναρι,κρατω τα ματια μου ανα τακτα διαστηματα στον καθρεφτη.
Με ακολουθει και το ταξι,με ακολουθει και το βανακι.
Στριβω παλι δεξια.Ο ταξιτζης σταματα πισω μου ομως δεν κατεβαινει κανεις.Το κανει για ξεκαρφωμα!
Θεε μου ,λες να ειναι και οι δυο στο κολπο;

Ανεπνευσε Ρεβεκκα.

Πρεπει πρωτα να σιγουρεψω οτι με ακολουθουν,στριβω παλι δεξια,και ειναι πισω μου,εχω βγει σε ενα στενακι οποτε και ξερω πως αν και στην επομενη στροφη ειναι πισω μου,με ακολουθουν.
Τεσσερις ιδιες στροφες ισοδυναμουν με κυκλο .

Στριβω δεξια και οταν βλεπω να αναβουν δεξι φλας η καρδια μου πεφτει στο στομαχι μου.
Επρεπε να αφηνα τον Ιασονα να με φερει!

Με τρεμαμενα δαχτυλα δινω εντολη στον πλοηγο του αυτοκινητου να καλεσει τον Ιασονα.
Στον τριτο χτυπο απανταει.
Οδηγω ευθεια και ανεβαζω ταχυτητα.Το ταξι μπαινει σε εναν παραδρομο,το βανακι ομως ειναι ακομα πισω μου,δεν εχει πινακιδες.
''Τοσο γρηγορα εφτασες;'' ο χαλαρος τονος του με κανει ακομη πιο νευρικη.Τι να του πω τωρα;

''Ιασονα,θελω να μην γινεις εξαλλος.Με ακολουθουν''
Σιωπη για λιγο.Τον ακουω που φωναζει τον Carter να μπει στο γραφειο,μαζι του ακουω και αλλες φωνες.
''Εκανες τεσσερις-''
''Τεσσερις ιδιες στροφες ναι,με ακολουθουν''επεμεινα.
''Γαμω την καταδικη μου για Τεταρτη'' βλαστημα και περιμενω τον εξαψαλμο.
''ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ''τον ακουω να διαταζει ,ψαχνουν την ακριβη μου τοποθεσια.

Εγω εν τω μεταξυ,τι να κανω;Πανικοβαλλομαι.

''Ρεβεκκα ;Εισαι εκει;''η τραχια φωνη του με αφυπνιζει.
''Ναι''η φωνη μου βγαινει σταθερη.
''Μπορεις να μου διαβασεις την πινακιδα ;''
Και να που με νευριαζει;Ποια νομιζει οτι ειμαι ;Καμια πρωταρα;
''Λες να ειχε πινακιδα και να μην στο ελεγα;Ειναι ενα μαυρο,παλιο,νομιζω,Nissan,μαλλον,οχι επιβατικο''
''Ξερω οτι ο Carter κατι ψαχνει ή καταγραφει''

''Ερχομαστε,εσυ συνεχισε να προχωρας ευθεια,μεινε στον κεντρικο και μπλεξου με αλλα αυτοκινητα''μου λεει κοφτα και ξαφνου ο πανικος με περιλουζει.
''Ιασονα περιμενε!''ακουσε σιγουρα την φωνη μου να σπαει στο τελος.
''Μεινε μαζι μου στην γραμμη,φοβαμαι'' παραδεχομαι και κοιταζω παλι το βανακι,ανεβαζει ταχυτητα.
Ετσι εισαι;

Ανεβαζω κι εγω.
''Με πλησιαζει'' μουρμουριζω πιο πολυ στον εαυτο μου.

''Μωρο μου με ακους;Παρε βαθιες ανασες,ερχομαι,δεν θα γινει τιποτα'' απο την αλλη γραμμη ακουω την μηχανη να ανοιγει ,ξερω οτι εχει βγει στον δρομο.

Με πλησιαζει κι αλλο,ανεβαζω κι εγω ταχυτητα.Βλεπω τον παραδρομο στα δεξια μου,μηπως να στριψω μεσα;

''Ανεβαζω ταχυτητα''μουρμουριζω παλι ,σαν να καταγραφω μονη μου τις κινησεις μου.
Αν παθει κατι η κουκιδα θα πεθανω

''Δεν θα παθει τιποτα η κουκιδα καρδια μου εσυ απλως εχε τα ματια σου στον δρομο''μου απαντα, το ειπα δυνατα αυτο;

Κοιταζω πισω μου αλλη μια φορα
''Ηταν ενα ταξι πισω μου,ξενες πινακιδες κυκλοφοριας,μαλλον απο ηνωμενες πολιτειες-''

Κοιταζω αλλη μια τον καθρεφτη,το βανακι εχει φρεναρει,πισω του καποιοι κορναρουν,σε κεντρικο αυτοκινητοδρομο ειμαστε, τι κανει;
Το βλεμμα μου πεφτει παλι μπροστα και η ανασα μου κοβεται τοσο αποτομα που η καρδια μου πονεσε.Μπροστα μου ,απο τον παραδρομο που μολις σε ενα μετρο θα προσπερνουσα πεταχτηκε το ταξι.
Ουρλιαξα ,το ενιωσα στον λαιμο μου,την κραυγη αγωνιας που με εγδαρε.

''ΡΕΒΕΚΚΑ''ακουγα την φωνη του μεσα στο κεφαλι μου.
Πανικοβληθηκα ευθεως.
Οδηγουσα ενα αμαξι που κινουνταν με ιλλιγγιωδη ταχυτητα προς το σταματημενο οχημα.Ευχη αυτοκτονιας εχει;

Θα πεθανω ,αυτο ηταν,θα πεθανουμε.
Παταω το φρενο με ολη μου την δυναμη.

