Chapter 3: Right Round

Totoo ba talaga ang nangyari?

Sobrang bilis ng tibok ng aking puso ang nararamdaman ko ngayon.
Ang bilis nang pangyayari di ko pa din ma sink in lahat ng naganap kanina.

Hello? Natural lng na mag react ako ng ganito!
Parang kusang huminto ang oras nang nangyari yun. Nanaginip ba ako? Kung panaginip man to kailangan ko na magising.

Apo...

Lolo? Tinatawag ba talaga ako ni lolo? Nanatili pa rin akong nakatayo sa kinatatayuan ko.

I tried to move my entire body but I can't feel any. Ano bang nangyayari? Ba't di ko magalaw yung katawan ko? I was stood there frozen helplessly ask for help.

I was shouting for help but the people at a distance never bother to look a glimpse at me, I was desperately crying for someone to come.

I feel dizzy because of the shouting and trying to comprehend the situation I did but then I realize it was just only my head whose been talking.
I can't even open my mouth! I tried to speak but I couldn't hear any of my voice.

ANO BA ANG NANGYAYARI?!

I feel paralyzed at the moment. Naramdaman ko nalang na may tumulo na palang luha sa mata ko then I started to panicked when I heard loud noise of a car BEEPING.

Please someone save me.

I was trembling. Feeling ko katapusan ko na kahit anong pilit na galawin ang aking katawan hindi parin ito kusang gumagalaw. Na hi-hysteria na ako kung ano ang mangyayari sakin.

Apo! Morgana!

Boses ni lolo ang naririnig ko sa kung saan, parang kinakausap niya ako sa aking isip.

Lolo! Ano ang gagawin ko? Nasan ka? Ba't di kita makita?!

Papalapit nang papalapit ang busina nang sasakyan na narinig ko.
Mababangga na yata ako. Pinikit ko nalang ang aking mga mata.

"MORGANA ARIANRHOD! GUMISING KA NA!"

Naging klaro na yung tinig ng pagsigaw ni lolo na ma awtoridad na tugon. Naramdaman ko lng na niyugyog ako. Teka..? then I realized.

"AHHHH! *coughs* LOLO!" minulat ko ang aking mga mata.
Hingal na hingal habang hawak hawak ang aking dibdib. Gasping hardly for air like I was being reborn.

Nilibot ko ang aking paningin. Nasa sasakyan parin ako. Tumambad ang mukha ni lolo sa tabi ko na nag aalala na napipikon.

Anong nangyari?! PANAGINIP LANG BA YUN?

"A-Ano ba ang na-nangyari lo?" utal na utal na pagsabi ko.
I'm so confused right now. No way...

"Dios mio!" (My godness!) bumalik lahat ng systema ko sa realidad nang marinig ko na gumamit si Lolo ng salitang spanish.

Napaupo ako ng maayos at sunod-sunod na pag lunok habang dahan dahan nilingon ang gawi ni lolo.

Ano ba kasi ang nangyari?!

Ito ang isa sa pinaka katakutan ko kay lolo pag gumamit sya ng ibang lengwahe. Kita mo sakanyang mga mata na ubos na ang pasensya.

Parang di sa oras lalapain ka talaga!
Jusq! Litong-lito na kasi ako sa nangyari eh. Lamunin mo na ako lupa.

"Ika pila ba ka namo tawagon para mo bangon ka ha? Nagdamgo nasad ka?" (Ilang beses ka ba namin tawagin para bumangon ka? Nanaginip ka na naman?) ma awtoridad na tanong ni lolo.

Well, I'm starting this introduction thing about lolo so let's pause for a while.

May lahing hispanic si lolo kaya nakakaintindi kami ng salitang Spanish. In Spanish language we called it "Español".

To sum up, Spanish is the main language of their clan.  Although Latin is still considered in their mother tongues even though it is no longer commonly spoken, and is now considered a dead language. Meaning it's still used in specific contexts, but since their ancestors are mostly Latin speakers it was then passed by their fourth generations till the new gens and the last speakers are on us... but we seldom used it. That also means RARE.

Overall we're called polyglots. Consists of Spanish, Visayan, English, Tagalog, Japanese, Korean & Mandarin language speakers. My family ancestors are very strict in language spoken kaya, you have to study all those to understand them.

Just to tell you honestly my grandfather had mansions in Spain, England, and the USA. Inherited din sakanyang mga magulang ang iba dun. Other than that he had business about food product corporation that grows locally and internationally, he also owns establishments like local resorts. Look how stressful that work is.

Taga Cebu lumaki si Lolo from well known family there, buong angkan yata sa side ni lolo which are the "Proteus Clan" are living in Cebu. I don't know why kahit meron silang mga mansions from different countries, pero yung iba pumupunta lng kapag may reunion or important gatherings.

Yes! You heard me right. Ewan ko ba sakanila kung dun talaga sila sa Cebu nagkakaisa, they all lived in one huge private village compound.

