Δεν τον είδε όμως πουθενά, άρχισε να περπατάει και τότε είδε μια μαύρη πελώρια πόρτα με τον αριθμό 50 πάνω με χρυσαφένια γράμματα.

-Ξυπνά μικρή ,ξανά ακούστηκε η φωνή του λίγο πιο έντονα αυτήν τη φορά.

Γύρισε το κεφάλι της για να τον εντοπίσει στο σκοτεινό δωμάτιο της πισίνας αλλά δεν τον είδε πουθενά, ήταν σίγουρη ότι τον είχε ακούσει όμως. Ξύπνησε κατά ιδρωμένη και τρομαγμένη από τον εφιάλτη της.Βρισκόταν ακόμα στο δωμάτιο που την είχε αφήσει προ πολλού η μυστηριώδες γυναίκα με τα φλογέρα νύχια. Το πορτοκαλί κουτάκι ήταν αναποδογυρισμένο με τα χάπια σκορπισμένα κάτω στο πάτωμα.

"Πρέπει να φύγω από εδώ αμέσως ,δεν θα αφήσω αυτή την μυστήρια γυναίκα να με κερδίσει όχι ακόμα ,δεν έχω μάθει να χάνω"

-Γιατί γύρισες τόσο γρήγορα; , ρώτησε γεμάτη απορία η Έρρικα τον λαχανιασμένο Σμιθ που είχε εισβάλει με φορά στο δωμάτιο χαλάρωσης.
-Γιατί δεν δουλεύετε και χαλαρώνετε ;Εδώ ο κόσμος και καίγεται και το άντε μην πω. Σηκωθείτε  αμέσως !Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.

Η Αγγελική βγήκε μουτρώμενη  από το δωμάτιο, ενώ η Έρρικα ετοιμαζόταν να την ακολουθήσει, ο Σμιθ της έκανε νόημα να μείνει πίσω.

-Τι είναι ;
-Δεν την βρίσκουν Έρρικα.,της είπε αγχωμένος
-Τι σκατά άνοιξε η γη και την κατάπιε;
-Ειλικρινά δεν ξέρω ,ήμασταν μαζί όλο το βράδυ και με έναν κρότο εξαφανίστηκε...λες να έχει πέσει θύμα απαγωγής;
-Αυτή είναι η πραγματική ζωή Σμιθ τι λες ;Αυτά γίνονταν μόνο στις ταινίες.Ας πούμε ότι έγινε στα αλήθεια δεν θα έπρεπε να μας ζητήσουν λύτρα;

Ο Σμιθ πέρασε τα χέρια του στα μαλλιά του αφού έκατσε πρώτα στην λευκή πολυθρόνα του δωματίου ,η Έρρικα από την άλλη δεν ήταν καθόλου ήρεμη πήγαινε πέρα δώθε από την ανησυχία της.
Τα τηλέφωνα έξω από το δωμάτιο ,στα γραφεία χτυπούσαν μανιωδώς.Η τσιρίδα της Αγγελικής από τα νεύρα δεν έδειχνε να τους ανησυχεί ιδιαίτερα.
Το τηλέφωνο του Σμιθ από την άλλη ήταν αυτό που τους ταρακούνησε.Ήταν ο αρχηγός της αστυνομίας,που σήμαινε όχι και τόσο καλά νέα ,αφού καλούσε αυτοπροσώπως εκείνος  στο τηλέφωνο.
-Κύριε Αντο,με ακούτε ;
-Ναι, πείτε μου είχατε κανένα νέο για την υπόθεση της Μελίνας Λι;
-Ήθελα να σας πω κάτι σχετικά με αυτό,εξάλλου είναι και ο λόγος που σας κάλεσα.,πήρε μια τεράστια ανάσα, με συγχωρείτε χασμουρήθηκα δεν ξύπνησα και πολύ καλά σήμερα.Το θέμα είναι ότι στο μητρώο της αστυνομίας δεν υπάρχει καμία γυναίκα με αυτό το όνομα. Πιστέψετε με έμεινα ξάγρυπνος δυο βραδιά για να τα κοιτάξω αυτοπρόσωπος τα αρχεία.

Ο Σμιθ το σκέφτηκε για λίγο , ήξερε ότι το όνομα με το οποίο την είχε γνωρίσει ήταν για να κρύψει την πραγματική της ταυτότητα. Έκανε νόημα στην Έρρικα να φύγει από το δωμάτιο και να γυρίσει στο πόστο της.Βεβαιώθηκε ότι κλείδωσε την πόρτα αφού η Έρρικα είχε αποχωρήσει.

-Συγνώμη που σας έκανα να περιμένετε ,είπε με χαμηλότερο τόνο από πριν ,μπορείτε να μου κάνετε ακόμα μια χάρη;
-Για σένα Αντο Σμιθ όσες θες.
-Μπορείς να ψάξεις για μια κοπέλα με το όνομα Λίαν Παρκ.
-Αυτό που μου ζητάς είναι άκρως απαγορευτικό αλλά θα δω τι μπορώ να κάνω για σένα,έξαλλου σου χρωστάω χάρη που έσωσες την κόρη μου από τις φωτιές πρόπερσι.
-Θα περιμένω νέα σας διευθυντά.

