Και για να μην ξεχνιόμαστε....αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στις αγαπημένες Black_Wolf_007 και Roze_17
Βλέπω και τα σχόλια ...βλέπω και την αγάπη...και ανταποδίδω τα μεγιστα❤️

Σιγουρα καποια στιγμη στην ζωη σου,θα ακουσεις ,ή αν εισαι αρκετα τυχερος θα μελετησεις σε βαθος,το φαινόμενο Μαντέλα .

Προκειται για την κατασταση κατα την οποια το ατομο ,ή μαλλον,μια ευρεια ομαδα ατομων τεινει να ξεχνα,γεγονοτα,χαρακτητιστικα και καταστασεις.

Η ψυχολογια εξηγεί το «Φαινόμενο Μαντέλα», αυτή την «πλαστή μνήμη» δηλαδή που εδράζεται σε πραγματικά μνημονικά ίχνη και κοινωνικές πιέσεις ως μια ανακληση γεγονότων ή εμπειριων με τρόπο λανθασμένο ή διαστρεβλωμένο στο πλαίσιο των λεγόμενων «ψευδομνημών».

Προκειται δηλαδη,για μια ασυνείδητη κατασκευή προκατασκευασμενων ή παρερμηνευμενων μνημων.

Και τωρα,θα σε ρωτησω κατι ασχετο.
Ποσες φορες στην ζωη σου ,αγνοησες,και εν τελει ξεχασεις κατι που σε πληγωσε προκειμενου να εισαι με οσους αγαπας;

Ποσες φορες αναγκασες τον εαυτο σου σε μια ληθη ευφησυχασμου;Ποσες φορες εθελοτυφλωθηκες;

Το «σύνδρομο παραμνησίας», περιγραφει μια κατασταση οπου ακομη και η ταυτότητα ή η προσωπικότητα ενός ατόμου επηρεαζεται από ψευδείς μνήμες που όμως σχετίζονται με υπαρκτά τραυματικά βιώματα.

Βλεπεις που τελικα αυτο που σε ρωτησα δεν ηταν τοσο ασχετο;

Αιχαμλωτιζουμε καθημερινα τον εαυτο μας σε ψεματα της μνημης,για μια ευτυχια ιδανικη.
Ριχνουμε ομιχλη και εντεινουμε την οαση.
Μα η οαση κρατα ,μονο,οσο και η διψα.

9 μηνες αργοτερα.Σεπτεμβριος 2020

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μαλλια μακρια,μπουκλες στις ακρες,οπως παλια,δεντους ξεφυγε ουτε τριχα εκτος θεσης.Φρυδια καλοσχηματισμενα,οπως παντα,ματια καθηλωτικα,πρασινα,αμυγδαλωτα και βλεμμα που εκοβε γονατα.Χειλη που ετρεμαν,μα εμοιαζαν σαρκωδη και θελτικα,δερμα απαλο και λειο,γωνιες ομοιομορφες και φυσικες,μαγουλα ελαφρως κοκκινισμενα.Ο λαιμος της γυμνος,το μενταγιον κρυμμενο μεσα απο το φορεμα,τα τακουνια ψηλα και αβολα.

Αναπνευσε.Ολα θα πανε καλα.

''Ειστε αφοπλιστικη κυρια Ιακωβου''η κομμωτρια της εκανε μια ακομη ειλικρινη φιλοφρονηση.
Κοιταχτηκε στον καθρεφτη.
Ειχε δικιο,ηταν.Αλλα η καρδια της χτυπουσε ,σαν να επροκειτο να κατεβει με μπιτζαμες κατω.Ισως αυτο να ηταν που την αγχωνε εν τελει,η ετοιμασια.Μα δεν μπορουσε να λεει ψεματα στον εαυτο της,αλλο εφταιγε.
Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου...

''Δεν ειναι λιγο υπερβολικο το κραγιον;''
''Οχι οχι...ειναι οπως το ζητησατε,κοκκινο σαν αιμα.Φταιει το αγχος,συμβαινει σε ολες μας!'' η κοπελα για το μακιγιαζ αποκριθηκε βιαστικα και η πλανευτρα παρατηρησε οτι δεν την κοιτουσε στα ματια,κοιτουσε το πατωμα,και καπως λυγιζε τα γονατα.Σοκαριστηκε...της υποκλινοταν;

Συγκεντρωσου...βαθια ανασα,εισαι η Ρεβεκκα Ιακωβου,μπορεις!Αγνοησε τον...Εσυ εισαι εσυ,τα καταφερες,εμεινες δυνατη.Εισαι ο εαυτος σου.

Ειμαι ο εαυτος μου;

Κοιτουσε την αντανακλαση της στον μεγαλο ολοσωμο καθρεφτη,ταχα σαν να μιλουσε μονη της.
Στο γνωστο ξενοδοχειο του Λονδινου ,στην μικρη σουιτα οπου θα ετοιμαζοταν,η σιωπη ουρλιαζε φρικη.
Η Ρεβεκκα θα ορκιζοταν οτι δεν μπορουσε να παρει ανασα.

''Οι φιλες μου που ειναι ;''η φωνη της ηταν περιεργως υποτονικη.Εκρυβε ωστοσο μια ισχυ που προκαλουσε ριγη.
Κοιτουσε το προσωπο της και ηξερε πως δεν θα ηταν ποτε της πιο νεα,και ουδεποτε ομορφοτερη.Ενιωθε οτι εκεινο το βραδυ,εκεινες τις ωρες...τις περιμενε καρτερικα δυο χρονια σχεδον τωρα.Μα αν μπορουσε θα τις αλλαζε στην στιγμη.

''Ολοι ειναι κατω,ο κοσμος εχει μαζευτει εδω και εικοσι λεπτα,ο κυριος Hunter ηθελε να ανεβει πανω να σας μιλησει ...αλλα ναι,εστειλε εμενα'' αποκριθηκε η τεταρτη κοπελα στον χωρο,εκεινη που εφτιαχνε τις τελευταιες λεπτομερειες στο φορεμα της.

Ξεφυσηξε.Απο την ωρα που εφυγε ο Jake απο το δωματιο της μονο αυτο εκανε αλλωστε.Προλαβαινε την κριση πανικου.
Το λευκο.
Το σκοταδι.
Το σπιτι στην Ναπολη.

''Εκεινος;''δαγκωσε την γλωσσα της για να μην μορφασει.
Η γυναικα που ειχε πεσει στα γονατα για να ραψει ενα κουμπι χαμηλωσε το βλεμμα

''Ολοι κατω.Πρεπει να βγειτε απο το δωματιο σε δυο λεπτα ακριβως'' μουρμουρισε

Η Ρεβεκκα δεν μπορουσε να παρει ανασα.

Στον κατω οροφο η ορχηστρα επαιζε απο τις εξι.Η εκδηλωση Συμμαχων της Μαφιας αρχιζε στις 9 το βραδυ αυστηρα.Διοργανωτης της;Δεν ηταν αλλος απο τον Βασιλια της,τον Ιασονα,και φυσικα η ασφαλεια ηταν πιο αποπνικτικη απο ποτε,αν και για πρωτη φορα , δεν ειχε κανεις να φοβηθει τιποτα.Ηταν εκδηλωση χαρας ,τιμης και συμφιλιωσης.

Ο Ιασονας βεβαια ,στο δωματιο του ξενοδοχειου του,ενω ειχαν περασει πεντε λεπτα απο την ωρα που επρεπε να κατεβει ,βηματιζε πανω κατω,ο Eric ειχε ξαπλωσει στο κρεβατι αγνοωντας το ακριβο κουστουμι του και καπνιζε χαλαρος.Ο Carter μιλουσε σε μια γωνια με τους υπευθυνους που τον ενημερωναν διαρκως για την ελευση νεων ατομων.

