"Ωστε αυτη ειναι η Νανα;"ρωτάω κοροϊδεύοντας τες.

Καλα για ποσο μαλακα με εχουν;

"Να μην σε νοιαζει" λεει η Ελενα απότομα και φευγει απο το τραπέζι.

Η Νεφελη τοση ωρα παρακολουθει το σκηνικο απο τη πορτα και μολις βλεπει οτι κατευθυνομαι προς το μερος της φευγει απο εκει.Περπατάει γρήγορα προς ενα τραπεζι.Αν νομιζεις οτι μπορείς να κρυφτεις κανεις μεγαλο λαθος.Πλησιαζει το τραπεζι και αγκαλιαζει ενα..αγορι;

Τι στο καλό;

Αυτος τη παιρνει αγκαλια παραξενεμενος και κοιταει προς το μερος μου.Αφου με κοιταει την σφιγφει πεεισσοτερο πανω του και της δειχνει την αδεια θεση ώστε να κατσει διπλα του.Και εγω τοση ωρα σαν τον μαλακα τους κοιταω.Δεν ακουω τιποτα ειμαι προσηλωμενος σε αυτους,μεχρι που με σκουνταει ο Μαριος.

"Τι κανεις εδω ελα πισω"με τραβαει απο την μπλουζα.

Αφου ριχνω μια τελευταια ματια σε αυτους επιστρεφω στο τραπεζι.Οι αλλες εχουν ηδη φυγει και ειμαστε οπως πριν.Μονο τα αγορια.Αυτοι λενε για διαφορα θεματα αλλα δεν μπορω να τους ακουσω.

Τι στο διαολο ηταν αυτο τωρα;Η Νεφελη με αυτον;Απο που και ως που;Και ποιος είναι αυτός στην τελική;

[•••]

Μια ώρα παει και ακομα τους κοιταω.Αυτη ριχνει που και που κλέφτες ματιες και οταν βλεπει οτι την κοιταω αλλαζει γρηγορα την ματιά της. Ο μπασταρδος την αγκαλιαζει σε καποιες φασεις και θελω να μαθω τι διαολο ρολο βαραει.Μολις ηρθε η Νεφελη σταματησε να καπνιζει.Δεν ειναι και τοσο χαρουμενη και εχω αρχισει να ανησυχώ για καποιο αγνωστο λογο.

Μετα απο λιγο σηκωνεται πανω ολη η παρεα αλλα δεν φευγουν ολοι.Μονο αυτος και αυτη.Αφου χαιρετανε τους αλλους βγαινουν απο τη καφετερια.

Ποιος ξέρει που την πάει ο παπάρας.Δεν πρεπει να την αφησω.Ειναι μικρη και μονη και ανυπερασπιστη.Και αν τη βιασει;Σηκωνομαι απο τη θεση μου φουριόζος.Λεω στα παιδια οτι παω τουαλετα και βγαινω απο τη καφετερια.Που θα πηγαινες καποια για να τη φασωσεις;

Στη πλατεια;

Στις τουαλετες;

Εχουν φυγει απο τη καφετερια ηλίθιε.

Στο πισω μερος του μαγαζιου;

Φυσικα,εκει θα τη παει ο μπασταρδος.

Μονο και της πιασει έστω και το χέρι θα φαει χωμα.Πηγαινω πισω απο τη καφετερια και τους βλεπω.Αυτος χτενίζει με το χέρι του τα μαλλιά του και αυτη του μιλαει εντονα.Παω πιο κοντα ώστε να μπορέσω να ακούσω τι λενε.

Οταν ειναι η καταλληλη στιγμη θα κανω την εφοδο μου σκεφτομαι από μέσα μου.

"Ειναι λαθος δεν το καταλαβαινεις;"

"Χεστηκα τι λες ειναι δικο μου λαθος.Δεν εχεις καμια δουλεια να ανακατευεσαι"της απαντά επιθετικά.

