/Eliz p.o.v/

Met wat gebrom en gemopper sla ik op de rinkelende wekker naast mijn bed. Rot ding. Weer een nieuwe, vervloekte dag. Weer alleen. Zuchtend stap ik uit mijn bed en ik doe mijn sloffen aan waarna ik naar mijn kledingkast loop en er het schooluniform en ondergoed uit haal. Met grote tegenzin trek ik het aan, je moest eens weten hoe erg ik het haat om naar school te gaan, waarschijnlijk zul je het ook nooit begrijpen omdat je het nooit zelf hebt ondervonden. Na wat gepruts heb ik mijn uniform aan weten te krijgen. Vlugjes trek ik ook een paar schoenen aan. Daarna haast ik me naar de badkamer waar ik mijn haar vlug even doorkam en het in een vlecht doe. Nu alleen nog even snel ontbijten en door, ik mag niet weer te laat zijn door het toedoen van die klootzakken. Mijn moeder is al lang naar haar werk, mijn vader is verdwenen en mijn moeder probeert rond te komen als een architecte.Waardoor ik haar haast nooit meer zie. Met grote happen schuif ik een kom cornflakes naar binnen waarna ik mijn jas en rugzak pak en op weg ga naar school.
Zodra ik eenmaal het schoolplein betreed kijk ik behoedzaam om me heen, je weet maar nooit waar ze zijn of wat ze van plan zijn. Opgelucht haal ik dan ook adem als ik ze nergens kan vinden, ze zijn er niet. Hallelujah. Na nog één keer over mijn schouder te hebben gekeken loop ik het schoolgebouw in, richting de kluisjes. Het is nog vroeg dus er is bijna niemand, maar dat is des te beter voor mij. Ik berg mijn spullen en wat boeken op in mijn kluisje en ik sluit hem. Echter, wanneer ik net weg wil lopen word ik pijnlijk bij mijn pols vastgepakt en meegetrokken naar een donker hoekje. Uit ervaring weet ik al dat ik niet moet protesteren, maar ik doe het toch. Het enige dat ik daarvoor terug krijg is een harde klap in mijn gezicht. Even later kijk ik recht in de duistere, groene ogen van mijn belager. Ace. De grootste klootzak op deze wereld. De klootzak die mijn hele leven verziekt. "Wat moet je Ace?" Sis ik tegen hem terwijl ik om me heen kijk, zijn 'leuke' vriendjes zijn er ook. Fijn, net nu ik dacht dat ze er niet waren. Waarom kan het ook nooit eens mijn geluksdag zijn? Waarom moeten ze mij altijd hebben? Kunnen ze dan echt niemand anders uitkiezen?. Grijnzend kijkt Ace me aan. Het liefst had ik hem nu een harde klap in zijn gezicht gegeven, maar ze zijn nu met te veel, misschien later. "Tut tut tut, lieve Eliz, ik heb alleen maar een verzoekje voor je, morgenochtend moet ik een essay voor Engels inleveren en aangezien ik daar niet zo goed in ben, dacht ik dan kan slimme Eliz het maken, dat wil je toch wel doen lieverd?" vraagt hij met een dreigende ondertoon. Ik ken zijn spelletjes, ik weet heus wel dat ik eigenlijk geen keuze heb, maar op de één of andere manier heb ik zin om hem dwars te zitten. Poeslief glimlach ik naar hem, "Nou Acie, toevallig heb ik daar vanavond geen tijd voor, dus wat dacht je van het idee om het zelf te proberen, anders wordt je toch nooit beter in dat vak," zeg ik terwijl ik hem hard in zijn ballen trap zodat hij me loslaat. Zo snel als ik kan glip ik langs zijn vrienden heen en ik begin aan mijn ontsnappingspoging. Al is het maar tijdelijk, ze zullen me hier hoe dan ook voor terug willen pakken en ik wil liever niet