''Εφτασε και ο Γερμανος,πρεπει να κατεβουμε Ιασονα,αυτος ειναι καινουργιος,απο το Βερολινο!Πρεπει να δειξεις οτι τον εκτιμας σαν συμμαχο!Οι τρεις γαλλοι αρχηγοι πινουν το ποτο τους,ο Giovanni και ο Dante...εχουν μεθυσει ηδη!Ας μην μιλησω για τον πρωτογονο τον Μεξικανο -Βραζιλιανο τι ειναι ,μιση ωρα νωριτερα εφτασε'' ο χακερ ειχε πανικοβληθει,πιο πολυ με την σταση του φιλου του.

''Αυτος απο την Φιλαδελφεια με την μιλφαρα συζυγο του;'' ο Eric ρωτησε για τον Αμερικανο,του οποιου την συζυγο ουκ ολιγες φορες ειχε αποπλανησει στο παρελθον.

Ο Ιασονας του εριξε ενα εκνευρισμενο βλεμμα πριν πιει μια γουλια απο το ουισκι του.
9.10 γαμωτο,που ειναι;

''Οχι ηλιθιε,αλλα ειναι η Ellie κατω και μιλαει με την νταντα της κορης σας στο τηλεφωνο''ο Carter του επιτεθηκε και ο Eric αρχισε να γελαει σηκωνοντας τα χερια του ως ενδειξη οτι παραδινεται.

''Ει ει ....ξερεις οτι κανω πλακα ,να ελαφρυνω το κλιμα ηθελα!"'δικαιολογηθηκε

''Απο τις Ηνωμενες πολιτειες εχουν ερθει και οι 32,απο τους Ευρωπαιους επισης,ολοι στην ωρα τους παραδοξως'' μουρμουρισε ο Carter κλεινοντας το τηλεφωνο με την υπευθυνη.

''Γιατι αραγε''σαρκασε ο Ιασονας και ανταλλαξε ενα βλεμμα με τον διοικητη που συμφωνησε.

''Ηρθαν να επιβεβαιωσουν τις φημες'' χλευασε ''οτι η Ρεβεκκα Ιακωβου ειναι ενα φυτο,ενα ψυχικο ρακος'' εφτυσε σχεδον τις λεξεις θυμωμενος.
Τον νευριαζε και μονο η σκεψη οτι ολοι αυτοι εβρισκαν ευχαριστηση στο οτι η Ρεβεκκα ηταν χαλια,το συζητουσαν,κουτσομπολευαν και το ευχαριστιουνταν !

Φυσικα μετα την απαγωγη της ,το οτι ηταν εν τελει ζωντανη μαθευτηκε,και παραλληλα μαθευτηκε οτι μαλλον δεν θα ειναι πλεον η Γυναικα,αλλα μια τρελη με μετατραυματικο στρες.
Δεν ηταν χαζος,ειχε ακουσει τους ψιθυρους,τα βλεμματα γυρω γυρω,ψαχνοντας την ταχα σε καμια γωνια του ξενοδοχειου να κλαιει και τρεμει.

Ηλιθιοι!

Η μονη σκεψη που τον παρακινουσε,ηταν εκεινη της Ρεβεκκας να κατεβαινει την σκαλα διαψευδοντας τους ολους.

''Αντε παμε'' μουρμουρισε και αφησε το ποτο του ,σφιγγοντας την γραβατα του.

Την ιδια στιγμη που στο δωματιο μπηκε ο Jake,κατωχρος, ο Carter ελαβε μια ειδοποιηση στο κινητο του.

''Ιασονα'' οι δυο ξεψυχισμενες φωνες τους εγιναν ενα και ο Ιασονας αμεσως σκεφτηκε τα χειροτερα.Ο αντρας απεναντι του ξεροκαταπιε νευρικος.

''Μιλα''αρχισε να εκνευριζεται που δεν εβρισκε τα λογια του.

''Ειναι στο κεντρικο σαλε...ο Alexander Titov,ηρθε.Ολοι αναρωτιουνται γιατι τον καλεσες και εχει επικρατησει μια ανησυχια'' μουρμουρισε ο Carter.

Ο Ιασονας γουρλωσε τα ματια του,το ποτηρι που κρατουσε στα χερια του επεσε στο λευκο χαλι και εγινε θρυψαλα.Εσμιξε τα φρυδια του.Ηταν αρκερα σιγουρος οτι ειχε ακουσει λαθος.
Επρεπε να ειχε ακουσει λαθος.
''Τι...τι μου ειπες μολις;''συριξε και εκανε ενα βημα προς το μερος του φιλου του,λες και εκεινος τον εβαλε μεσα.

Ο Jake πανικοβληθηκε.

''Ε ...του ειχαμε στειλει προσκληση,περυσι για τον Δεκεμβριο που μας περασε,δικη σου ιδεα ηταν...θυμασαι;'' μουρμουρισε ο αντρας και τον Ιασονα τον ελουσε παγωμενος ιδρωτας.Αρχισε να τα βλεπει ολα θολα απο τον θυμο που καλπαζοντας τον κυριευε.

Τα εβλεπε ολα κοκκινα.

''Το οτι απηγαγε την Ρεβεκκα...δεν το θεωρησε αναιρεση προσκλησης;ΕΕ;ΠΕΣ ΜΟΥ!''φωναξε οργισμενος και ο Carter αμεσως του εκανε νοημα να κανει πιο σιγα.

''ΠΙΟ ΣΙΓΑ ;ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΟ ΣΙΓΑ;ΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ ΣΟΥ,ΚΑΙ ΤΟΥ ERIC ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΗΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΤΩΡΑ!''ουρλιαξε ακομη πιο δυνατα και αρχισε να ψαχνει το οπλο του στην ζωνη του.
''ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ ΤΟΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ !ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΕΙ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΔΩ!ΕΕ ;;ΠΩΣ!΄΄

Που ειναι το γαμημενο;

Στα λογια του πανικοβληθηκε και ο Eric που πεταχτηκε αποτομα απο το κρεβατι.
''Ιασονα!Σκεψου καθαρα γαμω το κεφαλι σου!''ο Carter εμοιαζε εξαλλος με την αντιδραση του.

''Να σκεφτω καθαρα;Μου ζητας να σκεφτω καθαρα;Ερχεται εδω ,στην εκδηλωση μου και με ατιμαζει μπροστα στην οικογενεια και τους συνεγατες μου και πρεπει να σκεφτω καθαρα;Θα τον καθαρισω!''γρυλισε και μανιωδως συνεχιζοντας να ψαχνει το οπλο που δυο ωρες πριν ειχε αφησει στην ασφαλεια.

Ευτυχως μερικα δευτερολεπτα αργοτερα σταματησε να ψαχνει.Εμεινε για λιγο ακινητος στην θεση του και ανεπνευσε βαθια,ξανα και ξανα.Ειχε κοκκινισει ολοκληρος και μερικες φλεβες ηταν ορατες στον λαιμο του.

Ο Eric τον κοιταξε εξισου οργισμενος.
Επρεπε να μεινουν ψυχραιμοι.

''Ρε μαλακα τι τους ακους;ΠΑΜΕ!''δεν εμοιαζε να καταλαβαινει τι ηθελε να πει ο Carter.

