Όταν κανείς αγαπιέται δεν αμφιβάλλει για τίποτα. Όταν αγαπάει, αμφιβάλλει για όλα.
Colette

Ιασονας

Γαμω το κερατο μου.
Πόσο αναθεματισμενα τυχερός παίζει να είμαι;

Είναι έγκυος.
Κάνω νόημα στην οικιακή βοηθό που μπήκε μέσα νομίζοντας ότι λείπω για να καθαρίσει.
Μένει εμβρόντητη και κάπως τραμαγμενη να με κοιτά.
Φταίει που είμαι ημίγυμνος;
Φταίει που μόλις μπήκε στο δωμάτιο μου δίχως να χτυπήσει;
Φταίει που ενώ ξέρει ποιος είμαι παραλίγο να ξυπνήσει το κορίτσι μου,που είναι έγκυος; Αυτό βέβαια δεν το ξέρει κανείς ακόμα.
Όπως και να χει της κάνω νόημα να φύγει.
Γυρίζω και κοιταζω πάλι την Ρεβέκκα που κοιμαται,ακομα δεν μπορω να το πιστεψω οτι θα κανουμε παιδι.
Ολο το βραδυ ματι δεν εκλεισα!Εκεινη αντιθετα,ξερη επεσε.
Ειναι συμπτωμα της εγκυμοσυνης αυτο;
Ή απο την μερα που το εμαθε δεν ειχε κοιμηθει καθολου απο το αγχος και της βγηκε ολο τωρα;
Το πιθανοτερο.

Οπως και να χει,ας κοιμηθει.Γι αυτο κι εγω εκλεισα το ξυπνητηρι που ειχε βαλει στις 7 το πρωι και τραβηξα τις κουρτινες.
Χρειαζεται ξεκουραση,αυτό είναι το μονο σίγουρο.
Ισχύει στον ύπνο ο,τι και στο φαγητό; Κοιμαται για δυο τωρα; Αν κρίνω από τις 9 ωρες βαθύ ύπνου μάλλον ναι.

Θα έπρεπε κι όλας . Από εδώ και πέρα θα αλλάξουν πολλά. Δεν το ξέρει ακόμα αλλα θα το μάθει.
Στριφογυριζει στην αγκαλια μου και ξεσκεπαζεται καπως,κανει πολυ ανησυχο υπνο,πράγμα περίεργο για να την ίδια,μαλλον βλεπει καποιο περίεργο ονειρο.

Τι να σκεφτοταν τοσες μερες που εκανε να μου το πει;Φοβοταν;
Είναι μια από τις άπειρες φορές που θέλω να μπω έστω και για δευτερόλεπτα μέσα στο μυαλό της.
Πίσω από τα δύο πράσινα μάτια της Ρεβεκκας έχω μάθει ωστοσο ,χρόνια τώρα , πως επικρατεί το απόλυτο και αχανές χαος.

Χαιδευω με τα ακροδαχτυλα μου τα μαλλια της και γερνει παλι πανω μου,την σκεπαζω για τριτη φορα και την κραταω μεχρι να πεσει παλι σε βαθυ υπνο.
Η ωρα ειναι 1 και 20 μα δεν σκοπεύω να την ξυπνήσω ακομα.
Δεν χορταινω να την κοιταζω,φαινεται πολυ ηρεμη, σε αντίθεση με χθες το βραδυ που εμοιαζε νοσταλγικη και τρομαγμενη.
Τρομαγμενη ειναι σιγουρα πολυ,εδω ειμαι εγω!

Αναδευεται παλι στην αγκαλια μου και μουρμουριζει ασυναρτησιες.
Ειναι περιπου τριων εβδομαδων τώρα απο οτι λεει,αρα μενουν οκτω μηνες και μια εβδομαδα.Τεσσερις οι οκτω τριαντα δυο και μια ...τριαντα τρεις εβδομαδες μέχρι να ...τέλος πάντων,συμφωνα με το ιντερνετ παντα.
Το φυλο πότε το μαθαινουμε;
Και τώρα που το σκέφτομαι ,κάνει να κοιμάται έτσι μπρούμυτα;

Αλλά φοβάμαι και να την ξυπνήσω. Φαίνεται να το έχει ανάγκη. Τα μαλλιά της , πυκνά κάστανα και απαλά στις άκρες από το πολύ χτένισμα,είναι πλέον ανάκατα στο πρόσωπο της . Έχει μισάνοιχτα τα χείλη της και η υγρασία από την ανάσα της χτυπά απευθείας στον θώρακα μου. Ανασαίνει βαριά και βγάζει κάθε τόσο κάτι μικρούς ήχους που με φέρνουν στο όριο του γέλιου.
Εν τω μεταξύ έχω σκάσει με το παπλωμα και εκείνη μπλεγμένη πάνω μου αλλά δεν τολμαω να κουνηθώ.

Αχ Ρεβέκκα.

Ειναι πολλα αυτα που πρεπει να γινουν.Αλλα δεν θελω να την πιεσω με κατι απο αυτα,θα τα κανω όλα εγω,ολα.Αυτη την φορα πρεπει να τα κανω ολα σωστα.
Κουνιέται πάλι σαν τον διάολο. Δεν μπορεί να μείνει λίγο ακινητη; Θα κρυώσει έτσι ξεσκέπαστη.
Ειναι ξυπνια πλεον.
"Τι ώρα είναι ;" Μουρμουριζει ακαταλαβιστικα ενώ τεντώνεται και εγώ την αποκρυπτογραφω.

Ανοιγει τα ματια της και με κοιταζει αγουροξυπνημενη. Οι πράσινες λίμνες με βυθίζουν σε ένα γνώριμο μέρος.
Δεν κρατιεμαι,την αγγίζω απαλά,λες και είναι από γυαλί. Διστάζω κάπως.
Κομμενες και οι λαβες στον λαιμο ,κομμενες και οι ιεροτελεστιες.Πρεπει να την προσεχω.

''Καλημερα αγαπη μου'' της χαιδευω το μαγουλο και χαμογελαει αχνα πριν απομακρυνθει απο πανω μου,βολευτει καλυτερα στο μαξιλαρι της και κλεισει παλι τα ματια της.
Χαμογελάω κι εγώ ασυναίσθητα.

Μου εκανε το πιο ομορφο δωρο γενεθλιων,τιποτα μετα απο αυτο δεν θα μου φανει καλυτερο.Πως γινεται αλλωστε;

Πεταρισε καπως τo βλεμμα της και κοιταξε το ρολοι διπλα της.Αμεσως γουρλωνει τα ματια της.

''Ειναι αργα,γιατι δεν με ξυπνησες;'' ανασηκώνεται απότομα και κοιτάζει ξανα την ωρα.
Γιατί κάνει ετσι; Δεν χρειάζεται και το κυριότερο,δεν πρέπει, να είναι νευρική και αγχωμενη.

''Μας εδωσα αδεια,να ξεκουραστουμε,ειδικα εσυ κοριτσι μου''μενει ακινητη,κανει να σηκωθει.Με γραφει τελειως δηλαδη.

