19. Śmierć.

Życie tak krótkie,
nie znamy dnia ani godziny.
Nie mamy czasu się pożegnać,
do samego końca tęsknimy.

Odchodzą młodsi i starsi,
winni, i niewinni.
Nie ma znaczenia kim jesteśmy,
w obliczu śmierci jesteśmy bezsilni.

Rozumiemy ten mechanizm,
lecz nigdy nie jesteśmy gotowi.
Chcemy tylko więcej czasu,
i większej świadomości.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top