Νομιζω ουρλιαζω,αλλα ακουω και αλλες φωνες,πολλες,σαν ολοι οι ανθρωποι του κοσμου να ουρλιαζουν στα αυτια μου.
Νιωθω τους παλμους μου να ανεβαινουν στα υψη μαζι με την αδρεναλινη μου και η καρδια μου σαν να εγινε χιλιαδες κομματια απλωθηκε παντου.Χτυπουσε στα δαχτυλα μου ,στο στομαχι μου,στα ποδια μου,στο κεφαλι μου.
Κλεινω τα ματια.

Ναι ,πλεον ακουω την φωνη του Ιασονα που ουρλιαζει στα αυτια μου,συντομα δεν θα το κανει,το ξερω.
Αφηνω το σκοταδι να με βυθισει στην πεποιθηση οτι ολα πηγαιναν καλα ,ενω στην πραγματικοτητα χτυπουσα με ενας θεος ξερει ποση ταχυτητα.Αφηνω τα χερια απο το τιμονι,δεν εχει πια σημασια.
''Εγω μεγαλωνα για σενα,το νιωθω Ιασονα,αληθεια''

Τυλιγω τα χερια μου γυρω απο την κοιλια μου και σφιγγω τα ματια μου οσο το δυνατον πιο πολυ γινεται.

''Και θα συνεχισω να μεγαλωνω για σενα''
Η ζωνη ξαφνου με τραβει πισω,με τσουζει στον λαιμο ,με ποναει στο στομαχι.Μου κοβει την ανασα.

''Γιατι εισαι εγκυος μικρη μου πλανευτρα,θα γινουμε γονεις''

Κατι σκαει μπροστα μου,το ακουω,ειναι ο αεροσακος.Με σπρωχνει πισω και νιωθω την μυτη μου να ματωνει.Τα δοντια μου τριζουν.
Δεν ειναι οπως περιμενα,ποναει.

''Prelest'moya,σημαινει πολυτιμη μου,εισαι εξαιρετικα πολυτιμη για μενα Ρεβεκκα,οσο δεν φανταζεσαι''

Περναει λιγη ωρα.Δεν ξερω ποση,μπορει να ειναι λεπτα,μπορει και μια μερα.Μου φαινεται ολως παραδοξως το ιδιο.
Το κεφαλι μου ποναει πολυ.Φοβαμαι να ανοιξω τα ματια μου.

Καντο για την κουκιδα.

Τα χερια μου ηταν ακομη γυρω απο την κοιλια μου,ειχαν μουδιασει,δεν τα ενιωσα.

Η μαμα ειναι εδω κουκιδα,ελπιζω να εισαι καλα

"Ευχαριστω που με προσεχεις''

''Στους ορκους μου δεν ηταν;''
''Ναι αλλα τσακωθηκαμε''

''Ειδικα τοτε θα σε προσεχω''

Πρεπει να βγω εξω.Οσο μενω εδω δεν κανει καλο.Δεν μπορω να παρω ανασα.Εχω αναγκη οξυγονο.
Κλεφτα ψαχνω το χερουλι του αυτοκινητου.
Ξαφνου καταλαβαινω οτι ειμαι πολυ μπροστα στην θεση μου,το κεφαλι μου το νιωθω βαρυ,τραγικα βαρυ.
Πρεπει να σηκωθω.Αν δεν ανοιξω τα ματια μου δεν θα βγω εξω.
Δεν θελω να τα ανοιξω.
Ιασονα που εισαι;

Για την κουκιδα

Μολις ανοιγω τα ματια μου τα βλεπω ολα θολα,οχι διπλα,ουτε τριπλα,θολα.Ξεχωριζω φωνες απο μακρια,βλεπω τον λευκο αεροσακο,βλεπω και το αιμα απο την μυτη μου να εχει γινει μια καπως μεγαλη σταμπα.

Το κεφαλι μου παει να σπασει.Εχω φρικτω πονοκεφαλο.Νιωθω ταχα λες και μια μεταλλικη μεγγενη με σφιγγει και με σφιγγει ,εως οτου το κεφαλι μου εκραγει.

Παταω το κουμπι για να λυθει η ζωη και επειτα τραβαω το χερουλι με οση δυναμη εχω,ελαχιστη,και η πορτα ανοιγει διαπλατα.Βλεπω ανθρωπους να τρεχουν εξω απο αυτοκινητα τους.
Δεν θελω εσας ,θελω τον Ιασονα.
Σφιγγω τα δοντια και δινω εντολη στο ποδι μου να κουνηθει,δεν το νιωθω αλλα το βλεπω στο πλαι,να κρεμεται,το ιδιο και το αλλο.
Αυτο το βημα,για να κατεβω απο το τζιπ,το αισθανομαι λες και ειναι το πρωτο μου.Το σωμα μου ειναι βαρυ,ειναι ασηκωτο,λες και φοραω βρεγμενα ρουχα.
''Δεσποινις ειστε καλα;''μια αγνωστη φωνη.

Παταω τα ποδια μου ταυτοχρονα στο εδαφος.

''Καλεσθε ασθενοφορο τωρα!''ουρλιαζει ενας αλλος.

Δεν τους βλεπω η αληθεια ειναι,δεν με εχουν πλησιασει,υπαρχουν στα αληθεια;Βλεπω ομως τα φωτα των κτιριων.
Ωραια τα φωτα,μ'αρεσουν.
Θα πω στον Ιασονα να βαλει κι αλλα φωτα στην επαυλη.

Τα ποδια μου δεν με κρατανε πια.
''Μην λες το παιδι μας κουκιδα!''
Χαμογελαω σε αυτη την σκεψη,γευομαι λιγο απο το αιμα μου.Παλι καλα που δεν ειμαι βρυκολακας,δεν ειναι καθολου νοστιμο.

Πεφτω στα γονατα ,μα δεν νιωθω πονο.Δεν αισθανομαι τιποτα.
Ακουω σειρηνες πιο κοντα μου.Το ενα μου αυτι εχει βουλωσει.

