Chapter 28: Games and Poisions

TW: Some contents here includes graphic violence, deaths and trigger warnings. Readers advice is to leave this chapter. Skip if you must. Read at your own risk. Thank you.

Pinanood ko sina Maynard at Ken na lumalaban. Sila na naman ang pinag-duo. May ibang kutob talaga ako sa kanya sa hindi ko malamang dahilan. Hindi ko lang alam kung dapat ko bang pagtiwalaan siya.

"What are you thinking?" biglang sabi ni Harry na gising na pala.

"Nothing."

"Something's bothering you. Tell." pag uutos pa nito at nakatingin sa akin na naghihintay ng sagot.

"Do I really need to tell everything to you, Hermano? You can't even give me my fucking answers." biglang inis na sabi ko. Hindi ko alam kung bakit naiinis ako tuwing ganyan siya.

"We've already talk about this, Morgana. Makikinig ako sa ayaw at sa gusto mo. Kukulitin kita hanggang sa sabihin mo. Alam kong galit ka sa akin at naiintindihan kita. Sasabihin ko ang nalalaman ko sa bawat tanong mo. Basta ipangako mong wag kang maglihim sa akin ng nararamdaman mo." seryoso nitong sabi sa akin. Mga ilang minuto pa kami nagtitigan. Our eyes are fighting with icy glares but we know how we feel to each other.

Bumuntong hininga ako. "Fine. Aside sa problema ng pagkatao ko ay hindi ko maintindihan bakit tayo nandito sa headquarters? Why did Abuelo agreed to all of this?"

This headquarters is an agent organization. A private agent organization called Casa Simmons Agency. Aside from my family affairs ay naturingan rin itong agency sa mga private personell na nangangailangan ng agents namin.

CSA, was from my dad organization. Namana niya ito sa papa niya na lolo ko. It started with just a private family organization not until other big time families and stockholders saw potential how our security work kaya naging private agency ito. It's also a legal agency since the government know about it, but they're not affiliated on it. Labas na sila at wala rin silang panghahawakan.

Napaka confidential ng lahat na nandito at iilang tao lang ang may alam sa agency namin. Mga agents namin ay kumikilos ng hindi nagpapakilala at shadow lng ng mga piling personell na tinanggap namin para bantayan sila. Kulang nalang mabansagan ng ninja sila eh.

Simula nung namatay si daddy saka ko na lang nalaman na pinangalan pala sa akin ang lahat ng mana niya. Mula sa inheritance ng yumaong mga magulang niya at kanyang sariling mana ay napunta sa akin lahat. Sa akin rin lahat napunta ang lahat ng responsibilidad. May mga iba pang kapatid si daddy pero dahil complicated ang family nila at di sila nagkaka ayos-ayos na magkakapatid ay siya ang pinagkakatiwalaan kahit hindi siya yung panganay. Siya rin kasi ang naiwan at nag alaga sa mama niya at unang namatay yung papa niya nung maliliit pa sila.

Si Lucian Simmons ay tatay ni daddy. Isang politiko na may pag aari ng ibat-ibang lupain at kaya niya naipatayo itong CSA. Si Ingrid Middleton-Simmons naman ang nanay ni daddy at businesswoman ang trabaho nito. May factory na pinyahan ang namana ni Ingrid sa mga magulang niya. Yun bang nag eexport sa iba't-ibang kumpanya.

Ang business Middleton-Simmons ay nag merge simula nung nagpakasal sila at nanganak. Ang ibang mana ay napunta sa mga kapatid ni daddy pero ang CSA ay napunta sa kanya. Hindi rin alam ng mga kapatid ng daddy ko dahil nilihim ito ng ama niya. Bawal ipagkatiwala at ipagsabi ng ganun-ganun lang.

Aside sa CSA, nagtayo ng business si daddy sa pag i-import at export ng mga junk food. Hindi lang junk foods ang meron at may iba't-ibang klase ng pagkain o pang-inom katulad ng makikita mo sa mga tindahan. Dahil may alam naman si daddy tungkol sa business ng lola at mama niya ay naisipan niyang mag tayo rin ng sariling sikap niya. Kilala ang company ni dad na Simmons Corporation as one of biggest exporters sa Pilipinas.

