«Μην με αγνοείς ,Λίαν ξέρω ότι δεν θες να πληγωθεί ο αγαπημένος σου Σμιθ, ή μήπως να αρχίσω να πλησιάζω την Έρρικα;Μπα λέω να μείνω στο αρχικό σχέδιο μου, έξαλλου ήσασταν πολύ ερωτευμένοι και φαίνεται ότι είναι ακόμα μαζί σου, μην με αγνοείς αν δεν θέλει να πάθει κακό ο πατέρας του παιδιού σου ».

Τα μάτια της δάκρυσαν ήταν κάτι που την πονούσε, έσκισε το χαρτί και το έκανε χίλια κομμάτια τα οποία έριξε από το παράθυρο του δωματίου της,ενώ έβγαλε μια κραυγή.

Η Μελίνα ήταν είκοσι δυο χρόνων όταν έμεινε έγκυος από τον Σμιθ.Η Μελίνα μόλις είχε κάνει τεστ εγκυμοσύνης και ήταν θετικό ανυπομονούσε να το πει πως και πως στον αγαπημένο της. Είχε κλείσει και ραντεβού κρυφά με τον γυναικολόγο για να σιγουρευτεί,όταν όμως έφτασε η μέρα η γυναικολόγος της ανακοίνωσε δυσάρεστα νέα. Ότι είχε γίνει αποβολή εμβρύου.Αυτό έκανε την Μελίνα να στεναχωρηθεί βαθύτατα γιατί το περίμενε πως και πως το μικρό τους θαύμα. Δεν είπε τίποτα στο Σμιθ. Παρά μόνο όταν εκείνος βρήκε το τεστ εγκυμοσύνης που ήταν κρυμμένο στο συρτάρι.

-Εξήγησε μου τι είναι αυτό Μελίνα ;
-Τίποτα ,που το βρήκες αυτό ;
-Είσαι έγκυος;
-Όχι πια.
-Τι εννοείς όχι πια ;Το έριξες ;
-Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό!Το έχασα.,είπε και ξεκίνησε να κλαίει ασταμάτητα ,χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα.

Ο Σμιθ την πήρε στην αγκαλιά του , τις χάιδεψε απαλά τα μαλλιά και έμειναν για λίγο σιωπηλοί.
-Λυπάμαι , καλή μου. Αλήθεια! Μπορούμε να ξανά προσπαθήσουμε στο μέλλον.
-Και αν δεν τα καταφέρουμε;
-Θα τα καταφέρουμε ,θα το παλέψουμε μαζί.

Οι μέρες περνούσαν η ψυχολογία της Μελίνας δεν άλλαζε προς το καλύτερο.Οι καβγάδες τους άρχισαν να γίνονται όλο κι πιο έντονοι. Η Μελίνα μάζεψε ένα βράδυ τα πράγματα της και γύρισε πίσω στο ξύλινο σπίτι της , αφήνοντας πίσω της μόνο ένα σημείωμα.

«Συγνώμη αλλά δεν αντέχω να μένω άλλο μαζί σου ,μου είναι δύσκολο να σε βλέπω και εδώ και στην δουλειά ,αυτό είναι το τέλος της σχέσης μας ,προτιμώ να κρατήσουμε την επαγγελματική σχέση που είχαμε και τίποτα παραπάνω.Ελπίζω να σεβαστείς την επιθυμία μου.»

Επειδή την αγαπούσε αρκετά σεβάστηκε την επιθυμία της και για να μην δείξει το ποσό νοιάζεται ,ερχόταν συχνά σε αντιπαραθέσεις μαζί της.

Ένα βράδυ πριν της δοθεί η  άδεια να βγει από το νοσοκομείο την επισκέφτηκε. Χτύπησε σιγανά την πόρτα της και στα χέρια του είχε λουλούδια ,τα αγαπημένα της λουλούδια τουλίπες.