Ξαπλωνω μπρουμητα κατω.Ακουμπαω το μαγουλο μου στην μαυρη ασφαλτο.Ειναι παγωμενα εδω,μ αρεσει.
Τρυπαει το μαγουλο μου αλλα μου αρεσει το κρυο.
Παιρνω μια βαθια ανασα.
Ακουω ενα αυτοκινητο να φρεναρει αποτομα.

Αυτο το φως απεναντι ειναι κοκκινο ή ροζ;

''ΡΕΒΕΚΚΑ''ακουω την φωνη του,χαμογελαω.
Γιατι χαμογελαω;

Τον βλεπω να τρεχει προς το μερος μου.Αναγνωριζω τα παπουτσια του.Ειναι μαυρα και ειναι ειδικης κατασκευης μονο για εκεινον,απο την αντιπροσωπεια Armani κατευθειαν...εγω τα διαλεξα.

Το μαυρο δεν συναντα το πρασινο.Ειναι πολυ ψηλα,πονανε τα ματια μου αν τα σηκωσω πανω.Δεν το κανω.
Ροζ ειναι τελικα το φως απεναντι.
Ο ενας αντρας με γυριζει ανασκελα,ο ενας αντρας ειναι τελικα ο Eric.Διπλα του ειναι η Ellie.Μοιαζουν ανησυχοι.
Μου μιλανε,αλλα δεν ακουω τιποτα πια.Μονο βουητο,λες και ολοι οι ηχοι του κοσμου μπηκαν σε σιγαση.

Ανασκελα ειναι καλυτερα.Βεβαια δεν αφηνω τα χερια απο την κοιλια μου,δεν θελω η κουκιδα να φοβαται.
Η μαμα ειναι εδω.

Εχει τελικα πολλους ανθρωπους γυρω μου.Εκεινος ειναι απο πανω μου,φωναζει στους τριγυρω,το καταλαβαινω γιατι η κατω γναθος του ειναι σφιγμενη και πετανε φλεβες στον λαιμο του.Ποτέ δεν τον εχω δει να φωναζει απο αυτη την γωνια.
Μονο οταν ειναι απο πανω.
Αλλα δεν ειναι ποτέ νευριασμενος.

Με κοιταζει.
Το μαυρο καλυπτει το πρασινο και το τραβα στις σκοτεινες του τρυπες για ενα αλλο συμπαν.
Χανομαι.
Το βλεμμα του οταν με κοιτα μαλακωνει,πολυ.

'Και εγω θα την αγαπω την κουκιδα και θα την προστατευω,με την ζωη μου''

Βουρκωνει,γιατι βουρκωνει;Δεν θελω να στενοχωριεται ο Ιασονας.
Ειναι ο πιο ομορφος αντρας που συναντησα ποτέ μου.Του αξιζει η ευτυχια ολου του κοσμου.

Μου χαιδευει τα μαλλια,κλαιει σιγανα.Στενοχωριεμαι που κλαιει,με κανει να θελω να κλαψω κι εγω.
Συγγνωμη σχηματιζει με τα χειλη του.
Νιωθω χερια να με σηκωνουν και ακουμπαω καπου αλλου,εξισου κρυα.Βλεπω μια μασκα οξυγονου και ξαφνου ειμαι ψηλα,ο Ιασονας στεκεται διπλα μου,μιλα εντονα με τους τραυματιοφορεις,χαιρομαι που δεν ακουω γιατι εχω ηδη πονοκεφαλο.

Ποναω νομιζω.Με σκεπαζουν με μια περιεργη κουβερτα και μια μασκα καλυπτει την μυτη και το στομα μου,θελω να τους φωναξω οτι ποναει η μυτη μου γιατι την χτυπησα μα δεν μπορω να κουνησω την κατω γναθο μου.
Νυσταζω λιγο.
Θα κλεισω τα ματια μου τωρα,θα ειναι για λιγο,το υποσχομαι.
Οσο η οθονες μικραινουν βλεπω τον Ιασονα να πανικοβαλλεται ,σχεδον θα ορκιζομουν οτι ακουσα την φωνη του να φωναζει το ονομα μου.
Αλλα αυτο θα ηταν ψεμα.
Κοιτουσα τον γκρι ουρανο λες και ηταν η τελευταια φορα που τον εβλεπα και βυθιστηκα στο σκοταδι.

Οταν ξανανοιξα τα ματια μου ημουν μεσα στο ασθενοφορο.
Ενιωθα περιεργα,πονουσα παντου.
Τι μου συνεβη;
Βλεπω τον Ιασονα διπλα μου,ειναι χλωμος.Μολις τα βλεμματα μας συναντιουνται πεταγεται στην θεση του.
''Αγαπη μου ομορφη με ακους;'' κρατα το χερι μου,πρεπει να το κρατα ωρα γιατι το νιωθω σαν μερος του σωματος μου πια.

''Ιασονα'' κανω να μιλησω,ο λαιμος μου τσουζει.
''Ησουν σε ενα ατυχημα Ρεβεκκα μου,παμε στο νοσοκομειο''

Τον κοιταζω στα ματια ,βλεπω κατι που ποτε μου δεν ειχα δει.
Βλεπω φοβο,βλεπω τρομο,βλεπω απογνωση.

Εχει βουρκωσει.

Φοβαμαι κι εγω.
Τρομαζω με την απογνωση του.
Το κεφαλι μου ποναει,τα χερια μου πονανε,το στομαχι μου ποναει,η κοιλια μου το ιδιο.
Θεε μου η κουκιδα!

Γιατι αφησα τα χερια μου απο εκει;
Προσπαθω να τα σηκωσω αλλα ο ενας τραυματιοφορεας μου τα κραταει κατω.Μου ζητα να μεινω ηρεμη.

''Ολα θα πανε καλα ''ο Ιασονας ψιθυριζει ξανα και ξανα,νομιζω στον εαυτο του το λεει.