Simula nung namatay ang daddy ko na si Arvid Simmons ay nakapangalan sa akin ang CSA at Simmons Corporation. Walang ibang stockholders ang CSA at solong-solo namin. Yung Simmons Corporation dahil naging corporation na siya ay may mga stockholders na rin. Mas malaki lang yung porsyento namin dahil pag aari namin yun.

Kahit nakapangalan sa akin ang dalawang mana na yan ay hindi ako ang kumikilos dahil hindi pumapayag si Abuelo. Siya ang kumikilos at mga tauhan namin at siya rin ang tumayong Chairman hanggang nasa tamang edad na ako. Tuwing may pinipirmahan lang ako dahil gusto niya munang ayokong isipan ang pag handle agad ng mga business sa murang edad ko pa lang. Minsan sinasama niya ako sa mga meetings at nakikinig rin ako para may alam naman rin ako kahit papano.

Siguro ko kaya rin napayagan maging Chairman si Abuelo dahil sa food business niya rin at may background na siya. Ako yung nahihilo sa kanya! Ang daming trabaho at gawain!

Kung tatanungin niyo ako kung bakit walang nangyari merging sa Proteus-Simmons ay hindi ko rin alam. Tinatawag lang nilang Proteus-Simmons dahil para isahan na. Wala rin nasabi si Abuelo sa akin tungkol diyan. Naging main headquarters lang ito dahil ito ang training ground for many occupants. Kung may zombie apocalypse siguro ay safe makakapag tago dito. Dahil andito na ang lahat.

Mahirap naman e-explain yung side ng Proteus at pamilya ni mommy. Parang kailangan mangangapa ka pa ng tanong na dapat may sagot rin. Isa lang ang masasabi ko... napaka mysterious!

"Hindi ko rin alam. Wala naman sinabi si Don Señor sa akin o kaya si Papa. Nagulat na lang ako dito ang naging training natin." sagot ni Harry. Tinignan ko naman siya ng mabuti baka sakaling nagsisinungaling siya pero ramdam ko naman na wala talaga siyang alam.

"Ang mas ipinagtataka ko lang ay ang pagdating ng mga Royalties ng HIRAWEI? Tsk! Posible ba yun? Paano nila nagagawang maging bakante para lang dun sa meeting na yun?" tanong ko sa kanya.

"I just heard it isn't just about rescuing the twins. There's more beyond than this. But I know, your grandfather will explain everything to us. Dahil hindi lang tayo ang nagtataka, Molly. Pati rin ang mga kasama natin."

"Kaya nga eh, para saan naman kasi? Bakit hindi niya muna ipina-alam sa akin?"

"I don't know yet, babe. Let's just wait. Magsasabi rin yun tiwala lang." kalmado nitong sabi. Tumahimik naman kami ng ilan pang minuto at nakikiramdaman.

"B-babe.." mahina na nahihiyang usal ko at malawak naman na ngiti ang iginanti niya.

"Ano yun?"

"Si D-daddy.." napabuntong hininga ako at tumingin sa kanya. Tinignan naman niya ako na parang nalulungkot. "N-nabasa ko kasi sa case file na binigay ni Tatay Manong at k-kasali siya dun. P-posible bang diverling din si daddy b-babe?" nauutal at kinakabahan kong tanong sa kanya.

Tinitigan rin niya ako na binabasa ang reaksyon ko. Hindi ko rin alam kung bakit kinakabahan ako. Hindi pa rin yun mawala sa aking isipan ang magiging kaso na aasikasuhin namin ay damay ang pangalan ni Daddy.

Siya naman ngayon ang bumuntong hininga. "Yes he is. But, I don't know anything about him. Wala talaga akong alam maniwala ka. I also happened to know when dad gave us the previous mission. He was the last clue, Molly. Akala namin separate at ibang kaso ang hinahandle niya. Nung nalaman namin na konektado at iisa lang pala nung sumunod na mga missions namin sa huling mission niya ay hindi na kami nagtaka. Everything about the missions is highly confidential. Lolo mo at Papa ko lang siguro ang makakasagot kung ano nasa likod ng ito."

"Does that mean it's possible he was framed up? The vague chances of him being still alive is also possible, Hermano."

"How come you thought of that?"

"I don't really know. I don't want to have hope, pero malakas talaga ang kutob ko. Nararamdaman ko. After all this years, I'm still puzzled of the time gaps. After a year of my mother's death ay umalis siya. I also read in the case file that his last mission was a year after my mother's death. Nung panahon na lumayas siya ng hindi nagpapaalam, Hermano."

