De duistere rook danste om mijn arm omhoog naar mijn pols. De rook leek op zijdendoeken, mijn arm op een danseres. Langzaam wikkelden de slierten zich om mijn vingers, waarna ze weer in lucht oplosten.

Toen alle rook was verdwenen richtte ik me op en zuchtte. Het gras onder me was nog een beetje vochtig, waardoor mijn hele broek en rug nat was geworden. Geergerd klopte ik het gras van mijn broek en stond ik op.

Een duizelig gevoel doorstroomde me en ik hield me geschrokken vast aan de eerste de beste boom. Zo snel als het gekomen was, was het al weer verdwenen. Ik fronste. Daarna schudde ik het van me af. Was zeker gewoon wat van de bloedsomloop of zo. Ik liep weer terug naar de tent. Ik wist best dat Ravel me langzaam en pijnlijk zou vermoorden als hij er achter kwam dat ik het kamp had verlaten. Maar ja, ik oefende niet voor niets met de krachten van De Dood.

Ik sloeg de flappen bij de ingang van de tent open. Ik voelde me elke keer weer als of ik in een paleis was en de paleisdeuren opensloeg. Tot mijn teleurstelling begon niet elke aanwezende te buigen.

Eigenlijk boog er helemaal niemand.

Ik liep verder, in de richting van de wapens. Ik moest een paar leren met een wapen om te gaan. Ik wou net de bocht omgaan toen ik stemmen hoorde. Ik bleef stokstijf staan, het ik, die gemene afluisteraar, spitste mijn oren en verstopte me achter de tent.

"...op! Ik zie toch hoe je naar hem kijkt!" De stem kwam me bekend voor, maar het duurde een tijdje tot ik hem kon plaatsen; Ronja! Wat was er aan de hand? Ik fronste en leunde nog dichterbij.

"Hoe bedoel je? Hoe ik naar hem kijk? Hij is mijn broertje!" Dit was Jason, dat wist ik zeker. Zijn broertje? Voor zover ik wist had hij geen broer of zussen.

"Maak het niet moeilijker. Alsjeblieft, ik hou van je, maar ik wil niet met iemand samenzijn die van iemand anders houdt." Ronja's stem klonk intussen zo alsof ze binnenkort in tranen zou uitbreken.

"Maar ik hou van niemand anders!" Jasons stem klonk gekwetst, maar ook een beetje onzeker. Wat was hier aan de hand?

"Hij is meer dan een broertje voor je. Dat weet je zelf. En hij heeft je meer nodig dan ik. Ik zeg niet dat je niet van me houdt, maar je bent gewoon mijn broer. Goed?"

Er viel een stilte en even dacht ik dat ze weg waren. Maar toen hoorde ik Jason weer. Zijn stem trilde een beetje toen hij het volgende vroeg:

"Wat wil je dat ik doe?"

Zelfs vanaf hier hoorde ik Ronja bevend ademhalen. "Ga achter hem aan. Nu, voordat hij te ver weg is. Neem alleen het nodige mee en vraag Ravel om geld. Als je bij Felix bent overtuig je hem dat je mee moet, zelfs als je hem daarvoor moet achtervolgen. Wissel 's avonds de wachten, help hem door steden te komen, wat dan ook, zorg er voor dat hij weet dat je te vertrouwen bent. Want dat ben je. Jij bent een van de enige die hij ooit hebt toegelaten."

"En Elys." Wierp Jason in. Ik voelde hoe ik bloosde.

"Ja, maar hebben wij haar niet allemaal in het hart gesloten?" Hierbij bloosde ik nog meer. "Het moet toch iets betekenen dat hij jou heeft toegelaten? Misschien maak je wel een kans."

Op dit moment kon ik me niet meer inhouden en schoot ik met mijn hoofd op de hoek. Ronja had ondanks haar betraande gezicht een ondeugende glimlach opgezet. En Jasons hoofd was een beetje rood geworden.

"Dus... Je maakt het uit?" Vroeg Jason.

