Τι είναι αγάπη;

Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι.

Νίκος Καζαντζάκης

Ηταν ο πιο μεγαλος, ο πιο ανυποφορος,ανυπερβλητος πονος της ζωης μου ,
το να σε βλεπω να πονας και να υποφερεις.
Ραγιζε η καρδια μου κοιτωντας σε να ραγιζεις και να σπας.
Με καθε σου μορφασμο ,πονουσα.
Και με καθε ογκομαχητο σου,διαλυομουν.
Ειναι φρικτη η οδυνη του πονου του ανθρωπου που αγαπας,γιατι ο πονος ειναι χιλιομετρα,μα την ιδια στιγμη και ελάχιστα μόνο χιλιοστα,μακρια σου.

Σχεδον μπορεις να τον αγγιξεις,μα ποτέ δεν θα μπορέσεις να τον νιωσεις.
Ειναι μια αστραπη,καπου μακρια,την βλεπεις ,την ακους,μα ποτε δεν σε χτυπαει.

Ο πονος εκεινων που αγαπας,σε κατακλυει ολοκληρωτικα και αμιλεικτα σε μια ψευδαισθηση πονου δικου σου,πιο αληθινου απο ποτέ.

Carter

Κοιταζω τον Eric δεξια μου που ξεφυσαει καπνιζοντας το τριτο ή τεταρτο τσιγαρο του,
αριστερα μου ο Ιασονας πινει το ποτο του σκεπτικος.

Ναι ,ημασταν ενα πολυ γιορτινο κλιμα θα ελεγε κανεις.
Το κεντρικο σαλονι της επαυλης ειχε κατακλυστει απο χριστουγεννιατικα τραγουδια και οι διακοσμησεις εδιναν και επαιρναν.

Η Αννυ ειχε ανεβει στην σκαλα και εβαζε τα τελευταια φωτακια στο δεντρο της Ρεβεκκας και του Ιασονα ,ηταν 5 Δεκεμβριου και ακομα δεν ειχαν στολισει.

Εμεις,αλιμονο,στολισαμε 15 Νοεμβριου.

Η Ellie,σε προχωρημενη εγκυμοσυνη καθοταν σε μια πολυθρονα και ξεμπλεκε μια γιρλαντα καθως η Ρεβεκκα αναμεσα τους επινε απο το κρασι της καθως μιλουσαν μεταξυ τους σχεδον ψιθυριστα.

Αν δεν τις ηξερα θα ελεγα οτι ολα ειχαν επιστρεψει στα φυσιολογικα τους.Μα η Ρεβεκκα δεν χαμογελουσε,ουτε καν σαρκαζε,και η απουσια του σαρκαστικου της υφους ηταν πληγμα για την προοδο της.

Θα μου πειτε...τουλαχιστον μιλαει.
Και εγω αυτο ελεγα!Αλλα ο Ιασονας δεν με ακουγε,ηθελε μια προοδο πιο απτη.

Ηθελε να κοιμουνται μαζι,οπως παλια,να τσακωνονται,πραγμα που εχει εκλειψει,καθως ο φιλος μου της κανει ολα τα χατιρια,και σιγουρα του ειχε λειψει ο εντονος χαρακτηρας της ...ενταξει και το σεξ του ελειπε...αλλο που δεν το ελεγε.
Και η εκδηλωση της Μαφιας,μεταφερθηκε το καλοκαιρι,ηταν αδυνατον να παραστει η Ρεβεκκα σε τετοιο χαλι.

''Και γαμω τις παρεες ειμαστε'' μουρμουρισα και ο Eric με σταβοκοιταξε.

''Τι θες να κανω ρε μαλακα;Να στολισω το δεντρο ή να ψησω κουλουρακια;''

''Σπιτι σου μαθαμε οτι το εκανες'' ο Ιασονας του πεταξε και ο διοικητης τον κοιταξε με υφος -με ποιανου το μερος εισαι τωρα-.

''Μονο για φετος,αφου δεν μπορει,απο του χρονου κομμενα''μας δηλωσε ταχα τελεσιδικα.
Ο Ιασονας με κοιταξε συνωμοτικα.

Ναι καλα

Δεν τον πιεσαμε ομως παραπανω.Ξεραμε οτι τραβουσε μεγαλο ζορι.
Κοιτουσε την Ellie απο μακρια σκεπτικος.Απο στιγμη σε στιγμη θα γεννουσε...και αυτος,καθε αλλο παρα ετοιμος ηταν.

''Ολα ετοιμα;'' ρωτησα

''Ναι ,το δωματιο ,κατι πραγματα,ρουχα ,ολα στην θεση τους και με το νοσοκομειο εχει μιλησει...τα εχει κανει ολα εδω και εβδομαδες''

"Εσύ; Έτοιμος;" Πίεσε ο Ιάσονας και ο Eric ανακαθισε στην πολυθρόνα του.

"Εγώ δεν έχω να κάνω κάτι. Όλα εκείνη τα κάνει άλλωστε" μουρμουρισε προσπαθώντας να φανεί χαλαρός.
Γέλασα

"Αυτη το ξερει;''αστειευτηκα

Ο Ιασονας μου εκανε νοημα να μην το συνεχισω προσπαθωντας ταυτοχρονα να κρυψει ενα μειδιαμα.

''Η Ρεβεκκα πως ειναι;Υποτονικη φαινεται''ο φιλος μας αλλαξε θεμα επιτυχως και εστρεψε την προσοχη μας στην πλανευτρα.

Δεν μιλησε για λιγο.

''Δεν ξερω...μιλαει βεβαια,και κανει τα καθημερινα.Αλλα ειναι λες και εχει,πως να το πω,λες και εχει ξεχασει να ζει!Δεν πηγαινει για τρεξιμο το πρωι,δεν ζωγραφιζει,δεν διαβαζει,δεν καπνιζει,δεν μπλεκεται στα πόδια μου,δεν με ειρωνευεται...που φτασαμε ,να γκρινιαζω για αυτο!Φαντασου μαλακα!

''Στον ψυχολογο μιλαει;''

''Δεν του λεει τιποτα!''παραδεχεται απελπισμενος.

Τις κοιταω που βαζουν τα στολιδια.

''Θα γινει καλα.''μουρμουριζω κατω απο την ανασα μου και ο Ιασονας ανοιγει το πακετο με τα τσιγαρα του.

''Θα της μιλησω αυριο''μας δηλωσε αποφασισμενος.

Τριτοπροσωπη αφηγηση

Οι τρεις μοιρες τραγουδουσαν εναν σκοπο μειδιαζοντας.
Η Κλωθω εγνεθε πιο γρηγορα απο ποτε το κουβαρι της ζωης,η Λαχεσις προσεκτικα περνουσε τα γερασμενα της δαχτυλα γυρω απο το νημα και χαιδευε απαλα της κλωστες μουρμουριζοντας τις προφητειες του μελλοντος.
Η Ατροπος ,ντυμενη στα μαυρα,στεκοταν απεναντι τους με τα χερια σταυρωμενα.Το ψαλιδι της,ηταν ορθανοιχτο στο πατωμα,κοντευε να σκουριασει.
Χαμογελουσε νοσταλγικα.

Η Ellie ενιωσε τον πρωτο πονο νωρις το απογευμα.
Διπλα της ,για καλη της τυχη,ηταν η Ρεβεκκα και η Αννυ,οι δυο φιλες της εφτιαχναν τσαι στην μεγαλη κουζινα της επαυλης.
Μολις ειχαν στολισει δεντρο.

Ετρεξαν διπλα της πανικοβλητες μα η γιατρινα τους εκανε νοημα να σωπασουν,μη τυχον τις ακουσει ο Eric και παθει εγκεφαλικο.Την εβαλαν να κατσει κατω και λιγα δευτερολεπτα αργοτερα επαψε να σμιγει τα φρυδια της ,χαλαρωσε το προσωπο της και αφησε μια ανασα που κρατουσε .

''Ειναι Braxton hicks ''τις ενημερωσε ψυχραιμα.

Η Ρεβεκκα της κρατουσε ακομη το χερι.Η καρδια της πλανευτρας χτυπουσε σαν τρελη.

''Ο Eric θα πεθανει'' μουρμουρισε κατω απο την ανασα της,αιφνιδιαζοντας τις δυο φιλες της με το σχολιο της.

Γελασαν.

