De nieuwe stiefmoeder van Sandra die heeft het hele huis al omgebouwd tot een gok huis zo ongeveer. Overal waar je kijkt zie je weer een tafel staan met fishes en mensen die eromheen zitten met alcohol en geld.
'Ik ben blij dat ik mijn geld goed verborgen heb liggen' zucht haar vader die de werkkamer in komt lopen en kijkt naar zijn kluis waar inderdaad bakken met geld liggen.
'Geloof ik wel ja, je kunt er ook wat van zeggen' stelt ze voorzichtig voor en hij kijkt haar aan.
'Ik denk dat ze mij dan verlaat' antwoordt hij.
'Snap ik, maar je wilt toch gelukkig zijn?' Vraagt ze aan haar vader en hij knikt.
'Wordt je hier gelukkig van?' En ze ziet hem nadenken.
'Niet echt als ik eerlijk ben' fluistert hij en Sandra loopt naar hem toe en knuffelt hem van achter terwijl hij in zijn werkstoel zit.
'Ik ga haar binnenkort denk ik wel zeggen dat ze niet elke week zo iets kan doen' vertelt hij na een diepe zucht.
'Denk er nog maar even over na hoe je het gaat overbrengen' en ze kust haar vader op zijn wang en gaat naar buiten en gaat in het tuinbankje zitten lezen, nu het nog kan. De gasten zijn nu nog niet dronken en net op gang aan het komen. Sandra steekt al wel een paar kaarsjes aan, voor de gezelligheid en dan hoeft ze straks niet nog is op te staan om voor de gasten een pad aan te steken.
Want ja ze kent haar stiefmoeder intussen erg goed en kan gelukkig goed doen alsof ze het allemaal oke vind, maar ze is eigenlijk helemaal klaar met haar stiefmoeder, want ja ze laat haar alle vuile klusjes doen, vooral als haar vader niet thuis is.

Na ongeveer een uurtje is het intussen bijna helemaal donker en gaat Sandra naar binnen, haar boek markeert ze met een gedroogde bloem uit de tuin van haar moeder.
'Weltrusten' zegt ze zodra ze langs haar vader zijn kantoor gaat.
'Weltrusten, lieverd' en ze glimlachen naar elkaar, waardoor de rimpels bij haar vader te zien zijn intussen.
'Ga je morgen weer op pad?' Vraagt ze en hij knikt.
'Ja, ik ga naar een paar mooie plekken toe waar je mooie stenen kunt vinden, als je wilt mag je wel meegaan. Ik ben maar een weekje weg' zegt hij en haar ogen beginnen te twinkelen.
'Dat lijkt mij echt geweldig, ik ga een tas pakken'
'Ga dat doen en daarna gelijk naar bed, we gaan vroeg weg' en ze knikt en snelt de trap op haar stiefmoeder ontwijkend.

'Wat is zij vrolijk' zegt madame Tremaine die nu de werkkamer van vader inloopt.
'Ik neem haar komende week mee op reis' antwoordt hij en legt zijn spullen aan de kant en loopt naar zijn nieuwe vriendin. Nee getrouwd zijn ze niet, hij voelt zich niet aangetrokken tot de vrouw en zou haar het liefst ook niet meer in huis willen hebben, maar Sandra heeft een moederlijk voorbeeld nodig, ookal is ze goed opgevoed door hem en haar oppas die hier nog regelmatig op de koffie komt.
'Oh..' komt er alleen uit de mond van madame Tremaine. Vader kijkt niet in haar richting en weet dus niet dat ze een smerige glimlach op haar gezicht heeft en kijkt naar de kluis waar zijn geld opgeborgen ligt.
'Ik wil dat je ook wat minder mensen uitnodigd voor dit soort gokavonden, het huis is net een casino en dat is niet de bedoeling, dus ik hoop dat wanneer ik thuis kom het huis er piccobello uitziet' vertelt vader die spullen in tassen stopt en in de hoek neerzet.
'Ja schat' en nu staat hij stil, nog nooit heeft ze hem schat genoemd. Hij glimlacht verlegen naar haar en schrijft een briefje met dingen die gedaan moeten worden bij de dieren.
Zoals het dagelijks voeren, water bijvullen, de hoeveelheden en het mesten van de stallen en verblijven.
Dat de groente, fruit en bloemen elke dag water moeten krijgen waar nog wat staat en het plukrijpe eten geplukt moet worden en gegeten kan worden uiteraard, en ingepot. Of voor de dieren.

De volgende ochtend zijn Sandra en vader al vroeg op en voeren de dieren. Vader zijn collega die komt voor rijden met de wagen en paard.
'Sandra gaat mee' vertelt vader en zijn collega knikt.
'Super gezellig, dit gaat leuk worden, ik weet nog toen je klein was en een keer mee bent geweest voor twee dagen' vertelt hij en Sandra neemt plaats op de wagen.
'Ja dat weet ik ook nog heel vaag ja, toen gingen we naar van de grote bloemenvelden en naar een berg toe'
'Ja, dat was een hele mooie plek' vertelt vader die afscheid neemt van madame Tremaine en de dochters die in hun nachtjapons op de veranda staan.
'Veilige reis' groet ze en de drie reizigers op de wagen zwaaien ze uit.
'Dit gaat leuk worden' en Sandra zakt met haar hoofd tegen haar vader zijn schouder aan terugdenkend aan de keer van vroeger dat ze mee mocht.
'Ja, dit gaat leuk worden' glimlacht Sandra.