15 Απριλιου 2018

Αλεξ

"Λεγε"απαιτω και καθομαι στην καρεκλα απεναντι του.

"Πως είναι η κατάσταση της;"ρωτάω ενώ μπλέκω τα χέρια μου ανγχωμενος.

"Ναι.Λοιπον,Αλεξ δεν θέλω να θυμώσεις.Ξερεις ότι κάνω και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για την Νεφε-"

"Απλά σκάσε και πες μου"γρυλιζω και σφίγγω τα δόντια μου.

"Τα πάει αρκετά καλά.Πιστευω ότι έχεις δει και συ ότι επιστρέφει στο φυσιολογικό-όσο μπορεί φυσικά να επιστρέψει"εξηγει και ξεφύγω ανακουφισμένος.

Αυτό ήταν πραγματικά καθησυχαστικο!

"Αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρεις"μουρμουριζει χωρίς να με κοιτάει.

"Πες μου Μιχάλη"τον παροτρύνω ήρεμα να μιλήσει.

"Δεν θα γίνει ποτέ όπως παλιά.Ψυχικα υγιης.Αν ήταν ποτέ δηλαδή γιατί πιστεύω ότι υπήρχε ένα πρόβλημα με την οικογένεια της.Οποτε αναφέρω το θέμα των γονιών της αρχίζει και τρέμει χωρίς λόγο.Οποτε δεν φταις εσύ αποκλειστικά"λεει σκεπτικα ενω κάνει σβούρες το στυλό του.

"Γιατί εγώ φταίω που είναι έτσι;"ρωτάω και με κοιτάει..χαμενα.

"Δεν-ηθελα να πω-"τραβαει το πουκάμισο που έχει κολλήσει πάνω στο σώμα του.

"Ξέρω τι θες να πεις.Εγω φταίω απλά δεν ήθελα να το πεις.Θα ήταν πιο εύκολο να το παραδέχομαι μόνο εγω"κοιταω το πάτωμα καταρρακωμένος.

Όλο αυτό δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου.Ακόμα και αν το κάνει η Νεφέλη.

"Ας αλλάξουμε θέμα"λεει και νευω σιωπηλά.

18 Μαϊου 2018

Από τότε που ενωθήκαμε σαρκικα με την Νεφέλη η όλη φάση να το πω έτσι έχει αλλάξει.Πλέον δεν υπήρχαν τάσεις αυτοκτονίας ουτε μανίες να καταστρέφει το σώμα της ή οτιδήποτε άλλο.Είχαν όλα ελλατωθει σε εξαιρετικα μεγάλο βαθμό.Ήμουν,μπορώ να πω,ευτυχισμένος για αυτό.Και ποιος δεν θα ήταν;Έβλεπα το μωρό μου να συνέρχεται μέχρι που αυτό άλλαξε.Σήμερα.

"Θες να πάμε βόλτα;"ρωτάω χαϊδεύοντας τα μαλλιά της.

"Μμ που θα πάμε;"ρωτάει και σηκώνει το κεφάλι της που ήταν τοποθετημένο στο στέρνο μου.

"Κάπου.Στο πάρκο ισως"προτεινω και χαμογελάει.

"Στο πάρκο λοιπόν"απανταει και με φιλάει.

Είχαμε ντυθεί σε σχετικά γρήγορο χρόνο και πηγαίναμε προς το πάρκο.Στην διάρκεια της διαδρομής η Νεφέλη πρότεινε να σταματήσουμε να πάρει μια κρύα σοκολάτα.Έστριψα σε μια γωνιακή καφετέρια.Η Νεφέλη κατέβηκε από την μηχανή και αφού με φίλησε πεταχτά πήγε να πάρει αυτό που ήθελε.Καθώς την περίμενα μια κοπέλα με πλησιάζει.

"Γεια σου ομορφε"λεει και χαϊδεύει την μηχανή.

"Σπασε"γρυλιζω και προσπαθώ να δω που είναι η Νεφέλη.

"Δεν θυμάσαι ποια είμαι;"σουφρώνει τα μαύρα-από κραγιόν-χείλη της και την παρατηρώ καλύτερα.

Και τότε μου 'ρθε σαν αναλαμπή ότι ήταν αυτή στο στουντιο.Τότε που ήταν να απατήσω την Νεφελη.

"Σήκω φύγε τώρα μην σε αναγκάσω εγω"γρυλιζω και βλέπω την Νεφέλη να είναι στο ταμείο.Γαμωτο.

"Γιατί αγάπη μου;Δεν με θες;"παίρνει μια λυπημένη έκφραση και μου κολλάει.

Η Νεφέλη βγαίνει από το μαγαζί και μας κοιτάει.Όχι ρε πουστη.Πλησιάζει αργά ενώ προσπαθώ να διώξω την σκυλα από πανω μου.

