Chapter 6 • 3: Introducing Morgana

Walang pagbabago. Simpleng hallway lng na walang mga portrait at paintings ang dinaanan namin. Isang minuto din kaming naglalakad ng huminto ang nasa unahan. May hinihintay yata sila?

*Ding!*

Elevator? Bakit may elevator dito? So, nasa baba yung silid?

Nagtataka man pero isinawalang bahala ko muna ito. What was more questionable is what may could happen. Kinapa ko yung loob ng suot kong leather jacket. Oh? Andito pala yung Ipod ko, akala ko nilagay ko ito sa bag. Isinaksak ko ito sa tenga habang hinihintay silang makapasok lahat.

[Lost Boy by 5 Seconds of Summer playing...]

Mang Simon blocked the opening so it won't close and guide me. I step on and look around. The elevator is spacious enough for us. Classy mirror and steel interior design with the color of gold and silver at may high-tech na pindutan sa gilid. Upperclass ba ang nag mamay-ari nito?

Kami ang nasa unahan sapagkat huli kaming pumasok. Tinignan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin sa harap ko. I crunched my nose as I look myself. Ang dungis ko.

As the music still blasted to a rock band song. Kinuha ko ang pantali ko na nakalagay sa kamay at itinali na pang ponytail ang buhok ko. Maayos ko itong ginagawa. May nilahad na panyo si Mang Simon at nakangiting nakatingin sakin.

"What?" Tinignan ko siya at nalipat sa likod ang tingin ko. Nakatingin pala sila sa direksyon ko.

Ano na naman ba? Malamang nasa harap ako eh. Isinawalang bahala ko na lang ang tingin nila at tinanggap ang panyong binigay. Pero bago ko yun kinuha nagsalita muna ako.

"Okay lang po ba?" Sabi ko sa kanya.

"You can have it, Young Lady." Sabay yuko ng ulo niya.

"Magpupunas lang po sana ako Tatay Manong. How about them? Nakakahiya naman." Deretso kong tanong. Belive me or not nahihiya pa rin ako. Malamang ako lng ang nag aayos dito eh.

He look at the back then to me. "They wouldn't mind." Sabay kuha niya saking kamay at nilagay ang panyo. Okay. Bahala sila.

Walang pag alinlangan at pinunasan ng marahan ang mukha ko at ng okay na pinagpag ko ito sa sa damit ko. Habang nasa bibig ko parin ang lollipop na kinain ko. Nang matapos nilagay ko ito sa bulsa. Nakapamulsa akong nakikinig habang hinihintay ang pagbukas sa elevator.

Dalawang minuto kaming tahimik sa loob. Walang nagkikibuan. Hindi naman kasi ganun kalakas ang volume sa earphone kaya nakikinig parin ako sa paligid.

*Ding!*

As the elevator opened, I was left with mixed emotions.

Mang Simon still guides me like a bodyguard. I wouldn't blame him for acting like that. It's what he does. I always told him countless times to stop being formal with me but he wouldn't listen so I just let him off sometimes.

Inilibot ko ang tingin ko sa kabuuan ng lugar. A receiving area we're guests could wait and chill. Malaki ito na para bang nasa mansyon ka. Still the classic interior design. There were sofas and a coffee table at the center. Huge-glass windows but covered with thick gold curtains. Bright chandeliers from above and minimal lighting in the corners. But we continued walking and halt to a huge double wooden door.

Binuksan ng dahan-dahan ni Mang Simon ang pintuan. At bumungad samin ang napakalaking office. Tama nga ang hinala ko.

"This is our meeting room, Young Lady."

May malaking pa arko na lamesa at saktong bakanteng espasyo sa ginta. Parang glass yung lamesa at mga swivel chair ang upuan. Sa kaliwang bahagi may walong upuan na nakalatay at sa kabila naman ay walo din. Pero na agaw ang atensyon ko ng may naiibang upuan sa gitna ng dulo at may nakaupong nakatalikod dito.