Την τραβάω πάλι πίσω, ρίχνοντας την στο κρεβάτι διπλα μου και την ίδια στιγμη σκέφτομαι πως ίσως πρέπει να σταματήσω να το κάνω αυτό .

Ξεφυσαει και καλύπτει το πρόσωπο της με τα χέρια της. Μοιάζει σκεπτική. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι έτσι ρε γαμωτο. Και χθες έτσι ήταν.
Κατι την βασανιζει.Και φυσικα ,δεν μου λεει τιποτα.

''Τι ειναι;Μιλα''απαιτω και με κοιτα αναμεσα απο τα δαχτυλα της σαν να ειμαι τρελος,καλα και να μην ημουν θα με ειχε κανει αυτη.Δεν θελει πολυ.

Πιανω τα χερια της και τα βγαζω απο το προσωπο της.Γερνω στο πλαι και κρατω τους δυο καρπους της ωστε να μην μπορει να κρυφτει.
Και τοτε φυσικα,βγαζει την πιο δυνατη της καλυψη,την πιο μυστικη της κρυψωνα,το βλεμμα της απαθειας της.Που αν αυτη η εκφραση ειχε ονομα,απο τιμητικης αποψης και μονο θα επρεπε να δωσουν το δικο της.

''Πειναω''δηλωνει.
Δεν την πιστευω.
''Πες μου τι εχεις αλλιως θα κατσουμε εδω μεχρι το βραδυ''απειλω.
Σμιγει τα φρυδια συγχυσμενη για λιγο ,μα συντομα με κοιτα εξεταστικα.
''Εισαι σιγουρος οτι θα με αφησεις να πεινασω;''
Κοιτα την που παιζει μαζι μου!

Αφηνω τα χερακια της να πεσουν παραδομενος μα δεν σκοπευω να την αφησω να φυγει τοσο γρηγορα.

Γερνω λιγο ακομη προς το μερος της,αναπνεει βαθια και με κοιταζει σαν πληγωμενο ελαφι.Η Ρεβεκκα υπεκφευγει.

Θα επρεπε να ειναι ευτυχισμενη,ετσι δεν ειναι;Τοτε γιατι δεν ειναι ;Τι την κραταει πισω;
Με βλεπει που μελεταω το προσωπο της και αγγιζει τα γενια μου απαλα.
''Μην ανησυχεις για μενα,ειμαι καλα'' ψιθυριζει .

Γιατι μου λες ψεματα μικρη πλανευτρα;

Οπως και να χει ξεφυσαω και γερνω προς το μερος της προσεκτικα.Κρυβω το προσωπο μου στην καμπυλη του λαιμου της παιρνοντας μια γερη δοση απο το αρωμα της και γερνω πανω στο στηθος της.Δεν κανει καμια κινηση να τυλιξει τα χερια της γυρω μου ,αντι αυτου μενει ακινητη να αναπνεει βαθια.Της αφηνω μερικα φιλια στον λαιμο,ειναι ζεστος και η θερμη του εκπεμπει την μυρωδια που μου εχει λειψει.

''Θα κανουμε παιδι ετσι;Δεν ηταν ονειρο...''μουρμουρισα και την ενιωσα να σφιγγεται καπως απο κατω μου.
''Οχι,ειναι η νεα πραγματικοτητα,θα κανουμε παιδι Ιασονα'' να τη παλι η νοσταλγια της.
Με ενοχλει πιο πολυ απο οταν ειναι εξαλλη μαζι μου.Δεν αντεχω να την βλεπω θλιμμενη,με κανει να νιωθω υπευθυνος,κυριως γιατι τις περισσοτερες φορες ειμαι.Δεν ειναι και μυστικο οτι η Ρεβεκκα εχει ανεχτει πολλα για χαρη μου και εχει υποστει αλλα τοσα εξαιτιας μου.

''Δεν ακουγεσαι ευτυχισμενη,ουτε καν ικανοποιημενη να πω την αληθεια.''σχολιαζω προσπαθωντας να ειμαι ηρεμος,βεβαια αυτο το διευκολυνει και η στενη μας επαφη.
Αλλα γιατι δεν με αγκαλιαζει γαμωτο;

''Πως...ειμαι,απλα δεν το περιμενα ουτε εγω''λεει ξανα ψεματα,και δεν μπορει καν να βαλει αρκετη πειστικοτητα αυτη την φορα.

Μα θα επρεπε να ειναι ευτυχισμενη,τα εχει ολα.Τι την πιανει;Ή τι της λειπει τελος παντων;Ο,τι και αν ειναι θα της το δωσω,οσο ακριβο και αν ειναι ,σε οποιον και να ανηκει.Αρκει να μου το πει.
Ειμαι ο βασιλιας της Μαφιας εξαλλου.Αν δεν μπορω εγω ,ποιος μπορει;

''Εχεις ναυτια;''την ρωταω οσο πιο ηρεμα μπορω.
Γνεφει θετικα και η αληθεια ειναι πως την βλεπω καπως χλωμη.Αλλα κατι μου λεει πως δεν ειναι μονο αυτο.Εγω την Ρεβεκκα την ξερω.

''Δεν μπορω να κανω εμετο,αλλα ζαλιζομαι''προσθετει

Ξεφυσαει παλι και και με απομακρυνει καπως απο πανω της.Εγω υπακουω,δεν θελω να την πονεσω.Ξαπλωνω στο πλαι και την βλεπω να φερνει τα γονατα της στο στηθος της.
Τα χερια της χαιδευουν απαλα τα γονατα της καθως εχει μαζευτει,φαινεται αφηρημενη.
Δεν νομιζω οτι αυτη η σταση ειναι και πολυ ασφαλης.

''Ωραια τι λες,να ξαπλωσεις λιγο ανασκελα και μετα να κανουμε παρεα μπανιο;''της κλεινω το ματι ''Πρωτα η ασφαλεια σου μωρο μου''την φιλαω πεταχτα στα χειλη και σφιγγεται παλι.

''Εκανα μπανιο το βραδυ,δεν θελω αλλο,κανε εσυ και εγω θα μεινω εδω''η φωνη της ειναι τελειως παγερη και αδιαφορη.

''Θα το πουμε στους αλλους σε μια-δυο εβδομαδες,παρακαλω πολυ;Δεν ειμαι ετοιμη ακομα'' κοκκαλωνω.Πρωτον,παρακαλω πολυ;Απο πότε η Ρεβεκκα παρακαλαει;

Επισης δεν ειναι ετοιμη;Τι υποτιθεται οτι σημαινει αυτο;
Και γιατι ξεφυσαει ολη την ωρα γαμω το κερατο μου;
Ανασηκωνομαι νευρικα πανω.

''Ο,τι θες εσυ.Τωρα σηκω''λεω ψυχρα και κατεβαινω απο το κρεβατι.Δεν θα με τρελανει εμενα αυτη!

