Το μικρο μαγαζακι στην γωνια του δρομου φανταζε τοσο κατάλληλο για αυτά που είχαμε σκοπό να κάνουμε.Καθώς το χαζεύα τόση ώρα δεν είχα καταλάβει ότι ο Αλεξ μας είχε οδηγήσει ήδη μέσα.Άγχος άρχιζε να με κατακλύζει.Προσπαθουσα να σκεφτω τρόπους για να το αργήσω όσο πιο πολύ μπορώ ακόμα και να το αναβάλλω.

"Αλεξ;"ψιθυρίζω το όνομα του καθώς ψάχνει για τις τουαλέτες.

"Μμ"μουγκριζει δίνοντας μου ένδειξη ότι περιμένει να με ακούσει.

"Ας μιλήσουμε πρωτα"προτεινω και τον κοιτώ στοργικά αφού έχει γυρίσει να με κοιτάξει.

Κοιτάει το μαγαζί και επιστρέφει πάλι το βλέμμα του σε μένα.Ξεφυσαει και από αυτό καταλαβαίνω οτι θα γίνει οτι ζήτησα εγώ.

"Καλα"απανταει και περπατάει προς ένα τραπέζι στα δεξιά της μπυραρίας.

Ένα μικρό χαμόγελο εμφανιζεται στα χείλη μου καθώς τον ακολουθώ.Κάθεται στην καρέκλα ενάντια στον τοίχο και 'γω απέναντι του.

"Λοιπον-"πάω να συνεχίσω όμως ένας μεσήλικας άνδρας μας πλησιάζει.

"Τι να φέρω;"ρωτάει χωρίς ίχνος ενθουσιασμου.

Προφανώς δεν του άρεσε που είμαστε τέτοια ωρα στο μαγαζί του,ένα τέταρτο πριν κλείσει.

"Δυο μπυρες"παραγγελνει ο Αλεξ και κάνω μια έκφραση αηδίας.

"Δεν πίνω μπυρα"αρνουμαι ενω ο άνδρας συνεχίζει και μας κοιτάει.

"Χέστηκα"απανταει το αγόρι απέναντι μου όχι και τόσο ευγενικά.

Ένα πικρό χαμόγελο κάνει την εμφάνισή του στα χείλη μου.

Φυσικά τι άλλο θα έλεγε αναρωτιέμαι από μέσα μου.

Νιώθω τον Αλεξ να με κοιτάει πριν μιλήσει ξανα.

"Ψιτ εσυ"κανει νόημα στον άνδρα που χαμογελάει.

Μάλλον του έφτιαξε η διάθεση ακούγοντας μας να διαφωνούμε κατά κάποιο τρόπο.

"Μια μπύρα και μια κόκα κόλα φερε"αλλαζει την παραγγελία του και παραμένω ανέκφραστη.

Ο άνδρας νευει πριν αποχωρήσει τελείως.

"Υποθέτω ότι πρέπει να απολογηθώ για την σκάρτη συμπεριφορά μου"μουρμουριζει ενώ παίζει με το χάρτινο τραπεζομάντηλο.

"Μπα το έχω συνηθισει"απαντω πριν τον ακούσω να βρίζει μέσα από τα δόντια του.

"Μισώ τόσο πολύ να μου λες ότι έχεις συνηθίσει όλες αυτές τις μαλακιες που κανω"γρυλιζει και κοπαναει το χέρι του στον τοίχο.

"Είναι αλήθεια"απανταω ήρεμα σε αντίθεση με αυτόν.

"Συγνώμη εντάξει;Απλα έχω συνηθίσει να λεω ότι σκέφτομαι χωρίς να το επεξεργαστώ πρώτα"εξηγει και με κοιτάει.

Το σαγόνι του έχει σφικτει αναδικνυωντας τα ελκυστικά ζυγωματικά του.

"Ότι πεις"απαντω αποσυντονισμενη λίγο.

Τα μάτια μου έχουν κολλήσει κυριολεκτικά στο αρρενωπό πρόσωπο του μην δίνοντας περιθώριο να κοιτάξω αλλού.

"Ήθελες να μιλησουμε"με βγάζει από τις σκέψεις μου η φωνή του.

"Ναι ήθελα.Θελω να ξεκαθαρίσουμε κάποια πραγματα"απαιτω και επαναφέρω την οπτική μας επαφή.

"Νομίζω ότι το έχουμε ήδη κάνει στην παραλία αυτό.Σεβομαι τα πιστεύω σου και συ τα δίκα μου χωρις να υπάρχουν περεταιρω διαμάχες"συνοψιζει όλα αυτά που είπαμε ενώ μια κοπέλα αφήνει τα ποτήρια με τις παραγγελίες μας στο τραπέζι.

"Στην υγεία σας"λεει ενώ κοιτάει ολοκληρωτικά τον Αλεξ.

Φεύγει ενώ του κλείνει το βαμμένο μάτι της.Ο άνδρας που ήρθε πριν στέκεται πίσω από το ταμείο γελώντας με όλο αυτό που μόλις παρακολούθησε.

"Μαλακιες"βριζει ο Αλεξ κοιτώντας αδιάφορα προς τα εκεί.