''Ο κακομοιρης,ειναι τοσο αδαης και ξερεις...τραχης,ατεγκτος,καθολου ''μπαμπας'' θα παθει πολιτισμικο σοκ!'' τους εξομολογηθηκε η ξανθουλα

''Φταις και εσυ!Μπροστα ημουν οταν ελεγε οτι δεν προκειται να το πλησιασει και πολυ μεχρι να κλεισει τα τεσσερα!''της καταλογισε πνιγοντας ενα γελακι η Αννυ

''Ελα μωρε!Θα λυγισει,θα δει τον γιο του και θα λιωσει''

''Αγορι ειναι;;'' την ρωτησαν ταυτοχρονα η Ρεβεκκα και η Αννυ.

Ανασηκωσε τους ωμους της αινιγματικα

''Ενστικτο''

''Νιωθω θα ειναι απο εκεινους του παλαιων αρχων,δεν βοηθαει και η δουλεια του βεβαια''η Αννυ σχολιασε καπως ψιθυριστα.

Η Ellie εγνεψε θετικα και η Ρεβεκκα μεσα της διαφωνησε.Αλλα δεν ειπε λεξη.

Οι δυο φιλες της αναστεναξαν στην σιωπη της,ειχε περασει λιγος ακομη καιρος και δεν ειχε σημειωθει καμια προοδος.Το οτι μιλουσε,ηταν καπως αυτονοητο,μα δεν αλλαζε τιποτα.Γιατι αυτη η γυναικα ,καθοταν διπλα τους,συμμετειχε στις συζητησεις τους,μα πνευματικα ηταν καπου αλλου,και στην θεση της ειχε αφησει μια μηχανικη ρεπλικα,αψυχη.

Επρεπε να γινει κατι,κατι που θα την σημαδευε για παντα,θα την ταρακουνουσε γερα,και θα την εβγαζε απο τον ληθαργο της.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Eric

''Eric...Eric...ξυπνα''με σκουνταει ελαφρα καποιος.Αναγνωριζω την φωνη της.
Ρε γαμωτο δεν θα κοιμηθω αυτην την εβδομαδα καθολου.

Τι θελει παλι;
Χθες ηταν που με εστειλε να της παρω κρεπα στις 3 το ξημερωμα και ας μην μιλησω για τις εξορμησεις της προηγουμενης εβδομαδας.

Εχε χαρη που ειναι εγκυος,αυτα μετα θα κοπουν μαχαιρι.
Οχι που θα γινω εγω το σκυλακι της ξανθουλας και θα μου λενε οι αλλοι οι μαλακες οτι ειμαι το κοροιδακι της!

Γυριζω πλευρο.

''Πρεπει να σηκωθεις'' επιμενει χαλαρη.Ακουγεται ξυπνια.

Χτυπησε το ξυπνητηρι μου;
Μισανοιγω τα ματια μου και βλεπω οτι η ωρα ειναι 2 ακομη.Αρα οχι.

''Κρεπα να παραγγειλεις απεξω,σου αφησα τον καταλογο στην κουζινα'' μουρμουριζω και σκεπαζομαι καλυτερα.

Ανοιγει το φως.

Γαμω την καταδικη μου!

Τι εχω κανει και τα αξιζω αυτα;

Μουγγριζω και γυριζω ανασκελα μισοκοιμισμενος.Με το ζορι ανοιγω τα ματια ,το φως ειναι εκτυφλωτικο.

Ειναι ορθια διπλα το κρεβατι.Φοραει το μπεζ μακρυ κοτλε της φορεμα,λευκα αθλητικα και κραταει την τσαντα της.Ψαχνει κατι.
Την κοιταω σαν μαλακας να βαζει λιποζαν ή οπως αλλιως την λενε αυτη την μαλακια.

''Που πας;'' τα ματια μου κλεινουν.

Με κοιταζει σαν να ειμαι ηλιθιος.

''Στο νοσοκομειο'' μου λεει το προφανες

Εχει βαρδια;Τελειωσε η αδεια της;
Την λυπαμαι την κακομοιρα.

Εμενα ομως τι με ξυπνησε να μου το πει;

''Να προσεχεις''μουρμουρισα και γυρισα πλευρο προσπαθωντας να σκεπασω το προσωπο μου με την κουβερτα .

Με κουναει παλι.
Μα τω Θεω θα την βρισω.

Σκεπαζομαι καλυτερα.

''Εισαι ηλιθιος αγορι μου;''

Τωρα γιατι με βριζει;
Νταξει στ'αρχιδια μου,εχει νευρα που δουλευει!Επιλογες ειναι αυτες ομως και αν ηθελε να ξερει,στις ειδικες δυναμεις ,οι βαρδιες μας ηταν και 15ωρες!Αλλα δεν εβριζα κανεναν!

Με ξεσκεπαζει.Αυτη την φορα στεκεται απο πανω μου.

Θα της φωναζα αλλα την βλεπω που μου χαμογελαει λες και ειμαι βλακας.

Κοιταζω το στρωμα ,η πλευρα της ειναι καπως υγρη.Το γκρι ειναι σκουρο
Τι φαση,μωρο ειναι ;

''Κατουρηθηκες πανω σου;''

Δαγκωνεται να μην γελασει.

''Μωρο μου...πρεπει να παμε στο νοσοκομειο,γενναω'' μου λεει ηρεμα.

Ποιος μωρε;
Αν περιμενει να αλλαξω σεντονια στις 2 το πρωι ειναι βαθια νυχτωμενη.Να κοιμηθει στον ξενωνα.

Και περναει ενα λεπτο που απλα την κοιταω και με κοιταει.

Σιωπη.

Ω Θ Ε Ε Μ Ο Υ

Γουρλωνω τα ματια και ανασηκωνομαι.

Αυτο ηταν,νιωθω μια σκοταδινη,σβηνω.
Την ακουω να γελαει.

Πεταγομαι ορθιος και την πιανω απο τους ωμους.

''Τι κανεις ορθια;Κατσε κατω!''

Απελπιζομαι,δεν ξερω τι να κανω.Νομιζω δεν αναπνεω καν σε αυτη την φαση.

Με κοιτα σοκαρισμενη.

''Μα αν κατσω πως θα φυγουμε;''ψιθυριζει

Σωστα,εδω εχει δικιο.

Την κοιταω.

Ξεφυσαει.

''Πηγαινε ντυσου,να φυγουμε,μια ωρα σε ξυπναω''μου λεει αποκαμωμενη.

ΜΙΑ ΩΡΑ;

''ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ;ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ;''περναω τα χερια μου μεσα απο τα μαλλια μου.
Χρειαζομαι καφε,και ενα υπογλωσσιο.

''Επρεπε να κανω ενα μπανιο,να ντυθω,να στεγνωσω τα μαλλια μου,να κλεισω την τσαντα μου για το νοσοκομειο,να παρω την γιατρο μου..''μου λεει χαλαρη

Χ Α Λ Α Ρ Η!

Αυτο ηταν.Καταθετω οπλα.Τα παραταω.

''Θα τρελαθω μαζι σου ,αληθεια'' την κοιταω απο πανω μεχρι κατω.Θα βγει ενα μωρο απο εκει περα τωρα δηλαδη;

Ξεροκαταπινω.

''Ντυσου!''διαταζει ανυπομονα βγαζοντας με απο τον ληθαργο.

''Ναι ναι συγγνωμη ,παω!'' την αφηνω και τρεχω στην πορτα της ντουλαπας.

Τι υποτιθεται οτι φοραμε σε τετοιες περιπτωσεις;Ειναι επισημου χαρακτηρα;

Λες να νευριασει αν ρωτησω;

Βεβαια πιο πολυ θα νευριασει αν ντυθω λαθος.
Το σκεφτομαι λιγο ακομα,ναι,ναι,πρεπει να μαθω.

Τρεχω πισω στο δωματιο και την βλεπω να στελνει μηνυματα.

''Ακομα;''

''Εμ...τι να βαλω;''ρωταω δειλα και ρολλαρει τα ματια της.
Πως γινεται να ειναι τοσο ψυχραιμη;

''Δεν ξερω μωρο μου μου...τι νιωθεις σημερα;Θα ηθελες κατι σε κιτρινο;Μπλε;''ειρωνευεται

Στην κατασταση της ει-ρω-νευ-ε-ται.

Μενω να την κοιταζω,υποτιθεται μου εδωσε καποια απαντηση τωρα;Να βαλω μπλε;

Ξεφυσαει.

