Chapter 4 - A disaster to disaster.

Pagkatapos ng klase. Inayos ko na ang mga gamit ko para ready na sa pag uwi. Tiningnan ko sa likod ko, ang chair ni Zen. Wala ng nakaupo don. Hindi ko siya nakita umalis ha.

Hmm. Oh speaking of him, I forgot to say thank you again. Hayst. May next time pa naman.

"Ari," Tawag ni Lucine na binalingan ko ng tingin, papalapit siya sa akin habang si kuya nasa likod niya, ready na umuwi, "Tara na?"

Tumango ako sakanya at shini-shoulder na ang bag.

"Uuwi na kayo?" Biglang sabi ni Van na lumapit sa amin na ready na din umuwi. Tumango naman kami, "Sabay na tayo lumabas."

Lumabas na kami sa classroom at pababa na sana sa 1st floor ng nakasalubong namin si Bri na pababa mula sa 3rd floor. Nasa 3rd floor kasi yung room niya at sa 2nd floor naman sa amin.

Habang lumalakad kami sa hallway, nagsalita si Lucy, "Ah diba bukas na dadating yung uniform niyo?"

"Oo nga noh," Van added.

Tumango ako. "Yay. I bet you look good in the uniform, Ari." Sabi ni Lucy sabay imagine pa.

"Hey, what about me?" Sulpot ni kuya.

"Yeah, yeah. You look good at it too, eventually" Sarcastikong sabi ni Lucy at binigyan ng tingin si kuya.

"Why youu!" Si kuya na tumigil sa paglakad at binigyan din si Lucine ng masamang tingin.

Ngumisi naman si Lucy at umiwas nah

"Ano?!" At nagsimula na naman sila mag away. Parang may nakadaloy na electricity sa kanilang mga mata.

Napabuntong hininga ako. Pinagtiningnan na sila sa mga estyudyante dito sa main hall palabas sa building. Lumapit silang Van sa akin.

"Ganito ba sila lagi?" Bulong ni Van sa akin.

"Quite often," Sagot ko.

"Hay nako, para silang mga bata," Komento naman ni Bri, "Oh, tingnan niyo dai."

"Anong sabi mo?!" Susugod na sana si Lucy kay kuya na nakangisi lang ng may nagbangga sa kanya nang dahilan masubsub siya sa dibdib ni kuya, "Aray!"

"Sino ba itong gagong to'," Sabi niya sabay lingon sa bumangga sa kanya. Napatingin kami sa lalaking nakatayo doon at nakapamulsa. Sumalubong ang dalawang kilay ni Lucy pagkalaman niya kung sino ito. "You!"

Right, she would be angry. It is the guy who she loathed for in the world-no wait, slash that, in the whole universe. Eh sino panga ba? Kundi ang one and only prince gangster ng SSA, Zack Blade Trent.

His staning presence in the main hall made the place crowded with girls and boys.

Now that I take a good closer look at him, he does look a little like Zen. He has this slightly brown hair pero those grey eyes is exactly like Zen. The shape of his face, mouth and jawline but he's kinda a lil' taller than Zen. Why am I comparing? Eh kasi mukha kasi siyang si Zen.

And why am I Zen this and Zen that? Ugh.

"What?" Nawala naman ako sa isipan ko ng kalma nitong sabi sabay taas kilay pa habang nakatingin ng malusay kay Lucy.

"Anong what's diyan," Sagot nito, "Clearly you pushed me and didn't even apologize."

"Who are you to receive my apology?"

Lucy slightly jaw dropped, ngumiti saglit ng napakasarkastiko si Lucy at tumingin kay Zack ng masama. "The audacity of this jerk," Bulong niya.

Napakunot noo naman si Zack sa kanya. Narinig siguro ang bulong ni Lucy.

"You assho-" Bago pa man makasabi si kuya ng masama kay Zack, hinawakan ni Lucy ang kamay ni kuya dahilan mapakalma ito.