"Συγνώμη δεν βλέπεις πως σε κοίταζε;"ρωτάω ένω κοιτάω νευριασμένα προς το μέρος της κοπέλας.

"Ωω θεέ μου Νεφέλη μην ζηλευεις"λεει και ξεκουράζει την πλάτη του στην καρέκλα.

"Δεν ζηλευω απλά νευριάζω με την αγένεια κάποιων"φωναζω έντονα για να το ακούσουν ορισμένα άτομα.

"Ότι πεις"κουναει το κεφάλι του γελώντας ειρωνικά.

"Μα καλά δεν βλέπει ότι έχεις κοπέλα;"συνεχίζω να φωνάζω ενώ αυτή κατευθύνεται στις τουαλέτες.

"Νεφέλη πήγε στις τουαλέτες"λεει ο Αλεξ με λοξό χαμόγελο.

"Δεν με νοιάζει που πηγε"συνεχιζω να φωνάζω με την αναισθησία του.

"Δεν νομίζεις ότι ήρθε ώρα να κάνουμε αυτό που είχαμε προγραμματίσει;"ρωτάει και κυριαρχεί σιωπή από την πλευρά μου.

Ποτέ στην ζωή μου ξανά δεν θέλω τίποτα άλλο τόσο πολύ.Σηκώνομαι όρθια αποφασισμένη για αυτό που θα κάνουμε και κατευθύνομαι στις τουαλέτες.Ο Αλεξ ακουλουθει πίσω μου και μόλις μπαίνουμε στο μπάνιο ή κοπέλα από πριν είναι μπροστά από τον καθρέφτη.Νιώθω τα χέρια του Αλεξ να με χουφτώνουν αδιάκριτα και με σπρώχνει προς την πρώτη τουαλέτα.Χαμογελαω ικανοποιητικά ενώ τραβάει το συρτη κλειδώνοντας μας μέσα.

"Ωω Νεφ"βογγαει καθως τον φιλάω.

Τον έχω κολλήσει στην πόρτα και είμαι σίγουρη ότι η κοπέλα μας ακούει.Χαμογελαω στο πώς συμπεριφέρεται ο Αλεξ όταν τον αγγίζω,φιλαω έστω και όταν τον αγκαλιάζω.Τα ρούχα μας δεν αργούν να φύγουν από πάνω μας.Η ομορφιά των σωμάτων μας ιδρωμένα,να επιζητούν το ένα το αλλο είναι τόσο τέλεια.Τα φιλιά που ανταλλασαμε όλο πάθος εκδηλώνοντας όλα αυτά που νιώθαμε.Όλη η αρνητική ενέργεια μας είναι εξατμιστεί αφήνοντας μια γλυκιά αύρα να αιωρείται.Και αυτό ήταν το καλύτερο αίσθημα που είχα νιώσει ποτέ.Που μου είχε χαρίσει ποτέ κάποιος.

[•••]

Κυριακή πρωί και κάθομαι στο κρεββάτι βαριεστημένα.Κοιτάω την άδεια πλευρά του Αλεξ και αναρωτιέμαι που είναι.Μόλις θυμάμαι ότι δούλευει και Κυριακή ησυχάζω.Σηκώνομαι από το κρεββάτι και πάω στο μπάνιο.Βουρτσίσω τα δόντια μου,πλενω το πρόσωπο μου και χτενίζω τα μαλλιά μου.Αφού φτιάξω ένα τοστ να φάω κάθομαι κα διαβάζω για το φροντιστήριο.

Οι μέρες πέρασαν και πλέον έχουν έρθει οι διακοπές των Χριστουγέννων.Αύριο είναι τα Χριστούγεννα και είμαι πολύ ενθουσιασμένη.Κοιτώ το στολισμένο δέντρο και χαμογελαω.Είναι πολύ αξιόλογο το γεγονός ότι εκείνη την μέρα που τσακωθήκαμε το στόλισε μόνος του όταν είχα φύγει.Επίσης αποφάσισε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα κάτι που θα κάνει πρώτη φορά.Έχει..αλλάξει κάπως.

Μετά απο δυο ωρες διάβασμα περπατάω βαριεστημένα στο δωμάτιο.Πλήττω κυριολεκτικά και περιμένω να έρθει ο Αλεξ που αυτό θα γίνει σε 5 ώρες.Ένας γρήγορο φτερούγισμα κάνει την εμφάνισή του στην καρδιά μου καθώς μου έρχεται μια ιδέα.

Δεν θα το μάθει Νεφελη καθησυχαζω στον εαυτό μου ενώ ντύνομαι βιαστικά.Είναι η τελεία μέρα και ώρα για να επισκεφτω την Κάτια και τον Δημήτρη καθώς είναι Παραμονή Χριστουγέννων και δεν θα είναι πολλοί στο νοσοκομείο.Παίρνω κλειδιά και λεφτά και φεύγω από το διαμέρισμα.

Μετά από μισή ώρα διαδρομής με το λεωφορείο φτάνω στο νοσοκομείο.Κουμπώνω το μπουφάν μου και μπαίνω μέσα.

Ελπίζω να είναι καλά.