Noc ciemna, a w nas światło,
i niekończące się szczęście.
Piękne gwiazdy na niebie,
a my obok siebie.

Huśtawki kołyszące nasze ciała,
niczego więcej nie potrzeba.
Jednak dostajemy więcej,
i przez to tracimy siebie.

Może kiedyś to wróci,
chociaż coraz bardziej w to wątpię.
Piszę o tym bez przerwy,
bo tylko dzięki temu jesteście znów obok mnie.