''Τζιν και πολο μπλουζακι βαλε,κατα προτιμηση σκουρο μπλε,τονιζει τα ματια σου''

Οριστε.Τοσο δυσκολο ηταν;

Με γρηγορες κινησεις ντυθηκα και εβαλα αθλητικα,εκει σκεφτηκα να παρω μια πρωτοβουλια.
Η καρδια μου εν τω μεταξυ κοντευε να φυγει απο το στηθος μου και να πεταχτει απεναντι.
Μπηκα στο μπανιο και γρηγορα επλυνα τα δοντια μου και εριξα πολυ νερο στο προσωπο μου.

Και το νερο με ξυπνησε παραπανω.

Η ξανθουλα γενναει,θα κανουμε παιδι.

Θα πεθανω.

Ξαναμπαινω στο δωματιο και την βλεπω να καθεται στο κρεβατι.Κραταει την κοιλια της.

''Πονας;''

Με κοιταζει γνεφωντας αρνητικα,τοτε βλεπω μεσα απο την μασκα ψυχραιμιας της,οτι ειναι και αυτη αγχωμενη.Αν μη τι αλλο,εκεινη θα κανει ολη την δουλεια!

Ανασες Eric !

''Ωραια,παιρνω κλειδια,κινητο και φυγαμε'' την βοηθαω να σηκωθει.
Την βγαζω στον διαδρομο εξω απο το δωματιο και καλω το ασανσερ.
Να και καπου που μου φανηκε χρησιμη αυτη η μαλακια,τοσα λεφτα μου κοστισε.

Πηρα μια βαθια ανασα.

Την κοιταξα που καθοταν απεναντι μου σχεδον ακαμπτη.
Η ξανθουλα φοβοταν πιο πολυ απο οτι μπορουσα καν να φανταστω.

Ετρεμε.

Εβγαλα το κινητο και τα κλειδια του αυτοκινητου μου απο την τσεπη του μπουφαν μου και καθως περπατουσαμε προς την εξοδο της το φορεσα πανω απο το παλτο της,βαζοντας της και την κουκουλα.

''Θα σκασω'' μουρμουριζει και παταω το κουμπι για να ξεκλειδωσει το αυτοκινητο.Και φυσικα,απο τα τρια αυτοκινητα που εχω σε αυτο το γκαραζ επρεπε να παρω τα κλειδια του πιο απομακρυσμενου!

''Βαλε κουκουλα,εκανες μπανιο και θα κρυωσεις''' της το ξεκοβω και την βοηθαω να κατσει.

Κλεινω την πορτα της και μπαινω στην θεση του οδηγου.Παιρνω βαθια ανασα.
Πρεπει να οδηγησω προσεκτικα.

Βγαινω στον κεντρικο.Και δεν εχω ιδεα που παμε.
Ηλιθιε!Χιλιαδες φορες την εχεις κανει την διαδρομη!Αναθεμα τις μετοχες που εχεις στο νοσοκομειο!

''Δεξια'' μου ψιθυριζει ηρεμα

''Ναι...σωστα,δεξια''

Το εβαλα στο gps τελικα.Εκεινη γελασε καπως σφιγμενα.
Πονουσε και δεν το ελεγε,λογικο,την ειχα φοβιζει με την ανακοπη.

Μπαινοντας στο παρκινγκ ειδα την γιατρο της με δυο νοσηλευτριες και ενα αναπηρικο καροτσακι.
Η Ellie δαγκωθηκε κι αλλο.

Παρκαρα κοιτωντας την με την ακρη του ματιου μου.

Σβηνοντας την μηχανη του αυτοκινητου σιγουρα περιμενε να βγω εξω,αντι αυτου ,ακουμπησα το χερι μου πανω στο δικο της,που με την σειρα του ακουμπουσε στην κοιλια της.

''Ξανθουλα μου...φοβασαι;''την ρωτησα απαλα.

Και ηταν λες και πυροδοτησα βομβα.Την ειδα να δαγκωνεται,να βουρκωνει,να προσπαθει να παρει ανασα.
Αλλα -αλιμονο-αρχισε να κλαιει.

Αμεσως πανικοβληθηκα.Ηταν το χειροτερο που μπορουσα να της πω μαλλον.

Μπραβο ηλιθιε

''Οχι οχι κοριτσι μου..μην φοβασαι,εγω ειμαι εδω''την κρατησα απο τα χερια και τα εσφιξα παρηγορητικα.

''Δεν...δεν καταλαβαινεις Eric,περασαν τοσοι μηνες και ακομα να καταλαβεις''μουρμουρισε αναμεσα σε λυγμους και εβλεπα ηδη την γιατρο να ερχεται μαζι με τις νοσηλευτριες προς το μερος μας.

Λογικο,ανησυχησαν.

''Τι δεν καταλαβαινω Ellie μου;''με κοιταξε λες και αγνοουσα κατι πολυ σημαντικο.

Τα γαλαζια ματακια της μου χαρισαν ενα βλεμμα προσμονης.
Ανοιξε το στομα της,και η επομενη λεξη που θα προφερε,θα προοικονομουσε την καλυτερη μερα της ζωης μου.

''Συμβαινει''μου ψιθυριζει,λες και ειναι καποιο μυστικο.

Και μεσα μου,γκρεμιστηκε το τοιχος των πεποιθησεων ,οι παρωπιδες βγηκαν και η πραγματικοτητα με τυφλωσε,εκαψε το δερμα μου και σταματησε για λιγο την καρδια μου.

Συμβαινει.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Τριτοπροσωπη

Κατι που η Ellie ειχε ευτυχως προβλεψει ειναι να βρει εναν γιατρο που θα αρνουνταν την παρουσια του μελλοντα πατερα στην αιθουσα οδυνων.
Να και κατι που παλαιοτερα θεωρουσε απαρχαιωμενο,και αφοτου γνωρισε τον Eric καταλαβε ποσο αναγκαιο ειναι.

Δεν αντεχουν ολοι τα νοσοκομεια.

Ωστοσο δεν ειχε υπολογισει την εκρηξη του διοικητη οταν δυο ωρες αφοτου την πηραν στην αιθουσα,η νοσηλευτρια τον ενημερωσε οτι δεν μπορουσε να μπει μεσα.

''Eric ηρεμησε,εχεις κατακοκκινισει,σιγουρα καποιο λογο ειχε η Ellie που δεν ...''η Αννυ προσπαθουσε ματαια.

''ΕΙΧΕ ΛΟΓΟ;ΕΙΧΕ ΛΟΓΟ;ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΤΣΙ;ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!''ουρλιαζε και ωρυοταν,περπατουσε πανω κατω στην αιθουσα αναμονης

''Ναι πραγματικα Eric ,δεν καταλαβαινω γιατι να μην σε θελει μεσα,ισα ισα ,που με την ψυχραιμια σου θα την χαλαρωσεις''ειρωνευτηκε ο Ιασονας.

Ο τελευταιος,οχι μονο ειχε ξυπνησει 3 το πρωι γιατι το παιδι της γιατρινας αποφασισε να ερθει στον κοσμο με την ανατολη,αλλα επρεπε να συρθει μεχρι το δωματιο της Ρεβεκκας και να την ξυπνησει για να της το ανακοινωσει.
Και φυσικα να δει το βλεμμα της προσμονης της να κρυβει μια μασκα πονου.Εθελοτυφλουσε,μα γνωριζε βαθια μεσα του περι τινος προκειται.

Μα δεν θα την αφηνε να ποναει αλλο.Κοιτωντας πισω,ηταν μια σωστη επιλογη δεδομενων των συνθηκων της σχεσης τους...ηταν μια κακια στιγμη και επρεπε να μεινει πισω.

Ολες αυτες οι θετικες σκεψεις επεφταν στο κενο κοιτωντας την και μονο να χανεται για δευτερολεπτα στο κενο και να ονειροπολει.
Ο βασιλιας επιανε τον εαυτο του να αναρωτιεται τι βασανιζει το μυαλο της.Θα πληρωνε για μια και μονο σκεψη της.

''ΜΕ ΠΟΙΑΝΟΥ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΩΡΑ;''

''Με το δικο σου ρε μαλακα,απλα κατσε κατω!Ηρεμησε!Δυο ωρες ειναι μονο μεσα!''ο Carter τον καθηλωσε κατω και του πεταξε το πακετο με τα τσιγαρα του ,αγνοωντας το βλεμμα της νοσηλευτριας.