"It's okay, Andy. Wag' nanatin palakihin ang gulo, first day niyo pa," Sabi ni Lucy na nakalibot ang tingin sa paligid. We were surrounded by student of this building na nakiusiso sa ganap.

"Are you sure okay ka lang, Lu?" Tanong ni kuya. Tumango naman si Lucy at bumalik ang tingin kay Zack. Zack's face was darkened habang nakatingin sa kamay ni Lucy na nakahawak kay kuya at bumalik sa tingin ni Lucy. Umiwas siya.

"That jerk, I swear I get a revenge on him," Bulong niya sa amin at inirapan si Zack.

Bigla naman umakbay si Lucy sa akin sabay sabi, "Tara na," Tumango ako. Lumakad na kami patungo sa entrance na nilagpasan si Zack nang magsalita ito.

"You know, Estrelle Hall is not a place for lover's quarrel," Sabi niya kay Lucy na hindi nakatingin. Binalingan ito ng tingin ni Lucy. Zack smirk at hinarap siya. Estrelle Hall-he's referring to this main hall. As the name of the building is Estrelle.

Ngumiti ng sarkastiko si Lucy at sabay sabi, "Who are you to care about my love quarrel?" At nag taas ng kilay, "Hm?"

Napa-ooh naman ang narinig nun. Nawala ang ngiti sa labi ni Zack at napalitan ng masamang titig. Lucy stuck her tongue out before dragging us out leaving Zack speechless.

Napabuntong hininga siya ng malakas ng makalayo siya sa Estrelle building. Kami naman hinga ng hinga.

"Bakit kailangan tumakbo bhie?" Sabi ni bakla na nawalan ng hininga sa pagtakbo.

Eh kasi itong si Lucy pull us out while running, ayon nagtakbuhan kami. Naguguluhan tuloy yung mga estyudyanteng nilagpasan namin kanina.

"Oo nga," Sang ayon ni Van.

"Hihi, sorry," Sabi pa ni Lucy sabay kamot sa ulo.

"Pero in fairness girl ha," Dagdag pa ni Bri na tumayo ng umayos, "You manage to console that prince gangster."

"Of course," Proud pa niyang sabi sabay hair flip pa ng may lumagpas sa isipan niya, "Waahhhh!" Bigla nalang siyang sumigaw.

Lumingon naman ang mga estyudyante sa amin dahil sa sigaw niya. Ano na naman nasa isipan nito?

Napatingin agad ako sa kanya ng bigla niyang hinila ang tela ng damit ko, "Ariii," Naluluha niyang tawag sa akin, "Anong gagawin ko?"

"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko habang dahan dahang hinala ang pagkahawak niya sa damit ko, nakumot na kasi.

Bigla naman niyang hinawakan ang kamay ko. "I'm gonna be killed," Exaggerating niyang sabi. Napakunot ang noo ko.

"Oh, right the rule," Sabi ni Van as if stating a fact, "Muntik ko nang malimutan."

"What rule?"

...

Naglalakad na kami patungo sa neighborhood namin ni kuya at Lucy, naghiwalay na kami nilang Bri kanina kasi sa opposite direction sila dadaan.

Pagkarating namin sa tapat ng bahay, nagsalita si Lucy, "Hey Ari. Before I forgot, Tita Elle want us to try her newly flavoured cake. Wanna go later?"

I looked at her and nodded my head, "I would love too."

"Okay. I meet you in front of tita Elle's house then," Sabi niya. Tumango naman ako at nagpaalam na sakanya, "See you later." Tumango lang siya at nag wave.

Pumasok na kami ni kuya sa bahay, "We're home!" Sabi naming dalawa ni kuya pagkabukas ng pinto.

"Ah~ Welcome home you two!" Sigaw ni Mom mula sa kitchen. Pagkatangal ng sapatos namin sa doorstep dumeritso na kami sa kusina ng ma amoy ang luto niya.