"Γεια σας"χαμογελαει και κοίτα μπερδεμένα την κοπέλα.

"Αα εσύ είσαι η κοπέλα του παίδαρου;Νομιζα ότι είχες καλύτερο γούστο Αλεξ"περνάει το χέρι της γύρω από την μέση μου.

Το πετάω και πλησιάζω την Νεφέλη.

"Ποια είσαι;"ρωτάει και με βάζει από πίσω της.

Έχω αρχίσει να φοβάμαι.Ειναι πολύ ήρεμη.

"Δεν σου έχει πει το αγόρι σου;Με λένε Ελπίδα.Ειμαι αυτή που πήγε να σε απατήσει.Τοτε"χαμογελαει ικανοποιητικά και της σηκώνω το μεσαίο δάκτυλο.

Σκυλα.Το ρόφημα πέφτει από τα χέρια της κοπέλας μου και καταλήγει στο έδαφος.Με κοιτάει απορημενα πριν ορμηξει στην Ελπίδα.

"ΣΚΥΛΑ ΠΕΘΑΝΕΣ"ουρλιαζει και της τραβάει τα μαλλιά.

Προσπαθώ να την απομακρύνω αλλά οι δαίμονες της έχουν πάρει για μια άλλη φορά την κυριαρχία.Την γδερνει με λύσσα και κόσμος έχει μαζευτεί γύρω μας.

"Νεφέλη ασ'την"παιρνω τα χέρια της από το κεφάλι της κοπέλας.

"ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΣ;ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ"φωναζει πριν μας πάρω από εκεί.

Και κατέληξε αυτή η βόλτα σκατα.Φόβομουν σε όλη την διαδρομή μήπως κάνει κάτι τρελό μέχρι που φτάσουμε στο σπίτι.Την παίρνω από το χέρι και ανεβαίνουμε τα σκαλια της πολυκατοικίας μα αυτή αρχίσε να χτυπιεται.Ανοίγω γρήγορα την πόρτα και μπαίνουμε μέσα.

"Άκουσε με"προσπαθω να την ηρεμήσω αλλά έχει αρχίσει και τραβάει τα μαλλιά της.

"ΤΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ;"φωνάζει τόσο δυνατά που για λίγο νόμιζα ότι θα της εβγαίνε η φωνή.

"Δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύεις"παιρνω τα χέρια της και τα χαϊδεύω.

Με κοιτάζει και δάκρυα βγαινουν απο τα μάτια της.

"Αυτό το λες εσύ.Γιατι εσύ είσαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα με θέλει για σχέση.Εγω όμως ξέρω ότι δεν θα αντεξεις και θα βρεις άλλη αργά ή γρήγορα.Γιατι να είσαι άλλωστε μαζί μου;"ανασηκωνει του ώμους της.

"Ποιος θα ήθελε να είναι μαζί μου;Με μια μανιοκαταθλιπτικη που κάνει σκηνή στην μέση του δρομου;Που αναγκάζεσαι να την "νταντεύεις"ολη την ημέρα μην κάνει καμία τρέλα και έχεις τύψεις μετά;"

"Δεν είναι ετσι"προσπαθω να την φιλήσω αλλά αυτόματα απομακρύνεται.

"Για αλλη μια φορα"την εμποδίζουν να μιλήσει τα δάκρυα της.

"Έχεις συγχωρηθει.Εξιλεωθηκες στα μάτια μου Αλεξ.Δεν χρειάζεται να λυπάσαι για το αν πάθω κάτι.Το θέμα είναι να με αφήσεις να το κανω.Θα είναι όλα πιο εύκολα και για τους δύο μας"χαμογελαει λυπημένα και με αγκαλιάζει.

"Σου το έχω πει.Δεν θα σε αφήσω"δακρυα φεύγουν από τα μάτια μου.

"Γιατί δεν με αφήνεις;"ρωτάει μέσα από τους λυγμους της.

"Γιατί σε αγαπάω.Και δεν με νοιάζει στο ελάχιστο για το τι θα πει ο κόσμος ή αν εισαι άρρωστη.Εξαλλου..ολοι άρρωστοι ειμαστε"φιλαω τα μαλλιά της και με αγκαλιαζει πιο σφικτά.

5 Ιουνίου 2018

Ίσως εμφανίζω το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής μου αυτή την στιγμή.Απλά δεν ξερω πως έγινε.Βασικά ξέρω απλά δεν θέλω να το γράψω.Γιατί αν το διαβάσω ποτέ αυτό το ημερολόγιο θα μου θυμίζει την μεγαλύτερη μαλακια της ζωής μου.Η Νεφέλη είναι έγκυος.Και απλά πρέπει να θυμηθώ ποτέ έγινε αυτό.Μα τι λέω;Όλες τις φορές που το κάναμε δεν παίρναμε προφυλάξεις.Και δεν είναι μόνο αυτό.Είναι 3 μηνών.