''Δεν εχουν οπλα πανω τους,επισης σκεψου...για να ειναι εδω,καποιος τον προστατευει''ο Ιασονας μουρμουρισε κοιτωντας το κενο.Η καρδια του παλλοταν σαν τρελη,το μισος μεσα του ειχε σαπισει και τα δοντια του ετριζαν.Εμοιαζε λες και ειχε δει φαντασμα μα στο μυαλο του πηγαινοερχοταν η σκεψη της Ρεβεκκας.

Ενας Θεος ξερει πως θα αντιδρασει.
Ο μπασταρδος!Επιτηδες το κανει!Θελει να ρεζιλεψει κι αλλο την Ρεβεκκα,θελει να σιγουρευτει οτι θα την σπασει!Μα δεν θα το επιτρεψω!Θα τον σκοτωσω!

Η σιγη στον χωρο μυριζε θανατο και ηξερε πως ολοι ανεμεναν καποια εντολη του.Ομως ουτε ο ιδιος δεν ηξερε τι να πει,ηθελε εκδικηση σαν τρελος.Μα ηξερε πλεον,ειχε καταλαβει που εσφαλε...ο Alexander Titov ηταν πιο εξυπνος απο οτι φανταζοταν.Και εκει ειναι και το λαθος του εν τελει,τον υποτιμησε.

''Εκανε συμφωνια με τις μυστικες δυναμεις,τον καλυπτει η CIA,ξερεις τι σημαινει αυτο;''μουρμουριζει κοιτωντας το κενο χωρις να απευθυνεται σε καποιον συγκεκριμενα.Τα ματια του πισσα σκοταδι και κρυβουν αιμα στις κορες.

Αν η Ρεβεκκα λυγισει τωρα,το παιχνιδι ειχε χαθει.Οι συμμαχοι θα φυγουν.
Αν λυγισω και τον σκοτωσω,θα με καρφωσει στις ειδικες δυναμεις.Ολοκληρη η συμμαχια θα τιναχτει στον αερα!

''Μα...πως μπορεσε να κανει συμφωνια με αυτους;Δεν φοβηθηκε;Θα τριζουν τα κοκκαλα του πατερα του!''βλαστημησε ο Jake και κοιταχτηκε με τον Eric που ανεσαινε βαρια σε μια αγωνια.Ηταν πλεον κατι παραπανω απο ανυπομονος να παει κατω στην Ellie.Ενιωσε εστω και στον ελαχιστο βαθμο αυτο που ο Ιασονας βιωσε καποιους μηνες πριν.Επιανε τον εαυτο του να αισθανεται ευαλωτος μακρια της.

Αλλα πριν δωσει εντολη ο Ιασονας,δεν θα κουνιοταν κανεις.Αυτο ηταν νομος,ανεκαθεν.

''Οπως το βλεπω τωρα,μια ειναι η λυση.Παιζουμε το θεατρο του παραλογου,αλλα η Ρεβεκκα πρεπει να γνωριζει,αν δεν της το πουμε ,θα φανει ο αποτομος φοβος της.Αλλα ελοχευει και ο κινδυνος να μην θελει να βγει.''ανακοινωσε προσπαθωντας να ακουστει ψυχραιμος.

Εκεινος δεν φοβοταν τιποτα.Ηταν ο Βασιλιας αναθεμα!Ολοι εκει μεσα σε εκεινον εδιναν λογο και για εκεινον δουλευαν!Το μονο που ο Jason Hunter ετρεμε ,ηταν τον ιδιο του τον εαυτο.Επρεπε να μεινει ψυχραιμος,πραγμα δυσκολο,διοτι δεν γνωριζε τιποτα ικανο να τον συγκρατησει οταν αντικρισει το προσωπο του Ρωσου.Σχεδον γρυλιζε στην σκεψη του αλαζονικου του χαμογελου,του βλεμματος του νικητη που θα ειχε στο ηλιθιο προσωπο του.

Ηθελε να του ξεσκισει το δερμα,το χερια του τον εκαιγαν,ηθελε θανατο,τον λαχταρουσε.Μεσα του ξυπνουσαν αιμοβορα αισθηματα.

''Ιασονα''ο Jake μιλησε παλι διστακτικα διακοπτοντας τον ειρμο του.

''Ξερει,ξερει ηδη '' του ειπε εντεινοντας ακομη περισσοτερο το αγχος του.

''ΚΑΙ ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ;''ωρυοταν και ουρλιαζε στον κακομοιρο τον Jake που αναθεματιζε την ωρα και τη στιγμη που δεν αφηνε τον Dyllan να ερθει να τον ενημερωσει.

''Μολις της δωσουμε σημα θα κατεβει..''ειπε λιτα καταφερνοντας ως δια μαγειας να τον εκνευρισει ακομη περισσοτερο.
Ξεσφιξε την γραβατα του.
''Αυτο;Της ειπες ποιος ειναι εδω και σου ειπε αυτο;Με κοροιδευεις τωρα;Ε;ΠΕΣ ΜΟΥ!Γουσταρεις να παιζεις με τα νευρα μου;''

''Οχι οχι αληθεια!Το ορκιζομαι !Αυτο ειπε μονο!''προσθεσε τρομοκρατημενος και με ενα βλεμμα ειλικρινειας και -λιγου φοβου- προσπαθησε να τον πεισει.

''Παμε κατω.Εντεινουμε τις υποψιες,με το παραμικρο,τον διωχνουμε ευγενικα'' μουρμουριζει ο Eric βαζοντας το οπλο του στην ζωνη του και σφιγγοντας την γραβατα του.

Ο Ιασονας δεν μπορουσε να μην τρεμει απο οργη.Μα ακομη και τοτε,εβαλε ενα νεο ποτηρι ουισκι,το οποιο ηπιε μονοκοπανια,εστρωσε το ατσαλακωτο σακακι του,εσφιξε την γραβατα του και ξεροβηξε.
Ηταν κολασμενος μα ακρως νευριασμενος.

Κατεβαινοντας την μεγαλη σκαλα του χωρου εκδηλωσεων αντικρισε ολους τους συμμαχους του,πανω απο 100 αντρες με τους οποιους τα τελευταια χρονια ειχε συναψει συμμαχιες, συμφωνιες ,ή αλλωτε ειχε κανει ατελειωτες συζητησεις και σχεδια για την εκδικηση,τον σκοπο του.
Ενιωθε μερικα γυναικεια βλεμματα πανω του,συμβουλοι,σερβιτορες,διοργανωτριες ,ακομα και συζυγοι.Υπο αλλες συνθηκες θα τους χαριζε το γοητευτικα αφοπλιστικο χαμογελο που ο Jason Hunter κρατουσε αποκλειστικα για τις γυναικες που τον κοιταζαν ετσι.Μα οχι σημερα,και οχι οσο περιμενε την Ρεβεκκα.
Ο χωρος ,αρχαιελληνικης αρχιτεκτονικης και διακοσμησης,εκρυβε μια λιτη χλιδη που τον εκαναν ακομη πιο μεγαλοπρεπη.Οι καλεσμενοι τον τιμησαν του δεοντος,δεν υπηρχε γυναικα εκει μεσα που να μην ειχε ξεπερασει τον εαυτο της.Ακριβα ασφυκτικα φορεματα,ψηλα αβολα παπουτσια,επαγγελματικο βαψιμο και χτενισμα,κοσμηματα απαγορευτικης αξιας.

Το σημα δοθηκε.

Σταθηκε στο βαθρο και μια σερβιτορα του προσφερε σαμπανια.
Ολοι χειροκροτησαν με σεβασμο και δεος.Αλησμονητο το ποιος ηταν αλλωστε και τι ειχε κανει για να βρισκεται εκει που βρισκοταν.