Mom loves cooking as much as she love her job as a singer before. She's a singer before. Back at her college days, huminto lang siya kasi gusto ni Lolo, papa ni Mom, na maging chef siya. Edi ayun!

May niluluto si Mom sa kitchen, pumunta kami ni kuya sa kanya at nagmano sabay halik sa pisnge, "So how was school?" Tanong niya.

"It was great, Mom," Sagot ko naman sabay ngiti at umupo sa chair doon at kumain ng sandwich with ham, "And there's a lot of things to catch up."

Tumango tango si Mom while still cooking the ham.

"Okay naman," Sagot naman ni kuya sabay gulo sa buhok ni Angel na tahimik kumakain dito sa kitchen table.

Then she pouted, "Ganyan ba kasaya yung first day mo, kuya mangugulo agad ng buhok?" Sabi ni Angel na kinatawa namin.

"Wala lang, miss ko lang yung bunso namin," Nakangising sabi ni kuya. Angel just pouted.

"So Mom, when will you get a job?" Tanong ko kasi noong nasa dating city pa kami ay may trabaho si Mom as a chef sa high class restaurant.

Nilagay ni Mom ang niluluto niyang ham doon sa isang sandwich, "After we finally organized the house, sweetie." Sagot niya.

Tumango naman ako. Tumingin ako sa relo dito. Ah, 4:06 nah. Pagkatapos ubusin ang merenda, umakyat na ako para mag bihis.

High-waist denim short lang at simple dirty white sweater na ini-insert ko. Inayos ko naman ang buhok ko at pina-messy bun ito.

Lumabas ako sa kwarto at bumaba, "Mom, can I go and visit tita Elle next door?" Pahintulot ko kang Mom, na umupo na sa kitchen table at kumakain ng merenda.

"Bakit anak?" Tanong niya sabay tingin sa akin.

"Eh kasi tita Elle invited us to taste her new flavoured cake." Sagot ko sabay ngiti, "Lucine will be there."

Tumango-tango naman siya, "Okay, sweetie," Sabi niya sabay ngiti, "But be back before dinner, okay?"

Ngumiti naman ako at tumango, "Okay, Mom. Thanks, see you later." Sabi ko at tsaka masayang lumabas sa bahay. I'm just wearing my sleepers.

Lumakad ako patungo sa gate nila tita Elle, wala pa si Lucine doon kaya hinintay ko siya.

Umupo ako sa gilid ng kalsada. Tumingin ako sa relo ko, "Hmm. Ang tagal naman ni Lucy."

Dalawang minuto na ako naghihintay dito.

Habang naghihintay may biglang nagsalita sa gilid ko, "What are you doing here?" Ako na magugulatin, napatalon nalang sa gulat at napasigaw.

Nang makarecover tsaka ko lang binigyan ng masamang tingin yung tao, "Yaaaa! Don't scare me like that!" Sigaw ko nito.

Only that I realize, the person standing in front of me and the person who I shouted was no other than the Prince Mysterious, Zephyrus Zen Channing.

Napalaki naman ang mga mata ko at tinabunan ang mukha ko using the palm of my hands sa pagkahiya. I bit my lower lip and glance at him.

Napansin ko na naka uniforme pa ito at daladala ang bag habang yung earphones niya ay nasa leeg.

Tiningnan ko siya ng maayos. Akala ko ba nauna na itong umuwi kanina. May dinaanan pa siguro. Ah! Pake ko nga diba?

Walang ka expression ito ngayon, "I said what are you doing here?" Tanong nito na akalain mong nag snow dito sa sobrang cold at deep.

"Uhm," My thoughts drifted as he was standing there, waiting for my answer with the uniform of SSA and the headphones on his neck while he's bag hanging on his shoulder, his hands on his pockets. He's taller than me by foot that I have to wear heels to match his height.

The messy jet black hair that almost cover up his emotionless grey eyes. His bangs that touches the bridge of his pointed nose. His thin perfect lips and that sharp jawline are too good to be true on this world. That handsome face of his.