Συνέχισε να με εκνευρίζεις περισσότερο ηλίθιε.Μπορείς.

"Εχω.Δεν καταλαβαινεις οτι σε αγαπαω;"του λεει και η έκφραση της αποκτά ένα απελπισμένο βλέμμα.

Γαμω τη πουτανα μου ποτε προλαβε να αγαπήσει;

"Το ξερω ρε Νεφελη αλλα αυτο που κανω μου αρεσει"απολογειται και την πλησιαζει.

"Μα μπλεκεις και μενα ετσι ρε Μαριε."

Έχε γούστο να την έχει μπλέξει σε καμιά σπιρα ναρκωτικων.

"Δεν σε μπλεκω απλα δεν θα πεις τιποτα"της λέει με ήρεμο τόνο.

Ώστε την απειλεί να μην πει τίποτα. Άλλο λίγο και θα τον έχω πνίξει στο ίδιο του το αίμα.

"Νομιζεις,εγω θα τα πω όλα και τοτε θα δεις τι θα γινει"λεει και παει να φυγει.

Μπραβο μωρο μου φυγε,ασε τον μαλακα εκει.

"Μην τολμήσεις"γρυλιζει εκνευρισμένος.

Αη γαμησου.

"Θα το κανω"του λεει κοιταζοντας τον εντονα.

Αυτος τη πλησιαζει επικινδυνα κοντα και πλέον είναι η ώρα να επέμβω.

"Τι θα κανεις ρε μπασταρδο;Εε;Θα τη χτυπήσεις;"περπατω και τραβώ την Νεφέλη προς το μέρος μου.

"Ποιος ειναι αυτος Νεφελη;"ρωταει αγριεμένος.

"Ο γκομενος της ειμαι,εχεις κανενα προβλημα;"σφίγγω τα χέρια μου γροθιές.

"Ο ποιος;Νεφελη γιατι δεν μου εχεις πει τιποτα;"τα μάτια του συστέλλονται από θυμό.

"Αλεξ οχι τωρα σε παρακαλω"παρακαλει η Νεφέλη από πίσω μου.

"Τι οχι τωρα με το μπασταρδο μωρε πηγε να σε χτυπήσει"φωναζω και τον δείχνω.

"Πεθανες μαλακα"με απειλει πλησιάζοντας με.

"Μαριε οχι"φωναζει η Νεφελη αλλά πλέον είναι αργά.

Με έχει πλησιασει ήδη και μου έχει χωσει μια μπουνια στο ματι κανοντας με να παραπατησω προς τα πισω.Γαμωτο εχει δυναμη.

"Μαλακισμενο"ψελλιζω και τον πλησιαζω.

Του δινω μια μπουνια στο στομάχι αλλα δεν πτοείται.

"Μαριε αστον,σταματα"φωναζει η Νεφελη βουρκωμενη από τι μπορώ να καταλάβω από την χροιά της φωνής της.

"Θα την αφησεις ησυχη την Νεφελη το καταλαβες;"με ρωταει και μου ριχνει μια μπουνια στο στομα.

Το χειλος μου σκιστηκε και πλεον βγαζει αιμα.

"Οχι ρε καριολη δεν θα την αφησω ησυχη"του φωναζω και νευριάζει ακόμα περισσότερο.

Μου ριχνει αλλη μια μπουνια στο στομαχι και πεφτω κατω απο τον πονο.Ποση δυναμη εχει το μπαστραδο;

"ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ"φωναζει η κοπέλα που εξαιτίας της έχω φάει τόσο ξύλο.

"Αν σε ξαναδω κοντα της την γαμησες φιλε.Ουτε στα πεντε μετρα δεν θα την πλησιαζεις"με προειδοποιει αφου με εχει πιασει απο τα κορδόνια του φούτερ μου.

Φλωρε εχε χαρη που ειμαι μισολιποθυμος αλλιως θα σου ελεγα.

