Αφιερωμένο στην  Ξενια την Νίτσα την Νούλα και την Ντίνα.
Πιστέψατε σε εμένα πριν πιστέψω εγώ στον εαυτό μου. Ευχαριστώ για την βοήθεια, τις διορθώσεις, τις συμβουλές.
pseudargyros _universum synexeia-sta_oria

Το κεφαλαιο ειναι αφιερωμενο σε ολες εσας που το ζητησατε.
Ο προλογος και ο επιλογος ομως ειναι αφιερωμενοι σε εμενα.
Είναι το τέλος του παράλληλου και ελπίζω να σας αρεσει.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Περασαν δυο χρονια αγαπη μου,παψε να πονας για εκεινον.Δεν το αξιζει''

Αφησα στην μεση μια μεγαλη μου αφηγηση και κανεις δεν με ρωτησε το γιατι.

Μα οφειλω να στο πω,γιατι πια με ξερεις καλα.Φοβομουν.
Το τελος ειναι παντα πολυ δυσκολο.

Αλλα επειδη σ αγαπω ,κι η αγαπη εχει ευθυνες,θα τελειωσω αυτο που αρχισα,
ηρθε η ωρα να σου μιλησω για εκεινον.

Επαψα υστερα απο μερικους μηνες μεσα στην σχεση μας να γραφω για αυτον και αρχισα να γραφω για ατομα που του εμοιαζαν.
Βιβλιο ολοκληρο συμπληρωσα.
Και διαβαζεις αυτη τη στιγμη το τελος του.

Ανοιγω το κουτι του.
Ενα ρουχο του,ενα βραχιολι,ενα τσιγαρο ,ενα μικρο ραβασακι που καποτε εριξε στην τσεπη μου.
''Σε σκεφτομαι πολυ''

Μου προκαλεσε κατι που δεν μετανιωνω ,μα με κανει ταυτοχρονα να ευχομαι να μπορουσαμε να επιλεξουμε ποιους θα ερωτευτουμε.

Μα δεν ειναι αυτος ο λογος που ακομη και τωρα ,για εκεινον γραφω...

Ειναι πολυ ομορφος,αντικειμενικα ομορφος. Απο εκεινους τους αγνωστους που βλεπεις στο τρενο και δεν μπορεις να παψεις να κοιτας.Ειναι το αγορι που ολες θελουν στο λυκειο,με το πονηρο χαμογελακι,την αυρα και τα παντα.

Το γνωριζα εκ των προτερων και τον ξερω εκ των υστερων.
Για να μην πολυλογω,το μυαλο μου θολωσε καπου στην μεση.

Τελειοποιησα συντομα τα παντα πανω του και ο,τι αλλο συνεπαγεται με την παρουσια του,κυριως ο,τι αφορουσε τον χαρακτηρα του .
Και οταν επηλθε η απομυθοποιηση του ,κατερρευσε κι ο κοσμος μου,κομματι κομματι.

Και λυπαμαι αν γινομαι πεζη και κυνικη,απλα να,ειναι που ακομη δεν εχω βρει τροπο να παρω κατι τοσο αδικο,ασχημο και καταθλιπτικο και να το μετατρεψω σε ποιηση.

Κι αν απο αυτη τη σχεση πρεπει να κρατησω κατι υποχρεωτικα,θα ειναι μαλλον αυτο,η πιο λιτη περιγραφη της.

Οσο ημασταν μαζι πονουσα ,κι οσο ημασταν χωριστα πονουσα ακομη περισσοτερο.

Ημασταν σαν κοινωνικο πειραμα,μπαρουτι και φωτια.Η σχεση μας ηταν διαρκως ειτε στο ζενιθ του ερωτα,ειτε στο ναδιρ του.
Μια κυματοειδης συναρτηση,αυτο ημασταν.
Βεβαια αυτο το καταλαβαινω,η ζωη μονο καμπυλωτη μπορει να ειναι,αν ηταν ευθεια,θα σημαινε πως ειμαστε νεκροι.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

''ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕ ΑΥΤΟ;''ο Eric σε πληρη συγχυση προχωρουσε πανω κατω στο σαλονι του σπιτιου στην Δονουσα.

Η Ρεβεκκα χαμογελουσε καπως δειλα,δεν μπορουσε να βγαλει το χαμογελο σπο τα χειλη της,ειχε ανακουφιστει τοσο που την βρηκε.
H Ellie,μετα το μικρο λιποθυμικο επεισοδιο της δεν ειχε παψει να κλαιει και να την αγκαλιαζει.
Ειχε περασει μιση ωρα που οι τρεις φιλες ηταν αγκαλιασμενες στον καναπε και εκλαιγαν.

Ηταν σοκαριστικο για ολους το θεαμα της Ρεβεκκας σωας και αβλαβους.
Ο πρωτος που συνηλθε απο το σοκ ηταν ο Carter που ετρεξε να την αγκαλιασει σφιχτα.
Η αγκαλια τους κρατησε παραπανω απο ενα λεπτο και η Ρεβεκκα ενιωσε μερικα καυτα δακρυα στον ωμο της.Ο χακερ ετρεμε.

''Μου ελειψες τοσο πολυ.'' η κοπελα ειχε ηδη βουρκωσει και οσο ενιωθε την ταραχη στον χτυπο της καρδιας του μονο περισσοτερο ετσουζαν τα ματια της.
Πανω απο τον ωμο του κοιταξε μια τον Ιασονα που καθοταν αποκαμωμενος στον καναπε με τα χερια στο προσωπο και μια την Darcy που χαμογελουσε φωτεινα μεσα στην αγκαλια του Jake.

Η πλανευτρα της χαμογελασε.
Σε ευχαριστω σχηματισε αηχα με τα χειλη της.

''ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ!!''ο Ιασονας της φωναξε συμμετεχοντας στο κυρηγμα του Eric ,ο οποιος δεν την ειχε αγκαλιασει καν.

''Μην της φωναζετε!''ο Carter σηκωθηκε επισης ορθιος και την υπερασπιστηκε.

''Αλιμονο!Μηπως την βοηθησες κιολας;''ο Ιασονας τον κατηγοησε και ο χακερ το πηρε προσωπικα.

''Τι λες ρε μαλακα-''

''Εγω την βοηθησα'' πεταχτηκε η Darcy μεσα απο την αγκαλια του Jake.
Ο φιλος της ειχε ηδη καταλαβει απο το βλεμμα της κοπελας οτι ηξερε.

''ΤΙ;''Ο Ιασονας κοιταξε μια την Ρεβεκκα μια την Darcy.
Το ειχε πει στην παλια εχθρο της και οχι σε εμενα;

Η Ellie σκουπισε τα ματια της.Μα δεν μπορουσε να σταματησει να κλαιει,κοιταχτηκε με την Αννυ που ειχε επισης κοκκινα ματια.
Η ευτυχια ηταν τοσο αποτομη που εγινε σχεδον αποπνικτικη.

Επροκειτο για ομαδικη οαση;Για μια ανακουφιστικη παραισθηση;

''Με βοηθησε η Darcy,μονο εκεινη θα μπορουσε να βλεπει να πονατε και να μην σας το πει''δικαιολογησε την κοπελα η Ρεβεκκα και της χαμογελασε τρυφερα.

''Επειδη ειναι καριολα;'' αποφανθηκε ο Eric.

''Μαζεψου!'' εσφιξε το Jake τα δοντια υπερασπιζομενος την φιλη του.

''Γιατι κανουμε την ιδια δουλεια,ειναι εκπαιδευμενη να την υποκυπτει σε συναισθηματισμους.''

''Γιατι δεν μιλησες σε εμας;Σε εμενα;Περασαμε ολη μια κολαση!Το ξερεις αυτο;ΕΕ;Ο Ιασονας κοντεψε να τρελαθει!Εγω πηρα τηλεφωνο τους γονεις του και του ειπα οτι μαλλον θα χρειαστει να αναλαβουν αυτοι την διοικηση!!"'ο Eric φωναξε

''Τι;''τον ρωτησε θιγμενος ο Ιασονας.
Ο διοικητης ξεφυσηξε.

''Αν εβλεπες πως εκανες,σαν τρελος ακουγοσουν!Δικαιολογημενα φοβηθηκα''

Ο Carter πηρε τον λογο.

''Αυτο που προσπαθουν να σε ρωτησουν Ρεβεκκα ειναι... γιατι το εκανες αυτο;''

Σιωπη στον χωρο.

Η πλανευτρα ανασηκωθηκε στην θεση της στον καναπε καπως σφιγμενη.Κρατουσε τα χερια των δυο φιλων της.Τους κοιταξε ολους ζυγιζοντας την απορια στα ματια τους.

Ξεφυσηξε.

''Οταν αρχισα να λαμβανω τα απειλητικα μηνυματα,στην αρχη δεν το θεωρησα σοβαρο''
Ο Ιασονας καυχασε ''Αλιμονο!''

Τον αγριοκοιταξε
''Οταν ελαβα τα δυο τελευταια ηταν εκεινη την περιοδο που ο Ιασονας ηθελε να παραιτηθει,θα ηταν καταστροφικο αν μιλουσα.Εξισου καταστροφικο θα ηταν αν ξερατε,δεν θα θρηνουσε κανεις σας αληθινα,γιατι ειστε ολοι αισχροι ηθοποιοι και θα με βρισκανε!Ηξερα οτι με τον θανατο μου ο Ιασονας απερισπαστος θα προεβαινε στην εξαλειψη των εχθρων,και ηξερα επισης πως θα επιανε τον Ρωσο''κανει μια παυση και χαμογελα.

''Αυτο ηταν μερος της εκδικησης μου για αυτον,μαζι με την Σαρα φυσικα''το σαρδονιο βλεμμα της προκαλεσε στον συντροφο της ανατριχιλα.

''Πως το εκανες;''ρωτησε κοφτα ο Ιασονας.

''Ξερεις ηδη πως'' αντιγυρισε.

Το βλεμμα του σκοτεινιασε.
''Ξερω οτι μιλουσα σε εναν αδειο ταφο για μια ωρα''

''Γιατι δεν πηρες τηλεφωνο;Γιατι δεν ενημερωσες;''η Αννυ την ρωτησε σοβαρη.Η κοκκινομαλλα φιλη της φαινοταν καταβεβλημενη,σωματικα και ψυχικα.