Proteus Clan are well known there, a wealthy indeed. I heard before na may properties din dun si lolo and stock-holder sa isang school dun na pagmamay-ari sa kanyang kapatid, dun kasi sya lumaki but the thing is aaminin natin na pasaway si lolo nung kabataan niya at pinadala dito sa CDO para tumino.

There's one private village compound na puro side ni lolo ang naninirahan dun sa part ng Bukidnon. Upper part ng city and province but he chooses to be faraway from them and leave his properties there months passed. Again di ko din alam ang tungkol kung bakit- but I've heard from lolo na sosyalista, strict, perfect minded at sobrang taas ng pride ang mga angkan niya.

In the shortest way, don't make the wrong moves that can make you look bad in their eyes and they loathed you till they can.

Ibang-iba ang ugali ni lolo sakanyang mga kapatid and cousins he's lowkey one of a kind. Kaya nga lang pag tinotopak ma pride din, nasa dugo na yun. Tumutulong sya sa mga nangangailangan not because just to be known pero kusang gawa nga.

Kaya siguro sya nagtaguyod mag-isa para maging malaya sakanyang mga relatives. Wala syang pakialam sa mga mana-mana but because his mother trust him from their ancestors will. Things has change and now he would do anything to find justice for his mother sudden death a year after my parents accident.

Dahil dito kami naninirihan sa CDO we're speaking bisaya most of the time. Pero sa napapansin ko lng simula pagkabata pag gumamit si lolo ng spanish minsan ay yung mga panahon na stress, may problema, juma-jamming o galit.
Mahaba ang kanyang pasensya pag nagtitimpi pero pag na stress sya tapos sinabayan mo... Magdasal ka nalang at talagang ma ho-hot seat ka nang dis-oras!

And the weirdest thing is we lived here normally.

Like hello? Well-known ang Proteus na apleyido ni lolo all over the world of business– a tycoon named it. But we act like normal residing commoners, staying lowkey is for your own safety tho. Well, that's the good thing.

No doubt how they manage to hide all personnel of the Proteus Clan even they have businesses that they need to show up. Just one word when you say about the "Proteus" surname, it would spread like wildfire good or bad no matter what it is, but iilan lng sa Proteus Clan ang makikita mo at 'di lahat.

They can control anything. Connections and stuffs is a thing when it comes to be a Proteus. 'Di na ako magtataka kung natatago parin ang identity namin just like me na apo lang. Piling tao lang ang makakakilala kung isa ka sa angkan ng Proteus.

Back to CDO my lolo and lola meet here and grow a family. May lahing Japanese at Filipino si lola. Sa father side naman niya and the rest of their clan the "Aysu Clan" which the surname ni lola sa dalaga pa sya are mostly Japanese, Chinese and Korean of course ang iba nahalo na sa iba't ibang lahi but some are pure breed of those. While her mother is Hispanic-Filipino descent.

I know, I know my family roots are full of mixed biracial, and it's kinda complicated to understand but yeah here's my family tree folks.

Kaya siguro magkasundo sila ni lolo, I don't know how they even started but I know how they fall for each other and have one and only child and that's my mom.
Di kami pinalaking spoiled. Pinamulat sakin ng lolo at lola ko simulang magkamuwang ako sa pamamaraan ng buhay na pahalagahan kung anong meron. Paglilinis, Pagluluto, Pag-iipon lahat ng bagay nang isang ordinaryong pamumuhay lang.

I even tried to starve and have only salt or soy sauce as a viand, to test my intestine for survival and to open my eyes that I'm lucky to have a roof to live on, clothes to wear on, and food to eat every day.

Di ako pihikan sa pagkain but I'm terribly allergic sa seafoods except fish pero pili lang din basta seafood and chicken, one time kasi lumobo yung mukha ko at namumula at makati... what do you expect for having an allergy? But that's not the case kasi kung ano ang i-hahain tatanggapin ko kung ano meron sapagkat grasya yan ng ating panginoon.

Part of my training is to sleep the whole night na hindi kumakain ng dinner sometimes. If you're asking what kind of training is... it's my lolo and lola decision to train me with it. Sorry to break you but it's highly confidential.

Tss naman eh ano ba kasing nangyari? Nagka-lintekan na!

Okay, relax. Nalilito pa rin ako but I need to understand the situation for a while and sit still. Pagsikapan kong hindi ma uutal. I'll figure stuff out in the pond. [Idiom for finding answers or caught answers by the same time questioning towards the matter]

Other than that, it can be something of a difficult ethical conundrum.

"Nothing." I paused and pretend nothing happen.

"Where are we?" deretsong tanong ko sakanya na walang ka emosyon.
I must not show any emotions.

Nanlilisik na mga mata ni lolo habang sinusuri ang mga mata ko para mag tanong... napa iling sya at nagbitiw nang mahabang buntong hininga at tumalikod para kausapin si Mang Simon.

