* * * * *

~Park Chanyeol~

"Good evening ladies and gentlemen!" 

Napatingin ako sa principal namin na nakatayo sa may mic stand at sinimulan na ang walang kwenta niyang opening speech. Pero bumalik ang sulyap ko sa mga singers. 

Hindi sila pamilyar. Paano eh, colored mga buhok nila. Bawal yun sa school namin. 

These guys could be from another place or... 

They're hiding their true identity. 

"I now officially open this year's Acquaintance Ball!" pagtatapos ng principal at nasundan ito ng sigawan at palakpakan from the audience. 

Yet, wala ako sa mood makisabay sa kasiyahan nila. Masyado akong naguguluhan ngayon. 

Siguro nga, wala dito o sa mga singers yung boses na hinahanap ko. 

"Bro, aalis na ako." pagpapa alam ko kina Sehun at Kai. 

Halata naman sa mga mukha nila ang pagtataka. "Bakit naman, Yeol? Ang aga pa oh!" 

"Basta. I'm just not in the mood for partying." 

Maglalakad na sana ako paalis nang hilain ni Jongin yung braso ko. "Chanyeol, dito ka muna. Kahit sandali lang. Sayang naman tong kagwapuhan natin ngayong gabi!" nakangiting sabi niya. 

I rolled my eyes. "Okay fine. Sandali lang ah." sabi ko at tumango naman silang dalawa sabay high-five. These immatures. 

Nagsimula nang i-play ng DJ yung rock song. Puno na din ang dance floor kaya tumabi muna kaming tatlo at pumunta sa isang bakanteng high table. 

"Hello, boys." isang malanding boses ang lumapit samin. Lumingon ako at nakita ang isang Michaela na naka pure black long gown. She put one of her gloved hand on my shoulder. 

Sehun and Kai rolled their eyes. They hate Michaela and her guts so much. At ako din naman. Hindi lang siguro namin type yung hinahabol kami.

"Michaela." I coldly entertained her presence. 

Kunwari naman siyang napa-gasp. "Nakilala mo ako, Channie?" she asked seductively. But instead of being seduced, I am utterly disgusted. Ano ba to. Pinsan ko siya! Ilang beses ko ba kailangang ipaalala yun sakanya?

I nodded. "Yeah. Half lang naman mask mo, so how could I not?" i answered. 

Natawa sina Sehun at Kai habang umiiwas ng tingin. Obviously, Michaela was insulted cause she frowned. "I know right." she answered coldly. 

Napa-sigh nalang ako at umiwas ng tingin. But her hand that was once on my shoulder started to travel downwards. I flinched. 

"Why don't you dance with me, Chanyeol?" she whispered in my ear.

I shook my head. "Sorry. I'm not in mood." at umatras para lumayo sakanya. 

"But--" Michaela started to walk towards me pero pinigilan siya ni Sehun. 

"The guy already turned you down, Mich. Why not go elsewhere?" may halong pang-aasar na sabi sakanya ni Sehun. 

Namula sa galit ang mukha ni Michaela at padabog siyang lumayo saamin. 

Napa-iling nalang ako. 

"Alam mo Yeol, ang kulit ng pinsan mo na yun!" inis na inis na sabi ni Kai. "Magkamag-anak na nga lang kayo, nilalandi ka pa?! Ano gusto niya? Incest?!" 

Binatukan ko nga. "Sira. Huwag ka ngang OA. Sadyang ganun lang ugali nun."

May babaeng lumapit samin at inaya si Kai na makipagsayaw pero ayaw niya. Weird kasi isang dakilang Casanova to dati eh. Anong nangyari? 

"Loyal na ako ngayon, guys." seryosong sabi ni Kai nung tinanong ko siya. 

"Loyal?" I frowned. "Kanino?" 

Napa-smirk siya. "Kay Do Kyungsoo." 

Nanlaki ang dalawang mata ko pero parang hindi na nagulat si Sehun. "A-alam mo ba to, S-sehun?!" tanong ko kay Sehun na nakatingin sa cellphone niya. 

Tumango si Sehun. "Masyado ka kasing busy kakahanap sa boses na sinasabi mo kaya di ka na updated samin." 

Napasapo ako sa noo ko. It's not that being inlove with the same sex is shocking for us. Yun nga lang... BAT NGAYON KO LANG ALAM?! I feel so outdated! 

Habang gulat na gulat palang ako, the emcee went to the microphone. "For the next piece, Open Arms to be sang by the school's live band. Feel free to occupy the dance floor, lovers." 

The band started playing and lovers started to occupy the dance floor.

First, it was the red-haired guy's voice that I heard. 