Ας μην ξεχναμε ,οτι σε βαθος χρονου ο Jason Hunter ειχε νικησει καθε αντιπαλη δυναμη,ειχε σκαρφαλωσει στην κορυφη πατωντας επι πτωματων,κι ολως παραδοξως ,οταν ανεβηκε στην κορυφη ,εμοιαζε πιο θελκτικος και απο αγγελο.Ισως γιατι ηταν ο διαβολος μεταμφιεσμενος.

Κοιταχτηκε με την Ellie,η ξανθουλα με το σκουρο μπλε αποκαλυπτικο φορεμα του εκανε νοημα οτι ολα θα πανε καλα.Ο Eric της εσφιγγε το χερι ριχνοντας θυμωμενες ματιες προς την πλευρα του Alexander.Η αμηχανια στον χωρο ηταν διαχυτη,ολοι αναρωτιουνταν τι συνεβαινε,και γιατι εκεινος ο αντρας ηταν εκει.Μα απο το αλαζονικο του βλεμμα και μονο καταλαβαινε κανεις ,οτι ειχε ερθει για τον ιδιο λογο με εκεινους,για να δει ποση ζημια ειχε κανει στην Ρεβεκκα Ιακωβου.

''Κυριες και κυριοι,καλωσηρθατε!''εγνεψε με ενα αλαζονικο μειδιαμα.

''Λες να ειναι ξανα ελευθερος;''η Lucia Stewart μουρμουρισε στην φιλη της,οι συζυγοι τους απασχολημενοι να κοιταζουν με δεος μπροστα.

''Εχεις ακουσει τις φημες...η Ρεβεκκα Ιακωβου ειναι καμμενο χαρτι.Θα προσπαθησεις;'' ψιθυρισε κατω απο την ανασα της χωρις να μπορει να παρει το βλεμμα της απο τον αντρα με το μαυρο κουστουμι.Κατεβασε λιγο το ντεκολτε της κανοντας το εμφανεστερο.
''Τον εχει βαλει στο ματι εκεινη η κολομβιανη βεβαια,πρεπει να ειμαι γρηγορη''αν και κοιτωντας τον της φαινοταν σχεδον μοιραιο να την φιλησει.Μια γυναικα στην ηλικιας της,βαδιζοντας στην τριτη δεκαετια ζωης της,ηξερε τι ηθελε,και πως το ηθελε.
''Βρες μου μια γυναικα εδω μεσα που δεν θα τον ηθελε'' η φιλη της,Charlotte Ward,αποκριθηκε πινοντας μια γουλια απο το ποτο της.

''Η Ρεβεκκα Ιακωβου'' μουρμουρισε και οι δυο γυναικες προσπαθησαν να πνιξουν ενα γελακι.

''Νομιζω οι συστασεις ειναι περιττες'' δεν χρειαζοταν καν μικροφωνο.Κανεις δεν τολμουσε να μιλησει,κοιταξε γυρω του,ολοι φαινονταν να κρεμονται απο τα χειλη του.

''Αλλα για οσους ακομη δεν ειναι σιγουροι για την ταυτοτητα μου,ονομαζομαι Jason Hunter και ειμαι ο βασιλιας της Μαφιας''η σιωπη στον χωρο τον ικανοποιησε του δεοντος μα φοβηθηκε πως ισως καποιος ακουγε την καρδια του που χτυπουσε σαν τρελη.
''Ωραιος αντρας ε;''ρωτησε σε σπαστα αγγλικα η τριτη συζυγος του Robert Hawkins,Κολομβιανη σε καταγωγη,την μεσηλικη συζυγο του Ισπανου,την αυστηρη Matilda Romero .
Η γυναικα κουνησε το κεφαλι απαξιωτικα ταχα για την αναρμοστη συμπεριφορα της γυναικας,ενω ακομη δεν ειχε ξεχασει την φορα ,που δεκα χρονια πριν,ο 18χρονος τοτε Jason Hunter,την ειχε αποπλανησει σε ενα επαγγελματικο ραντεβου.

''Βρισκομαστε σημερα εδω ,για να γιορτασουμε την μεγαλυτερη συμμαχια του αιωνα.''

''Κοιταξτε καλα τους διπλανους σας,γιατι πλεον ειναι συμμαχοι σας''το βλεμμα του επεσε στον Alexander που κοιτουσε ανυπομονα προς το μερος της σκαλας και επειτα γυρω γυρω,την εψαχνε!Η σκεψη τον εκνευρισε,μα προσπαθησε να το κατευνασει.

''Καθε κοντρα του παρεθλοντος εδω παυει.Ξεκιναμε απο την αρχη.Χωρις λαθη,χωρις παθη,χωρις ενδοιασμους.Μονο ενας δρομος υπαρχει,αυτος της νικης''

''Απο εδω και στο εξης...αρχιζει το τελικο σταδιο,η οργανωση.Θελω απολυτη συνεργασια,αυτοδιαθεση και πειθαρχια'' το αυστηρο του βλεμμα προσεδιδε μια γοητεια στον νεαρο αντρα που ηξερε ακριβως τι να πει και πως.
Μπορει να αγνοουσε τις σιωπηλες του θαυμαστριες,μα κρυφα χαμογελουσε.

''Αλλα ας το αφησουμε αυτο για αργοτερα,σημερα ειναι μερα γιορτης!''σηκωσε το ποτηρι του στον αερα και ολοι ακολουθησαν το παραδειγμα του.

''Στην εκδικηση''η χροια του βαφτηκε με μια αποχρωση μαυρη,και το βλεμμα του επεσε στον ρωσο που εμοιαζε να πιανει το μηνυμα.

''Επειτα ,θα ηθελα να ευχαριστησω τον διοικητη των Κυνηγων,Eric Grant''στην παυση που εγινε ολοι γυρισαν προς το μερος του Eric χειροκροτωντας.Ο διοικητης εδειχνε ακρως σοβαρος,ακουνητος αμιλητος ,αγελαστος και ατεγκτος.Η μονη του κινηση ηταν εκεινη του χεριου γυρω απο την μεση της ξανθουλας που τον χειροκροτουσε περηφανη πριν αφησει ενα μικρο φιλι στο μαγουλο του που τον εκανε να μειδιασει.

Σειρα ειχε ο Carter,και επειτα ο Jake και ο Phillip.Ολοι περιμεναν και αδημονουσαν.

''Ειναι ετοιμη''η φωνη της υπευθυνης ηχησε στο ακουστικο του Carter που εκανε νοημα στον Ιασονα.
Η αρχικη του αγαλλιαση μετατραπησε σε αγχος.
Ηρθε η ωρα.

''Τελος,στην αποψινη μας γιορτη θα υποδεχτουμε αλλη μια παρουσια,που βρισκοταν για καιρο στο παρασκηνιο,χωρις να παψει ωστοσο να βρισκεται στην κορυφη...''με καθε του λεξη το πληθος γινοταν ολο και πιο ανυπομονο.

'' Η καλυτερη προσελκυστρια της Μαφιας,η Ρεβεκκα Ιακωβου'' στις λεξεις του σιωπησε ολη η αιθουσα.
Τα τακουνια της ακουστηκαν.Ο κροτος τους ηταν στιγμιαιος και ανατριχιαστικος καθως ηχουσε πανω στις μαρμαρινες σκαλες,και επειτα στο χαλι,κανοντας μια μικρη ηχω.

Ολοι εστρεψαν το βλεμμα στην σκαλα.Ακομη και ο Ιασονας επιασε τον εαυτο του να χαλαρωνει ελαφρως την γραβατα του,ειχε αγχωθει.Κοιτουσε μια την σκαλα,μια τον ρωσο.Του οποιου το χαμογελο εφτανε μεχρι τα αυτια.