"Hindi ko na alam ano na naman nangyari sa batang iyan Simon, kausapin mo yan at mauuna na muna ako." mahinahon na pag titimpi ni lolo na di lumilingon sa aking gawi at naglakad papuntang munisipyo.

It's so freaking WEIRD! di ba nanggaling na sya dyan kanina?

Di ko ma alis ang tingin ko kay lolo na ngayon tumatawid na sa daan. Madaming tanong ang namumuo ngayon saking isip.
Nalilito na ako kung nanaginip ba talaga ako pero imposible na magkamali ako ng inakala kasi parang totoo ang lahat na nangyari kanina.

"Anak, okay ka lang ba?" nag alalang tanong ni Mang Simon.

"Ayos lang po tatay manong nanaginip lang po." mahinahon kong sabi at pinakita ang mababang ngiti ko. Alam kong pilit lng yon pero ayaw kong mag alala din sya.

Napabuntong hininga na lang sya pero makikita mo pa din sakanyang mga mata ang pag alala.

"Oh sge, alam kong napagod ka lang sa byahe sapagkat kadadating lng natin." lumingon sya sa gawi ng pinasukan ni lolo at bumalik ang tingin sa akin.

"Wag kang mag alala saiyong lolo pagod lng din yun. Kailangan ko syang sundan kasi kakausapin din nila ako dun. Dito ka muna or maglibot libot ka dito tapos tawagan ka lang namin." ngumiti sya at ginulo ang buhok ko "Nagkaka-intindihan ba tayo iha?"

Natigilan ako saglit sa kanyang sinabi at prinoseso saking utak.
Di ako makapaniwala gusto ko nang kasagutan pero sa kinikilos nila wala din silang alam na nangyari sakin at tila normal lng ang lahat.

Napabuntong hininga nalang ako at umo-o nalang, di na ako nagsalita dahil gusto ko muna mapag-isa ngayon.

"Oh sige, mag iingat ka dito." Tumalikod na sya at umalis.

Katulad nang kay lolo di ko ma alis ang paningin ko sakanilang gawi at pilit na prinoseso ang lahat ng pangyayari.

I found myself dumbstruck by the situation I'm having right now.
I need to breathe. I got out of the car and make sure it's locked and turned to walk around from this area and decompress.

I'm walking towards Duaw Park which is the riverside park.
Sasalubong sayo ang matayog na gate na gawa sa bakal... sa tabi nito ay yung plank na gawa sa marmol na nagsasabi sa kahalagahan ng parte ng parke na ito sa siyudad, tapos pagpasok mo may hagdan pababa na pinalilibutan ng mga halaman bale elevated kasi yung pinanggalingan ko kanina so under the bridge ang Duaw Park na ka level sa Oro River.

Maraming mga puno at halaman ang nakapalibot dito typical place for people who wanted to escape.

Bawal rin ang mag iingay dito kaya minsan pribado 'tong parke and there's schedule to open for public. Timing lang na open ito ngayon pero mangilan ngilan lang din ang tao dito.

May mini stage sa left side na katabi nang likod ng parte ng simbahan for private events.
May walkway path malapit sa river may mga benches din dun kung gusto mo mag senti habang tinatanaw ang longest river ng CDO at ang lugar sa paligid.

Since mag-gagabi na rin naka sindi ang mga nagagandahang ilaw na nakalibot sa buong parke. Talagang nakakamangha pumunta dito pag ganito ang oras.
But the most beautiful thing that adds the magical in the place is the huge tree stands in the center of the park may mga ilaw din katulad nang maliliit na bulb na nilagyan palibot para mas lalo tumingkayad ang kagandahan ng puno may plank na naman ito sa baba tungkol sa impormasyon ng puno nito may nakalibot din na bato na bench sa puno. Umupo muna ako dun para makapagpahinga.

Mangilan-ngilan nalang ang tao sa ngayon. 'Di baba sa sampu nlang kami ang natira, may curfew kasi dito na di lumampas sa 8pm.

Tatayo na sana ako nang nahagilap saking peripheral view na may kung anong umilaw sa loob ng puno.
I don't know if just one of the lights lang yun... pero kakaiba eh parang ina-akit ako na tignan yun.

Papalapit ako nang papalapit sa ilaw na andun sa loob ng puno na may butas at kusang lumiwanag ito nang malaki na nakakasilaw. Na pa atras ako at sinuri ito ng tingin kahit nasisilawan. May nahagilap akong simbolo na sinusundan nang ilaw... naramdaman ko ang biglang pag init saking kamay dahil sa bracelet na suot ko sa 'di malamang dahilan at lalong ikinagulat ko nang may umilaw nito.

Ang bigat sa pakiramdam na tila lumambot ang aking katawan. Sudden feeling hits me na parang familiar ang pangyayari just like I'm having dementia for a moment...

Inilipat ko ang aking mga kamay saking mga mata para sanggain ang liwanag.

I was about to scream for help but the next thing I know it was all pitched black.