''Τι επαθες;'' ρωταει καπως ψιθυριστα ,λες και κοιμαται κανεις,βλεπω μετα με την ακρη του ματιου μου τον σκυλο που κοιμαται στο κρεβατι του στην αλλη ακρη του δωματιου.
Θα κανω ησυχια και για τον σκυλο τωρα;
Δεν ειμαστε με τα καλα μας μου φαινεται!

''Θα βγουμε εξω.Ντυσου ζεστα.''διαταζω και βλεπω τον σκυλο που πεταγεται ελαφρως και γρυλιζει πριν σηκωθει μηπως και ξαναβολευτει.
Δεν θα ειμαι ο μονος που θα ξυπνησει ασχημα εδω μεσα φιλε.

''Που θα παμε;'' ρωτα δειλα.
''Εξω για φαγητο,και μετα στον γιατρο'' την ιδια ωρα πιανω το κινητο μου και στελνω μηνυμα σε εναν φιλο μου,γνωστο γυναικολογο ,και αμεσως μου απαντα να περασω ο,τι ωρα θελω και θα μου δωσει προβαδισμα.
Αυτο ελειπε.

''Εχω παει ηδη σε γιατρο''δηλωνει και σηκωνεται για να παει στο μπανιο.Για καποιο λογο μου εχει χαλασει ολη η διαθεση.

''Εχω να ρωτησω καποια πραγματα''της το κοβω και κοντοστεκεται.

''Μπορω να σου απαντησω κι εγω αν ξερω γιατι ρωτησα-''

Την κοιταζω εκνευρισμενος.
"Να στο συλλαβισω;''δαγκωνεται και μπαινει στο μπανιο κλεινοντας την πορτα πισω της.

Οταν κατεβαινω επιτελους στην κουζινα ,μιση ωρα αργοτερα,την βρισκω καθισμενη στον παγκο να πινει ενα μεγαλο ποτηρι χυμο,ευτυχως γιατι δεν ειχα ορεξη να τσακωθω και για τον καφε της.
Με κοιταει και χαμηλωνει καπως τους ωμους,σαν να με φοβαται.Αυτο που δημιουργει μια ασχημη γευση στο στομα.

Οι οικειακοι βοηθοι αντιλαμβανονται την παρουσια μου και ευτυχως φευγουν διακριτικα απο την κουζινα.
Την πλησιαζω και γερνω πανω στο τραπεζι,ακριβως απεναντι της.
Την παρατηρω λιγο,φοραει μια μπορντο βελουτε φορμα και απο πανω φαρδυ λευκο πουλοβερακι.Μια ατυπη δηλωση οτι δεν θα δεχτει καμια κοσμικη εξοδο.Το βλεμμα μου πεφτει στο στομαχι της,τιποτα δεν φαινεται.Επιτηδες το κανει;Και με τις φαρδιες μπιτζαμες,ακομη και με το φορεμα που εβαλε χθες!Φαρδυ στην μεση και στενο κατω,χωρις ζωνακι.Πιανω τον εαυτο μου να ανυπομονει να φουσκωσει λιγο ωστε να μην μπορει να το κρυψει,βεβαια καλο θα ηταν οχι οσο η γιατρινα,γιατι εκεινη στο τελος δεν μπορουσε ουτε να αναπνευσει.

Σηκωνει δειλα τα δυο πρασινα ματακια της και με κοιταει με παραπονο.
''Συγγνωμη'' ψιθυριζει αηχα ''Ορμονες''λεει ψεματα και σουφρωνει λυπημενη τα χειλη της.
Αφου σε εμενα δεν μπορει να πει ψεματα!Γιατι δεν κοβει επιτελους τις θλιβερες προσπαθειες της ;Με κουραζει.

''Υποτιμας την νοημοσυνη μου,μπορει να μην ξερω απο αυτα,αλλα αυτο που εχεις εσυ ορμονες μια φορα δεν ειναι, οποτε ειτε να μου πεις,ειτε κανε μου την χαρη και μην παιζεις με την υπομονη μου'' σφιγγει τα δοντια της και καπως βουρκωνει.

Ανοιγει το στομα της να μου πει κατι,μα επειτα το μετανιωνει και το ξανακλεινει.
Ξερει οτι η υπομονη μου στερευει σε τετοια ναζια,δεν τα μπορω τα ψεματα και σιγουρα δεν μπορω να την παρακαλαω να μου πει.Καλα... στην πραγματικοτητα,δεν ειναι τοσο θεμα υπομονης,αλλα με εκνευριζει το γεγονος οτι δεν ειναι ευτυχισμενη,τι την κραταει πισω;Τι σκεφτεται;Τι της λειπει;

''Καλως''προφερει συγκαταβατικα και κατεβαινει απο τον παγκο.

Κοιταζω το μηνυμα στο κινητο μου,νιωθω το βλεμμα της πανω μου.Θα νομιζει οτι εχω και αλλη,η τρελη!

''Σε πειραζει να παμε για λιγο τωρα στον γιατρο και επειτα για φαγητο;''δεν την κοιταζω καν,ξεροντας οτι την πειραζει αυτο,δεν με νοιαζει ομως.
''Καθολου,απλα ισως τρωω στο αυτοκινητο.''Σηκωσε ενα σαντουιτσακι με γαλοπουλα ωστε να το ελεγξω.
Μου ερχεται να της φωναξω οτι στ'αρχιδια μου για τα ψιχουλα απο το σαντουιτσακι της,αλλα αντι αυτου ανασηκωνω απλα τους ωμους μου.
Πιανω το παλτο μου απο τον καλογερο διπλα και την βλεπω που δεν με ακολουθει,αντι αυτου ψαχνει σακουλα.Ανοιγω την πορτα και βγαινω το εξωτερικο ασανσερ για να κατεβω στο γκαραζ.

Παιρνω το τζιπ και περιμενω εξω ακριβως απο την εισοδο ,ανοιγω την θερμανση και βαζω μουσικη,γιατι χλωμο το βλεπω να μιλησουμε καθ'ολη την διαρκεια της διαδρομης.Και την βλεπω πόυ βγαινει εξω ,με το πουλοβερακι της και ενα λεπτο μαλλινο ζακετακι που μου τεντωνει τα νευρα.Μεσα οκτωβρη,εξω εχει 14 βαθμους,αερα και μαλλον θα βρεξει κι αυτη βγαινει ετσι .Θελει ή δεν θελει να με νευριασει;

Ανοιγει την πορτα και σκαρφαλωνει στο αυτοκινητο.Βαζει ζωνη και κλεινει την πορτα.
Ανεβαζω την θερμοκρασια και ξεκιναω,την βλεπω που καπως τριβει τα χερια της,λογικο να κρυωνει.

''Δεν ντυθηκες καλα''
''Ξεχαστηκα''

Φαινεται οντως αφηρημενη.

''Μηπως θες να μου πεις τωρα τι εχεις;'' κανω μια υστατη προσπαθεια καθως περιμενω να ανοιξουν οι πυλες.
Δεν απανταει για λιγο.Εν τω μεταξυ βγαινουμε στον δρομο.

