Hide jest klaunem, co jest afektowne i sprawia, że inni się uśmiechają, natomiast Kaneki jest jak chodząca lalka. Pod całym makijażem i ubraniami jest cały posiniaczony, ranny i nieżywy wewnątrz, ale nadal piękny jak jest "lalką". Hide był pierwszą osobą, jaką zaprzyjaźnił się z Kaneki, ponieważ inni byli przerażający, oburzeni lub nie przejmujący się Kanekim. Hide i Ken zaczęli spędzać więcej czasu ze sobą i to sprawiło, że Kaneki stał się bardziej sławny, bo on faktycznie korzystał z akrobacji, tańca i innych rzeczy, których wcześniej nie  lubił, ale on po prostu robił to dla przyjaciela i blondyn wiedział o tym. Za każdym razem, kiedy oglądal jego występy, czuł coś surrealistycznego...

To było coś, czego nie mógł zapomnieć. Zawsze widział swojego przyjaciela w postaci białej, czystej lalki, jego delikatne ruchy były czymś, co tak bardzo uwielbiał, ale tym razem to było dla niego. Całe przedstawienie. Skąd Hide wiedział? Cóż, czuł wszystkie emocje, które rozwijały się w Kanekim, czuł wszystko, jakby właśnie zamienili się umysłami... To wtedy, kiedy zamknął swoje oczy na moment, ale natychmiast otworzył je, gdy widzowie zaczęli czymś rzucać w jego przyjaciela, jego crusha. Oni gwizdali i zaczęli krzyczeć, to nie było normalne... Ale co się działo?

Chłopak podbiegł do niego i zobaczył, że zdjął perukę i pokazywał swoje czarne włosy kontrastujące z jego białymi ubraniami, on także krwawił. Kaneki był tam dla niego i był skupiny na tym, aby dobrze to zrobić, że stracił swoją równowagę na linie i spadł, łamiąc sobie rękę.

Hide był sfrustrowany, w jaki sposób mógł to zrobić? Jego przyjaciel spadł z dziesięciu metrów, a oni rzucali pieprzony popcorn w niego, butelki i inne rzeczy, ponieważ tylko spadł? Blond klaun wziął lalkę na ręce i wyniósł go, kiedy inni starali się uratować występ.

Hide nie obchodził występ, on tylko chciał zobaczyć uśmiech Kaniekiego, chciał, żeby miał się dobrze, ale Kaneki czuł się bardzo przygnębiony, występował dla jego klauna i zawalił to. Hide po prostu uśmiechnął się, gdy doktor zabandażował jego rękę i szturchnął nos Kena, kiedy zatrąbił głośno, był dumny ze swojego przyjaciela. To wtedy Ken uśmiechnął się po raz pierwszy w jego życiu, a Hide wpatrywał się w niego, mocno się rumieniąc, bo był bardzo uroczy.

Kaneki zobaczył rumieńce na twarzy Hide i speszył się, ponieważ widział ludzi patrzących na niego z obrzydzeniem w ich oczach, ale w oczach Hide, jakby zobaczył coś serdecznego, natychmiast poczuł się swobodnie, więc uśmiechnął się szerzej, doktor skończył opatrywać jego rękę, powiedział Hide, żeby został z nim wieczorem. Klaun tylko przytaknął, zrobiłby wszystko dla jego lalki.

Złapał jego dłoń i poszli do namiotu, gdzie Kaneki z pomocą Hide zdjął swoje ubranie i cały makijaż, Hide również to zrobił, ale czarnowłosy uniósł jego twarz zdrową ręką. To był pewien rodzaj intymności, ponieważ byli oni postrzegani jako lalka i klaun, gdyż tylko oni znali swoje prawdziwe tożsamości i widzieli wzajemnie swoje twarze bez makijażu każdego dnia.  Twarz Hide była ciepła, więc Kaneki położył dłoń na jego policzku, blondyn uśmiechnął się i powiedział mu, że jest okej, ponieważ Kaneki nie był typem człowieka, który lubił dotyk.

Spędzili noc w łóżku, po prostu rozmawiając, pozostawiając przestrzeń pomiędzy sobą, ale zanim zrobili się śpiący, patrzyli wzajemnie na siebie, splatając swoje palce, dzieląc się długimi i znaczącymi pocałunkami, które dla nich mogłyby trwać wiecznie.