'Σου χαριζω τους μισους Κυνηγους,που εγω εχτισα κι εσυ βοηθησες λιγο,γιατι μου χαριζεις την μικρη κουκιδα,που εσυ φτιαχνεις απο το μηδεν,κι εγω βοηθησα ελαχιστα''

Και με χτυπουσε στο προσωπο αδιακοπα η ενθυμηση της συγκρουσης.
Δακρυα κυλουσαν αλλα δεν τολμησα να κλαψω κανονικα.Φοβομουν να κουνηθω.
''Το εχασα''ψιθυρισα στον εαυτο μου.
''Ολα θα πανε καλα''μουρμουριζει ο Ιασονας και μου χαιδευει το χερι.

Μου χαρισε τους Κυνηγους,μα δεν εχω πια τιποτα για ανταλλαγμα.

''Το εχασα''η φωνη μου ηταν τραχια,σχεδον δεν με αναγνωριζα.

Επρεπε να το ξαναεπαναλαβω ,ωσπου να αποτυπωθει καλα στο μυαλο μου.

''Το εχασα''ψιθυρισα στον εαυτο μου

Καθε φορα χαραζοταν και μια βαθια πληγη στην καρδια μου

''Μην το ξαναπεις αυτο''ο Ιασονας μου λεει αγριεμενα.Δεν του αρεσει η πραγματικοτητα.
''Δεν εχω τιποτα για ανταλλαγμα''τα λογια μου τον σπανε,το βλεπω,το τοιχος της ψυχραιμιας του τρανταζεται.

Οι πορτες ανοιγουν και με βγαζουν εξω.Ο ουρανος ολο και περισσοτερο σκουραινει μα συντομα αντικαθισταται απο το λευκο ταβανι του νοσοκομειου.
Ποτε δεν ειχα ξανακοιταξει τοσο προσεκτικα ταβανι.Ειχε λευκα πλακε φωτα ενσωματωμενα, φαινονταν θολα,μυριζει νοσοκομειο εδω μεσα.

Τρεχει διπλα στο φορειο.Με κοιτα ομως,προσεκτικα,περιμενοντας να τον βρισω,τα ματια του γυαλιζουν.Με κοιταζουν ,γεματα πονο ,φρικτο πονο.Το βλεμμα του γδερνει την ψυχη μου
Δεν φταιει εκεινος αλλωστε.Προσφερθηκε να με παει.

Φωναζουν την περιπτωση μου στα επειγοντα.
Ακουω πολλες λεξεις.
Ακουω για πιθανη διασειση,πιθανο σπασιμο,πιθανη εσωτερικη αιμορραγια.
Ολα πιθανα ειναι εν τελει.
''Πιθανη αποβολη,ηταν 7 εβδομαδων εγκυος''
Ηταν.
Αυτο μαλλον δεν ειναι τοσο πιθανο.

Η Κλωθω,αυτη που κλωθει,γνεθει το νημα της ζωης ,η δευτερη, η Λαχεσις,το ξετυλιγει,ενω η τριτη , η Ατροπος ,το κοβει,οταν ερθει η ωρα.

Ηξερα,οτι η πρωτη και η τριτη τσακωνονταν πανω απο το παιδι μου.

Ηταν ενα συναισθημα συντριπτικο,με γεμιζε κενο,μου φαινοταν ξενο.
Η μοναξια μου,θεε μου ειμαι μονη μου. Στεκομουν ολομοναχη απέναντι στην σκληρή αλήθεια με τα ματια μου ερμητικα κλειστά
Φοβομουν να τα ανοίξω
Γιατι η αλήθεια τυφλωνει.
Η μαμα λυπαται πολυ κουκιδα.

Ενα νεο κυμα λυγμων και δακρυων με σκεπασε

''Σε παρακαλω μην κλαις''μουρμουρισε ο Ιασονας και μου κρατησε το χερι πιο σφιχτα.Ηταν ακριβως πανω απο το κεφαλι μου,στην κορυφη του κρεβατιου.Τα ακροδαχτυλα του χαιδευαν απαλα μια τουφα μου.Το αρωμα του που λιγες ωρες πριν με ειχε νανουρισει τωρα με επνιγε.
Δεν την θελω την μεντα.
Θελω μονο την κουκιδα μου.
Δυο νοσηλευτριες μπηκαν μεσα.Προσπαθησαν να τον βγαλουν εξω.Οι τρεις γιατροι με σκεπασαν με τις παρουσιες τους.
Ο ενας μου εβαζε ορο,ο αλλος ελεγχε τα ζωτικα μου σημεια,τις μελανιες και τα χτυπηματα,ενω ο τριτος μου ανοιξε τα ποδια.
Τους ενιωθα να μου σκιζουν τα ρουχα με κατι.
Κρυωνω.

''Θελω τον Ιασονα''μουρμουριζω μεσα απο την μασκα.
Ακουω την φωνη του απο την αλλη ακρη του δωματιου,φοβαμαι.
Ακουω και την φωνη της Ellie.Την βλεπω απο πανω μου.Κλαιει και εκεινη,αλλα μολις με κοιτα χαμογελα φωτεινα,ταχα για να μου δωσει δυναμη.
Αναπαντεχα νιωθω το χερι του να τυλιγει παλι το δικο μου,ειναι πολυ ζεστο το χερι του,καιει.Μηπως εχει πυρετο;

Ποναω πολυ στην κοιλια,νιωθω κατι να με πιεζει.
''Ρεβεκκα θελω να μου πεις που πονας''η φωνη της φιλης μου με αφηνει αδιαφορη.

''Δεν εχει καποιο σοβαρο εξωτερικο τραυμα,θελω επειγοντας μαγνητικη,να προλαβουμε εσωτερικη αιμορραγια''

Βλεπω σε μια σακουλα να πετανε τα ρουχα μου,το μπεζ παντελονι μου ειναι κοκκινο,οχι ροζ,κοκκινο.
Ειναι αιμα.
''Θα γινεις καλος πατερας νομιζω΄''

''Το εχασα''αυτη την φορα δεν ειναι μονο δακρυα,νιωθω την καρδια μου ετοιμη να εκραγει.Κλαιω γοερα.
Συγγνωμη κουκιδα.

