Finale 8
* * * * *
~Park Chan Hyun~
"Shopping?!" inis na tanong ko kay Namjoon. "Na naman?! Hindi ka na nagsawa?!" napakamot ako ng ulo habang naka-upo sa sofa dito sa tambayan kumbaga namin.
Tinignan niya ako ng masama. "Swag nga ako, ano ba?" sagot niya pabalik sabay angat ng bago niyang 'swag' necklace. "Diba Suga?" tanong niya kay Yoongi aka Suga nga.
Tumango-tango naman siya. "Yeah." sagot niya habang pa-cool pa. "Saka, bibili pa ako ng maraming whitening lotion, Chan. Puh-lease?" Muntik na akong nasuka kaya inirapan ko nalang siya. Kailangan pa ba niya yun? Eh halos hindi ko na sila madistinguish ng intermediate pad ko.
Napahiga ako sa sofa at kumuha ng throw pillow. "Magpapabili nalang ako kay Papa ng damit!" sabi ko naman saka tumalikod sakanila. "Mas alam niya ang pipiliin na damit para sakin no." napa eyeroll pa ako saka pumikit.
Bigla namang may bumato sa likod ko ng throw pillow. "Puro ka nalang Papa!" sigaw ni Hoseok. "Tulungan mo naman yang sarili mo!" sermon pa niya sakin na parang nanay.
"KWENTO MO SA BABA MO, PWEDE BA?!" sigaw ko saka pinatong sa ulo ko yung unan. Pero dahil maliit lang ito, rinig ko parin ang usapan nila sa loob ng kwarto. Kaasar, bakit ba ang aarte ng mga kaibigan ko?
"Kailangan nating mag stand out sa ball." rinig kong sabi ni Jimin. "Sayang naman ang mga girls, diba Jin?" ramdam kong naka-smirk nanaman itong kumag na ito eh. Porket siya ang may abs?
Naramdaman ko naman ang pag-upo ni Jin sa may paanan ko. "Oo nga." seryosong sabi niya. "Lalo na yung mga girls na naka-pink gown." medyo dreamy pa na sabi niya.
"Ito kasing si Chan eh." inis na sabi ni Namjoon. "Ayaw pa kasing sumama. KJ!"
Napabuntong hininga ako. "Eh si Papa na nga kasi bahala sakin." inis na sabi ko habang hindi parin sila nililingon. "Tulungan ko nalang kayo mamili!" suggestion ko nalang. "Basta huwag niyo akong kulitin na bumili ah!"
Tumingin ako sakanila saglit at napangiti naman silang lahat. Tumango-tango sila habang natatawa. Pero ramdam ko na eh. Peer pressure ang gagawin ng mga ito sakin.
"Kelan pala mag-start preparation natin para sa ball?" biglang tanong ni Taehyung. May hawak siyang stuff toy ng isang alien na ewan ko kung saan galing. Wala kaming ganyan dito ah.
Umayos ako ng upo saka napabuntong hininga. "Baka sa susunod pa na linggo." sagot ko sakanya. "May inaasikaso pa daw si Ji-eun." napa-pout ako habang iniisip kung gaano siya ka-busy these few days. May ginagawa siya na ayaw niyang sabihin sakin. Ewan ko talaga kung ano yun.
Tumango naman siya. "Edi habang busy pa siya, mag-prepare na din tayo ng para sa mga sarili natin!" masaya niyang suggestion habang nakangiti ng malaki. "Dapat poging-pogi tayo sa ball! Isipin natin ang mga fans!"
"Tama. Tama." pag-sang ayon ni Namjoon hahabng tumatango. "Basta Jin..."
"Ano yun?" takang tanong ni Jin habang nakakunot noo.
Tinignan siya ng mainam ni Namjoon. "Huwag kang mag-pink."
~Park Baek Min~
"So I heard, your elder brother is quite famous here." nakangiting sabi ni Seth habang kumakain kami dito sa cafeteria. This is my first time eating here considering the fact that I spend most of my time in the classroom, reading books.
I nodded while nibbling the edges of my glass. "Sort of." I muttered and glanced at him. "They think they're cute, my brother and his friends." then I rolled my eyes as I remembered all the girls who tried to be close to me. But I never liked one. They like Chan Hyun-oppa just because he's famous. Not because he's intelligent and nice.
Seth nodded. "Oh." he said and took a bite of his burger. "How about you? How come you don't have much friends?" he asked and I frowned at him.
"Does it matter?" I asked, clearly confused on why on earth he's asking me all these.
Seth smiled and nodded. "I'm curious." he grinned.
I sighed and looked away. "I'm not really the silent type, you know." I mumbled. "I love talking like my Papa but... people here are different than at home. They... they don't understand the things I like or the things I do. They never understand." napatingin ako sakanya at nakatingin siya sakin ng seryoso.
