Het deed pijn toen ik zag dat Ronan foto's met z'n klasgenoten op Instagram postte. Ze hadden plezier op een eiland langs de kust - zonder mij.

Reed troostte me door te zeggen dat het beter was om me eenzaam te voelen dan rond te hangen met neppe vrienden.

Hij begreep me meer dan Ronan. Hij knikte en lachte tijdens m'n verhalen. Onze band werd steeds strakker; als een knoop die niet meer los kwam. Hoewel we soms wat discussies hadden, waren we er voor elkaar.

En dat was wat telde.

Dus, Reed en ik gingen verder met ons leven; het zijn van een buitenbeentje in een wereld vol met misleidende goden en monsters.