''Δεν πηρα τηλεφωνο στην Δονουσα για να μην το εντοπισουν,ουτε ηξερα ποτε τελειωσε ολο αυτο''απαντησε απλα.Φανηκε να εξοργιζει τον Ιασονα

''Και αν εγω δεν τρελαινομουν στην σκεψη;Και αν το μυαλο μου δεν ειχε γαμηθει να σκεφτεται τις πιθανοτητες τι θα εκανες ε;Θα εμενες για παντα μακρια μου;''την ρωτησε μεσα απο τα δοντια του.
''Θα γεννουσα στην Αθηνα,τα εχω ολα κανονισμενα.Και απο εκει θα επικοινωνουσα,''διατηρησε την ψυχραιμια της.

''Απιστευτη δεν ειναι ;'' ρωτησε οργισμενος τον διοικητη ο οποιος συμφωνησε.

''Η Darcy με βοηθησε με τις λεπτομερειες,ειναι εξαιρετικη'' την επαινεσε η Ρεβεκκα και η κοπελα σκουπισε αλλη μια φορα τα ματια της.
''Κεντημενες κατω απο την ρομπα ηταν εξι καψουλες με αιμα συνδεδεμενες με ορο και μηχανημα που ενεργοποιουσε την ροη τους που ενεργοποιησα με το χερι μου,σαν ορος ενα πραγμα,τα οπλα ειχαν στο συνολο μια σφαιρα,αυτη που επεσε πρωτη.Μετα αρκεστηκαμε στα ασφαιρα και τα ηχητικα εφε.Οι δυο αντρες ειναι κατι τυποι που μου χρωστανε χαρη απο τα χρονια που δουλευα με τον Αντρεα και το αιμα το πηρα απο το νοσοκομειο.Με μετεφεραν εξω και παρατησαν την ρομπα μου πισω αφου αφαιρεσαν τον μηχανισμο.Μπηκα στο αυτοκινητο και βγηκα απο την επαυλη σαν κυρια την ωρα που η ομαδα κρουσης εμπαινε απο το παραθυρο.''χαμογελασε περηφανα.

''Φανταζομαι γνωριζεις ηδη οτι η Σαρα με βοηθησε σε ολο αυτο''κοιταξε τον Ιασονα που της εγνεψε αφωνος.

''Η Darcy μου βρηκε το διαμερισμα μου στην Αθηνα και μου εκλεισε εισιτηρια για εδω.Ηταν ενα σχετικα απλο σχεδιο αν σκεφτεις οτι ειχα ολα τα λεφτα του κοσμου στην διαθεση μου''ανασηκωσε τους ωμους της χαλαρη.

''Γιατι δεν επικοινωνησες;Αποκλειεται να μην το σκεφτηκες,εμεινες εδω,στην μεση του πουθενα χωρις ιατρικη περιθαλψη και βοηθεια!''ο Ιασονας την κατηγορησε ενω στην πραγματικοτητα την κοιτουσε εμβροντητος.

''Την τελευταια φορα που κατεβηκα στην Αθηνα ηταν πριν τρεις εβδομαδες για το ραντεβου μου με τον γυναικολογο και ηξερα οτι αποκλειεται να ειχε τελειωσει ολο αυτο.Σου ειπα ποσο χρονο σου εδωσα να με βρεις'' του δηλωσε αυστηρα,σαν να την εκνευριζε που δεν συμφωνουσε με το σχεδιο της.

''Ενταξει τωρα;''τους κοιταξε ολους ,εναν εναν,ολοι μοιραζονταν το ιδιο υφος.
Φαινονταν καπως τρομαγμενοι,σαν να μην μπορουσαν να συλλαβουν αυτη την ιδεα,σαν να ηταν κατι το εντελως απροσιτο.

''Γιατι δεν μου το ειπες οτι ο Ρωσος σε απειλουσε;Θα τον ειχα σκοτωσει''
Κοιταξε τον Ιασονα στα ματια.
''Οι εχθροι μας ηταν αμετρητοι και εσυ μακρια μου ,στη σκεψη του κινδυνου μου θα ησουν ευαλωτος''

Σιωπη.
Ο Ιασονας την κοιταξε,επειτα τους φιλους του.
Ηθελε να φωναξει ,να την πιασει απο τον λαιμο και να ουρλιαξει μεσα στο προσωπο της οτι εχασε 30 χρονια απο την ζωη του,οτι κατι σαπισε μεσα του.
Μα σαν τον πλησιασε αργα και σταθερα,γνωριζοντας την μαινομενη διαθεση του,δεν μπορουσε παρα να γειρει πισω στην πολυθρονα.

Καθισε πανω του στο πλαι,ελαφρως βαρυτερη απο οτι θυμοταν,η φουσκωμενη κοιλια της ακριβως μπροστα του, και τυλιξε τα χερια της γυρω απο τον αυχαινα του,βυθιζοντας το κεφαλι του στην καμπυλη του λαιμου της.

Τον κρατησε σφιχτα πανω της,αφηνοντας τον σε πληρη σιωπη και μπροστα σε ολους να μυρισει το αρωμα της και σιγα σιγα να τυλιξει τα χερια του γυρω της.

Ξεφυσηξε και την κρατησε σφιχτα πανω του.Φιλησε απαλα το δερμα του λαιμου της.Ηταν ζεστο και μαλακο κατω απο τα χειλη του.
''Εισαι μια αναθεματισμενη καριολα malyshka,το ξερεις αυτο.''

Η Ρεβεκκα γελασε ανακουφισμενη,μερικα δακρυα ετρεχαν παλι στα μαγουλα της.
''Το ξερω Ιασονα,αλλα γι αυτο δεν μ'αγαπας;''

''Κι αυτο το ξερεις''ψιθυρισε σχεδον αηχα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

''Γεια και σε εσενα'' ηταν μεσημερακι,οι περισσοτεροι θελοντας να αποβαλλουν το σοκ της ημερας αποσυρθηκαν στους ξενωνες του σπιτιου.Ο Ιασονας περιμενε την Ρεβεκκα και ο Eric καπνιζε στο μπαλκονι.

''Συρε και γαμησου'' μουρμουρισε νευριασμενος ο διοικητης και δεν γυρισε να την κοιταξει.
Η πλανευτρα γελασε.

Σταθηκε διπλα του και θαυμασε την θεα που την συντοφευε μηνες τωρα.
Ακουμπησε με σιγουρια την παλαμη της πανω στην δικη του που ακουμπουσε το καγκελο.
Εκανε να τραβηχτει μα του εσφιξε το χερι.

Ο Eric μετα απο λιγο,ενδιδοντας χαλαρωσε τους ωμους του.

''Κι εμενα μου ελειψες πολυ'' του απαντησε γελωντας.

Ο διοικητης γυρισε και την κοιταξε σβηνοντας το τσιγαρο του νευρικα.
Τα γαλαζια του ματια ηταν θολα, θαμπα και γεματα υγρασια.
Η Ρεβεκκα βουρκωσε ευθεως.
Εσφιξε τα δοντια να μην κλαψει.

"Δεν θα σε συγχωρέσω ποτέ για αυτό που έκανες " της ξεκαθαρίζει σκληρά και η κοπέλα γνέφει με κόκκινα μάτια.

"Μπορεί αυτός και η ξανθούλα να σε συγχωρέσουν γιατί σε αγαπούν αλλά εγώ δεν σ αγαπάω όσο αυτοί. Η αγάπη μου είναι εγωιστική. Οπότε άντε γαμησου που με έκανες να νιώσω έτσι για τρεις μήνες !"την κατηγορεί και η Ρεβέκκα ξέρει ότι έχει δίκιο. Τον αφήνει να την κατσαδιασει όπως και να χει.

"Ξέρεις ότι δεν μπορούσα να φωνάξω την κόρη μου με το όνομα της ; Ξέρεις ότι τα βράδια δεν κοιμόμουν για να είμαι σίγουρος ότι η Ellie δεν θα πάθει κάτι;"

Βαριανασαινε και η Ρεβέκκα άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν . Ήταν ανώφελο να προσπαθήσει να συγκρατηθει μπροστά του.

Ο Eric ξαφνιαζοντας την,την τραβηξε στην αγκαλια του και τυλιξε τα δυνατα του χερια γυρω της.Την κρατησε πανω του για αρκετη ωρα,διχως να μιλαει.

''Εισαι πολυ ηλιθια Ρεβεκκα Ιακωβου'' της ψιθυρισε.

''Αλλα μου ελειψες γαμω το κερατο μου''παραδεχεται αποκαμωμενος.
Σκουπισε καπως ατσαλα τα ματια του και την εσφιξε λιγο ακομα.
Ο Eric έκλαιγε.

''Νομιζα οτι εχασα την καλυτερη μου φιλη''
Χαμογελασε μουσκευοντας με δακρυα τον ώμο της.

''Δεν θα γλιτωνες τοσο ευκολα απο εμενα'' η φωνη της ετρεμε,το σωμα του το ιδιο.

Ο διοικητης ειχε λυγισει.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Εχουν αλλαξει πολλα εδω απο τοτε που εφυγες''η Ellie της ψιθυρισε καθως την κρατουσε αγκαζε.
Η επαυλη παντως δεν ειχε αλλαξει ουτε λιγο στα ματια της Ρεβεκκας.
''Δηλαδη'' ρωτησε κατω απο την ανασα της κρυφοκοιτωντας τον Ιασονα που προχωρουσε πισω της μη αφηνοντας το αυστηρο του βλεμμα απο πανω της ετοιμος να την πιασει αν εχανε την ισορροπια της.

''Αυτος''μουρμουρισε η Αννυ απο τα αριστερα της εννοωντας τον Ιασονα ''Εχει γινει αμειλικτος,απελυσε ολο το προσωπικο και επειτα αυξησε τους φρουρους,τους διπλασιασε!Δεν τον κοιτανε καν στα ματια οταν του μιλανε, κι ετσι αξυριστος ειναι ακομα πιο τρομαχτικος,ακομη κι εγω αγριευτηκα!''σχολιασε η κοκκινομαλλα και η γιατρινα εγνεψε σοβαρη.

Η Ρεβεκκα επεξεργαστηκε οσα της ελεγαν καθως εμπαινε μεσα στο σπιτι.
''Αστο σε μενα''ειπε κοφτα ο Ιασονας ανοιγοντας την πορτα μπροστα της.