''Δεν εχω κατ-''

''Δεν εχεις κατι ,το πιασα''

''Γιατι εισαι αποτομος;''με ρωταει και διακρινω μια μικρη θλιψη στον τονο της.
Την κοιταζω παλι,ξεδιπλωνει την χαρτινη σακουλα με το μικρο ψωμακι.

''Γιατι μου λες ψεματα,εισαι στενοχωρημενη,μιζερη σχεδον''κοιταζει μπροστα,σιωπη πεφτει αναμεσα μας.Στα ηχεια ακουγονται οι Arctic Monkeys.

Καλως.

Οταν παρκαρω στο ιδιωτικο γκαραζ της γυναικολογικης κλινικης της συνοικιας του Stratford της κανω νοημα να περιμενει.
Βγαινω εξω και πηγαινω στην πλευρα της.Της ανοιγω την πορτα και πριν βγει βγαζω το παλτο μου και της το δινω να το βαλει.Η εκφραση μου πρεπει να ειναι απολυτη γιατι δεν το αρνειται.
Κατεβαινει και την βοηθαω να το βαλει.

''Ευχαριστω''
Στον τριτο οροφο ειναι η αιθουσα αναμονης για το ιατρειο του Ian.Δινω το ονομα μου στην υπερβολικα ευγενικη κοπελα στην γραμματεια ενω η Ρεβεκκα με προσπερναει και καθεται σε μια πολυθρονα,διπλα της διαβαζει ενα περιοδικο μια γυναικα σε προχωρημενη εγκυμοσυνη .Η κοιλια της ειναι τεραστια,λες να γινει και της κοπελας μου ετσι;Κοιταζω κλεφτα την Ρεβεκκα,πρεπει να σκεφτεται το ιδιο γιατι αφηνει το πρωινο της στην μεση και το ριχνει ανορεκτα την σακουλα.

Θελω να καπνισω.

''Η αδελφη σας;''η γραμματεας,που μαλλον για φοιτητρια την κοβω,με ρωτησε γερνωντας προς το μερος μου.
Η πλανευτρα επιασε τον περιεργο τονο της,και η γυναικα διπλα κοιτουσε και δυο απεναντι της μαλλον το ιδιο γιατι ολο κατι ψιθυριζαν.
Κουτσομπολες ολες τους.

''Συζυγος μου''της κλεινω το ματι και πλησιαζω την Ρεβεκκα,καθομαι στο μπρατσο της πολυθρονας και σκυβω προς το μερος της.Χαμογελα δειλα οταν την φιλαω επιδεικτικα στον κροταφο.Δεν επρεπε να την φιλησω,επρεπε να μεινω νευριασμενος μαζι της,της αξιζει.Αλλα δεν ξερω...δεν αντεχω να μην την αγγιζω,να μην την φιλαω,μου εκανε το ομορφοτερο δωρο αλλωστε.
''Δεν θες να καπνισεις αυτη την στιγμη;'' ρωταω σιγανα ξεροντας πως θα με νοιωσει.
''Δεν εχεις ιδεα''μουρμουριζει γελωντας λιγο στην παραδοχη.
Χαλαρωνω στο γελιο της,μηπως ειναι οντως ορμονες;

Οταν βγαινει ο Ian εξω,αμεσως σηκωνομαι και μου δινει το χερι προσχαρος,επεκτεινοντας το σε αγκαλια εν τελει,την οποια δεχομαι και ανταποδιδω,και με ρωταει χαριτολογώντας ποσο καιρο εχει να με δει.
Ελα που τωρα θα με βλεπεις καθε δυο εβδομαδες.

Η Ρεβεκκα σηκωνεται και στεκεται πλαι μου.Τον παρακολουθω να την κοιτα απο πανω μεχρι κατω,ξερω τι βλεπει,που κολλαει και ποσο θαυμασμο κρυβει πισω απο ενα μικρο ευγενικο χαμογελο.
Αν δεν ημουν φιλος του ενας θεος ξερει τι θα σκεφτοταν.
''Χαιρομαι πολυ που σε γνωριζω Ian,ειμαι η Ρεβεκκα.'' η πλανευτρα του δινει το χερι της σε μια σφιχτη ,σιγουρη χειραψια και εκεινος,προς απογοητευση μου ,φιλαει τον αναστροφο της παλαμης της.
''Ειναι τιμη μου να γνωριζω την γυναικα που μαγεψε τον Jason Hunter,μεταξυ των παλιων συμμαθητων,εισαι ζωντανος θρυλος!''

Απο τον τονο του ,καταλαβαινει οτι ημουν συμμαθητες με τον πεφτουλα απεναντι μου,και γυριζει να με κοιταξει με ανασηκωμενο φρυδι.

''Παρελειψε να αναφερει οτι ησασταν συμμαθητες'' μουρμουριζει χωρις να παρει το βλεμμα της απο πανω μου.Θα βγει και απο πανω τωρα;

''Παμε μεσα και θα στα πω ολα εγω''ακουμπα το χερι του στην πλατη της και την οδηγει προς τα μεσα,η κοπελα μου του χαμογελαει,και καταλαβαινω οτι πρωτον,ισως χρειαστει να αλλαξουμε γιατρο,και δευτερον,οτι προσποιειται,αυτο το χαμογελο εγω το ξερω.Αληθινο δεν ειναι ουτε με αιτηση.

''Λοιπον,τι σας φερνει εδω;''ρωτα ενω καθεται στην πολυθρονα του.
Κοιταζομαστε ασυναισθητα,για καποιο λογο νιωθω λες και εχω κανει αταξια.
''Η Ρεβεκκα ειναι εγκυος''παιρνω τον λογο αφου δεν την βλεπω να μιλαει.

Ο Ian αμεσως χαμογελαει διαπλατα.
''Παιδια συγχαρητηρια!Με το καλο!Φανταζομαι λιγων εβδομαδων μοναχα''γυριζει το βλεμμα του στην Ρεβεκκα.

''Ναι,οι αιματολογικες μου εδειξαν 3 εβδομαδων περιπου,αλλα δεν θυμαμαι ποτε ακριβως τις εκανα ,οποτε...''ξαφνου παλι με το ζορι μιλαει,σερνεται βασικα.Δεν προσπαθει καν να χαμογελασει,ουτε καν οπως πριν.Πεφτει και στον Ian το χαμογελο και με κοιταζει με ενα ερωτηματικο στο βλεμμα του.
Ουτε εγω ξερω φιλε,αληθεια.

''Και ...να φανταστω θα το κρατησετε;'' φαινεται διστακτικος,κοιταζει μια εμενα,μια εκεινη,κατσε νομιζει οτι θελω να την αναγκασω να το ριξει;Για αυτο ειναι ετσι;

''Φυσικα,σου εστειλε ο γιατρος της το φακελο με τις λεπτομερειες μιας εκτρωσης που ειχε κανει πριν περιπου 3 χρονια'' η Ρεβεκκα γυριζει και με κοιταζει εκπληκτη.
Τι νομιζε οτι ηρθα εδω να ρωτησω;Αν μπορουμε να πηδιομαστε;

Ο Ιαν γνεφει συγκαταβατικα.

