Πλησιάζε την νιότη τα 24.Πάει καιρός που η γιαγιά της διάβαζε ρομάντζα από βιβλια. Ιστορίες για τον ερωτά που φωτίζει το μυαλό, που γλυκαίνει τις διάφορες που οδηγεί τον άνδρα στον ιππιτισμό...

Έτσι αυτός διαβαίνει το δύσβατο δρόμο με αγκάθια στην καρδιά στα πέλματα για να βρει την μαγική συνταγή όχι στον ουρανό αλλά στο βλέμμα ενός κοριτσίου.!!!

Που είσαι γιαγιά Ειρήνη.. Που είστε παιδικές αναμνήσεις!!

Παραμονή Χριστουγέννων πλησίαζαν τα γενέθλια της και έκανε μια ευχή. Να κερδίσει αυτήν την χρονιά τον πρώτο λαχνό στην ζωή και στην αγάπη. Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν όλοι εκεί, συγγενείς και φίλοι, να την ευχηθούν. Μετά παρέμεινε μόνη.

Ο χειμώνας πέρασε δύσκολα, μουντά, χαοτικά έξω από το σπίτι και ζεστά, φτωχικά δίπλα στο τζάκι.

Ο χειμώνας με τον σπόρο της χαράς της επικείμενης άνοιξης.

Την άνοιξη πάλι τα πουλιά που διαπλεουν στον ουρανό δεν φέραν τα όνειρα την πραγματικότητα, φέραν μόνο κουτσουλιές και άνθη.

Ώσπου έφτασε το καλοκαίρι.

Σήμερα ένας ήλιος καλοκαιριάτικος εισχωρεί στο δωμάτιο επιθετικός για να μας καλέσει να ζήσουμε, να δουλέψουμε με νέες δυνάμεις με δημιουργία!!

Μα ποια δημιουργία...

H Nτίνα ξύπνησε από τον εφιάλτη που την είχε ρίξει από το κρέβατι. Το βράδυ κατέφυγε στο ίντερνετ για να δει πάλι βίντεο του Στέργιου με τα τραγούδια του...

Στο όνειρο της είχε γίνει μια άστεγη γιατί αυτός ήτανε μέγας φόβος της και ανασφάλεια της. Τα ρούχα, τα έπιπλα και τα βιβλία ήταν τα σπουδαιότερα υπάρχοντα της. Ο λόγος που κατέφευγε στην αγάπη του Στέργιου ήταν όπως για πολλούς ανθρώπους ότι εναπόθεσε τα όνειρα και τις ελπίδες της πάνω του.

Ένοιωθε δυνατή και λίγο διαβολική για να περνάει καλά...Το ότι ήθελε να περνάει καλά δεν είναι κακό. Η ανθρωπότητα πέτυχε τα μεγαλύτερα βήματα με στόχο να περνάει καλά. Το κακό ήταν ότι ο Στέργιος δεν φαινότανε ο κατάλληλος άνδρας γι'αυτήν και μπορούσε να πετύχει με λίγες γυναίκες χαμένες σαν κι αυτόν!!!

Το Σάββατο είχε γνωρίσει τον Πάνο έναν ιδιότυπο νέο στην παραλία που πουλούσε καλλυντικά. Την πλησίασε μόλις αυτή είχε δραπετεύσει από την θάλασσα και είχε απλώσει το κορμί της στην σμαραγδένια αμμουδιά.

Η Ντίνα θαύμασε ξέγνοιαστα την θάλασσα. Κάθε τακτικό κύμα της και μια ενεργή υπόσχεση.

Κάθε άφρισμα της και μια ανείπωτη ομορφιά.

Κάθε καθρέφτισμα του ηλίου στο κύμα η πληρότητα της αγάπης. Αυτός ο νέος δεν ήρθε από το πουθενά, ούτε ζητάει τίποτα που δεν μπορώ να δώσω!!!

«Σας είδα που καταπιέσατε την άλλη κυρία να αγοράσει ενώ έκανε την βόλτα της» του είπε αστειευόμενη με χάρη, ενώ αυτός ούτε που το άκουσε. Είναι η εμφάνιση του ανάλαφρη σαν το καλοκαίρι σαν την φωλιά που χτίζουν τα τραγουδιστά πουλιά!!!

Ο Πάνος αποκαλύφθηκε αμέσως στην Ντίνα.

Φαινότανε καθαρό άτομο, φτωχό, τίμιο αλλά ρωμαλέο. Προς τιμήν του έμοιαζε απλός, επικοινωνιακός αυτό ακριβώς που βλέπεις.