"Andito na po kami, Headmaster." Nakayukong sabi ni Mang Simon.

Nilibot ko naman ang tingin ko sa iba. Ganun din ang ginawa nila katulad kay Tatay Manong.

Nanatili akong nakatayo at nagtatakang hinintay ang kung sino man ang nasa likod ng upuan. Base sa built niya mukhang nasa 60's? I'm not sure, dahil na rin sa puting buhok nito.

Wait... Don't tell-

I froze in my position when the man behind the chair turn his direction to us.

I was left dumbfounded, literally confused! I couldn't think. It's like my mind went blank state the moment he was facing in my direction.

"Morgana." Headdress with authority.

Wearing his usual black tuxedo outfit and silver stainless eyeglass. He then smiled at me.

Ang masasabi ko lang ay... Tangina.

Naputol ang tinginan namin ng may pumasok bigla sa pintuan at lumipat dun ang atensyon ng nasa harap ko. Hindi ako lumingon dahil mariin ko siyang tinignan na nakapamulsa parin ang aking mga kamay. Kung alam lang niyang daan-daang tanong ang umiikot sa isipan ko ngayon. Kinokontrol ko lang ang sarili kong emosyon.

Naramdaman ko ang presensya ng bagong dating sa likod ko. Alam ko kung kanino ito sa malayo pa lang. Parang aakbayin na sana niya ako ng naunahan ko ito at walang pag alinlangan na pinaikot ang kamay niya at pinulupot sa likuran niya.

"H-Hoy! A-Aray M-Morgana!" Malakas ko siyang binitawan.

"Payback. Harry." Tinignan ko siya ng walang ka emo-emosyon.

That's Harry Desmond Sangster. Half British and one and only son of Tatay Manong.

I wasn't supposed to do that pero, may utang pa yan sakin kaya ganti-gantihan lng. Sabay kaming lumaki niyan, parang kababata ko na din.

We may not be related in blood but I know so sure that we look to each other as siblings. Matanda yan ng isang taon sakin kaya "Kuya" na turing ko sakanya. His father is of British descent while his mother was half Korean and Filipino. Guess my circle is full of biracial people.

Yun nga din pinagtataka ko, akala ko ba nasa London to kasama ni Lolo?

"I know." He's grinning at me while massaging his hand that I just nearly broke. "You must be wondering."

Malamang alam niyong lahat. Ako lang ang hindi. "Evidently so." As I boredly rolled my eyes.

"Magsimula na tayo nang makapaghinga na si Morgana."

Pinaghila ako ng upuan ni Harry malapit kay Lolo. You heard me. The one behind the chair is my freaking Grandfather. At ano sabi ni Tatay Manong? Headmaster?

Umupo naman sa tabi ko si Harry at yung iba ay nagsiupuan na rin. Sakabila naman naka upo si Mang Simon malapit rin sa tabi ni Lolo so, bale magkaharap kami.

"Kumain ka na ba?" Sabay lapit ni Harry ng upuan sakin.

Dalawang lollipop nga pala ang binigay ni Tatay Manong sakin kaya nagbukas ulit ako ng panibago ng patago nung tinitignan ko pa ang kabuuan ng paligid. Ibinulsa ko yung stick syempre.

"Hindi pa." Sinagot ko siya ng deretsyahan. Wala ako sa mood makipag sabayan.

"Bakit naman?" Nag alalang sagot niya.

Tinignan ko naman siya. "Your father's order. Hindi pa daw pwede. You know about my water therapy right?" At lumingon ulit sa harapan.

Hindi na siya nagsalita kaya ini-relax ko ang aking sarili. I was pinching my nose bridge to calm my nerves. What do you expect? Obviously, I am tired and starving as hell. Naubos na rin yung pangalawang lollipop ko.

"Morgana, apo." My Grandfather spoke. All eyes are on me now. Seryoso ang kanilang mga tingin na para bang hinihintay rin ang anumang galaw ko.