Και αλιμονο ,στο σαλονι καθονταν οι γονεις τους,και ο αδελφος της μαζι με τον Stephen και τον Αγγελο.
''Θεε μου ειναι αληθεια!''η πρωτη που ετρεξε ηταν η Ελισαβετ που σχεδον ατσαλα-καπως αδιανοητο για τα δικα της δεδομενα- την τραβηξε στην αγκαλια της κλαιγοντας γοερα και σφίγγοντας την πάνω της.

Της ειχαν πει οτι φορουσε μαυρα,ειχε βγαλει τα κοσμηματα,δεν βαφοταν και ειχε αδυνατισει,ειχε χασει την κορη της,ελεγε σε οποιον ρωτουσε.
Οποτε οταν η πλανευτρα την ειδε στα φυσιολογικα της σκεφτηκε πως μαλλον ειχε αλλαξει.
Στην σφιχτη αγκαλια οταν χαλαρωσε προστεθηκε η Eveshka,με κατακοκκινα ματια και πιο προχειρη εμφανιση,η οποια αγκαλιασε σφιχτα την Ρεβεκκα και της χαιδεψε τον ωμο.

''Κοριτσι μου ,κοντεψα να πεθανω το ξερεις;'' την ρωτησε η Ελις με εναν λυγμο να κοβει την φωνη της.

''Μας διελυσες...'' σχολιασε η Eveshka και η Ρεβεκκα διεκρινε στην φωνη της μια θλιψη μεγαλη,που μονο στα κομμενα ματια της μπορουσε να επιβεβαιωσει.
''Κανονικα θα επρεπε να σε πιασω απο το μαλλι και να στα πω ενα χερακι ,αλλα εχε χαρη που το εκανες για το καλο του εγγονου μου'' σχολιασε σκουπιζοντας τις ακρες των ματιων της.
Η πλανευτρα αρχισε να δακρυζει επισης.

Ο Ιασονας την τραβηξε πίσω του και μπηκε αναμεσα τους,σαν να την προστατευε καπως. Αγριοκοιταξε την μητρια της και την μητερα του.

''Δεν ειπα στο τηλεφωνο οχι συγκινησεις;Ας κλαιγατε σπιτια σας πριν ερθετε!''

Οι δυο γυναικες,σοκαριστικο,αλλα τον αγριοκοιταξαν ταυτοχρονα.
''Να τον χαιρεσαι τον γιο σου!''κατηγορησε η Ελις την Eve.

''Ιασονα!''η Ρεβεκκα τον μαλωσε μαλακα.
Δεν γυρισε να την κοιταξει,φεροταν ακρως κτητικα.

Ο Eric επνιξε ενα γελακι.

Ο Αντρεας τον αγνοησε πληρως.Με δυο μεγαλες δρασκελιες πλησιασε την Ρεβεκκα παραμεριζοντας την μητερα του και την αγκαλιασε σφιχτα κοιτωντας προκλητικα τον Ιασονα με ενα βλεμμα -πλακωσε με μπροστα της αν τολμας-

Ο Ιασονας γρυλισε και εσφιξε τα δοντια.
Ο πατερας του χαιδευοντας απαλα της πλατη της Eveshka χαμογελασε τρυφερα και εκανε νοημα στον γιο του να μαζευτει. Πράγμα που έγινε δυσκολότερο όταν την αγκάλιασαν ο Άγγελος και ο Stephen.

"Νταξει φτάνει αγκαλιαστηκατε "

Ο Αχιλλεας ξεροβηξε,τραβώντας την προσοχη πανω του.
Η καρδια της Ρεβεκκας σφιχτηκε αποτομα και απομακρυνθηκε απο την ζεστη αγκαλια του αδελφου της,κοιταχτηκε με την Ellie ,που της ειχε πει για την κατασταση του.
Ο Ιασονας της εριξε ενα βλεμμα ανησυχιας για την ενταση που βρισκοταν ηδη.

Εκανε δυο μικρα βήματα προς το μερος του και ο αντρας καλυψε την υπολοιπη αποσταση.
Ηταν οπως τον θυμοταν, ψηλος, γεροδεμενος και αγερωχος.Φορουσε μαυρο κουστουμι και λευκο πουκαμισο ,η γραβατα του ηταν σφιχτα δεμενη και εμοιαζε ολα να κυλουν αρμονικα.Το μονο που προδιδε την ενταση του ηταν η βαθια ρυτιδα αναμεσα στα φρυδια του,ηταν σαν να βρισκοταν σε συγχυση.
Υψωσε ελαφρως το χερι του,θελοντας να την αγγιξει για να νιωσει οτι ειναι αληθινη.
Ο Ιασονας εχασε εναν χτυπο ενθυμουμενος πως εκανε ακριβως το ιδιο.Η Ρεβεκκα δεν ανεπνεε,η σιωπη ολων την εκανε να νιωθει ακομη χειροτερα.
Ο πατερας της δεν εμοιαζε να παιρνει ανασα,εσφιγγε τα δοντια ενω το χερι του,που σιγα σιγα το κατεβασε παλι κατω,ετρεμε.

Την κοιταξε αυστηρα,κι η Ρεβεκκα ενιωθε λες και εκανε σκανταλια,κατεβασε ελαφρως το κεφαλι της χωρις ομως να παψει να τον κοιτα.

''Αυτο...''ψελλισε βραχνα ''Αυτο που εκανες σε εμενα,και οσους σε αγαπουν...ηταν απαραδεκτο Ρεβεκκα'' την μαλωσε.

''Συγγνωμη μπαμπα''ψελλισε τις δυο λεξεις που ποτέ αλλωτε δεν του ειχε πει.

Το βλεμμα του Αχιλλεα Ιακωβου μαλακωσε ελαφρως,αφησε μια ανασα να φυγει απο τα χειλη του και διχως να το περιμενει κανεις την τραβηξε απο το χερι πανω του αγκαλιαζοντας την, δημιουργώντας μια σουρεαλιστικη εικονα.
Η Ρεβεκκα αρχισε να κλαει σιγανα νιωθωντας τα δαχτυλα του να χαιδευουν τα μαλλια της καθως την καθησυχαζε.Ο Ιασονας κινησε προς το μερος τους για να επεμβει ομως η μητερα του τον σταματησε.

''Ειμαι πολυ περηφανος για εσενα Ρεβεκκα''οι λεξεις του την γεμισαν αγαλλιαση ενισχυοντας το κλαμα συγκινησης της.

Η αγκαλια του πατερα της δεν αποτελεσε ποτε στην ζωη της καταφυγιο.Ποτέ μεχρι εκεινη την μερα.

''Ευχαριστω ,για ολα'' ψιθυρισε για να το ακουσει μονο εκεινος.
Την απομακρυνε και την κρατησε απο τους ωμους.Τα σκουρα καφε ματια του συναντησαν τα καταπρασινα δικα της.Μεσα τους εβλεπε την πρωην ερωμενη του,μαζι,και καθε φοβο που ειχε μη τυχον η Ρεβεκκα εχει την ιδια μοιρα με την πληγωμενη ζωγραφο.

Η κορη του,εκεινο το φοβισμενο τετραχρονο,ειχε γινει μια γυναικα με δυναμη ψυχης και αντοχες,ειχε γινει δυνατη και ανιδιοτελης,δεν ηταν απλως η Ρεβεκκα Ιακωβου,η καλυτερη προσελκυστρια της Ευρωπης,ηταν συντροφος,φιλη,κορη,εν δυναμει μητερα.

''Εγινες ολα οσα ηλπιζα να γινεις,και ακομη περισσοτερα'' δηλωσε αυστηρα κοιτωντας στιγμιαια την κοιλια της.

Η Ρεβεκκα εγνεψε με δακρυα στα ματια χαιδευοντας το στομαχι της.Ο πατερας της δεν κατεκρινε το κλαμα της,γιατι δεν υποδηλωνε αδυναμια πια.

Η Ελισαβετ ειχε βουρκωσει κοιτωντας τους ενω η Eveshka χαμογελασε στην κοπελα περηφανα.

Η κυρια Hunter,πρωην δεσποινις Titov,ειχε αποδεχτει πλεον πληρως,οτι ο γιος της ηταν προορισμενος για εκεινη την γυναικα,με ο,τι συνεπαγεται αυτο.Ειχε δει με τα ματια της τον Ιασονα μετα απο εκεινη και ηξερε οτι οι φοβοι θα εβγαιναν αληθινοι εν τελει.
Μα πλεον δεν φοβοταν,γιατι κατι που δεν ηξερε για την Ρεβεκκα Ιακωβου ηταν πως δεν θα δισταζε να σκοτωσει για τον αντρα που αγαπουσε ,ακομα και αν επροκειτο για τον ιδιο της τον εαυτο.

Εμοιαζαν αλλωστε σε αυτο.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Δεν προκειται να πας'' βρυγχηθηκε χτυπωντας το χερι στην ντουλαπα.
Με νυχια και με δοντια προσπαθουσε να μην ξεφυγει ο θυμος του μπροστα της.

''Δεν προκειται να χασω την τελευταια του λεξη'' δηλωσε τελεσιδικα απλωνοντας το κοκκινο κραγιον της.

''Δεν το βλεπεις ακομα,αλλα δεν μπορεις ουτε να διανοηθεις για τι ειδους ταραχη μιλαμε,δεν θελω να το περασεις αυτο.Αρκετα!''

Στεκοταν στο κατωφλι του μπανιου τους κοιτωντας την συντροφο του,οκτωμιση μηνων εγκυος να βαφεται φορωντας ενα στενο μαυρο φορεμα που εφτανε μεχρι το γονατο.
Σημειο διαφωνιας τους αυτη τη φορα; Ο Alexander Titov!

Αφου περασαν δυο μερες ξαπλωμενοι στο κρεβατι,μιλωντας και περιγραφοντας τον χρονο τους χωριστα,ο Ιασονας αποφασισε να την αφησει να φυγει απο την αγκαλια του.

Η Ρεβεκκα ειχε ερθει στην σκληρη συνειδητοποιηση οτι κατι μεσα του ειχε αλλαξει.Εβλεπε την μικροτερη υπομονη του,εβλεπε ενα σκοταδι να ελοχευει στο βλεμμα του,τον σαρκασμο και την αγενεια του να αυξανονται.Τρελαινοταν με το παραμικρο και γινοταν εξαλλος οταν δεν ηξερε που βρισκοταν!

Ενα μερος του υποσυνειδητου της φωναζε οτι το γνωριζε οταν εφευγε μακρια πως κατι τετοιο θα γινει.Ενα μερος του Ιασονα ειχε πεθανει.Ηταν η συνεπεια της νικης τους και επρεπε να ζησει με αυτο.