''Ναι ...τον μελετησα τον φακελο,ολα φαινονται καλα και στις μετεπειτα εξετασεις της,καμια φλεγμονη,ολα καλα,επειδη η επεμβαση εγινε με φαρμακευτικη αγωγη δεν ηταν αρκετοι οι κινδυνοι οποτε δεν θεωρω οτι θα επηρεασει καπως την εξελιξη αυτης της εγκυμοσυνης.Εσυ εχεις καποια ερωτηση;'' το βλεμμα του ειναι προσηνες και απαλο,γεγονος που εκτιμω.Δεν ειναι καλα και καπως πρεπει να την ενισχυσει,εφοσον απο οτι φαινεται εγω ολα λαθος τα κανω.

''Εχω καποιες καουρες,και εντονη ναυτια,χωρις ομως να καταληγει σε ...''ξεροκαταπινει και παιρνει ανασα.Νομιζω και τωρα εχει.

''Αποβολη γαστρικου περιεχομενου,μαλιστα,φολικο οξυ και βιταμινες εχεις αρχισει;''γνεφει αρνητικα.
Σφιγγω καπως την γροθια μου αλλα δεν μιλαω,απο την στιμη που την καθησυχαζει πως δεν πειραζει.
''Θα σου γραψω να ξεκινησεις,περιττο να πω οτι κομμενο το τσιγαρο,το αλκοολ,οι μεγαλες ποσοτητες καφε,και ...''με κοιταει με εντονο βλεμμα

''Οχι χορτο'' γελαω και γελαει και εκεινος.Δυο φορες μας απεβαλλαν απο το ιδιωτικο σχολειο που πληρωναμε αδρα,επειδη μας επιασαν να καπνιζουμε στις τουαλετες,αλλα επειδη οπως προανεφερα πληρωναμε αδρα,δεν μας εδιωχναν για πανω απο μια μερα.

Αγνοει το σχολιο.

''Ο καφες μου δημιουργει αναγουλα,το γαλα το ιδιο,και το αυγο''τον πληροφορει.Εκεινος κατι σημειωνει παραλληλα ενω της γνεφει.

''Εντονη κοπωση;''την ρωτα
''Ναι και υπνηλια''το γραφει κατω
''Πονος στο στηθος;''με ταρακουνα καπως η λεξη πονος,ειδικα αφου γνεφει θετικα.
Της κανει κι αλλες ερωτησεις,και επειτα μου λεει να βγω εξω για να την εξετασει.
Θελοντας και μη,και επειδη δεν βλεπω και απο εκεινη καποια επιθυμια να μεινω διπλα της,φευγω εξω.
Τωρα θα καπνισω.

Τριτοπροσωπη αφηγηση

''Μαλλον αργησες πολυ να παρεις εκεινες τις αιματολογικες εξετασεις γιατι εδω βλεπω οτι εισαι 6 εβδομαδων,συγχαρητητρια!''χαριτολογει , η Ρεβεκκα δεν συγκρατιεται και χαμογελαει φωτεινα,τα ματια της ειναι καπως βουρκωμενα και ανασαινει βαθια κοιτωντας την οθονη.
Η ασπρομαυρη εικονα της εσωτερικης κοιλοτητας της φαινοταν συναρπαστικη.Στην προηγουμενη εγκυμοσυνη της δεν ειχε κοιταξει καν.

Ομως απο την στιγμη που το βλεμμα της επεσε στο μηχανικα ηταν καταλυτικη μεσα της η συνειδητοποιηση οτι μεσα της μεγαλωνε ενας ανθρωπος,μεσα στην μητρα της χτυπουσε πλεον μια καρδια,το αιμα της γινοταν αιμα καποιου αλλου και το στομαχι της το σπιτι ,το φαγητο και το κρεβατι του παιδιου της,του παιδιου τους.
Πρεπει να το δει και ο Ιασονας αυτο.

Ο Ian εψαχνε με το μικρο μηχανιμα στο κατω μερος της κοιλιας της να βρει το εμβρυο.

''Λεω να τον φωναξω μεσα,θα εχει κανει ενα πακετο τσιγαρα απο την νευρικοτητα του,μπορει να θελει να δει και εκεινος'' παιρνει η ιδια την πρωτοβουλια και κανει να σκουπισει το τζελ απο πανω της για να σηκωθει αλλα ο φιλος του την σταματα.

''Οχι οχι ,παω εγω!''σηκωνεται ορθιος και ανοιγει την πορτα του ιατρειου.Οταν ξαναμπαινει πισω του ακολουθει ο Ιασονας που μασαει τσιχλα

Μεντα,μαντευει ευκολα η Ρεβεκκα.

''Ελα μπαμπα περνα''χαριτολογει ο Ιαν και ο Ιασονας κοκκαλωνει καπως.Κοντοστεκεται και αφουγγραζεται το πώς ηχει η λεξη στα αυτια του.
Μπαμπας,ωραιο ακουγεται σκεφτεται και μειδιαζει.Το βλεμμα του πεφτει πανω την Ρεβεκκα,και κοιτα τα συγκινημενα πρασινα ματια της και επειτα την κοιλια της
Πιανει τον εαυτο της να χανει λιγο την γη κατω απο τα ποδια του,διακρινει στο αλλωστε επιπεδο στομαχι της αγαπημενης του ενα φουσκωματακι.

Κανει ενα βημα πισω και κοιταζει ποτε την ιδια και ποτε την οθονη.Τι σουρεαλιστικο παραλληλο συμπαν ειναι αυτο;
Ποιος θα του το ελεγε οταν την γνωρισε πρωτη φορα οτι τεσσερα χρονια αργοτερα θα πηγαιναν μαζι στον γυναικολογο να δουν το παιδι τους.

''Κατσε εδω,να σας δειξω το παιδι σας'' ο Ian πλησιαζει μια καρεκλα με ροδακια διπλα στο κρεβατι εξετασης και η Ρεβεκκα δεν εχει παρει το βλεμμα της απο την οθονη,λες και αν κοιταξει εντονα θα το βρει μονη της.

Εκεινος μουδιασμενος καθεται διπλα της.
Οποιος και να με δει τωρα δεν θα το πιστεψει.

''Λοιπον,να το'' ο Ian αφηνει το δαχτυλο του να αιωρηθει πανω απο ενα λευκο σημαδακι.
Ο Ιασονας ασυναισθητα μισοκλεινει τα ματια και γερνει προς τα μπροστα.Η Ρεβεκκα μεσα της γελασε στην αντιδραση του.Η θερμη του σωματος του διπλα στο δικο της,ηρεμησε την ταχυπαλμια μεσα της.

Κοιταξε στην οθονη και το εντοπισε και μονη της,ηταν εκει!Μεσα της!

''Ειναι στο μεγεθος μιας φακης,Ιασονα βρισκομαστε στην 6η εβδομαδα κυησης''γυριζει να κοιταξει τον Ιασονα,τα λογια του τον αποπροσανατολιζουν καπως.
Στο μεγεθος φακης,η Ρεβεκκα γερνει το κεφαλι της στο μαξιλαρακι πισω χωρις να παρει το βλεμμα της απο το σημαδακι.