''Κυριε απαγορευεται να καπνιζετε -''

Ο φρουρος εξω απο τις δυο μεγαλες πορτες εντελως 'τυχαια' φτιαχνοντας την ζωνη του αφησε να φανει το οπλο στην ζωνη του.
Και ξαφνου,δεν ενοχλουσε την νοσηλευτρια το καπνισμα του Eric στην ιδιωτικη αιθουσα αναμονης.

Η Αννυ απο την αλλη πλευρα,ηταν καταενθουσιασμενη.
Ειχε κουβαλησει στο νοσοκομειο,10 μπαλονια,ολα μπλε,γλυκα,λουλουδια,λουτρινα αρκουδακια,και κατι καλαθια με δωρα.
Καθοταν διπλα στην Ρεβεκκα και καθε τοσο την σκουνταγε για να της εκφρασει αλλη μια ακομη σκεψη της για το μωρακι.
Σαν να ειχε ξεχασει προς στιγμην την εκτρωση που διχασε την σχεση της με τον Ιασονα.

Απο την αλλη πλευρα της αιθουσας,η Ellie,με επισκληρηδιο απολαμβανε τον υπνο της,οπως και θα συνεβαινε για τις επομενες δυο ωρες,ωσπου κατα τις 5 ,με διαστολη 8,η αναισθησια θα εχανε την επιδραση της και τα ουρλιαχτα της θα ακουγονταν μεχρι εξω.

Η μαια της κρατουσε το χερι ,ενω η γιατρος ελεγχε την προοδο της.

''Επιμενει να ερθει μεσα να ξερεις'' η δευτερη της ειπε καπως δειλα.
Η Ellie εσφιξε τα δοντια και μουγγρισε καθως αλλο ενα κυμα πονου την κατεκλισε.

''Ο Eric θα φρικαρει''μουρμουρισε αναμεσα απο δυο κοφτες ανασες.

Ειχε ιδρωσει και η τελευταια ωρα της φανηκε αιωνας.

Πονουσε φρικτα πολυ.

Ενιωθε λες και την εσκιζαν στα δυο.

Ο πονος διαχωριζοταν σε κλιμακες,και ηταν ολες πολυ υψηλες,τοσο υψηλες που της δημιουργουσαν εναν ατελειωτο εκνευρισμο για καθετι κινουνταν και ανεπνεε.

Ψυχραιμια Ellie,τοσες γυναικες το εκαναν,μπορεις και εσυ.

Ο Eric εν τω μεταξυ εξω απο το δωματιο ειχε χασει δεκα χρονια απο την ζωη του.Ειχε λιωσει την διαδρομη απο τον καναπε μεχρι την πορτα της.Απο τσιγαρα;Αλλο τιποτα.
Απο την ωρα που την αφησε ,στις 2:43 ακριβως ,ειχαν περασει 4 ωρες,και η γιατρος τον ενημερωνε καθε μια ωρα.

Παλι καλα που οι αλλοι δεν αργησαν να ερθουν.

Ακουγε τα ογκομαχητα της και ενιωθε απελπισμενος.

Αυτη ηταν η μονη λεξη που περιεγραφε οσα αισθανοταν εκεινη τη στιγμη.Συνωνυμα?

Πελαγωμενος,αβοηθητος.

Δεν ειχε βιωσει ποτε του τετοιου ειδους αισθηματα.
Τον ειχε κυριευσει το δεος απεναντι σε ενα επικειμενο γεγονος μεγαλης ισχυος,και αναποφευκτο.

Και ας μην ξεχναμε,δεν ηταν ετοιμος.

Ωστοσο ,μια ωρα αργοτερα,την ωρα που οι πρωτες ακτινες του ηλιου απλωνονταν διαχυτες στον καταμαυρο ουρανο του Λονδινου,η μια νοσηλευτρια βγηκε εξω.

Ολοι σηκωθηκαν ορθιοι.

Ο διοικητης ετρεμε ολοκληρος.

''Η διαστολη ειναι 9 εκατοστα,σας ζηταει μεσα,μενει μονο μια ωρα το πολυ μεχρι να χρειαστει να σπρωξει''

Του κοπηκαν τα ποδια.

''Ε-εμενα;''

''Ναι εσενα,κουνησου'' ο Carter τον εσπρωξε.
Η Αννυ ενιωσε την Ρεβεκκα να της σφιγγει το χερι.

O Eric τα ειχε χασει τελειως.
''Δεν-δεν ξερω εγω...δηλαδη εγω δεν εχω...απο αυτα δεν εχω ...ουτε ιδεα...στις ειδικες δυναμεις δεν ...τιποτα τετοιο''ψελισσε

Η νοσηλευτρια γελασε στο σοκ του μελλοντα πατερα.
Ειχε ασπρισει ολοκληρος.Του εκανε νοημα να την ακολουθησει.

Ηταν αστειο σχεδον το θεαμα,ενα αντρας ψηλος,1.90 και κατι,γεροδεμενος ,με αυστηρο παρουσιαστικο και αγερωχο βλεμμα,να τραυλιζει και να χλωμιαζει απο το αγχος.

Κοιταξε πισω του πριν ακολουθησει.

Το βλεμμα του κλειδωσε με εκεινο της Ρεβεκκας.Η πλανευτρα,αν και τυλιγμενη στο πεπλο της απαθειας της του εγνεψε καθησυχαστικα.

Ανεπνευσε

Σχηματισε αηχα με τα χειλη της και εκεινος εγνεψε τρεμοντας.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οταν η Ellie τον ειδε να μπαινει μεσα στην αιθουσα,με τα μπλε νοσοκομειακα του ρουχα ενιωσε μια αγαλλιαση ακατανοητη.
Ενα κυμα ασφαλειας περιεβαλε την αφιξη του και το μεσα της γαληνεψε για λιγο.

''Ηρθες''σχεδον ενας λυγμος εκοψε την λεξη της στα δυο.

Την πλησιασε καπως δειλα,κοιτωντας γυρω του τον χωρο.

Η μαια τον προετρεψε να σταθει διπλα της.
Ο Eric την κοιταξε και καπως λυγισε.Τα καταγαλανα ματια της ειχαν βουρκωσει.Φαινοταν εξουθενωμενη και καταπονημενη.

''Ηρθα Ellie μου''της επιασε το χερι ,εκεινο που δεν ειχε τον ορο και το εφερε κοντα στα χειλη του ,ετρεμε και ο ιδιος,μα επρεπε να μεινει ψυχραιμος.

Μια ωρα αργοτερα ωστοσο,θα ορκιζοταν πως ηταν ετοιμος να λιποθυμισει.

Η Ellie πονουσε πολυ,μορφαζε απο τον πονο.Του εσφιγγε το χερι και εσμιγε τα φρυδια της.επαιρνε κοφτες ανασες και ειχε ιδρωσει.Και καθε μια απο τις κινησεις της αυτες του προκαλουσε την ιδια ταχυπαλμια και απελπισια.

Μαζεψε ολο το θαρρος που του ειχε απομεινει και καθισε στο κρεβατι διπλα της,την εβαλε στην αγκαλια μου προσπαθωντας να την καθησυχασει.
Η γιατρινα αν και ανακουφιστηκε απο την σπανια τρυφερη του πραξη δεν προλαβε να την απολαυσει,αλλο ενα κυμα πονου την ελουσε,αυτη την φορα μεγαλυτερο απο το προηγουμενο.Εκεινος ετριβε σχεδον εμμονικα την πλατη της και αυτο τον κρατουσε αρκετα απασχολημενο ωστε να μην στραγγαλισει την ακαρδη γιατρο.

''Λιγο ακομα Ellie μου,κανε υπομονη''της ειπε ο,τι της ελεγε ωρες τωρα αφου την ελεγξε.
Εκεινη μουγγρισε απο τον πονο.

''Δεν μπορειτε να της δωσετε κατι μεχρι τοτε?''την ρωτησε και εκεινη εγνεψε αρνητικα

Ο διοικητης ξεφυσηξε και η ξανθουλα απομακρυνε το κεφαλι της απο το στερνο του ,οπου ακουμπουσε οσο της χαιδευε τα μαλλια .

''Η καρδια σου χτυπαει σαν τρελη ,θα παθεις καρδιακη ανακοπη και μετα εγω τι θα κανω?''τον ρωτησε και του χαμογελασε γλυκα ριχνωντας με επιτυχια το ρυθμο του καρδιακου του παλμου.
Ηξερε ,ακομη και τωρα,πως να τον κανει αλοιφη.