"Pero pinaglamayan natin ang daddy mo. The reports said it was car accident with no faulty wirings, no others involved. It was suicide diba?" nagtataka na niyang tingin sa akin. Nanatiling blanko ang aking tingin.

"It wasn't. I remembered it all too well, Hermano. Sa kagustuhan kong makita si Daddy. Sa kagustuhan kung makausap siya ng sandamakmak na tanong. Sa mura kung edad na yun ay nagbago na ang ihip ng mundo ko simula nun. Timing na ako lang ang naiwan at nag-iisa sa minuto na yun. The coffin is empty, Harry."

Biglang nag-iba ang ihip ng hangin sa amin. Kung kanina ay katamtaman ang lamig ngayon ay parang nasa loob na kami ng refrigerator. Para kaming walang naririnig na ingay at ang huling linya na yun ay tumatak sa aming isipan. Naramdaman ko si Harry na nakikiramdam at kahit paghinga namin pareho ay alam kong pigil.

Nakatiim kong bagang ng maalala na naman ang gabi na yun. Sana hindi na lang ako sumilip. Sana hindi na lang ako naging curious. Simula nun ay ang pag bago ko. Sa simula na yun ay alam kong nagbago na rin ang paligid ko. Bakit kailangan ipaglihim sa akin?

I just sighed to break the ice. "It doesn't ring just a mere coincidence to me. And I believe what you just said about the person behind all of this." nag iba ang mood ko at naramdaman ko ang biglang panlalamig at galit sa kalooban ko.

"The sinister puppeteer who likes playing chess and we're the pawns. Hindi natin alam nasa paligid lang pala natin na nagmamasid at pinapanood lang tayo." dagdag ko pang sabi.

"Whoever it is. It's not a funny game anymore. It's using everyone's a bait. Marami ang nadamay at nagdudusa. Siguraduhin niya lang na may magandang rason siya bakit niya ginagawa ang lahat ng ito dahil ako mismo ang papatay sa kanya." matalim na salita ni Harry at nangdidilim na rin ang paningin niya.

I just sighed and close my eyes for a second. Maski ako ay hindi ko aakalain ang mga iniisip ko ngayon. I'm nervous. Hindi ako natatakot pero kinakabahan ako kung ano ang matutuklasan ko. Baka kasi yan rin ang maging dahilan na guguho ng mundo ko.

"Do you like ASSEA?" pag change topic ni Harry.

"Huh? Why do you ask?" tanong kong nagtataka pabalik sa kanya pero nakapikit pa rin.

"I just want to know if you like the school." malumanay na sagot nito.

"It's not bad. It's scream luxury, gothic and elegance. But I'm not comfortable enough. Feeling ko kasi kapag nasa school premises ako ay hindi ako komportable at parang nasasakal ako. Bawat galaw ay alam kong may nanood. Why did you ask?"

"Nothing in particular. It's an ideal school that everyone in Hirawei wants to go in. I'm just curious on what you feel about the school that's all."

Nag nod lang ako kahit nakapikit pa rin. Kailangan ko talaga mamahinga yung payapa lang at wala akong iniisip. Hindi na rin naman nagsalita si Harry. Nararamdaman ko na rin ang antok. Inaantok na talaga ako ang dami ko ko kasing nakain kanina.

Naputol lng ang pagiging tahimik namin nung inanunsyo ni Chief na tapos na ang training. Ilang oras rin kaming nandun. Individual at duo lang daw muna kami sa ngayon at bukas ay by group na. Last day na pala namin dito bukas at hindi namin namalayan na ganun na pala kami katagal dito. Aside sa iba't-ibang trainings ay nag meeting rin kami. Feeling ko kasi parang bitin, pero iba talaga kapag nandito ka sa loob di mo mamalayan ang oras.

"Let's go?" nag angat ako ng tingin sa kamay ni Harry at tinanggap yun para tumayo.

Naglakad na kami palabas at nakasunod naman ang mga kasama namin.

"Baka! Tigilan mo ako Chen ha. Kanina ka pa nangungulit. Na uulul ka na ba?" dinig kong tinig ni Akirra na alam kong naiinis na.

"Maglaro nga kasi tayo! May arcade sila dito sa entertainment room nila eh! Sige na!" parang bata si Earl na nagmamaktol habang hinihila sa kamay si Akirra.