weten wat ze me dan aan zullen doen. "Bitch! Ik krijg je nog wel!" Hoor ik Ace me na schreeuwen, maar ik blijf hard doorrennen. Ik beb pas veilig als ik in mijn lokaal ben. De enigen die mij aardig vinden hier op school zijn de leraren, al is dat maar om de cijfers die ik haal. Ik ben diegene met de hoogste cijfers op deze school, maar dat komt puur omdat ik niks anders te doen heb na school. Ik heb geen vrienden, geen familie die dichtbij woont, niks, niemand. Zo is het al geweest sinds ik klein was en zo zal het ook altijd blijven. Zachtjes leg ik mijn hand op de klink van de deur naar mijn lokaal. Ik heb zometeen eerst Latijn, één van mijn favoriete vakken. Met wat moeite tover ik een glimlach op mijn lippen waarna ik het lokaal in loop. Als er iets is dat ik heb geleerd, is het dat je nooit je emoties moet laten zien aan je omgeving, dat maakt je zwak. "Goedenmorgen miss Mortcombe," hoor ik mevrouw Callen tegen me zeggen. Vriendelijk glimlach ik naar haar, "goedemorgen," antwoord ik zo enthousiast mogelijk terwijl ik plaatsneem aan een tafel middenin de klas. De les begint zo als het goed is, vrijwel iedereen is er en inderdaad daar klinkt de laatste bel al en we beginnen weer met een nieuwe tekst van Livius. We hebben het nu over de Sabijnse maagdenroof, een raar maar grappig verhaal. Het is eerst vrij stil in het lokaal, maar die stilte wordt bruut verstoord door een luid geklop op de deur. Lichtelijk geïrriteerd kijk ik op, maar de irritatie verdwijnt meteen als ik een knappe jongen het lokaal in zie lopen. Hem heb ik nog nooit gezien, raar, misschien is hij nieuw. Mevrouw Callen begroet hem enthousiast en vraagt om onze aandacht waarna ze uitlegt dat de jongen, Ryder, nieuw is op onze school en dat hij zich aan zal sluiten bij onze klas. Fijn, nog een extra iemand die mij kan haten. Ryder glimlacht alleen maar en als zijn ogen de mijne vinden, lijkt zijn glimlach even groter te worden, maar het is vast mijn stomme verbeelding. "Zoek een plek Ryder en kijk voor nu maar met een andere leerling mee voor de stof," zegt mevrouw Callen waarna ze weer verder begint uit te leggen over wat er nou precies allemaal gebeurde tijdens de roof. Mijn ogen volgen Ryder terwijl hij richting de tafels toeloopt. Kom niet naast mij zitten, kom niet naast mij zitten denk ik bij mezelf. Helaas voor mij kan hij mijn gedachtes niet horen en neemt hij dus wel plaats naast mij. Lichtelijk vijandig kijk ik hem aan. "Hé, ik ben Ryder de Claire, leuk je te ontmoeten," zegt hij terwijl zijn hand naar me uitrijkt. Even doe ik niks maar dan besluit ik hem toch de hand te schudden, "Eliz Mortcombe," antwoord ik kortaf waarna ik me weer richt op mijn boeken. "Waar zijn jullie op dit moment mee bezig?" vraagt hij oprecht nieuwsgierig. "Livius, de Sabijnse maagdenroof," mompel ik terwijl ik hem voor de rest probeer te negeren. Dit wordt nog een lange dag.

Weer een nieuw hoofdstuk, hopelijk is het bevallen...
Ryder zit nu dus op Eliz haar school, zou dat goed gaan? En wat staat Eliz te wachten na school tijd? Ace zal haar niet zomaar laten gaan na wat ze heeft gedaan.

Het plaatje hierboven is een beetje hoe ik Eliz voor me zie, maar haar uiterlijk blijft geheel vrij aan jullie fantasie, elke versie van Eliz is goed ^^