How can he be so beautifully attractive on the eyes? Oh god, help me.

He did change ha, not just his physics but his attitude too. He used to be cute and shy.

"Hey," Tawag niya ulit. Napa-snap naman ako. What am I thinking? Alam kong gwapo talaga siya, Ari at childhood crush mo talaga but please control yourself.

"U-Uhm what?" Nauutal kong tanong ulit na umiwas ng tingin.

Bigla niyang ginulo ang buhok niya. Messy na nga ngayon sobra ng magulo. "I said what are you doing here?" Diin niyang tanong ulit, "Are you deaf?" Mukhang naiirita na sa pagulit-ulit.

"W-Waiting for someone?" Nauutal kong sagot. Galit na siya eh.

"Who?" He asked as he's eyebrow furrowed.

"H-Huh?" Sabi ko sabay tingin sa kanya na ngayon ay masamang nakatingin sa akin. Sorry na, processing sa utok ko eh.

"I said who?" Ulit niya. Baka akalain niya akong bingi ulit. Kasalanan naman niya eh. Why is his presence a big deal to me? Oh my ghad.

"Si Lucy?" Sagot ko. Wait! Why is he asking this question again?

Tiningnan niya ako, paa hanggang sa ulo, sinabayan ko naman ang tingin niya at nang magtama ang paningin namin, umiwas siya at bumuntong hininga.

Kurioso ko naman siyang tiningnan. Wondering what's on his mind?

Hindi na siya umimik pa at tahimik nalang pumasok sa gate nila. Napanganga ko siyang tiningnan. Ay! Ganun na lang? Pagkatapos ng Q & A at sa pag-intimidate sa akin, aalis na? tsk. tsk.

Right. Sino nga ba ako para pagaksayan ng oras niya diba? Pero ano? Bakit ang dami niyang tanong? Parang may pake sa akin pero para ding wala. He can't even remember me. Ugh.

Tiningnan ko siya ng masama sa likod niya habang papasok siya sa bahay nila, hoping he look back but he didn't, "Psh," Sabi ko at umupo na lang ulit sa gilid ng kalsada, "Parang sino maka tanong eh. Psh," Pinagsisipa ko yung pebbles na nakikita ko dito sa inis.

"Hey, Ari." May kumihit sa shoulder ko at nagulat nalang akong tumingin doon at napasigaw ulit.

"Aiish. Pwede bah wag' niyo akong gulatin!" Sigaw ko sa inis sabay tayo.

"Ay sorry po!" Sagot naman sa familiar na boses, tiningnan ko ito at nakilala ko si Lucy "Bakit ba kasi nagsalita ka diyan mag isa?" Tanong niya.

"Si ano kasi eh," Sabi ko sabay turo sa bahay nila tita Elle na naiinis.

"Sino?" Curious niyang tanong.

Tininginan ko siya, "Wala!" Sabi ko sabay iling.

"Ay bitin!" Sabi nito.

Naka suot ng black leggings si Lucine with matching light blue hoodie. Naka dunghay ang straight shoulder-length nitong dark brown na buhok. Akalain mo nagpa salon pero natural na talaga yan sakanya. Maganda talaga si Lucy lalo't na sa mata nitong kulay kayumangi.

"Tara na nga lang!" Sabi ko.

Tumawa siya at tumango nalang, "Tara."

Nauna siyang pumasok sa gate nila tita Elle. Nag doorbell muna kami sa pintuan.

Ilang segundo ay bumukas na yun. Linuha dun si Zen na naka kunot noong naka tingin sa amin, especially sa akin. Nagtaka siguro kung bakit kami nang dito. "What are you guys doing here?" Tanong niya, umiwas ako ng tingin.

"Hi Zen!" Bati ni Lucy, "Nangdiyan ba si tita Elle?" Tanong nito.

"Ahhh~ Is that Lucy and Ari, Zen?" Rinig kong tanong ni tita Elle sa loob.