''Ρεβεκκα μου σε παρακαλω,δεν το αντεχω οταν κλαις,μην κλαις αγαπη μου...μην κλαις''συνεχισε και τα λογια του με εκαναν να κλαψω περισσοτερο

Τον εβγαλαν εξω.
Το μαυρο,αν θες να ξερεις,συναντησε αλλη μια φορα το πρασινο.
Τον ειδα να βγαινει εξω και μεσα απο την ανοιχτη πορτα,μεχρι να κλεισει προλαβα δυο σκηνες.
Τον Ιασονα να χτυπα τον τοιχο με λυσσα,δυο ,τρεις φορες.Και υστερα να πεφτει στα γονατα και να καλυπτει το προσωπο με τα χερια του.Πονουσε.

Κι εγω ποναω Ιασονα,πολυ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Πες τα μου αλλη μια φορα''η Ρεβεκκα καθεται στο κρεβατι της και κρατα το μεγαλο βιβλιο στο χερι,η 18χρονη φιλη της,βρισκοταν ηδη στα μισα των σπουδων της.
''Βαρεθηκα να στα λεω Ρεβεκκα,τα θυμαμαι πια!''η Ellie μουγγρισε και αρχισε να περπατα παλι πανω κατω στο δωματιο.
''Αλλη μια...παμε στις προτεραιοτητες''
Πηρε βαθια ανασα
''Πρωτη προτεραιοτητα ειναι η εξασφάλιση της βατότητας των αεροφόρων οδών, με ταυτόχρονη προστασία της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.''
''Πολυ σωστα''

Η Ellie εκανε γρηγορες κινησεις,μαζι της δυο συναδελφοι με πειρα στους πολυτραυματιες.
Ενας γιατρος στεκεται απο πανω μου.
''Θυμασαι πως σε λενε;''
Γνεφω ''Ρεβεκκα Ιακωβου''
Φαινεται ικανοποιημενος
''Πως βρεθηκες εδω Ρεβεκκα,θυμασαι;''
''Ημουν σε ενα ατυχημα,ενα ταξι πεταχτηκε μπροστα μου ...κι εγω...'' μουρμουρισα και η φωνη μου εσπασε.
Το εχασα.

''Μετα;Δευτερο βημα!''
''Επειτα ακολουθει ο ελεγχος της αναπνοης, δεδομένου ότι η βατότητα των αεροφόρων οδών δεν εξασφαλίζει και την αναπνευστική λειτουργία ''
''Δωσε που παραδειγμα''της ειπε αυταρχικα και η ξανθουλα την κοιταξε εκνευρισμενη
''πχ σε υπο ταση πνευμοθωρακα.''

''Πρεπει να ελεγξουμε την κατασταση του εμβρυου,και να προχωρησουμε σε αποξεση'' ο ενας γιατρος λεει και η Ellie αποφευγει να με κοιταξει.

''Συνεχισε''
''Επόμενο βήμα είναι η πρόληψη και η ανάταξη του shock. Προεχουν ο ελεγχος της αιμορραγίας και η αποκατάσταση του κυκλοφορουντος ογκου αιματος''
''Και αυτο πως γινεται;''
Ρολλαρει τα ματια αλαζονικα ''Με χορηγηση υγρων προφανως''

Ο ενας γιατρος κανει υπερηχο στην κοιλια μου,κοιταζω το ταβανι.Δεν νιωθω τιποτα.
Πλεον ουτε καν φοβαμαι.
Βεβαια η νοσηλευτρια που μου κραταει τον παγο στο χερι εχει αλλη αποψη,καθως καθε τοσο σκουπιζει δακρυα.

''Βαριεμαι,επομενο βημα''
''Πρέπει να ακολουθήσει αδρή νευρολογική εξέταση με κατάταξη του τραυματία στην κλίμακα Γλασκώβης,οι τιμες αρχιζουν απο 3 και φτανουν μεχρι το 15.Κατω απο 9 το ατομο θεωρειται σε κωμα με τιμη μικροτερη του 8 και σε κατασταση εγκεφαλικου θανατου με τιμη 3''

''13 με 14'' μουρμουριζει ενας ειδικευομενος.

''Και τελος;''η Ρεβεκκα ειναι ετοιμη να κλεισει το βιβλιο
'' Η αρχική εκτίμηση ολοκληρώνεται με πλήρη έκδυση του τραυματία και ταυτόχρονη προστασία από το ψύχος.'' την χειροκροτα και η ξανθουλα υποκλινεται πριν της πεταξει το επομενο σημειωματαριο.

Κι ενω για λιγο χανομαι στο βουητο των συζητησεων,πεφτει σιωπη..

Κατι ψιθυριζουν.
''Ναι ,χορηγησε προγεστερονη''μουρμουριζει η γυναικολογος πριν βγει εξω.
''Θελω να κανει αμεσως μαγνητικη εγκεφαλου,να αποκλεισουμε και την εσωτερικη αιμορραγια και φωναξε μου παλι τον ορθοπεδικο''η φωνη της φιλης μου μου ακουγοταν πολυ σοβαρη.

Οι περισσοτεροι γιατροι φευγουν απο το δωματιο.

Θελω να πω κατι στην Ellie,ομως δεν μπορω να εντοπισω κανένα συναίσθημα,ο πόνος ειναι βουβός, ωμος,αλαλος...
Καμία έκφραση,κανένας μορφασμός δεν μπορει να τον προσδιορισει...
Νιωθω κενό,ειμαι άδεια,άψυχη...
Ξεφυσαω.Σαν κατι μεσα μου να το εχει συνηθισει ολο αυτο.

