Chapter 49 • 3
Chapter 49 • 3: History
The first thing that happened when I woke up after the battle was the infiltration of the dark guilds. I've seen this war three times in a row now, and the results are still the same. Morgana's still emitting overwhelming energy and nobody could help to stop it. Somehow, we know someone out there is creating this time loop.
Somehow, that thing keeps telling us we need to save her from destroying everything. I thought I was alone—not until I knew Glenn, Gabriel, and Gerald, who were also feeling the same. It just keeps getting weird because why only us four?
"Asan sila?" mungkahi ko kay Glenn patungkol sa mga kasamahan namin.
"Dinala na nila sa Hideout para makapaghinga." tipid pa rin na sagot nito.
"Don't you think it's odd?" seryoso kong tingin sa kanya na ikinanuot ng noo nito. "The time loop only happens during the battle, and this is the first time on the third try that somehow we make progress."
"What do you mean?"
"Kung tayo lang and nakakaalala tuwing nauulit ang pangyayari, that does mean we're part of it?" tumayo naman ako sa pagkaka-upo.
Nag-iisip naman siya ng malalim na hindi ko maipinta kung ano. Sabagay, ano ba talaga ang dapat na mangyari?
"Hindi pa ba sila nagigising?" dagdag kong muli. May namumuong tanong sa isipan ko at kailangan ma kumpirma namin ito ngayon.
"You need to see this." bigla naman siyang tumayo at lumabas ng clinic.
Nagtataka naman ako kung saan siya tutungo, kaya dali-dali na lang akong sumunod. Nakakunot ko siyang sinundan, pero nabigla ako ng makita ang buong lugar.
"W-What does this mean?" I was shocked and bewildered as I looked at the entire academy.
"We made progress." Seryoso niyang sabi habang nakatingin na kami sa open grounds palabas ng clinic.
Everything is shambled. Staff are trying to put out the remaining fire from yesterday's battle; bricks and bits from the broken building are everywhere. It's like once an elegant extravaganza place turns into rocks and rubbles.
"But how??" I asked, confused.
"I don't know, I just woke up recently morning. Kasabayan ko din gumising sila Gabriel at Gerald. Ikaw lang yung napuruhan kaya mas matagal kang gumising."
"But that does mean may memorya na ang lahat tungkol sa laban?"
"I ask the healers and other staff, and yes, they have a memory. It's just that there's one problem."
"Ano?" takang sagot ko na parang kinakabahan. Huminga naman siya ng malalim.
"Hindi nila alam kung ano or sino ang nag-cause ng pagsabog."
Natigilan naman ako sa pag-iisip. Kung ganon iisa lang ang ibig sabihin nito. "Does that mean we're back to our original timeline, but they didn't know Morgana was the reason?"
"Yes."
Napasinghap naman ako. Hindi ko alam kung mabuti na yun ang nangyari pero, hanggat hindi na kokontrol ni Molly ang tunay na ability na meron siya ay mangyayari pa rin ulit ang lahat ng ito.
"They're awake." bungad na boses ni Gerald sa likod namin. May nangyari ba sa kanya?
"Where have you been?" Glenn asked, eyeing him. Halata masyado ang pasa sa gilid ng labi niya, at mas seryoso ang dating niya ngayon.
"Diyan lang." tipid na sabi nito at tumalikod naman.
"Problema nun?" taka kong tanong. Glenn just shrugged in response and walked away.
⋆⋅☆⋅⋆ ༻✦༺ 。☬————☬。 ༻✦༺ ⋆⋅☆⋅⋆
Nakatingin kami sa mga kasammahan namin na parang walang nangyari. Nagkukulitan lang sila na parang normal lang ang lahat. Kahit may benda at mga pasa sa mga katawan nito ay hindi nila ito iniinda.
"Oh? Saan kayo galing? Kumusta naman kayo?" bungad na sabi ni Ken na madaming benda sa braso. Lagot tayo sa mga fans nito.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top