Miałam dodać rozdział z okazji 1000 gwiazdek! 1000 gwiazdek:D Trochę się spóźniłam, więc jest dopiero teraz i przez co jest też więcej gwiazdek. Nadal nie rozumiem jak ta liczba tak szybko rośnie! Jestem mega szczęśliwa i dziękuję każdemu czytelnikowi! Motywujecie mnie na maksa<3

Leże w tym samym miejscu już od prawie tygodnia. Mam dosyć! Jest nudno, monotonnie, a pielęgniarki wcale nie są miłe. To aż dziwne, bo płaci Stark...

Rozmyślałam, kiedy drzwi od pomieszczenia otworzyły się.

-Mogę wejść?-spytał Steve wystawiając tylko głowę.

-Oczywiście-uśmiechnęłam się.

-Przyniosłem kanapki i żelki-machał torbą podchodząc do mnie.

-Czyli przyszedłeś mnie utuczyć-zaczęłam się śmiać.

-Pomyślałem, że może chciałabyś zjeść coś normalnego, bo podobno nie karmią tu dobrze. A żelki to taki bonus-usiadł i podał mi torbę, a ja zaczęłam ją przeglądać.

-Dziękuję-wyciągnęłam jedną kanapkę, a drugą chciałam wręczyć Kapitanowi

-Nie. Ty masz się najeść-cofnęłam rękę.

-A tak na serio to po co tu przyszedłeś?

-Chciałem sprawdzić jak się czujesz-spojrzałam na niego podejrzliwie-Jasmine...-kontynuował-Nie kłóćmy się więcej. Proszę. Nie zniosę tego...

-To nie dawajmy sobie powodów do kłótni.

-Green... Ja mówię poważnie. Zależy mi na
t, na naszej przyjaźni.

STEVE

-To nie dawajmy sobie powodów do kłótni-odpowiedziała.

-Green... Ja mówię poważnie. Zależy mi na t, na naszej przyjaźni-w ostanim momencie ugryzłem się w język. Mało brakowało... Spojrzała na mnie lekko podejrzliwie, ale pewnie nie zorientowała się o co chodzi.

-A mi nie? Tylko, że ja czasami nie potrafię z tobą wytrzymać!-wyrzuciła ręce do góry-Te twoje zasady i mądrości... Nie widzisz gdzie nas zaprowadziły?

-Że to niby moja wina?-powiedziałem oburzony. Znowu się zaczyna. Ona uważa, że jestem przestarzały, a ja nie mogę dowierzyć jej poglądom i racjom.

-No chyba nie moja... Czasami serio przesadzasz Steve-parsknąłem śmiechem.

-Ja przesadzam? To nie ja zawsze mówię o jedno słowo za dużo!

-Ale to ty zawsze zaczynasz kłótnie!

-To że nie zgadzasz się z moimi poglądami i odrazu musisz wyrazić swoją opinię nie oznacza, że to ja je wywołuję!

-Jesteś niemożliwy-znowu parsknąłem śmiechem i wyszedłem w furii.

Szedłem jak najszybciej przez korytarz szpitala, nie oglądając się za nikim. Moja mina mówiła sama za siebie.

JASMINE

I tak po prostu wyszedł. Co za dupek. Ale zaraz... Co ja zrobiłam? Zaczęłam płakać i zastanawiać się czemu to wszystko tak wygląda. Musiałam w końcu to sobie uświadomić. Nie mogę siebie oszukiwać przez cały czas... Steve Rogers, to osoba w której się zakochałam.