"Makinig ka muna sa lahat-lahat na sasabihin ko bago ka magsalita." He exhaled. "Alam kong pagod ka at nakakadagdag lng ito. Pero sana maintindihan mo kami." I look at him still puzzled.

"I will. Enlighten me please."

Binigyan niya ng makahulugang tingin ang mga tao sa paligid.

"Let's get this over with. Pero bago yan ipakilala ko muna sayo ang iba pang nandito." Tinignan niya ako ng seryoso na para bang nag uusap kami gamit ang isipan.

Mukha nga. Kanina pa kasi ako nagtataka kung sino yung mga kasama namin. Malay mong may binabalak yan o di kaya di mapagkatiwalaan. Believe me, at first I never think that way. Maybe I was just curious about their presence.

My Grandfather knows what I'm capable of. Isa na dun ang mahigpit kong bilin sa pagtitiwala at pagkakatiwalaan sa mga tao na nasa paligid ko. Na basa rin siguro niya ang nasa isip ko. He knows me to well that I don't dwell with strangers.

"Maniwala ka man o hindi Simmons, pinagkakatiwalaan din namin sila. If they do then let's just pay a visit on their graves." Sabi ni Harry na may nakakalokong ngiti. Tinakot niya yata yung tatlo. Parang ako ang naawa sa sitwasyon nila.

"Let's see then." Tipid na sagot ko sakanya.

"This is your first time meeting so allow me to introduce my Granddaughter, Morgana." Tinignan niya ang tatlo naming kasamahan, na nakaupo sa kaharap namin bale magkakatabi sila malapit kay Mang Simon. "Introduce yourself boys."

"Wait lng Headmaster!" Sigaw ng isa sakanila na singkit ang mata. May lahi bang Instek to?

"Apo niyo?!" Sabi niya pa na parang hindi makapaniwala. Tinignan niya naman ako ulit pero umiwas din siya. Wala nga kasi ako sa mood diba?

"So all this time, kasama na pala namin ang nag iisang apo niyo?" Manghang reaction na matangkad na lalaki.

What's with their reaction? "Mind to share, Sangster?" Mahina kong tugon sa katabi ko.

"You'll get to know soon, Simmons." A smirk plastered on his face. Parang hindi ko gusto ang ideya na yan.

"Siguraduhin mo lang talaga Hermano. Makakatikim ka." (Brother) Tinignan ko siya ng seryoso.

Tinaas niya yung dalawang kamay niya. "This is interesting." Sabay tawa ng mahina.

Alam na alam ko ang tumatakbo sa utak niyan. Baka mapapasabak na naman ako nito.

I just look at them boredly. Dami pang sinasabi eh hindi ko naman alam kung bakit sila nagkakaganyan. Tumikhim naman yung isa sakanila. Napansin niya yatang hinihintay ko na lang sila magpakilala.

Moreno yung beauty niya pero Instek yung mga mata niya. Yung buhok naman semi-kalbo at matangkad din. Gets niyo? Hayss. Para bang yung isang karakter dun sa anime na Slam Dunk.

I bet his a basketball player din. Wanna know how I notice? Parehas kasi sila ng built nung isang matangkad na lalaki na manghang sumagot kanina.

"Ako nga pala si Akirra. Akirra Yoshihara." Tipid niyang sabi sabay bow sa direksyon ko.

I like his personality. I don't know why, pero kalmado lng sya na medyo firm. Siguro katulad din sakin, kinikilala pa niya ako. Pero tama ba yung narinig ko? Yoshihara? May lahing Japanese 'to? Kaya naman pala.

I stood up from my seat and responded him with a bow also. Baka akalain kasi ni Lolo na nawawalan na ako ng manners. Hindi naman ako ganun kalala sa iniisip niya.

Bumalik naman ako sa upuan ko. Tapos tinignan naman ako ng katabi ko ng makahulugang ngiti.

"Ano na naman ba?" Irita kong sabi sa kanya.