Γεια σου κουκιδα ψιθυρισε μεσα της και παγωσε στην ιδια της την σκεψη.
Κουκιδα,οπως το ονειρο μου,τοτε.

Ενιωσε ενα βρασιμο στο στηθος,ενας λυγμος ειχε μπλεχτει στον λαιμο της και ηθελε ξαφνου να κλαψει,πολυ.
Ο γιατρος ειδε την ενταση της ''Εγω θα παω να φερω τρεις, τεσσερις,δεκα φωτογραφιες και ερχομαι '' μουρμουρισε και ο Ιασονας πηρε το βλεμμα του απο την οθονη μονο και μονο για να δει την Ρεβεκκα με βουρκωμενα ματια να κοιταζει το ταβανι.

Ετρεμε.
Σε μια ασυναισθητη προσπαθεια του να την καθησυχασει εβαλε το χερι της μεσα στο δικο του και το εφερε κοντα στα χειλη του.Η καυτη ανασα του χτυπησε τις αρθρωσεις την ιδια στιγμη που μια τρεμουλιαστη ανασα βγηκε απο τα χειλη της.Φιλησε το χερι της.

Γυρισε και τον κοιταξε.
Και ο Ιασονας αντικρυσε τα δυο ματια που τον ηξεραν καλυτερα απο ολους και πισω του μια οθονη με το καλυτερο δωρο που ποτε του ελαβε.
Δεν συγκρατησε ενα χαμογελο ''prelest'moya''εβαλε μια καφετι τουφα μαλλιων πισω απο το αυτι της.

Η Ρεβεκκα ξεσπασε σε εντονο παραπονιαρικο κλαμα,λες και το κρατουσε ωρες ,μερες ακομη μεσα της.

''Δεν''λυγμος ''δεν ξερω καν''κι αλλος λυγμος ''τι σημαινει αυτο'' η δηλωση της αναμεσα σε διαδοχικους λυγμους προκαλεσαν αναπανταχα το γελιο του,ηταν τοσο ευτυχισμενος!
Πηρε το ρολο χαρτι απο τα τρεμαμενα χερια της και με επιδεξιες απαλες κινησεις σκουπισε το τζελ απο την κοιλια της.Εμοιαζε συγκεντρωμενος σε αυτο.
''Σημαινει πολυτιμη μου'' της απαντησε γλυκα και την κοιταξε στα ματια καθως διπλωνε και το τελευταιο χρησιμοποιημενο χαρτι.

Εσκυψε ελαχιστα και αφησε ενα πεταχτο φιλακι στο στομαχι της,κανοντας επιτυχως την καρδια της να φτερουγισει ακατασχετα.Το κλαμα της μειωθηκε καπως,μερικοι λυγμοι ειχαν μεινει που ευτυχως ηταν ελεγχομενοι.

''Εισαι εξαιρετικα πολυτιμη για μενα Ρεβεκκα,οσο δεν φανταζεσαι''αφησε ενα μικρο φιλακι στο μαγουλο της και ενα δευτερο στο κουτελο της.

''Πρεπει να φυσηξω την μυτη μου'' τον κοιταξε παραπονιαρικα και εκεινος την ευλογισε με το γνωστο και σπανιο χαμογελο του.
Κατι μου λεει πως θα το βλεπω πολυ συχνα αυτο το χαμογελο.

Με χερια που ακομα ετρεμαν ετεινε τα χερια της να πιασει το ρολο με το χαρτι.Ο Ιασονας την κοιταξε αποκαμωμενος.Κατεβασε το μπεζ κολλητο φανελακι της και επειτα το λευκο της πουλοβερ.Και ξαφνου,καθολου φουσκωμα παλι.

''Ελα ''αρπαξε το χαρτι και το διπλωσε στα τεσσερα.Το ακουμπησε πανω στην μυτη της.''Φυσα'' διεταξε και την ειδε να χαμογελα ντροπαλα.

''Τι με κοιτας;Εδω δεν μπορεις να συνελθεις δεκα λεπτα τωρα,αντε φυσα''επανελαβε και εκεινη υπακουσε φυσωντας δυνατα.
Ενιωθε καπως περιεργα να την φροντιζει ο Ιασονας.Ηταν τοσο επιβλητικος και αυστηρος,κι ας ηξερε οτι αυτο δεν ισχυει της προκαλουσε ενα ομορφο αισθημα πληροτητας η τρυφερη του κινηση.

Οταν κατεβηκε απο το κρεβατι εξετασης ο Ian μπηκε μεσα δινοντας του ενα φακελο.
''Φανταζομαι η κυρια Eve θα κλαιει πεντε μερες απο την συγκινηση '' σχολιασε και η Ρεβεκκα δεν αντεξε.

''Οτι θα κλαιει δυο μερες ειναι το μονο σιγουρο''

Ο Ιασονας δαγκωθηκε για να μην γελασει.Της τραβηξε την καρεκλα και εκεινη εκατσε.

''Λοιπον ,δυο τρια πραγματακια,σου γραφω σιδηρο,φολικο οξυ,βιταμινες και ξεκουραση.Και τι κραταμε;Ειναι στο μεγεθος φακης και η καρδια του χτυπαει με περιπου 120--160 παλμους το λεπτο.''η Ρεβεκκα εβλεπε τον αντρα διπλα της να παρακολουθει με ασυλληπτη προσοχη τα λεγομενα του γιατρου και μεσα της ενιωσε καπως τυχερη που τον ειχε διπλα της.
Ποιος θα της το ελεγε,οτι θα ενιωθε ασφαλεια με τον Ιασονα διπλα της στην εγκυμοσυνη.

''Οχι αγχος,στενοχωριες,οχι βαρη,αλκοολ,καπνισμα και καφες.''η κοπελα εγνεψε θετικα και αφου τους εκλεισε ενα ραντεβου για δυο εβδομαδες απο τοτε αποχωρησαν.

Στον διαδρομο ηταν και οι δυο σιωπηλοι.Τα ματια της ηταν ακομη πρησμενα και κατακοκκινα.
Ο Ιασονας περασε το παλτο του γυρω απο τους ωμους της και την κρατησε κοντα του.Την φιλησε απαλα και την εσφιξε πανω του .Εκεινη γελασε ταχα σπρωχνοντας τον για να την αφησει.

Της ανοιξε την πορτα και τo τζιπ και την βοηθησε να βαλει ζωνη.Εμεινε να την κοιταζει.
''Γιατι δεν εισαι ευτυχισμενη;'' η ερωτηση του,κυνικη και απολυτη εσβησε το χαμογελο της.

''Μολις κατσουμε''δηλωσε και εκεινη κοφτα.Η επιθυμια του να της φερει αντιδραση κατευναστηκε απο τον λευκο φακελο που κρατουσε στο χερι του.
Οχι αγχος και στενοχωριες.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Καθισαν σε ενα εστιατορια κεντρικα,ο τελευταιος οροφος με τα μεγαλα παραθυρα και την αφοπλιστικη θεα συνδυαστηκε υπεροχα με το ιταλικο που η Ρεβεκκα επελεξες.