"Παμε Μαριε σε παρακαλω"η Νεφελη μου ριχνει ενα βλεμμα συμπονιας και φευγει μαζι του.

Ολες καριολες.ΟΛΕΣ καμια εξαιρεση.Εγω πηγα να τη βοηθησω και αυτη με παρατησε.Πουτανα.Μετα απο λιγο αφου καταφερω και σηκωνομαι με μεγαλη δυσκολια φευγω απο κει και παω στο σπιτι χτυπημένος.

"Ρε 'συ που να το ξερα γω;"

"Ναι σωστα που να το 'ξερες"τον ειρωνευομαι γεμάτη σαρκασμό.

"Ειπε οτι ειναι το αγορι σου και φουντωσα"απολογειται για την άθλια συμπεριφορά του.

"Και να ηταν εσενα τι σε νοιαζει;"

"Δεν ειχα προβλημα με αυτό απλα με εκνεύρισε ο τρόπος που το ειπε.Αυτος δεν ξερει οτι ειμαστε αδερφια ετσι;"ρωτάει και κάθεται στο κρεββάτι.

"Απο που να το ξερει ρε Μαριε;"

"Παρεα δεν κανετε;Δεν ξερει πραγματα για σενα;"ρωτάει και έχει δίκιο σε αυτό.Που να σου εξηγώ.

"Αυτο δεν το ηξερε"παραδεχομαι εντονα και σηκωνομαι απο το κρεββατι του.

Όχι πως ξέρει και τίποτα άλλο

"Εντάξει ρε ηρέμησε λιγο.Δεν το ήθελα ειχα και νευρα απο πριν και εκτονωθηκα πανω του"ομολογει και ξεφυσω απελπισμένη.

"Ειναι τοσο λαθος ολο αυτο.Νομιζε οτι θα με βαραγες και ηθελε να με προστατεψει.Και εσυ τον πλακωσες"μουρμουριζω ηρεμα και τριβω τα ματια μου απο τη κουραση.

"Και συ τον παρατησες"χτυπαει το ευαίσθητο μου σημείο.

Φταιω και γω ακόμα και αν δεν το παραδέχομαι.

"Μαριε τι να κανω;"ρωτάω τον αδερφό μου απεγνωσμένα.

"Μαθε που ειναι και πηγαινε να τον βοηθησεις"με συμβουλεύει.

"Φοβαμαι οτι δεν θα θελει να με δει"του εξομολογούμαι τον φόβο μου.

"Λες βλακειες.Ενταξει θα ειναι νευριασμενος μαζι σου,λογικο αλλα μην φοβασαι.Θελεις να παμε μαζι;"προτείνει και γυρνάω απότομα προς το μέρος του.

"ΟΧΙ"ενταντιωνομαι δυνατά.

"Παω"προσθετω και ανοιγω τη πορτα.

"Αν σε βρισει στην αρχη μην στεναχωρηθεις απο τα νευρα του θα ,ναι"με προειδοποιεί και νευω θετικά.

Κατεβαίνω τις σκάλες καθώς παιρνω τηλεφωνο τη Κατερινα.Αυτή θα ξέρει.

[•••]

"Νομιζω το βρηκα"χαμογελω χαρούμενα.

"Εχει ενα κηπο εξω;"με ρωτάει.

"Ναι"γνεφω ακόμα και αν δεν με βλέπει.

"Ωραια αυτο ειναι.Αντε μπες και καλη τυχη"την ακούω να λέει.

"Τα λεμε μετα"λεω και τερματίζω την κλήση.

Το πως βρηκα το σπιτι είναι μια μεγαλη ιστορια.Ο Αλεξ διοργανώνει συχνά πάρτυ στο σπίτι του και σε ενα ειχε ερθει και η Κατερινα.Ευτυχως θυμοταν το σπιτι του και μου εξηγησε που ειναι.Διασχιζω τον κηπο και οταν φτασω στη πορτα χτυπαω το κουδουνι.Μετα απο λιγα δευτερολεπτα ανοιγει μια μεσήλικη γυναικα.

