* * * * *

 ~Park Baekhyun~

"Masyadong simple yung bomba, Chanyeol." explain ni Kai habang nagtetext sa cellphone niya. "Parang ginawa lang sa bahay. Do-it-yourself kumbaga." 

Napa-frown naman si Chanyeol habang nagda-drive. Pauwi palang kami galing sa mall. Sa amin na sumakay si Jongin kasi may pinag-uusapan pa sila ni Yeol. Mabuti nalang at marunong magdrive si Kyungsoo kaya umuwi na sila ni Ji-eun. 

"Sino naman kayang gagawa ng ganito?" frustrated na sabi ni Chanyeol. "Wala na si Michaela. Matagal na siyang wala." 

Napatingin ako sa natutulog naming anak. Nakapatong ang ulo niya sa lap ko. Mabuti nalang at hindi niya maririnig ang sitwasyon ngayon. 

"Sigurado ba kayo diyan?" tanong ni Kai. "Sigurado ka bang hindi siya bumalik?" 

Natahimik kaming dalawa ni Chanyeol sa sinabi ni Kai. 

Tama siya. Paano kami nakakasigurado na wala na nga si Michaela? Na hindi na niya kami guguluhin pa. 

"Hang on." sabi ni Kai at tinaas ang cellphone niya sa tenga niya. "Hello, this is General Kim." pagpapakilala niya sa kausap niya sa telepono. "Please inspect the **** Mall. I need all the copies of the CCTV cameras in all the possible places of the mall. Send them all to the Park Group of Companies first hour tomorrow. Idiretso niyo na sa office ni Mr. Park Chanyeol. Understood?... Good. Bye." 

Tumingin si Jongin kay Chanyeol. "Sa opisina mo natin panonoorin yung mga footage bukas." sabi ni Kai. "Then we'll track down the villain." 

Tumango si Chanyeol at lumingon sa akin sandali. "Babe, please, huwag kayong lalabas ng bahay bukas ano man ang mangyari, okay?" puno ng pag-aalala yung boses niya. 

"Sige." sagot ko habang nararamdaman ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Alam kong masama ang stress sa akin pero hindi ko mapigilan ang mag-alala. Sa mga panahong ganito, sa tingin niyo ba mapapanatag pa ako? 

Napa-sigh si Kai. "Pakihatid nalang ako sa headquarters, Yeol. I'll assign the best people for this case." sabi niya. 

Napangiti si Chanyeol ng marahan at tumango. "Thank you, Jongin. I owe you alot." 

"Nah." sabi naman ni Kai at umiling. "It's my job, anyway. Besides, magkakaibigan tayo." 

Chanyeol grinned. "I know. But thank you still." 

Well thanks heavens na andito si Kai. Kahit papano, we feel secure in some way. 

Kinabukasan...

~Park Chanyeol~

I knelt beside the bed and gazed at my husband's sleeping face. It's 6 am in the morning at papunta na ako sa office para panoorin yung mga CCTV footage. 

I brushed the bangs away from his face and kissed his forehead. "I love you," I murmured. "Please be safe." 

Then suddenly, his eyes fluttered open. Napatingin siya sakin with those tired eyes. Alam kong hindi siya nakatulog ng maayos kagabi. 

"C-Chanyeol?" sabi niya at sinubukang tumayo but I held his shoulders and pushed him gently back to bed. 

"Hey, baby." I whispered. "Humiga ka nalang. Paalis na din ako." I said then smiled. Tumango naman siya at bumalik sa pagkakahiga. 

"Anong oras ka uuwi?" tanong ni Baek habang may nag-aalalang mukha. 

"After we watched all the necessary files, uuwi na din ako kaagad." I said which made him sigh in relief. "Don't worry. Mabilis lang naman yun eh." 

Tumango si Baek at umayos ng higa. "Hihintayin kita." sagot niya. 

Napangiti ako then I kissed his lips. "I know." 

Nakasetup na lahat ng gagamitin sa viewing ng mga files dito sa opisina ko. Pinapasok ko na din kasi sina Kai bago pa ako dumating. 

"Hello, Yeol." bati ni Kai habang may hawak na clipboard. May limang pulis siyang kasama. "Siya nga pala, I would like you to meet my co-workers sa army. These are Taemin, Minho, Key, Onew, and Jonghyun. Mga detective silang lima and engaged din sa laban." 

I nodded and shook hands with all of them. "Good Morning. I'm Park Chanyeol." bati ko. Mukha naman silang mababait lahat. At mukhang matatalino. 

Nagsimula na nilang kalikutin ang mga monitors na naka-lapag sa mahabang table ng opisina ko. Lumapit sa akin si Kai. "Nakuha ko na din yung mga names ng mga taong pumasok sa mall through the parking lot." explain ni Kai at binigay sakin yung clipboard. "Pero walang familiar na name. Mukhang walang kotse kung sino man yung naglagay nung bomba." 