-Εμ... μπορώ να περάσω;,  ρώτησε εκείνος ντροπαλά.
- Ναι περνά μέσα. Έκανες τόσο δρόμο ;
- Μου έδωσε το μήνυμα σου η Έρρικα. Ώστε με θεωρείς ....ούτε να το πω δεν μπορώ.
-Ναι!Δεν το αρνούμαι. Αντί να έρθεις ο ίδιος να δεις πως είμαι ,έστειλες την Έρρικα. Ξέρω ότι η σχέση ανάμεσα μας δεν είναι και η καλύτερη.
-Συμφωνώ δεν είναι ,δεν αντέχω να είμαστε χωριά.Αυτό που νιώθω για σένα δεν το έχω ξανά νιώσει για καμία. ,την διέκοψε.
-Σμιθ Αντο, η σχέση μας έχει τελειώσει εδώ και πέντε χρόνια. Εξάλλου όπως είμαι μια υπάλληλος,δεν θέλω να είμαι σε σχέση μαζί σου ,με πονάει ήδη που πρέπει να συναναστρέφομαι μαζί σου στην δουλειά δεν το καταλαβαίνεις;Σεβάσου την επιθυμία μου. Δεν ταιριάζαμε.

Ο Σμιθ δεν απάντησε την έκανε μια φιλική αγκαλιά. Της έδωσε τα λουλούδια και προχώρησε προς την πόρτα.
-Μελίνα ;
-Ναι;
- Στο γραφείο σου έχουν μαζευτεί πολλά γράμματα από κάποιον Α αλλά δίπλα έχουν το όνομα μου,τι είναι για μένα ;
-Όχι ,πετά τα. Κάποιο λάθος θα έχει γίνει.
- Ότι πεις μικρή.Θα σε περιμένω αύριο για να σε πάω σπίτι.
-Καλύτερα ,όχι πες σε κάποιον άλλον ή απλά θα πάρω ταξί.
-Σε ταξί δεν μπαίνεις. Θα στείλω την Αγγελική.

Το επόμενο πρωί υπέγραψε τα χαρτιά ,μάζεψε τα πράγματα της και περίμενε στην αναμονή για την κλήση της Αγγελικής,δεν θα έβγαινε έξω στην ζέστη.
Αυτό που δεν περίμενε είναι να χτυπήσει το κινητό της και η οθόνη να δείξει Α. Δεν το σήκωσε,μερικά δευτερόλεπτα πέρασαν και η νοσοκόμα που την είχε αναλάβει έριξε τον καφέ ενός ασθενή πάνω της.
-Είσαι με τα καλά σου κοπέλα μου ;
-Χίλια συγνώμη ,αλλά σου άξιζε ήσουν αγενής μαζί μου όλο το διάστημα που ήσουν εδώ ,άρα δεν εννοώ το συγνώμη που σου είπα ήταν ειρωνικό. Μακάρι να πέθαινες εσύ εκείνο το βράδυ και όχι εκείνος.
Η Μελίνα την άρπαξε από το χέρι ,καθώς ετοιμαζόταν να φύγει είδε το όνομα στο ταμπελάκι της που δεν είχε παρατηρήσει μέχρι στιγμής. Έλεγε Ανδριάνα. Η Μελίνα την κοίταξε περίεργα.
-Τι με κοιτάς έτσι ;Άδικο έχω ; ,την ρώτησε η νοσοκόμα ενώ της πρόσφερε ένα κομμάτι χαρτί.
-Ποιος πέθανε ;
-Αυτός που χτύπησες με το αμάξι σου,όλοι λένε ότι πέθανε από υπερβολική δόση αλκοόλ με μίξη ναρκωτικών. Εγώ ξέρω ότι εσύ φταις που πέθανε ,δεν είναι ο πρώτος κυρία Πα...Λι.
-Πως πηγές να με πεις μόλις τώρα ;
-Θα μπερδεύτηκα με άλλη ασθενή.Αφού σας δώσαμε άδεια να φύγετε γιατί βρίσκεστε ακόμα εδώ ;,είπε και έφυγε.