Eric

Πρεπει να ημουν στα ορια ανακοπης,και η μαια πρεπει σιγουρα να με ειχε περασει για κανεναν φλωρο.

Ειχα περασει περιπου δυο ωρες εκει μεσα και κοντευα να τρελαθω!Το μονο που ηχουσε στο μυαλο μου ηταν το κλαμα της Ellie.Η γιατρινα εμοιαζε απελπισμενη και οι σπαρακτικοι ηχοι του πονου της με τσακιζαν.

Και ηθελε και τρια παιδια η τρελη!Ενα θα κανουμε και τερμα!Εγω εδω δεν ξαναερχομαι!Και αν θελει τοσο πολυ δευτερο ,ας υιοθετησει!Καλυτερα και για μενα,να γλιτωσω και αυτο και τις ορμονες της για 9 μηνες.

''Δεν μπορω αλλο''κλαψουρισε και χαλαρωσε το κρατημα της.

Κοριτσακι μου γλυκο...

Εβγαλα μια μικρη τουφα που ειχε πεσει μπροστα στα ματια της.
Εσκυψα και την φιλησα στο μαγουλο.Τα γενια μου πρεπει να την γρατζουνησαν αλλα την ειδα που ξεφυσουσε αποκαμωμενη και καπως ηρεμησε,μεχρι ενα σημειο.

Βαριανασαινε ομως παλι συντομα και δεν με χωρουσε πια το δωματιο.Δεν αντεχω αλλο

''Ελα μωρο μου λιγο ακομα''

''Ellie μου μπορεις''η γιατρος με ενθαρρυνε

Εσπρωξε με ολη της τη δυναμη, την εβλεπα που βιωνε τον πονο σε ολο του το μεγαλειο ενω εμενα απλα μου εσφιγγε το χερι.
Την καμαρωνα.
Ηταν τοσο μα τοσο δυνατη γυναικα.

Δακρυα εβρεχαν τα μαγουλα της.

Γυρισα να κοιταξω την γιατρο που ειχε ωρα να μιλησει.

''Μηπως να κανει καισαρικη;''πεταξα επιδεξια την τελεταια πληροφορια που εμαθα λιγες μερες πριν.

Μα δεν συνεχισα .

Παγωσα ολοκληρος.

Η καρδια μου αρχισε να χτυπα σε ολο μου το σωμα,μπορουσα να την ακουσω στα αυτια μου να την νιωσω στα ακροδαχτυλα μου και την ακουγα να βαραει το στηθος μου.

Ακουσα ενα κλαμα.
Αμεσως κοιταξα το κοριτσι μου να πεφτει πισω ξεφυσωντας.Ειχε χλωμιασει και γυαλιζε ολοκληρη.Αφησε το χερι μου.

Τι;Αυτο ηταν;Τελειωσε;

Ειδα την γιατρο που πλεον ειχε μπει στην μαυρη λιστα μου να κραταει ενα ματωμενο σωματακι.

Ανατριχιασα ολοκληρος. Το αιμα μου ειχε φυγει απο το σωμα μου.Ζαλιζομουν νομιζω.Κρατηθηκα απο το τραπεζακι διπλα στο κρεβατι της Ellie.

Κρατουσε το παιδι μου.

''Συγχαρητηρια ,να σας ζησει''η μαια μας χαμογελασε γλυκα και εγω δεν εβλεπα μπροστα μου.

Ενα μικρο ζαρωμενο κορμακι γεματο αιμα και υγρα.Δεν μπορουσα να το δω καλα ,βασικα δεν μπορουσα να την δω καθολου

Το τυλιξαν μεσα σε μια μπλε αποστηρωμενη πετσετα.Εκλαιγε γοερα και η γιατρος εκοψε τον ομφαλιο λωρο κανωντας με να ανατριχιασω. Πολυ πολυ αιμα,αυτο ηταν,θα λιποθυμησω.
Η Ellie ειχε ξαπλωσει πισω μα περιμενε με αγωνια να της το δωσουν.
Εγω δεν μπορουσα ουτε κουνηθω ,πρεπει να ειχα μεινει με το στομα ανοιχτο.

Τι ειχε συμβει μολις τωρα;

''Να σας ζησει,ειναι ενα υγιεστατο κοριτσακι''η γιατρος με προσπερασε και ακουμπησε το μωρακι πανω στο στηθος της ξανθουλας που εκλαιγε και ανοιξε την αγκαλια της περιμενοντας.

Ενα κοριτσακι;

Οχι.οχι ,οχι,οχι.Εγω δεν ειχα προετοιμαστει για κοριτσακι.

Ενιωθα μια σκοταδινη.

Γυρισε και με κοιταξε φευγαλαια.
Το γαλαζιο των ματιων της με σκλαβωσαν.

Το μωρακι εκλαιγε ακομη πανω στο στηθος ,αυτη την φορα λιγο λιγοτερο.

Ειδα το πανεμορφο κοριτσι μου να ανασηκωνεται στο κρεβατι με εναν μορφασμο που με εκανε να θελω να της φωναξω να μην κουνιεται και να απλωνει τα χερια της αδυναμα για να αγγιξει το μωρακι. Τα μαλλια της κολλουσαν στους κροταφους της, το δερμα της γυαλιζε,τα ματια της γυαλιζαν,μα στα ματια μου ακτινοβολουσε.

Και εγω καθομουν σαν τον μαλακα στην μεση του δωματιου.Δεν ειχα το θαρρος να κοιταξω καν το μωρο,φοβομουν,ετρεμα στην σκεψη.

Τιποτα δεν θα ηταν πλεον το ιδιο και το ηξερα καλα.Μα πως ημουν τοσο γαμημενα ανετος?Τοσο καιρο?Πως γινεται να μην ανησυχω τοσο καιρο?

Την ειδα να κλαιει,γοερα.Εκλαιγε και γελουσε...δεν την ειχα δει να χαμογελαει πιο φωτεινα,πιο αληθινα.Και η Ellie μου γελουσε συνεχεια.
Εκλαιγε απο ευτυχια και εγω προσπαθουσα να μην ξεχασω ποτε αυτη της την εικονα.

Η εικονα της απολυτης ευτυχιας.

Ενω εγω;Εγινα πατερας.

Εχω παιδι,μια κορη.

Θεε μου το νιωθω,αυτη θα ειναι η καταστροφη μου.

Η γιατρος την πηρε με την υποσχεση να το φερει σε λιγοτερο απο μια ωρα πισω.
Η βοηθος εκανε ραμματα στην Ellie.

''Μωρο μου...κλαις;''η απαλη φωνη της με εβγαλε απο το σοκ.

Γυρισα να την κοιταξω.Τι ελεγε;

Με τον αναστροφο του χεριου μου σκουπισα το μαγουλο μου πανω απο την μασκα,ηταν οντως υγρο.

Αποκλειεται να εκλαιγα.
Εβγαλα την μασκα.
''Την ειδες;'' ρωτησε ετοιμη να κλαψει παλι,και μονο στην αναφορα της.
Την πλησιασα και εβγαλα μερικες υγρες τουφες απο το προσωπο της.
Την φιλησα στο κουτελο.Καθε κινηση μου ηταν μηχανικη,σαν να μην σκεφτομουν,δεν ενιωθα τιποτα.

''Με κανεις τοσο περηφανο,ησουν τοσο δυνατη,τοσο γενναια'' της ειπα ειλικρινα και με κοιταξε με ματια που γυαλιζαν.

Βγηκα εξω,τρεμοντας ακομη απο υπερενταση.Ολοι με πλησιασαν με αγωνια.
Με ειδαν κλαμμενο και μαλλον αγχωθηκαν.

''Πες ρε μαλακα!''με προετρεψε ο Carter και η Αννυ μονο που δεν ειχε απογειωθει απο το ταρακουνημα.

''Κοριτσακι''η φωνη μου εσπασε λιγο και ξεφυσηξα.
Ειχα συγκινηθει γαμω το κερατο μου.

Εκανα παιδι.

Αμεσως ο Carter με αγκαλιασε και η Αννυ εσπευσε να αγκαλιασει την Ρεβεκκα που ειχε μεινει εμβροντητη να κοιταζει.Εμοιαζε ανακουφισμενη που ολα πηγαν καλα.

