Diezelfde avond wordt Sandra wakker in een heerlijk zacht matras ze kijkt verbaasd om zich heen, waar is ze? Langzaam schieten de herinneringen van de afgelopen dagen weer bij haar binnen en stapt ze uit bed. Ze kan zich niet herinneren dat ze naar deze kamer is gewandeld, wie heeft haar hier gebracht? De prins? Dan hoopt ze met alle liefde dat hij niet degene is die haar omgekleed heeft. Ze staat op uit bed en loopt richting het raam waar ze uitzicht heeft op de mensen die aan het oefenen zijn met zwaardvechten. Oh wat ziet hij er toch knap uit. Zodra ze de prins in het vizier heeft gekregen. Een klop op de deur doet haar uit gedachten schieten.
'Ja?' Antwoord ze en loopt naar het midden van de kamer. De deur gaat open en het gestalte van een oudere vrouw komt de kamer in gevolgt door twee jongere vrouwen de ene draagt kleding in haar armen, de ander heeft schoenen op een plankje als het ware en de oudere vrouw heeft een doosje vast. Sieraden of make-up gokt Sandra en de oudere dame wijst haar richting de opmaak tafel, nadat ze de deur achter zich had dicht geduwd.

Eerst wordt Sandra uitgekleed, opgefrist doormiddel van een spons, water en zeep. Daarna wordt haar haar zorgvuldig gedroogd met een handdoek om vervolgens ingevlochten te worden, daarna krijgt ze een prachtige jurk aan die rond haar taille iets te breed valt. Zodra Sandra denkt dat ze klaar is wil ze opstaan, maar wordt ze weer terug in de stoel geduwd. Make-up. En als aller laatste voordat ze de deur mag verlaten, krijgt ze bij haar lichtroze jurk, bijpassende hakjes.

'Dank jullie wel, maar is dit niet een beetje overdreven?' Terwijl ze een rondje draait voor de spiegel naast de deur.
'We doen alleen wat ons opgedragen wordt' en vervolgens knikken de jonge dames en verdwijnen ze net zo stil als ze binnen gekomen waren.
'Loopt u mee?' Vraagt de oudere vrouw en Sandra knikt.
'Ja tuurlijk, waar gaan we heen?'
'Avondeten' vertelt ze en Sandra knikt en ze lopen samen door de doolhof van gangen van het paleis. Na twee trappen afgewandeld te zijn komen ze bij een grote deur die opengedaan wordt door de wachters en voor de ogen van Sandra verschijnt de grootste tafel vol met eten.
'Wow' stamelt ze sprakeloos.
'Hier mag u plaats nemen, mevrouw' en de dame die zorgt ervoor dat de jurk van Sandra goed blijft en schuift de stoel verder aan nadat ze is gaan zitten. Wanneer ze op kijkt ziet ze dat ze tegenover de prins zit en aan de linkerkant van de koning.
'Lekker geslapen?' Vraagt de prins en Sandra knikt met een glimlach aangezien iedereen enthousiast aan het praten is en zijn bord opschept.
'Oh, bedankt' en ze neemt het bord vol met kwartels over van de man naast haar die niet kijkt naar wie er naast hem zit.
'Oh sorry vrouwe, waar zijn mijn manieren, hier schep maar op' en hij neemt het bord weer terug zodat Sandra met gemak kan opscheppen.
'Bedankt' glimlacht Sandra, niet wetende wat ze anders moet zeggen.

Na het avondeten neemt de prins Sandra bij de hand en gaan ze samen naar buiten een rondje lopen richting de stallen.
'Het is hier prachtig' complimenteert ze hem.
'Jij ziet er veel mooier uit' vertelt hij, waardoor Sandra de warmte naar haar wangen voelt schieten.
'Bedankt eh....?' En ze wil zijn naam zeggen, maar dan beseft ze dat ze elkaar eigenlijk nog helemaal niet hebben voorgesteld.
'Riftan, my lady' en hij draait zich om en kust de knokkels van haar hand lichtjes.
'Sandra' giechelt ze aangezien het toch wel een beetje kietelt.
'Bedankt prins Riftan' en hij biedt zijn arm ter beschikking die Sandra maar al te graag aanneemt en samen lopen ze naar de paarden die op het land staan, haar paard Shirley staat op stal naast het paard met de grote wond, die bijna hysterisch omzich heen slaat.
'Wat is er aan de hand?' Vraagt Riftan die naast Sandra staat en halt houdt.
'We wouden dit paard helpen, maar we mogen niet eens in zijn stal komen' stamelt een man die volgenmij de veearts is van het paleis. Sandra hoort de prins zuchten en kijkt mij vervolgens aan.
'Ik betwijfel of je dit wilt zien' en hij laat haar los en gaat naar de stal van het paard, maar die begint alleen nog maar gevaarlijker om zich heen te slaan.
'Stop' roept ze en gaat nu zelf naar het paard, dat haar lijkt te herkennen.
'Met geweld los je niks op' en ze aait de schimmel over zijn neus die ver opengesperde neusvleugels heeft en vel aan het uitblazen is via zijn neus van de angst en paniek.
'Braaf beesje' en hij kalmeert zichtbaar voor de ogen van de anderen. Ze doet hem een halster om en leidt hem uit de stal.
'Laat Shirley ook maar los' en een wachter wil haar een halster omdoen maar de prins doet de stal open en Shirley stapt rustig achter Sandra en de schimmel aan naar buiten in het natuurlijke licht.
'Wat moet er gedaan worden?' Vraagt ze aan de veeart, of althans ze verwacht dat het de veearts is, want hij heeft een soort van overall aan en een tas met allemaal spullen zoals een stethoscoop en spuiten.
'Eerst moet de wond bekeken en gespoeld worden, want hechten gaat niet meer werken omdat de wond niet recent is. Mag ik?' En Sandra knikt en aait de schimmel nog steeds over zijn neus Shirley staat aan de rugkant van Sandra en geeft op haar manier steun aan het paard.
'Het ziet er best goed uit, hij is wel groot maar niet diep dus hechtingen zouden sowieso niet hebben gehoeven. Maar wel ga ik hem wel even schoon spoelen, dit kan hem pijn doen, dus kijk wel uit dat hij je niet slaat' en de prins die wil naar Sandra toelopen maar de schimmel gooit zijn oren in de nek.
'Mij vindt die echt niet leuk' grapt hij ondanks zijn serieuze houding. De arts spoelt de wond en geeft hem wat pijnstillers en antibiotica tegen een ontsteking. Verder moet er elke dag het verband verwisseld worden en pijnstilling gegeven worden.
'Dat doe ik wel' antwoordt Sandra zodra ze hoort wat er allemaal gedaan moet worden en ze zet de schimmel weer op stal en Shirley ernaast.

Ff een beetje dierenarts erbij gehaald.