Όλα ξεκίνησαν από την μέρα που είχε γίνει το περιστατικό με την Ελπίδα.Το κρεββάτι τρίζει από τις δυνατές ωθήσεις μου και αυτό με ανάβει περισσότερο.

"Μμ"μουγκριζει η Νεφέλη ενώ βάζω το κεφάλι μου στο γυμνό στήθος της χυνοντας στα σεντόνια.

"Δεν μπορώ ούτε να σηκωθω"ομολογω ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Σήμερα έκανες ρεκόρ Αλεξ"κοροιδευει και της τσιμπάω τον μηρό.

"Πάντα καταρρίπτω τα παλιά μου ρεκόρ"λεω νυσταγμένα και ξαπλώνω καλύτερα.

"Θες να σου πω;25 λεπτα έκανες σημερα"χαχανιζει και σηκώνομαι όρθιος.

"Πρέπει να το πάμε στα τριάντα λεπτά Νεφελη"δηλωνω σοβαρά και με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.

"Τι λες ρε Αλεξ;Τι είμαι;Μηχανή του σεξ;"καθεται και αυτη στο κρεββάτι.

"Πρέπει τουλάχιστον να παίρνουμε προφυλάξεις.Δεν γίνεται αυτό κάθε φορά.Φανταζεσαι να έρθει κανένα παιδί στα ξαφνικά;Ουτε να το σκέφτομαι δεν θελω"κουναω το κεφάλι μου πέρα-δώθε και η Νεφέλη ξεροκαταπινει.

Ξαπλώνω στο κρεββάτι και την κοιτάω.Κοιτάει την πόρτα αφηρημένη.Χαϊδεύω την γαμπα της ρωτώντας την τι έπαθε.

"Πρέπει να συζητήσουμε ενα θεμα"λεει και συνεχίζω να χαϊδεύω την γαμπα της.

"Πες μου"φιλαω το πόδι της και κάνω οπτική επαφή μαζί της.

"Έχω δυο μήνες καθυστέρηση"ανακοινωνει και πετάγομαι όρθιος.

"ΤΙ;"ρωτάω αποσβολωμενος και αρχίζω να ντύνομαι.

"Δεν είναι καθόλου σίγουρο Αλεξ ότι είμαι έγκυος"σηκωνεται από το κρεββάτι ψάχνοντας τα ρούχα της.

"Εε τοτε τι ειναι;Νεφελη είναι δύο μήνες.ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΕΣ ΔΙΑΟΛΕ"φτιαχνω τα μαλλιά μου παράλληλα ψάχνοντας ανγχωμενος τα κλειδιά μου.

"Γιατί από τότε που έπαθα κατάθλιψη το έχω συχνά.Δεν μου έρχεται κανονικά η περίοδος για αυτό.Ειναι ορμονικό το θέμα και νόμιζα ότι θα ήταν πάλι ετσι"φωναζει και αυτή ενω φοραει την φορμα της.

"Πρέπει να πάμε κάπου.Να πάρεις τεστ και αντισύλληψη.Ή οτι σκατα μπορείς να πάρεις για να μην ξαναγίνει αυτό"εξηγω κουνώντας τα χέρια μου απροσδιόριστα.

"Αλεξ δεν κατάλαβες.Αν είμαι έγκυος θα το κρατήσουμε το παιδι"χαμογελαει μπερδεμένα και πεταριζω τις βλεφαρίδες μου.

"Αυτό δεν θα γίνει με τίποτα.Ειμαστε ήδη πολύ στενά οικονομικά και στη φάση που είμαστε ενα παιδι είναι ότι χειρότερο.Ακομα ποιος είπε ότι θέλω παιδί;"μιλάω χωρίς σταματημό.

"Δεν με νοιάζει αν το θες αυτό το παιδί ή όχι θα γεννηθεί.Και μην ισχυρίζεσαι ότι φταίνε τα οικονομικά μας"ψαχνει το κομοδίνο για να βρει λεφτά.

"Με δουλεύεις Νεφέλη;Με τι γονεις θα μεγαλώσει αυτό το παιδί;Με έναν μαλακα για πατέρα και μια μάνα μανιοκαταθλιπτ-"σταματώ αυτό που πάω να πω.

"-ικη.Γιατι σταμάτησες Αλεξ;Ειναι η αλήθεια"κοιταει τον τοίχο ανέκφραστη.

"Δεν ήθελα να πω αυτό"τραβαω τα μαλλιά μου απελπισμενος.

"Ξέρεις κάτι;Εχεις δίκιο.Δεν είμαστε ικανοί να μεγαλώσουμε ένα παιδί.Ας πάμε σε γυναικολόγο για έκτρωση λοιπόν"σηκωνεται όρθια αποφασισμένη.

____________

Ψηφίστε,σχολιάστε.

Yours♡