Tumango ako. "Kung ganun, the CCTVs are our only chance?" tanong ko. Tumango si Kai. 

I sighed.

"General Kim, okay lang bang mag-order muna ng food?" tanong nung Key habang inaayos ang head phone niya. 

Napa-roll eyes nalang si Kai. "Gutom ka nanaman, Key? Ang aga aga pa ah." reklamo niya. 

"Hindi kasi ako nag-breakfast." explain naman ni Key habang natatawa. "Minadali kasi ako ni Onew kanina eh." sabay tingin kay Onew na tinitignan yung mga cd. 

"Hoy, Key." sabi naman ni Onew habang masama ang tingin. "Huwag mo nga akong idamay diyan, baka gusto mong hindi pumayag si General Kim sa request mo? Takaw mo kasi eh!" 

Napa-eyeroll nalang si Key. "Whatever okay?!" 

Napatawa nalang ako sakanila. "Sure." sabi ko naman. "Actually, I already asked Mae to order pizza for you guys."

"YES!" masayang sabi ni Key at sinaksak ang isang disk sa computer. "Thank you, Mr. Park!" 

Matapos nun ay nagsimula na kaming manood nung mga CCTV footages. 

Sana lang... makilala na namin kung sino yung kriminal. 

Maya-maya pa, dumating na ang delivery boy na may dalang limang box ng pizza. Pero mas nagulat ako kung sino ang delivery boy na yun. 

"Lay?!" gulat na sabi ko. "Ikaw ba yan?!" 

Nanlaki naman ang mga mata ni Lay. "C-Chanyeol? K-kai?!" gulat din na sabi niya. "Kayo na ba to ngayon?!" GRABE! Naalala niya kami! This is almost impossible!

Naalala niyo si Lay? Siya yung janitor namin sa GVA noon! Grabe! From janitor to delivery boy na siya ngayon ah! Wow naman! 

"Lay! Grabe! Ang tagal na din ah!" masayang bati ni Kai. "Kumusta na?" 

Natawa si Lay at nagpunas ng pawis sa noo. "Ayos lang naman. Single parin." pagbibiro niya na nagpatawa sa amin. 

"Teka, anong meron? Bat andaming pulis dito?" tanong ni Lay sa amin. 

Nagsimulang i-explain ni Kai sakanya lahat ng nangyari at halata sa mukha niya ang takot at pag-aalala. "Grabe naman. Sino naman kayang gagawa ng ganun kasama?" sabi niya sabay umiiling. 

"Hindi pa din namin alam." sagot ko naman. "Pero gina--"

"General Kim! Dali! Tignan niyo to!" 

Sabay-sabay kaming tatlo na napatingin kay Minho habang may tinuturo sa screen ng computer sa harap niya. 

Pinause niya ito. Isang scene sa parking lot ang nakikita sa screen at isang babaeng kulay red ang buhok ang makikita. Nakadamit siya ng pantalon at simpleng t-shirt. Naka-shades din siya. 

"Sino yan?" bulong ni Kai. 

"Tignan niyo to." simula ni Minho at nag-play ang video. 

Tumingin-tingin yung babae sa paligid at napatigil nang makita ang kotse namin ni Baekhyun. Maya-maya pa, may kinuha siya sa handbag na hawak niya at agad kong narecognize ito. 

Yung bomba. 

Lumuhod yung babae sa likod ng sasakyan at inilagay yung bomba. Pagkatapos ay inayos niya ang sarili niya at tumingin ulit sa paligid. 

Biglang nag-pause yung video. 

"I-zoom mo." utos ni Kai at agad na sinunod ni Minho. Nag-zoom ang screen sa mukha nung babaeng red-haired. 

Naka-shades siya at nag-iba ng kulay ng buhok pero alam ko parin kung sino siya. At halos kumulo ang dugo ko sa nakikita ko ngayon. 

Si Michaela. 

"Teka!" sigaw ni Lay. "Kilala ko yang babae ah." 

Tumango ako. "Oo, Lay. Si Michaela yan." I said through gritted teeth. 

Pero umiling si Lay. "Alam ko Chanyeol. Pero siya yung babaeng munting ko nang nasagasaan kaninang nagdeliver ako ng pizza sa isang private village. Kanina lang talaga, bago ako pumunta dito! Yan na yan din yung suot niya!" tarantang sabi ni Lay. 

"Ano?" gulat na sabi ko. "Saan pumunta?" 

Napa-frown si Lay at hinimas ang sentido siya. "Teka, aalahanin ko." pilit na sabi niya at napapikit. 

Bumilis yung tibok ng puso ko. 

Mahahanap na namin siya. 

"AH!" sigaw ni Lay. "Sa Green Meadows Village, Chanyeol. Alam mo ba kung saan yun?" 

I cursed. "That's our place."

Then I rushed out of the office.

* * * * *