''Μονο αυτο θα φας;'' κοιταξε με μισο ματι την μεριδα pasta mista απο την οποια ουτε το μισο δεν ειχε φαει.
''Δεν πειναω τοσο'' μονολογησε και ηπιε αλλη μια γουλια απο τον χυμο της.

''Δεν υποτιθεται οτι τρως για δυο τωρα;''γελασε στην ερωτηση του.

''Αυτο δεν ισχυει παντα,η εγκυμοσυνη δεν ταυτιζεται με διπλασιο φαγητο,υπαρχουν και εξαιρεσεις''

''Και ειναι αναγκη να ειμαστε εμεις η εξαιρεση;Δεν μπορεις εσυ να τρως πιο πολυ;'' πηρε το πιρουνι της και εφτιαξε με τα τεσσερα διαφορετικα μακαρονια και το μπεικον μια χορταστικη μπουκια.

Τον κοιταξε με κλειστα χειλη,ερμητικα

Ανασηκωσε το φρυδι του σαν να της ελεγε 'μην με δοκιμαζεις'.
Δειλα δειλα εγειρε προς το μερος του και ανοιξε το στομα της,αφηνοντας τον να την ταισει.
Καθοταν διπλα της και ειχε περασει το χερι του γυρω απο τους ωμους της ,μια καπως προστατευτικη χειραψια.

''Μπραβο το ομορφο κοριτσι μου'' της ετοιμασε αμεσως μια δευτερη μπουκια και η Ρεβεκκα ειδε με την ακρη του ματιου της τον φθονο στα βλεμματα μιας παρεας γυναικων απεναντι τους.
Το κοσμικο εστιατοριο τετοιες ωρες ηταν γεματο,μα οπως παντα ο Ιασονας με ενα του μηνυμα παραμερισε τα πληθη.

Ενιωθε πολυ ομορφα.Βρισκοταν στην αγκαλια του ,βυθισμενη στο αρωμα μεντας και απολαμβανε ιταλικο φαγητο με θεα ολο το λονδινο στην τελευταιο οροφο του ψηλου κτηριου.
Ειχε σκασει.

''Ιασονα ..δεν μπορω αλλο''γουργουρισε και τον ειδε να γουρλωνει τα ματια προσπαθωντας να της ριξει ενα αυστηρο βλεμμα,αποτυγχανοντας παταγωδως.
Εχω τον πιο ομορφο αντρα στον κοσμο...και τον πιο επικινδυνο.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ηταν εξαλλος.Η καρδια του βαρουσε στο στηθος του δυνατα και τα χερια του ετρεμαν.Εκεινη καθοταν απαθης στην καρεκλα μα ηξερε πως δαγκωνοταν να μην κλαψει.
Αργα το απογευμα της ιδιας μερας,η Ρεβεκκα χτυπησε την πορτα στο γραφειο του,μπηκε μεσα,κλειδωσε την πορτα,και του ειπε μοναχα μερικες λεξεις
''Σκεφτομαι να το ριξω''

Ο Ιασονας δεν χρειαστηκε τιποτα παραπανω,δεν την αφησε κιολας να μιλησει.Ηπιε ενα ποτηρι ουισκι,καπνισε δυο τσιγαρα,και ολα αυτα ενω πηγαινοερχοταν πανω κατω στο γραφειο του.
Ηταν σιγουρος πως εξω ειχαν μαζευτει ολοι,αφου οι φωνες του σιγουρα ακουστηκαν μεχρι εξω.Ο Eric τους φωναξε να ανοιξουν.
Ειχαν καιρο να τσακωθουν ετσι.

''Εισαι καριολα το ξερεις;''εφτυσε τις λεξεις σβηνοντας με λυσσα το τσιγαρο του.Η Ρεβεκκα πιεσε τα χειλη της σε μια λεπτη λεπτη γραμμη και τον κοιταξε απαθης.
''Δεν με αφηνεις να σου εξηγησω τι εννοω''

''Να μου εξηγησεις;ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ;ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΛΙΓΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΠΙΣΩ;ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ Ε;ΜΙΛΑ!'' χτυπησε το χερι του δυνατα στο γραφειο.

''Παιζεις μαζι μου Ρεβεκκα,μου γαμας το μυαλο,την ψυχολογια,γιατι με γαμας ετσι;Ε;ΠΕΣ ΜΟΥ!''

Η Ρεβεκκα ανακαθισε στην θεση της και κατεβασε το κεφαλι κατω.Σταματησε να τον κοιταζει στα ματια.
''Φοβαμαι'' μουρμουρισε αρκετα δυνατα ωστε να το ακουσει.

''Γι αυτο φερεσαι ετσι;Σε κανει μιζερη αυτη η εγκυμοσυνη;τι φοβασαι ακριβως;''ετρεμε απο οργη,ειχε κοκκινισει.

''Ιασονα,σε παρακαλω,το θελω αυτο το μωρο ...ακουσε με ομως''ενας λυγμος ανεβηκε στην επιφανεια.
Σε παρακαλω...

Εβαλε λιγο ακομη ουισκι και γονατισε μπροστα στην πολυθρονα που καθοταν.Ακουμπησε την παλαμη του στο γονατο της ωστε να σταματησει να τρεμει.

''Ειναι θεμα υγειας;'' ηταν το πρωτο που του ηρθε στο μυαλο και κρατησε την ανασα του μεχρι να γνεψει αρνητικα.

''Τοτε;''

''Σκεφτομουν,πως δεν γινεται να κανουμε παιδι,εμεις οι δυο,βαθια μεσα μου το ηθελα,ενω παραλληλα ευχομουν να μην το θες εσυ,θα το εκανε ευκολοτερο''Τα λογια της ηταν συγκροτημενα και προσεκτικα διατυπωμενα,ομως σαν μαχαιρι μπηχτηκαν στα σωθικα του και πηρε βαθια ανασα για να σιγουρευτει οτι ηταν ακομη ζωντανος.
Πρεπει να ειναι καποιο κακο ονειρο αυτο.

''Γιατι δεν γινεται να κανουμε παιδι γαμω το κερατο μου;'' μορφασε στον τονο του.
Πρεπει να ηρεμησω,οχι αγχος .

''Γιατι εμεις δεν ειμαστε σαν την Ellie και τον Eric. Ειμαστε στο κεντρο της Μαφιας,ειμαστε Η μαφια.Μαζι με μεγαλη δυναμη ερχονται οι μεγαλοι κινδυνοι και οι μεγαλες υποχρεωσεις,ενα παιδι δεν πρεπει να μεγαλωνει ετσι,ποτε'' βουρκωνε,και ο Ιασονας ενιωσε την καρδια του να βουλιαζει στο στηθος του.