"Quit it, Earl. Kaya pala late ka sa training dahil naglalaro ka ng games dun?" tanong ni Maynard sa kanya at alam kung nakabusangot na ang mukha ni Earl.

Kahit nakatalikod ako ay ramdam ko sila sa likod kaya natatawa na lang ako.

"Pagod na si Akirra, Earl. Kaya magpahinga ka na. Ang hyper mo pa rin kahit galing ka rin naman ng training." nabosesan ko ang tinig ni Ken.

"Ayoko! It's just 6pm! I want to play games!" parang naiiyak na niyang sabi.

"Earl, you have to understand. Bakit ba ang tigas ng ulo mo." dinig kong sabi nitong katabi ko. Hindi ko na pala namalayan nakahinto na kami at nakaharap siya sa kanila.

Humarap na rin ako at nagulat pa akong nasa sahig na si Earl at nagsisipa at sadyang sinisipa niya si Akirra. Makikita mo rin si Akirra na nagagalit na talaga siya.

"Earl! Sige na. Ngayon lang pakiusap. Bakit ka ba ganyan." si Gerald na tahimik sa gilid ay hindi mapigilang sumingit. Nagtitimpi na rin siya ng inis. Nakaharang kasi si Earl sa daan at parang batang nag ta-tantrums.

"Ayoko! Ayoko! Ayoko!" mas lalong sumigaw at umiyak si Earl.

"Tss." nakatingin ako sa kanya habang naka dungo siya sa sahig. Lumapit ako sa kanya at umupo sa harap niya. Dinukot ko ang natitirang lollipop sa bulsa ko.

"Stop crying." kalmado kong sabi at naka angat na niyang tingin sa akin. Nagliwanag naman ang mga mata nito ng makita ang lollipop na inabot ko.

"You want to play games right? If you want to have this then stand up and fix yourself." pag ngiti kong sabi sa kanya. Tumayo na ako at dali-dali rin naman siyang tumayo habang pinagpagan ang sarili niya.

"Ateee Mollyyy!!!" biglang sigaw nito at yumakap sa akin. Parang bata talaga.

Natawa naman ako at binigay sa kanya ang lollipop na tinanggap naman niya at binalotan yun ka agad at masayang ipinakita sa kin na nasa bibig na niya ito. Ginulo ko ang kanyang buhok. Humawak naman siya sa braso ko at nag pauna na kaming lumakad. Hindi ko na nilingon ang mga kasamahan namin at dere-deretso kami sa entertainment room.

Ang entertainment room ay isa rin napakalaking kwarto. Nahahati ang loob nito sa apat na section. May movie theatre, club at bar, arcade games, casino at restaurant. Di mo akalain sa isang pintuan sa labas ay ganito ang tatambad sa iyo.

Syempre may apat rin na pintuan papasok sa mga sections na nabanggit ko. Iilan rin naman ang tao ngayon na nandito kasi siguro dinner time na. Binati kami nung mga nagbabantay at kaliwa't-kanan naman ang batian ng mga agents na nakatambay sa akin. Kahit tumatabi sila at hindi nagtatagal tumingin. Dumeretso na kami sa Arcade at kita ko naman ang pagkislap ng mata ni Earl.

"What do you want to play?" tanong ko sa kanya.

"Ate, yun!" tinuro niya yung led shooting na game.

"Sige ba." naglakad na kami nun at pumuwesto sa upuan. Hindi rin magkaunda-unda ang pagmamadali nitong e start ang game. Hahawak lang kami sa fake gun at itutok sa screen na meron mga zombies. Akala ko pa naman takot itong to sa kanila.

"Ate! Start na!" sigaw niya. Tutok naman ako sa screen at ilan ilan lng ang pinagbabaril ko na zombies. Mas siya pa kasi yung bibong at di mapakali sa pag babaril at sumisigaw pa.

"Wahhh!! He's coming! Bang! Bang! Bang!" sigaw nitong ulit.

Sumulyap ako sa paligid at dahil puro may katandaan na mga agents ang mga nandito ay kita kong sumusulyap rin sila sa gawi namin. Nahihiya rin ako sa lagay ko. Parang naman kasi itong bata si Earl na akala mo nasa mall. Pero bahala na mas masaya yung nag enjoy siya at maramdaman niya yung pagod.