Nailang ako saka umiwas ulit ng tingin. Bakit ko ba sinasabi tong mga to sakanya?
"It's complicated." I sighed and took a sip of my juice.
But Seth surprised me by nodding. "I understand." he said seriously and I was forced to look up at him again. "Don't worry 'cause I understand." then he gave me the most beautiful smile I had ever seen him make.
I felt my lips curve into a slight smile. "Thanks."
He grinned. "Welcome."
"Hello, Seth." a girl waved as they passed our table. She's from another class but she's familiar, I think I see her often. I don't know her name, though. She's with her friends and they look at us with curious eyes.
Seth glanced at her and waved back. "Hi." he said.
I raised an eyebrow as I watched the exchange. "So..." I started and looked at Seth accusingly. "It's just the first week and you're already as famous as I can tell." then I shook my head while trying to hide a smile. "Impressive."
Seth looked at me. "I don't think so." he muttered. "But... who's that?"
Natawa ako sa tanong niya. "I don't know!" I answered him, laughing. "You better know your fans by face or they will go and tackle you the very second you step out of the school." I put a hand over my lips and laughed again.
Seth raised an eyebrow and a slow smile spreads on his face. "Now you're laughing." he muttered and smirked.
I abruptly stopped and glared at him. I composed my face and swallowed.
Seth grinned and shook his head. "No." he chuckled. "Don't stop. It's cute watching you laugh."
Now Daddy loves to flatter me... but I never blushed like I do now.
~Park Baekhyun~
"Ako nalang maglalagay ng mga ito mamaya," sabi ko kay Chanyeol habang buhat itong isang bouquet ng white roses. Every first friday kasi ng buwan, pumupunta kami sa puntod ni Hyun-ae para dalhan siya ng bulaklak.
"Okay." nakangiting sabi ni Chanyeol saka hinalikan yung pisngi ko. "I'll see you later."
"See you." mahina kong sabi saka lumabas ng kotse.
Nang naka-alis na si Chanyeol, nalimutan kong magkikita pala kami ni Yifan, nakalimutan ko tuloy sabihin sakanya. Kaya nagulat ako nang makita ko siyang naka-upo sa isa sa mga upuan sa resto, mukhang hinihintay ako.
Nakatalikod siya sakin habang may kausap sa cellphone. Lumapit ako sakanya at narinig yung iba niyang sinasabi.
"Yes, Mr. Kim." natatawang sabi niya. "I know! Let's celebrate!"
Napakunot noo naman ako. Ang saya niya ah.
Naglakad ako papunta sa harapan niya at nang makita niya ako, agad niyang binaba yung cellphone niya at tumayo. Medyo namumula pa yung mukha niya nang makita ako. Ano kayang problema neto? Nakakatakot ba ako?
"Baek..." simula niya saka humila ng upuan para sakin. "I'm glad you came." masayang sabi niya habang nakangiti ng malaki. Agad naman akong umupo sa harapan niya.
I smiled at him. "Why not?" I asked, grinning. "We're here for business so... I can't miss it."
"You really look stunning with that smile of yours." he suddenly complimented out of nowhere. Nawala yung ngiti ko at napakunot noo sakanya.
I gave a small smile instead. "Thank you." I said.
Yifan grinned. "Park Chanyeol must be really luck to have you." sabi niya ulit na nagpataas ng dalawa kong kilay dahil sa gulat. Bakit niya sinasabi tong mga to? Anong meron? May kailangan ba siya sakin?
"You're flattering me too much." I said, forcing a small laugh. "Now... what do you want to--"
"Reality is that..." Yifan suddenly said, turning serious. "I would want to spend today with you." he leaned in and I can notice him staring at my hand over the table. I took it back abruptly and kept it over my lap.
My eyes went wide. "What?" Teka. Mali ata ako ng dinig.
"I-I mean..." he said, shaking his head fast. "I would want to use this day to know you better, Baekhyun." he said seriously as he leaned into the table, staring directly into my eyes.
Napakunot noo ako sakanya. "Why?"
Yifan looked down. "You know..." he started and frowned. Saka siya napatingin ulit sakin. "As business partners, we need to know each other to have a harmonious relationship. To make our partnership better." he said and smiled wide.
I nodded and pursed my lips. "I understand." I said to him, giving a smile. "I can quite see your point."
Yifan beamed. "Great." he said happily. "So would you spend the day with me, Byun Baekhyun?" he asked and I nearly kicked him under the table.
"Park..." I said, staring at him in the eyes. "It's Park Baekhyun."
He raised his eyebrows in surprise. "Yes." he mumbled. "Sorry." then he forced another smile. "So... what do you say about being with me for a day?"
I looked him over and sighed quietly. "For the business." I said, raising an eyebrow.
Yifan chuckled. "For the business."
So I nodded.
* * * * *
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top