Lumingon si Zen sa loob at tumango, "Papasokin mo," binuksan niya naman ang pintuan para makapasok kami.

"Thank you," Sabi ni Lucy, "Please excuse us."

"Please excuse us," Dapat my manners eh. Pagkapasok namin, I really felt someone's gazing at me when I enter the house and I know it's Zen.

Pinasuot nila kami ng indoors sleepers. Naalala ko naman yung multo na nakita ko sa isa sa kanilang room sa second floor o multo nga bah?

Nasalubong namin si tita Elle sa living room nila. Tita Elle looks fabolous as always, she tied her jet black hair into a neat bun and she has this greenish-brown eyes. Makikita mo talagang may half si tita Elle dahil sa physic niya. Sakanya pala nakuha ni Zen ang jet black hair nito.

I quite notice that it smells sweets in here. Quite opposite of Zen's perfume. Eh? Why did Zen bring up in this? Ugh, stop it self.

Hmm I notice the texture of the inside house is quite different from the outside. Kung tingnan mo sa labas parang ordinary modern house lang-plain white and black pero pag nasa loob kana, grabe ang ganda mga kagamitan dito, colorful.

That's what they called don't judge the book by its cover.

"Glad you came along, Ari," Bati ni tita Elle. Ngumiti naman ako at tumango.

"Thanks for inviting me, tita," I smiled.

Umiling-iling naman siya, "No problem, come anytime," Ngiti niyang sabi. Makahawa talaga ang ngiti ni tita Elle.

"Let's go to the tea room, shall we?" Wow ha. May tea room sila didto. Mays malaki pa yung bahay nila tita Elle kaysa sa amin. Mays malapag sa kanila.

Pagkadating namin doon. My eyes sparkle in amusement, grabe tea room nga. The smell of milk, herbs and flowers. May collection pa itong tea sets na nasa sa isang cabinet.

At may round table dito surrounded by round chairs pero may sandinganan. Nawala yung naisip kong may multo dito.

"Mays masarap kung may tea yung kakainin natin na cake, diba?" Sabi ni tita Elle at pinaupo kami sa mga chairs doon.

Tumango naman ako, I also love tea you know. "Okay then," tita Elle said and smiled, "Oh and Lucy come and help me serve the cake?"

"Sure po, tita," Tumango naman si Lucine at tumayo.

"Ari, make yourself at home." Sabi naman ni tita, "Also, It could take minutes to brew the tea, you can take the time to tour the house if you want."

"Is that alright, tita?" Tanong ko, hiding the fact that I want to go to the second floor to find out that ghost or was it?

"Oo naman," Ngiting sagot ni tita, "After all we're neighbors, wala ang tito Zak niyo nasa trabaho pa. Go ahead, tawagin kalang namin pagkatapos."

Tumango naman ako at ngumiti. Pumunta na sila sa kusina na nasa kabilang kwarto lang. Naiwan naman ako dito mag isa.

I stand up and decided to looked around. Lumabas ako sa tea room and sneak a peak at the kitchen na busy silang tita Elle at Lucy nag prepare, napansin naman ako ni tita.

"Oh, Ari. Bakit?" Tanong niya, napatingin naman si Lucy sa akin.

"Uhm, saan po yung cr niyo po?" Nahihiya kong tanong.

"Ah, you can use the bathroom upstairs, go straight and to your right," Sagot naman niya habang nag slice sa cake, "Nasira kasi yung toilet namin didto sa baba, hindi pa namin napatingin, kaya sa taas kami mag c-cr."

Tumango-tango naman ako, "Ah, okay po tita, thank you."

"Sige, Ari. Bumaba ka na din agad, malapit nang matapos ang tea," Sabi niya sabay ngiti.

Ngumiti naman ako at tumango, "Sige po tita." Napatungo ako sa staircase papuntang second floor.

I'm not really planning to explore the second floor as it takes time pero kailangan ko talaga mag cr eh kaya I take this opportunity.