Κοιταχτηκε μια τελευταια φορα στον καθρεφτη.Ηταν ετοιμη,φορουσε κοκκινο κραγιον του αιματος και φορεμα φονου.Κατεληξε στο οτι το σωστο φορεμα φονου,ηταν ανετο,κολασμενο και ειχε παντοτε δευτερη επιφανεια.

''Δεν θα πας,τελος!'' της ανακοινωσε και εκεινη συνεχισε να κοιταζεται ισιωνοντας το φορεμα της.
''ΡΕΒΕΚΚΑ!!''βρυγχθηκε
Επιτελους τον κοιταξε.

''Ναι Ιασονα;''

''ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ!''

Ρολλαρε τα ματια της.

''Ειπα θα παω''του ανακοινωσε.
Ο Ιασονας εσφιξε τα δοντια.Τα γενια αρκετων εβδομαδων τελικα τα ξυρισε,και εγινε παλι ,ο παλιος γοητευτικος νεοτερος εαυτος του.

''Θες να τσακωθουμε;''την απειλησε μπλοκαρωντας την εξοδο της.
Η συντροφος του,πανω σε τακουνια και ντυμενη για να σκοτωσει,τον δολοφονησε με το βλεμμα της και μονο.

''Τσακωνεσαι ηδη'' τον ειδε να ξεφυσα προσπαθωντας να ηρεμησει,πραγμα αδυνατον,το αγχος τον τρελαινε!
''Μηπως υπαρχει γαμημενος λογος για αυτο;''

''Δεν θες να τον δεις να υποφερει;'' τον αιφνιδιασε ρωτωντας,ανοιγωντας νοητα την πορτα που ειχε κλειδαμπαρωσει το αιμοσταγες τερατακι.

Δεν της απαντησε.Μονο την κατακεραυνωσε με ενα βλεμμα αποδοκιμασιας.
Του προκαλουσε αγχος το μικροκαμωμενο σωμα της που μετα βιας κουβαλουσε το σημαδακι που ειχε μεγαλωσει πολυ.
Σχεδον ηθελε να πεταξει ολες τις ψηλες της γοβες μακρια ,αυτοι οι διαολοι του προκαλουσαν ταχυκαρδια!

''Δεν θες να δεις μια τελευταια φορα την αγαπημενη σου ερωμενη;'' τον ρωτησε ναζιαρικα ξερωντας οτι τον πηγαινε 3 χρονια πισω.
''Η εκδικηση ε;''τον ειχε ρωτησει στο γραφειο του
''Τι να πω;Ειναι η αγαπημενη μου ερωμενη''

Του πηρε λιγη ωρα να θυμηθει,η Ρεβεκκα εκανε να φυγει κατω απο το χερι που μα το κατεβασε αποτομα.
''Εσυ εισαι η αγαπημενη μου ερωμενη'' της δηλωσε κατηγορηματικα.

''Ερωμενη;Ουαου,με σκλαβωνεις αληθεια!'' ειρωνευτηκε γελωντας και εκνευριστηκε κι αλλο.

''Ξερεις τι εννοω γαμωτο!''

Ανασηκωσε το φρυδι της.
Πρασινο στο μαυρο.
Του εκλεισε το ματι πριν τεντωθει για να τον φιλησει πεταχτα.
Παραδοθηκε γνωριζοντας οτι σε αυτο το παιχνιδι ειχε χασει χρονια τωρα

--------------------------------------------------------------

''Παλι εδω;Ηρθες να σου πω κι αλλα για το πως σκοτωσα την Ρεβεκκα σου;'' ο Ρωσος φωναξε με θρασος,οι τεσσερις μερες παυσης των βασανιστηριων του ειχαν δωσει δυναμεις.

Ο Ιασονας του χαμογελασε φωτεινα.Καταλαβαινε τι εννοουσε η Ρεβεκκα οταν μιλουσε για εκδικηση,το ενιωθε ηδη στις φλεβες του.

Ο Eric και ο Carter στεκονταν λιγο πιο μακρια απο το κελι του και εδειχναν εξισου ψυχαγωγημενοι.

Ο βασιλιας εκανε να του απαντησει μα ακουσε γοβες να ηχουν στο μπετον.
Μειδιασε οταν ειδε το προσωπο του Ρωσου να αλλοιωνεται σε μια μπερδεμενη εκφραση.

Οταν η Ρεβεκκα Ιακωβου μπηκε μεσα στον χωρο εμοιαζε σαν να γυρισε απο τον κατω κοσμο αφου πρωτα τον κυριευσε.
''Λατρεμενε...σου ελειψα;''ανακοινωσε με ενα μεγαλο χαμογελο.

Ο Alexander ασπρισε ολοκληρος,σαν να ειδε τον θανατο μπροστα του μαζευτηκε στον τοιχο.
''Οχι οχι ''ψελλισε χλωμιαζοντας με καθε βημα που εκανε προς το μερος του.

Η Ρεβεκκα το επαιξε θιγμενη.

''Δεν σου ελειψα;Με πληγωνεις...'' μουρμουρισε και σταθηκε στα τρια μετρα απεναντι του.
Ο Ιασονας σφιχτηκε καπως και ηταν ετοιμος να επεμβει.

''Τι ειδους αρρωστημενο αστειο ειναι αυτο;''φωναξε,λες και η φωνη του θα την εκανε σκονη.

Η κοπελα κοιταξε τους φιλους της και επειτα τον Ιασονα γελωντας.
''Δεν θα το χαρακτηριζα αστειο,δεν φημιζομαι τοσο για το χιουμορ μου'' τραβηξε ενα σκαμπο και καθισε απεναντι του σταυρωνοντας τα ποδια της.

''Π-πως'' ειχε γινει ασπρος σαν το πανι,στα ματια του επεπλεε η ηττα,το ματαιο και ανωφελο.Καταλαβε οτι ειχε χασει,μα το καταλαβε αργα.

''Σου ειχα υποσχεθει οτι θα παρω εκδικηση,με εχεις για ατομο που δεν τηρει τις υποσχεσεις του;''ρωτησε προσβεβλημενη με ενα σαρδονιο μειδιαμα στα χειλη του.

Ο Ιασονας εγειρε στον παγωμενο τοιχο παρακολουθωντας την Ρεβεκκα να τον κανει κομματια.

Ο Alexander εσφιξε τα δοντια.
Δεν μιλησε καθολου.

''Αν το σκεφτεις καλα,ειμαστε χρονια φιλοι εγω κι εσυ,μπορει στο μελλον να κανουν και τα παιδια μας παρεα'' μουρμουρισε χαλαρη και εκεινος γρυλισε κατω απο την ανασα του.

''Βεβαια ο γιος σου πιο πιθανον ειναι να κανει παρεα με το αλλο μου παιδι,οχι τον γιο μου'' προσθεσε σκεπτικα.
''Ξερεις..εκεινο που εριξα'' του χαμογελασε.

Τα λογια της τον εκαναν θηριο ανημερο ,αρχισε να παλευει με τις αλυσιδες για να την φτασει και να την χτυπησει.Χτυπιοταν και κλωτσουσε στον αερα,εμοιαζε λες και κοντευε να βγαλει αφρους.
Η εικονα αυτη προκαλεσε ενα περιεργο συναισθημα στον Ιασονα που προσπαθησε να τιθασευσει την αναγκη του να την παρει σηκωτη απο εκει.

''Και ας μιλησουμε και για την Ikknur....ή Σαρα,πως προτιμας να την λεω;''το φαρμακι σχεδον εσταζε στο πατωμα οταν του εριξε ενα χαιρεκακο υφος.

''Ηταν πολυ ακριβη,2 εκατομμυρια για δυο χρονια,αν με ρωτας αυτο ειναι κατι παραπανω απο πορνη πολυτελειας,ας μην μιλησω για το ενα εκατομμυριο που εδωσα στην Priya ,την προηγούμενη γκόμενα σου να σε παρατησει...ακριβος μου βγηκες''

''Την σκοτωσες;''γρυλισε
''Υποθετω δεν θα μαθεις ποτε''ανασηκωσε τους ωμους της βλεπωντας τον να βαριανασαινει ηττημενος.Αν το υφος μπορουσε να σκοτωσει θα ειχε πεθανει ηδη πανω απο εκατο φορες.

''Ας δουμε το τελικο σκορ.Σκοτωσα τον πατερα σου,με απηγαγες,1-1 εως εδω,βεβαια σε εκανα να σκοτωσεις την μητερα σου,αρα προηγουμαι,και επειτα σε εκανα να ερωτευτεις μια γυναικα που δεν σε αγαπησε ποτέ της,ενω τελος σου στερησα την ευκαιρια να γινεις πατερας.''καθε της λεξη ισοδυναμουσε με εναν πυροβολισμο και ας μην κρατουσε οπλο.

''Αυτο ειναι 4-1 αλλα ποιος κραταει σκορ σωστα;''σαρκασε,η φωνη της ψυχρη αντιχουσε απο τοιχο σε τοιχο.

"Δεν ξέρω Alex...εδώ που φτάσαμε θα σε λέω Alex, νιώθω ότι με ξέρεις πολύ καλά ,κι εγώ το ίδιο " του χαμογέλασε γλυκα.

Εκείνος γρυλισε ,έτοιμος να βγάλει αφρούς.

Ετεινε το χερι της προς τα πισω,κανοντας νοημα στον Eric για το οπλο του.
Ο διοικητης μετα χαρας της το εδωσε.
Οπλισε και τον κοιταξε.

"Για να δούμε .....που να στοχεύσω" μουρμουρισε και σηκώθηκε από την καρέκλα της και άρχισε να περπατά πάνω κάτω μπροστά του. Ο κρότος που έκαναν τα τακούνια της ήταν από μόνος του βασανιστικός.

"Αυτό είναι για την μαμά μου. Που μάλλον με ήθελε τελικά "
Ο σφαίρα τον βρήκε στο δεξί του πόδι και ο άντρας διπλωθηκε στα δύο σφαδάζοντας απο τον πόνο.

"Καριόλα !!"
Η Ρεβέκκα κοίταξε τον Ιάσονα χαμογελωντας. Ο βασιλιάς έβλεπε κάτι στα γεμάτα ευχαρίστηση πράσινα μάτια της που τον έκανε να νιώθει δέος.

