/Ryder pov/

Vandaag was een hele rare dag, eerst de rondleiding die ik aan Liz gaf en haar geweldige ongelukje in de jongens wc en daarna onze ontmoeting met Drake en zijn groepje. Ik had gehoopt dat Eliz die jongens nooit hoefde te ontmoeten, maar het lot dacht daar anders over, schijnbaar had het zo moeten zijn. Schijnbaar vinden de goden het leuk om met mijn hart en gevoelens te spelen. Hoe ironisch is het dat het meisje waar ik verliefd op ben een Draconis is, net zoals mijn grootste angst en vijand. Ik weet dat ze me nooit wat aan zou doen, maar de gedachte dat ze ergens hetzelfde wezen is als hij doet me gewoon pijn. Maar ik zal haar helpen om haar gaves onder controle te houden, zij beschermt mij, ik bescherm haar. Het zal wat tijd kosten om aan haar afkomst te wennen, ik zal echter altijd van haar blijven houden. Ze heeft mijn hart gestolen en zoals ze hier in Eregtys zeggen krijg je een gestolen hart nooit meer terug. Hier geloven ze nog in ware liefde, op aarde doen ze dat helaas steeds minder. Ik zal aan Eliz bewijzen hoeveel ik van haar hou. Even kijk ik naast me, daar loopt ze, nog steeds lichtelijk onwennig en er is ook een zekere onzekerheid te zien in haar ogen, ze weet nog niet zo goed wat haar nou eigenlijk is overkomen, maar ik weet het wel. Beetje bij beetje zullen haar gave zich ontwikkelen, ze zal nieuwe gaves ontdekken en ze zal vrijwel geen lessen met mij hebben. De enige vakken die we samen zullen hebben zijn de basisvakken zoals wiskunde, Eregtiaans en geschiedenis. Voor de rest zal ze ingedeeld worden bij een groep Draconis waar ze specifiek gaan oefenen met hun gaven. Alle wezens hebben gaven, behalve de mensen. Nou ja, er zijn nog een paar mensen met een gave, helers genaamd, maar ik heb er nog nooit een ontmoet. Het schijnt dat ze de meest grote wonden kunnen genezen en zelfs sommige ziektes. Maar voor mij zijn ze een mythe, een verhaal dat je te horen krijgt als je klein bent voordat je naar bed gaat. "Ben je klaar om je kamergenootje te ontmoeten?" vraag ik aan Eliz die nu lichtelijk zenuwachtig begint te worden. Haar ogen ontmoeten de mijnen en ik zie er een kleine glinstering in, een betoverende glinstering. Glimlachend kijkt ze me aan, "Eigenlijk wel, ik hoop alleen dat ze aardig is, als het een bitch is dan verhuis ik gewoon naar jouw kamer en neem ik je bed in" zegt ze met een plagend grijnsje op haar lippen. Wat zou ik haar nu graag kussen, maar ik kan het niet. Het zou haar reputatie kunnen verpesten, Draconis en mensen horen geen koppel te zijn. Alleen in het geheim kan ik haar beminnen. Zachtjes pak ik haar arm vast en ik leid haar door de gangen van het slaapgebouw van de meiden heen. Eenmaal aangekomen bij kamer 104 stop ik en ik gebaar naar de deur terwijl ik haar de sleutel aanreik, "Na u". Met trillende vingers pakt ze de sleutel aan en ze steekt hem in het slot, er volgt een klik en het gepiep van de houten deur die open gaat. Als ze naar binnen loopt volg ik haar, maar plots krijg ik een kussen op mijn hoofd gesmeten. "Wat doe jij hier de Claire?" klinkt het en ik kijk verbaasd naar het meisje dat bovenop haar bed zit, "Scarlett?" breng ik verdwaasd uit. "Ja, Scarlett ja, en wie is dit?" vraagt ze terwijl haar blik zich verplaatst naar Eliz, "ooh, wacht, ik weet het al, jij bent mijn nieuwe kamergenootje!" roept ze blij uit terwijl ze van haar bed afspringt en Eliz een grote knuffel geeft. Ongemakkelijk zie ik Eliz naar haar lachen, "eehm, ja, dat ben ik," zegt ze waarna ze mij aankijkt, "kennen jij en Ryder elkaar al?". Nu kijk ik een beetje moeilijk, Scarlett en ik zijn al jaren bevriend, maar ze is zo gek als een deur, hoe kan ik Eliz vertellen dat ik een gestoorde beste vriendin heb. Scarlett lijkt mijn moeilijke blik op te merken en barst in een lachbui uit, als ze weer een beetje gekalmeerd is richt ze zich tot Eliz, "Ryder en ik zijn goede vrienden van elkaar sinds we op deze school terecht zijn gekomen, hij heeft me geholpen op mijn eerste dag toen ik in de problemen zat," zegt ze. Instemmend knik ik, "ze is het meisje dat bijna belaagd werd door Drake en zijn groepje, na dat incident zijn we bevriend geraakt en ik waarschuw je alvast Liz, Scarlett is zo gek als een deur, ze heeft de meest vreemde ideeën en ze weet als de beste hoe ze in de problemen moet komen bij de leraren en de schoolleiding. Ook is ze de beste van haar groep, ze is een Undae en ze is geweldig in het besturen van water". "Aah, zij is dus dat meisje," zegt Eliz waarna ze naar Scarlett glimlacht, "ik denk dat we goede vrienden gaan worden". Weer knuffelt Scarlett haar enthousiast, deze keer alleen iets te hard en ik moet lachen als Eliz hapt naar adem als ze weer bevrijd is. Deze twee worden nog wat. "Maar ik denk dat het tijd is voor je om ons te verlaten de Claire, voordat Roselyn komt en je met een bezem een pak slaag krijgt," hoor ik Scarlett grinnikend zeggen. Roselyn is de schoonmaakster van het meidengebouw en ze is diegene die erop toe moet zien dat er geen jongens in het gebouw komen. Niet dat ze er erg goed in is, maar ze heeft me een keer gevonden en ik weet nog goed dat ik er blauwe plekken aan over heb gehouden. Dat mens is pas echt gestoord. "Goed, goed, ik ga al," zeg ik waarna ik naar de meiden zwaai. "Ik zie jullie morgen," roep ik nog voordat ik de gang op wandel en me dood schrik van een kraaiende stem die vlakbij me klinkt. "Meneer de Claire, blijf daar onmiddelijk staan jij rot joch!" buldert Roselyn's stem door de gang. Shit. Zonder nog maar om te kijken zet ik het op een rennen, mooi niet dat ik hier stil blijf staan. "Kom terug!", "Ik krijg je nog wel!" roept ze me na.