"Γεια σου"με χαιρεταει φιλοξενα.

Ειναι περιπου σαραντα χρονων και φοραει μια ποδια.Στο χερι της κραταει μια κουταλα.Απο αυτα καταλαβα οτι μαγειρευει.

"Γεια σας"κομπιαζω λίγο από νευρικότητα και άγχος.

Ειναι σιγουρα η μαμα του Αλεξ.Μοιαζουν παρα πολυ.Ειναι κανονικη σε υψος και κιλα και εχει τα ιδια ματια με τον Αλεξ.Πράσινα.

"Περασε μεσα" λεει και ανοιγει τη πορτα περισσότερο για να περάσω.

"Συγνωμη που ενοχλω αλλα θα ηθελα τον Αλεξ αν γινεται"ομολογω κατευθείαν τον λόγο που ήρθα εδώ.

Ενα θλιβερο χαμογελο εμφανιζεται στο πρόσωπο της.

"Πως σε λενε;"με ρωταει στοργικά.

"Νεφελη χαρηκα"απαντω ειλικρινά.

"Και γω Νεφελη χαρηκα.Με λενε Γεωργια ειμαι η μητερα του Αλεξ"μου συστήνεται.

"Πανω ειναι αλλα δεν νομιζω οτι ειναι κατάλληλη ωρα να του μιλησεις"προσθετει.

"Γιατι;"ρωτάω.

Αν και ξέρω ήδη την απάντηση περιέργεια με καταβάλλει.

"Δεν ειναι και πολυ καλα,ειχε ενα ατύχημα"εξηγει και κατεβαζει το βλεμμα της.

Ποσες αλλες φορες εχει ερθει έτσι στο σπιτι αραγε;

"Ξερετε ήμουν και γω όταν έγινε αυτό εκεινη την ωρα και εγω τον σταματησα απο το να γινουν χειροτερα τα πραγματα.Δεν ειμαι κοπελα του,φιλη απλα και πιστευω οτι θα με ακουσει."

"Χαιρομαι τοσο πολυ που εχει μια τοσο καλη φιλη.Ναι Νεφελη μου να πας,σε παρακαλω μιλα του να ηρεμησει γιατι ειναι πολυ οξυθυμος"με παροτρύνει η μαμα του με ενα φωτεινο χαμογελο.

Πρεπει να τον αγαπαει πολυ.

"Οτι θελετε που ειναι το δωματιο του;"ρωτάω αποπροσανατολισμένη για ποιον δρόμο να ακολουθήσω.

"Θα ανεβεις τις σκάλες πανω δευτερη πορτα δεξια."

"Ευχαριστω πολυ"χαμογελαω στην καλοσύνη της.

"Εγω ευχαριστω κοριτσι μου"απανταει ενω ανεβαινω πανω.

Βρισκω με ευκολια το δωματιο του και ειμαι σιγουρη οτι ειναι αυτο.Με γκράφιτι είναι ζωγραφισμένο στην πόρτα μια λέξη που μπορώ να πω ότι τον αντιπροσωπευει απόλυτα.

Hell.

Κλασσικος Αλεξ σκεφτομαι και χτυπαω τη πορτα.Δεν ακουω τιποτα και ετσι αποφασιζω να την ανοιξω.Οταν την ανοιγω αθορυβα μπαινω μεσα και τη κλεινω.

"Ρε μανα ειπα δεν θελω να φαω ασε με στην ησυχία μου γαμω"βριζει και γυρναει το βλεμμα απο το παραθυρο σε εμενα.Νιωθω να με κοιταει με μισος.

"Γεια" χαμογελαω κουνώντας το χέρι μου.

Πρεπει να ειμαι χαλαρη αν δεν θελω να τον εξοργισω.

"ΕΣΥ;"ρωταει σαν να μην πιστευει στα ματια του.