Ερχεται μεσα η γυναικολογος απο πριν.Παρατηρω οτι φοραω νοσοκομειακη λευκη στολη.Αναγουλιαζω.
Μου χαμογελα και μου κραταει το χερι φιλικα.
Θελω να το απομακρυνω.
''Θα ερθει ο James σε λιγο,εμαθε για την φιλη σου και θα μπει εκτακτως στο περιστατικο'' πληροφορησε την Ellie.

''Το εκτιμω Violet''η φιλη μου μουρμουριζει.

''Ρεβεκκα μου,ολα και ναι;Θα κανεις μια μαγνητικη,μετα μια εξεταση ρουτινας για να ελεγξουμε τους μωλωπες και μετα θα ξεκουραστεις πολυ''
Παγωνω.Παγωνει και η Ellie.Παγωνει και η νοσηλευτρια που επιτελους παυει να με χαιδευει.
''Ολα καλα;''
Ειναι ολα καλα που εχασα την κουκιδα;

''Ναι''μου σφιγγει συμπονετικα το χερι,σαν να ηταν και δικο της παιδι.
Δεν το ξερει ακομα,αλλα εχω βυθιστει μεχρι τον λαιμο σε μια κινουμενη αμμο.
''Ειναι μια ελαφρα αποκολληση πλακουντα,απο οτι μας ειπαν στην τροχαια,το καθισμα σου ηταν πολυ πισω,τυχερη ησουν ''
Σιωπη.

Προσπαθω με ολες μου τις δυναμεις να εκλογικευσω αυτο που μου λεει.Σιγουρα μου εξηγει κατι αλλο απο αυτο που καταλαβαινω.
''Δηλαδη...δηλαδη ειναι ...ειμαι ακομη...΄''τραυλιζω και χανω τα λογια μου.

Η Ellie με πλησιαζει και μου σφιγγει το χερι.Κοιτιεται με την Violet και την νοσηλευτρια.Τα βλεμματα και των τριων πεφτουν πανω μου.
''Ειναι σε σοκ''μουρμουριζει η φιλη μου.

Με πιανει απο τους ωμους.Μορφαζω,χαλαρωνει το κρατημα της μα δεν με αφηνει.
''Ρεβεκκα,δεν απεβαλλες'' προφερει αργα και σταθερα.
Δεν την πιστευω,μου λεει ψεματα.
Ειδα το αιμα.
''Κοιτα,κοιτα την οθονη!''μου δειχνει με το δαχτυλο το μικρο σημαδακι στο ασπρομαυρο χαος.
Την κοιταζω.

Και χανομαι.
Ακουω την καρδια μου να χτυπα στο κεφαλι μου σαν σφυρι,ακουω τους ανθρωπους να πηγαινοερχονται εξω απο το δωματιο εξετασης.

Νιωθω τα καυτα δακρυα στα μαγουλα μου,νιωθω τα ακροδαχτυλα μου να σφιγγουν το σεντονι.Νιωθω παλι τα χερια μου και τα ποδια μου ξεμουδιαζουν.

Βλεπω τα φωτα λιγοτερο θολα,παρατηρω την μπλουζα της φιλης μου.
Ειναι ροζ,οχι κοκκινη,ροζ.

Μυριζω πιο εντονα το αντισηπτικο.Η οσφρηση μου οξυνεται ολο και περισσοτερο.
Γευομαι παλι το αιμα στα χειλη μου.

Και κλαιω.
Η ανακουφιση,γινεται εκτη αισθηση και με λουζει.Ειναι σαν η ζωη να επιστρεφει στο σωμα μου.Καθε μυς του σωματος μου τεντωθηκε ακαριαια.
Αφησα μια ανασα,που κρατουσα μαλλον ωρα τωρα,εγειρα το κεφαλι μου πισω και χαμογελασα.

Μα τι ξαφνικη ευτυχια ηταν αυτη!
Σαν μια αορατη δυναμη να με επιασε απο το χερι και να με εβγαλε απο την αμμο.
Ακουμπησα δειλα το χερι μου στο στομαχι μου.
Παλι καλα εισαι ακομα εδω,δεν ξερω τι θα εκανα ειδαλλως μικρη μου κουκιδα.

''Η αποκολληση πλακουντα...''ξεκιναει να μου λεει η Violet.

''Ξερει τι ειναι'' την διαβεβαιωνει η Ellie ''Μου κρατουσε το βιβλιο'' μου εκλεισε το μαι η φιλη μου,εβλεπα στα βουρκωμενα της ματια την ανακουφιση.
Ηθελε να ευτυχησω οπως κι η ιδια.Ηξερε οτι εκεινο το παιδι το ηθελα πολυ,το ηξερε χρονια τωρα.Πριν καν το σκεφτω εγω.

''Θα χορηγησω ενα φαρμακο για να ενισχυσω τον πλακουντα μα αγαπημενη μου για δυο εβδομαδες τουλαχιστον θελω πληρη ακινησια,και σε δυο εβδομαδες θα σε εξετασω παλι για α δουμε πως θα κινηθουμε'' με πληροφορησε και εγνεψα θετικα.Κατι αλλο με βασανιζε πλεον.

''Ο Ιασονας,πρεπει να του το πουμε Ellie!Θα εχει πεθανει εκει εξω!''μουρμουρισα αγχωμενη.
Μακαρι οχι οσο εγω εδω μεσα.

''Ασφαλως,παω τωρα,θα ερθουν να σε παρουν για την μαγνητικη,ακομη δεν τελειωσαμε,η εσωτερικη εγκεφαλικη αιμορραγια ειναι σοβαρη.Πρεπει να την προλαβουμε εντος της πρωτης ωρας εισαγωγης.''την ιδια ωρα μπαινουν μεσα δυο νοσοκομοι.
Η φιλη μου μου στελνει ενα φιλι στον αερα και βγαινει εξω απο το δωματιο χοροπηδωντας σχεδον.
Η Violet χαχανιζει πριν ανεβασει τα καγκελα του κρεβατιου.
''Ο συζυγος σου ειναι ο κυριος εξω να φανταστω'' με ρωτα οσο κινουμαστε στον διαδρομο.
Νιωθω πολυ πιο ελαφρια,σχεδον συζητησιμη.
Δεχομαι και τον ορο συζυγος ακομη.Αυτη την στιγμη δεχομαι τα παντα.