Την κατανόησε αμέσως «αλητάκι», εγώ σε καταλαβαίνω». Μόλις του φανέρωσε αυτή ότι βγαίνει στα κέντρα μονή της χωρίς φίλες και κατάλαβε αμέσως τον τύπο της.

Ο Πάνος πουλούσε καλλυντικά κι όπως τον έβλεπε από μακριά ήταν πιεστικός σε κάθε υποψήφιο πελάτη.

Πρέπει όμως να είχε ακούσει πολλές ιστορίες ανθρώπων γιατί είπε να της κάνει τον ψυχολόγο πράγμα που της φάνηκε πεζο και συνηθισμένο.

Η Ντίνα δεν ήταν ούτε ανεκτική ούτε καλή ακροάτρια. Αν βγαίνεις μόνη σου είπε πρέπει κάθε στιγμή να είσαι σε επιφυλακή. Αλλά μια κοπέλα όταν συνοδεύεται αν είναι σοφή και κομψή πρέπει πάλι να διατηρεί τους τύπους.

Σιγά σιγά σαν δύο νέοι ανοικτήκανε. Αυτή του διηγήθηκε πόσο της αρέσει η λάτιν μουσική και του έβαλε να ακούσει ένα τραγούδι με το Στέργιο.

«Το λάτιν είναι ισπανικό» είπε υποκρινόμενος τον γνώστη του αντικειμένου ενώ είχε γνώση μόνο της σοφίας της ζωής.

«Αν συνεχίσεις να ασχολείσαι με τα θέματα που μου είπες η ζωή θα τελειώσει κι εσύ θ'αναρωτιέσαι ακόμα» της λέει. Μα δεν ήταν έτσι...Της πρότεινε να πουλάει καλλυντικά και της τόνισε «θέλω να ζεστάνω τις στιγμές σου. Από δω και πέρα θα νοιάζεσαι μόνο για να βγάλεις λεφτά και να φροντίζεις την ομορφιά σου»Τη συγκίνησε πραγματικά το ποσό την κατανόησε και μπήκε στην θέση της. Σαν να ήταν ένας φίλος από τα παλιά. Θαύμαζε επίσης την ταχύτητα των σχέσεων στην σημερινή εποχή...

Ο Πάνος έφτασε στο σημείο ακόμα και να της ζητήσει λεφτά «Ντίνα γιατί να μην είσαι πλούσια...» Ο έρωτας λένε δεν μπλέκει με το χρήμα. Φανταστείτε όμως σε τι άσχημη κατάσταση είχε επέλθει! Της διηγήθηκε πως αυτός πο του είχε νοικιάσει το διαμέρισμα τον απειλούσε και δεν είχε στέγη να μείνει. Τελευταία φορά είχε δανειστεί από την αδελφή του.Όμως αυτή δεν μπορούσε να το δανείσει πια. «Θέλω μόνο 100 ευρώ Ντίνα» της υπενθύμισε «παλιότερα πέρναγα ζωή και κότα. Κάποιτα σύχναζα σε εστιατόρια, είχα παρέες, διακέδαζα, αλλά δεν είχα μυαλό.!

Γιατί να μη σε είχα γνωρίσει τίτε Ντίνα να πηγαίναμε ταξίδια?»

Η Ντίνα μπορούσε να του δανείσει και θα του δάνειζε. Απλά δεν μπορούσε να πάρει όλη αυτή την ιστορία στα σοβαρά. Είχε μυαλό μόνο για τον Στέργιο τον τραγουδιστή...Τέτοιες γνωριμίες θα είχε πολλές στην ζωή της. Αυτές οι ιδιορρυθμίες δεν αρέσανε πολύ στην ηρωιδα μας. Τον πίστεψε παρόλο που της ανοίχτηκε τόσο γρήγορα, ήταν ο τύπος του , ο τρόπος του να ζει. Παρόλο που της ζήτησε δανεικά ένοιωσε να τον εμπιστεύεται.

Όμως κάθε σπιθαμή της ψυχής της διαολιζόταν για τον άλλον, κάθε κομμάτι του μυαλού της τον φανταζότανε, κάθε μνήμη της αγωνιζότανε να εφεύρει σχέδια για τον κατακτήσει!!

Το επόμενο σχέδιο ήταν προ των πυλών και ήταν το γνωστό σχέδιο της ζήλειας.

Ιδού να το ζητούμενο, να ακολουθήσεις έναν δρόμο που δεν έχει διαβεί κανένας που είσαι ο πρώτος που τον διαβαίνει και τον περνάει όπως εσύ που έχεις ταλέντο ακόμα κι αν κάποια τμήματα φέρουν από συγγενείς δρόμους...