"Αυτό ,είναι για την έκτρωση που μου θυμησες" ο Alexander άρχισε να ουρλιάζει όταν πυροβόλησε τον ώμο του.

"Αυτό ,είναι που ήρθες απροσκλητος στο πάρτι προς τιμήν μου και με απειλησες" συνέχισε να πυροβολεί,αυτή τη φορά στην κοιλια και το αίμα που ακατάσχετα κυλούσε έφτασε κοντά στα τακούνια της.

Βαριανασαινε.

''Μπορω να σου κανω ακομα πολλα,παρα πολλα,μα δεν αξιζεις τον χρονο μου.Εισαι ενα τιποτα''υψωσε το οπλο ξανά.
Στην αρχη σημαδεψε στην καρδια του χωρις να σπασει οπτικη επαφη.

Γελασε λιγο μονη της.Ο Alexander ανατριχιασε.

''Ξεχασα οτι δεν εχεις''σηκωσε το οπλο πιο ψηλα και πηρε ανασα,ειχε έρθει το τελος.

''Καλυτερα στο κεφαλι,εσυ τι λες;'' ο αντρας απεναντι της ,πεσμενος στα γονατα,ετρεμε μουρμουριζοντας με τις τελευταίες του δυναμεις ασυναρτησιες στα Ρωσικα,ισως την προσευχη του.

"Αυτό το τελευταίο είναι ,γιατί ξέχασες πως στο σκάκι κερδίζεις με σαχ,αλλά με ρουά ματ "

Σήκωσε το κεφάλι αργά και την κοίταξε.
Το μπλε απέναντι στο πράσινο και ήττα στην νίκη
Η Ρεβέκκα του χάρισε το πιο φωτεινό της χαμόγελο.

''Ρουα ματ λοιπόν '' προφερε αργα.

Η εκπυρσοκροτηση εγινε, κράτησε για λίγο την ανάσα της,μα ο στοχος ηταν καθαρος.

Ο Alexander Titov επεσε μπροστα νεκρος.Το αιμα του κυλησε απο το κουτελο στο υπολοιπο προσωπο και το σωμα του.
Για λίγο έμεινα άκαμπτη να τον κοιτάζει.
Είχε σκοτώσει μόλις τον χειρότερο εφιάλτη της.

Η Ρεβεκκα πηρε βαθια ανασα,γυρισε και κοιταξε τον Ιασονα.
Της εγνεψε θετικα ,επιδοκιμαζοντας τον τροπο της.

Επειτα κοιταξε τον Eric και τον Carter.
Οι τεσσερις τους ηταν στην αρχη,οι τεσσερις τους και τωρα.Σημαδιακα καπως.
Άφησε το όπλο στην καρέκλα μακριά της και κινήθηκε προς το μέρος τους.

''Λοιπον κυριοι...μετα απο 4 χρονια,νομιζω οτι μπορουμε να λεμε,οτι η παρτιδα εληξε.Κερδισαμε'' τους χαμογελασε περηφανη και εκαναν το ιδιο.

Ο Eric γελασε δυνατα,σαν να συνειδητοποιησε μολις τωρα οτι ειχε κυριευσει ολοκληρο τον υποκοσμο.Ο Carter εκανε το ιδιο.
Η νίκη τους, είχε συμβεί έναν μήνα πριν,μα τώρα ήταν επιτέλους γλυκιά.

Ο Ιασονας περασε το χερι του γυρω απο την μεση της και την φιλησε στον κροταφο.
''Δεν θα τα ειχα καταφερει χωρις εσενα'' της ψιθυρισε.

Τον κοιταξε πονηρα,με λιγη αλαζονεια να ποτιζει τα χειλη της .
''Μα φυσικα κυριε Hunter,αλλωστε, τι ειναι ενας βασιλιας χωρις την βασιλισσα του;''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
27 Μαιου

Βαθια ανασα.
Ο πονος της φαινοταν αβασταχτος και οι 7 ωρες που ηταν στο νοσοκομειο φανταζαν 7 μερες.

Η Ρεβεκκα ειχε ιδρωσει.Ο Ιασονας διπλα της τα ειχε χασει καπως ,μα ακομη και χλωμος δεν επαυε να της κραταει το χερι και να διαταζει γιατρους και νοσοκομες λες και το μερος του ανηκε.

Εξω απο το δωματιο της ηταν ολοι,μαζι και πεντε αντρες της ασφαλειας,αλλοι 20 βρισκονταν διασπαρτοι στο υπολοιπο νοσοκομειο,ειχε ξεσπασει σκανδαλο για το ποιος μπορει να νοσηλευοταν που χρειαζοταν ασφαλεια.

''Λιγο ακομα malyshka'' φιλησε τον κροταφο της.
''Λιγο ακομα Ρεβεκκα μου'' της ειπε απαλα ο γιατρος και ο Ιασονας σχεδον του γρυλισε.

Ο γιατρος κρατουσε μεσα σε εναν μικρο μεταλλικο δισκο ενα χαπι.

Ο γιατρος της ειπα να παρει αλλη μια βαθια ανασα.Εβαλε ολη της την δυναμη αυτή τη φορά σφίγγοντας παράλληλα το χέρι του.

Το χερι της ετρεμε λιγο.Κι αυτο το ειδαν ολοι.Αλλα διχως δευτερη σκεψη πηρε το χαπι στο χερι της

Επεσε πισω στο μαξιλαρι ξεπνοη,ενιωσε ενα μεγαλο κενο ,ακουσε ενα δυνατο κλαμα,πολυ δυνατο,την εκανε να σηκωσει το κεφαλι για να κοιταξει.

Ανοιξε το στομα της και το ακουμπησε πανω στην γλωσσα της και με λιγο νερο το καταπιε

Ειδε τον Ιασονα να κοιτα το πλασματακι που κρατουσε ο γιατρος αναμεσα στα ποδια της με ενα ανεξιχνιαστο βλεμμα ,σαν να πονουσε και να θεραπευοταν ταυτοχρονα.
Ήταν πολύ όμορφος ο Ιάσονας...

''Δεν το ηθελα ουτε εγω αυτο το παιδι Ιασονα,οποτε μην ανησυχεις ,δεν θα παθω καταθλιψη''

Ηταν γεματο αιμα και τυλιγμενο σε μια αποστηρωμενη πετσετα οταν ο σύντροφός της την κοιταξε βαριανασαινοντας με το σοκ να ειναι αποτυπωμενο στα ματια του.

Αιμα ειχε ποτισει την φορμα της.

Η ωρα ηταν 9.15 και ειχε τα ποδια της ορθανοιχτα.Φορεσε τα γαντια του και πηρε ενα εργαλειο απο τον αποστειρωμενο μεταλλικο δισκο διπλα του .

Η ωρα ηταν 12:03 το μεσημερι και η Ρεβεκκα εβαλε τα κλαμματα απο ανακουφιση.
Είχε γεννηθεί ο γιος της.
Τα ειχε καταφερει.
Ηταν η μερα που ξαναγεννηθηκε ενα μερος της καρδιας που ειχε πεθανει χρονια πριν.

Ποτέ αλλοτε ο πονος δεν της ειχε προκαλεσει τοση ευτυχια.

21 λεπτα μετα τη χρονικη στιγμη που η Ρεβεκκα πηρε μετα απο την προοτροπη του γιατρου μια βαθια ανασα την στιγμη που κατι παγωμενο την αγγιζε ,ενιωσε λιγο αιμα να κυλα στα ποδια της.

Ξαπλωμενη ακομη στο κρεβατι ειδε την μαια να φερνει το μωρακι προς το μερος της και να το ακουμπα στο μαξιλαρι διπλα στο κεφαλι της.Γυρισε να το κοιταξει,ειχε σπαραξει στο κλαμα,κι αυτο κι εκεινη.
Τα χειλη της ετρεμαν και οι λυγμοι της τρανταζαν ολοκληρο το στηθος. Δεν μπορούσε να ηρεμήσει.

Ανοιξε τα ματια της ελευθερωνοντας ενα μοναδικο δακρυ

''Να σας ζησει'' της ειπε και η πλανευτρα διστακτικα ακομη απλωσε το χερι της να τον αγγιξει.Ακουμπησε την παλαμη της πανω στην πετσετουλα και του χαμογελασε ελευθερωνοντας εναν ακομα λυγμο.
Στην καρδια της ανθισαν λουλουδια που δεν γνωριζε καν το ονομα τους.
Λες και μεσα της επεστρεψε μια ανοιξη που για χρονια δεν ειχε ερθει.

''Γεια σου Αρη μου'' ψιθυρισε φιλωντας τον στο κουτελο χωρις να υπολογιζει τα αηδιαστικα υγρα και το αιμα.

Ο Ιασονας στεκοταν δεκα βηματα πισω.Στηριζοταν στην πολυθρονα και ειχε καλυψει με το χερι του το στομα του κοιτωντας την να μιλα στον γιο τους.
Του χαμογελουσε οπως ποτε αλλοτε και εκλαιγε γοερα καθως χαιδευε το μωρο διπλα της.

Ήταν επιτέλους ευτυχισμένη και του Ιάσονα του κόπηκαν τα γόνατα.

Τελειωσε

''Ολα τωρα αρχιζουν μωρο μου''

Κοιταξε τον βασιλια μεσα απο τα θολα της ματια.Η ευτυχια στο πρόσωπο που ερωτευτηκε ηταν αφοπλιστικη.Σκεφτονταν κι οι δυο ,ωρες τωρα το ιδιο πραγμα.

Ειχε χαρισει ο ενας στον αλλον της αναγεννηση,την ληθη μετα απο ενα αμαυρωμενο παρεθλον.
Όλα όσα είχαν στερήσει ο ένας από τον άλλον επέστρεψαν.
Ήρθε η άνοιξη επιτελους,ξημέρωσε στον κόσμο.
Και ο Ιάσονας κοιτούσε την Ρεβέκκα που έκλαιγε από ευτυχία.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχνούσε ποτέ του.

Ειχαν λυτρωθει.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ιασονας

Το κλάμα του ακούγεται σε ολόκληρη την έπαυλη.
Άντε πάλι.
Δεν πρέπει να έχω ούτε μισή ώρα που ξάπλωσα.

Και κλαίει και δυνατά,απαιτητικά.Τι ωρα να ειναι;Τρεις;Τεσσερις;

"Γαμω το κέρατο μου " μουγκρίζω και απομακρύνεται από δίπλα μου καθως ξυπνα και εκείνη.