Ο Ιασονας με αγκαλιασε με την σειρα του χτυπωντας με καθησυχαστικα στην πλατη.

''Αντε,καλο κουραγιο''

Γελασα.
Αν εβγαινε σαν την Ellie,θα το χρειαζομουν με το παραπανω.

''Αχ πρεπει να παρω ροζ μπαλονια τωρα..''παραπονεθηκε ο Carter που ειχαν βαρεθει να τον βλεπουν στο καταστημα δωρων.

''Την ειδες ;Πως ειναι ;Εχει τα ματια σου;Ξανθια;Αχ ειναι ομορφη ειμαι σιγουρη...αντε μιλα!!!''η Αννυ με διεταξε σε ενα παραληρημα ενθουσιασμου και υπερεντασης.

''Οχι δεν την ειδα καλα...την πηραν αμεσως '' βιαστηκα να προσθεσω,ελπιζω η Ellie να μην τους πει οτι κοντεψα να λιποθυμισω.

''Η Ellie πως ειναι ;Ποναει;'' η φωνη της Ρεβεκκας μου τραβηξε την προσοχη.Ο Ιασονας γυρισε να την κοιταξει.

''Πριν πολυ,τωρα οχι τοσο, εκανε ενα ραμμα μονο νομιζω,ειναι πολυ ευτυχισμενη'' τους λεω και φουσκωνω απο περηφανια.

Βλεπω την Αννυ που δακρυζει και σκουπιζει τα ματια της.
Που να εβλεπες πως εκανα εγω πριν...τι ξεφτιλικια ειναι αυτα.

''Και σε ποση ωρα θα μπορεσουμε να την δουμε;'' η Αννυ ειχε παρει ηδη την τσαντα της και τον φιλο μου απο το χερι για να πανε στο καταστημα δωρων.Ο Carter μου εκανε νοημα να πω συντομα

''Σε καμια ωρα φανταζομαι.Καθιστε εδω ομως,μην φυγετε'' αυτο φανηκε να κανει.

Εν τω μεταξυ εγω δεν κρατιομουν να παω παλι μεσα.Και πολλα τους ειπα.

''Παμε να κανουμε ενα τσιγαρο εξω;''ο Ιασονας με δελεασε και τον κοιταξα ζυγιζοντας μεσα μου τις επιλογες μου.

Αν καπνισω,θα νιωσω καλυτερα,αν μπω μεσα,θα λιποθυμισω,εδω ακομα τρεμω.

''Παμε''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οταν μπηκα μεσα,η Ellie ειχε κανει μπανιο και καθοταν στο κρεβατι της πλεοντας σε πελαγη ευτυχιας.Μολις την ειδα ασυναισθητα χαμογελασα.

Μου χαμογελασε πισω.

Εκλεισα την πορτα πισω μου και την πλησιασα.
''Πως εισαι;''την ρωτησα σιγανα.Εξω ειχε ξημερωσει.Η ωρα ηταν 9.Η κορη μας ειχε γεννηθει 8 το πρωι.
Η κορη μας
Ακομα να το συνηθισω.

''Ειμαι καλα,ανυπομονω να την δω,εσυ δεν την ειδες καν!''εσπευσε να μου παραπονεθει.
Καθισα στην πολυθρονα που τραβηξα διπλα στο κρεβατι της.

''Και που δεν λιποθυμισα μεσα στο δωματιο τυχερη ησουν''της παραδεχτηκα μειδιαζοντας και εκεινη γελασε με την ψυχη της.
Τα παντα της φαινονταν ομορφα και φωτεινα,το εβλεπα μπροστα μου,την ευτυχια της.Ηταν αδιανοητο.

Το χτυπημα της πορτας με ταραξε ολοκληρο.Το κεφαλι μου σχεδον πονεσε με το ποσο γρηγορα το εστρεψα προς την πορτα.Το χερι της εντοπισε το δικο μου.Με εσφιξε.

Μια κοπελα με νοσοκομειακη στολη εσυρε ενα μικρο γυαλινο νοσοκομειακο κρεβατακι. παραλληλογραμμο με γυαλινα διαχωρηστικα και ενα χαρτι αναφορας χρωματος ροζ κολλημενο στο μπροστινο μερος που έγραφε τα στοιχεια λογικα. Το μωρακι ηταν τυλιγμενο σε ενα απαλό κρεμ κουβερτακι.

''Καποια ξυπνησε και εψαχνε τους γονεις της'' ειπε χαμογελωντας φωτεινα ,και το κοριτσι μου ανακαθισε κανοντας εναν μορφασμο,για να την δει.

Ακουμπησα το χερι μου πανω στο ποδι της.
''Ηρεμα''διεταξα απαλα.
Αυτο μας ελειπε να χτυπησει κιολας.

''Ειναι σιγουρα κοριτσι;''η ερωτηση ξεφυγε απο τα χειλη μου πριν μπορεσω να την σταματησω.
Η Ellie με κοιταξε με ενα δολοφονικο βλεμμα.

''Τι;''

Η νοσηλευτρια.νεαρη στην ηλικια,βρηκε αστεια την ερωτηση μου.
Οριστε!

''Αρκετα...''μου ειπε με ναζι και αφησε το γυαλινο κουτι απο την αλλη πλευρα του κρεβατιου πριν αποχωρησει διακριτικα.

Ξεφυσηξα.

Ενταξει ο,τι μπορεσαμε καναμε.Θα αποδεχτω σιωπηρα την καταδικη μου.

Ισως παρω εναν σκυλο,αγορι αυτη την φορα...ναι ,πρεπει να το σκεφτω καλα.

Η ξανθουλα εσκυψε απο την αλλη πλευρα και με δεξιοτεχνια πηρε το μωρο στην αγκαλια της.Κοιμοταν παλι.

Περιεργα ειναι τα μωρα.

Ισιωσε το σωμα της ωστε να βλεπω κι εγω.

Και εκανα το λαθος να κοιταξω.
Γιατι η καρδια μου ανεβασε επικινδυνα παλμους.
Ηταν κατι σαν ερωτας με την πρωτη ματια,χειροτερος και πιο μοιραιος απο οτι εκεινος της Ellie.
Με κατεκλυσε μονοκομματα και αδυσωπητα.Σαν κυμα αγαπης με καλυψε ολοκληρο.
Ηταν το παιδι μου,το δικο μου και το δικο της.
Φτιαγμενο απο το αιμα της,το γενετικο μας υλικο,γεννημενο να μας μοιαζει καπου.
Επιανα τον εαυτο μου να καταγραφει τις ανασες της.
Ανεπνεα οποτε ανεπνεε.
Επρεπε να το προσεχω αυτο,για τον επομενο χρονο δεν νομιζω να κοιμηθω.

Γιατι ο φοβος της απωλειας αυτη την στιγμη που φαινεται αδιανοητος.

Ας τολμησει κανεις,θα τον τελειωσω.
Εστρεψα το βλεμμα μου παλι στο πλασματακι.
Τα χειλη της μου θυμιζαν της Ellie,ακομη και τον τροπο που τα μισανοιγε οταν κοιμοταν.
Ειναι πολυ ομορφη,θα γινοταν ακομη ομορφοτερη.

Και εγω;Χαμενος απο χερι...

Ηταν ενα πλασματακι,τοσο δα μικρο,με λευκο δερματακι και αφρατα μαγουλα,ειχε μερικες κοκκινηλες και φαινοταν να κανει καπως ταραχωδη υπνο,αλιμονο,ηταν κουρασμενη απο το ταξιδι της στον κοσμο.
Ασυναισθητα την αγγιζω με το δαχτυλο μου,το χερακι της εξεχει απο την κουβετουλα.Ειναι πολυ μικρη.
Το δερμα της ειναι μαλακο ,σαν να αγγιζω αφρο.
Ξαφνου χασμουριεται,κουνιεται καπως,και κραταω την ανασα μου.Τεντωνεται λιγο ,σφιγγει την μικρη γροθια της και την φερνει κοντα στο προσωπο της.Ασυναισθητα της χαμογελαω.
Κλεινει το μικρο της στοματακι.Χαιδευω με το δαχτυλο μου το χερι της.Ειναι ετοιμη να ξυπνησει.

Δηλαδη αυτο το πλασματακι θα γινει ανθρωπος;

Η Ellie εκλαιγε παλι,μονο που καταλαβα συντομα οτι κοιτουσε εμενα και οχι το μωρο.