Η Μελίνα κατάφερε να ξεκλειδώσει την πόρτα του δωματίου στο οποίο ένιωθε φυλακισμένη.Όχι δεν ήταν καθόλου εύκολο όπως νόμιζε , χάλασε γύρω στα  δέκα τσιμπιδάκια που είχε βρει στο συρτάρι του κομοδίνου. Μέχρι να ακούσει το πιο δυνατό κλικ.Οι τοίχοι ήταν κατάλευκοι και σε αρκετά σημεία μπορούσε κάποιος να διακρίνει καφέ κηλίδες αίματος και την μούχλα στο ταβάνι. Τα φώτα στο διάδρομο τρεμοπαίζουν σε ένα ρυθμισμένο μοτίβο.
Ένας απόκοσμος ήχος τακουνιών έμοιαζε να πλησιάζει προς το μέρος της. Κοίταξε γύρω της και είδε μονάχα μια πόρτα ανοιχτή αποφάσισε να μπει μέσα για να κρυφτεί.Το δωμάτιο σκοτεινό, ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της , με την άκρη του ματιού της εντόπισε το παράθυρο που ήταν ανοιχτό ,για μια στιγμή ξέχασε ότι η πόρτα ήταν ανοιχτή και έμεινε να κοιτάει τον άδειο διάδρομο που τα γυναικεία βήματα πλησίαζαν όλο και περισσότερο.
Με έναν κρότο δυνατό η πόρτα έκλεισε,το σώμα της τινάχτηκε στον αέρα. Το ελάχιστο φως που εισέβαλε στο σκοτεινό δωμάτιο έπαψε να υπάρχει. Κοντά στο αφτί της ένιωσε μια καυτή αύρα αέρα , πράγμα περίεργο αφού όλο το δωμάτιο ήταν παγωμένο.

-Βοήθησε με , θέλω να φύγω από εδώ.,ακούστηκε η φωνή σαν μικρό κοριτσάκι που έκλαιγε.

Η Μελίνα ακούμπησε κατά λάθος με το χέρι της το σκοινί της λάμπας όπως προσπαθούσε να απομακρύνει το κοριτσάκι από δίπλα της. Τράβηξε με δύναμη το σκοινί και η λάμπα άναψε, τώρα μπορούσε να δει πιο καθαρά. Ήταν μόνη της στην αποθήκη του κτιρίου.

"Δεν μπορεί, τι χάπια ήταν αυτά που μου έδωσαν.Θα ορκιζόμουν ότι άκουσα ξεκάθαρα αυτές τις φωνές "

Έκλεισε τα μάτια της στην προσπάθεια της να ηρεμήσει ενώ είχε βγει ξανά στον πελώριο διάδρομο νιώθοντας μια μικρή άνεση ασφαλείας.Έμεινε εκεί για αρκετή ώρα.Η γυναίκα με τα κόκκινα νύχια και τα ψηλοτάκουνα την πλησίασε αργά ,την ακούμπησε στους ώμους και φάνηκε να της ψιθυρίσει κάτι σαν ηχώ πέρασε στο αφτί της. Η Μελίνα ένιωσε όλο της το σώμα να ανατριχιάζει.

-Δεν είσαι τρελή,δολοφόνος είσαι!Εδώ δεν θα βλάψεις κανέναν.,της είπε φεύγοντας η μυστηριώδες γυναίκα,που καθώς προχωρούσε ξεκίνησε να γελάει διαβολικά.

-Δεν είμαι Δολοφόνος , φώναξε αγανακτισμένη η Μελίνα.

Το γέλιο της γυναίκας κόπηκε απότομα. Γύρισε αργά το σώμα της και ξεκίνησε να περπατάει προς το μέρος της Μελίνας, άφησε αρκετή απόσταση όμως μεταξύ τους.Την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

-Αυτό να το πεις ,στον Άγγελο και την παρέα του που τους έκαψες ζωντανούς εκείνο το βράδυ, στον κύριο Άντριου.Στην υποτιθέμενη αγαπημένη σου αδελφή Τζιάν και στο κοριτσάκι που έκλεψες την ταυτότητα. Είσαι τέρας!

Το προσωπικό τηλέφωνο του Σμιθ δεν σταμάτησε να δέχεται κλήσεις από τον αρχηγό της αστυνομίας. Ο Σμιθ ήταν απασχολημένος να σβήνει τις πύρινες φλόγες χωρίς κάποιο διάλειμμα το ένα περιστατικό μετά το άλλο.Μονάχα λίγο κατάφερε να πάρει μια ανάσα και να απαντήσει το τηλέφωνο του.
-Χίλια συγνώμη, απολογήθηκε ο Σμιθ.
-Είχε πολλές φωτιές σήμερα Ε;
- Άσε να πάνε σήμερα το παρά γαμήσαν, τι με ήθελες;
-Έψαξα για την κοπέλα που μου είπες.Σου έχω νέα.