''Ναι''
''Ειναι σε εξαλλη κατασταση,καλα εκανες που εστειλες την Ellie''μπηκαμε στον θαλαμο προετοιμασιας και η υπευθυνη για τις τομογραφιες μου εβαλε το βαρυ προστατευτικο.
''Καλυτερα να κανω μπανιο πριν με δει,εχω ολο αυτο το αιμα πανω μου και...''μουρμουριζω
''Θα ανησυχησει παραπανω.Συμφωνω''
Μου εξηγουν την διαδικασια και μπαινω μεσα στο κυκλικο μηχανιμα κατω την μεταλλικη μασκα που υπο αλλες συνθηκες θα μου εμοιαζε ασφυκτικη,τωρα ομως οχι.Τιποτα δεν με τρομαζει τωρα.

Περναει περιπου μιση ωρα μεχρι να δουν την μαγνητικη μου.Ομως φαινονται ικανοποιημενοι.
''Ειχες φυλακα αγγελο μαλλον,δεν βλεπω τιποτα ανησυχητικο''
Ξεφυσαω απο ανακουφιση
Αγγιζω το στομαχι μου.
Ολα θα πανε καλα.

Μπαινω στο δωματιο και αφου ενας ορθοπεδικος ελεγξει τα τραυματα μου και καταληξει οτι και εκει γλιτωνω με μικροτραυματισμους, ερχονται δυο νοσηλευτριες που με βαζουν να κατσω στο μαρμαρινο καθισμα πριν με βοηθησουν να κανω μπανιο.
Το νερο με ξυπναει κι αλλο.Αναζωογονουμαι.

Βαζω παλι την νοσοκομειακη στολη και με βοηθουν να ξαπλωσω στο κρεβατι,στο δωματιο που θα εμενα για σημερα και αυριο ,καθαρα για παρακολουθηση.
Ο ορος με ενοχλουσε,αλλα οχι αρκετα για να το πω.Ηθελα να δω τον Ιασονα.

Οταν μπαινει μεσα,με μεγαλες δρασκελιες,ειμαι ξαπλωμενη ανασκελα,και σαν να πατησε καποιο μαγικο κουμπι,δακρυζω.
Στεκεται απο πανω μου.Με κοιτα σαν να μην ξερει που να με αγγιξει για να μην πονεσω.
Τα μαυρα του ματια ειναι βουρκωμενα.

''Ιασονα...ολα πηγαν καλα τελικα''του χαμογελω και στο χαμογελο μου το προσωπο του σπαει.
Με αγκαλιαζει,σφιχτα,μορφαζω επειδη αγγιζει μερικους μωλωπες.
''Εχασα την μιση μου ζωη το ξερεις ;Κοντεψα να πεθανω'' με κραταει πανω του και μυριζει τα μαλλια μου,δεν με απομακρυνει για κανεναν λογο.
''Κι εγω,φοβηθηκα παρα πολυ Ιασονα'' η φωνη μου ετρεμε,αυτη την φορα εκλαιγα απο ανακουφιση.
''Ηρεμησε καρδουλα μου,ολα πηγαν καλα,αυτοι που το εκαναν αυτο,το πληρωσαν με τη ζωη τους.''στην αναφορα τους τσιτωνω παλι,το διαισθανεται,οποτε με φιλα στον κροταφο.
''Η εντολη δοθηκε ανωθεν,επρεπε να το περιμενω,τα νεα μαθευτηκαν,με ενα σμπαρο δυο τριγωνια δεν λενε;''

Ανατριχιαζω στην κυνικη του προσεγγιση.
Δεν θελω να με αφησει.

''Ιασονα θελω να μου υποσχεθεις οτι δεν θα γινει ποτέ τιποτα παρομοιο,σε παρακαλω'' τυλιγω τα χερια μου γυρω του και εισπνεω το αρωμα του,πλεον ο καπνος υπερνικα την μεντα.

Δισταζει.Με απομακρυνει και με ακουμπα στο μαξιλαρι.Το βλεμμα του ειναι εξεταστικο
''Θα σε βαλω σε κατ'οικον περιορισμο''δοκιμαζει.
Γνεφω αμεσως σοκαροντας τον.
''Ας ειναι''

Γουρλωνει τα ματια του ,μα αμεσως οι ωμου του χαλαρωνουν.Με κοιταζει απαλα.
''Μωρο μου ποσο παιζει να τρομαξες;'' προσπαθει να ελαφρυνει το κλιμα,πραγμα αδυνατον γιατι ξαναβαζω τα κλαματα.

Πανικοβαλλεται αμεσως.Μου κρατα το χερι και με φιλαει στο κουτελο ψιθυριζοντας μου καθησυχαστικα λογια.

''Κλαψε Ρεβεκκα,πρεπει να ξεσπασεις''
''Συγγνωμη που δεν σε ακουσα'' παραδεχομαι αναμεσα σε τρεις λυγμους.
Απομακρυνεται παλι και με παρατηρει.
Το μαυρο περνα το πρασινο απο ανακριση ιερας εξετασης.
''Εγω συγγνωμη που δεν σε αναγκασα να με ακουσεις''αντιγυριζει και χαμογελω αναμεσα απο τα δακρυα.
Του σφιγγω το χερι.
Φαινεται ψυχικα εξαντλημενος.Λες και δεν ειχε κοιμηθει για μερες.
Βλεπει οτι τον επεξεργαζομαι.
''Εχασα ...μπορει και δεκα χρονια απο την ζωη μου οταν σε ειδα πεσμενη στην ασφαλτο με τα ματια ανοιχτα,γεματη αιμα,ηταν λες και σταματησε η καρδια μου να χτυπα.Τρελαθηκα.Πεθανα λιγο εκει περα Ρεβεκκα''ψιθυριζει και κατεβαζει το κεφαλι του ξεφυσωντας.Χαιδευω την παλαμη του.