«Κάτι παραπάνω θα έχει να ζήσουμε» είπε γελώντας η Ντίνα καθώς καθόταν με τον Τεάκη, το φιλαράκι σύμμαχο, σε ένα παγκάκι. Αυτός ήτανε με ανοικτά τα πόδια κι αυτή εμπρός του, αναπολώντας ο καθένας στιγμές που έζησε με άλλον...»

«Το ξέρεις κάθε φορά που κάποιο δυσάρεστο γεγονός το ζω με θλίψη» διηγούτανε η Ντίνα.

«Μια λαμπερή φωνή μου λέει έπρεπε να το ζήσεις κι αυτό».

«Η ζωή είναι ποικιλία» απαντάει αυτός με ανεμελιά προσπαθώντας να πάει με τα νερά της.

«Λοιπόν στο θέμα μας τώρα. Μόλις τελιώσω τον χορό θα δοκιμάσεις να με φιλήσεις».

«ναι» είπε αυτός «αλλά είναι η κατάλληλη στιγμή, ας το κάνουμε σαν ηθοποιοι.

Εγώ θα μπω τυχαία και...»

«Λοιπόν Θοδωρή μπορείς να το κάνεις σαν φίλος η όχι. Η τώρα η ποτέ»είπε αυτή αλλά ο Θοδωρής φαινότανε να έχει ενδοιασμούς και να κομπλάρει κατά το γέρικο τύπο του...

Είχε νεανικά στοιχεία μαζί με ανημποριά του εγωιστή πυγμάχου!!

Τίποτα δεν την έπειθε να αφήσει αυτόν τον άνδρα. Εξακολουθούσε να πιστεύει, και ήταν ίσως βολικό, ότι της εκφράζει αυτός το ασφαλή έρωτα κι ότι η νέα σχέση του θα είναι κάτι το συμβατικό θα ξανακοίταζε αυτήν όπως την κοίταζε πάντα στα μάτια. Ίσως η αντίληψη της γι'αυτούς τους καλλιτέχνες ότι δεν είναι σταθεροί και ζουν την ζωή έντονα να την δικαιολογούσε ότι θα ξαναγύριζε...Πόση αγάπη μπορούσε να χωρέσει σε έναν χώρο σαν κι εκείνο. Ας το δούμε.

Έφτασε με τον Τεάκη στο κλαμπ για να βάλουνε σε εφαρμογή το νέο σχέδιο. Όλο και κάτι γινότανε εκεί που κάνει τα πραγματα πικάντικα και νόστιμα. Ο Στέργιος έκοψε τον Τεό από μακριά...»καλά είσαι»την ρωτάει ο Στέργιος με βλέμμα λάγνο..»μου έχει μιλήσει για όλους εσάς»πετάει ξερά ο Τεό μες το κόλπο «ναι, είμαστε εδώ για να κάνουμε κέφι» είπε ο Στέργιος και απομακρύνεται απευθυνόμενος σταράτα σε ένα άνδρα. Ο Στέργιος ήταν εύστροφος στα κοινωνιά με τις γνωστές του γκριμάτσες και πήγε να συζητήσει σε ένα τραπέζι κουνώντας το κεφάλι νευρικά.

Τότε ο Τεό έκανε να την φιλήσει μα αυτή δεν ενθουσιαζότανε πια παρόλο που ήταν στο πρόγραμμα. Το βλέμμα του στάθηκε πάνω τους ακλόνητο και ήδη αυτή το είχε μετανιώσει. Ένοιωθε ακόμα πιο ερωτευμένη από την δήθεν γενναιότητα να τους καταματίζει και να έρχεται δεύτερος.

Μετά ήρθε το φθινόπωρο.

Ο ήλιος έριχνε την πρώτη του ματιά για να σβήσει το ουράνιο τόξο που είχε προβάλλει μετά την χθεσινή βροχούλα. Τα ατοπήματα της και τα χθεσινά κατορθώματα ήρθανε αμέσως στην σκέψη της μόλις στέρεψε από όνειρα η ρομαντική της φύση. Αλήθεια ποιο όνειρο ήταν το τελευταίο? Ονειρεύτηκε τον Πάνο και τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Το θεώρησε σημαδιακό και τυχερό. Δεν είχε κερδίσει αλλά είχε ακόμα τον αριθμό του.

Του τηλεφωνεί και εύχεται να είναι ο ίδιος «Καλημέρα, τελικά θα σου δανείσω εκείνα τα 50 ευρώ.Τι λές?».