...

Pagkatapos ko mag cr at lumabas na sa bathroom, napalibot naman ang tingin ko sa second floor. Mas malapag ito kaysa sa amin. Creamy peach ang kulay ng pader, opposite sa labas na plain white at black.

May isang terrace sila dito na kita ang backyard nila at sa amin. Lumakad na ako sa hallway at plano na sanang bumaba pero napansin ko yung isang pintuan na naka bukas ng kaunti, napalapit naman ako duon at nakuryosong binuksan yun.

Nakita ko naman ang isang bedroom na panglalaki. Same size lang ng bedroom ko. Metallic grey ang kulay ng pader nito at may isang bed na black ang kulay. Sobrang linis nito na parang hindi panglalaki, may study table at may isang pamilyar na guitar sa gilid.

Wait kang Zen yung guitar ah?

A small breeze suddenly blew on my face. Breeze? Napatingin naman ako sa harapan at nakita ang bukas na bintana na doon humahangin ang grey nitong kurtina.

Nakita ko yung bintana ko sa bedroom ko sa window na ito.

What? So, Ito pala yung kwarto na nakita ko na parang may multo, hindi naman siya mukhang abandoned na kwarto ah? Kang Zen siguro itong kwarto na ito, nangdito ang guitara niya eh.

Wait? Kang Zen?! "Oh my ghad," Bulong ko sabay tapat ang mga kamay ko sa bibig ko. How can I forgot? This IS Zen's room ever since.

Ito pala yung nakalimutan ko sa window na yun. That's right, my childhood crush bedroom's window is in front of my bedroom's window. Zen's the figure I keep seeing, not a ghost.

Nawala tuloy yung iniisip kong may multo dito. I chuckled on the wrong idea on my mind.

"What are you chuckling about?" May biglang nagsalita sa gilid ko kaya napatingin ako nito, nabigla naman ako sa malapit nitong mukha kaya napaatras ako.

"Zephyrus?" Bigla kong bigkas. Okay lang siguro tawagin ko siya nang ganyan. Baka ayaw niyang tawagin siya sa nickname niya. After all, how many years has been since I spoke out his name to him.

Napakunot ang noo niya sa sinabi ko, napatingin naman siya sa bukas niyang kwarto, he furrowed his eyebrows even more and look at me.

I avoided my gaze and bit my lips. Narinig ko siyang bumuntong hininga, "Let's go," Sabi niya.

Napatingin ako sakanya, "Mom's looking for you downstairs, she said the tea is served." He said at nauna nang lumakad.

"Ah, right. Okay," Sabi ko nalang at sumunod sakanya.

I bit my lips even more. I think he's mad that I invade his bedroom. Habang patungo kami sa tea room, I stared at his back, he have broad shoulders ha. He's still wearing his uniform. I averted my eyes until we reached the tea room.

"Ari, there you are," Sabi ni tita Elle, "Come, sit," She tapped the next chair right beside her. Ngumiti ako at tumango.

I glance at Zen before taking my seat, "Oh, anak. Why not join us?" Biglang hagit ni tita, napalaki naman ang mata ko at tumingin kay Zen na walang interesadong tumingin sa table.

Please say no. Please!

Napatingin siya sa akin, I'm trying not to be obvious on not wanting him here in the small tea party, "No thanks, Mom," Sagot nito bago tumingin sa kanyang ina.

Phew, It'll be awkward if he joins, we're not on a good terms I guess? "Hm, what a pity. Okay then, there's always next time," Positibong sabi ni tita Ella pero makikita mo talaga ang disappointing face nito.

"I'll be on my room then, enjoy," Sabi nito bago tumalikod at lumabas.

Ngumiti naman si tita Elle, "Okay," Sagot niya, napatingin siya sa amin at ngumiti rin, "Shall we start?" Tumango kaming dalawa ni Lucy, excited matikman ang cake ni tita Elle.

to be continued...