Ωσπου φανηκε.
Και εκανε τον Ιασονα να σκεφτει το ιδιο ακριβως που του ειχε ερθει στο μυαλο την πρωτη στιγμη που την αντικρισε.
Μα τι θρασος! ...μονο που αυτη την φορα μειδιαζε περηφανος για εκεινη,περηφανος και μαγεμενος.
Η γυναικα κατεβαινε αργα και σταθερα την σκαλα.Δεν κρατιοταν απο πουθενα,δεν κοιτουσε κατω,αλλα ευθεια.Περπατουσε λες και ηταν προορισμενη να κανει αυτο,λες και εκεινη η αιθουσα εκδηλωσεων ηταν το σπιτι της και ολοι αυτοι απο κατω,απλοι καλεσμενοι της.
Το λευκο αυστηρο της φορεμα ηταν κλειστο μπροστα σε γραμμη Α.Εφτανε μεχρι το πατωμα και σερνοταν απαλα στο χαλι.Ειχε μακρυα μανικια και το παχυ μεταξι την αγκαλιαζε υπεροχα.
Οι βατες στους ωμους ενετειναν τον αυστηρο χαρακτηρα του ρουχου.Προσιδιαζε σε νυφικο.μονο που οι χρυσες λεπτομερεις στους ωμους και τον λαιμο ,οι πολυτιμες χαντρες και τα σχεδια,καθως και οι χρυσοι λεπτοι ραβδοι που συνδεονταν με μικρους λιθους,αλλαζαν τελειως την οψη του.Η χρυση βαρια μεταλλικη της ζωνη με μικρα ζιργκον αναδεικνυαν ελαφρως την μεση της.
Ηταν βαρυ φορεμα,βαρυ και αυστηρο,αυστηρο και αριστοκρατικο.Εμοιαζε με στρατιωτικο νυφικο.
Μονο η Ρεβεκκα Ιακωβου θα μπορουσε να φορεσει ενα τετοιο φορεμα.

Ο Jason Hunter κοιταξε τον ρωσο.Του χαμογελασε εκδικητικα.
To βλεμμα του Alexander Titov περασε απο την αλαζονεια,στο σοκ,την περιεργεια,την αρνηση...και τελος το δεος.Το χαμογελο του επεσε,χλωμιασε.

Καθως πλησιαζε στην βαση της σκαλας τα χαρακτηριστικα του προσωπου της φαινονταν ακομη πιο ξεκαθαρα.Ηταν πανεμορφη,φαινοταν ηρεμη και ισχυρη.Τους κοιτουσε ολους εναν εναν ,λες και ηταν μονη μαζι με τον καθενα ξεχωριστα στον χωρο.
Πρωτη φορα πρασινο ματιων ηταν τοσο καυτο και ποτε αλλωτε απο δυο μισανοιχτα χειλη δεν κρεμονταν τοσοι ανθρωποι.

Ο Ιασονας χασκογελασε οταν το βλεμμα του εφτασε εκει που μαλλον το βλεμμα των υπολοιπων ειχε φτασει ωρα τωρα,οσο εκεινος ηταν χαμενος καπου αναμεσα στα χειλη και τα ματια της.

Ηταν μεσαιου μεγεθους και απορρησε πως δεν το προσεξε νωριτερα.Ενα διαδημα κυκλικο κατα μηκος του κεφαλιου της,χρυσο με κοκκινους διαφανους λιθους που εκαναν αντανακλαση κατω απο το φως των πολυελαιων.Στηριζοταν στα μαλλια της αριστα,λες και εκει ηταν ανεκαθεν η θεση του,θα νομιζε καποιος αφελης,οτι το φορουσε απο την μερα που γεννηθηκε.

Η Ρεβεκκα Ιακωβου ειχε το θρασος να φορεσει στεμμα!
Αναθεματισμενη γυναικα ,ο Ιασονας κουνησε το κεφαλι του ψυχαγωγημενος απο την καθηλωτικη της εισοδο.

Ηταν,επαξια, η βασιλισσα της Μαφιας.

Σταματησε στο προτελευταιο σκαλι ,ετσι ωστε να βρισκεται σε ενα υψος ανωτερο των υπολοιπων και ακουμπησε το χερι της στο λευκο μαρμαρο.
Το ασημενιο του δαχτυλιδι ηταν το μονο που κοσμουσε το χερι της.

Χαμογελασε τρυφερα στους φιλους της,κοιταξε τον Ιασονα,και κινησε προς το μερος του. Ολοι εκαναν ακρη να περασει και φαινοταν να μην μπορει να την εμποοδισει τιποτα να φτασει στο πλαι του.

Απλωσε το χερι του με χαρη και εκεινη του χαμογελασε καθως ανεβαινε στο βαθρο.Ο Ιασονας ανιχνευσε στο βλεμμα της μια γλυκια ανακουφιση που ολα πηγαν καλα ,γεγονος που τον εκανε να της σφιξει ενθαρρυντικα το χερι.

Σταθηκε διπλα του σπωντας το κρατημα τους και κοιταξε τον κοσμο μπροστα της.
Οι ψιθυροι ειχαν παψει.Αλλωστε μια εικονα ισουται με χιλιες λεξεις.

''Οντας 'νεκρη' για τον υποκοσμο,για δυο σχεδον χρονια ,με εκανε να καταλαβω πολλα.''η ψυχρη κοφτη φωνη της γεμισε το κενο του χωρου,χαιδεψε το μαρμαρο και γυαλισε τα ψηφιδωτα.

''Το πρωτο ,ειναι οτι η ζωη δεν ειναι δικαιη,οφειλουμε να μην εθελοτυφλουμε και να αποδεχτουμε καθετι μας συμβαινει.Το δευτερο ηταν ,οτι το πεπρωμενο φυγειν αδυνατον.Η ζωη δεν μας ανηκει,και αυτο συχνα λογω επαγγελματος το αγνοουμε'' γελασε σιγανα ,το κοινο της ειχε μεινει να την κοιτα.
Σχεδον κανεις τους δεν πιστευε ,οτι εκεινη εκει η γυναικα ,ηταν η ιδια με αυτη που οι περιγραφες καθιστουσαν θεοτρελη και χαμενη.
Μπροστα στα ματια τους μεταμορφωθηκε,απο ψυχολογικα διαλυμενη κοπελα,σε μια βασιλισσα.

''Το τριτο μαθημα που πηρα,ηταν οτι πρεπει να μην υποκυπτεις σε κανεναν,αλλωστε για αυτο δεν βρισκομαστε αποψε εδω;''μερικοι,σαν υπνωτισμενοι εγνεψαν καταφατικα.

''Πρεπει να διεκδικεις αυτο που σου ανηκει,μεχρι τελους.Αλλα για να γινει αυτο,πρεπει πρωτα να γνωριζεις καλα τον εαυτο σου ,ποιος πραγματικα εισαι και μαζι με αυτο ανακαλυπτει κανεις και τα ορια του,οσα αντεχει και ο,τι τον λυγιζει''

''Το τεταρτο μαθημα που πηρα,ηταν οτι οι μεγαλυτερες αλλαγες γινονται μεσα μας,σε δευτερολεπτα,η αδυναμια μπορει να γινει δυναμη,ο ερωτας μίσος,η συγχωρεση εκδικηση ,και ο τρομος τρομοκρατια.''ο Ιασονας την κοιτουσε χωρις να μπορει να συγκεντρωθει σε οτιδηποτε αλλωτε.Ενιωθε οτι η Ρεβεκκα εξιστορουσε μια ιστορια δικη τους.