Η Ρεβέκκα ήθελε να βάλουμε κούνια στο δωμάτιο μας,η Ρεβέκκα αρνήθηκε να πάρουμε γυναίκα να μας βοηθαει...άρα η Ρεβέκκα να σηκωθεί.

"Μαλλον πειναει" ψιθύρισε εκείνη και ετριψε τα ματια της εξαντλημενη.
Ξεφυσηξα και ξεσκεπαστηκα με βαρια καρδια.Σταθηκα πανω απο την κουνια του και τον ειδα να κλαιει κατακοκκινος και καπως νευριασμενος που αργησα ενα λεπτο.
Οι απαιτησεις σε αυτο το σπιτι ολοενα και αυξανονται.

''Σσσσ'' μουρμουριζω χωρις λογο και τον σηκωνω οπως μου εδειξε ακουμπωντας τον στο στερνο μου.Τον κουναω απαλα και του χαιδευω την πλατη για λιγο.
Αυτο φαινεται καπως να τον ηρεμει.
Ένιωθα περίεργα να το κάνω αυτό. Λες και ζω σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.

Η Ρεβεκκα εχει ανακαθισει και περιμενει να της τον δωσω,και ηθελα πολυ να της πω ,οτι με το μπλουζακι της ετσι κατεβασμενο ανετα της τον εδινα.Αλλα νιωθω δεν ειναι καλη στιγμη.

Τον παιρνει προθυμα απο την αγκαλια μου και τον ξαπλωνει επιδεξια στην δικη της,του χαμογελαει φωτεινα και κατεβαζει τελειως την τιραντα της. Ο γιος μου δεν χάνει χρόνο.

Μορφαζει λίγο στην αρχή αλλά το πρόσωπο της γρήγορα χαλαρωνει. Ποναει ακομα λιγο αλλα ο γιατρος ειπε οτι σε σχεση με αλλες δυσκολευτηκε ελαχιστα.
Βεβαια πολλα ειπε ο γιατρος...και τα περισσοτερα με φοβισαν.

''Ξαπλωσε''μου ψιθυρισε και καταλαβα οτι στεκομουν ορθιος να την χαζευω.

Υπακουω στην εξαντληση μου και ξαπλωνω στο πλαι για να την κοιταω,μ αρεσει να την κοιταω,αλλα παραλληλα θελω και να την προσεχω.Μετα απο εκεινη την συζητηση με την Angelica χρονια πριν,ο Ian δινωντας μου ενα φυλλαδιο,πυροδοτησε εναν νεο μου φοβο.Την επιλοχειο καταθλιψη.
Δεν ειχε δωσει καμια ενδειξη η Ρεβεκκα,αλλα επειδη το επαθε η μητερα της και μαλιστα σε βαρια μορφη,ηθελα να ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι ευτυχισμενη.

''Δεν πιστευα ποτέ οτι θα μεναμε ξυπνιοι μεχρι τις τρεις το πρωι για οποιονδηποτε αλλο λογο εκτος απο δουλεια,καβγα και σεξ.Ποσο μαλλον για...'' μουρμουριζει και γελαει καθως κοιταζει τον γιο μας.

Συγκρατω ενα γελακι.
Εχει δικιο,ειναι περιεργο.

''Εισαι ευτυχισμενη;''δεν μπορω να συγκρατηθω και την ρωταω.
Η μικρη μου πλανευτρα σηκωνει το βλεμμα της απο τον Αρη και με κοιτα με τα αγαπημενα μου πρασινα ματια της.

Μου χαμογελαει με ναζι.
''Οσο δεν φανταζεσαι''

Της χαμογελαω πισω πριν ξαπλωσω ανασκελα,το σκουρο ταβανι μου κλεινει συνωμοτικα το ματι.
Ξεφυσαω.
Ευτυχως,τα καταφερα.

------------------------------------------------------------------------------------------------
Τριτοπροσωπη αφηγηση

''Ο θεος Αρης ανηκει στο δωδεκαθεο,θεωρειται δικαιως ο θεος του πολεμου και της μαχης.Ηταν ιδιαιτερα φιλοδοξος και εριστικος.Φημολογειται οτι ποτέ του δεν εχασε μαχη,ενω παραλληλα ειχε πανω απο 100 συντροφους,ηταν πολυ ομορφος,σχεδον οσο εσυ.''η Ρεβεκκα ψιθυρισε στον γιο της καθως βολευοταν καλυτερα στην πολυθρονα του γραφειου του Ιασονα.Το μωρακι θηλαζε πεινασμενα με το χερι του ακουμπησμενο πανω στο στηθος της και με τα καταμαυρα ματια του να την κοιτουν με περιεργεια.
Το μπεζ τιραντακι της ειχε κατεβει αρκετα κατω ενω η γκρι φορμα της της ηταν παλι φαρδια.

''Λοιπον εσυ δεν χρειαζεται να εχεις τοσες,αν και φοβαμαι πως αν εχεις παρει λιγο απο τον μπαμπα θα ειναι αναποφευκτο κατι τετοιο''ξεφυσηξε και χαιδεψε το κεφαλακι του.Το κοκκινο δαχτυλιδι που στολιζε το μικρο δαχτυλακι του αριστερου της χεριου την εκανε να χαμογελασει.

Η θερμη στο στηθος της,που ειχε φωλιασει στην καρδια της απο την πρωτη στιγμη που τον κοιταξε,ακομη δεν ειχε φυγει,δεκα μερες αργοτερα.

Ηξερε πως θα ενιωθε εκεινη την αγαπη για παντα,και μπροστα σε ολα τα ισχυρα αισθηματα που ειχε βιωσει στην ζωη της ,τιποτα δεν συγκρινοταν με εκεινο που ενιωθε για τον γιο της.

''Λενε επισης οτι ηταν παρανομοι εραστες με την Αφροδιτη,την πιο ομορφη θεα,που ηταν παντρεμενη με τον Ηφαιστο.Εκεινη μαλιστα,μη αντεχοντας να μοιραζεται τον θεο με αλλες, αποκαλυφθηκε στον συζυγο της και τιμωρηθηκε σκληρα.''συμπληρωσε και χαμογελασε τεμπελικα.

Μπροστα της,εδω και ωρες βρισκονταν τα χαρτια της μισθοδοσιας,τα οποια απλως ελεγχε,παρα την εντολη του Ιασονα να μεινει μακρια απο το αναθεματισμενο γραφειο του.

Ακουγοντας εναν ξεροβηχα ,σηκωσε το βλεμμα της ψηλα,για να δει τον Ιασονα να εχει γειρει στο κατωφλι της πορτας και να την κοιτα αφηρημενος,με ενα χαμογελο κρυμμενο στα χειλη του,κατω απο μια προσπαθεια να την κοιταξει αυστηρα.
Φορουσε χαλαρο τζιν και ενα μαυρο κοντομανικο.Του πηγαιναν τα προχειρα ρουχα.
''Τι εχω πει για το γαμημενο γραφειο;''ρωτησε με τον πιο αυστηρο τονο που διεθετε.

Η Ρεβεκκα γελασε και συνεχισε να υπογραμμιζει τους αριθμους που αργοτερα θα προσεθετε για τον τελικο ισολογισμο.
''Εχεις πει πολλα για αυτο το γραφειο κατα καιρους'' του λεει αδιαφορα χωρις να τον κοιταξει,μα τα νευρα της τεντωνονται οταν τον βλεπει να πλησιαζει και να καθεται χαλαρος στην ακρη του γραφειου.

''Τι ειναι ;''

''Τιποτα,απλα μ'αρεσει να σε βλεπω να τον θηλαζεις''μουρμουρισε και πλησιασε λιγο ακομα.Η κοπελα εγειρε πισω στην πολυθρονα και βολεψε καλυτερα το μωρο στην αγκαλια της.
Στο χερι του κρατουσε ενα πιατο με φρουτα.
''Σου εφερα κατι να φας''

Εγειρε προς το μερος της και φιλησε απαλα το κεφαλακι του μωρου πριν σηκωθει για να φιλησει την Ρεβεκκα πεταχτα.Η ανασα του της αφηνε μονο μεντα γιατι το τσιγαρο προσπαθουσε να το ελαττωσει.
Της ελειπε κρυφα.

''Το ειχα δει σε ονειρο καποτε αυτο πιο παλιά '' της παραδεχεται και χαμογελαει στο μωρακι αναμεσα τους.
''Κι εγω'' ψιθυρισε κοιτωντας τον με την ευτυχια να διαγραφεται στο βλεμμα της. Ηταν πολυ κουρασμενη,μα δεν την ειχε δει να χαμογελα πιο φωτεινα.

Εκατσε λιγο πιο κοντα της.
''Λοιπον θα φας;''
Η κοπελα εγνεψε θετικα και εκεινος ετεινε το πιρουνι με το ζουμερο κομματι μηλου προς τα χειλη της.
Το δαγκωσε μουγγριζοντας,ενιωθε μια περιεργη πεινα για καθε τι δροσερο εκεινη την στιγμη.
Της χαμογελασε ικανοποιημενος και συνεχισε να την ταιζει μεχρι το πιατο να μεινει καπου στα μισα.

''Ιασονα;''τον σταματησε.

''Ναι Ρεβεκκα;''ακουμπησε το πιατο στον κενο χωρο διπλα της.

''Ξερεις οτι καποια στιγμη πρεπει να ερθουν οι αλλοι ε; Κακην κακως τους εδιωξες μετα το δεκαπενταλεπτο στο νοσοκομειο,ας μην μιλησω για τις επισκεψεις του σταγονομετρου τις τελευταιες μερες'' ψιθυρισε διστακτικα βλεποντας-οπως περιμενε- τα χαρακτηριστικα του να αγριευουν.

''Παλι να ερθουν θελουν;Αμνησια επαθαν;Ιδιος με πεντε μερες πριν ειναι '' σηκωθηκε απο το γραφειο του ενοχλημενος και εβαλε τα χερια του στις τσεπες.

Αν ηταν κατι που ειχε μαθει για εκεινον, ηταν οτι δεν του αρεσε να μοιραζεται, πρωτα εκεινη,χρονια τωρα,και πλεον τον γιο τους.

''Θελουν να τον δουν'' χαιδεψε απαλα την πλατη του μωρου .

''Να στειλω μερικες φωτογραφιες τοτε''

Τον κοιταξε αυστηρα και αμεσως καλυψε το αυταρεσκο χαμογελο του.Σηκωσε τα χερια του ως ενδειξη οτι παραδινεται.