''Οχι οχι γαμωτο,μην κλαις κοριτσακι μου ομορφο ''την εβαλε να καθισει πανω του στην πολυθρονα και την εχωσε στην αγκαλια του.Η Ρεβεκκα αρχισε να κλαιει σιγανα.Δυο φορες μεσα σε μια μερα...

''Οχι καρδουλα μου οχι...ολα θα πανε καλα.Μαζι με τους μεγαλους κινδυνους ερχεται και η μεγαλη προστασια,η μεγαλη ασφαλεια.Θα σε προστατεψω εγω,θα σας προστατεψω,με καθε μεσον'' της υποσχεθηκε σφιγγοντας την πανω του και φιλωντας μανιασμενα σχεδον το προσωπο της,τα μαγουλα,το κουτελο,το σαγονι,την μυτη και τις γωνιες της.

''Διαβασα καπου...''λυγμος ''Ειναι διγαμια να αγαπας και να ονειρευεσαι''
Την απομακρυνει καπως για να επεξεργαστει αυτο που του ειπε.
''Αγαπαω αυτο το παιδι ,πιο πολυ απο οτι φανταζεσαι,το αγαπω απο την μερα που το υποπτευθηκα,ολη η αγαπη ενωθηκε με την πικρια του προηγουμενου,το αγαπω...'' σκουπησε τα ματια της,βυθισε το πρασινο της μεσα στο απολυτο μαυρο της συγχυσης του.

Χαμογελασε καπως και της ετριψε την πλατη
Κι εγω το αγαπω μικρη πλανευτρα,ηθελε να της πει.

''Το αγαπαω τοσο που αδυνατω να ονειρευτω εκδικηση και εξουσια...οχι οταν γνωριζω οτι το θετω σε κινδυνο''
Μεσα του βυθιστηκε στον ωκεανο το βασιλειο των ψευδαισθησεων ,σαν μια δευτερη Ατλαντιδα.
Ολοι ηξεραν απεξω,και εκεινος ηξερε πλεον,απο μεσα.
Δεν μπορουσε να καταληξει στο τι ηταν χειροτερο.

Ιασονας

Κοιταζω την Ρεβεκκα στα ποδια μου που με παραπονο με κοιτα.
Το πανεμορφο,πανεξυπνο κοριτσι μου,την μικρη μου πλανευτρα.
Περναω το χερι μου κατω απο τα ποδια της και πισω απο την πλατη της και την σηκωνω στην αγκαλια μου.
Ανοιγει την πορτα του γραφειου και ολοι οσοι ηταν απεξω προσποιουντας οτι κατι κοιτανε γυρω γυρω .

''Το σοου τελειωσε.Δρομο''γρυλισα και κουβαλησα το κοριτσι μου μεχρι το δωματιο μας.
''Τι κανεις;'' με ρωτησε ψιθυριστα και ακουμπησε το κεφαλι της στο στερνο μου,ειχε ηρεμησει ευτυχως.Δεν μπορουσα να διανοηθω οτι γινεται να κλαιει.

''Τωρα'' την ακουμπαω στο κρεβατι και την βοηθαω να βγαλει το λευκο της πουλοβερ.
''Θα με αφησεις '' φιλαω την κορυφη του ωμου της που την αφηνω ακαλυπτη και ανατριχιαζει.
''Να σου κανω ερωτα''λυνω στα τυφλα το κορδονι της φορμας της και την σπρωχνω απαλα πισω να ξαπλωσει πριν ανεβω πανω στο κρεβατι και της βγαλω την φορμα.

''Και μετα θα σε αγκαλιασω σφιχτα ολο το βραδυ''της εβγαλα το τοπακι και υστερα το πουλοβερ μου.
Εντοπισα τα κοκκινισμενα χειλη της.
Την λατρευω αυτη την γυναικα.Απεριοριστα.

''Αχ Ιασονα...σ αγαπω'' ο ψιθυρος της κανει την καρδια μου να βαρεσει υπερωριες.

------------------------------------

''Και μετα;'' με ρωτησε καθως την αγκαλιαζα σφιχτα,γυμνοι και κουκουλωμενοι,ολα εμοιαζαν πιο ευκολα.
Ακουμπησα το χερι μου στο στομαχι της και μυρισα το αρωμα του λαιμου της.Αναστεναξε με ανακουφιση.
''Μετα θα κλεισεις τα ομορφα ματακια σου malyshka,και ολα τα αλλα θα τα κανω εγω''

Μιση ωρα αργοτερα ,κοιμαται γυμνη και ηρεμη.
Εγω ομως δεν μπορω ουτε να ηρεμησω.Τα λογια της με στοιχειωνουν.
Ειναι διγαμια να αγαπας και να ονειρευεσαι

Ειναι δυσκολο να ιεραρχησεις οσα αγαπας.
Φυσικα,ειναι το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο να πεις οτι αγαπας πιο πολυ την μαμα σου απο μια γνωστη σου,το αγαπημενο σου γλυκο,απο το ζελε λεμονι,το αγαπημενο σου ποτο απο την σοδα.
Η δυσκολια εγκειται στην ιεραρχηση πραγματων που εξισου αγαπας.
Την εξουσια και τον ερωτα.
Την δοξα και την μητροτητα.
Την ηδονη και την αγαπη.
Ειναι φυσει αδυνατον να μην βρεθεις σε διλημμα
Γιατι εκτος απο γονεας,εισαι και εραστης,εισαι συζυγος,εισαι εργαζομενος,εισαι ανθρωπος,εισαι παιδι.

Αναποφευκτη η συγκρουση.Μα δεν ειναι τοσο η ιδια η επιλογη που καθισταται τοσο κρισιμη και δυσκολη.
Ειναι οι συνεπειες...με εκεινες θα ζησεις.
Οποτε ,με ανοιχτα ματια,καθαρο μυαλο και συνεση.
Παρε βαθια ανάσα και διαλεξε (προσεκτικα).

Ciao Bellas

Λιγο πριν αλλαξει ο χρονος,5000 λεξεις αγαπης.
Για να μπει ομορφα το 2020.

Αφιερωμενο στην

Τα σχολια δικα σας.

Πως σας φανηκε;

Αφιερωμένο στην AngryCupcake1234 που την αγαπω πολύ και τη νιώθω σαν συγγραφική μου κολλητή .

Αφιερωμένο και στην nutella_eats_merenda γιατί διαβάζω τα σχόλια σου και νιώθω τυχερή που σε έχω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι.

Για το 2020 εύχομαι να πάρετε την μοίρα στα χέρια σας και να ζήσετε όπως αγαπάτε και με οποιους αγαπατε. Η ζωή είναι μικρή για εκπτώσεις και υποχωρήσεις.

Εύχομαι να είστε σήμερα με όσους είναι ή θεωρείτε οικογένεια και για εκείνους που βρίσκονται κάπου που δεν περνούν τόσο καλά ,είναι στην δουλειά ή στον δρόμο γιόρτασε μαζί μου από την άλλη πλευρά της οθόνης.
Κερνάω κρασάκι και βασιλόπιτα.

Σας αγαπώ πολύ (και το 2020)

xxxΜαγδαxxx