"I didn't see you like that. Partida "strangers" nga diba?" Sabay quoted na gestures sa kamay niya.

Tsk. Mukhang bading! Nahawa na yata sa kagaguhan ng iba. "Seems that Japanese guy caught your attention?" Napalingon naman ako sa gawi niya. Alam niyang inaasar niya lang ako. Gawain niya yan.

Walang ano-ano nilabas ko ang Kunai ko sa loob ng jacket ko at pinalipad sa direction niya. Ganito lng siguro kami nagbabatian.

"Whoa!" Nasalo naman niya ito. "Chill babe. Na miss lang kita eh." Binigay niya naman ito sakin.

Tinignan ko lng sya ng seryoso. Walang pagbabago, ganyan na ganyan ang ugali ng gago nyan. Kahit kuya-kuyahan ko yan nakaka bwesit din yan minsan.

"Quit it, Sangster." Tipid kong sabi. Umupo naman siya ng maayos ng makita niyang masama ang tingin ng Papa niya. Serves him right.

Nilibot ko naman sa iba yung tingin ko. Mukhang nabigla yata sila dun sa ginawa namin. Magkahalo-halo kasi yung reaction nila.

"Ipagpatuloy niyo lang ang sinasabi niyo. Pasensya na sa nagyari." Magalang kong paumanhin sakanila. Eto lang kasi ang katabi ko ang bwesit. Natauhan naman sila at tumindig naman yung Instek na lalaki.

"A-Ahh e-eh... N-Nihao!! Ako naman si Earl Chen. Kinagagalak kong makilala kita." (Hello!) Nakangiti niyang sabi. Lalo lng tuloy nawalala yung mata niya.

Kung yung isa naman nagpapakilala na parang walang buhay, eto naman napaka energetic. Mukhang bata kung mag asta eh. Parehas lang siguro kami ng katangkaran. Tama nga din ako may lahing Chinese to.

I just nod in response and smiled slightly at him.

"H-Hi. The name's, Jerson Cuthbert." Sabay kamot sa batok niya at umiiwas ng tingin.

Siya yung isang matangkad sakanila. Yung manghang-manghang reaction kanina. Natauhan yata dahil nahiya sa inasta niya kanina. Tinignan naman ako ni Lolo. Mukhang ako na naman ang magpapakilala.

"Morgana. Nice knowing you all." Tipid ko pa ring sabi sakanila.

Na agaw ulit ang atensyon namin ng magsalita si Lolo. "You must have a lot of question now, Morgana apo." I just nod.

"Pinatawag ka dito dahil may mga maraming bagay kang dapat malaman."

Mga bagay? Anong dapat kong malaman?

Natahimik bigla ang paligid. Makalipas ng limang segundo ay nagsimula na siyang magsalita.

"Sa sampung katao na masasalumuha mo sa daan... may dalawang naiiba." Sabi niya na seryoso pa rin ang titig sakin.

"Tapos?" Hindi ko maintindihan ang ibig niyang ipinahiwatig kaya naka pokus ang atensyon ko sakanya.

"Sa lugar na kinatatayuan mo... may iba pang dimensyon nakapalagay dito."

Pagkasabi na pagkasabi niyang iyon parang na bato ako sa kinauupuan ko at bumilis bigla ang puso ko. Ewan ko kung bakit pero parang kinukutuban na ako.

"Get straight to the point, Grandfather." Ayokong mag conclude sa iniisip ng utak ko pero hindi talaga maganda to.

"And... We're one of those."

A/N: CHARACTERS BASED ON APPEARANCE

Harry Sangster

["hermano", has different personalities depending on his mood. Naughty, Serious]

Jerson Cuthbert

[Sporty, Drummer boy, Chick-magnet, Friendly]

Earl Chen
[Quirky, Intelligent, Talkative because of his childish personality for a reason]

Akirra Yoshihara
[Sporty guy, Firm, Kuya material, Serious]