''Θελω απλα λιγη ηρεμια Ρεβεκκα,να σας χαρω χωρις δεκα ατομα τριγυρω'' δικαιολογηθηκε.

''Και το καταλαβαινω αυτο,αλλα σκεψου λιγο και τους αλλους''προσπαθησε να γινει διαλλακτικη.

''Τους αλλους σκεφτομαι!Ξερεις ποσα μικροβια κουβαλανε;Ας μην σχολιασω τον θορυβο!''ρολλαρε τα ματια του και βγηκε απο το γραφειο του πριν προλαβει να του απαντησει.
Ήταν καινούργια μέθοδος αυτή για να αποφεύγει τον καβγά ,κυρίως όταν ήξερε πως είχε άδικο.

Αποκαμωμενη κουνησε τον γιο της.

''Ο μπαμπας ειναι τυχερος που τον αγαπω πολυ,ναι;Να το θυμασαι αυτο''

Το μωρακι εκανε εναν περιεργο ηχο με το στομα του κανοντας την να χαμογελασει.
Κοιταξε το κενο της πορτας,που πριν λιγο ειχε γειρει ο Jason Hunter σε ολο του το μεγαλειο.

''Αυτος βεβαια ειναι μια τελειως διαφορετικη ιστορια,πολυ πολυ μεγαλη''τον ακουμπησε στον ωμο της και αρχισε να του χτυπα την πλατη.

''Ολα αρχισαν οταν η Κλωθω,αυτη που γνεθει το νημα της ζωης,η Λαχεσις,η δευτερη,που το ξετυλιγει,και η Ατροπος, η τριτη μοιρα που το κοβει,αποφασισαν οτι εγω κι ο πατερας σου επρεπε να συναντηθουμε...''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''Πιστευεις οτι μπορεις να με απειλεις;Δεν περνανε σε εμενα αυτα!''ο Ιασονας χτυπησε το χερι στο γραφειο του κανοντας ο,τι υπηρχε πανω να αναπηδησει ελαφρως.

Σιωπη.
''Ειχαμε κανει ναι ή οχι μια συμφωνια;''γρυλισε.Καθε δευτερολεπτο που περνουσε θυμωνε ολο και περισσοτερο.

Σιωπη ξανα.

''ΝΑΙ Ή ΟΧΙ;''εχανε την υπομονη του.
Την ειδε να ρολλαρει τα ματια της ενοχλημενη.

Ηθελε να την πνιξει,μαλλον οχι,θα το εκανε!Αλλα ξερωντας οτι η Ρεβεκκα ειναι στο αλλο δωματιο δειλιαζε.

Την κοιταξε στενευοντας τα ματια και εκεινη σταυρωσε τα χερια κατω απο το στηθος της.
Τα ματια της ηταν ιδια με της Ρεβεκκας.

''Εχω πει ναι ή οχι κομμενα τα παρτυ μεχρι τις 5 το πρωι;'' φωναξε χανοντας εντελως την υπομονη του.

''Εισαι παραλογος!17 ειμαι οχι 7!'' δηλωσε και την ιδια ωρα μπηκε μεσα ο Αρης,στα 20 του,εμοιαζε καθε μερα που περνουσε ολο και περισσοτερο στον Ιασονα.

''Παραλογος;Ειναι παραλογος οταν του δηλωνεις οτι θα το ξανακανεις ενω ρητα σου το εχει απαγορευσει;''πεταχτηκε ο νεαρος που ειχε κληρονομησει απο τον πατερα του την κτητικοτητα.

Ή μαλλον,οπως σοφα ειχε πει η Eveshka,χρονια πριν,κυλουσε στο αιμα των αντρων της οικογενειας.

''Εσυ με καρφωσες;'' τον κατηγορησε η αδελφη του με υφος.
Την αγριοκοιταξε.

''Οχι δεσποινις ολος -ο κοσμος γυριζει γυρω μου- εκανες θορυβο οπως εμπαινες''καθισε στην πολυθρονα απεναντι της και εριξε ενα βλεμμα συμπονιας στον πατερα του ,που εβγαζε καπνους.

''Αυτο ειναι το θεμα σου εσενα;Οχι οτι εχεις ξεφυγει τελειως;Ας μην μιλησω για εκεινα τα κοντα μπλουζακια που θεωρεις φορεματα!''θυμηθηκε τον δευτερο λογο που ηταν εξαλλος εδω και μια ωρα.

''Δεν τα θεωρω φορεματα,ειναι φορεματα'' δηλωσε με νευρο η κοπελα με τα καταμαυρα μαλλια και τα πρασινα ματια.
''Ποιος το λεει αυτο;Η φιλεναδα σου η Εριν;''ο γιος του απαξιωσε.

''Η Donatella Versace.''απαντησε με τουπε και υστερα εξαπελυσε την οργη της προς τον αδελφο της.
''Κι αν δεν σου αρεσει η φιλη μου , να μην την παρενοχλεις οταν ερχεται σπιτι μας''

Ο Αρης αλλαξε δεκα χρωματα και ο Ιασονας εκρυψε ενα μειδιαμα.
''Εγω;Εγω ουτε που ασχολουμαι μαζι της!Η φιλη σου εχει εμμονη μαζι μου''δηλωσε αλαζονικα.

Αυτο ισχυε για τις περισσοτερες φιλες της,οχι ομως για την συγκεκριμενη.

''Τι γινεται εδω περα;Ακουγεστε μεχρι κατω!''η πορτα ανοιξε διαπλατα και μεσα στο γραφειο μπηκε η Ρεβεκκα φορωντας ενα απλο στενο σκουρο μπλε φορεμα σε Α γραμμη που εφτανε μεχρι κατω απο το γονατο και τονιζε τις καμπυλες της.

Οι τρεις τους κοιταχτηκαν μεταξυ τους πριν νοητα ψαξουν για κοινη δικαιολογια.

''Ο μπαμπας ακομα ειναι ενοχλημενος για χθες''προφερε αδιαφορα η κοπελα και η Ρεβεκκα καθισε στο μπρατσο της πολυθρονας του Ιασονα.

''Ενοχλημενος;Εκατη ο πατερας σου ειναι κατι παραπανω απο ενοχλημενος για χθες το βραδυ!''σαρκασε η Ρεβεκκα και κοιταξε την κορη της που μπορει να μην ηθελε να το παραδεχτει αλλα του εμοιαζε καθε μερα που περνουσε ολο και περισσοτερο.

''Αδικο εχω;Μας γραφει κανονικοτατα και τωρα πουλαει και πνευμα η κυρια''σχολιαζει ο Ιασονας νιωθωντας το χερι της πλανευτρας να χαιδευει απαλα τον αυχαινα του,μια μικρη ενδειξη οτι επρεπε να ηρεμησει.

''Ειχα να μοιασω'' η εριστικη κοπελα σηκωθηκε χαλαρη και κινηθηκε προς την πορτα.

''Δεν τελειωσα!Γυρνα πισω!ΕΚΑΤΗ!''η κορη του ειχε ανοσια στις φωνες του,κι εφταιγε ο ιδιος για αυτο,την ειχε κακομαθει.

Ο Αρης επνιξε ενα γελακι.
''Τι ρε μαλακισμενο;Συμφωνεις;''

Αμεσως σοβαρεψε και πεταχτηκε ορθιος.
''Α να σου πω!Δεν θα την πληρωσω κιολας για την μικρη κακομαθημενη!''δηλωσε εκνευρισμενος και βγηκε εξω απο το γραφειο του πατερα του με μεγαλες δρασκελιες,χτυπωντας την πορτα πισω του.Κι εκεινος του εμοιαζε πολυ,υπερβολικα πολυ.

Η Ρεβεκκα γελασε οταν εμειναν μονοι τους.
''Εσυ φταις!Την εκανες ...μην πω πως!''κατηγορησε την συντροφο του,η οποια ειχε ακουσει την συγκεκριμενη κατηγορια παραλλαγμενη αναριθμητες φορες απο τοτε που η κορη τους εκλεισε τα 15.

''Αλιμονο!''χαριτολογησε και μετακινηθηκε για να κατσει πανω του στην πολυθρονα περνωντας τα ποδια της αριστερα και δεξια του.
Η οργη εξανεμιστηκε απο το προσωπο του και αντικατασταθηκε απο ενα απαλο μειδιαμα καθως κοιτουσε το φορεμα που ειχε ανεβει μεχρι την λεκανη της.

Ακουμπησε το χερι του χαμηλα στην μεση της και την τραβηξε κι αλλο προς το μερος του.
Τα χειλη τους μοναχα εκατοστα μακρια,ενωθηκαν γρηγορα σε ενα φιλι ,μεσα στο γραφειο που ειχαν ζησει μαζι τα παντα.

''Και τωρα οι δυο μας μικρη μου πλανευτρα'' μουρμουρισε ξαναφιλωντας την απαλα.
Εκεινη,μυριζοντας τον καπνο και την μεντα,βαθυνε το φιλι τους απαιτητικα.
Το χερι του κατεβηκε στους γλουτους της και κατω απο το φορεμα.

''Ηρθε η ωρα να μιλησουμε για το μεγεθος των καταστροφων που μου εχετε προκαλεσει ολα αυτα τα χρονια κυρια Ιακωβου''τα χειλη του ρουφηξαν απαλα τον λαιμο της καθως γλιστρουσε δυο δαχτυλα στο εσωρουχο της.

Η γυναικα τον κοιταξε με ενα σαρδονιο χαμογελο.Καταλαβαινε ακριβως τι εννοουσε.

''Υποθετω σημερα ειναι η μερα που θα μιλησουμε για μεγεθη κυριε Hunter;''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η Εκατη τρυπωσε κρυφα στο γκαραζ της επαυλης με τα κλειδια που ειχε καταφερει να κλεψει οσο ηταν στο γραφειο του πατερα της.
Ετρεξε προς το μερος της μαυρης παλιας Harley.

''Δεσποινις Hunter,μηπως καλυτερα να μην...'' ο υπευθυνος της ασφαλειας επενεβη προσπαθωντας να την αποτρεψει.Δεν καταλαβαινε προς τι τοσος φοβος για τον πατερας της.

Δεν τον ακουσε καν.Φορεσε το κρανος της και το δερματινο τζακετ της,πριν καβαλησει το μαυρο θηριο και βγει εξω απο το γκαραζ,κι επειτα εξω απο την επαυλη.