''Τι επαθες;'' την ρωταω καθως απομακρυνομαι λιγο.

Ειναι συγκινημενη.

''Ο τροπος που της χαμογελασες Eric...''παιρνει κοφτη ανασα,χαμογελαει.''Εκρυβε τοση-τση αγαπη που εγω...εγω δεν σε εχω ξαναδει ετσι''

Της χαμογελαω.Την αγαπω τοσο πολυ.Σημερα με εκανε ευτυχισμενο.Μου χαρισε μια ανακοπη,τοσο γλυκια και απροσμενη,με εναν ερωτα αναπαντεχο.
Ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα δεν πιστευα οτι θα αγαπουσα τοσο γρηγορα την κουκιδα.

''Θες να την κρατησεις ;''ανακαθεται προσεκτικα.

Να η ερωτηση που δεν ηθελα να ακουσω.
Ψυχραιμια Eric.

''Πως θα την πουμε;Εχεις σκεφτει;'' αλλαξα θεμα και εκεινη αναστεναξε.

Στρεψαμε παλι την προσοχη μας στην μικρη κυρια.

''Σκεφτομουν κατι πολυ ...μεγαλειωδες...δεν ξερω''

''ο,τι θες εσυ,εμενα δεν με νοιαζει''

''Σαν την μαμα σου;''σηκωσα το βλεμμα μου για δευτερολεπτα.
Παει ...τα επαιξε απο την αναισθησια και τα παυσιπονα.

''Σαλωμη;Θες η κορη μας να εχει ονομα βιβλικης πορνης;''

Γουρλωσε τα ματια της

''Eric!Ντροπη σου!Ετσι λενε την μαμα σου'' με μαλωσε ψιθυριστα μα ηξερα οτι παλευε να μην γελασει.

''Ξανθουλα μου δεν το διαλεξα εγω,αλλα τωρα που πρεπει να διαλεξουμε,νομιζω θα ειναι και η ιδια επιεικης μαζι μας''

Εγω εν τω μεταξυ να εχω κολλησει σαν τον μαλακα να κοιταω το μωρο στα χερια της.Δεν πιστευα οτι ειναι η κορη μας.Δηλαδη θα την κρατουσαμε για παντα;Θα την παιρναμε στο σπιτι μας;
Με το ενα χερι μπορουσα να το κρατησω,τοσο μικρη ηταν,καλα οχι πως θα την κρατουσα και συντομα.Δεν τρελαθηκα ακομα!Να μου πεσει,να χτυπησει,να ουρλιαζει η Ellie.

Αλλωστε εγω στην ζωη μου δεν εχω αγγιξει ποτε μου μωρο.Τωρα θα αλλαξει αυτο;
Στα τριαντα μου;

''Θα ξυπνησει σε λιγο,και θα πρεπει να την ταισω,η ευκαιρια σου ειναι τωρα,ελα να την κρατησεις''

Δεν περιμενε να αρνηθω,με αιφνιαζε ακουμπωντας το μωρο στην αγκαλια μου.Ευτυχως το κρατουσε ακομα σε περιπτωση που πανικοβληθω,οπως και εγινε.

''Εδω ησουν στις ειδικες δυναμεις,αυτο φοβασαι;''με κοροιδευει και την αγριοκοιταζω.
Τις ατακες μου οχι εναντιον μου!

Πηρα βαθια ανασα,εσφιξα το μωρακι λιγο πιο πολυ,ως ενδειξη οτι μπορουσε να παρει τα χερια της.
Το βαρος ηταν τοσο λιγο που δικαιολογουσε το πως χανοταν στην αγκαλια μου.Αρχισε να κουνιεται λιγο μεσα στην κρεμ απαλη κουβερτουλα της,παραπονεθηκε βγαζοντας ενα αδυναμο,σχεδον αηχο,κλαμα. Φοβηθηκα λιγο,μα η Ellie μου εκανε νοημα οτι ολα καλα.

Ηταν ζεστη και εμοιαζε στο μεγεθος με κουταβακι.Την κουνησα ασυναισθητα στην αγκαλια μου.

''Φαινεται ακομη μικροτερη οταν την κρατας εσυ''σχολιαζει και με κοιταει τρυφερα

''Αν αυτο σημαινει οτι ειμαι ακομη πιο σεξυ ετσι ,το δεχομαι''μουρμουρισα και γελασε.

Θεε μου λατρευα αυτο το γελιο,μακαρι να μην το χασει ποτε της.

Η Ellie ακουμπαει το μαγουλο της στον ωμο μου και κοιταζει αχορταγα με εκεινα τα μεγάλα ματια που τοσο βαθια ερωτευτηκα την κορη μας.

Μα ενας καινουργιος ερωτας βρισκόταν ηδη στο κατωφλι της καρδιας μου.
Ειχε υψωσει το μικρο χερακι της λιγο πιο πανω απο το σωματακι της και μπηκα στον πειρασμο να την σκεπασω καλυτερα με το κουβερτακι μα το δαχτυλο μου βρεθηκε να χαιδευει το χερακι της.

''Γεια σου μικρη...με λενε Eric,αλλα εσυ μαλλον θα με λες μπαμπα''της ψιθυρισα απαλα και η Ellie εψαξε για χαρτομαντηλα.

Αρχισε να μορφαζει.Φοβηθηκα φυσικα.

''Ellie νομιζω θα ξυπνησει''μιλαω κατω απο την ανασα μου,καθε κινηση μπορει να την ξυπνησει.

Γερνει παλι προς το μερος μου.

''Θα ανοιξεις τα ματια σου για τον μπαμπα ε; Μικρη πλανευτρα '' γουργουρισε η Ellie και κοιταξε τρυφερα το μωρο.

Και ανοιγει τα ματια της.
Και νιωθω αδυναμος,πιο αδυναμος απο ποτε.
Μην κλαψεις Eric,εχεις υπηρετησει στις ειδικες δυναμεις,μην κλαψεις.

Και τα ματια μου τσουζουν,δακρυζω.
Με κοιταει,παραξενεμενη για το ποιος ειμαι ,αλλα ταυτοχρονα σα να με γνωριζει ηδη.

''Εχει τα ματια σου'' η Ellie ψιθυριζει με κομμενη την ανασα.

Ενα ζευγαρι ωκεανοι με κοιτουν καταματα.
Υπογραφη της καταδικης μου.

Μενω να την κοιταζω.

''Σκεφτηκα ονομα''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τριτοπροσωπη αφηγηση

Ολοι μπηκαν στο δωματιο της Ellie μια ωρα αργοτερα.
Η Αννυ ετρεξε διπλα της ενω η Ρεβεκκα λιγο πιο δειλα περπατησε κοντα της.

Αμεσως εντοπισε την φιλη της ξαπλωμενη σε ενα μεγαλο κρεβατι,με τα μαλλια της κατω,βρεγμενα και μαυρους κυκλους κατω απο τα ματια.
Ηταν καταπονεμενη και κουρασμενη.Μα ποτε δεν την ειχε δει πιο ευτυχισμενη στη ζωη της.
Διπλα της,ο διοικητης της Μαφιας,ενας απο τους πιο αδιστακτους ανθρωπους που ειχε γνωρισει ποτε της,ο πιο ατεγκτος στρατιωτικος που ειχε συναντησει και πολεμιστης της Συριας...και ομως χαμογελουσε στο μικρο μωρακι στην αγκαλια του οπως ποτε ξανα δεν τον ειχε δει να χαμογελαει.

Τα ματια του εκρυβαν μια αμετρη ευτυχια.

Γεροδεμενος και ομορφος καθως ηταν,αποτελουσε χαρμα οφθαλμων με ενα μωρο στα χερια του.

''Σου πηραμε και τα σωστα μπαλονια''ο Carter χαριτολογησε και η Ellie τον αγκαλιασε ,μετα την Αννυ.

''Να σας ζησει παιδια''

Ο Ιασονας ηταν παντα καπως πιο κλειστος.Τους ευχηθηκε και επειτα καθισε στην πολυθρονα διπλα στην ξανθουλα.

''Για πες γιατρινα,πως ηταν η εμπειρια σου με εναν στρατιωτικο των ειδικων δυναμεων διπλα σου;''αστειευτηκε

Ολοι γελασαν,ειδικα η Ellie,ενω ο διοικητης προσπαθουσε να κρυψει ενα γελακι ενω κρατουσε την κορη του σφιχτα

Η Ρεβεκκα πλησιασε την φιλη της.Η σιωπη επεσε αμεσως.Καθισε στην ακρη του κρεβατιου της και της επιασε το χερι.Η Ellie ευθυς βουρκωσε.