''Το πεμπτο πραγμα που καταλαβα ,ηταν οτι ολα τα πραγματα ειναι δυσκολα προτου γινουν ευκολα.Οπως και ο αγωνας που μας περιμενει,και σας διαβεβαιωνω,αξιζει τον κοπο πιο πολυ απο καθετι αλλο.''

''Επειτα εμαθα οτι πρεπει να παιρνεις το ρισκο ,γιατι μερικες φορες γινεται να μετανιωσεις και για κατι που δεν εκανες,αυτο ειναι συνηθως και το πιο αποκαρδιωτικο.Αποδεχτηκα στη συνεχεια,οτι το παρελθον δεν σβηνεται,μερικους εξ ημων το παρελθον μας τιμα,και αλλους οχι,ευτυχως ή δυστυχως,θα το κουβαλαμε μαζι μας παντοτε.Καπου εδω νιωθω οτι σκεφτεσαι αυτο που σκεφτομαι ,ετσι; '' η ροη του λογου της ειναι καταλυτικη,ποιος θα τολμουσε να την διακοψει;

''Η ζωη μπορει να γινει τρομακτικη,το ξερω,το εχω βιωσει,νομιζω κι εσυ''μιλα στον καθενα ξεχωριστα και κοιταζει τον καθε ενα χωρια.

''Αλλα τα παντα θελουν χρονο,μονο ετσι χτιζονται τα επιτευματα και οι αυτοκρατοριες,και ορισμενες φορες,η προδοσια ειναι αναποφευκτη,σε καθε μορφη της,αλλα και η μεταξυ μας εμπιστοσυνη ειναι χρυσος,γιατι ετσι την θελουμε να ειναι,γιατι μοναχα ετσι θα κερδισουμε.''

Κανει μια μικρη παυση και παιρνει ανασα.

''Και αν τα πραγματα μοιαζουν αδιεξοδα και ματαια,δεν πρεπει να ξεχνας,οτι μετα το σκοταδι,φως,μονο αυτο υπαρχει και μονο εκεινο μπορει να υπαρξει.Αλλωστε,ουδεν κακο αμιγες καλου,το καλο υπαρχει παντοτε μεσα στο κακο.Και στο βλεμμα σου βλεπω την αφοσιωση στο σκοπο μας,γιατι το εβδομο πραγμα που εμαθα στην αφανεια μου ηταν οτι συχνα τα ματια ειναι ο καθρεφτης της ψυχης''

Τα πρασινα ματια της ξεγυμνωναν καθε ατομο μεσα στην αιθουσα.Τους κοιτουσε εναν εναν,καρφωνε το βλεμμα της στο δικο τους και τους διαβαζε.

''Και αν εμπεδωσα κατι για τα καλα στον κοσμο της Μαφιας ειναι οτι απο τον ερωτα,ξεκινησαν οι μεγαλυτερες βεντετες''καποιοι ψιθυριζαν μεταξυ τους.Οι περισσοτεροι στο δωματιο ειχαν σκοτωσει για ερωτα.

''Ως γνωστον ,η παγιδα του ερωτα ειναι κρυφη''κοιταξε τον Ιασονα που την κοιτουσε ηδη συνομωτικα.Ειχαν πεσει και οι δυο μεσα σε αυτην την παγιδα.

''Αλλα πλεον πρεπει να αποδεχτουμε ,οτι η αγαπη εχεις τις εξηγησεις της,ενω ο ερωτας ποτε,για αυτο αλλωστε και αποτελει το πιο τοξικο μελι απο ολα.Μετα τον ερωτα και τον πολεμο κανεις δεν επιστρεφει ιδιος.Και εμεις εχουμε μια μαχη να δωσουμε που διαπερνα τον ερωτα της εκδικησης και αγγιζει την αγαπη της οικογενειας.Και για την οικογενεια σου θα πολεμουσες διχως δευτερη σκεψη.''

'''Οποτε '' εκανε ενα βημα πιο κοντα στην ακρη της σκηνης και ανεβασε τον τονο της φωνης της.

''Να ειστε ετοιμοι οταν αρχισουν τα σκαμπανεβασματα,γιατι καθε αρχη και δυσκολη .Να ειστε ετοιμοι για την τελειοτητα,αλλα και παραλληλα να κανετε λαθη,γιατι τα λαθη ειναι οι πυλες της ανακαλυψης.Να αγκαλιασετε το παρελθον σας και να το αποδεχτειτε κι ας λανθανουν κινδυνοι,ο γεγονε γεγονε,.Αλλωστε ,ειμαστε αυτοι που ειμαστε γιατι ημασταν αυτοι που ημασταν.Να ξεχασετε καθετι σας χωριζει ,η ληθη ειναι το μυστικο της ευτυχιας.Παραλληλα,πρεπει να αποδεχτειτε τις αληθειες που αρνειστε να δειτε,ο καθενας μας επιλεγει ποση αληθεια μπορει να αντεξει,αυτη ,θα ειναι μια επιλογη που θα πονεσει πιο πολυ απο καθε αλλη,αλλα θα αποβει σωτήρια.''

''Τελος,θελω να βρειτε τον τροπο να κοιταξετε τον διπλανο σας και να τον δειτει ως οικογενεια.Γιατι αυτο θα ειμαστε απο εδω και περα,και οπως καθε οικογενεια εχει τα μυστικα της,ετσι κι εμεις θα προφυλαξουμε ο ενας το μυστικο του αλλου πριν τα μυστικα αναμεσα μας γινουν ψεματα,γιατι μην ξεχνατε,πλεον γιναμε συμμαχοι,δωσαμε ορκο αφθαρτο και ανεξιτηλο,ορκο αιματος και ...το αιμα νερο δεν γινεται.''

Ξεροκαταπινει.Δεν ξερει αν πρεπει να συνεχισει ή οχι,αλλωστε δεν εχει πολλα να πει ακομη.

''Το τελευταιο μαθημα μου ,στην σκια της Μαφιας ειναι οτι τιποτα δεν εμπνεει περισσοτερο την συγχωρεση απο την εκδικηση.''κοιταξε τον Alexander στα ματια και ακουσε μερικους να αναφωνουν.

''Αλλα στο ονομα μιας νεας αρχης και γνωριζοντας τι αφηνω πισω μου, θα ηθελα να συναψω ανακωχη''ο λογος της σοκαρε περα απο τους καλεσμενους,και τους φιλους της,μα περισσοτερο απο ολους τον Ιασονα που εσφιξε τα δοντια.

Εκανε ενα βημα προς το μερος της μα δεν του εδωσε σημασια.Το βλεμμα της ανταγωνιζοταν εκεινο του Alexander.

H Ρεβεκκα εβγαλε το βαρυ στεμμα απο τα μαλλια της.Προσεκτικα το ακουμπησε στο μαρμαρινο βαθρο.
Πηρε μια βαθια ανασα και ελυσε την ζωνη της ,αφηνοντας την να πεσει με κροτο κατω.

''Ρεβεκκα τι κανεις''ο Ιασονας απαιτησε μα εκεινη εβγαζε ηδη τους μεταλλικους ραβδους.Το φορεμα ανοιξε,και εμφανισε μια απλουστερη μορφη του με ενα χρυσο φερμουαρ που η Ρεβεκκα διχως δευτερη σκεψη τραβηξε μεχρι την μεση ,αφηνοντας το ρουχο να πεσει στο μαρμαρο.