Ο αερας που χτυπουσε το σωμα της ηταν βαλσαμο για το μπερδεμενο της μυαλο. Ηταν απο μικρη εξαιρετικα ανυπακοη και πνευμα αντιλογιας,δεν ηταν λιγες οι φορες που μοιραστηκε με την μαμα της το ψευδωνυμο μικρη πλανευτρα και αλλες τοσες ηταν και οι φορες που ειχε εξοργισει τον πατερα της ανευ προηγουμενου.

Μια στιγμη ηταν και εκεινη.Η επαναλαμβανομενη συνηθεια της να παιρνει κρυφα την μηχανη του δεν ελεγε να σταματησει παρα τις απειλες και τους ατελειωτους μονολογους σχετικα με τα τροχαια,τον σεβασμο και την υπακοη.

Να και κατι που ειχε παρει απο την μαμα της εκτος απο το βλεμμα,ηταν εξισου ατιθαση και πεισματαρα,ενω οπως ο Eric την ειχε ενημερωσει,η οργη του πατερα της σχετικα με την κλεμμενη του μηχανη εχει τις ριζες της χρονια πισω.

Οδηγουσε για μιση ωρα,μεχρι να φτασει σε ενα απομακρυσμενο μερος με θεα.
Ηταν το σημειο που ερχοταν παντα οταν ηθελε να σκεφτει ή να καπνισει με την ησυχια της.

Την συγκεκριμενη μερα ωστοσο ,ηταν κατειλλημενο απο καποιους που καθονταν στο γρασιδι.

Με το κρανος στο χερι και καμια διαθεση να τους ακουει φορεσε τα ακουστικα της και καθισε στο παγκακι ψαχνοντας το πακετο της.
Η παρεα διπλα της,αγορια κοριτσια,την ειχαν προσεξει απο την στιγμη που ειδαν την ιδιαιτερη μηχανη να πλησιαζει προς το μερος τους.

Κι επειτα,η μελαχρινη καλλονη,που με χαρη εβγαλε το κρανος τιναζοντας τα μαλλια της παραλληλα,τους αφησε ολους αφωνους.Εναν ισως,λιγο παρπανω.

Η συγκεκριμενη μερα ηταν καπως πιο ηλιολουστη και η κοπελα σκεφτηκε αν θα καταφερνε εν τελει να παει στο παρτυ που η κολλητη της διοργανωνε.

''Γεια''η φωνη ενος αντρα την εβγαλε απο τις σκεψεις της.
Ενοχλημενη γυρισε να δει ποιος τολμησε να της μιλησει.Διπλα της ειχε καθισει ενα νεαρος,γυρω στα 20,με ξανθα μαλλια και καταγαλανα ματια.
Ω σκατα.

Η Εκατη δαγκωθηκε για να μην κανει καποια περιεργη εκφραση.Περιεργαστηκε το προσωπο του σιωπηλη.Το πρασινο των ματιων της μπηκε σε εναν νοητο πολεμο με το μπλε των δικων του.Τα χειλη του την εκαναν να αφυδατωθει.

Της χαμογελασε καπως αλαζονικα,γνωριζοντας τι κοιτουσε με θαυμασμο,γεγονος που την εκνευρισε και την εκανε να γυρισει παλι μπροστα.

''Δεν μιλας;''την προκαλεσε και οι φιλοι του δεκα μετρα μακρια του φωναζαν να την αφησει και γελουσαν.

''Οχι σε αγνωστους''αντιγυρισε και ο νεαρος μειδιασε κοιτωντας το σαγονι της να σφιγγεται ελαφρως.

''Και πως γνωριζεις νεα ατομα;''γελασε αφηνοντας την να κοιτα μπροστα διχως απαντηση.
Σιωπη.

''Πρεπει να ειναι πολυ ενδιαφερουσα η θεα για να μονοπωλει την προσοχη σου ετσι'' σχολιασε σε αλλη μια προσπαθεια του να της πιασει κουβεντα.

''Η απλα εσυ εισαι πολυ βαρετος''

Γελασε φανερα διασκεδασμενος.

''Πως σε λενε;''την ρωτησε σε μια υστατη αποπειρα.

''Μπορεις να φυγεις;''

''Αν μου πεις πως σε λενε ναι''
Ζυγισε στο μυαλο της τις επιλογες που της αφηνε.

''Εκατη''μουρμουρισε η κοπελα κοφτα,αφενος θελωντας να τον διωξει και αφετερου σκεπτομενη τι ονομα θα του ταιριαζε.

''Ωραιο ονομα''

''Εμενα δεν θα ρωτησεις πως με λενε;''την πειραξε και εκανε νοημα στους φιλους του να παψουν να φωναζουν.

Το χαμογελο του ακομα και με την ακρη του ματιου της της προξενουσε ταχυκαρδια και η παρουσία του ρίγος.

Ξεφυσηξε υποχωρωντας στην ενοχληση της.
''Πως σε λενε;''γυρισε και τον κοιταξε στα ματια

''Ian''της χαμογελασε γοητευτικα και ειδε τα μαγουλα της κοπελας να γινονται ροδαλα.
Η Εκατη το παρατηρησε και προσπαθησε να το κατευνασει.

''Εισαι πανεμορφη'' της ειπε ευθεως και εκεινη σοκαριστηκε απο την ειλικρινεια του.

''Το ξερω αυτο'' του χαμογελασε ωστοσο αλαζονικα.

''Θες να βγουμε για καφε;'' εγειρε προς το μερος της χαλαρος και εκεινη προς τα πισω.Μαλλον πηρε αερα απο το χαμογελο της.

''Βιαζεσαι'' τον εκοψε.

''Δεν θα το ελεγα,περιμενα 5 ολοκληρα λεπτα'' χαριτολογησε και η Εκατη παλεψε να μην μειδιασει.

''Δεν βγαινω με αγνωστους''επανεφερε το επιχειρημα της και εσβησε το τσιγαρο της στο ξυλο.

''Μα δεν ειμαι αγνωστος ,με λενε Ian''υπερσπιστηκε την ιδεα του και ειδε τα δυο καταπρασινα ματια να ρολλαρουν.

''Δεν ξερω καν τα βασικα για σενα Ian,οπως και εσυ για μενα,απο ο,τι ξερεις θα μπορουσα να ειμαι δολοφονος'' επιχειρηματολογησε προσπαθωντας να μην τον κοιταξει στα ματια.
Με μια γρηγορη σκεψη της φαινοταν ψηλος,και σιγουρα γεροδεμενος.
Και μυριζει ομορφα,σαν ...σαν...σαν βασιλικος.

''Αυτο λυνεται,εισαι δολοφονος;''η κοπελα εκρυψε αυτη τη φορα ενα μειδιαμα.
Που να ξερες

''Οχι''προφερε αργα και εκεινος εγειρε λιγο ακομη προς το μερος της.Η καρδια της εκανε αγωνα δρομου στο στηθος της.

"Τελεια,ουτε εγω.Οποτε θα γνωριστουμε άφοβα τωρα''
Ετεινε το χερι του προς το μερος της,το προσωπο του λιγα εκατοστα μακρια απο το δικο της,
Ο βασιλικος εκαιγε το οσφρητικο της πεδιο και το σκουρο μπλε το δερμα της.
Το πονηρο του χαμογελο εφερε σπιθες στα ματια της.

''Με λενε Ian Titov,χαρηκα για την γνωριμια''

---------------------------------------------------

Μεχρι να μου τελειωσει ...ετσι ειπα οταν το αρχισα.

Και κοιτα με τωρα,εγω,που ετρεμα το τελος,καθε τελος και ιδιως το δικο μου και το δικο του,χαμογελαω σε ετουτο εδω.

Γιατι πρεπει να ξερεις πως με την τελευταια αυτη λεξη,μου τελειωνει κι αυτος,σαν το μελανι στο στυλο ενα πραγμα.

Απιστευτο δεν ειναι ομως;Οτι δημιουργησα απο κατι τοσο περιττο και οδυνηρο κατι που αγαπω τοσο;

Σου το ειπα την μερα που γνωριστηκαμε εγω κι εσυ που με διαβαζεις τωρα,δεν υπαρχει σωστος τροπος να περιγραψω τι συνεβη μεσα μου μετα απο εκεινον.

Νομιζες μιλουσα μονο για την Ρεβεκκα και τον Ιασονα ;

Και σε προειδοποιησα κιολας,δεν θα ηταν μια συνηθισμενη ιστορια.

Ισως την βρηκες σκληρη,ισως επαψες για λιγο να διαβαζεις.

Σου ειπα ομως πως μετα το τελος τιποτα δεν θα ειναι ιδιο.
Βλεπεις που ειχα δικιο;
Μεσα μου,ολα ειναι τοσο διαφορετικα πλεον!

Τον γνωρισα.
Τον ερωτευτηκα.
Τον νοιαστηκα ,τον αγαπησα σαν φιλο,σαν ανθρωπο,σαν εραστη.

Τον εκλαψα οσο ηταν μακρια μου.
Αλλα νομιζω θα μπορουσα πια,σε εκεινο το πρωτο κομματι ,που σου μιλω για τις Κυριακες μου,
κατω απο το -Αυτο ηταν;-
Να γραψω ενα -Ναι-
Γιατι θα ισχυει.

Εισαι ετοιμη για την τελευταια μου λεξη για τον Ιασονα μου;

Παρακαλω να την αγαπησεις οσο εγω.

Λυτρωθηκα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ciao Bellas!

Τι κανετε κοριτσια μου;;

Να το και το μπονους!Το ζητησατε και σας το δινω...κυριως για τον προλογο και τον επιλογο.Ειχα αναγκη να βαλω αυτη τη νοητη τελεία.

Τωρα τι θα γινει στην συνεχεια...το αφηνω στην φαντασια σας!Ειμαι σιγουρη οτι κατι θα σκεφτειτε!

Σας ευχαριστω για τα υπεροχα σχολια και μηνυματα.Δεν ειμαι γαιδουρα (αληθεια) ,τα εχω δει και απανταω καθε μερα οσα πιο πολλα μπορω!Αλλα τα διαβαζω και συγκινουμαι απιστευτα πολυ!

Λιγη υπομονη μεχρι τις 14 Φεβρουαριου...ερχομαι με πολλες ιδεες και το πρωτο κεφαλαιο του νεου μου βιβλιου!Συντονιστειτε!

Σας αγαπω πολυυ

xxxΜαγδαxxx