''Θες να ξαπλωσεις μαζι μου για λιγο;''τον ρωταω και φαινεται διστακτικος.
''Δεν κανει''το απορριπτει
Τον κοιτω παρακλητικα.
''Σε χρειαζομαι''
Ξερω τι σκεφτεται,Αναθεματισμενη γυναικα, ανεβαινει ωστοσο στο κρεβατι και ξαπλωνει βαζοντας με μεσα στην αγκαλια του.Φωλιαζω στο στερνο του και ακουμπα το μαγουλο το στο κεφαλι μου.Η παλαμη του ,ενστικτωδως κινειται προς το μικρο φουσκωμα,προς ικανοποιηση μου,δεν την απομακρυνει συντομα.Καλυπτω με το χερι μου με το δικο του.

Μενουμε σιωπηλοι για λιγο.Ακουω την καρδια του κατω απο το αυτι μου.
''Εχεις ταχυπαλμια''μουρμουριζω.
''Ειναι που πριν λιγο αρχισε παλι να λειτουργει κανονικα''

Ο μπαμπας σε αγαπαει πολυ μικρη κουκιδα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τριτοπροσωπη αφηγηση

Ο Jason Hunter,μπηκε ,δυο μερες αργοτερα στην αιθουσα συνεδριασεων με αποφασιστικο βημα.
Η Λαχεσις ξετυλιγε το νημα με μανια,τα γερικα δαχτυλα της αφηναν την μεταξενια κλωστη να κυλα,οσο εκεινος ο αντρας αποφασισμενος κρατουσε το ψαλιδι.
Ολοι ηταν ηδη εκει.Οι γονεις του,ο πατερας της,ο αδελφος της,ο Eric,ο Carter και καποιοι αλλοι.
Δεκαπεντε ατομα στο συνολο.
Τον κοιτουσαν υπομονετικα οσο καθοταν στην κορυφη του τραπεζιου.
Ηταν αμειλικτος.
Σταυρωσε τα χερια του ,δεν το σκεφτηκε δευτερη φορα.Ειναι πλεον σιγουρος.
''Σας καλεσα εδω για να σας ανακοινωσω κατι πολυ σημαντικο'' κοιταζει τους γονεις του,επειτα τους φιλους του.Τελος σκεφτηκε εκεινη.
Χαμογελασε αινιγματικα.
''Υποβαλλω,οριστικα και τελεσιδικα την παραιτηση μου απο την ηγεσια των Κυνηγων''
Και υστερα χαος.

---------------------------------------------------
Και ελπιζω αυτη που θες τωρα να μου μοιαζει.Να μιλαμε με τον ιδιο τροπο και να χρησιμοποιουμε ιδιες λεξεις.
Να σε κοιταζει οπως εγω,να εχει ιδιο βλεμμα με το δικο μου,να την αγκαλιαζεις ασφυκτικα οπως εμενα και εκεινη να σε σπρωχνει ταχα μακρια.Να σε γεμιζει γενικες πληροφοριες και να βαζει αρωμα ίδιο με το δικό μου .
Να λεμε με τον ιδιο τροπο το -τι- και το -ισως-,να εχουμε ιδιο χαμογελο και γελιο.

Οχι τιποτα αλλο,θελω να απλα να βλεπεις οτι εκεινη ειναι εγω.Να μου μοιαζει με μια αφηρημενη αλλα πολυ συγκεκριμενη εννοια.
Και μια μερα,να μπερδευτεις και αντι για το ονομα της,να πεις το δικο μου.
Κι απο εκεινη την στιγμη,ελπιζω να σε καιει καθε φορα που σε αγγιζει.Να μην αντεχεις λεπτο.Να πονας κατω απο το βλεμμα της.

[Περασαν τρεις μερες εκτοτε.
Το θυμαμαι και δεν νιωθω πλεον τιποτα.
Ας σε κανει ευτυχισμενο και να ευχομαι να την κανεις χαρουμενη,ούτως ή άλλως εμενα πλεον δεν μπορεις να με κανεις.
Συγγνωμη που σκεφτηκα ετσι για σενα...απλα να,μερικες στιγμες που ερχονται μου λειπεις και θελω να σου λειπω κι εγω,ακους; ]

---------------------------------------------------
Ciao Bellas!!!

Εγραφα ολο το βραδυ οποτε συγχωρεστε με για τυχον λαθη.
Ηταν πολυ εντονο κεφαλαιο για μενα,απο πολλες αποψεις.
Νιωθω καλυτερα,ευχαριστω οσες ρωτησατε και ενδιαφερθηκατε.

Ελπιζω να ειστε καλα και ευχομαι Κυριακη γεματη ξεκουραση.Εχετε αλλες 9 ωρες τουλαχιστον!

Οσον αφορα το κεφαλαιο τωρα,πως σας φανηκε;

Ειδαμε και το σχεδιο καπως.

Ειδαμε και το παρελθον που φοβαται η Eveshka,ο φοβος της ειναι καπως...παρανοικος;Θα μπορουσε.

Ειδαμε το ατυχημα ,συγγνωμη για το αγχος.

Το πιο σημαντικο που ειδαμε το αφησα για το τελος....ενας μεγαλος αποχωρισμος.

Την γνωμη σας θελω μονο.

Αφιερωμενο στην Xanthoula_ που ειναι μαζι μου πολυυυυ καιρο τωρα.
Φιλι μεγαλο στην ξανθουλα μου❤️

Αφιερωμενο και στην γλυκυτατη Aggeliki-Papamali με τα υπέροχα σχόλια της σε κάθε κεφάλαιο.
Λατρευω❤️

Ένα ευχαριστώ για την πρώτη θέση στην κατηγορία Greek.

Σας αγαπώ πολύ

xxxΜαγδαxxx