Και την στιγμη που ο Jason Hunter ετοιμαζοταν να αποτρεψει την Ρεβεκκα απο τον απολυτο γυμνισμο ,μπροστα του φανερωθηκε ενα κατακοκκινο στενο στραπλες φορεμα.
Μακρυ οσο το προηγουμενο και κοκκινο σαν το αιμα.
Αυτο το φορεμα,ραμμενο απο τον ιδιο τον διαβολο και φτιαγμενο αποκλειστικα για εκεινη,ερρεε αδυσωπητα πανω στο κορμι της και αιτιολογησε επαρκως τον λογο που ειναι η καλυτερη προσελκυστρια της μαφιας.
Μεσα σε δευτερολεπτα μετατραπηκε απο την αυστηρη βασιλισσα ,σε εκπτωτο αγγελο του κατω κοσμου.Το βαθυ ντεκολτε,η στενη μεση και το ανοιγμα κατω απο τους γοφους,μεχρι το κατακοκκινο υφασμα να φτασει στο μαρμαρο,εδινε μια ανασα διοξειδιου,ανεπαισθητη και θανατηφορα.

Κατεβηκε ωστε να ειναι στο ιδιο επιπεδο με τους υπολοιπους.Κανεις δεν τολμουσε να την πλησιασει.Ο Ιασονας στεκοταν επικινδυνα ακαμπτος να την παρατηρει καθως σαν να πεταει σχεδον επεπλεε στο εδαφος και με χαρη κινουταν προς το μερος του ρωσου που αποσβολωμενος την κοιτουσε.
Τον εβλεπε που ηταν τουλαχιστον απογοητευμενος και βασιλιας διεκρινε στο βλεμμα του διεκρινε ενα ψηγμα δεους.

Οταν η Ρεβεκκα σταθηκε απεναντι του ακομη και τα μελη της ορχηστρας,εμβροντητα επαψαν να παιζουν.Η πλανευτρα γελασε.
Απεναντι της εβλεπε τον αντρα που προσπαθησε να την σπασει.Μα ξαφνου στο μυαλο της επαψε να τον φοβαται,σαν το πεπλο του τρομου να εφυγε απο πανω του,και η απομυθοποιηση του κυρους του να αρχισε.

''Κυριε Titov,μεχρι και η ορχηστρα σταματησε για εσας'' χαριτολογησε.''Ειμαι σιγουρη οτι εμεις οι κυριες εχουμε να μαθουμε πολλα απο εσας για εισοδους που αφηνουν ιστορια''

Μερικα γελακια ακουστηκαν στην αιθουσα.Τα περισσοτερα νευρικα.

''Τι κανει η τρελη...'''η Ellie μουρμουρισε και ο Eric σοκαρισμενος εγνεψε.

''Δεσποινις Ιακωβου,σας βρισκω καλυτερα απο οτι σας αφησα'' το φαρμακερο του βλεμμα δεν ηταν τιποτα μπροστα στα λογια του.

Οι αντρες της ασφαλειας του καραδοκουσαν περιμενοντας την Ρεβεκκα να βγαλει καποιο οπλο.
Εκεινη χαμογελασε αλαζονικα.

''Μα δεν το γνωριζετε κυριε Titov;Ειμαι η Ρεβεκκα Ιακωβου,η πλανευτρα,η Γυναικα της Μαφιας,η συντροφος του Jason Hunter,δεν υπαρχει τιποτα που να μπορεσει να με σταματησει''

Δεν απαντησε.Η γυναικα στεκοταν απεναντι του προκλητικα.

''Θα θελατε να χορεψετε μαζι μου;Ως μερος της ανακωχης;''προτεινε και ετεινε το χερι της προς το μερος του.Εκεινος κοιταξε το χερι της,σαν να εκρυβε ταχα καποιο μυστικο οπλο.Διστακτικα και μουδιασμενα επιασε το χερι της.
Κωμικοτραγικη εικονα.

''Παρακαλω την ορχηστρα να παιξει ενα γρηγορο τανγκο'' διεταξε εκεινη και οσοι βρισκονταν γυρω τους αδειασαν τον χωρο.

Η μουσικη απο το βιολι ηταν αυτη που αφυπνησε τον Alexander να τυλιξει το χ9ερι του γυρω απο την μεση της και να την πιασει με την λαβη του λατιν χορου.
Ο Ιασονας,σαν γερακι σχεδον,παραμονευε,με την υποψια και μονο του κινδυνου,θα ορμουσε.Προς το παρον χαζευε καπως μαγεμενος,και σιγουρα εντυπωσιασμενος την συντροφο του.Δεν ειχε την παραμικρη ιδεα απο που αντλουσε ολη αυτη την δυναμη και το θρασος,ηταν το πρωτο πραγμα που παρατηρησε σε εκεινη.Και την ενοχληση που ενιωθε τοτε,την μερα που την γνωρισε,επιασε τον εαυτο του να την εχει μετατρεψει σε περηφανια και αγαπη.Το αγαπουσε αυτο στην Ρεβεκκα,την ψυχικη δυναμη.Τον καθηλωνε στην θεση του οπως τιποτα αλλο.

Η μουσικη ελουσε τον χωρο και οι δυο παρτενερ φανηκαν αξιοι.Η Ρεβεκκα,τιμωντας την τεχνικη,ειχε γυρισμενο το κεφαλι της στο πλαι,ενω εκεινος την εκαιγε με το βλεμμα του.Τα σωματα τους κινουνταν το ενα παραλληλα με το αλλο,δεν αγγιζονταν,μα η ενταση αναμεσα τους ηταν εμφανης.
Σε εναν χορο ερωτικο εκεινοι πρεσβευαν το μισος.
Ενα βημα μπροστα.Κλεισιμο.
Πλαι.
Ενα βημα πισω,κλεισιμο.
Αλλο ενα.
Πλαι.

''Ωραιο το θεατρακι σου Ρεβεκκα,μα δεν πιστεψα στιγμη οτι η εκδηλωση εγινε εννεα μηνες αργοτερα επειδη δεν μπορουσες να διαλεξεις φορεμα'' σαρκασε κατω απο την ανασα του.Μιλουσε αναμεσα απο τα σφιγμενα δοντια του.Κρατουσε στα χερια του την γυναικα που ειχε βεβαιωσει το υποσυνειδητο του οτι μηνες τωρα ειχε αποτελειωσει,κι ομως ,ηταν ακομη πιο ομορφη,και χορευε στην αγκαλια του,αν μη τι αλλο,ειχε χασει την υπομονη του.

''Δυο φορεματα λατρεμενε,δυο''τον διορθωσε γλυκα και συνεχισε να κοιτα στο πλαι,επιβεβαιωνοντας αυτο που ηδη ηξερε.Ολοι τους κοιτουσαν.Επιμονα.

Ο Ιασονας της εριξε ενα εκνευρισμενο βλεμμα.
Βημα μπροστα και κλεινω.
Δεξια και κλεινω.
Πισω και κλεινω

''Χορευεις με τον διαβολο Ρεβεκκα'' σχηματισε με το στομα του αηχα μονο και μονο για να την δει να του χαμογελα αλαζονικα.
''Εκεινος χορευει με τον διαβολο.''

''Λες ψεματα στον εαυτο σου για να νιωσεις καλυτερα'' μουρμουρισε στο αυτι της ,η φωνη του την ανατριχιασε μα προσπαθησε να μην επηρεαστει,πριν ειναι αργα.

Αναπνευσε.