Η Μελίνα ξανά έπαιζε στις σκέψεις της τα λόγια της πως σκότωσε κάποιον.Έτσι γύρισε για να ψάξει πληροφορίες. Έμαθε ότι όντως ο άνθρωπος που είχε χτυπήσει πέθανε αλλά η νεκροψία δείχνει πως πέθανε από υπερβολική δόση οπιοειδή ναρκωτικά.

Ένιωσε μια ανακούφιση,περπάτησε τους πελώριους διαδρόμους και βρέθηκε στην έξοδο όπου είδε την Αγγελική και το μωρό της στο πίσω κάθισμα να της χαμογελάνε.

-Κάλε τι όμορφο ζουζουνι είναι αυτό.
-Ίδιος εγώ.Έλα μπες, σε πειράζει να κάνουμε μια μικρή στάση;
-Όχι καθόλου.
-Τέλεια, σε ευχαριστώ ,θα αφήσω τον μικρό σήμερα στην πεθερά μου γιατί θέλω να κοιμηθώ το βράδυ χωρίς να ξυπνάω από τα νιαουρίσματα του ανά δυο ώρες.

-Εγώ ευχαριστώ που ήρθες να με πάρεις.
-Το συζητάς, ήταν τιμή μου που ο Σμιθ πρότεινε εμένα.

Η Αγγελική άφησε την Μελίνα στο σπίτι της και ξεκίνησε τον δρόμο της για την επιστροφή , καθώς αρνήθηκε την φιλοξενία της Μελίνας για την ταλαιπωρία της.Πάνω που είχε αρχίσει να χαλαρώνει το τηλέφωνο της χτύπησε ήταν πάλι εκείνη η κλήση που είχε δεχτεί στο νοσοκομείο. Κατά λάθος αντί να πατήσει την απόρριψη, η κλήση απαντήθηκε. Στην αρχή ακουγόταν μόνο ανάσες, δεν άργησε όμως να ακουστεί μια μεταλλαγμένη φωνή.
«Καλώς ήρθες σπίτι Λίαν, αποφάσισα αφού δεν απαντάς και αποφασίζεις ακάθεκτη να με αγνοείς να σε καλέσω»
«Τι θες επιτέλους ;»
«Σου είπα να πάρω εκδίκηση,σίγουρα αναρωτιέσαι πως ξέρω τόσα πολλά για σένα,έχω τόσο ελεύθερο χρόνο εξαιτίας σου που σε ακολουθώ όπου και αν πας, το αγαπημένο μου παιχνίδι σαν παιδί ήταν το κρυφτό , το δυνατό μου σημείο»
«Άσε τον Σμιθ έξω από αυτό»
«Λυπάμαι αλλά ο αγαπημένος σου ήδη σε παρά άκουσε και άνοιξε το γράμμα μου, που λέει την πραγματική αλήθεια για το βράδυ που σε γνώρισε και πως δεν είσαι αυτή που ισχυρίζεσαι»
«Σταματά»

«Τώρα αρχίζω καλή μου, καληνύχτα ,πάψε επιτέλους να με αγνοείς ξέρουμε ότι κατάβαθος το λατρεύεις αυτό το παιχνίδι. Ας το πούμε Κανέλα »

Η κλήση έκλεισε, τα μάτια της Μελίνας από την άλλη όχι ο κίνδυνος παραμόνευε πιο κοντά από ποτέ.Ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να μείνει μόνη μέχρι να το αντιμετωπίσει, αν κάτι την τρόμαζε αυτό ήταν σίγουρα το παρελθόν της το οποίο το είχε κρύψει καλά μέσα της και δεν ήθελε κανένας άλλος να μάθει ,φαίνεται όμως ότι δεν ήταν τόσο καλά κρυμμένο όσο νόμιζε.