"Lying beside you,

Here in the dark. 

Feeling your heart beat with mine." 

They're good. Really good actually. 

Napatingin ako kina Kai at halatang gulat na gulat din sila sa banda. Maging si Sehun na kanina ay nagtetext ay nakatutok na sa mga singers. 

"Softly you whisper

You're so sincere. 

How could our love be so blind."

Nagbago ang boses at yung isang blonde naman ang nagsimulang kumanta. 

"We sailed on together

We drifted apart.

And here you are by my side." 

Wow. I'm in a state of shock here. Good work, Kim Jongdae.

"So now I come to you

With open arms. 

Nothing to hide

Believe what I say.

So here I am

With open arms

Hoping you'll see

what your love means to me..

Open arms."

Napa-ngiti ako. Saludo na ako sa Jongdae na yun. 

Sasabihin ko sana kay Sehun kung gaano kagaling si Chen nang isang boses ang nagpatigil muli sa mundo ko. 

"Living without you,

Living alone

This empty house seems so cold." 

Napatingin ako sa blonde na lalake. 

Hindi. Puti yung kulay ng buhok niya. 

It's him. It's his voice that I heard that day. 

Pakiramdam ko, tumigil yung tibok ng puso ko and I clenched my chest to make sure that it's still beating. 

Yung boses at taong matagal ko nang hinahanap, andito sa harapan ko. Nahanap ko na siya. 

"Wanting to hold you

Wanting you near

How much I wanted you home." 

I'm falling more deeply inlove with this man. 

Ang daming tanong na bumabaha sa utak ko but there's one thing I know right now. 

I'm in love. Utterly in love with this mystery person. 

Who are you? 

I found myself walking towards the stage. Kailangan kitang makilala. I need to know who you are.

Napatingin siya sakin. They're singing the final chorus now and his eyes are on me. 

I met his gaze and I melted. I melted right on the spot. 

Sht! How could this feeling be good and uncomfortable at the same time?

He looked at me. Hindi niya inaalis yung tingin niya. Through that mask, there's something bugging my insides. Ang bilis ng tibok ng puso ko. And my stomach is in chaos. 

Another thing.

Those eyes...

...they seem so familiar.

Very familiar indeed. 

Napakunot noo ako at mas lalong lumapit sa stage. Patapos na ang kanta nila. And, so I waited.

After their song, the DJ started again another rock song. 

Napatingin siya ulit sakin as they went down the stage. 

I won't let you off the hook. 

I grabbed his arm nung lalampasan na niya ako. "Hey." 

Napatingin siya sakin, eyes wide with shock and worry. 

"Please..." I whispered. "I need to talk to you." 

~Byun Baekhyun~

Sheyts. 

Kailangan daw niya akong makausap? BAKIT?

Ano nanaman kayang kailangan ng Dobby na to? Naka-mask siya pero HELLO?! Tanga nalang ang hindi makakakilala ng malaki niyang tenga at malalim na boses at masarap na labi...

TEKA! JOKE YUN! Wala kayong nabasa diba?! WALA DIBA?!

Pero hindi niya ako dapat makilala. 

Sinubukan kong ibahan yung boses ko. 

Sinubukan kong laliman yung boses ko. "B-bakit?" medyo nanginginig na sagot ko sakanya. 

He smiled. 

'tug-dug tug-dug tug-dug'

Yung simple niyang ngiti, kayang gawing baliw ang puso ko. 

Chanyeol! Ano bang ginawa mo sakin?! 

"Could you go on a walk with me?" tanong niya at bigla niyang binaba ang kamay niyang nakahawak sa braso ko para hawakan ang kamay ko. 

Hinawakan niya yun ng mahigpit. 

Sht. Mamamatay na ako sa kilig neto! Waaaah!

Then he suddenly intertwined our fingers.

Teka lang... Teka lang Mr. Park. Yung puso ko po...

"Come with me." may halong pagmamaka-awa na sabi niya. 

'tug-dug tug-dug tug-dug'

Park Chanyeol... ano ba yang ginagawa mo?! 

Nakatunganga lang akong nakatingin sakanya. 

Naiinlove na ba ako sa Dobby na to? 

Bakit ba konting galaw lang niya, nababaliw na ang puso ko?! 

He squeezed my hand. "Please?" he pleads. 

Napatingin ako sa mga kamay naming magkahawak...

How perfectly they fit. 

Bigla akong tumango. 

Teka... ANO?!

Then he pulled me away from the crowd... papunta sa labas ng auditorium. 

Away from all the people. 

Sa lugar na kaming dalawa lang. 

* * * * *