''Ο σωζων εαυτον σωθητω'' απαντησε λακωνικα

''Να προσεχεις τις πληγες που δεν σου αφηνουν σημαδι Ρεβεκκα,τετοιες σου αφησα''
''Ακουσατε τι ειπα πριν...μετα το σκοταδι ,ερχεται το φως''

''Κι ομως κυρια Ιακωβου'' της εσφιξε την μεση.Βημα πισω,κλεισιμο,
''Ξερω καλα...''η καυτη ανασα του επεσε στο αυτι της. ''Μια στιγμη μονο αρκει...για να βυθιστειτε στο απολυτο σκοταδι,το καταφερα μια φορα ,πιστευετε οτι θα διστασω την δευτερη;'' δεν τον κοιτουσε,μα ηξερε οτι το βλεμμα του ηταν περα για περα απειλητικο.

''Το σκοταδι εχει το δικο του φως ,κυριε Titov,οπως βγηκα τοτε,θα βγω ξανα,μα μην ξεχνατε...η φραση ανεκτα ορια δεν γεννηθηκε χωρις λογο'' μουρμουρισε πισω.

''Τι εννοεις;''εδειχνε αιφνιδιασμενος.

''Σας τυφλωνει τοσο η ιδεα της εκδικησης ,που ξεχνατε ,τι μπορειτε να παθετε εσεις,εχετε ανοιξει πολλα ανοιχτα μετωπα''εθεσε την απειλη της απαλα.Ο Ρωσος ειχε κανει ενα λαθος,ειχε παρερμηνευσει τον απαλο της τονο.Μπερδευε την ηρεμια της με φοβο.

''Αυτη ειναι νικη ειναι δικη μου δεσποινις Ιακωβου,ο πολεμος εληξε,η νικη μου ανηκει''γρυλισε και επιδεξια την εγειρε πισω κρατωντας την απο την μεση.

Ο Ιασονας εσφιξε τα δοντια,οι φιλοι τους πλεον κοντα του,προσπαθουσαν με νυχια και με δοντια να τον κρατησουν μακρια τους.

''Τι κτητικοτητα ειναι αυτη;Σας εδωσα εγω την νικη;Απεναντι σας δεν ειμαι ακομη;Δεν ειμαι ορθια;Η κτητικοτητα πρϋποθετει κτηση '' και με αυτο βρεθηκε παλι ορθια απεναντι του,κοιτωντας στο πλαι.Την βολευε η αποφυγη οπτικης επαφης,εκεινη την ειχε επιδιωξει αλλωστε.

''Η νικη μου στεκεται μπροστα μου,εσυ εισαι η χαμενη,πως μπορεις να εισαι με εναν αντρα που δεν σε αγαπα;''ψιθυρισε στο αυτι της και η Ρεβεκκα αμεσως συγκεντρωθηκε στο βημα της που κινδυνεψε για λιγο να χασει

Πισω δεξι,πισω αριστερο,πλαι δεξι και κλεισιμο.

Γελασε βλεποντας την ταραχη της.
''Ας μην με αγαπαει''το δεχτηκε και το βλεμμα της επεσε στον Ιασονα που την κοιτουσε ετοιμος να επεμβει.Εβλεπε τον τενωντα στο σαγονι του να εξεχει,εβλεπε τα μαυρα ματια του να πετουν φλογες,τις αρθρωσεις του να εχουν ασπρισει.Πολλες γυναικες τον κοιτουσαν κλεφτα ή και απροκαταλυπτα,μα εκεινος δεν αφηνε το βλεμμα του απο πανω της.
Με αγαπαει...

''Τον αγαπω εγω...και θα κανω υπομονη ,αυτο κανουμε με οσους αγαπαμε.''ηξερε οτι θα τον τσιγκλουσαν τα λογια της.

''Αδικο ειναι αυτο,για σενα''μουρμουρισε ο αντρας νομιζοντας μαλλον αφελως οτι εννοουσε οσα ελεγε.

Η Ρεβεκκα ακολουθησε τον εντονο ρυθμο του.

''Δεν ειμαστε δικαιοι με οσους αγαπαμε,μερικες φορες ακομα και αν προκειται για εμας τους ιδιους,αλλωστε η αγαπη ...αξιζει το ρισκο''

Γελασε στα λογια της.

''Εισαι ακομη πιο χαζη απο οτι πιστευα Ρεβεκκα Ιακωβου'' παραδεχτηκε και εκεινη χαμογελασε.

Δεν εμεινε απατηρητο απο κανεναν.

''Ξερετε κυριε Alexander...ξεχασα πριν να αναφερω ενα μαθημα,ισως το πιο σημαντικο απο οσα εμαθα''

''Το οποιο ειναι ;''αναρωτηθηκε.Το τραγουδι τελειωνε.

''Χτυπησες την βασιλισσα,και για κακη σου τυχη ,εμεινα στην παρτιδα.''γυρισε το κεφαλι της απροσδοκητα την στιγμη που την εριχνε πισω ελαφρως.
Σχεδον τον τρομαξε το βλεμμα της,εκρυβε ενα φονικο μειδιαμα ντυμενο με κοκκινο κραγιον.

Εμεινε να την κοιταζει,την κρατουσε γερα και εκεινος ειχε γειρει προς το μερος της,ενω αυτη ηταν στον αερα σχεδον.

''Ετοιμαστειτε κυριε Titov για το ρουα ματ,που σε κανενα βιβλιο μυθολογιας δεν εχει γραφει.'' ψιθυρισε.
Πλησιασε το χειλη της κοντα στο δικα του.Εκεινος ασυναισθητα σηκωθηκε ορθιος με εκεινη μαζι του.Τα στοματα τους εκατοστα μακρια το ενα απο το αλλο.

Η ανασα της χτυπουσε την δικη του και ειχε κολλησει πανω του.Το πρασινο δηλητηριαζε το καφε των ματιων του.
Η Ρεβεκκα Ιακωβου μειδιασε.

''Γιατι μου μαθατε κατι πολυ σημαντικο κυριε Titov...η εκδικηση ειναι γλυκια''

''Το τι συγχωρουμε ,το τι ξεχναμε,και το τι επιλεγουμε να συγχωρεσουμε χωρις να ξεχασουμε ποτέ ,ειναι επιλογη μας ''μου ειπε καποτε η μαμα μου οταν την ρωτησα ''γιατι''
Αργησα πολυ να καταλαβω τι εννοουσε.

Το θέμα είναι... πόσα είσαι πρόθυμος να ξεχάσεις για να είσαι ευτυχισμένος;
Γιατι ,η ευτυχια,η αγνη λαμπερη ευτυχια που βιωναμε στα 10 μας δεν ειχε δευτερες σκεψεις, ενδοιασμους και υποχωρησεις.
Για αυτη την ευτυχια σου μιλαω.

Μπορεις να ξεχασεις την ζηλια,τον εγωισμο,την κακια,την αποστροφη,μπορεις να αφησεις καθε κακη σου σκεψη να χαθει στην αβυσσο του υποσυνειδητου σου;

Και τι ευτυχία θα είναι αυτή εφόσον το ρήμα 'ξε-χάσω' είναι σύνθετο;
Είσαι πρόθυμος να χάσεις ένα μέρος του εαυτού σου για να ευτυχήσεις;

Και το ακόμη πιο βασανιστικό ερώτημα είναι ... αρκεί μονάχα αυτό ;

(Αφιερωμενο στην μητερα μου.Μαμα, εχω καταλαβει πια για τα καλα.)

Ciao Bellas!!!

Τι κάνετε πως είστε ;

Πώς σας φάνηκε ;
Το περιμένατε;

Η είσοδος της Ρεβεκκας;
Ο Alexander;

Γενικά το κλίμα ;

Το επόμενο σύντομα...

Φιλάκια

Σας αγαπώ πολύ ....

xxxΜαγδαxxx