Ronja knikte. Jason keek haar even gekwetst aan, en draaide zich dan om. Voordat hij me kon zien verstopte ik me weer. Maar net op tijd, want toen hoorde ik zijn stappen al en liep Jason langs me, met een rood hoofd, en zonder ook maar een blik op me te werpen liep hij voorbij.

Ik stond op en liep naar Ronja toe. Ze was in elkaar gezakt op de grond en had haar gezicht in haar handen verborgen. Haar schokkende schouders toonden aan  dat ze huilde.

Zachtjes ging ik naast haar zitten en bouwde een muur van zwarte rook op ons heen. Ronja keek op, haar donkere ogen rood van de tranen. Ze keek verbaast naar de rook en dan naar mij. "Wat is dat?"

"Rook." Antwoordde ik. "Daardoor kunnen anderen ons niet horen of zien."

"Handig." Ze probeerde vrolijk te klinken, maar een schokkende snik liet dat extreem mislukken.

"Ik heb meegeluisterd. Ik hoop dat je niet boos op me bent." Gaf ik toe. Ik wou geen ruzie met haar hebben.

Ronja haalde haar schouders op. "Dat maakt het iets makkelijker." Ze haalde nog een keer bevend adem.

"Wat was er nou? Ik begreep het niet echt." Zei ik.

Ronja slikte en gaf toen antwoord. "Ik heb een tijdje lang toegekeken hoe Jason en Felix zich gedragen wanneer ze in elkaars buurt zijn. Felix voelt zich extreem ongemakkelijk met Jason in de buurt, alleen een blinde zou dat niet zien."

"Danku." Mompelde ik droog.

Ronja rolde met haar ogen en vervolgde haar verhaal. " Jason was in het begin de enige die zich om Felix zorgde. Zelfs ik vond het moeilijk met hem. Felix praatte met niemand en wou vooral alleen zijn. Alleen Jason liet hij toe. Maar toen hij ongeveer tien was, veranderde dat. Nu sloot hij zelfs Jason uit. Dat raakte hem heel erg. Vanaf toen werden Jason en ik closer. Ik troostte hem wanneer Felix hem afwees en hij beschermde me voor de buitenwereld. Ik dacht dat hij interesse in me had, maar volgens mij voelde ik altijd alleen als een zusje voor hem.

Sinds een jaar merk ik hoe Jason reageert op Felix. Ik bedoel, hij bloosde toen Felix hem een compliment gaf! Hij bloost nooit als ik een compliment geef!"

"Wat jij dus denkt is... Dat Jason verliefd is op Felix?" Skeptisch haalde ik een wenkbrauw op. Het leek me sterk. Ik zou er niets tegen hebben, maar voor mijn gevoel hield Jason echt van Ronja. Anderzijds herinnerde ik me aan Felix die met een ondoorgrondelijke blik naar Jason en Ronja die zoenden had gekeken. Of aan de ruzie waarbij Felix tegen Jason had gezegd dat hij zijn broer niet was. Jason was kapot geweest daarna. En de manier waarop Jason Felix had omhelst liet ook wel blijken dat hij veel om hem gaf. 

En natuurlijk het feit dat Jason voor Felix had gekozen, in plaats van Ronja.

Ik keek naar Ronja.

"Ik denk het ook."

____________________________________________________________________________

HALLOOOOOOOTJES!

ten eerste: IK HEB EEN EIGEN LAPTOP! Dat betekend dus dat ik zelf kan kiezen wanneer ik schrijf!

Ten tweede: Als ik lezers ga verliezen alleen omdat ik homoseksualiteit in een boek schrijf boeit me dat totaal niet. Ik vind die Homophobie een totale onzin. Het is natuurlijk; ook dieren zijn soms homoseksueel, en als de bijbel zegt dat het niet mag - Ik heb niets tegen christenen of welk geloof dan ook, maar dit vind ik wel onzin - De bijbel zei (volgens mij) ook iets erover dat mensen met een donkere huidskleur slechter zijn dan blanken. En dat is dan wel discriminatie?!

Dus; Als je homophobisch bent, best, maar verwacht niet dat ik daar rekening mee houdt.

Doeidoei!!!