''Να ειναι παντα καλοτυχη,θα γινεται εξαιρετικοι γονεις''η φιλη της της εκανε νοημα συγκινημενη να την αγκαλιασει και η Ρεβεκκα μη θελωντας να της χαλασει χατιρι εσκυψε προς το μερος της.

Στο μυαλο της βουιζαν οι σκεψεις.

Θα ηταν εξι μηνων τωρα.

Και ποιος μου λεει οτι δεν θα γινεις σαν την μητερα σου;

Δεν θα γινει κανεις μας κακος γονεας ,απλως δεν ταιριαζουμε μαζι ως γονεις.

Η Μαργκοτ ποτε δεν θα εκανε εκτρωση

Ο Ιασονας σχεδον μπορουσε να διαβασει τις σκεψεις της.Δαγκωθηκε κοιτωντας το νοσταλγικο της υφος.
Ηθελε παιδι ;Αυτο την πονουσε;

Αμφεβαλλε εντονα.

''Θα την κρατησεις ''η Ellie εκανε νοημα στον Eric που απροθυμα της εδωσε το μωρο.

Η Ρεβεκκα παγωσε.Κοιταχτηκε με την Αννυ ασυναισθητα.

''Οχι οχι ...ειναι τοσο μικρη,φοβαμαι Ellie'' μουρμουρισε μα η ξανθουλα ειχε κανει ηδη εξασκηση με τον Eric.

Ανασηκωθηκε τελειως και εσκυψε το προς μερος της Ρεβεκκας,που μη βλεποντας αλλη επιλογη πηρε το μικρο μωρακι στην αγκαλια της .
Εβγαλε εναν μικρο ηχο οταν εφυγε απο την αγκαλια της μαμας της που εκανε την πλανευτρα να αναστεναξει.

Την περιεργαστηκε με μισανοιχτα χειλη.
''Τι ομορφη που ειναι,θα κανει πολλες καρδιες να χασουν τον ρυθμο τους'' μουρμουρισε και την εφερε πιο κοντα στο στηθος της.Το μικρο κοριτσακι κουρνιασε στην αγκαλια της ,προκαλωντας της μια ανεξηγητη θερμη.

Την χαιδεψε απαλα,τα ελαχιστα μαλλακια της που φανερωναν οτι θα γινοταν ξανθια,το αφρατο μαγουλο της,το μαλακο δερματακι της.
Ειχε ανατριχιασει.Ολοι κοιτουσαν με προσμονη την αντιδραση της.

Ο Ιασονας ,απεναντι της δεν χορταινε να την κοιτα.Της ταιριαζε,το βλεμμα της ειχε ξεφυγει απο την απαθεια.Η κορη των φιλων τους της εδωσε ζωη.

Με τρυφεροτητα κοιτουσε το μικρο μωρακι και της ψιθυριζε ποσο ομορφη ηταν.Ανοιξε τα ματια της και το πρασινο της Ρεβεκκας συναντησε το μπλε δικο της.Η γυναικα εμεινε να την κοιτα αφωνη.

Κοιταχτηκαν σαν να συστηνονταν νοητα.

Η Ellie ξεροβηξε ''Αποφασισαμε ,δηλαδη ο Eric σκεφτηκε, ενα ονομα''μουρμουρισε και ολοι -συμπεριλαμβανομενου της πλανευτρας την κοιταξαν.

Διστασε λιγο.

''Ρεγγινα,ενας 'φορος τιμης' ''

Σιωπη.

Ολοι περιμεναν την αντιδραση της.Ειχε σταματησει να κουναει απαλα το μικρο κοριτσακι.

Κοιτουσε μια την φιλη της ,μια τον διοικητη.

Και επειτα κοιταξε το κοριτσακι.Η καρδια της χτυπουσε λες και μολις ειχε τρεξει μαραθωνιο.
Καταλαβε οτι τα εβλεπε ολα καπως θολα.
Ειχε βουρκωσει.

Αυτο το μωρο θα ειχε το ονομα της,Ρεγγινα,και μαζι με αυτο μια παιδικη ηλικια ,ανταξια ενος τετοιου ονοματος...θα ηταν πριγκιπισσα.

Της χαιδεψε το χερακι.

Ειχα υποσχεθει στην μαμα μου ,οτι θα σε προστατευω με την ζωη μου.Και σκοπευω να κρατησω την υποσχεση μου.

Ολοι συγκινημενοι ειδαν μερικα δακρυα να κυλουν στα μαγουλα της.
Και επειτα,ενα χαμογελο.

Πιο πολυτιμο θα ελεγε κανεις ,και απο αυτο της Μονα Λιζα.Ενα χαμογελο που ειχε καιρο να δει κανεις.
Φωτεινο και αληθινο,αντικατοπτριζοταν και στα ματια της που φωτιστηκαν και αλλο καθως κοιτουσε το μωρο.

Το χαμογελο της εκανε την Ellie να βαλει τα κλαμματα και τον Ιασονα να σφιξει τα δοντια.
Ηταν βαλσαμο για εκεινον,του εδωσε ελπιδα.

Η Ρεβεκκα κουνησε λιγο ακομη το μικρο μωρακι.

Γευτηκε ενα αλμυρο της δακρυ.

Χαμογελασε,τα λακκακια της φανηκαν,μετα απο εναν μηνα σχεδον.Φωτιστηκε ολο το δωματιο.Αυτη η κοπελα,τραυματισμενη και πονεμενη,κρατουσε στα χερια της μια μικρη ελπιδα,την αρχη της θεραπειας της.
Μα πως μπορουσε να μην χαμογελασει;

''Γεια σου Ρεγγινα,ειμαι η Ρεβεκκα,καλως ηρθες στον κοσμο''ψιθυρισε μελισταλαχτα

Ειμαι η Ρεβεκκα...

Μα σου ορκιζομαι,ηταν η πιο απολυτη,ισχυρη και μεταρσιωτικη ευτυχια που ενιωσα ποτε μου,οταν σε ειδα να γινεσαι καλα. Σου πήρε καιρό...μα μου αρκούσε.

Ένιωσα περηφάνια όταν σε ειδα να σηκωνεις ψηλα το κεφαλι και να προσπαθεις ξανα.
Το δειλο σου χαμογελο με γεμιζε ελπιδα,τα σημαδια που σιγα σιγα εξαφανιζονταν απο το δερμα σου,με εκαναν νεοτερη,το φως που επεστρεψε στα ματια σου,μου εδειξε τον δρομο για το μελλον.

Ο πονος ηταν δυσβασταχτος,μα δεν θα σου αφηνε ουτε μισο σημαδι μπροστα στην αναλλοιωτη ευτυχια για την οποια πλαστηκες αγαπη μου.
Το νιωθω στα κοκκαλα μου,ειναι γραφτο μου,εχω προοριστει για να σου κρατω το χερι,ενω φευγεις απο το σκοταδι και βαδιζεις προς το φως.

Ειναι τιμη μου να ειμαι συνοδοιπορος σου,και σου ορκιζομαι να μην παψω ποτε να ειμαι.

Σ'αγαπω,και στο σκοταδι,και στο φως σου.
Σ' αγαπω,
αναλλοιωτα,
ανιδιοτελως ,ανευ ορων,
και αιώνια.

Ciao Bellas!!

Δευτερα και το ανεβαζω τωρα για να παει καλα η εβδομαδα...

Τι κανετε;Πως ειστε;

Καλο μηνα!!

5850 λεξεις αγαπης.

Εγω παιδια δεν εκανα αλλα οφειλα να γραψω το κεφαλαιο οσο καλυτερα μπορουσα.Ζητω εκ των προτερων συγγνωμη σε ολες τις μαμαδες που μαλλον βρηκαν τις περιγραφες μου 'λιγες'.

Ειδαμε τον χρονο να περναει λιγο...μερικες μερες.

Ειδαμε την επεισοδιακη γεννηση της Ρεγγινας.

Ο Eric πως το διαχειριστηκε θεωρειτε;(τον αγαπω)

Και φυσικα...το ονομα;

Τα σχολια οπως παντα δικα σας.

Καλη αναγνωση και καλο σας βραδυ.

Σας αγαπω πολυ.

xxxΜαγδαxxx